آشنايي با مفاهيم سخت افزاري

[AMD.POWER]

10 نکته ای که باید در مورد تاندربولت بدانید:
با قرار گرفتن کابل های جدید اینتل روی سری جدید مک بوک پرو ها، حالا سوالات زیادی بابت این کابل ها مطرح شده اند و همه می خواهند جزئیات بیشتری از آن بدانند. در این مقاله قصد داریم به ده نکته مهم در باره این تکنولوژی جدید بپردازیم تا ببینیم که باید منتظر چگونه آینده ای برای آن باشیم. با ما همراه باشید. این فناوری جدیدی برای نقل و انتقال اطلاعات است که در آینده نزدیک آن را روی لپ تاپ ها و کامپیوترهای دیگر هم خواهیم دید.

- چه زمانی مشخصات کامل، در دسترس خواهند بود؟
اینتل تا کنون، مشخصات کامل کابل های Thunderbolt را فقط در اختیار شرکت هایی قرار داده که می خواهند از این تکنولوژی روی محصولاتشان استفاده کنند. برنامه اینتل این است که تا قبل از ماه جولای، یک کیت توسعه برای این تکنولوژی ارائه دهد. اما باز هم معلوم نیست که این شرکت کی می خواهد مشخصات کامل را در اینترنت منتشر کند.

- تاندربولت چیست؟


فعلا از مشخصات کامل اطلاعی نداریم اما حداقل می دانیم که تاندر بولت چیست. این تکنولوژی یک اینترفیس جدید، از طرف اینتل برای رد وبدل کردن اطلاعات می باشد. تاندربولت در شروع کار، از دو کانال مجزای دوطرفه با سرعت 10 گیگابیت پشتیبانی همزمان می کند. اما در نهایت، حداکثر سرعت آن، 40 گیگابیت در ثانیه اعلام شده است. دو پروتوکل مجزای PCIe و Display Port ؛ دو جریان اطلاعاتی چیپ و کابل مخصوص تاندربولت را تشکیل می دهند. کار اصلی چیپ، سویچ بسیار سریع ویدئو ها به روی Display Port و سویچ دیتا ها به روی PCIe می باشد.


با توجه به دربر داشتن دو جریان Display Port و PCIe به طور همزمان؛ این چیپ را می توان تقریبا همه کاره دانست. تاندربولت می تواند به عنوان ابزاری برای طراحی های انعطاف پذیر در سیستم ها استفاده شود. برای مثال؛ نت بوک ها می توانند از تاندربولت برای وصل شدن به درایو های High-end خارجی – نمایشگر ها و انواع دیگری از دستگاه ها استفاده شود.



هم چنین می توان از این رابط برای ارسال سریع فایل های پر حجم بین پی.سی ها، دوربین ها و دستگاه های دیگر استفاده کرد. حتی استفاده از آن به عنوان جایگزین Display Port برای اتصال به مانیتور ها هم؛ چندان دور از ذهن نیست. پس اگر یک موقع آن را روی کارت گرافیک هم دیدید؛ تعجب نکنید!

- آيا تاندربولت، USB را خواهد کشت؟

خير! اینتل می خواهد به پشتیبانی از USB 3 در چیپ های آینده اش ادامه دهد. اینتل تاندربولت و یو.اس.بی را مکمل هم می بیند. به طور کلی برنامه ها و فلسفه این دو اینترفیس، از هم جداست.

اینتل تصدیق می کند که USB 3 و تاندربولت، در عین حال رقیب یک دیگر هم هستند. همین حالا هم بسیاری از تولید کنندگان بزرگ، برای مواردی از قبیل هارد های اکسترنال، USB 3 را به ساتا ترجیح می دهند و بسیاری از تولید کنندگان بزرگ چیپ، از یو.اس.بی 3 پشتیبانی میکنند و یا برای پشتیبانی از آن در آینده، برنامه ریزی کرده اند.

این رقابت باعث به وجود آمدن طیف وسیعی از قیمت ها و کارایی ها در بین مدل ها خواهد شد که در نهایت به نفع مصرف کننده ها تمام می شود. در کل می توان گفت که Thunderbolt پتانسیل این را دارد که مسیر رشد USB را طی کرده و حتی از آن جلو بزند. اما مطمئنا کار به همین راحتی نخواهد بود و باید شاهد رقابتی نسبتا طولانی باشیم.

- آیا تاندربولت در آینده صاحب دیگری پیدا خواهد کرد؟
در حال حاضر اینتل کنترلر مخصوص این اینترفیس را تولید می کند و هیچ اظهار نظری درباره باز کردن استاندارد ها و مشخصات برای دیگران به منظور تولید چیپ های مشابه نکرده است. پس شاید حالا حالا ها باید تاندربولت را در انحصار اینتل ببینیم. هر چند شاید با باز کردن استاندارد ها طیف های مختلفی از قیمت، سایز و مصرف انرژی در چیپ های کنترل کننده تاندربولت به وجود آید. باید منتظر اطلاعات بیشتری از موارد ذکر شده باشیم. البته هنوز هم فاش نشده است که چه فرقی بین چیپ تاندربولت در دستگاه میزبان و دستگاه خارجی وجود دارد.

- آیا تاندربولت کابل های نوری را هم ساپورت خواهد کرد؟
در حال حاضر، این تکنولوژی فقط برای کابل های سیمی (مسی) در دسترس است. که تا طول بیش از سه متر هم، مشکلی پیش نمی آید. اینتل اعلام کرده که در حال تحقیق بر روی توسعه نسخه نوری تاندربولت است و سر انجام این نسخه هم در دسترس قرار خواهد گرفت. اما باید چند سالی صبر کنید.

البته لازم به ذکر است که باز هم اطلاعات کامل حتی در مورد کابل های مسی تاندربولت در دسترس نیست.

- اما مگر قرار نبود تاندربولت از کابل های نوری پشتیبانی کند؟!
بله، قرار بود. در بدو معرفی که در سپتامبر 2009 انجام شد، این فناوری Light Peak نامیده شده بود و یک اتصال سیستم به سیستم؛ از نوع نوری به شمار می رود. با این حال اوضاع فرق کرده و تاندربولت برروی سیم های مسی پیاده سازی شده است. دلیل اصلی این کار این گونه توجیه شده که تاوقتی که هزینه های ساخت ابزار های نوری کاهش پیدا نکند، در استفاده از آن ها با مشکل مواجه می شویم. در عین حال اینتل در حال حرکت به سوی فناوری نوری است و وعده آن را برای چند سال آینده داده است. اینتل می گوید: ما کانکشن های نوری را ترک نکرده ایم و استفاده از رابط های اپتیکال آینده ما است اما نیاز به صرف وقت بیشتری برای تحقیق و توسعه دارد.

- تاندربولت چه راهی را خواهد پیمود؟
این هم هنوز نا مشخص است. اما حدس زده می شود که این فناوری بتواند در سال 2013 به سرعت های ترابیت در ثانیه هم برسد. بدین وسیله که تعداد خط های 10 گیگابیتی را افزایش داده و حتی سرعت خط ها را هم بیشتر نماید. در نهایت پشتیبانی از فناوری نوری می تواند پهنای باند را به طور قابل ملاحظه ای افزایش داده و طول کابل ها هم از 3 متر به 10 ها متر برساند.

- چه کسانی از تاندربولت پشتیبانی می کنند؟
اپل اولین تولید کننده ای بوده که از تاندربولت در سیستم خود استفاده کرده است. مکبوک پرو های جدید، از این تکنولوژی استفاده می کنند. بسیاری دیگر از تولید کنندگان دستگاه های جانبی (هارد دیسک و...) هم اظهار کردند که از تاندربولت پشتیبانی خواهند کرد. این شرکت ها شامل : Aja , Apogee , Avid, Blackmagic, LaCie, Promise و Western Digital هستند. البته تا کنون فقط دو تا از کمپانی های ذکر شده اقدام به رونمایی محصولات شان کرده اند و از بقیه خبری در دسترس نیست اما هنوز نام تولید کنندگان بزرگی مانند Seagate , Hitachi و توشیبا و... در این لیست خالی است.

- تاندربولت چه تدبیری برای دوری از مشکلات فایروایر اندیشیده است؟
شاید این بزرگترین سوالی باشد که هنوز به آن پاسخ داده نشده است. سال ها پیش، فایر وایر یکی از اینترفیس اصلی در کامپیوتر های سطح بالا به شمار می رفت و به تدریج فرا گیر شد. این کابل از طرف اپل به عنوان جایگزین یو.اس.بی مطرح شد. اما بعد از مدتی به علت بسته بودن محیط نرم افزاری آن، با توجه به برتری های نسبی اش بر یو.اس.بی ؛ کمی نفوذ خود را از دست داد و بعد ها یو.اس.بی توانست در نسخه های بعدی اش با طراحی بهتر از آن پیشی بگیرد. سوال این است که آیا تاندربولت هم به این درد گرفتار خواهد شد؟

جواب در آینده نهفته است و باید ببینیم که توسعه دهندگان و شرکت های سازنده اصلی، چقدر از آن استقبال می کنند. هر چند که با سرعت فوق العاده تاندربولت، بعید است که به سرنوشت فایروایر گرفتار شود.

شما در مورد این تکنولوژی جدید اینتل و آینده آن چه فکر می کنید؟ نظرتان را با ما در میان بگذارید.


منبع
iranhardware | یک سایت دیگر با وردپرس فارسی

 

[AMD.POWER]

یه توضیح میدید که با کدوم مجلات هماهنگ شده ؟

سلام مهدي جان دوست قديمي : من از دوستان صميمي محمدرضا پناهي سر دبير سخت افزار هستم . اجازه انتقال مطالب رو دارم اين كار باعث بالا بردن سطح كيفي بخش ميشود . مشكل رو شخص نكنيم بهتره من از ايشون كمك خواستم و ايشون قبول كردند . بگذاريد ارتباط شخصي من با ساير مجلات رو بيان نكنم . من چون اينجا كاربري بيش نيستم . من در اينجا هم ميگم اگر با مطالب من مشكل داريد پست نميزنم و ميگذارم همينطور راكد بماند . لطفا براي وقت ديگران كه با عشق و علاقه به فروم پست ميزنند چنين الفاظي به كار نبريم . هدف من ارتقا سطح علمي اين بخش هست اگر دوستان مخالف پيشرفت بخش هستند فروم هاي زيادي دنبال من هستند . گذشته من هر چه بوده تمام شده . لطفا فقط سعي كنيم احترام هم رو حفظ كنيم . ولي نه من احترامي ميبينم نه نشكري كه جاي بحث فراوان دارد . اگر حضورم باعث رنجش شما ميشود من تز شما معذرت ميخواهم . كه نه براي مديريت شما پست ميزنم فقط فقط به خاطر كاربراني كه با علاقه ميان . اگر وجود من مشكل ساز براي شماست خيلي راحت بدون واكنش ها تند تو پخ اعلام كنيد .

 

[AMD.POWER]

يادش بخر چقدر وقتم گرفت
معرفي منبع تغذيه ۱۰۳۰ وات GREEN
ان مقاله توسط من و كمك هاي جناب عمراني امكان پذير شد . فكر نكنم مقاله اي بهتر از اين جاپ شده باشه باشه . بعد از ائن مريض سختي كرفتم گذاشتم كنار تا الان
بهادر امید
۱۷ شهريور ۱۳۸۶
[email protected]
SAKHTAFZAR.COM - Article Printing
كمك هاي استادد عمراني نبود نمشد
SAKHTAFZAR.COM - Article Printing

 

[igimax]

سلام AMD.POWER عزيز

...
ان مقاله توسط من و كمك هاي جناب عمراني امكان پذير شد ...

. اه! خوشحالم كه نام آقاي عمراني را باز و بعد از مدت‌ها شنيدم و خوشحالم كه هنوز فعالند. خيلي وقت پيش در فرومي ايراني به نام Sakhtafzar يا Hardware يا ... با ايشون در تاپيك مربوط به محصولات گرين آشنا شدم و فقط چند پست ردو بدل كرديم كه نتيجه آن را در اين پست آوردم: http://forum.persiantools.com/2236099-post4.html بعدش كليه پست‌هاي ايشون را در آن فروم خواندم و به دليل نوع برخورد و ادب و صداقتشون و همچنين شرح عالي كارها وپروژهاشون و پشتيباني عاليشون يكي از مشتريان پاورهاي گرين شدم...

. چند بار هم كه به دفتر اصلي گرين در پاساژ ايران براي خريد يكسري محصولاتشون رفتم اميدوار بدوم اتفاقي ايشان را ببينم! (هيچوقت هويتم را فاش نمي‌كنم ولي اتفاقي گفتم شايد ديدمشون!) اگر ديدينشون سلامشون را برسايند و اميدوارم كه همچنان در فروم‌هاي مختلف فعال باشند و از اطلاعت خوب خودشان به ديگران هم انتقال دهند...

موفق باشيد.

خداحافظ
IgImAx
90/05/12

 

[AMD.POWER]

معرفی مادربورد های سری 7 مجهز به چیپ ست H77، Z77 و B75 توسط MSI
MSI مادربوردهای جدید خود را با چیپ ست سری 7 اینتل و پشتیبانی از پردازنده های 22 نانومتری اینتل معرفی کرده است. این مادربوردها از چیپ ست H77، Z77 و B75 بهره می برند و در سه سطح mainstream، intermediate و high-end تولید خواهند شد. سری high-end شامل مادربوردهای حرفه ای Z77A-GD80، Z77A-GD55، Z77A-GD65 و Z77A-G43 مجهز به چیپ ست Z77 می شود. در سری intermediate مادربورد های ZH77-G43 و H77MA-G43 مجهز به چیپ ست H77 و در نهایت مادربوردهای چیپ ست B75 شامل B75A-G43 و B75MA-P45 قرار می گیرند. همه محصولات شامل ابزار اورکلاک یک ثانیه ای، بایوس گرافیکی UEFI و بایوس با رابط دو گرافیکه ClickBIOS II و OC Genie II می شوند. پورتهای USB 3.0 به همراه کنترلر های قدرتمند، عملکر تجهیزات نصب شده روی این پورتها را افزایش می دهد. همچنین مادربورد های سری 7 به پورت Thunderbolt مجهز شده اند که می توانند اتصال بین مانیتورها، تجهیزات ذخیره سازی و کارت های گرافیکی را با سرعتی بالا برای کاربران حرفه ای فراهم کنند. البته برای کاربران حرفه ای تجهیزات Militay Class III در نظر گرفته شده است تا نهایت پایداری برای اورکلاک فراهم شود. اسلات های نصب کارت گرافیک نیز همگی از نوع PCI 3.0 هستند.

 

[ata_se7en]

با تشکر از مطلب مفیدتون

 

[AMD.POWER]

نگاهي اجمالي به AMD APU

مدت زمان زیادی است که AMD از Fusion و امکانات آن و این‌که آینده در دست Fusion است، سخن می‌گوید. در نهایت، امسال اولین سری از APU‌های Fusion عرضه شدند و توانستند نظرها را به خود جلب کنند. تصویر 1 به‌طور خلاصه آنچه را در یک APU وجود دارد، نشان می‌دهد.



براساس این تصویر، اجزای داخلی یک APU معادل یک پردازنده با توان مصرفی حدود 25 وات، یک چیپ‌ست با قابلیت انجام وظایف پل‌شمالی با توان مصرفی حدود 13 وات و یک پردازنده‌گرافیکی با توان مصرفی حدود 8 وات است که توان مصرفی نهایی APU بسیار کمتر از مجموع سه بخش گفته‌شده است. Fusion در حقيقت راهکار جدید AMD در طراحی پردازنده و توسعه نرم‌افزارها است که با ترکیب قابلیت‌های موجود در پردازنده‌های مرکزی و گرافیکی در مجموعه‌ای به نام APU، امکان نمایش تصاویر HD و سه‌بعدی و پردازش‌ها و محاسبات سنگین با حداقل توان مصرفی و قیمت مناسب وجود دارد.

ساختار APU
در یک(APU Accelerated Processing Unit)، یک واحد پردازشی x86 در کنار یک پردازشگر برداری قابل برنامه‌ریزی (یا همان پردازنده‌گرافیکی مجتمع) قرار می‌گیرد. در کنار این دو قسمت اصلی، کنترلر حافظه، کنترلری برای مدیریت ورودی‌ها و خروجی‌ها، کدگشاهای ویدئویی، رابط‌ها و خروجی‌های تصویر قرار دارد (تصویر 2).



ستفاده از این مدل طراحی باعث می‌شود، دیگر به چیپ‌ست مخصوص پردازنده‌گرافیکی مجتمع و رابط میان پردازنده و این چیپ‌ست نیازی نباشد. در نتیجه، هزینه نهایی ساخت به طرز قابل توجهی کاهش پیدا مي‌کند. در اینجا، هم اجزای پردازنده‌گرافیکی و هم پردازنده‌مرکزی به‌طور مستقیم از یک مسیر به حافظه دسترسی دارند که باعث افزایش کارایی و کاهش زمان تأخیر در دسترسی به حافظه می‌شود.
معماری ساخت APU‌ها 40 نانومتری بوده و هر هسته پردازنده آن دارای 32 کیلوبایت حافظه نهان سطح یک و 512 کیلوبایت حافظه نهان سطح دو است.
مهم‌ترین قابلیتی که AMD روی آن تأکید می‌کند، قابلیت برنامه‌ریزی پردازنده‌گرافیکی به کمک DirectCompute و OpenCL است. محصول نهایی، امکان انجام پردازش‌های همزمان توسط پردازنده‌مرکزی و گرافیکی را فراهم می‌کند. AMD برنامه‌ها و نقشه‌های زیادی برای ساخت چنین پلتفرمی داشته‌است. این برنامه‌ها به قدری جدی بوده که در سال 2006 به خرید شرکت ATI توسط AMD منجر شده‌است.
هنگام استفاده از APU‌ها، به پردازنده‌گرافیکی مرکزی محدود نیستیم و می‌توان یک کارت‌گرافیک جداگانه نیز روی چنین سیستم‌هایی نصب کرد.
نحوه دسترسی به حافظه، توسط سیستم‌عامل و نرم‌افزاری که از موتور‌های پردازشی SIMD (بخشی از پردازنده‌گرافیکی که مجري عملیات تک‌دستوری روی مجموعه‌ای از اطلاعات است) استفاده می‌کند، به بخش‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌شود تا مدیریت این مسیر به نحو بهتری انجام شود.





اهمیت پردازش برداری
مدت زمان زیادی است که درباره نحوه پردازش اطلاعات بین طراحان پردازنده اختلاف‌نظرهایی وجود دارد. برخی می‌گویند، استفاده از روش SISD (یک دستورالعمل که در هر زمان روی یک داده محاسبه می‌کند) برای بيشتر نرم‌افزارهای امروزی مناسب بوده و هزینه آن نیز قابل قبول است. گروه دیگر، از انجام پردازش‌ها به روش SIMD پشتیبانی کرده و کارایی آن را بالاتر می‌دانند. با این حال نمی‌توان گفت، یکی از دیگری بهتر است زیرا هر کدام در شرایط مختلف کارایی خوبی از خود نشان می‌دهند و در APU‌ها با داشتن یک پردازنده‌مرکزی و یک پردازنده‌گرافیکی، هر دو روش محاسباتی قابل انجام است. پردازنده‌مرکزی پردازش‌ها را به صورت خطی (SISD) و پردازنده‌گرافیکی پردازش‌ها را به صورت موازی (SIMD) انجام خواهدداد.





چهارقلوهای بی‌نام و نشان
AMD پردازنده‌ای با توان مصرفی کم و مخصوص نت‌بوک‌ها در اختیار نداشت و حالا APU‌ها می‌توانند زمینه را برای حضور در این بخش از بازار و رقابت با پردازنده‌های Atom شرکت اینتل آماده کنند.
AMD برای چهار APU معرفی‌شده، نام خاصی مانند Phenom یا Athlon در نظر نگرفته و این چهار APU به‌عنوان سری E و سری C شناخته‌می‌شوند. جدول 1 مشخصات چهار مدل APU معرفی‌شده را نشان می‌دهد.

همچنین علاوه بر APU، یک چیپ‌ست ثانویه به نام FCH یا Fusion Controller Hub نیز در نظر گرفته شده که وظیفه برقراری ارتباط با پورت‌های SATA، USB، اتصال شبکه و خروجی صدا را دارد. ابعاد این چیپ‌ست بسیار کوچک بوده و مساحت آن تنها حدود 28 میلی‌مترمربع است (تصویر 3. E-350 در سمت راست و FCH در سمت چپ تصویر قرار دارد).


برخلاف APU، در ساخت FCH از فناوری ساخت 65 نانومتری استفاده شده و توان مصرفی آن حداکثر به 7/4 وات می‌رسد. FCH به کمک رابطی به نام UMI با APU در ارتباط بوده و می‌تواند حداکثر شش رابط SATA III و چهارده پورت USB 2.0 را فراهم کند (تصویر 4، ساختار APU و FCH و ارتباطات بین آن‌ها را نشان می‌دهد).

مجموعه APU و چیپ‌ست FCH با نام پلتفرم Brazos شناخته‌می‌شود. به گفته AMD، مادربوردهای مجهز به E-350 که در سایز mini-ITX تولید می‌شوند، قیمتی حدود يکصد دلار خواهندداشت. هر مادربورد به‌طور معمول دارای دو اسلات حافظه با امکان پشتیبانی از حافظه‌های DDR3 1066 (این نکته قابل ذکر است که، حافظه‌ها به صورت تک‌کاناله فعالیت می‌کنند)، پورت SATA 3، رابط PCI-E نسل دوم با حداکثر چهار مسیر و انواع خروجی‌های تصویر خواهدبود (پشتیبانی از پورت‌های USB 3.0 باید از طریق چیپ‌ست‌های اضافی امکان‌پذیر شود). برای برق‌رسانی نیز همچنان به اتصال 24 پین مادربورد و اتصال چهار پین پردازنده نیاز خواهدبود (تصویر 5).

مچنین به گفته AMD، نوت‌بوک‌های تولیدشده براساس پلتفرم Brazos می‌توانند تا 8/5 ساعت عمر باتری داشته‌باشند.





ویدئو بر عهده GPU
حتی پردازنده‌گرافیکی HD 6310 که قوی‌ترین پردازنده‌گرافیکی در میان چهار APU معرفی‌شده است، برای اجرای بازی‌های امروزی قدرت کافی ندارد و همان‌طور که اشاره شد، برای انجام پردازش‌های موازی در نظر گرفته شده‌است. علاوه بر این، این پردازنده‌گرافیکی مانند کارت‌های گرافیک سری HD 6800 به سومین نسل از UVD (Unified Video Decoder) برای کدگشایی از فایل‌های ویدئویی مجهز شده‌است. این نسل از UVD، امکان کدگشایی از فایل‌های ویدئویی H.264، VC1، Divx و Xvid توسط پردازنده‌گرافیکی را امکان‌پذیر مي‌کند و می‌توان فیلم‌های Full HD را به سادگی نمایش داد. توان مصرفی کم در زمان کدگشایی چنین فایل‌هایی باعث می‌شود، این پلتفرم برای سیستم‌های مخصوص سینمای خانگی نیز بسیار مناسب باشد. اشاره به اين نکته نیز برای دوستداران چنین سیستم‌هایی داراي اهميت است که خروجی تصویر HDMI در این پلتفرم، از استاندارد‌های صدای Dolby True HD و DTS-HD MA نیز پشتیبانی می‌کند.
به این ترتیب، پخش فیلم‌های Blu-Ray یا فایل‌های ویدئویی MKV با استاندارد 1080p مشکلی ایجاد نخواهدکرد. با این وجود، در برخی از تست‌هایی که سایت‌های سخت‌افزاری مختلف انجام داده‌اند، این سیستم هنگام پخش فیلم‌های 1080p با سرعت شصت فریم در ثانیه یا فایل‌هایی که به صورت سخت‌افزاری از کد‌گشایی آن‌ها پشتیبانی نشده‌است با مشکل روبه‌رو می‌شود (مانند فیلم‌های Real HD). در کنار انواع فرمت‌های ویدئویی، هنگام استفاده از Adobe Flash نسخه‌های 10.1 و 10.2 beta، پردازنده‌گرافیکی به کمک پردازنده‌مرکزی آمده و بخشی از بار پردازش را از دوش آن برمی‌دارد.





نتیجه‌گيری
‌AMD شرایطی فراهم کرده که می‌توان با کمی بیشتر از 100 دلار مادربوردی مجهز به E-350 تهیه کرد و از قدرت و امکاناتی بیشتر از Atom و ION لذت برد. در کنار قیمت مناسب، پشتیبانی از کدگشایی سخت‌افزاری از انواع فرمت‌های تصویری باعث می‌شود، این پلتفرم انتخاب خوبی برای راه‌اندازی یک سیستم سینمای خانگی باشد.
پلتفرم Brazos اولین قدم AMD در معرفی عملی Fusion بود و به نظر می‌رسد، موفقیت‌آمیز هم بوده‌است. کارایی، قیمت و توان مصرفی آن در برابر پردازنده‌های Atom از هر نظر بهتر است. به گفته بسياري از کارشناسان، این اول راه است و در آینده شاهد حضور APUهایی قوی‌تر از E-350 خواهیم‌بود. با اين وجود، بايد دید آیا شعار Fusion is Future به حقیقت خواهد پیوست یا خیر؟!

 

[AMD.POWER]

وب سایت تامزهاردور برای علاقه مندان به فناوری و سخت افزار کاملا شناخته شده است. این وب سایت به تازگی یک راهنمای خرید بر اساس بودجه های مختلف از 70 دلار تا بیش از 200 دلار برای کاربرد گیم تدارک دیده و در این راهنمای خرید موارد جالبی را ارائه کرده است. می خواهیم شما را برای خرید پردازنده به سبک تامزهاردور یاری رسانیم، پس با ما همراه باشید تا شاید پردازنده مورد نظر خود را همین امروز خریداری کنید!

طبق اعلام تامزهاردور، این راهنمای خرید بر اساس فاکتور قیمت تهیه شده و می توان با کمترین بودجه، محصول مورد نظر خود را خریداری کرد. البته هر چه پول بیشتری پرداخت کنید، کارایی بهتری نیز دریافت خواهید کرد و نباید از یک پردازنده 70 دلاری انتظار زیادی داشت. پردازنده های اینتل به طور معمول برای کاربرد گیم در اولویت قرار می گیرند و کمپانی رقیب حتی با ارائه معماری بولدوزر نتوانست تغییر زیادی در **** غذایی گیمرها ایجاد کند و بسیاری از سیستم های گیم بر پایه پردازنده اینتل هستند.

رترین پردازنده های زیر 100 دلار



برترین پردازنده تا 70 دلار برای گیمرها: Intel Pentium G630



رقبای اصلی در بحث کارایی پردازنده های AMD FX-6100، AMD FX-4100 و AMD FX-8120 بودند که با قیمتی کمتر از 200 دلار در مقابل این پردازنده اینتل شکست خوردند. نکته جالب توجه، برابری پردازنده قدرتمند AMD Phenom II X4 955 است که نشان دهنده قدرت بالای پردازنده فنوم دارد. البته پردازنده های فنوم پیش از ورود پردازنده های بولدوزر از خط تولید خارج شدند و دیگر تولید نمی شوند. پردازنده دو هسته ای G630 اینتل از خانواده سندی بریج، با فرکانس 2.7 گیگاهرتز و سه مگابایت حافظه نهان L3 می تواند نیاز گیمرهای تازه کار را برطرف کند. مصرف توان 65 واتی نیازی به خرید خنک کننده ندارد و در نتیجه سیستم گیم شما هزینه کمتری خواهد داشت. برای خرید مادربورد متناسب با این پردازنده انتخاب های بسیار زیادی از چیپ ست های P61، H61، Z68، Z77 و H77 خواهید داشت که چیپ ست های P61، H61 و H77 گزینه های منطقی تری برای پردازنده 70 دلاری اینتل هستند.

برترین پردازنده تا 100 دلار برای گیمرها: Intel Pentium G870


شاید با خود فکر کنید که می توان با کمی بیشتر از 100 دلار یک پردازنده Core i3 خریداری کرد، اما زمانی که ضریب پردازنده های Core i3 نیز همانند Pentium بسته هستند و نمی توانید به اورکلاک آنها دلخوش باشید، نیازی به هزینه اضافی حدود 30 دلاری نخواهد بود. با این 30 دلار می توانید یه حافظه رم قدرتمند و مناسب برای سیستم خود خریداری کنید و نیازهای شما با پردازنده Pentium G870 برطرف می گردد. البته این دستدلال بر اساس ارزش در مقابل مبلغ پرداختی است و پرداخت 30 دلار بیشتر برای پردازنده های Core i3، قدرت چندان زیادی در اختیار شما قرار نمی دهد. از طرفی پردازنده G870 قدرتمندترین محصول سری Pentium است که می توانید روی اجرای بازیها به آنها تکیه کرد.

برترین پردازنده تا 120 دلار برای گیمرها: AMD FX-4170



ردازنده جدید سری Zambezi که دارای 4 هسته با فرکانس 4.2 گیگاهرتز است و همچنین از هشت گیگابایت حافظه نهان L3 برخوردار است. مهم ترین مشکل در این پردازنده، مصرف توان 125 واتی است که شما را وادار به خرید یک خنک کننده پردازنده می کند. با توجه به قیمت 120 دلاری، کارایی قابل قبولی در اختیار می گیرید و در بازی های جدید نیز سربلند خواهید بود. فریم های به دست آماده در بازی ها تفاوت چندانی با پردازنده های دو هسته ای Core i3 اینتل نداشته و تنها عاشق AMD بودن می تواند یک دلیل برای خرید آن باشد! مصرف توان در برابر پردازنده های 4 هسته ای اینتل به میزان 30 وات بیشتر است و نیاز به یک خنک کننده برای آن احساس می شود.


برترین پردازنده تا 120 دلار برای گیمرها: Intel Core i3-2120


به جرات می توان گفت یکی از پرفروشترین پردازنده های Core i3 سندی بریج اینتل است و در بررسی های وب سایت تامزهاردور با توجه به قیمت، کارایی به مراتب بهتری نسبت به پردازنده های چهار هسته ای در اختیار کاربر قرار می دهد. دو هسته و چهار رشته پردازشی با فرکانس 3.3 گیگاهرتز می تواند شما را در بازی های جدید نیز سربلند کند. تا حدودی قابلیت اورکلاک می تواند به شما در افزایش کارایی کمک کند، ولی نباید فراموش کنید که این پردازنده از نوع ضریب باز نبوده و با محدودیت در اورکلاک مواجه هستید.


برترین پردازنده تا 180 دلار برای گیمرها: Intel Core i5-2310



پردازنده ای سریع با قیمت 180 دلار که می تواند نیازهای یک گیمر را به خوبی برطرف کند، و طبق اعلام تامزهاردور، در بحث عملکرد گیم می تواند در سطح پردازنده های سوکت 1366 اینتل عمل کند. چهار هسته پردازشی با فرکانس 2.9 گیگاهرتز به همراه 6 مگابایت حافظه نهان L3 نشان از قدرت این پردازنده 95 واتی اینتل دارد.





برترین پردازنده تا 200 دلار برای گیمرها: Intel Core i5-3450


معماری جدید اینتل به نام پل شنی به خوبی می تواند یک گیمر را راضی نگاه دارد، حتی اگر یک گیمر حرفه ای نیز باشید، کمبودی با این پردازنده نخواهید داشت. چهار هسته پردازشی با معماری 22 نانومتری و فرکانس 3.1 گیگاهرتز که از 6 مگابایت حافظه نهان L3 برخوردار است. از تغییرات قابل توجه می توان به توان مصرفی 77 واتی، هماهنگی با کارت های گرافیک سری 600 انویدیا و سری 7000 ای ام دی و پردازنده مجتمع گرافیکی HD 2500 با فرکانس 650 مگاهرتز اشاره کرد. مهمترین مسئله برای گیمرها، قابلیت استفاده از 16 مسیر ارتباطی در اسلات PCI 3.0 است که می توانید از نهایت کارایی کارت های PCI 3.0 لذت ببرید.

برترین پردازنده تا 230 دلار برای گیمرها: Intel Core i5-3570K

دومین پردازنده قدرتمند Ivy Bridge با قیمت حدود 230 دلار که از 4 هسته پردازشی با فرکانس 3.4 گیگاهرتز برخوردار است. دز ظاهر تفاوت 3570K و 3450 در فرکانس هسته است که از این حیث 3570K با 300 مگاهرتز فرکانس بالاتر، می تواند به مراتب بهتر عمل کند. اما مسئله اصلی، ضریب باز بودن پردازنده Core i5-3570K است که می توانید تنها با افزایش ضریب پردازنده، به فرکانس های بالاتری دست یابید. اگر قصد اورکلاک پردازنده ندارید، خرید پردازنده 3450 به شما پیشنهاد می شود و نیازی به پرداخت هزینه بیشتر نیست. در صورتی که از مادربورد مجهز به چیپ ست سری 7 اینتل استفاده کنید، می توانید پردازنده گرافیکی مجتمع HD 4000 را به همراه کارت گرافیک مجزا به کار گیرید و از افزایش کارایی گرافیکی لذت ببرید.


برترین پردازنده بالای 500 دلار برای گیمرها: Intel Core i7-3930K

یکی از چهار پردازنده قدرتمند سوکت 2011 اینتل که دوین از لحاظ قیمت به شمار می رود. البته قیمت 570 دلاری آن به هیچ وجه ارزان نیست، اما شش هسته با فرکانس 3.2 گیگاهرتز در کنار دوازده رشته پردازشی و 12 مگابایت حافظه نهان L3، به راحتی می تواند هر کاربری را وسوسه کند. با وجود این مشخصات، در بازی ها تفاوت بسیار کمی با پردازنده 1000 دلاری Core i7-3960X دارد و با پرداخت 430 دلار کمتر، پردازنده ای قدرتمند در اختیار گیرید. از مهم ترین ویژگی های Core i7-3930K می توان به کنترلر 40 مسیره برای PCI 3.0 و کنترلر حافظه چهار کاناله اشاره کرد.

ليست قيمت و جدول


منبع : سخت افزار

 

[igimax]

سلام AMD.POWER عزيز

نگاهي اجمالي به AMD APU
..
....
...

...
.....
نتیجه‌گيری
‌AMD شرایطی فراهم کرده که می‌توان با کمی بیشتر از 100 دلار مادربوردی مجهز به E-350 تهیه کرد و از قدرت و امکاناتی بیشتر از Atom و ION لذت برد. در کنار قیمت مناسب، پشتیبانی از کدگشایی سخت‌افزاری از انواع فرمت‌های تصویری باعث می‌شود، این پلتفرم انتخاب خوبی برای راه‌اندازی یک سیستم سینمای خانگی باشد.
پلتفرم Brazos اولین قدم AMD در معرفی عملی Fusion بود و به نظر می‌رسد، موفقیت‌آمیز هم بوده‌است. کارایی، قیمت و توان مصرفی آن در برابر پردازنده‌های Atom از هر نظر بهتر است. به گفته بسياري از کارشناسان، این اول راه است و در آینده شاهد حضور APUهایی قوی‌تر از E-350 خواهیم‌بود. با اين وجود، بايد دید آیا شعار Fusion is Future به حقیقت خواهد پیوست یا خیر؟!

. كاملن قدرت Fusionها را در عمل تاييد مي‌كنم! من چون يك مدل از نت بوك‌هاي Asus 1215B كه براش چهار مدل پروسسور مختلف Fusion هست، را تست كرده‌ام اين را تاييد مي‌كنم كه اين تركيب AMD بسيار بسيار بهتر از مدل‌هاي ديگه اينتل بود. من 1 سال و نيم پيش اون را براي يكي از آشنا ها خريدم، تازه اون موقع فقط 2 مدل Fusion موجود بود. من هم بهترين مدلش را خريدم. در آن زمان از همه مدل‌هاي ديگه توي Benchmarkها بهتر بود و وقتي تستش كردم از ديد يك نت بوك و كمي هم بالاتر واقعن عالي بود. مصرف برقش هم بسيار بسيار كم و عالي بود. (بازي حدود 3:35 / WiFi حدود 5:40 و مصرف معمولي حدود 7:15) حتا چون پروسسورش AMD بود توقع گرماي زيادي داشتم ولي گرماش در حد معمولي و خوب بود.

. فقط حيف! كه عمر Netbook ها با آمدن Ultrabookها خيلي خيلي زود تمام شد. Ultrabpook ها بر اساس قوانين Intel نبايد بالاي 1000$ باشند (مگر اينكه تغييراتي در مشخصات اوليه Intel بدهند! مثل Asus كه از كارت گرافيك NVidia در دو مدلش استفاده نموده) و بسيار بسيار سريع و كم مصرف و سبك و .... در يك كلام عالي هستند. (من مي‌خواستم يكي از اون مدلاي Zen از Asus را بخرم كه متاسفانه خورد به گراني دلار و الان قيمتش بالاي 2.7 ميليون تومان رسيده!!!!!!) همچنين مدل‌هاي Transformer كمپاني Asus يا مشابه آن در كمپاني‌هاي ديگر كه سيستم عامل آندرويد دارند و براي كساني كه Netbook را فقط براي اينترنت/عكاسي/وب كم مي‌خواستند بسيار بسيار بهتر و مناسب تر مي‌باشند!

. يك مقاله جديد ديگه هم Tom's داره كه پس از يكسال از انتشار APU هاي اينتل براي Desktopها و نوشته شدن و تغيير يكسري از برنامه‌هاي مشهور براي پشتيباني از دستورات و سختافزار آن (مثل برنامه‌هاي Adobe photoshop/winrar و...) يك سري تست جديد انجام شده بين اون APUهاي يك سال پيش AMD با جديدترين وسريعترين پروسسور‌هاي Intel كه در اكثر موارد APUها عالي بودند! ديگه راهي براي Intel نمانده كه يا NVidia را بخره يا اساسي با اون وارد همكاري بشه! چون اين كارت‌هاي Intel 2000/3000/4000 هرچقدر هم كه بهتر از مدل‌هاي پيشينش هست ولي باز به قدرت چيپ‌هاي كارت‌هاي گرافيكي NVidia يا ATi نميرسه!

موفق باشيد.

خداحافظ
IgImAx
91/07/08

 

[AMD.POWER]

USB چیست؟
همواره اتصال یک دستگاه به کامپیوتر و پیکربندی مناسب آن برای استفاده ، یکی از چالش های اصلی در رابطه با بخدمت گرفتن تجهیزات جانبی در کامپیوتر بوده است :
چاپگرها به پورت موازی متصل شده و اغلب کامپیوترها دارای یک پورت هستند .
مودم ها از پورت های سریال استفاده می نمایند. اغلب کامپیوترها دارای دو پورت سریال بوده و در اکثر موارد سرعت مناسبی را دارا نمی باشند.


دستگاههائی که به سرعت بالائی نیاز دارند بهمراه کارت های خود عرضه می گردند.این نوع کارت ها می بایست در یکی از اسلات های برد اصلی نصب گردند.متاسفانه تعداد اسلات های موجود محدود بوده و در برخی حالات نصب نرم افزار مربوط به کارت دردسرآفرین نیز است .

هدف USB خاتمه بخشیدن به تمام موارد و مشکلات موجود در زمینه بخدمت گرفتن تجهیزات جانبی در کامپیوتر است .USB یک روش آسان و استاندارد را برای اتصال 127 دستگاه به کامپیوتر، فراهم می کند. هر دستگاه می تواند شش مگابیت در ثانیه پهنای باند داشته باشد. پهنای باند فوق برای اکثر دستگاههائی که می خواهیم به کامپیوتر متصل نمائیم ، مناسب خواهد بود.
تجهیزات جانبی که جدید تولید می گردند ، دارای یک پورت USB می باشند. چاپگر، اسکنر، موس، دوربین های دیجیتال، دوربین های وب ،مودم، بلندگو، تلفن، رسانه های ذخیره سازی، اتصالات شبکه و ... نمونه هائی از این نوع دستگاهها می باشند. اتصال یک دستگاه USB به کامپیوتر ساده است . کانکنورهای USB را می توان در پشت سیستم مشاهده و در ادامه کانکنور USB را به آنها متصل کرد.
در صورتیکه دستگاهی برای اولین مرتبه ( بار اول ) نصب گردد، سیستم عامل مربوطه آن را تشخیص و با نصب درایور ، عملا زمینه استفاده از دستگاه فراهم خواهد شد. دستگاههای USB را می توان بدفعات به سیستم متصل و یا آنها را از سیستم جدا کرد.اغلب دستگاههای USB بهمراه کابل اختصاصی خود ارائه می گردند . کابل های فوق دارای اتصالی از نوع A می باشند .

در صورتیکه دستگاه USB دارای کانکتور A نباشد بهمراه آن سوکتی ارائه شده که می تواند یک کانکنور از نوع B را قبول نماید.

از کانکتور نوع A برای اتصال به کامپیوتر و از کانکتور نوع B برای اتصال دستگاههای خاص استفاده می گردد.


می توان بسادگی دستگاه مورد نظر را ازطریق پورت USB به یکی از سوکت های USB کامپیوتر متصل نمود.مثلا می توان به کامپیوتر یک چاپگر USB ، یک اسکنر USB ، یک دوربین وب USB و یک کارت شبکه USB را متصل نمود. در صورتیکه کامپیونر دارای صرفا یک کانکتور USB باشد و بخواهیم تجهیزات USB گفته شده را به آن متصل نمائیم چه کار باید کرد؟ برای حل مشکل فوق می بایست یک USB hub را تهیه کرد USB استاندارد قادر به حمایت از 127 دستگاه است . هاب USB بخشی از استاندارد فوق محسوب می گردد.


یک هاب ممکن است چهار و یا بیش از چهار پورت داشته باشد. هاب به کامپیوتر متصل شده و هر یک از دستگاهها به یکی از پورت های هاب متصل خواهند شد. هاب ها می توانند با برق و یا بدون برق باشند. استاندارد USB این امکان را فراهم می سازد که دستگاهها برق مورد نیاز خود را از طریق اتصال USB مربوطه تامین نمایند. یک دستگاه با مصرف برق بالا نظیر اسکنر دارای منبع تغذیه اختصاصی خود است ولی دستگاههای با مصرف برق پایین نظیر موس و دوربین های دیجیتال ، برق مورد نیاز خود را می توانند از گذرگاه مربوطه تامین نمایند.

ویژگی های USB :

حداکثر 127 دستگاه را می توان متصل نمود. ( مستقیما و یا توسط هاب های USB)
کابل های USBبتنهائی قادر به حمایت از طول 5 متر می باشند. در صورت استفاده از هاب حداکثر طول 30 متر خواهد بود.
نرخ انتقال اطلاعات گذرگاه دوازده مگابیت در ثانیه است .

هر دستگاه قادر به درخواست شش مگابیت در ثانیه است . عملا بیش از یک دستگاه در هر لحظه نمی تواند درخواست شش مگابیت در ثانیه را داشته باشد چراکه از پهنای باند گذرگاه تجاوز خواهد کرد.
یک کابل USB دارای دو سیم برای برق ( 5+ ولت و(Ground و یک سیم بهم تابیده برای حمل داده است.

بر روی سیم برق، کامپیوتر قادر به تامین برق با حداکثر پانصد میلی آمپر و پنج ولت است .
دستگاه های با مصرف برق پایین نظیر موس می توانند برق مورد نیاز خود را مستقیما از طریق گذرگاه تامین نمایند.

دستگاههای USB را می توان هر زمان متصل و مجددا از سیستم جدا کرد.
اکثر دستگاههای USB می توانند توسط کامپیوتر و در زمان حالت Power-saving ، به خواب روند ( غیره استفاده گردند).


دستگاه هایی که به پورت USB متصل می گردند از یک کابل USB که حامل برق و داده است استفاده می نمایند. دو سیم حامل برق ( قرمز - پنج ولت و قهوه ای زمین ) یک زوج کابل بهم تابیده برای حمل داده ( زرد و آبی) زمانیکه کامپیوتر روشن می گردد ، عملیات پرس و جو در رابطه با دستگاههای متصل به گذرگاه انجام شده و به هر یک از آنها یک آدرس خاص ، نسبت خواهد شد . فرآیند فوق "سرشماری" نامیده می شود. دستگاهها نیز زمانیکه به گذرگاه متصل می گردند شمارش می گردند. کامپیوتر از نحوه انتقال اطلاعات توسط دستگاهها با استناد بر یکی از روشهای زیر ، آگاهی می یابد.


وقفه : دستگاهی نظیر موس یا صفحه کلید که داده های کمی را ارسال می دارند از روش "وقفه" استفاده می نمایند.


(Bulk) توده ای : یک دستگاه نظیر چاپگر که حجم بالائی از اطلاعات را در یک بسته دریافت می دارد، از روش فوق استفاده می نماید. یک بلاک از داده ها برای چاپگر ارسال و صحت آنها نیز بررسی می گردد.


(Isochronous) همزمان: دستگاههای نظیر بلندگو از روش فوق استفاده می نمایند. جریان پیوسته ای از داده ها بین دستگاه و کامپیوتر برقرار می گردد.

 

[AMD.POWER]

همه چیز درباره SSD ها

شاید بدانید که هارددیسک کندترین قطعه در کامپیوترهای امروزیست. در جهانی که پردازنده ها، حافظه های رم و کارتهای گرافیکی به سرعت پیشرفت می کنند و داده ها را با سرعتهای نجومی پردازش و منتقل می کنند، هارددیسک های مکانیکی را که با چرخش دیسکهای مغناطیسی داده ها را می خوانند، باید یک فاجعه به حساب آورد.به گفته شرکت اینتل راندمان CPU ها (پردازنده های اصلی کامپیوتر) نسبت به 13 سال پیش 175 برابر افزایش پیدا کرده در صورتی که سرعت هارددیسک ها در همین مدت تنها 1.3 برابر بیشتر شده است. آقای کیشر راو مدیر خط تولید SSD های شرکت اینتل می گوید:" این امر موجب می شود که گلوگاه عظیمی برای PC و کاربر ایجاد شود. شما می توانید کندی آن را با ساعت شنی مقایسه کنید و همچنان منتظر باشید تا کارش به اتمام برسد، گلوگاه I/O (ورود و خرج داده ها) در حال کند کردن سیستمهاست."البته سازندگان سیستم عامل راهکارهایی را برای کم کردن تاثیر کندی سرعت هارددیسک ها بر راندمان کلی سیستم پیاده سازی کرده اند که احتمال دارد با آنها آشنایی داشته باشید.تکنیک هایی مثل Prefetch که با ویندوز XP تکامل پیدا کرد و ReadyBoost و Superfetch که با ویندوز ویستا و 7 معرفی شدند برای غلبه بر محدودیتهای گفته شده طراحی شدند اما هیچ کدام راهکار نهایی محسوب نمی شوند.با ذخیره کردن داده ها بر روی تراشه های حافظه بجای دیسک های مغناطیسی، این درایوها پتانسیل ارایه دادن سرعتهای خیلی بیشتری هنگام عملیات خواندن و نوشتن فایل ها را دارند در عین اینکه مصرف کمتر و طول عمر طولانی تری هم نسبت به دیسکهای مکانیکی دارند.در بخش اول این مقاله سعی می کنیم نحوه کارکرد و خصوصیات فن آوری نوظهور SSD ها را با هم بررسی کنیم. در بخش دوم به سیر تکامل آنها، انواع مدلها، لزوم خرید آن برای کاربران مختلف و ملاکهایی که در هنگام خرید باید در نظر بگیریم می پردازیم

ساختار یک SSD




ها (Solid State Drive) بر اساس حافظه های NAND-Flash ساخته می شوند
ین عکس ساختار یک NAND-Flash را نشان می دهد; یک ترانزیستور به ازای هر سلول(واحد ذخیره کننده اطلاعات در تراشه های Flash) لازم است.هر سلول هم می تواند یک یا دو بیت از داده ها را ذخیره کند.اگر یک بیت را ذخیره کند به آن (SLC (Single-Level Cell یا فلش با سلول تک مرحله ای و اگر دو بیت اطلاعات را ذخیره کند به آن (MLC (Multi-Level Cell یا فلش با سلول چند مرحله ای می گویند:

البته هر دو نوع این فلش ها به روش یکسانی تولید می شوند; در واقع چیزی وجود ندارد که MLC را ازSLC متمایز کند، فقط شیوه چگونگی ذخیره داده ها و خوانده شدنشان از سلولهای فلش تفاوت می کند. بخاطر نحوه خوانده شدن اطلاعات از سلولهای نوع MLC ، خواندن اطلاعات از آنها 3 برابر طولانی تر از عملیات خواندن از سلولهای SLC طول می کشد. همانطور که در نمودار بالا می توان دید در سلول 2 بیتی می توان 2 به توان 2 یعنی 4 حالت (01,11,10,00) اطلاعات را ذخیره کرد. از طرف دیگر بهمین خاطر هم می توان دو برابر اطلاعات بیشتر را در سلولهای MLC در همان ظرفیت و با همان هزینه ذخیره کرد. بهرحال با وجود سرعت خواندن کمتر در MLC ها،سرعت آنها در مقایسه با هارددیسک های معمولی بسیار بالاتر است و برای ساختن SSD های سیستم های PC معمولی از آنها استفاده می کنند و SLC ها را هم در ساخت SSD برای سرورهای قدرتمند و سطح بالا بکار می برند.

از طرفی این نوع حافظه ها چرخه های نوشتن (Write Cycles) محدودی دارند، این مقدار برای SLC ها از 100،000 تا حدود یک میلیون بار و برای MLC ها بین 10،000 تا 100،000 متغیر است. برای همین این درایوها طوری طراحی می شوند که نوشتن فایلها رو بر روی کل سلولهای فلش توزیع کند.

همچنین دوره عمر یک SSD معمولی با MTBF (Mean Time Before Failure) مشخص می شود که معمولا بین 1،500،000 تا 2،000،000 ساعت می باشد که البته عددی تخمینی محسوب می شود و بیشتر از طرف سازنده برای محصول تبلیغ می شود.این رقم با پیشرفت و بهبود کیفیت پروسه تولید حافظه های فلش بطور مداوم افزایش می یابد.

بنا بر تعریف گروهی از سلولها را یک Page یا صفحه می نامند،کوچکترین واحدی که در SSD ها قابل خواندن/نوشتن هستند، 4KB ظرفیت دارند و استاندارد تمام SSD ها هم محسوب می شوند.

Page ها در کنار هم یک Block را تشکیل می دهند و شامل 128 عدد Page می شوند،یک بلاک کوچکترین واحدیست که می توان از روی یک NAND Flash پاک کرد، در واقع در عین این که می توان یک Page را خواند یا نوشت فقط می توان یک بلاک (شامل 128 عدد Page) را در واحد زمان از روی آنها پاک کرد و با محاسبه ظرفیت Page ها می توان گفت که حداقل اندازه عملیات نوشتن 4 کیلوبایت و حداقل اندازه عملیات پاک کردن 512 کیلوبایت هست، این مطلب مهمی هست که هم باعث کندتر شدن عمل پاک کردن نسبت به عمل نوشتن در SSD ها می شود و هم باعث ایجاد محدودیتی می شود که در ادامه مقاله به تفضیل به آن خواهیم پرداخت.

خواندن داده ها

در واقع شما می توانید با قراردادن تعدادی از تراشه های Flash در یک بسته بصورت موازی از آنها بخوانید و روی آنها بنویسید (همان ایده ای که در تکنیک های Raid برای هاردهای معمولی استفاده می شود) . به همین خاطر هم بیشتر SSD های امروزی از کنترل کننده های 4 تا 10 کاناله برخوردار هستند (هر کانال برای یک تراشه یا IC) درنتیجه حداقل در تئوری سرعت خواندن داده ها به تناسب کانالها چند برابر می شود

نوشتن داده ها

سیستم عامل های امروزی از طریق Logical Block Addressing (آدرس دهی بلاک منطقی) یا به اختصار LBA با هارددیسکها ارتباط برقرار می کنند. وقتی شما فایلی را ذخیره می کنید، ویندوز خیلی ساده یک دستور نوشتن را برای فایل شما در یک LBA خاص صادر می کند، مثل LBA 15 .

سیستم عامل شما می داند که کدام LBA ها آزادند و کدامیک اشغال شده اند. وقتی یک فایل را پاک می کنید، LBA هایی که به آن فایل روی هارددیسک اشاره می کنند در لیست LBA های آزاد قرار می گیرند. داده هایی که شما پاک کرده اید واقعا پاک نشده اند و تا زمانی که یک داده جدید روی آنها نوشته نشود از بین نمی روند.

باور داشته باشید یا نه، SSD ها هم همینطور کار می کنند. بخش ترجمه ای در کنترل کننده فلش وجود دارد که LBA ها را به Page ها در درایو تبدیل می کند. (همانطور که گفته شد کوچکترین واحد خواندن و نوشتن در SSD ها یک Page هست) جدول زیر توضیح می دهد که بسته به عملیات سیستم عامل چه اتفاقی برای داده ها در SSD رخ می دهد:


وقتی یک فایل را در ویندوز پاک می کنید، هیچ واکنشی از هارددیسک یا SSD نمی بینید. مگر تا زمانی گه بخواهید یک سکتور (روی هارددیسک) یا یک Page (روی SSD) را که داده هایش از بین رفته بازنویسی کنید . در واقع برنامه های بازیابی اطلاعات هم از همین واقعیت برای کمک به برگرداندن فایلهای پاک شده استفاده می کنند.

وجه تمایز بین HDD و SSD زمانیست که عملیات بازنویسی فایل رخ می دهد. در حالی که HDD بسادگی می تواند داده های جدید را روی همان سکتور قبلی بنویسد، یک SSD سعی می کند یک Page جدید را به داده های جدید اختصاص دهد و در صورت عدم وجود یک Page خالی آزاد، همان Page استفاده شده قبلی را باید بازنویسی کند

شناخت مشکل کم شدن تدریجی راندمان SSD ها
اجازه بدهید به مشکلی در عمل رخ میدهد نگاه کنیم. یک سناریوی خیالی را تصور کنید; فرض کنید که تصمیم گرفته ایم که یک SSD بسازیم. ما تعدادی NAND-Flash تهیه می کنیم و یک کنترلر هم برای آنها می سازیم. جدول زیر مشخصات درایو ما را نشان می دهد:

تبلیغات می کنیم و سرانجام SSD خود را به مشتری می فروشیم. مشتری ما ابتدا یک فایل متنی Text را روی SSD جدیدش می نویسد. درخواست نوشتن به کنترلر می رسد، جایی که مشخص می شود تمام Page ها خالی هستند، بنابراین اولین Page را به این فایل متنی اختصاص می دهد




این SSD ماست.مربع های زرد همان صفحات خالی هستند

کاربر ما می رود و یک فایل عکس 8 کیلوبایتی JPEG را ذخیره می کند. درخواست دوباره به کنترلر SSD می رسد و دو تا Page بعدی را پر می کند




عکس 8 کیلوبایتی دو Page دیگر را اشغال می کند

ویندوز گزارش می دهد که حالا 60 درصد از ظرفیت SSD ما پر شده است. سه تا از پنج عدد Page ما گرفته شده و تنها دو تای دیگر باقی مانده است.

حالا کاربر ما می رود و فایل متنی Text را که اول نوشته بود پاک می کند، اما درخواست حتی به کنترلر هم ارسال نمی شود (همانطور که گفته شد برای عملیات پاک کردن هیچ کاری در هارددیسک ها و SSD ها انجام نمی شود)
، تا آنجایی که به کنترلر مربوط هست ما الان 3 تا Page معتبر داریم. (یکی بخاطر پاک شدن فایل متنی و دو تا هم Page خالی)

و سرانجام کاربر تصمیم می گیرد یک فایل 12 کیلوبایتی JPEG ذخیره کند، که در اصل به سه تا Page 4 کیلوبایتی احتیاج دارد. ویندوز می داند که اولین LBA، که فایل متنی 4 کیلوبایتی ما روی آن نوشته شده بود و الان در لیست آزاد یا معتبر قرار دارد، می تواند بازنویسی شود و بنابراین به کنترلر SSD می گوید که اولین LBA را بازنویسی کند و 8 کیلوبایت باقیمانده از فایل را هم در دوتا Page خالی باقیمانده ذخیره کند.

حالا وقتی که این درخواست به کنترلر SSD ما می رسد مشکلی پیش می آید. درخواست نوشتن فایل جدید به 3 تا Page احتیاج دارد اما فقط 2 تا Page خالی داریم . بخاطر بیاورید که ویندوز می داند که ما 12 کیلوبایت خالی داریم (با احتساب Page اولی که قبلا فایل Text در آن بود) ، اما درایو ما در واقع 8 کیلوبایت خالی و 4 کیلوبایت غیر معتبر و آماده برای بازنویسی دارد که باید آن Page را پاک کنیم تا عملیات نوشتن با موفقیت انجام شود.




یک مشکل، ما تعداد کافی Page خالی نداریم

همانطور که از تعاریف ابتدایی فلش ها بخاطر دارید، ما نمی توانیم فقط یک Page را پاک کنیم، چون کوچکترین واحد قابل پاک کردن یک Block (که در SSD فرضی ما برابر 20 کیلوبایت یا 5 تا Page هست) هست. بنابراین برای خلاص شدن از شر Page نامعتبر که باید پاک شود باید تمام داده ها را پاک کنیم و دوباره آنها را بنویسیم.

برای انجام اینکار ابتدا باید کل Block را به جایی در حافظه اصلی بخوانیم; اگر کنترلر خوبی داشته باشیم این داده ها به حافظه Cache خود کنترلر منتقل می شوند (مرحله 1 و 2 )، بعد از خواندن کل داده ها می توانیم آنها را در حافظه ویرایش کنیم و صفحه ی نامعتبر (مربوط به فایل متنی سابق) را با داده های عکس جدید جایگزین کنیم (مرحله 3 و 4 ). حالا ما احتیاج داریم دوباره داده ها را از حافظه Cache روی فلش بنویسیم، بنابراین حالا می توانیم کل یک Block را پاک کنیم و داده های جدید را روی فلش منتقل کنیم (مرحله 5 ).






حالا کل عملیات رخ داده را مرور می کنیم. برای نوشتن عکس 12 کیلوبایتی آخری باید ابتدا 12 کیلوبایت را بخوانیم و دوباره 20 کیلوبایت را بنویسیم.

با احتساب سرعتهای SSD فرضی، نوشتن 12 کیلوبایت باید 12 ثانیه طول می کشید اما با لحاظ کردن آنچه که در عمل صورت گرفت و 12 کیلوبایت خوانده و 20 کیلوبایت نوشته شد، در اصل کل عملیات 26 ثانیه طول کشید.

از دید کاربر نهایی عملیات نوشتن بجای سرعت 1KB/s به سرعت 0.46KB/s تنزل پیدا کرده است. این مشکلی هست که بمرور زمان گریبان گیر تمام SSD ها می شود و البته راه حل مهمی بنام TRIM برای رفع مشکل پیشنهاد شده که در ادامه به آن هم می پردازیم

TRIM: دستوری که به نجات SSD ها آمد

همانطور که دیدید ما به مشکلاتی برخورد کردیم که در مرحله اول بخاطر این بود که درایو SSD ما از پاک شدن فایلها خبردار نمی شد و فقط موقع عملیات بازنویسی متوجه بی ارزش شدن داده های قبلی می شد. بنابراین وقتی می خواستیم یک فایل جدید را جایگزین فایل پاک شده بکنیم، راندمان مورد انتظار از درایو مان را از دست می دادیم.

حالا فکر می کنید که چه اتفاقی می افتد اگر سیستم عامل به SSD بگوید که Page های غیر معتبر (پاک شده) را از بین ببرد قبل از اینکه بخواهد آنها را بازنویسی کند؟

دستور TRIM در وهله اول به سیستم عامل و درایو مناسب برای اجرا شدن نیاز دارد. (ویندوز 7 و Firmware درایو که حتما باید از این دستور پشتیبانی کند) ،ابتدا دستور TRIM از سیستم عامل به درایو ارسال می شود، اگر درایو در جواب ارسال دستور TRIM مقدار صفر را برگرداند، سیستم عامل می فهمد که درایو یک SSD هست و امکاناتی مثل Defrag را که برای SSD ها ضرورتی ندارند را از کار می اندازد.

وقتی شما یک فایل را پاک می کنید، سیستم عامل یک دستور TRIM را بهمراه LBA هایی که شامل فایل پاک شده می شوند به کنترلر SSD می فرستد. سپس کنترلر Block مورد نظر را به داخل حافظه Cache کپی می کند، Page های پاک شده را از بین می برد و سرانجام Block جدید را با Page های تازه خالی شده روی درایو می نویسد.

حالا وقتی شما می خواهید یک فایل جدید را روی Block یی که از قبل Page هایش خالی شده بنویسید همان سرعتی را می بینید که باید داشته باشد. حالا مثال قبلی ما را در وضعیتی ببینید که سیستم عامل و درایو از TRIM پشتیبانی می کنند:





دستور TRIM این Block را مجبور می کند که قبل از نوشته شدن نهایی پاک شود. این کار مقداری OverHead ایجاد می کند اما این امر بعد از عمل پاک کردن فایل و نه در هنگام نوشتن های ضروری انجام می شود.

حالا وقتی می خواهیم آن فایل عکس 12 کیلوبایتی را بنویسیم، عمل نوشتن با تمام سرعت انجام می شود، دقیقا مثل زمانی که هنوز هیچ داده ای روی آنها نوشته نشده بود.






ابزارهای جانبی برای بازگرداندن سقف سرعت درایو SSD

برای رفع مشکل افت سرعت در درایوها یا ویندوزهایی که از TRIM پشتیبانی نمی کنند هم راههایی وجود دارد. برای مثال اینتل برنامه ای بنام HDD ERASE برای درایوهای X25-M نسل اول ارائه کرده بود. این برنامه تمام Page ها را به حالت اولیه بر می گرداند، البته همزمان شما تمام اطلاعات روی درایو را هم از دست خواهید داد اما سرعت درایو شما به حالت طبیعی باز خواهد گشت،این برنامه بر خلاف TRIM بصورت خودکار نیست و کاربر خودش باید آن را هر چند وقت یکبار اجرا کند.

در اینجا ما ساختار، نحوه ی کار و راههای بهبود سرعت SSD ها را با هم مرور کردیم.در بخش بعدی جزییات بیشتری راجع به نسل جدید SSD ها، انواع کنترلرها، مدلها و همچنین مشخصاتی که هنگام خرید باید بدنبال آنها باشیم را مرور می کنیم.

نکات مهم:

*سرعت SSD ها بسیار بیشتر از سریعترین HDD های امروزیست.
*سرعت HDD ها همزمان با پرشدن درایو کمتر می شود.
*سرعت دسترسی به تمام بخشهای SSD یکسان است.
*درایوهای SSD معمول از مدل MLC تبعیت می کنند.
*دستور TRIM برای جلوگیری از کند شدن SSD ها ضروریست

 

[AMD.POWER]

قبل از شروع هر چیز بهتر است دیاگرام ارتباط گذرگاه های مختلف در یک سیستم مبتنی بر پردازنده های AMD را تجزیه و تحلیل کنیم


همانطور که در دیاگرام مشخص می باشد، 3 عامل اصلی، وظیفه مدیرت گذرگاه های مختلف را برعهده دارند.

South Bridge یا SB یا پل جنوبی :

پل جنوبی وظیفه کنترل دستگاه های ورودی و خروجی را بر عهده دارد و واسطه ای برای اعمال فرکانس های پایه (Reference ) به قسمت های مختلف سیستم می باشد . لازم به ذکر است این فرکانس های پایه توسط یک کریستال بسیار دقیق به همراه یک آی سی Clock Generator تولید می شوند .

پل شمالی

پل شمالی وظیفه کنترل گذرگاه های PCI-Express و Hypertransport را برعهده دارد و در واقع پلی جهت ارتباط سایر دستگاه های ورودی و خروجی با پردازنده مرکزی می باشد .

CPU یا واحد پردازشگر مرکزی

CPU نیز در این پلتفرم علاوه بر وظیف اصلی خود، وظیفه کنترل حافظه اصلی سیستم ( RAM ) را نیز به صورت مستقیم بر عهده دارد .

در این پلتفرم یک فرکانس کلاک به عنوان مرجع شناخته می شود . فرکانس این کلاک 200Mhz ( مگاهرتز) می باشد . در واقع فرکانس کلاک بسیاری از گذرگاه ها و دستگاه های موجود در این پلتفرم به طور مستقیم این فرکانس را به عنوان مرجع خود می شناسند .

این فرکانس در BIOS مادربورد های مختلف با نام های دیگری مانند Bus Speed ، FSB Frequency ، CPU Frequency ، CPU FSB Frequency و Reference Clock نیز نامیده می شود . ( گذرگاه FSB در این پلتفرم وجود خارجی ندارد و فقط جهت

درک عامیانه بیشتر در برخی از BIOS ها مشاهده می شود ) .

کنترل کننده های گذرگاه ها و دستگاه های مختلف با استفاده از Multiplier ( ضرب کننده ) و Divider ( تقسیم کننده ) های مختلف ، فرکانس 200 مگاهرتر نام برده را به فرکانس های مورد نیاز خود تبدیل می کنند .

قبل شروع بحث اصلی ابتدا لازم است با برخی اصطلاحات به کار رفته در این پلتفرم آشنا شوید :

Core Speed :

این عبارت که با نام های دیگر نظیر CPU Speed, CPU Frequency, CPU Clock Frequency, و CPU Clock Speed نامیده می شود، فرکانس هسته پردازنده می باشد . افزایش این فرکانس در اورکلاک سیستم های مبتنی بر پردازنده های AMD هدف اصلی قرار داده می شود و تاثیر مستقیم بر افزایش کارایی یک سیستم دارد .


Northbridge Speed :

این عبارت با نام های دیگری نظیر NB SPEED وNB Clock Frequency نیز نامیده می شود . مقدار این عبارت فرکانس کاری چیپ پل شمالی تعبیه شده در پردازنده را تعیین می کند . برای مثال مقدار این فرکانس در پردازنده های سوکت AM2+ بین 1800 تا 2000 مگاهرتز می باشد.

افزایش بیش از حد این فرکانس به شدت ناپایداری را به دنبال دارد و به صورت خفیف باعث افزایش پهنای باند حافظه اصلی و حافظه نهان سطح 3 ( L3 Cache ) می شود .

HyperTransport Link Speed :

این عبارت با نام های دیگر نظیر HT Link Frequency ، HT Link Speed و Frequency HyperTransport نیز نامیده می شود.

پردازنده های کنونی AMD توسط 2 گذرگاه با دیگر قسمت های موجود ارتباط برقرار می کنند . یکی از طریق گذرگاه Memory Bus با حافظه اصلی و دیگری از طریق گذرگاه HyperTransport با چیپست پل شمالی و در نهایت با سایر قسمت ها ارتباط بر قرار می کند .

HyperTransport یک تکنولوژی برای اتصال نقطه به نقطه (point -To- point) بین مدارات مجتمع است. از مزایای این گذرگاه می توان به پهنای باند بالا ،تاخیر زمانی ( Latency ) کم و سازگاری مناسب اشاره کرد . این فرکانس هیچ گاه از مقدار NB Clock Frequency تجاوز نمی کند . همچنین مقدار این فرکانس با توجه به نسخه تکنولوژی HyperTransport به کار رفته در پردازنده متفاوت می باشد . برای مثال در آخرین پردازنده های عرضه شده توسط کمپانی AMD که در آن ها از Hyper Transport نسخه 3.0 استفاده می شود ، این گذرگاه با فرکانس 2.0 گیگاهرتز فعالیت می کند .
Memory Frequency
این عبارت با نام های دیگری نظیر DRAM Frequency ، Memory speed و Memory Clock نیز نامیده می شود .

این مقدار، فرکانس واقعی حافظه اصلی ( RAM ) و گذرگاه حافظه ( Memory Bus ) را نشان می دهد، برای مثال برای حافظه های DDR2 این مقدار می تواند 200MHZ ، 266MHZ ، 333MHZ ، 400MHZ و 533MHZ باشد که در واقع فرکانس های موثر DDR2 400MHZ ، DDR2 533MHZ ، DDR2 667MHZ ، DDR2 800MHZ و DDR2 1066MHZ را تداعی می کند.

روش محاسبه فرکانس هایی که در اورکلاک این پلتفرم به آن ها نیاز داریم به شرح زیر می باشد :


CPU Core Speed = Reference Clock x CPU Multiplier

Northbridge Speed = Reference Clock x Northbridge Multiplier

HyperTransport Link Speed = Reference Clock x HyperTransport Multiplier

Memory Frequency = Reference Clock x Memory Multiplier / Divider


همان طور که مشاهده می کنید اگر افزایش فرکانس پردازنده را هدف در اورکلاک قرار دهیم، برای اورکلاک پردازنده های AMD دو راه وجود دارد :

1- افزایش ضریب پردازنده ( CPU Multiplier ) :

یکی از آسان ترین روش های اورکلاک پردازنده همین روش می باشد . ولی این ضریب در پردازنده های معمولی قفل شده است . در واقع نمی توان این ضریب را بیشتر از مقدار نامی خود تغییر داد و فقط در پردازنده های سری Black Edition کمپانی AMD این امکان وجود دارد . برای مثال در پردازنده AMD Phenom II X4 955 Black Edition که با فرکانس هسته 3.2Ghz و با ضریب نامی 16 عرضه می شود ، برای اورکلاک این پردازنده چنانچه مقدار ضریب پردازنده را افزایش دهیم، به ازای افزایش هر واحد ضریب پردازنده، 200Mhz به فرکانس نامی هسته پردازنده اضافه می شود . به مثال یر توجه کنید :

همان طور که مشاهده می کنید، با افزایش ضریب پردازنده از 16 به 19 ، فرکانس هسته پردازنده از 3.2Ghz به 3.8Ghz افزایش یافته است .

2 – افزایش مقدار فرکانس Reference Clock :

افزایش فرکانس Reference Clock عامیانه ترین روشی است که جهت اورکلاک در سیستم های مبتنی بر پرازنده های AMD مورد استفاده قرار می گیرد . اما همانطور که در روش های محاسبه فرکانس قسمت های مختلف سیستم مشاهده کردید، با افزایش این فرکانس ، همزمان فرکانس های Northbridge ، HyperTransport و Memory نیز افزایش خواهد یافت . از طرفی با افزایش بیش از حد فرکانس های یاد شده ، پایداری سیستم با چالش روبه رو خواهد شد . لذا باید با انتخاب ضریب های مناسب برای 3 فرکانس یاد شده، فرکانس آن ها را به مقادیر پیش فرض نزدیک کرد . برای مثال در پردازنده AMD Phenom II X4 920 که با ضریب پردازنده حداکثر 14 و با فرکانس هسته 2.8GHZ فعالیت می کند، با افزایش Reference Clock به مقدار 266Mhz ، می توان به فرکانس هسته پردازنده 3725Mhz رسید

بررسی پارامترهای ولتاژی مهم و کاربردی در این پلتفرم

همانطور که در مقاله شماره قبل اشاره شد ، با افزایش فرکانس قطعات سخت افزاری، توان مصرفی آن ها افزایش خواهد یافت . یکی از راه های جبران توان مصرفی، افزایش ولتاژ کاری آن قطعه می باشد . در اورکلاکینگ کلیه قطعات باید توجه داشت ابتدا حداکثر حرارت مطمئن و بی خطر برای قطعه مورد نظر را به دست آورد، سپس با در نظر گرفتن حداکثر ولتاژ تعیین شده توسط کمپانی سازنده قطعه ، همزمان با افزایش فرکانس ، درصورت نیاز اقدام با افزایش ولتاژ قطعه مورد نظر نمود . در ادامه مقاله عملکرد پارامترهای ولتاژی مختلف را در سیستم های مبتنی بر پردازنده های AMD تشریح خواهیم کرد .

از جمله پارامتر های مرسوم موجود در مادربرد های پلتفرم کنونی AMD می توان به موارد زیر اشاره کرد :

Processor Voltage :

این پارامتر با نام های دیگری نظیر CPU Voltage ، Vcore Voltage ، CPU Vcore نیز در BIOS های مادربورد های مختلف مشاهده می شود . مقدار این پارامتر ، ولتاژ هسته پردازنده را تعیین می کند . افزایش این پارامتر مهمترین عامل در افزایش هر چه بیشتر فرکانس پردازنده خواهد بود . رنج مقدار مطمئن و بی خطر این پارامتر را می توان در مشخصات فنی پردازنده در سایت کمپانی سازنده پردازنده مشاهده کرد . تجربه ثابت کرده است برای استفاده طولانی مدت و همینطور برای کنترل حداکثر حرارت متصاعد شده از پردازنده، در صورتی که از خنک کننده مرجع پردازنده استفاده می کنید به هیچ وجه خارج از محدوده تعیین شده نباید اقدام به افزایش ولتاژ نمود . همچنین لازم به ذکر است که حتی با استفاده از خنک کننده های بهتر و کنترل حرارت مناسب نیز اعمال ولتاژ بیشتر 5% از حداکثر ولتاژ تعیین شده نیز در دراز مدت اثرات منفی زیادی به دنبال خواهد داشت .

HyperTransport Link Voltage :

این پارامتر نیز با نام های دیگری نظیر HT Voltage و HyperTransport Voltage نیر در BIOS های مادربورد های مختلف مشاهده می شود . مقدار این پارامتر ولتاژ I/O Buffer کنترل کننده گذرگاه HyperTransport موجود بین پردازنده و NB را تامین می کند . مقدار این ولتاژ در پلتفرم های کنونی AMD به صورت پیش فرض ، 1.2 ولت می باشد . در صورتی که در حین اورکلاک اقدام به افزایش فرکانس این گذرگاه می کنید در صورت افزایش بیش 10 الی 15% درصد می توانید حداکثر 0.1V به مقدار ولتاژ نام برده اضافه کنید . تجربه ثابت کرده ، افزایش بیشتر از 20% این فرکانس ، حتی با اعمال ولتاژ های بیشتر پایداری کامل را به دنبال نخواهد داشت .

North Bridge Voltage :

پارامتر یاد شده با نام NB Voltage در BIOS های مادربورد های مختلف وجود دارد . این پارامتر ، ولتاژ هسته چیپست پل شمالی مادربورد را تامین می کند . از آنجا که تجربه ثابت کرده است که افزایش فرکانس NB بیش از 20% معمولا ناپایداری را به دنبال خواهد داشت ( این مسئله برای اورکلاکینگ با خنک کننده های هوایی بیشتر مصداق دارد ) ، بهتر است با تنظیم ضریب مناسب برای این فرکانس مانع از افزایش این مقدار شویم . در صورت افزایش این فرکانس به مقدار کمتر از 20% ، حداکثر می توان با اعمال 0.05 الی 0.1V ( ولت ) ولتاژ بیشتر، پایداری بیشتر سیستم را تضمین کرد .

CPU – NB Voltage

این پارامتر با نام های دیگری نیز مانند CPU-NB VID ، Processor –NB Voltage و Processor North Bridge Voltage نیز نامیده می شود . این مقدار ، ولتاژ هسته کنترلر حافظه تعبیه شده در پردازنده را تامین می کند. تجربه ثابت کرده، افزایش این مقدار، دستیابی به فرکانس های بالاتر حافظه ( بیش از 1600Mhz ) را هموارتر می سازد. مقدار پیش فرض این عبارت 1.2 ولت می باشد و توصیه شده برای استفاده طولانی مدت 0.1V الی 0.15V بیش از مقدار پیش فرض به این پارامتر اضافه نشود.

Memory Voltage :

پارامتر یاد شده با نام های دیگری مانند DRAM Voltage و DDR Voltage نیز در BIOS های مادربورد های مختلف مشاهده می شود . این مقدار، ولتاژ حافظه اصلی سیستم ( RAM ) را تامین می کند .

زمانی اقدام به افزایش ولتاژ مورد نظر می شود که در جریان اورکلاک پردازنده قصد اورکلاک RAM را هم داشته باشیم .

در صورتی که اورکلاک حافظه را منتفی بدانیم می توان با تنظیم Divider مناسب بین فرکانس مرجع و حافظه، مانع از افزایش فرکانس حافظه شد .

مقدار این ولتاژ در حالت پیش فرض برای حافظه های DDR2 استاندارد ، 1.8V و برای حافظه های DDR3 استاندارد 1.5V می باشد .

معمولاً تعدای پارامتر، جهت کنترل توان مصرفی پردازنده در زمان بیکاری پردازنده توسط کمپانی سازنده پیش بینی می شود . اینگونه قابلیت ها معمولا در هنگام اورکلاک سیستم، با محدود کردن انرژی مصرفی پردازنده و سایر قطعات جهت کنترل حرارت متصاعد شده از آن ها ، باعث ایجاد ناپایداری های گاه و بی گاه در اورکلاک می شوند . لذا توصیه می شود اینگونه قابلیت ها قبل از اعمال تغییرات اورکلاک غیرفعال شوند .

از جمله این موراد می توان به دو گزینه C1E یا CPU Enhanced Halt State و AMD Cool'n'Quiet اشاره کرد .

اینگونه تکنولوژی ها با کاهش فرکانس و ولتاژ هسته پردازنده در زمان های بیکاری پردازنده، در هنگام اورکلاک سیستم، در بعضی موارد موجب ناپایداری سیستم می شوند .

نکته مهم : در صورتی که قصد اورکلاک پردازنده با استفاده از روش افزایش فرکانس مرجع ( Reference Clock ) را دارید، توصیه می شود در BIOS مادربورد، گزینه CPU Spread spectrum را غیر فعال کنید . این گزینه با dither کردن سیگنال کلاک باعث کاهش تداخل الکترومغناطیسی در فرکانس های خاصی می شود . از سوی دیگر این گزینه با کاهش کیفیت سیگنال کلاک در فرکانس های بالا، باعث ایجاد ناپایداری می شود . پیشنهاد می کنم در صورتی که در نزدیکی کامپیوترتان، تلویزیون و یا رادیو استفاده نمی کنید، حتما این گزینه را غیر فعال کنید .

تا این قسمت از مقاله، با اصطلاحات و عبارات و در کل تئوری اورکلاک سیستم های مبتنی بر پردازنده های AMD آشنا شدیم . در ادامه مقاله ، به صورت عملی یک سیستم مبتنی بر پردازنده های جدید AMD یعنیX3 Phenom II را به صورت مرحله به مرحله از تنظیم گزینه های مختلف Setup گرفته تا تست پایداری سیستم ، اورکلاک می کنیم . همچنین در دو حالت فرکانس پیش فرص و فرکانس اورکلاک شده ، از سیستم مورد نظر تست هایی گرفته شد تا تاثیرات یک اورکلاک کاربردی در کارایی نهایی یک سیستم نمایان شود .

بررسی و تهیه پروفایل مناسب جهت اعمال تغییرات در BIOS

پس از در نظر گرفتن شرایط حرارتی و حداکثر ولتاژ پردازنده نام برده و انجام تست های متعدد و آزمون های سعی و خطا طولانی که حدودا 2 ساعت به طول انجامید، سرانجام تصمیم بر آن شد که این پردازنده 2.8 گیگاهرتزی به مقدار 25% درصد، یا به عبارت دیگر تا 3.5 گیگاهرتز اورکلاک شود . همچنین همانطور که می دانید پردازنده ای که برای اورکلاک در نظر گرفته ایم از پردازنده های سری Black Edition کمپانی AMD می باشد و دارای ضریب پردازنده CPU Multiplier آزاد و بدون محدودیت می باشد . ولی چون از طرفی اورکلاک از راه افزایش ضریب پردازنده کاری بسیار ساده می باشد و از سوی دیگر در حال حاضر درصد بیشتری از خریدارن پردازنده های AMD دارای پردازنده های یا ضریب پردازنده قفل شده می باشند، تصمیم بر آن شد تا از راه افزایش Reference Clock ، اقدام به اورکلاک این پردازنده کنیم .

همانطور که در تصویر مشاهده می کنید حداکثر ولتاژ توصیه شده توسط کمپانی سازنده با توجه به خنک کننده مرجع طراحی شده توسط کمپانی، برای این پردازنده 1.425 ولت می باشد . همچنین حداکثر حرارت قابل تحمل توسط پردازنده فوق حدود 73c (سانتی گراد) می باشد . فرکانس گذرگاه HyperTransport در این پردازنده 2000Mhz (برابر 4000 مگاهرتز کارآمد یا Effective ) می باشد و به طبع فرکانس چیپست پل شمالی نیز 2000Mhz خواهد بود . حال اگر روش های محاسبه فرکانس های نام برده را که در ابتدای مقاله به آن ها اشاره کردیم را به یاد آورید، می توانید به سادگی فرکانس کاری قسمت های مختلف این سیستم را در حالت پبش فرض محاسبه کنید .

ضریب فرکانس هسته پردازنده ( CPU Multiplier ) در این سیستم در حالت پیش فرض 14 می باشد .

ضریب فرکانس گذرگاه Hypertransport یا HyperTransport Multiplier و ضریب فرکانس کاری چیپست پل شمالی (Northbridge Multiplier ) در حالت پیش فرض به طور مشترک 10 می باشد .
رای رسیدن به فرکانس 3500Mhz برای هسته پردازنده، مقدار فرکانس Reference Clock را از 200Mhz به 250Mhz افزایش دادیم . همانطور که در ابتدای مقاله اشاره شد، با افزایش فرکانس Reference Clock، فرکانس های چیپست پل شمالی، گذرگاه HyperTransport و حافظه اصلی نیز افزایش خواهد یافت . از آنجا که هدف اصلی ما اورکلاک پردازنده بود، با کاهش ضریب فرکانس چیپست پل شمالی و گذرگاه HyperTransport از 10 به 8 ، فرکانس 2000Mhz پیش فرض را برای هر دو قسمت حفظ کردیم . همچنین با استفاده از Divider با نسبت 3:5 ( Reference Clock : DRAM )، حافظه اصلی را در فرکانس 416Mhz ( برابر 832 کارآمد ) تنظیم و پس از تست ها و آزمون و خطاهای بسیار، برای داشتن پایداری کامل سیستم، ولتاژ هسته پردازنده ( CPU Vcore ) را 1.45 ولت تعیین کردیم . از آن جا که فرکانس های چیپست پل شمالی و گذرگاه Hypertransport در حالت پیش فرض قرار دارند ، هیچ گونه ولتاژ بیشتری به آن ها اعمال نشده است . همچنین از افزایش ولتاژ حافظه اصلی به دلیل اختلاف خیلی کمی که با فرکانس پیش فرض داشتیم می توانستیم از ولتاژ پیش فرض استفاده کنیم ، ولی برای داشتن پایداری کامل ترجیح دادیم با افزایش 0.1 ولتی آن را در ولتاژ 1.9v بایاس کنیم . در تصاویر زیر می توانید مراحل مختلف اعمال تغییرات را در BIOS سیستم مشاهده کنید :

قبل از انجام هر گونه تغییرات ، گزینه های مرتبط با کنترل توان را غیر فعال می کنیم :


گزینه C1E را نیز در مسیر Advanced Bios Features / CPU Features غیرفعال کردیم
در قدم بعدی، در قسمت Cell Menu، تنظیمات مربوط به غیر فعال کردن دیگر گزینه کنترل توان یعنی AMD Cool'n'Quiet ، اعمال تغییرات در فرکانس ها و ولتاژ ها و در نهایت غیر فعال کردن گزینه Spread Spectrum اعمال شد .

در این قسمت تنظیمات مربوطه به Setup به پایان می رسد .
تست پایداری

همانطور که در مقاله شماره قبل اشاره شد، تست پایداری یکی از مهم ترین مراحل یک اورکلاک پایدار و کاربردی می باشد . نرم افزار های زیادی برای این منظور وجود دارند . این گونه نرم افزار ها با تکرار الگوریتمی خاص نظیر محاسبات ریاضی، هسته پردازنده و حافظه اصلی را تحت فشار قرار می دهند . پیشنهاد می شود معمولا برای تست پایداری از نرم افزار هایی استفاده شود که حتی علارقم عدم اورکلاک حافظه نیز، هم پردازنده و هم حافظه را همزمان تحت فشار قرار دهد . چراکه با افزایش حجم تراکنش داده ها بین پردازنده و گذرگاه های مختلف سیستم، پایداری کلی سیستم تا حد بسیار زیادی محک می شود .

همچنین در این گونه تست های پایداری ، حرارت متصاعد شده از پردازنده به بالاترین مقدار خود خواهد رسید و این امر کمک خواهد کرد تا با تنظیم پروفایل اورکلاک ، به بهترین تنظیمات جهت داشتن اورکلاکی کاملا پایدار و مطمئن نزدیک شویم .

حداکثر حرارت مطمئن قابل تحمل توسط پردازنده توسط کمپانی سازنده در جدول مشخصات فنی پردازنده ذکر می شود . برای مثال برای پردازنده ای که در این مقاله از آن استفاده نمودیم ، این مقدار 73c درجه سانتی گراد می باشد . اما بسیاری از کارشناسان علوم سخت افزار تاکید می کنند در پردازنده های مدرن امروزی بهتر است این مقدار حداقل 10 درجه سانتی گراد کمتر از مقدار تعیین شده توسط کمپانی سازنده در نظر گرفته شود تا در صورت تغییر شرایط حرارتی محیط در فصل های مختلف، عاملی سلامت قطعات را تهدید ننماید .

همچنین زمان تحت فشار گرفتن پردازنده و حافظه توسط نرم افزارهای تست پایداری، بسیار مهم می باشد . اختلافات ریادی بین افراد مختلف برای تعیین حداقل زمان جهت تست پایداری وجود دارد . ولی می توان در یک جمع بندی اجمالی اینطور نتیجه گیری کرد :

حداقل 30 دقیقه تست، که پایداری سطحی را تضمین می کند .
حداقل 2 ساعت تست، که پایداری نسبی را تضمین می کند .
حداقل 6 ساعت تست، که تقریباً پایداری کامل را تضمین می کند .
حداقل 12 ساعت تست، که پایداری کامل را تضمین می کند .

در واقع علت وجود زمان های مختلف این امر است که در فرآیند تست پایداری سیستم از هسته پردازنده گرفته تا منبع تغذیه سیستم باید تحت فشار قرار گیرند تا بتوان پایداری کامل سیستم را تضمین کرد . تجربه ثابت کرده است که اگر از کیفیت بالای ساخت مادربورد، نظیر مدارات تغذیه پردازنده ، حافظه ، چیپ های کنترلی و همچنین توانایی بالای منبع تغذیه سیستم خود مطمئن هستید، حداقل زمان 2 ساعت تست پایداری می تواند تا حد بسیار زیادی خیال شما را از بابت پایداری کامل سیستم راحت کند .
در این مقاله سعی شد تا نهایت ساده سازی بر روی اصطلاحات و تشریح پارامترهای موجود در اورکلاکینگ انجام پذیرد . همانطور که مشاهده کردید انجام یک اورکلاکینگ کاربردی کار بسیار ساده ای می باشد و فقط ساعاتی به وقت و حوصله نیاز دارد . همچنین در تست ها مشاده کردید که در تست های استاندارد و Multithread موجود، اورکلاک هسته پردازنده به صورت مستقیم در افزایش کارایی کلی سیستم موثرترین عامل می باشد .

تا چند سال پیش به شدت با اورکلاک مخالفت و این کار، عاملی جهت آسیب رساندن شناخته می شد . در صورتی که چنین تصوری به شدت غلط و اشتباه می باشد . در واقع اورکلاک کاربردی در صورتی که بر پایه و اساس منطق و با توجه به محدودیت های حرارتی ، ولتاژ و توان مصرفی قطعه مورد نظر انجام شود، حتی در طولانی مدت نیز هیچ گونه مشکلی را برای سیستم به دنبال نخواهد داشت . جالب است بدانید در چند سال اخیر کمپانی های سازنده و مونتاژ قطعات سخت افزاری، به شدت بر روی قابلیت اورکلاک پذیری قطعات ساخت خود مانور می دهند و به دنبال راه هایی برای افزایش قابلیت اورکلاک پذیری قطعات سخت افزاری ساخت خود می باشند .

در سخن پایانی این نکته را یادآوری می کنم که اگر قصد اورکلاک سیستم خود را برای طولانی مدت دارید نهایت سعیتان را بکنید تا نهایت شرایط ایمن که در این مقاله به آن اشاره شد را برای سلامت قطعاتتان در نظر گرفته تا در طولانی مدت دچار مشکل نشوند .
نویسنده : سید مهدی موسوی

 

[AMD.POWER]

بررسي پردازنده Intel Core i5 2500K
چند وقت پیش یکی از دوستان به سراغمان آمد و گفت که سیستمی برای اجرای نرم‌افزارهای طراحی و پردازش‌های گرافیکی سنگین نیاز دارد و البته قصد ندارد هزينه بسيار هنگفتي را برای آن هزینه کند. از انجا که مادربورد‌های مجهز به چیپ‌ست P67 نسخه B3 به بازار ارائه شده بودند، تصمیم گرفتیم به سراغ پردازنده‌های Sandy Bridge برویم. اما مشکل اینجا بود که قویترین پردازنده این سری (Core i7 2600K) بیش از 400 هزار تومان قیمت داشت و ما نیز چنین بودجه‌ای را در اختیار نداشتیم. در نهایت تصمیم گرفتیم یک Core i5 2500K خریده و آن را با استفاده از یک خنک‌کننده خوب اورکلاک کنیم.
در مورد معماری Sandy Bridge بسیار توضیح دادیم و در اینجا فقط به خود پردازنده Intel Core i5 2500K خواهیم پرداخت. این پردازنده دارای چهار هسته کاری بوده و از فناوری HyperThreading پشتیبانی نمی‌کند. فرکانس کاری آن 3/3 گیگاهرتز است و به لطف فناوری Turbo Boost، فرکانس آن در هنگام کار حداکثر به 3/7 گیگاهرتز می‌رسد. معماری ساخت این پردازنده 32 نانومتری بوده و توان مصرفی آن نیز 95 وات است. کنترلر حافظه اين پردازنده نیز از حافظه‌های دو کاناله DDR3-1333 تا حداکثر ظرفیت 32 گیگابایت پشتیبانی می‌کند. اجرای نرم‌افزار CPU-Z اطلاعات بيشتري را به ما می‌دهد. هر هسته پردازنده دارای 256 کیلوبایت حافظه نهان L2 بوده و در کل شش مگابایت حافظه نهان L3 برای کل هسته‌ها در نظر گرفته شده است. در اين پردازنده در زمان بیکاری ضریب پردازنده به 16 کاهش پیدا کرده و فرکانس پردازنده به 160 مگاهرتز می‌رسد.
مانند هر پردازنده Sandy Bridge دیگر، این پردازنده نیز دارای پردازنده گرافیکی است. مدل این پردازنده گرافیکی HD 3000 بوده و فرکانس آن حداکثر به 1100 مگاهرتز می‌رسد. نکته جالب اینکه پردازنده گرافیک توانایی استفاده از حافظه نهانL3 است.
خنک‌کننده همراه پردازنده شبیه مدل ارائه شده به همراه پردازنده‌های Lynnfield است. خوشبختانه 32 نانومتری بودن این پردازنده‌ها باعث می‌شود تا با گرمای کمتری روبرو شویم. با این حال کسانی که می‌خواهند سیستم را اورکلاک کرده و یا در اکثر اوقات پردازنده را تحت فشار قرار دهند، باید به فکر یک خنک‌کننده بهتر باشند.


اورکلاک
فرکانس پایه این پردازنده 100 مگاهرتز بوده و حرف K در نام این پردازنده، به معنای باز بودن ضریب آن است. به همین خاطر می‌توان ضریب پردازنده را تا حداکثر 57 افزایش داد.از آنجا که فرکانس پایه پردازنده توسط چندین قطعه روی سیستم مورد استفاده قرار می‌گیرد، اورکلاک پردازنده از طریق فرکانس پایه بسیار محدود خواهد بود. به همین خاطر برای اورکلاک پردازنده باید حتماً به سراغ سری K پردازنده‌های Sandy Bridge رفت. مادربورد های H67 و H61 در افزایش ضریب محدودیت هایی دارند و به همین خاطر برای اورکلاک به سراغ مادربورد Gigabyte P67A-UD3R رفتیم. تا رسیدن به فرکانس 4/8 گیگاهرتز تنها کاری که باید انجام دهید افزایش ضریب تا 48 است. نهایت فرکانسی که توانستیم به آن دست یابیم، 5/1 گیگاهرتز بود که با قرار گرفتن ضریب روی 51 و ولتاژ هسته 1/476 ولت، در حالتی با ثبات تست ها را پشت سر گذاشت. در این حالت در تست WPrime برای حالت های 32M و 1024M به ترتیب زمان 6/99 و 220/833 ثانیه سپری شد.




تست کارایی
برای تست پردازنده Core i5 2500K از مادربورد ASRock H67M GE/HT، چهار گیگابایت حافظه Team Group DDR3 1333، خنک‌کننده PC-Cooler، درایو ADATA S592 SSD با ظرفیت 32 گیگابایت و هارددیسک Seagate 7200.11 500GB استفاده کردیم که نتايج آن را در جدول يک مشاهده مي‌کنيد.

 

[AMD.POWER]

بررسي پردازنده Intel i5 760
گر بدنبال پردازنده‌ای براي اجرای بازی‌های سه‌بعدی هستيد، بد نيست نيم نگاهی به پردازنده Core i5 760 داشته باشيد. اين پردازنده با وجود امکانات و ويژگی‌های که دارد، می‌تواند انتخابی مناسب برای کاربرانی باشد که دوست دارند با پرداخت هزينه‌ای منطقی محصولی خوب خريداری کنند. درباره خرید پردازنده‌های قدرتمند نکته‌ای وجود دارد که باید همیشه به آن توجه کنید و آن این است که بین پردازنده‌های چهارهسته‌ای و پردازنده‌های دوهسته‌ای با چهار رشته پردازشی (Threads)، پردازنده‌های چهارهسته‌ای دارای قدرت بالاتری هستند و در بيشتر موارد حتی با فرکانس کاری پايین‌تر از پردازنده‌های دو‌هسته‌ای، بهتر عمل می‌کنند. بنابراين خرید پردازنده‌های دوهسته‌ای با چهار رشته پردازشی تنها زمانی منطقی است که هدف شما انجام اورکلاک بیشتر با تولید گرمای کمتر باشد! در حالی که بازار پردازنده‌های i3-500 و i5-600 بسیار داغ و پررونق شده‌است، در حال حاضر در کشور عزیزمان دسترسی به این پردازنده‌ها و به خصوص پردازنده سری i5-600 بسیار محدود شده و اگر خواهان خرید پردازنده‌ای با قدرت مناسب و سازگاری با سوکت 1156 باشید، مجبور به خرید پردازنده i5-760 خواهیدشد.

زیر ذره‌بین
پردازنده i5-760 به احتمال زیاد جایگزین مدل i5-750 خواهدشد. این پردازنده دارای چهار هسته و چهار رشته پردازشی بوده و در فرکانس کاری 2/8 گیگاهرتز فعالیت می‌کند. همچنین قابلیت Turbo Mode در این پردازنده فرکانس آن را در حالت فعال بودن حداکثر دو هسته به 3333 مگاهرتز و در حالت فعال بودن بیش از دو هسته به 2/94 گیگاهرتز می‌رساند. اسم رمز هسته این پردازنده نیز Lynnfield است و مانند مدل قبلی خود از فناوري ساخت 45 نانومتری بهره می‌برد. همچنین مصرف برق آن در حالت بیکاری برابر با 95 وات است.
i5-760 به 256 کیلو‌بایت حافظه نهان L2 براي هر هسته و هشت مگابايت حافظه نهان سطح سه به‌طور مشترک مجهز است که باعث بهبود کارايي آن در بسياري از کاربرد‌ها شده‌است. مانند دیگر پردازنده‌های سازگار با سوکت 1156، این محصول نيز از حافظه دوکاناله با فرکانس 1333 مگاهرتز و حداکثر حافظه شانزده گیگابایت پشتیبانی مي‌کند. پردازنده‌ای که در اختیار ما قرار داشت، Stepping 5 و Revision B1 بود.

مزایا:
قدرت پردازشی مناسب، قابلیت اورکلاکینگ مناسب (البته با مادربورد‌های قدرتمند)، قیمت منطقی در مقایسه با پردازنده‌های i5 دوهسته‌ای، توانایی کنترل حافظه‌های 2000 مگاهرتز با ولتاژ ایمن QPI، توان مصرفی پائین
معایب:
کارایی نچندان متفاوت با i5-750، عملکرد ضعیفتر از پردازنده AMD Phenom II X6 1055 و قیمت بیشتر از آن

سیستم تست و اورکلاکینگ

برای تست پردازنده i5- 760 از سیستمي با مشخصات مندرج در جدول 1 استفاده کرديم.

جدول 1

جدول 1

همچنین در تست این پردازنده از نرم‌افزارهای که در ادامه نام آن‌ها درج شده، استفاده شده است تا نتایج تست بیش از پیش به واقعیت نزدیک باشد.


1- Wprime 2.03
3Dmark Vantage -2
Cinebench R 11.5 -3
Sisoftware Sandra 2010 -4
Everest Ultimate 5.50 -5


اورکلاکینگ

متأسفانه مادربوردی که در اختیار ما بود برای اورکلاک از قدرت چندانی برخوردار نبود و اورکلاک پردازنده i5-760 روی آن در فرکانس‌های 4/2 و 4 گیگاهرتز ناپایدار بود. به همین دليل با پائین آوردن فرکانس اورکلاک تا 3/8 گیگاهرتز موفق به اجرای برنامه Hyper pi در بیشترین حالت اعمال فشار شدیم. همچنین برنامه Prime 95 با تست Blend به مدت پنج ساعت بدون هیچ‌گونه خطایی اجرا شد. اما بعد از آن هم برای اطمینان هرچه بیشتر از پایداری پردازنده، برنامه Linx 0.6.4 را در بیشترین مقدار فشار به مدت بيست بار متوالی و برنامه Memtest را به مدت شش ساعت اجرا کردیم که سیستم ما توانست آن‌ها را بدون هیچ‌گونه خطایی پشت سر بگذارد. قبل از شروع تست‌ها بهتر است بدانید، برای اورکلاک پردازنده i5-760 از تنظیمات جدول 2 استفاده کردیم و همچنین در تمامی تست‌ها از قسمت کنترل‌پنل درایور کارت‌گرافیک، پردازنده Physx را CPU انتخاب کردیم.

نرم‌افزار Wprime V2.03

این نرم‌افزار را به‌طور حتم همه آن‌هایی که با اورکلاکینگ پردازنده‌ سروکار دارند، می‌شناسند. در این برنامه هرچه زمان به دست آمده کمتر باشد، به معنای کارايی بهتر پردازنده هنگام پردازش است.

3DMark Vantage

این نرم‌افزار را همه علاقمندان به بازی‌های کامپیوتری می‌شناسند. این برنامه تست، بر‌اساس رابط DirectX 10 برنامه‌نويسي شده‌است و با تست‌های سنگين گرافیکی فشار زيادی به پردازنده و کارت‌گرافیک وارد مي‌کند. این نرم‌افزار در حقیقت برای ویندوز ویستا طراحی شده‌است اما با نصب و اجرای آن در ویندوز 7 نیز مشکل خاصی وجود ندارد. نتایج تست با این نرم‌افزار در حالت Performance در جدول 4 آمده‌است.

Cinebench R11.5

این نرم‌افزار کارایی پردازنده را در دو حالت CPU و Open GL بررسی مي‌کند و اورکلاک پردازنده تأثير بسزايی در نتيجه نهايی دارد. نتایج تست با این نرم‌افزار در دو حالت Open GL و CPU در جدول 5 آمده‌است.


Sisoftware Sandra 2010

شاید این نرم‌افزار بين کاربران کامپیوتر چندان شناخته‌شده نباشد اما تست‌های آن به خوبی نشان‌دهنده کارایی هر قسمت از کامپیوتر شماست. برای تست با این نرم‌افزار، تست‌های Processor Arthmetic ،Processor MultiMedia ،Memory Latency ،Memory Bandwidth را انتخاب کردیم.

Everest Ultimate 5
شاید بسیاری بر این عقیده باشند که این نرم‌افزار بیشتر برای خواندن اطلاعات بایوس، دریافت اطلاعات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری مناسب است اما اینها تنها ويژگي‌های این نرم‌افزار کاربردی نیستند. این برنامه برای تست قدرت بخش‌های مختلف سخت‌افزاری دارای گزينه‌های متنوعی است که ما برای تست با این برنامه، قسمت‌های CPU Queen و Memory Latency را انتخاب کردیم.

نتیجه‌گیری

با توجه به تست‌هایی که روی این پردازنده انجام دادیم، به درستی می‌توان پی برد که i5-760 حتی بدون اعمال اورکلاک یک پردازنده چهارهسته‌ای قدرتمند در کلاس خود است.
اگر قصد خرید یک مادربورد P55 به نسبت قدرتمند را دارید و بین پردازنده‌‌های i5-661 وi5-760 برای انتخاب تردید دارید، بهتر است به سراغ i5 760 برويد چون با توجه به این‌که چیپ‌ست‌های P55 قادر به استفاده از گرافیک مجتمع پردازنده‌های i5 سری 600 نیستند و با توجه به این موضوع که قیمت i5-661 کمی گران‌تر از پردازندهi5-760 است و در ضمن یک پردازنده دوهسته‌ای است، بنابراین i5-760 گزینه بسیار مناسب‌تری خواهدبود. البته باید به این موضوع اشاره کنیم، کسانی که پردازنده i5-750 را در اختیار دارند، به ارتقاء آن به این مدل نيازی ندارند، چراکه تفاوت این دو مدل بسیار نامحسوس و مانند تفاوت پردازنده i7-920 با پردازنده i7-930 است.

 

[AMD.POWER]

راهنمای خرید: کامپیوتر شخصی با پردازنده Sandy Bridge
پردازنده های Sandy Bridge اینتل، اوایل سال 2011 میلادی معرفی شدند و عنوان سریعترین پردازنده کامپیوترهای شخصی را از آن خود کردند. کمی بعد مشکلی در تراشه های مادربرد این خانواده بوجود آمد که باعث کاهش فروش و بدنامی این پردازنده ها شد. اما در حال حاضر این مشکل در مادربردهای Sandy Bridge وجود ندارد و کاربران می توانند از سرعت بی نظیر این پردازنده ها استفاده کنند. در این راهنمای خرید سه کامپیوتر با مشخصات فنی بر اساس قیمت بازار ایران معرفی شده اند تا در صورت تمایل به خرید کامپیوتر جدید، سردرگم نشوید.
همانطور که پیش تر در مقاله " نکاتی که در مورد مشکل معماری Sandy Bridge باید بدانید" اعلام کردیم مشکل بوجود آمده در Sandy Bridge مربوط به تراشه مادربردهای این سری بوده است و ارتباطی به CPU های این خانواده نداشته است. مشکل مربوط به SATA در مادربردهای جدید Sandy Bridge مرتفع شده است و دیگر نگرانی برای خرید این پردازنده ها وجود ندارد.

قرار بود AMD نیز پردازنده های Bulldozer خود را این ماه عرضه کند ولی زمان ورود این پردازنده ها تا ماه سپتامبر به تعویق افتاده است. در حال حاضر عنوان سریعترین پردازنده های بازار از آن Sandy Bridge اینتل است. ما دراین مقاله سه کامپیوتر با پردازنده های Sandy Bridge اینتل را معرفی و پیشنهاد می کنیم. اما اگر قصد خرید پردازنده براساس بودجه خود را دارید و نمی خواهید انتخاب خود را به اینتل محدود کنید می توانید به "راهنمای خرید CPU براساس قیمت" مراجعه نمایید.

ما در این راهنمای خرید سه کامپیوتر با لیست کامل قطعات را به شما معرفی می کنیم تا بهترین انتخاب در بازه های قیمتی متفاوت داشته باشید. گروه زومیت برای تهیه این راهنمای خرید زمان زیادی را صرف تحقیق و بررسی سخت افزارهای موجود در بازار تهران کرده است. برای انتخاب سخت افزارها نیز از جداول مقایسه و بررسی های دو وب سایت مطرح سخت افزار یعنی Toms Hardware و Anandtech استفاده شده است. در این راهنمای خرید علاوه بر معرفی سه سیستم پیشنهادی، سخت افزارهای قابل جایگزین نیز معرفی شده اند. همچنین برای افرادی که با نسل جدید پردازنده های اینتل، Sandy Bridge آشنایی ندارند، توضیحات کاملی در مورد پردازنده (CPU) و تراشه (Chipset) های این خانواده ارائه کرده ایم.

در حال حاضر مادربردهای Sandy Bridge از سوکت LGA 1155 استفاده می کنند و LGA 2011 نیز تا اواخر سال جاری وارد بازار نخواهد شد. از طرفی مادربردهای LGA 2011 با اسلات PCIe 3 عرضه خواهند شد که هیچ کدام از کارت های گرافیک فعلی نمی توانند از تمام توان آن استفاده کنند نکته قابل توجه در نسل آینده پردازنده های اینتل پشتیبانی طبیعی یا داخلی از USB 3.0 است در حال حاضر تراشه های Sandy Bridge از USB 3.0 پشتیبانی نمی کنند. البته بسیاری از مادربردهای Sandy Bridge کنترل کننده های جداگانه USB 3.0 دارند علاوه بر این، کارت های کنترلر USB 3.0 بصورت جداگانه با قیمت های نسبتا مناسب در بازار وجود دارند و به راحتی می توان مادربردهای USB 2.0 را به پورت USB 3.0 مجهز کرد. به هر حال اگر قصد خرید کامپیوتر جدید را دارید با توجه به فاصله 6 ماهه تا عرضه نسل آینده مادربردهای Sandy Bridge، حال زمان مناسبی برای خرید کامپیوتر با مادربرد LGA 1155 است.

در ابتدای این راهنمای خرید یک نمای کلی از پردازنده و تراشه های Sandy Bridge اینتل ارائه خواهیم کرد تا با انواع مختلف CPU و Chipset های این خانواده آشنا شوید سپس هر کامپیوتر را در یک صفحه با مشخصات کامل فنی و قیمت تک تک قطعات معرفی خواهیم کرد. همچنین قطعات قابل جایگزین را نیز اعلام خواهیم نمود تا در صورت تمایل از گزینه های دیگر استفاده کنید.

[div4 class="alert2" class2="module-icon"]قیمت های ارائه شده در این مقاله آخرین بار در تاریخ 15 تیرماه 1390 بروزرسانی شده اند.[/div4]
نمای کلی از پردازنده و تراشه های Sandy Bridge
پردازنده های Pentium, Core i3, Core i5 و Core i7

پردازنده های ارزان قیمت Sandy Bridge با نام Pentium عرضه می شوند. Pentium ها با سرعت های 2.6GHz (در Pentium G620) و 2.8GHz (در Pentium G840) و 2.9GHz (در Pentium G850) و پردازنده کم مصرف 2.2GHz (در Pentium G620T) عرضه شده اند. پردازنده های Pentium خانواده Sandy Bridge تشابه زیادی به پردازنده های Core i3 دارند همه این پردازنده ها دو هسته ایی هستند و با فناوری 32 نانومتری ساخته شده اند. پردازنده های (Pentium و Core i3) دارای 3MB حافظه L3 Cache هستند و Turbo Boost ندارند و همگی با یک GPU اینتل یکپارچه شده اند. یعنی زمانی که یک پردازنده Sandy Bridge خریداری می کنید همراه آن یک واحد پردازش گرافیکی (GPU) نیز خواهید داشت. البته پردازنده های Core i3 با گرافیک Intel HD 2000 و Pentium ها با Intel HD ضعیف تر مجتمع شده اند. همچنین GPU پردازنده های Pentium برخلاف Core i3 از فناوری Quick Sync Video و RAM DDR3-1333 پشتیبانی نمی کنند و علاوه بر این Pentium ها Hyper-Threading نیز ندارند. بعنوان مثال G620 از خانواده Pentium مناسب استفاده های اداری، مرور صفحات وب و امور روزمره است. بازده این پردازنده در حد Core 2 Duo E8400 و یا AMD Athlon II X2 260 می باشد.

در خانواده Core i3 چهار پردازنده دو هسته ایی وجود دارد که از Hyper-Threading و Quick Sync پشتیبانی کرده و دارای گرافیک Intel HD 2000 (بجز Core i3-2105) هستند. این چهار پردازنده عبارتند از: Core i3-2100 با سرعت 3.1GHz و Core i3-2100T با سرعت 2.5GHz و Core i3-2105 با فرکانس 3.1GHz و گرافیک HD 3000 و Core i3-2120 با سرعت 3.3GHz.

هیچ کدام از پردازنده های Core i3 از Turbo Boost پشتیبانی نمی کنند و هیچ کدام به حرف K ختم نمی شوند پردازنده های Sandy Bridge ایی که مدل آنها به حرف K ختم می شود به راحتی اورکلاک می شوند البته شایعاتی مبنی بر امکان Unlock کردن i3 ها و اورکلاک شدن آنها نیز منتشر شده است اما در حال حاضر تنها پردازنده هایی که به حرف K ختم می شوند قابل اورکلاک شدن می باشند.

پردازنده های نسل دوم Core i5 (بجز یک مورد) همگی چهار هسته ایی بوده و از Quick Sync و Turbo Boost بدون Hyper-Threading پشتیبانی می کنند تمام پردازنده های Core i5 با 6MB حافظه Cache L3 عرضه می شوند. گرافیک مجتمع شده با اکثر پردازنده Core i5 – Sandy Bridge، اینتل HD 2000 است. پردازنده Core i5 2500K بصورت Unlocked عرضه می شود تا کاربر بتواند به راحتی آن را اورکلاک کند. گرافیک Intel HD 3000 بکار رفته در 2500K از باقی پردازند های Core i5 قوی تر است. پردازنده هایی که نام آنها به حرف S ختم می شوند مصرف کم تری (65وات) نسبت به باقی دارند البته یک استثناء نیز وجود دارد و آن پردازنده i5-2390T است که از پردازنده های S کمتر مصرف می کند این پردازنده دو هسته ایی با سرعت 2.7GHz کار می کند و با Turbo Boost می تواند به سرعت 3.5GHz برسد مصرف این پردازنده 35W TDP است و 3MB حافظه L3 Cache دارد. بازه قیمتی پردازنده های Core i5 از 175$ تا 225$ است یعنی اختلاف قیمت ضعیف ترین تا قوی ترین پردازنده Core i5 تنها 50 دلار است.

در حال حاضر از خانواده Core i7 Sandy Bridge سه CPU مختلف عرضه می شود: Core i7-2600 و مدل Unlocked شده آن Core i7-2600K و مدل کم مصرف آن Core i7-2600S

پردازنده Core i7-2600K در حال حاضر عنوان سریعترین پردازنده کامپیوترهای رومیزی را در دست دارد این پردازنده که بصورت Unlocked عرضه می شود به راحتی اورکلاک می گردد. سرعت آن نیز 3.4GHz است که می تواند به کمک Turbo Boost تا 3.8GHz افزایش یابد. i7-2600K با گرافیگ Intel HD 3000 مجتمع شده و 8MB حافظه L3 Cache دارد مصرف آن نیز 95 وات TDP است. Core i7 2600 تمام این موارد را دارد با این تفاوت که Unlocked نیست و در واقع اورکلاک نمی شود البته گرافیک مجتمع شده با آن نیز HD 2000 است. اما i7-2600S با فرکانس 2.8GHz کار می کند و با کمک Turbo Boost سرعت آن به 3.8GHz افزایش می یابد. گرافیک مجتمع شده با i7-2600S نیز Intel HD 2000 است و مصرف آن 65 وات TDP می باشد یعنی 30 وات کمتر از i7-2600K مصرف می کند.

برای آشنای بیشتر به "راهنمای خرید پردازنده براساس" قیمت مراجعه کنید.
تراشه های H61, P67, H67 و Z68 – مادربردهای Sandy Bridge

تراشه های Sandy Bridge را می توان از ارزان ترین تا گران ترین به این ترتیب مرتب کرد: H61 و H67 و P67 و Z68

تراشه H61 از CPU Multiplier Overclocking پشتیبانی نمی کند یعنی نمی توان پردازنده را با مادربردی که این تراشه را دارد اورکلاکینک کرد و پورت Sata 6.0Gps ندارد و پورت های USB آن نیز کمتر (10 پورت) است. H61 قادر نیست GPU را اورکلاک کند. تراشته H67 نیز از اورکلاک کردن CPU پشتیبانی نمی کند اما از اورکلاک کردن GPU پشتیبانی می کند. H67 همچنین دارای دو پورت Sata 6.0Gps می باشد. هر دو تراشه H61 و H67 از فناوری Quick Sync پشتیبانی می کنند. تراشه P67 برعکس H67 است و برای کاربران حرفه ایی طراحی شده است. P67 از CPU Multiplier و اورکلاکینگ CPU پشتیبانی می کند و دارای دو پورت Sata 6.0 Gps است. متاسفانه P67 نمی تواند از GPU مجتمع شده با CPU استفاده کند و این بدین معناست که از QuickSync نیز پشتیبانی نمی کند.

پس P67 و H67 تقریبا امکانات یکسانی دارند اما یکی از Quick Sync و دیگر از اورکلاکینگ پشتیبانی می کند. Z68 این فاصله را پر کرده و هر دو قابلیت را دارد یعنی از Quick Sync و CPU Multiplier پشتیبانی می کند علاوه بر آن دو پورت SATA 6.0 Gps نیز دارد. Z68 از فناوری Virtu نیز پشتیبانی می کند این فناوری نحوه استفاده از GPU اصلی سیستم یعنی کارت گرافیک و GPU مجتمع شده CPU را مدیریت می کند یعنی زمانی که امور عادی در حال انجام است پردازش گرافیکی توسط GPU مجتمع شده با CPU صورت می پذیرد و زمانی که امور سنگین و گرافیکی در حال انجام است از GPU مستقل کارت گرافیک استفاده می شود. این امر باعث صرفه جویی به میزان قابل ملاحظه ایی در انرژی الکتریسته می شود. در نهایت نیز اینتل فناوری Smart Response Technology را در Z68 قرار داده است. این فناوری در واقع یک نرم افزار است که می تواند با تراشه های مختلف کار کند اما در حال حاضر این فناوری تنها با Z68 بصورت انحصاری فعال است. این فناوری باعث تسریع عملکرد SSD ها می شود.

[div4 class="approved2" class2="module-icon"]پس تراشه های سری H اینتل امکان اورکلاک کردن CPU را نمی دهند ولی GPU را می تواند اورکلاک کنند. پردازنده های سری P امکان اورکلاک کردن CPU را دارند ولی نمی توانند از گرافیک مجتمع شده با CPU های Sandy Bridge استفاده کنند و حتما کاربر می بایست کارت گرافیک مستقل خریداری کند. اما با پردازنده Z68 می توان از تمام قدرتSandy Bridge استفاده کرد. پس اگر قصد دارید پردازنده Sandy Bridge خریداری کنید و حتما تمایل دارید آن را اورکلاک کنید می بایست مادربرد با تراشه سری P یا Z خریداری کنید همچنین در نظر داشته باشید پردازنده ایی که قصد خرید آن را دارید باید از سری K باشد یعنی نام آن می بایست به حرف K ختم شود.[/div4]

اما اگر قصد اورکلاکینگ را ندارید می توانید پردازنده های ارزان تر Sandy Bridge را با مادربرد های مجهز به تراشه های سری H استفاده کنید.

حال که اطلاعات کلی در مورد پردازنده و تراشه های Sandy Bridge بدست آوردید می توانید به صفحه های بعدی مراجعه نموده و کامیپوترهای پیشنهادی زومیت را مشاهده نمایید و براساس بودجه خود یکی را انتخاب کنید. کامپیوتر اول با پردازنده Core i3 و با قیمت پایین تر از 500 هزار تومان، کامپیوتر دوم با پردازنده Core i5 و با قیمت حدود یک میلیون و سیصد هزار تومان (بدون حافظه SSD حدود یک میلیون یکصد هزار تومان) و کامپیوتر سوم نیز با پردازنده Core i7 و قیمت حدود 2 میلیون تومان معرفی شده اند.

کامپیوتر دوم و سوم با دو درایو برای ذخیره سازی اطلاعات معرفی می شوند. یک SSD برای اجرای سیستم عامل و نرم افزارهای پرکاربرد و یک HDD برای ذخیره سازی اطلاعات پیشنهاد شده است. SSD ها در حال حاضر قیمت بسیار بالایی دارند و حذف آنها باعث کاهش قیمت سیستم بین 200 تا 300 هزار تومان می گردد. اما سرعت سیستم را به میزان قابل ملاحظه ایی افزایش می دهند.

[div class="attention" class2="typo-icon"]نکته دیگر اینکه کامپیوترهای معرفی شده بدون مانیتور، ماوس، کی برد و اسپیکر و لوازم جانبی دیگر هستند یعنی هزینه خرید این موارد به هزینه سیستم، اضافه خواهد شد.[/div]
کامپیوتر Sandy Bridge با قیمت زیر 500 هزار تومان

پردازنده های Pentium G620 پلتفرم Sandy Bridge بازده تقریبا یکسانی با Core 2 Du E8400 و یا AMD Athlon X2 260 در امور روزمره مانند مرور صفحات وب، امور اداری، بازی های سبک مانند Starcraft II یا Left for Dead 2 و انجام چند دستور بصورت همزمان دارند. گرافیک HD 2000 مجتمع شده با آن نیز معادل Radeon HD 4250 است که برروی بسیاری از مادربردهای AMD AM3 یافت می شود. این کارت گرافیک قادر به اجرای بازی های کامپیوتری امروزی نیست ولی می توان با آن فیلم های HD را پخش کرد و یا از قالب Aero ویندوز 7 استفاده کرد البته بازی های سبکی مانند Angry Bird و یا Planets vs Zombies نیز با این GPU ها قابل اجراست. ما پردازنده های Pentium – Sandy Bridge را پیشنهاد نمی کنیم و برای این بازه قیمتی پردازنده های Phenom و Athlon ای ام دی بازده و قیمت مناسب تری دارند.

سیستم Sandy Bridge معرفی شده دارای یک GPU یکپارچه با CPU است. HD 2000 قادر به اجرای بازی های امروزی نیست ولی از پس پخش ویدیو با کیفیت 1080p و رابط کاربر Aero ویندوز 7 و WebGL صفحات وب برمی آید. اما اگر بخواهید گرافیک بهتری داشته باشید و برخی از بازی های کامپیوتری را نیز با آن اجرا کنید می توانید از یک کارت گرافیک Radeon HD 5570 از برند MSI استفاده کنید این کارت گرافیک در حال حاضر با قیمت 95 هزار تومان در بازار تهران بفروش می رسد. اگر کارت گرافیک بهتر و قوی تری نیاز دارید به "راهنمای خرید کارت گرافیک براساس قیمت" مراجعه نمایید. دلیل انتخاب برند MSI قیمت مناسب آن نسبت به برند های دیگر است. در واقع ما معتقدیم که نباید نسبت به برند و Board کارت گرافیک تعصب به خرج داد چون در واقع اختلاف بازده آنها تنها حدود 5% است اما سیستم خنک کننده را قبل از انتخاب در نظر بگیرید و سعی کنید کارت گرافیک با گارانتی معتبر خریداری کنید.

Core_i3_moboمادربرد MSI H61M ارزان ترین مادربرد Sandy Bridge است متاسفانه این مادربرد در بازار کشور به سختی یافت می شود ولی انتظار می رود شرکت های وارد کننده آن به زودی محصول را وارد بازار کنند قیمت جهانی این مادربرد 70 دلار است و انتظار می رود این مادربرد با قیمت ارزان تر از 105,000 تومان به فروش برسد گزینه مناسب جایگزین این مادربرد Asrock H61M است این مادربرد در بازار کشور به قیمت 104,000 تومان به فروش می رسد. گزینه جایگزین دیگر، GIGABYTE - H61M-D2P-B3 است که قیمت آن کمی بالاتر می باشد ولی در بازار کشور به راحتی با قیمت حدود 153,000 تومان یافت می شود. البته قیمت این مادربرد نیز اختلاف قابل ملاحظه ایی با قیمت جهانی آن دارد Gigabyte H61M در بازار جهانی به قیمت 85 دلار به فروش می رسد.

براساس تحقیقاتی که ما از بازار مادربردهای کشور انجام دادیم متوجه شدیم تنها مادربردی که قیمت آن در کشور با قیمت جهانی برابری می کند مادربردهای برند Asrock است. مادربردهای Asrock کیفیت ساخت خوبی داشته و خرید آنها مرقوم به صرفه است. اکثر مادربردهای Asrock مجهز به قطعات ژاپنی هستند و دوام نسبتا خوبی نیز دارند.

کیس و پاور انتخاب شده برای این کامپیوتر ساخت شرکت داخلی Green است شما می توانید کیس های ارزان تر با حدود 25 هزار تومان را انتخاب کنید تا هزینه کامپیوتر کاهش یابد و یا کیس گرانتری را انتخاب کنید. به هر حال انتخاب کیس یک امر سلیقه ایی است ولی در انتخاب آن دقت کنید تا کیفیت ساخت داخل کیس خوب باشد و قطعات به راحتی در آن جای گیرند.
کامپیوتر Sandy Bridge با قیمت حدود یک میلیون و یکصد هزار تومان

کامپیوتر Mid-Range پیشنهادی ما با پردازنده های Sandy Bridge حدود یک میلیون و یکصد هزار تومان هزینه خواهد داشت این کامپیوتر بیشتر از دو برابر کامپیوتر قبلی سرعت و بازده دارد و از پس کلیه امور به خوبی بر می آید. این کامپیوتر مجهز به دو درایو ذخیره سازی است یک SSD به عنوان حافظه اصلی و برای اجرای سیستم عامل و نرم افزارهای پر کاربرد و یک هارد دیسک یک ترابایتی برای ذخیره سازی اطلاعات، در نظر گرفته شده است.

 

[AMD.POWER]

بررسی پنج مادربرد با چيپ‌ ست Z77

 

[AMD.POWER]

راهنمای جامع خرید پردازنده

در این راهنمای خرید قصد داریم شما را در خرید پردازنده ای مناسب در این بازار آشفته کمک کنیم. در همین ابتدا بگوییم قیمت محصولات کمی قدیمی است و به علت بازار کاملا متشنج ما هم ترجیح دادیم به قیمت ها دست نزنیم. برای همین در صورت تفاوت با بازار از دست ما ناراحت نشوید!






فاکتورهای مهم در خرید پردازنده




فرکانس کاری
یکی از مواردی که می‌توان کارایی پردازنده را براساس آن حدس زد، فرکانس کاری پردازنده است که بر حسب گیگاهرتز اعلام می‌شود. در پردازنده‌های مختلف، متفاوت بودن فرکانس کاری دلیلی بر بالاتر بودن کارایی یک پردازنده نیست و تنها زمانی می‌توان از فرکانس کاری به عنوان عاملی برای مقایسه استفاده کرد که دو پردازنده از نظر ساختاری کاملاً مشابه باشند. براي نمونه، در دو پردازنده Phenom II X4 910 و Phenom II X4 945 که فرکانس بالای مدل 945، دلیل برتری آن است.
میزان فرکانس در نرم‌افزار‌های مختلف تأثیرات متفاوتی نیز دارد. با افزایش فرکانس کاری در نرم‌افزار‌هایی که متأثر از فرکانس کاری هستند، کارایی نهایی نیز افزایش می‌یابد. بعضی از پردازنده‌ها دارای ضریب باز هستند که به معنی توانایی افزایش فرکانس آن‌ها با تغییر ضریب پردازنده است.


.........................................................................
تعداد هسته‌های کاری پردازنده
تقریباً تمام پردازنده‌های امروزی چند‌هسته‌ای هستند. یعنی داخل پردازنده دو یا چند هسته پردازشی وجود دارد که با هم کار پردازش را انجام داده و کارایی نهایی سیستم را بالا می‌برند. برای کارهای معمولی و روزمره یک پردازنده دوهسته‌ای مناسب است. بازی‌ها نیز با یک پردازنده دوهسته‌ای راضی می‌شوند اما برای اجرای کاملاً روان بازی‌ها یا انجام پردازش‌های سنگین سه‌بعدی توصیه می‌کنیم به سراغ مدل‌های چهارهسته‌ای و شش‌هسته‌ای بروید.
گاهی اوقات ممکن است یک پردازنده دوهسته‌ای اینتل در ویندوز به صورت چهارهسته‌ای نمایش داده‌شود. این مسئله به وجود فناوري Hyper threading در این پردازنده‌ها مربوط می‌شود که براساس آن، هر هسته فیزیکی پردازنده در هر زمان، پردازش روی دو رشته اطلاعات را بر عهده بگیرد. این ویژگی در نرم‌افزارهایی که به تعداد هسته‌های پردازشی وابسته هستند، تأثیر بسزایی دارد.



.........................................................................
Turbo Boost و Turbo Core
این دو فناوری به ترتیب توسط اینتل و AMD معرفی شده‌اند و روش کار آن‌ها بسیار شبیه يکديگر است. این دو فناوری، در زمانی که تعداد معينی از هسته‌های پردازنده موردنیاز است، هسته‌های بیکار را غیرفعال کرده و در عوض فرکانس کاری هسته‌های فعال را بالا می‌برند تا کارایی نهایی افزایش یابد. میزان افزایش فرکانس پردازنده تا جايي صورت می‌گیرد که توان مصرفی آن از حد مجاز بالاتر نرود.



.........................................................................
حافظه نهان
پردازنده یکی از سریع‌ترین قطعات در سیستم به شمار می‌آید. پس برای آن‌که گلوگاه‌های این قطعه پرسرعت به حداقل برسد، حافظه بسیار پرسرعتی به نام Cache برای پردازنده در نظر گرفته شده تا بتواند محتوای موردنیاز پردازنده را با سرعتی بسیار بالا برایش فراهم کند. برای پردازنده چند مرحله حافظه Cache در نظر گرفته شده‌است. L1 Cache اولین سطح است که حجم بسیار کمی داشته و در عین حال سریع‌ترین نیز است. حافظه L2 Cache حجم بیشتری دارد و در پردازنده‌های امروزی هر هسته پردازنده، مقداری حافظه L2 Cache مخصوص به خود دارد. حافظه L3 Cache نیز تنها در بعضی از پردازنده‌ها دیده می‌شود و اغلب توسط تمامی هسته‌ها قابل دسترسی و استفاده است.


.........................................................................
پردازنده‌گرافیکی مجتمع
تا پیش از عرضه پردازنده‌های Sandy Bridge، این چیپ‌ست‌های مادربورد‌ها بودند که گاهی اوقات به پردازنده‌گرافیکی مجتمع مجهز می‌شدند. حالا پردازنده‌های Sandy bridge دارای پردازنده‌گرافیکی مجتمع هستند که البته برای پردازش بازی‌های سه‌بعدی حرفه‌ای قدرت کافی ندارند اما برای انجام کار‌های روزمره و تماشای فیلم‌های Full HD کاملاً مناسب هستند. به یاد داشته‌باشید، برای استفاده از پردازنده‌گرافیکی مجتمع باید مادربوردی تهیه کنید که دارای خروجی تصویر باشد.

پردازنده‌های AMD
خواهش می‌کنم، شایعات و حرف و حدیث‌ها درباره پردازنده‌های AMD را کنار بگذارید. دوران داغ کردن این پردازنده‌ها خیلی وقت است که به سر آمده و پردازنده‌های موجود این شرکت، پاسخگوی نیاز قشر وسیعی از افراد و کاربرد‌هاي مختلف هستند. پس نگرانی را کنار بگذارید و به راحتی به سراغ این پردازنده‌های خوش‌قیمت و قدرتمند بروید.
اما یک واقعیت درباره پردازنده‌های AMD وجود دارد و آن، قدیمی‌تر بودن فناوری ساخت آن‌ها در مقایسه با نمونه‌های اینتلی است. البته در زمان نوشتن این مقاله، AMD پردازنده‌های Fusion را معرفی کرده‌است که مانند پردازنده‌های Sandy Bridge دارای پردازنده‌گرافیکی داخلی هستند و در آینده نیز پردازنده‌های Bulldozer عرضه خواهندشد. این‌که منتظر پردازنده‌های جدید AMD باشید یا هم‌اکنون پردازنده AMD خود را از میان مدل‌های موجود انتخاب کنید، به خودتان بستگی دارد.(البته از آن جایی که هنوز پردازنده های جدید AMD و اینتل وارد بازار نشده اند در این راهنمای خرید به سراغ آن ها نرفتیم)

سری Phenom II شامل قوی‌ترین پردازنده‌های AMD می‌شود که البته به پای پردازنده‌های قدرتمند Core i7 شرکت اینتل نمی‌رسند. در حقيقت می‌توان گفت، رقیب اصلی این سری از پردازنده‌ها، تولیدات میان‌قیمت اینتل هستند و به دليل داشتن تعداد هسته‌های پردازشی بیشتر و قیمت مناسب Phenom II (به خصوص مدل‌های شش‌هسته‌ای)، در بسیاری از موارد به رقیب اینتلی در محدوده قیمتی یکسان ترجیح داده‌می‌شود. این پردازنده‌ها به حافظه نهان L3 مجهز هستند و در مدل‌های دو، چهار و شش‌هسته‌ای تولید شده‌اند. مدل‌های شش‌هسته‌ای از فناوری Turbo Boost استفاده می‌کنند.
اگر به سراغ مدل‌های Black Edition بروید، می‌توانید با تغییر ضریب، فرکانس کاری این پردازنده‌ها را نیز افزایش داده و به کارایی بالاتری دست پیدا کنید.

AMD Athlon II
این سری از پردازنده‌های AMD، برای کسانی است که بودجه محدودی دارند و بین پردازنده‌های حرفه‌ای Phenom II و مدل‌های ارزان‌قیمت Sempron قرار می‌گیرند. ساختار معماری آن مشابه Phenom II است اما حافظه نهان L3 ندارند. این پردازنده در مدل‌های دو، سه و چهارهسته‌ای تولید شده‌اند که مدل‌های چهارهسته‌ای آن‌ها با توجه به قیمتی که دارند، برای بسیاری از کاربرد‌ها (از جمله بازی) مناسب به نظر می‌رسند.

AMD Sempron
سعی کنید تا حد امکان سراغ این پردازنده‌ها نروید، مگر آن‌که بودجه بسیار محدودی داشته‌باشید یا به‌عنوان مثال، به سیستمی برای دانلود یا منشی تلفنی یا دیگر کاربرد‌های سبک نیاز داشته‌باشید (البته برای این کاربرد‌ها APU E-350 شرکت AMD را ترجیح می‌دهم). تعداد پردازنده‌های این سری تنها دو عدد است.
بدون شک یکی از بهترین پردازنده‌های موجود در بازار، سری Sandy Bridge هستند. این پردازنده‌ها دارای پردازنده‌گرافیکی مجتمع بوده و براساس معماری 32 نانومتری ساخته شده‌اند. فناوری Turbo Boost در آن‌ها بهبود پیدا کرده و حتی مدل‌های دوهسته‌ای آن نیز گاهی اوقات از یک پردازنده چهارهسته‌ای AMD بهتر کار می‌کند! حرف K در این پردازنده‌ها به معنی باز بودن ضریب آن‌هاست و می‌توان این پردازنده را تا حد زیادی اورکلاک کرد. تنها عاملی که خرید این پردازنده‌ها را کمی با تردید روبه‌رو می‌کند، قیمت به نسبت بالای آن‌هاست (البته مدل‌های Core i5 2500 و Core i7 2600 در مقایسه با کارایی بالایی که دارند، دارای قیمتی مناسب هستند).

در یک کلام، تنها وقتي به سراغ پردازنده‌های این سری بروید که بدانید کارتان واقعاً حرفه‌ای است و می‌خواهید با یک پردازنده شش‌هسته‌ای قدرتمند و دوازده گیگابایت حافظه، به جان نرم‌افزار‌های سه‌بعدی‌سازی و پردازش تصوير بیفتید. قیمت این سری از پردازنده‌ها، مادربورد‌ها و حافظه‌های سه‌کاناله مخصوص آن بالا بوده و در ضمن، جانشین آن‌ها آخر امسال به بازار می‌آید.

سوکت LGA 1156
از عمر این پردازنده زیاد نگذشته‌است اما حضور پردازنده‌های Sandy Bridge باعث شده تا این پردازنده‌ها در سایه قرار بگیرند. البته در سایه قرار گرفتن این پردازنده‌ها چندان هم غیرمنطقی نیست و نزدیک بودن قیمت پردازنده‌های جدید Sandy Bridge با نسل قبل از خود باعث شده تا همه، پردازنده‌های قدیمی‌تر را فراموش کنند. این پردازنده‌ها فاقد پردازنده‌گرافیکی مجتمع هستند اما از معماری ساخت 32 نانومتری و حداکثر توان مصرفی 95 وات بهره می‌برند.
خرید این پردازنده‌ها (آن هم فقط مدل‌های میانی و نه مدل Core i5 760 به بالا) تنها زمانی منطقی به نظر می‌رسد که مادربورد آن اختلاف قیمت قابل توجهی با مادربورد‌های پردازنده Sandy Bridge داشته‌باشد.

پنتیوم‌ها مانند دایناسورهای زنده هستند و چند سالی است که در دنیای کامپیوتر حضور دارند. این سری از پردازنده‌ها برای نسل‌های مختلف و سوکت‌هاي مختلفی تولید شده‌اند که برخی از آن‌ها دوهسته‌ای هستند. این پردازنده‌ها به‌طور قابل توجهی از پردازنده‌های AMD Sempron قوی‌ترند. در حقيقت می‌توان گفت، رقیب اصلی آن‌ها، سری Athlon II است و انتخاب بین این دو پردازنده، بیشتر به قیمت دیگر قطعات مورد استفاده شما بستگی خواهدداشت.
چی بخرم؟
این‌که چی بخرید، به نوع کار شما بستگی دارد. بازی، کارهای خانگی، تماشای فیلم، امور اداری، پردازش و بسیاری امور دیگر هر یک به سیستمی خاص خود نیاز دارند. در ضمن لازم نیست، حتماً قوی‌ترین سیستم موجود را برای انجام یک کار ساده یا حتی بازی انتخاب کنید. جدول زیر به شما می‌گوید، کدام پردازنده برای شما مفید خواهدبود. با تمام این اوصاف، انتخاب پردازنده نهایی به جیب شما نيز مربوط مي‌شود و ممکن است در نهایت به جای خرید یک پردازنده شش‌هسته‌ای گران‌قیمت از اینتل، یک Phenom II شش‌هسته‌ای را برای پردازش‌های سه‌بعدی خود در نظر بگيريد.
در بازی اوضاع کمی متفاوت است. بعضی از بازی‌ها حداکثر دو هسته از پردازنده چند‌هسته‌ای را می‌شناسند و به همین دليل یک پردازنده دوهسته‌ای با فرکانس بالا بهتر از یک پردازنده چهارهسته‌ای با فرکانس پایین‌تر عمل می‌کند. اما در صورتی که بازی شما از تعداد بیشتر هسته‌های پردازنده پشتیبانی کند، برد با مدل‌های چهارهسته‌ای و بیشتر خواهدبود.
منظورمان از سیستم همه‌کاره خوش‌قیمت، سیستمی است که ممکن است شما با آن هر کاری انجام دهيد و قیمت آن نیز کمر شما را نشکند. تبدیل فیلم، ویرایش عکس، بازی و حتی کمی پردازش تصوير و کار با نرم‌افزارهای سه‌بعدی‌سازی از جمله کاربرد‌های شما هستند و در عین حال، نمی‌خواهید این سیستم شما را پیش دیگران شرمنده و سرافکنده کند. پردازنده‌های حداقل چهارهسته‌ای جزء ایده‌ال‌های چنین سیستمی هستند.
برای سیستم اداری و خانگی، یک پردازنده دوهسته‌ای کفایت می‌کند. زیرا حداکثر کاری که ممکن است انجام دهید، استفاده از نرم‌افزار Office، مرور صفحات وب، تماشای فیلم و دیگر امور روزمره است. در ضمن، بعد از ساعت کاری می‌توانید بازی‌های شبکه‌ای را نیز با همکارانتان اجرا کنید!
تماشای فیلم (حتی Full HD) به پردازنده چندان قدرتمندی نیاز ندارد. در این میان، پردازنده‌های Sandy Bridge دارای پردازنده‌گرافیکی داخلی و قابلیتی برای کدگشایی سخت‌افزاری از فیلم‌هاست که در مادربورد‌های مجهز به خروجی تصویر بسیار مفید خواهدبود (قیمت بالا تنها اشکال این پردازنده‌هاست). از میان پردازنده‌های AMD نیز یک مدل دوهسته‌ای ارزان‌قیمت کافی است.


لطفاً اورکلاک کنید
آن‌هایی که توانايي خريد پردازنده‌های سری K اینتل یا Black Edition شرکت AMD را دارند، یک مزیت خوب به دست می‌آورند و آن، امکان اورکلاک پردازنده با استفاده از تغییر ضریب است. این ویژگی این امکان را می‌دهد تا به سادگی، فرکانس کاری پردازنده را بالا برده و از این افزایش کارایی لذت ببرند. فقط دقت داشته‌باشید، خنک‌کننده پردازنده شما توانایی دفع گرمای پردازنده اورکلاک‌شده را داشته‌باشد.
خوشبختانه بسیاری از مادربورد‌های میان‌قیمت و حرفه‌ای امروزی، گزینه‌های پیش‌فرضی را برای اورکلاک پردازنده در اختیار شما قرار مي‌دهند و تنها کاری که باید انجام دهید، فشردن دکمه‌ای خاص یا انتخاب میزان فرکانس موردنیاز از بایوس یا ویندوز است.

 

[skyeagle]

آقا واقعا ممنون بابت مقالات زیبا و مفید حقیقتا بعد از چند وقت این تاپیک دوباره جون گرفت

فقط با دیدن قیمتهای لیست آخر داغی بر دلمان نشست و دعای خیری برای مسئولان بر لبانمان

 

[AMD.POWER]

چیست و نحوه راه اندازی در نوت بوک هایی که دارای دو گرافیک Intel و Geforce هستند، چگونه است؟


فناوری NVidia Optimus به صورت هوشمند به مدیریت قطعات می پردازد.در حقیقت این فناوری شامل دو کارت گرافیک ضعیف و قوی است. لازم به ذکر است کارت قویتر ساخت Nvidia و کارت ضعیف تر ساخت Intel می باشد. به شکلی که در مصارف عادی مانند مصارف چند رسانه ای کارت ضعیفتر فعال می شود و برای مصارف پیشرفته تر مانند بازی های کامپیوتری کارت قویتر شروع به کار می کند. به واسطه این فناوری از انرژی استفاده بهینه به عمل می آید و در نتیجه عمر باتری افزایش می یابد.



حال اگر شما بخواهید فقط از کارت Geforce استفاده کنید کافیست تا مراحل زیر را انجام دهید:

- ابتدا درایور جدید Nvidia را نصب کنید و بعد از راه اندازی دوباره سیستم (Restart) برروی دسکتاپ راست کلیک کنید و گزینه Nvidia Control Panel را انتخاب نمایید.

- وارد قسمت Manage 3D Setting شوید و در قسمت Global Setting گزینه Preferred graphics processor را برروی High-Performance NVIDIA processor قرار دهید و OK کنید.

- توجه داشته باشید که با انتخاب این گزینه مصرف باتری نوت بوک بسیار افزایش خواهد یافت.

 

[AMD.POWER]

طريقه اتصال كابل صداي SPDIF براي خروجي صداي HDMI كارت هاي گرافيك nVIDIA به چه صورت است؟


داخل جعبه كارت گرافيك شما يك كابل SPDIF قرار دارد. هنگام استفاده از خروجي HDMI براي دريافت صدا در تلويزيون هاي LCD، نياز به اتصال اين كابل داريد.

مطابق با شكل زير خروجي سفيد رنگ را به ورودي كارت گرافيك و ورودي سياه رنگ را به خروجي داخلي مادربرد وصل كنيد.
http://service.avajang.com/fa/support/faq/vga/include/SPDIF_02.jpg