شما نياز نداريد كاري انجام بديد.دوست من دوره ي كد اصلا پيشامد خوشايندي نيست كه علاقه مند به رفتن به اين دوره باشي.ولي جهت اطلاع شما دوره كد خوردن , بستگي به رشته داره كه رشته هاي آمار و حسابداري و كامپيوتر كد نمي خورن.
بنده خودم تك فرزند پسر هستم و با اينكه تمام مدارك لازمه رو دادم باز دوره ي كد رو خوردم( سر گروهبان و يك استوار بهم گفته بودن كه دوره ي كد به شرايط دار ها كه تك فرزندي هم شاملش مي شه نمي خوره ولي به من خورد اما توي دوره ي كد مي شه دوباره مدارك رو ارائه داد كه بعد كد , پادگان بي افتي يا شهر خودت يا نزديگ ترين محل به شهر خودت)
در مورد مدارك مورد نياز دقيقا چيزي كه مي نويسم رو بايد گير بياري:
1) استعلام از ثبت احوال مبني بر اينكه شما تك فرزند پسر هستي (اگر خواهر داشته باشيد مشكلي ايجاد نمي كند)
2) كپي برابر با اصل از تمام صفحات شناسنامه ي خودت و پدرت و مادرت ( دقت كنيد كپي برابر با اصل ببريد نه كپي معمولي )
در ضمن سعي كن هميشه فتوكپي كارت ملي يا شناسنامه همراهت باشه چون اگر از خانه برات نامه بفرستن بايد فتوكپي كارت ملي يا شناسنامه همراهت باشه تا نامه رو بهت تحويل بدن.
در مورد زمان تحويل دادن , اونجا خودشون بهتون مي گن مثلا شما تا فلان روز وقت داريد مداركتون رو ارائه بديد.
رشته من ريخته گري هست ( متالورژي ) ولي رشته هاي آمار و حسابداري و كامپيوتر كد نمي خورن و بقيه ي رشته ها همه كد مي خورن.
من الان افتادم مراغه ( نزديك عجب شير ) و رسته ي بنده مخابرات و جنگال هستش.(كه از اين نظر بنده شانس آوردم كه مخابرات افتادم چون دوستان صميمي ام يكي افتاد پرندك تهران تكاوري و ديگري افتاد پرندك تهران دژباني و ديگري افتاد پرندك تهران موشك سبك)
اگر كسي دوست داره بيشتر بدونه كه رسته ي مخابرات و جنگال چي ياد مي دن مي تونم رجوع بدم به سريال lost كه بازيگري به نام سعيد تو ارتش ياد گرفته بود چطور با امواج و بي سيم و تعميرات اون دست و پنجه نرم كنه.
دوره ي كد يعني آموزش تخصصي در مورد بخش خاصي از دانش.
در مورد لباس اونجا همه چي بهتون مي دن فقط براي زندگي در شرايط سخت كه مدتش 4 روز هست يادت باشه به فكر پاهات فقط باش بالاتنه رو مي توني با دو تا شلوار پشمي زير لباس نظامي و دو تا لباس بافتني ضخيم و يك بلوز پشمي كه خودشون مي دن و يك زير پيراهني و صورتت رو مي توني با چفيه اي كه خودت مي خري به همراه ماسك و كلاهي كه كاپشن سربازي داره و يك كلاه بافتني و دستات رو هم با دستكش و پاهات رو با يك جفت جوراب بافتني ضخيم و دو جفت جوراب سياه معمولي به همراه پلاستيك فريزري كه داخل كفشت مي پوشي گرم كني.تنها مشكل از نظر سرما فقط همون زندگي در شرايط سخته! ما پاهامون از سرما كرخت مي شد و نمي توستيم راه بريم و تو چادرمون شمع كه روشن مي كرديم پاهامون رو مي گرفتيم روي شمع تا گرم بشه ولي هواستون كاملا به شمع باشه قبل از خواب خاموش كنيد چون توي اردوگاهي كه ما رفته بوديم يك چادر به دليل اينكه افرادش خوابيده بودن و فراموش كردن شمع رو خاموش كنن اتيش گرفت و يك نفر دستش سوخت و ديگري صورتش ولي باور كن همونجا اونقدر شدت سرما زياد بود كه من حاضر نشدم از چادرم بيام بيرون ببينم چه خبر شده با اون همه سر وصدا.ما رو 5 كيلومتر راه بردن با كوله پشتي بسيار سنگين كه مال جنگ جهاني اول بود و بند هاش اكثرا پاره بود و وظيفه دوختنش هم بر عهده ي خودمون.اونجا آب آشاميدني نبود ولي بوفه داشتيم!!!! كه مي تونستي همه چي بخري اگر پولدار مي بودي! در مورد دستشويي تو زندگي در شرايط سخت بگم كه اكثرا سوالشون همينه ! اونجا تعداد زيادي دستشويي بود كه نصفشون شير آبشون خراب بود ولي اكثرا آفتابه داشتن ولي بدي دستشويي اينه كه توي يك اتاقكي هستي كه به جاي در يك ديواري يك متري جلوي ديد اطرافيانت رو گرفته كه طرف اگر نزديك بشه قشنگ مي تونه همه چي رو ببينه..اونجا چون آب شور بود نه آشايدني براي خوردن , اكثرا اسهال گرفته بودن پس قرص اسهال يادت نره قرص معده درد و تب بر و چرك خشك كن 100 درصد نياز مي شه و از همه مهمتر تو اردوگاه كرم مرطوب كننده هست چون دستات يك جوري ترك بر مي داره كه تكون دادن دستات برات عذاب آور مي شه .
بحث رو زياد كشش دادم ولي مي خواستم كه از تجارب اندكم استفاده كنيد بلكه شما راحت تر باشيد.