roje_aria79
Registered User
خواهش ميكنم .اين كار عشقه.و پشتيباني شما دوستان عزيز
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
اخبار ، مقالات و دانستی های نجوم و فضا
- شروع کننده موضوع vahidrk
- تاریخ شروع
خواهش ميكنم .اين كار عشقه.و پشتيباني شما دوستان عزيز
roje_aria79
Registered User
بزرگ‌ترين گردهمايي اخترشناسان جهان
مجمع عمومي انجمن بين‌المللي نجوم با حضور حدود 2500 اخترشناس از سراسر جهان در پراگ برگزار شد. از علوم سياره‌اي و سيارات فراخورشيدي تا تحول ستارگان و ساختارهاي بزرگ‌مقياس كيهاني موضوعات گوناگون بررسي شده در اين گردهمايي بودند. در اين مقاله همچنين گفتگويي را با دكتر جمشيد قنبري، رييس انجمن نجوم ايران و يكي از ايرانيان حاضر در اين گردهمايي، مي‌خوانيد.
خبر حذف پلوتون از بين سيارات منظومه شمسي بسيار غافلگيركننده بود. اين تصميم بزرگ را بايد افرادي معتبر و متخصص گرفته باشند. احتمالاً نام انجمن بين‌المللي نجومIAU) سرواژه(International Astronomical Union را نيز بارها در لابه‌لاي اخبار مربوط به پلوتون شنيده‌ايد. اين انجمن وظيفه تصميم‌گيري درباره چنين موضوعات مهمي را بر عهده دارد. اين انجمن شامل بخش‌ها، كميته‌ها، و گروه‌هاي مختلف كاري است كه در زمينه‌هاي تحقيقاتي گوناگون، تا آموزش، ترويج، و اطلاع‌رساني فعال‌اند. اعضاي اين انجمن را فعال‌ترين اخترشناسان حرفه‌اي جهان تشكيل مي‌دهند و در مواردي نيز روزنامه‌نگاران علمي با تخصص نجوم و منجمان آماتوري كه در پروژه‌هاي علمي تخصصي همكاري جدي دارند به عضويت اين انجمن درمي‌آيند. اعضاي اين انجمن هر سه سال يك بار در يكي از شهرهاي جهان مجمع عمومي تشكيل مي‌دهند، دور هم جمع مي‌شوند، و در جلساتي گوناگون تمام موضوعات روز مربوط به دانش نجوم را بررسي مي‌كنند. در اين برنامه نتيجه تحقيقات علمي به صورت سمينارهايي در موضوعات مختلف و همزمان در چندين تالار ارائه مي‌شود. همچنين تصميم‌گيري درباره مسائل مختلفي كه به نجوم مربوط مي‌شود نيز بر عهدهِ همين افراد است. ارائه تعريف جديد ماهيت يك سياره و تصميم‌گيري براي حذف پلوتون نيز در تازه‌ترين مجمع عمومي انجمن انجام شد و البته بيشترين انعكاس را در تمام رسانه‌هاي جهاني داشت. اما در كنار اين خبر، اتفاقات بسياري در مجمع عمومي انجمن بين‌المللي نجوم رخ داد كه حتي از نظر علمي مهم‌تر از موضوع پلوتون بود.
بيست‌وششمين مجمع عمومي انجمن بين‌المللي نجوم در ۲۴ مرداد ۱۳۸۵ براي دومين بار در شهر پراگ در جمهوري چك آغاز به كار كرد. ۲۵۰۰ نفر از شناخته‌شده‌ترين اخترشناسان دنيا،در شاخه‌هاي مختلف نجوم، گرد هم آمدند و در نتيجهِ بحث‌ها و مبادلهِ اطلاعات، در بعضي موارد همكاري‌هاي بزرگ بين‌المللي پايه‌ريزي شد. هر بخش تخصصي در انجمن بين‌المللي نجوم، جلسات خاص خود را برگزار كردند تا متخصصين بتوانند كشفيات و دستاوردهاي خود را به اطلاع ساير افراد برسانند. همچنين در بين اين سخنراني‌ها، جلسات ويژه‌اي برگزار شد كه هر بار دانشمندان از گوشه‌وكنار دنيا در مورد موضوع مطرح‌شده اظهار نظر كردند. در پايان هر جلسه يا سخنراني، نتيجه‌اي كلي از بحث گرفته مي‌شد كه حاصل كار افراد فعال در زمينه‌اي خاص را مشخص مي‌كرد. برخي از مهمترين موضوعات مطرح شده در ۲۶اُمين مجمع عمومي IAU در ادامه آمده است.
سياهچاله‌ها،اين اجرام مرموز و تاريك، در گذشته‌اي نه‌چندان دور كاملاً ناشناخته بودند اما شناخت بيشتر آنها در چند دههِ اخير دري به سوي دنيايي از معماها گشوده است. امروزه سياهچاله‌ها را اجرامي مي‌شناسيم كه وجود فيزيكي دارند. اتفاقاتي كه بين اين اجرام و محيط اطراف آنها رخ مي‌دهد، پديده‌هاي فراواني را در فضا ايجاد مي‌كنند. مقياس فضايي و زماني اين رويدادها بستگي به جرم سياهچاله دارند و تمام آنها باتوجه به مفاهيم فيزيكي يكساني قابل توجيه‌اند. اخترفيزيك امروز بيان مي‌كند كه بازمانده‌هاي ستاره‌اي، كه جرمي بيش از ۳ تا ۴ برابر جرم خورشيد دارند،سياهچاله هستند. به‌طور تخميني مي‌توان گفت كه در كهكشان راه شيري حدود ۱۰۰ ميليون سياهچاله وجود دارد. اين سياهچاله‌ها، در هنگام تولد از رُمبِش هسته ستاره‌اي پُرجِرم كه در حال مرگ است، تابشي بسيار شديد از پرتو گاما از خود ساطع مي‌كنند. در سالهاي اخير اخترشناسان پي برده‌اند كه انفجارهاي ابرنواختري با چنين تابش‌هاي گامايي (نوعي ازGRB ها يا درخشش‌هاي گاما) مرتبط و هم‌منشأ هستند. به اين ترتيب رمبش هسته، براي تبديل به سياهچاله،تابش شديد گاما و انفجار ابرنواختري در مواردي پديده‌هايي مرتبط‌اند.
گروه بزرگي از اخترشناسانIAU در زمينهِ ستارگان دوتايي و چندتايي تخصص دارند. در مجمع عموميIAU نيز چنين شاخه‌اي از داغ‌ترين موضوعات بحث بود. در جلسه بخش ستاره‌هاي دوتايي گزارش پيشرفت در ساخت ابزارهاي جديد براي كشف دوتايي‌ها ارائه شد. براي نمونه، بسياري از دوتايي‌هاي جديد، از طريق تداخل‌سنجي يا به كمك اُپتيك سازگار كشف شده بودند. همچنين وجود آشكارسازهاي حساس‌تر و تلسكوپ‌هاي بزرگ‌تر نسبت به گذشته بررسي دوتايي‌هاي كم نور گرفتي را حتي در كهكشان‌هاي ديگر، مانند ابر بزرگ ماژلان و كهكشان آندرومدا،آسان‌تر ساخته است. اين روش‌هاي تازه و همچنين افزايش قدرت تفكيك تلسكوپ‌ها در نهايت به كشف‌هاي جديد و مهمي انجاميد:
1- تعداد مجموعه‌هاي ستاره‌اي چندتايي از آنچه قبلاً تصور مي‌شد بسيار بيشتر است.
2-روش‌هايي با دقت بالا كه در آن سرعت شعاعي اجرام اندازه‌گيري مي‌شود در تشخيص سيارات فراخورشيدي به كار گرفته شده‌اند.
3-فنون پيچيده و بسياردقيق در نورسنجي دوتايي‌ها كه با ماهواره‌ها انجام مي‌شود، دقت اندازه‌گيري‌ها را به‌طور شگفتي افزايش داده است.
اما زمينه‌اي كه در سه سال اخير پيشرفت چشمگيري در آن مشاهده شده، كشف اثرات حاصل از اجرام كوچك‌تر از ستاره (همانند كوتوله‌هاي قهوه‌اي و سيارات فراخورشيدي) در نور،طيف، و حركت ستاره‌هاي عادي است. پس از اكتشافات اوليه در اواسط دههِ ۱۳۷۰/۱۹۹۰، انفجاري از يافته‌هاي جديد و پيشرفت‌هاي تصورناپذير در اين زمينه رخ داده است. با كشف كوتوله‌هاي قهوه‌اي امروزه ما دو دسته طيفي جديد ستاره‌اي يافته‌ايم و همچنين روش‌هايي را پيدا كرده‌ايم كه از طريق آنها مي‌توانستيم تفاوت طيفي ستارگان و اجرام كوچك‌تر مثل سيارات را به راحتي تشخيص دهيم. در يك دهه اخير حدود ۲۰۰ سياره فراخورشيدي كشف شده است و در چند سال آينده صدها نمونهِ ديگر از اين اجرام يافت خواهد شد. برخي از اين سيارات در منظومه‌هاي ستاره‌اي دوتايي يافت شده‌اند كه در نتيجهِ آن، پيش‌بيني‌هاي فراواني دربارهِ تأثير دوتايي بودن ستارگان در نحوهِ شكل‌گيري سيارات انجام شده است.
معمولاً در نشست‌هاي انجمن بين‌المللي نجوم علاوه بر دستاوردهاي جديد علمي، مسائلي نيز دربارهِ گسترش علم نجوم در جهان و كمك‌هاي IAU به پيشرفت اخترشناسي در جوامع مختلف بررسي مي‌شود. اين بار جلسه‌اي متشكل از كميتهِ تخصصي ترويج و آموزش و ديگر اعضاي انجمن برگزار شد كه در آن طرح تأسيس مؤسسهِ نجوم جهان سوم را فردي هندي مطرح كرد. اين مؤسسه كه زير نظر مؤسسهِ بين‌المللي فيزيك نظري فعاليت خواهد كرد، مكاني است تا اخترشناسان كشورهاي درحال توسعه بتوانند به آن سفر كنند و از طريق گردهمايي‌ها،ارائه گزارش پژوهش‌ها، و... از دستاوردهاي علمي پيشرو در دنيا مطلع شوند. همچنين در اين جلسه افرادي از كشورهاي جهان سوم و در حال توسعه مانند كشورهاي آمريكاي جنوبي، شرق آسيا، آسياي مركزي، و اروپاي شرقي به ايراد سخنراني پرداختند و برنامه‌هاي آموزشي و تحقيقاتي نجوم در كشور خود را تشريح كردند. در كنار اين سخنراني‌ها، برنامه‌هاي مختلفي براي كمك به كشورهاي جهان سوم در زمينهِ اخترشناسي ارائه شد. باوجود اينكه اخترشناسان در كشورهاي جهان سوم تلاش بسياري براي پيشبرد تحقيقات و دريافت بودجهِ لازم انجام مي‌دهند، در اين جلسهِ ويژه، از ديد اكثر حاضران چنين به نظر مي‌رسد كه روند پيشرفت نجوم در جهان سوم مناسب و مشكلات آنها در حال كاهش است.
مجمع عمومي انجمن بين‌المللي نجوم با حضور حدود 2500 اخترشناس از سراسر جهان در پراگ برگزار شد. از علوم سياره‌اي و سيارات فراخورشيدي تا تحول ستارگان و ساختارهاي بزرگ‌مقياس كيهاني موضوعات گوناگون بررسي شده در اين گردهمايي بودند. در اين مقاله همچنين گفتگويي را با دكتر جمشيد قنبري، رييس انجمن نجوم ايران و يكي از ايرانيان حاضر در اين گردهمايي، مي‌خوانيد.
خبر حذف پلوتون از بين سيارات منظومه شمسي بسيار غافلگيركننده بود. اين تصميم بزرگ را بايد افرادي معتبر و متخصص گرفته باشند. احتمالاً نام انجمن بين‌المللي نجومIAU) سرواژه(International Astronomical Union را نيز بارها در لابه‌لاي اخبار مربوط به پلوتون شنيده‌ايد. اين انجمن وظيفه تصميم‌گيري درباره چنين موضوعات مهمي را بر عهده دارد. اين انجمن شامل بخش‌ها، كميته‌ها، و گروه‌هاي مختلف كاري است كه در زمينه‌هاي تحقيقاتي گوناگون، تا آموزش، ترويج، و اطلاع‌رساني فعال‌اند. اعضاي اين انجمن را فعال‌ترين اخترشناسان حرفه‌اي جهان تشكيل مي‌دهند و در مواردي نيز روزنامه‌نگاران علمي با تخصص نجوم و منجمان آماتوري كه در پروژه‌هاي علمي تخصصي همكاري جدي دارند به عضويت اين انجمن درمي‌آيند. اعضاي اين انجمن هر سه سال يك بار در يكي از شهرهاي جهان مجمع عمومي تشكيل مي‌دهند، دور هم جمع مي‌شوند، و در جلساتي گوناگون تمام موضوعات روز مربوط به دانش نجوم را بررسي مي‌كنند. در اين برنامه نتيجه تحقيقات علمي به صورت سمينارهايي در موضوعات مختلف و همزمان در چندين تالار ارائه مي‌شود. همچنين تصميم‌گيري درباره مسائل مختلفي كه به نجوم مربوط مي‌شود نيز بر عهدهِ همين افراد است. ارائه تعريف جديد ماهيت يك سياره و تصميم‌گيري براي حذف پلوتون نيز در تازه‌ترين مجمع عمومي انجمن انجام شد و البته بيشترين انعكاس را در تمام رسانه‌هاي جهاني داشت. اما در كنار اين خبر، اتفاقات بسياري در مجمع عمومي انجمن بين‌المللي نجوم رخ داد كه حتي از نظر علمي مهم‌تر از موضوع پلوتون بود.
بيست‌وششمين مجمع عمومي انجمن بين‌المللي نجوم در ۲۴ مرداد ۱۳۸۵ براي دومين بار در شهر پراگ در جمهوري چك آغاز به كار كرد. ۲۵۰۰ نفر از شناخته‌شده‌ترين اخترشناسان دنيا،در شاخه‌هاي مختلف نجوم، گرد هم آمدند و در نتيجهِ بحث‌ها و مبادلهِ اطلاعات، در بعضي موارد همكاري‌هاي بزرگ بين‌المللي پايه‌ريزي شد. هر بخش تخصصي در انجمن بين‌المللي نجوم، جلسات خاص خود را برگزار كردند تا متخصصين بتوانند كشفيات و دستاوردهاي خود را به اطلاع ساير افراد برسانند. همچنين در بين اين سخنراني‌ها، جلسات ويژه‌اي برگزار شد كه هر بار دانشمندان از گوشه‌وكنار دنيا در مورد موضوع مطرح‌شده اظهار نظر كردند. در پايان هر جلسه يا سخنراني، نتيجه‌اي كلي از بحث گرفته مي‌شد كه حاصل كار افراد فعال در زمينه‌اي خاص را مشخص مي‌كرد. برخي از مهمترين موضوعات مطرح شده در ۲۶اُمين مجمع عمومي IAU در ادامه آمده است.
سياهچاله‌ها،اين اجرام مرموز و تاريك، در گذشته‌اي نه‌چندان دور كاملاً ناشناخته بودند اما شناخت بيشتر آنها در چند دههِ اخير دري به سوي دنيايي از معماها گشوده است. امروزه سياهچاله‌ها را اجرامي مي‌شناسيم كه وجود فيزيكي دارند. اتفاقاتي كه بين اين اجرام و محيط اطراف آنها رخ مي‌دهد، پديده‌هاي فراواني را در فضا ايجاد مي‌كنند. مقياس فضايي و زماني اين رويدادها بستگي به جرم سياهچاله دارند و تمام آنها باتوجه به مفاهيم فيزيكي يكساني قابل توجيه‌اند. اخترفيزيك امروز بيان مي‌كند كه بازمانده‌هاي ستاره‌اي، كه جرمي بيش از ۳ تا ۴ برابر جرم خورشيد دارند،سياهچاله هستند. به‌طور تخميني مي‌توان گفت كه در كهكشان راه شيري حدود ۱۰۰ ميليون سياهچاله وجود دارد. اين سياهچاله‌ها، در هنگام تولد از رُمبِش هسته ستاره‌اي پُرجِرم كه در حال مرگ است، تابشي بسيار شديد از پرتو گاما از خود ساطع مي‌كنند. در سالهاي اخير اخترشناسان پي برده‌اند كه انفجارهاي ابرنواختري با چنين تابش‌هاي گامايي (نوعي ازGRB ها يا درخشش‌هاي گاما) مرتبط و هم‌منشأ هستند. به اين ترتيب رمبش هسته، براي تبديل به سياهچاله،تابش شديد گاما و انفجار ابرنواختري در مواردي پديده‌هايي مرتبط‌اند.
گروه بزرگي از اخترشناسانIAU در زمينهِ ستارگان دوتايي و چندتايي تخصص دارند. در مجمع عموميIAU نيز چنين شاخه‌اي از داغ‌ترين موضوعات بحث بود. در جلسه بخش ستاره‌هاي دوتايي گزارش پيشرفت در ساخت ابزارهاي جديد براي كشف دوتايي‌ها ارائه شد. براي نمونه، بسياري از دوتايي‌هاي جديد، از طريق تداخل‌سنجي يا به كمك اُپتيك سازگار كشف شده بودند. همچنين وجود آشكارسازهاي حساس‌تر و تلسكوپ‌هاي بزرگ‌تر نسبت به گذشته بررسي دوتايي‌هاي كم نور گرفتي را حتي در كهكشان‌هاي ديگر، مانند ابر بزرگ ماژلان و كهكشان آندرومدا،آسان‌تر ساخته است. اين روش‌هاي تازه و همچنين افزايش قدرت تفكيك تلسكوپ‌ها در نهايت به كشف‌هاي جديد و مهمي انجاميد:
1- تعداد مجموعه‌هاي ستاره‌اي چندتايي از آنچه قبلاً تصور مي‌شد بسيار بيشتر است.
2-روش‌هايي با دقت بالا كه در آن سرعت شعاعي اجرام اندازه‌گيري مي‌شود در تشخيص سيارات فراخورشيدي به كار گرفته شده‌اند.
3-فنون پيچيده و بسياردقيق در نورسنجي دوتايي‌ها كه با ماهواره‌ها انجام مي‌شود، دقت اندازه‌گيري‌ها را به‌طور شگفتي افزايش داده است.
اما زمينه‌اي كه در سه سال اخير پيشرفت چشمگيري در آن مشاهده شده، كشف اثرات حاصل از اجرام كوچك‌تر از ستاره (همانند كوتوله‌هاي قهوه‌اي و سيارات فراخورشيدي) در نور،طيف، و حركت ستاره‌هاي عادي است. پس از اكتشافات اوليه در اواسط دههِ ۱۳۷۰/۱۹۹۰، انفجاري از يافته‌هاي جديد و پيشرفت‌هاي تصورناپذير در اين زمينه رخ داده است. با كشف كوتوله‌هاي قهوه‌اي امروزه ما دو دسته طيفي جديد ستاره‌اي يافته‌ايم و همچنين روش‌هايي را پيدا كرده‌ايم كه از طريق آنها مي‌توانستيم تفاوت طيفي ستارگان و اجرام كوچك‌تر مثل سيارات را به راحتي تشخيص دهيم. در يك دهه اخير حدود ۲۰۰ سياره فراخورشيدي كشف شده است و در چند سال آينده صدها نمونهِ ديگر از اين اجرام يافت خواهد شد. برخي از اين سيارات در منظومه‌هاي ستاره‌اي دوتايي يافت شده‌اند كه در نتيجهِ آن، پيش‌بيني‌هاي فراواني دربارهِ تأثير دوتايي بودن ستارگان در نحوهِ شكل‌گيري سيارات انجام شده است.
معمولاً در نشست‌هاي انجمن بين‌المللي نجوم علاوه بر دستاوردهاي جديد علمي، مسائلي نيز دربارهِ گسترش علم نجوم در جهان و كمك‌هاي IAU به پيشرفت اخترشناسي در جوامع مختلف بررسي مي‌شود. اين بار جلسه‌اي متشكل از كميتهِ تخصصي ترويج و آموزش و ديگر اعضاي انجمن برگزار شد كه در آن طرح تأسيس مؤسسهِ نجوم جهان سوم را فردي هندي مطرح كرد. اين مؤسسه كه زير نظر مؤسسهِ بين‌المللي فيزيك نظري فعاليت خواهد كرد، مكاني است تا اخترشناسان كشورهاي درحال توسعه بتوانند به آن سفر كنند و از طريق گردهمايي‌ها،ارائه گزارش پژوهش‌ها، و... از دستاوردهاي علمي پيشرو در دنيا مطلع شوند. همچنين در اين جلسه افرادي از كشورهاي جهان سوم و در حال توسعه مانند كشورهاي آمريكاي جنوبي، شرق آسيا، آسياي مركزي، و اروپاي شرقي به ايراد سخنراني پرداختند و برنامه‌هاي آموزشي و تحقيقاتي نجوم در كشور خود را تشريح كردند. در كنار اين سخنراني‌ها، برنامه‌هاي مختلفي براي كمك به كشورهاي جهان سوم در زمينهِ اخترشناسي ارائه شد. باوجود اينكه اخترشناسان در كشورهاي جهان سوم تلاش بسياري براي پيشبرد تحقيقات و دريافت بودجهِ لازم انجام مي‌دهند، در اين جلسهِ ويژه، از ديد اكثر حاضران چنين به نظر مي‌رسد كه روند پيشرفت نجوم در جهان سوم مناسب و مشكلات آنها در حال كاهش است.
roje_aria79
Registered User
احتمال وجود میکروب های مقاوم روی مریخ
دانشمندان گونه ی جدیدی از میکروب ها را روی زمین کشف کرده اند که می توانند در مریخ زندگی کنند.
ایا در مریخ حیات یافت می شود؟ اگر چنین باشد این نوع حیات میکروسکوپی و بسیار مقاوم است و قابلیت کنترل شرایط خود را در دمای بسیار پایین, فشار کم واب اندک دارد.گونه ی جدیدی میکروب کشف شده است که این شرایط را داراست.این گونه میکروب میتواند در دمای کمتر از دمای انجماد اب زندگی و تولید مثل نماید.این میکروب ها دامنه ی مکان ها یی در منظومه ی شمسی را که امکان دارد در ان ها حیات وجود داشته باشد گسترش داده اند وموضوع جدیدی برای کاوش مریخ توسط دانشمندان هستند.
میکروب های جان سخت.عکس:کنسرسیوم نجوم زیست شناسی مریلند(ناساواس تی اس سی ای)
بر اساس تحقیقات گروهی از اخترشناسان و میکروب شناسان این گونه ی خاص از میکروب های مقاوم که در سخت ترین شرایط زیست محیطی زمین زندگی می کنند میتوانند در محیط سرد مریخ و برخی سیارات دیگر نیز زندگی کنند.
در یک تحقیق ازمایشگاهی دو ساله محققان دریافتند که برخی از موجودات ذره بینی سازگار با شرایط سرد میتوانند در دمای منفی یک درجه ی سانتی گراد نه تنها زندگی بلکه تولید مثل کنند.این میکروب ها نوعی مکانیسم دفاعی دارند که انها را در دماهای پایین محافظت می کند.اعضای این گروه تحقیقا تی به طور مشترک از اخترشناسان موسسه ی علوم تلسکوپ فضایی و میکروب شناسان قسمت میکروب شناسی مرکز مارین در بالتیمور که متعلق به بخش میکروب شناسی دانشگاه مریلند می باشد هستند و نتایج تحقیق ان ها در وب سایت مجله ی جهانی استروبیولوژی امده است.
نیل رید یکی از اخترشناسان موسسه علوم تلسکوپ فضایی که ***** گروه تحقیق را به عهده دارد در این باره می گوید:دانستن پایین ترین حد دما برای زندگی اهمیت زیادی دارد زیرا هم در منظومه ی شمسی و هم در کهکشان راه شیری محیط های سرد بیش از محیط های گرم یافت می شوند.وی در ادامه می افزاید:نتایج تحقیقات ما نشان می دهد که کم ترین دمایی که این میکروب ها می توانند در ان رشد کنند پایین تر از دمای برخی از نقاط مریخ است و میکروب ها میتوانند به خصوص در زیر سطح مریخ به بقای خود ادامه داده و رشد کنند. این امر محدوده ای در منظومه شمسی را که قابل سکونت برای موجودات زنده می باشد به سیاراتی مانند مریخ گسترش می دهد.
بیشتر ستارگان کهکشان ما سردتر از خورشید هستند.پس محدوده ای در اطراف انها که امکان به وجود امدن حیاتی همانند حیات بر روی زمین وجود دارد که به کمربند حیات معروف است کوچک تر و نازک تر است و در نتیجه تعداد سیارات سرد از تعداد سیارات گرم بیشتر است.در این تحقیق دو ساله دانشمندان پایین ترین دماها را روی دو نوع از تک سلولی ها ازمایش کردند:هالوفیل ها و متانوژن ها.این دو گونه متعلق به نوعی از میکروب ها به نام اکسترموفیل ها می باشند.ان ها این گونه نام گذاری شده اند زیرا در چشمه های اب داغ,محیط های اسیدی,دریاچه های نمک وکلاهک های قطبی زندگی می کنند.جایی که انسان ها,جانوران وگیاهان نمی توانند زندگی کنند.هالوفیل ها در اب های شور مانند دریاچه ی بزرگ نمک رشد می کنند و نوعی سیستم بازسازی دی.ان.ای دارند که ان ها را در برابر مقادیر بالای تابش محافظت می کند.متانوژن ها قادر به رشد در محیط هایی با ترکیباتی ساده از قبیل کربن و هیدروژن هستند.ان ها انرژی مورد نیاز خود را از این مواد تامین کرده وفضولاتشان را به صورت متان به محیط می دهند.
هالوفیل ها و متانوژن هایی که در این ازمایش مورد استفاده قرار گرفتند از دریاچه های قطب جنوب بودند.در این ازمایش هالوفیل ها تا دمای منفی یک درجه ی سانتی گراد رشد قابل توجهی داشتندو متانوژن ها نیز تا دمای منفی دو درجه سانتی گراد فعال بودند.
شیلا دیتیا داسارما پروفسور و **** تیم در مرکز بیو تکنولوژی مارین در موسسه ی بیو تکنولوژی دانشگاه مریلند در این باره می گوید:ما حد پایین دما برای زندگی در این موجود راچند درجه سانتی گراد کاهش داده ایم.ما مدت زمان محدودی برای رشد نمونه کشت شده ( در حد چندین ماه) در اختیار داشتیم ,اگر زمان رشد را افزایش دهیم من فکر می کنم می توانیم حد دما را پایین تر بیاوریم و ان ها در دما های کم تر نیز بتوانند زندگی کنند.اب نمکی که به عنوان محیط کشت به کار می رود می تواند تا دمای -28 درجه سانتی گراد مایع باقی بماند پس توانایی رشد میکروب ها در دماهای پایین تر نیز وجود دارد.
دانشمندان از کشف هالوفیل ها و متانوژن هایی که قابلیت محافظت خود در برابر این سرمای منجمد کننده را داشتند متعجب شدند.برخی باکتری های قطب جنوب نیز رفتار مشابهی از خود نشان می دهند.
داسارما در ادامه توضیح می دهد:این موجودات قابلیت انطباق پذیری بالایی دارند و در دماهای پایین به صورت گروه های سلولی دور هم جمع می شوند.این نتیجه بسیار جالب توجه است که بیان می کند سلول ها وقتی دما خیلی برای رشد پایین می اید دور هم جمع می شوند و به صورت یک جمعیت برای بقا تلاش می کنند.این اولین بار است که چنین پدیده ای در اکسترموفیل های قطب جنوب که در دماهای پایین زندگی می کنند دیده می شود.
دانشمندان این اکسترموفیل ها را برای تحقیق انتخاب کردند زیرا توانایی زندگی در سیاره ی سرد و خشک مریخ را دارند.هالو فیل ها می توانند زیر سطح مریخ یعنی جایی که اب شور می تواند در دمای زیر صفر مایع باقی بماند زندگی کنند.متانوژن ها می توانند در سیاره ی مریخ بدون اکسیژن زندگی کنند.در واقع برخی از دانشمندان گمان می کنند متان اندکی که در جو مریخ وجود دارد متانوژن ها به وجود اورده اند.
پروفسور داسارما می گوید:این کشف ثابت می کند مطالعات دقیق علمی روی اکسترموفیل ها در زمین می تواند سرنخ هایی از چگونگی وجود حیات در جاهای دیگر جهان به ما بدهد.هدف بعدی دانشمندان کامل کردن نقشه ی ژنتیکی همه ی اکسترموفیل ها است.با صورت برداری کردن از همه ی ژن ها دانشمندان می توانند متوجه شوند که هر ژن چه وظیفه ای دارد و ژن هایی که این موجودات رااز سرما محافظت می کنند به طور دقیق بشناسند.
بسیاری از اکسترموفیل ها در واقع تکامل یافته ی بقایای نوعی موجودات زنده به نام ارچا هستند که ممکن است از اولین موجودات زنده ی ساکن زمین در 3.5 میلیارد سال قبل باشند.احتمال وجود این اکسترموفیل های مقاوم در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد.مثل حدود 200 سیاره ی فراخورشیدی که تا کنون کشف شده اند.این سیارات محیط های بسیار متفاوتی دارند.از سیارات نزدیک به ستاره مادر با دمای سطحی بالا(تا 1000 درجه سانتی گراد)که به ان ها مشتری های داغ گفته می شود گرفته تا غول های گازی عظیمی که در فاصله ی دور تری از ستاره ی مادر (همانند مدار مشتری)قرار دارند با دمای سطحی منفی 150 درجه ی سانتی گراد.این اختلاف دمایی زیاد در سیارات دانشمندان را به این فکر واداشت که کدام محیط برای زندگی مناسب است.یک عامل کلیدی برای فهمیدن این موضوع به دست اوردن کم ترین و بیش ترین دمایی است که موجودات می توانند در ان زندگی کنند.
اگرچه شرایط جوی مریخ شرایط سختی برای حیات است اما شباهت هایی با شرایط سخت نقاط سرد زمین دارد.تحقیقات جدید در محیط زیست های جنوبگان فعالیت های میکروبی قابل توجهی را نشان داده است.پروفسور داسارمامی گوید:ارچا ها و و باکتری هایی که با این شرایط سخت سازگار شده اند بهترین کاندیداهای زمینی هستند که توانایی ایجاد حیات در جایی غیر از زمین را دارند.دانستن روش ها و حد سازگاری ان ها می تواند به ما دید بهترو عمیق تری نسبت به محیط های مناسب برای زندگی بدهد.
تحقیقات این تیم تحت حمایت مدیر بودجه تحقیقات موسسه ی علوم تلسکوپ فضایی ,موسسه جهانی علم و انجمن تحقیق استرالیا انجام شده است.یکی از پنج مرکز تشکیل دهنده ی موسسه بیو تکنولوزی دانشگاه مریلند ,مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی مارین واقع در بالتیمور است که با استخدام محققانی که درخواست استفاده از ابزارهای پیشرفته بیو لوژی و بیوتکنولوژی این مرکز را دارند انها را حمایت می کند.
به همراه مراکز تحقیقاتی بالتیمور ,راک ویل و کالج پارک,موسسه بیو تکنولوژی دانشگاه مریلند جدیدترین موسسه از بین موسساتی است که سیستم دانشگاهی مریلند را تشکیل می دهند و بیستمین سالی است که خدمات خود را به مریلند و دنیا ارائه می نماید. این مرکز رتبه ی هشتاد و پنجم را در بین دانشکده ها داراست و بودجه ی سال 2006 ان 60 میلیون دلار بود.مدیر کنونی این مرکز میکروبیولوژیست ومدیر با تجربه,دکتر جنی.سی.هانتر-سورا است
برای اطلاعات بیشتر:
http://www.umbi.umd.edu
دانشمندان گونه ی جدیدی از میکروب ها را روی زمین کشف کرده اند که می توانند در مریخ زندگی کنند.
ایا در مریخ حیات یافت می شود؟ اگر چنین باشد این نوع حیات میکروسکوپی و بسیار مقاوم است و قابلیت کنترل شرایط خود را در دمای بسیار پایین, فشار کم واب اندک دارد.گونه ی جدیدی میکروب کشف شده است که این شرایط را داراست.این گونه میکروب میتواند در دمای کمتر از دمای انجماد اب زندگی و تولید مثل نماید.این میکروب ها دامنه ی مکان ها یی در منظومه ی شمسی را که امکان دارد در ان ها حیات وجود داشته باشد گسترش داده اند وموضوع جدیدی برای کاوش مریخ توسط دانشمندان هستند.
میکروب های جان سخت.عکس:کنسرسیوم نجوم زیست شناسی مریلند(ناساواس تی اس سی ای)
بر اساس تحقیقات گروهی از اخترشناسان و میکروب شناسان این گونه ی خاص از میکروب های مقاوم که در سخت ترین شرایط زیست محیطی زمین زندگی می کنند میتوانند در محیط سرد مریخ و برخی سیارات دیگر نیز زندگی کنند.
در یک تحقیق ازمایشگاهی دو ساله محققان دریافتند که برخی از موجودات ذره بینی سازگار با شرایط سرد میتوانند در دمای منفی یک درجه ی سانتی گراد نه تنها زندگی بلکه تولید مثل کنند.این میکروب ها نوعی مکانیسم دفاعی دارند که انها را در دماهای پایین محافظت می کند.اعضای این گروه تحقیقا تی به طور مشترک از اخترشناسان موسسه ی علوم تلسکوپ فضایی و میکروب شناسان قسمت میکروب شناسی مرکز مارین در بالتیمور که متعلق به بخش میکروب شناسی دانشگاه مریلند می باشد هستند و نتایج تحقیق ان ها در وب سایت مجله ی جهانی استروبیولوژی امده است.
نیل رید یکی از اخترشناسان موسسه علوم تلسکوپ فضایی که ***** گروه تحقیق را به عهده دارد در این باره می گوید:دانستن پایین ترین حد دما برای زندگی اهمیت زیادی دارد زیرا هم در منظومه ی شمسی و هم در کهکشان راه شیری محیط های سرد بیش از محیط های گرم یافت می شوند.وی در ادامه می افزاید:نتایج تحقیقات ما نشان می دهد که کم ترین دمایی که این میکروب ها می توانند در ان رشد کنند پایین تر از دمای برخی از نقاط مریخ است و میکروب ها میتوانند به خصوص در زیر سطح مریخ به بقای خود ادامه داده و رشد کنند. این امر محدوده ای در منظومه شمسی را که قابل سکونت برای موجودات زنده می باشد به سیاراتی مانند مریخ گسترش می دهد.
بیشتر ستارگان کهکشان ما سردتر از خورشید هستند.پس محدوده ای در اطراف انها که امکان به وجود امدن حیاتی همانند حیات بر روی زمین وجود دارد که به کمربند حیات معروف است کوچک تر و نازک تر است و در نتیجه تعداد سیارات سرد از تعداد سیارات گرم بیشتر است.در این تحقیق دو ساله دانشمندان پایین ترین دماها را روی دو نوع از تک سلولی ها ازمایش کردند:هالوفیل ها و متانوژن ها.این دو گونه متعلق به نوعی از میکروب ها به نام اکسترموفیل ها می باشند.ان ها این گونه نام گذاری شده اند زیرا در چشمه های اب داغ,محیط های اسیدی,دریاچه های نمک وکلاهک های قطبی زندگی می کنند.جایی که انسان ها,جانوران وگیاهان نمی توانند زندگی کنند.هالوفیل ها در اب های شور مانند دریاچه ی بزرگ نمک رشد می کنند و نوعی سیستم بازسازی دی.ان.ای دارند که ان ها را در برابر مقادیر بالای تابش محافظت می کند.متانوژن ها قادر به رشد در محیط هایی با ترکیباتی ساده از قبیل کربن و هیدروژن هستند.ان ها انرژی مورد نیاز خود را از این مواد تامین کرده وفضولاتشان را به صورت متان به محیط می دهند.
هالوفیل ها و متانوژن هایی که در این ازمایش مورد استفاده قرار گرفتند از دریاچه های قطب جنوب بودند.در این ازمایش هالوفیل ها تا دمای منفی یک درجه ی سانتی گراد رشد قابل توجهی داشتندو متانوژن ها نیز تا دمای منفی دو درجه سانتی گراد فعال بودند.
شیلا دیتیا داسارما پروفسور و **** تیم در مرکز بیو تکنولوژی مارین در موسسه ی بیو تکنولوژی دانشگاه مریلند در این باره می گوید:ما حد پایین دما برای زندگی در این موجود راچند درجه سانتی گراد کاهش داده ایم.ما مدت زمان محدودی برای رشد نمونه کشت شده ( در حد چندین ماه) در اختیار داشتیم ,اگر زمان رشد را افزایش دهیم من فکر می کنم می توانیم حد دما را پایین تر بیاوریم و ان ها در دما های کم تر نیز بتوانند زندگی کنند.اب نمکی که به عنوان محیط کشت به کار می رود می تواند تا دمای -28 درجه سانتی گراد مایع باقی بماند پس توانایی رشد میکروب ها در دماهای پایین تر نیز وجود دارد.
دانشمندان از کشف هالوفیل ها و متانوژن هایی که قابلیت محافظت خود در برابر این سرمای منجمد کننده را داشتند متعجب شدند.برخی باکتری های قطب جنوب نیز رفتار مشابهی از خود نشان می دهند.
داسارما در ادامه توضیح می دهد:این موجودات قابلیت انطباق پذیری بالایی دارند و در دماهای پایین به صورت گروه های سلولی دور هم جمع می شوند.این نتیجه بسیار جالب توجه است که بیان می کند سلول ها وقتی دما خیلی برای رشد پایین می اید دور هم جمع می شوند و به صورت یک جمعیت برای بقا تلاش می کنند.این اولین بار است که چنین پدیده ای در اکسترموفیل های قطب جنوب که در دماهای پایین زندگی می کنند دیده می شود.
دانشمندان این اکسترموفیل ها را برای تحقیق انتخاب کردند زیرا توانایی زندگی در سیاره ی سرد و خشک مریخ را دارند.هالو فیل ها می توانند زیر سطح مریخ یعنی جایی که اب شور می تواند در دمای زیر صفر مایع باقی بماند زندگی کنند.متانوژن ها می توانند در سیاره ی مریخ بدون اکسیژن زندگی کنند.در واقع برخی از دانشمندان گمان می کنند متان اندکی که در جو مریخ وجود دارد متانوژن ها به وجود اورده اند.
پروفسور داسارما می گوید:این کشف ثابت می کند مطالعات دقیق علمی روی اکسترموفیل ها در زمین می تواند سرنخ هایی از چگونگی وجود حیات در جاهای دیگر جهان به ما بدهد.هدف بعدی دانشمندان کامل کردن نقشه ی ژنتیکی همه ی اکسترموفیل ها است.با صورت برداری کردن از همه ی ژن ها دانشمندان می توانند متوجه شوند که هر ژن چه وظیفه ای دارد و ژن هایی که این موجودات رااز سرما محافظت می کنند به طور دقیق بشناسند.
بسیاری از اکسترموفیل ها در واقع تکامل یافته ی بقایای نوعی موجودات زنده به نام ارچا هستند که ممکن است از اولین موجودات زنده ی ساکن زمین در 3.5 میلیارد سال قبل باشند.احتمال وجود این اکسترموفیل های مقاوم در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد.مثل حدود 200 سیاره ی فراخورشیدی که تا کنون کشف شده اند.این سیارات محیط های بسیار متفاوتی دارند.از سیارات نزدیک به ستاره مادر با دمای سطحی بالا(تا 1000 درجه سانتی گراد)که به ان ها مشتری های داغ گفته می شود گرفته تا غول های گازی عظیمی که در فاصله ی دور تری از ستاره ی مادر (همانند مدار مشتری)قرار دارند با دمای سطحی منفی 150 درجه ی سانتی گراد.این اختلاف دمایی زیاد در سیارات دانشمندان را به این فکر واداشت که کدام محیط برای زندگی مناسب است.یک عامل کلیدی برای فهمیدن این موضوع به دست اوردن کم ترین و بیش ترین دمایی است که موجودات می توانند در ان زندگی کنند.
اگرچه شرایط جوی مریخ شرایط سختی برای حیات است اما شباهت هایی با شرایط سخت نقاط سرد زمین دارد.تحقیقات جدید در محیط زیست های جنوبگان فعالیت های میکروبی قابل توجهی را نشان داده است.پروفسور داسارمامی گوید:ارچا ها و و باکتری هایی که با این شرایط سخت سازگار شده اند بهترین کاندیداهای زمینی هستند که توانایی ایجاد حیات در جایی غیر از زمین را دارند.دانستن روش ها و حد سازگاری ان ها می تواند به ما دید بهترو عمیق تری نسبت به محیط های مناسب برای زندگی بدهد.
تحقیقات این تیم تحت حمایت مدیر بودجه تحقیقات موسسه ی علوم تلسکوپ فضایی ,موسسه جهانی علم و انجمن تحقیق استرالیا انجام شده است.یکی از پنج مرکز تشکیل دهنده ی موسسه بیو تکنولوزی دانشگاه مریلند ,مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی مارین واقع در بالتیمور است که با استخدام محققانی که درخواست استفاده از ابزارهای پیشرفته بیو لوژی و بیوتکنولوژی این مرکز را دارند انها را حمایت می کند.
به همراه مراکز تحقیقاتی بالتیمور ,راک ویل و کالج پارک,موسسه بیو تکنولوژی دانشگاه مریلند جدیدترین موسسه از بین موسساتی است که سیستم دانشگاهی مریلند را تشکیل می دهند و بیستمین سالی است که خدمات خود را به مریلند و دنیا ارائه می نماید. این مرکز رتبه ی هشتاد و پنجم را در بین دانشکده ها داراست و بودجه ی سال 2006 ان 60 میلیون دلار بود.مدیر کنونی این مرکز میکروبیولوژیست ومدیر با تجربه,دکتر جنی.سی.هانتر-سورا است
برای اطلاعات بیشتر:
http://www.umbi.umd.edu
roje_aria79
Registered User
داستان دنباله‌داران
تصور گذشتگان با آنچه امروز از دنباله‌دارها مي‌دانيم بسيار تفاوت داشته است. با تحولي كه تيكو براهه اواخر قرن شانزدهم در شناخت ما از نادرستي عالم ارسطويي پديد آورد، دانشمندان ديگري مانند كپلر، گاليله، و دكارت نيز به ارائه نظريه‌هاي تازه دربارهِ دنباله‌دارها پرداختند.
دنباله‌دارها مناظر باشكوهي در آسمان شب‌اند و ماهيت آنها همواره موضوعي چالش‌برانگيز در تاريخ نجوم بوده است. امروز مي‌دانيم اين كوه‌هاي يخ سرگردان در فضاي منظومه شمسي خاستگاهي در دوردست‌هاي منظومه دارند و با نزديك شدن به خورشيد دُمي بلند از ذرات از آنها شكل مي‌گيرد اما زماني نه‌چندان دور آنها پديده‌هايي جوّي تصور مي‌شدند.
همانطور كه ميدانيدم تيكو بِراهه با تخمين فاصلهِ دنباله‌داران از زمين، تغيير بنيادي در شناخت اين اجرام پديد آورد و نشان داد كه آنها متعلق به جوّ نيستند و در فاصله بسيار دورتري از زمين قرار دارند. در عين‌حال، بِراهه مسئله‌اي بزرگ در پيشِ روي اخترشناسان و فلاسفه قرار داد: اين اجرام غيرعادي در كجاي آسمان و در زُمرهِ كدام انواع آسماني بايد قرار مي‌گرفتند؛ وقتي در جهانِ ارسطويي، تعداد، نوع، و حركت همهِ اجرام آسماني معلوم بود؛ دنباله‌داران را -كه اجرامي غيرمتعارف بودند و نه تعداد، نه نوع، و نه حركت آنها دانسته بود- چگونه مي‌شد در جاي مناسب خودشان قرار داد.
بِراهه در نخستين سال قرن هفدهم ميلادي درگذشت؛ قرني كه طي آن برخي از بزرگ‌ترين اختراعات و اكتشافات تاريخ اخترشناسي روي داد: تلسكوپ اختراع شد، قمرهاي جديد كشف شدند، حلقه‌هاي زحل و لكه‌هاي خورشيد رصد شدند، كِپلر قانون‌هاي گردش سيارات را كشف كرد، حسابان اختراع شد، نيوتن بنياد مكانيك سماوي را پِي‌ريخت، و سرانجام دقت اندازه‌گيري زاويه‌اي به ۱۵ ثانيهِ قوس رسيد كه نسبت به‌پايان قرن شانزدهم چهار برابر شده بود. نظريه‌پردازي دربارهِ دنباله‌داران هم از همهِ اينها تأثير پذيرفت، تا اين كه نيوتن، در اواخر قرن هفدهم، نقطهِ عطف ديگري در تاريخ نظريهِ دنباله‌داران پديد آورد.
تقريباً در سراسر قرن هفدهم حركت و ماهيت دنباله‌داران دو روي يك سكّه تلقي مي‌شدند: اگر دنباله‌دار حركتي مُستَدير داشت جزء اجرام پايندهِ سماوي بود و اگر حركتش مستقيم بود در زُمرهِ اجرام ناپايداري قرار مي‌گرفت كه دفعتاً در فضاي اَثيري پديد مي‌آمدند و به‌همان صورت از بين مي‌رفتند. به‌همين سبب بود كه يافتن چگونگي حركت دنباله‌داران اولويت اِنكارناپذيري داشت و براي برآوردن اين نياز مسابقه‌اي ناخواسته بين اخترشناسان رصدگر، رياضيدانان، و سازندگان ابزارهاي رصد در جريان بود.
بعد از بِراهه نخستين اخترشناساني، كه آوازه‌شان در اروپا پيچيد، گاليله و كپلر بودند. گاليله كه يكي از بنيانگذاران انقلاب علمي در قرن هفدهم شمرده مي‌شود نظريه‌اي كاملاً ارسطويي در مورد دنباله‌داران داشت. او گرچه نمي‌توانست مُنكِر اندازه‌گيري‌هايي باشد كه دنباله‌داران را در خارج از جوّ زمين قرار مي‌داد، به‌سماوي بودن آنها اعتقاد نداشت. به‌عقيدهِ گاليله، بخار و دُخانِ برخاسته از زمين مستقيم به‌آسمان و حتي به فضاي ميان‌سياره‌اي صعود مي‌كرد. سپس نور خورشيد بعد از برخورد به‌اين توده بازتابيده مي‌شد اما، چون نور بازتابيده از جوّ زمين عبور مي‌كرد، ناخالصي‌هاي جوّ سبب مي‌شد كه اين نور بازتابيده دچار شكست شود. اين شكست نور به‌صورت دنبالهِ دنباله‌دار ديده مي‌شد.
گاليله در نظريهِ خود تلاش كرد همهِ پديده‌هاي مربوط به‌دنباله‌داران را توجيه كند: ظهور ناگهاني دنباله‌داران با رقيق شدن تصادفي بخارات و صعود آنها توجيه شد، پاد-خورشيدي بودن دنباله با تابش خورشيد، زَوال تدريجي دنباله داران با دورتر شدن آنها، و غير‌تَناوبي بودن دنباله‌داران با حركت مستقيم‌الخط‌شان ربط داده شد.
كپلر، اما، نظريه‌اي كاملاً متفاوت داشت. به‌عقيدهِ او دنباله‌داران اجرامي سماوي بودند اما مانند سيارات و ستارگان حركت مستدير نداشتند بلكه در مسيرهاي مستقيم حركت مي‌كردند. به‌همين سبب در تمام نوشته‌هاي كپلر، در مورد قوانين حركت سيارات، اثري از دنباله‌داران به‌چشم نمي‌خورَد. نظر كپلر در مورد ماهيت دنباله‌دارها طي ساليان تغيير كرد. او در سالهاي آغازين قرن هفدهم فكر مي‌كرد كه جسم دنباله‌داران مانند گويي شيشه‌اي است كه نور خورشيد را مي‌شكند و پرتوهاي شكسته به‌صورت دنباله‌دار ديده مي‌شوند. اما بعد در مقابل اين سؤال قرار گرفت كه پرتوهاي شكسته بايد بازتابيده شوند تا قابل روِيت گردند. اگر شكست نور از بدنهِ دنباله‌داران در ميان اِتِر (ماده‌اي كه تصور مي‌شد فضا از آن تشكيل شده است) صورت مي‌گيرد چگونه اِترِ خالص نورِ شكسته را به‌ناظر زميني باز مي‌تاباند؟ بعدتر، در دهه دوم قرن هفدهم، كپلر نظريه‌اي را پَروَراند كه بخشي از آن بي‌شباهت به‌نظريهِ امروزين دنباله‌داران نيست. به‌اعتقاد او دنباله‌داران بر اثر تجمع ناخالصي‌هاي اِتِر پديد مي‌آيند. مادهِ دنباله‌دار نه آنقدر سخت است كه نور از آن نگذرد و نه آنقدر شفاف كه نور به‌راحتي در آن سِير كند. وقتي پرتوهاي خورشيد به‌مادهِ دنباله‌دار برخورد مي‌كنند ذراتي از آن را در فضاي اِترِي آسمان مي‌پَراكَنند. سپس نور بازتابيده از اين ذرات به‌صورت دنباله جِلوه مي‌كند و به‌همين سبب دنباله همواره در خلاف جهت خورشيد گسترش مي‌يابد.
كپلر معتقد بود به‌‌تعداد ماهيان اقيانوس‌ها دنباله‌دار در آسمان وجود دارد، و هدف خالِق از پديد آوردن آنها، باز-توزيع ناخالصي‌هاي اِتِر است. اگر اين ناخالصي‌ها انباشته مي‌شدند رفته‌رفته لايه‌اي تشكيل مي‌دادند كه مانع رسيدن نور خورشيد و ستارگان مي‌شد. اما دنباله‌داران، كه از تجمع چنين ناخالصي‌هايي پديد مي‌آيند، حركت مي‌كنند و به‌تدريج ناخالصي‌ها را در همه جا مي‌پراكنند.
زماني كه كپلر صورت نهايي نظريهِ دنباله‌داران خود را تنظيم مي‌كرد، فيلسوفي ديگر نه‌تنها طرحي براي ساز‌وكار دنباله‌داران، بلكه نظريه‌اي براي كاركرد كل عالم پِي مي‌ريخت. در نظر رِنه دِكارت (۱۶۵۰-۱۵۹۶)، فيلسوف فرانسوي، دنباله‌داران همان سرگذشتي را داشتند كه كوتوله‌هاي سفيد در نجوم امروز دارند.
تصور گذشتگان با آنچه امروز از دنباله‌دارها مي‌دانيم بسيار تفاوت داشته است. با تحولي كه تيكو براهه اواخر قرن شانزدهم در شناخت ما از نادرستي عالم ارسطويي پديد آورد، دانشمندان ديگري مانند كپلر، گاليله، و دكارت نيز به ارائه نظريه‌هاي تازه دربارهِ دنباله‌دارها پرداختند.
دنباله‌دارها مناظر باشكوهي در آسمان شب‌اند و ماهيت آنها همواره موضوعي چالش‌برانگيز در تاريخ نجوم بوده است. امروز مي‌دانيم اين كوه‌هاي يخ سرگردان در فضاي منظومه شمسي خاستگاهي در دوردست‌هاي منظومه دارند و با نزديك شدن به خورشيد دُمي بلند از ذرات از آنها شكل مي‌گيرد اما زماني نه‌چندان دور آنها پديده‌هايي جوّي تصور مي‌شدند.
همانطور كه ميدانيدم تيكو بِراهه با تخمين فاصلهِ دنباله‌داران از زمين، تغيير بنيادي در شناخت اين اجرام پديد آورد و نشان داد كه آنها متعلق به جوّ نيستند و در فاصله بسيار دورتري از زمين قرار دارند. در عين‌حال، بِراهه مسئله‌اي بزرگ در پيشِ روي اخترشناسان و فلاسفه قرار داد: اين اجرام غيرعادي در كجاي آسمان و در زُمرهِ كدام انواع آسماني بايد قرار مي‌گرفتند؛ وقتي در جهانِ ارسطويي، تعداد، نوع، و حركت همهِ اجرام آسماني معلوم بود؛ دنباله‌داران را -كه اجرامي غيرمتعارف بودند و نه تعداد، نه نوع، و نه حركت آنها دانسته بود- چگونه مي‌شد در جاي مناسب خودشان قرار داد.
بِراهه در نخستين سال قرن هفدهم ميلادي درگذشت؛ قرني كه طي آن برخي از بزرگ‌ترين اختراعات و اكتشافات تاريخ اخترشناسي روي داد: تلسكوپ اختراع شد، قمرهاي جديد كشف شدند، حلقه‌هاي زحل و لكه‌هاي خورشيد رصد شدند، كِپلر قانون‌هاي گردش سيارات را كشف كرد، حسابان اختراع شد، نيوتن بنياد مكانيك سماوي را پِي‌ريخت، و سرانجام دقت اندازه‌گيري زاويه‌اي به ۱۵ ثانيهِ قوس رسيد كه نسبت به‌پايان قرن شانزدهم چهار برابر شده بود. نظريه‌پردازي دربارهِ دنباله‌داران هم از همهِ اينها تأثير پذيرفت، تا اين كه نيوتن، در اواخر قرن هفدهم، نقطهِ عطف ديگري در تاريخ نظريهِ دنباله‌داران پديد آورد.
تقريباً در سراسر قرن هفدهم حركت و ماهيت دنباله‌داران دو روي يك سكّه تلقي مي‌شدند: اگر دنباله‌دار حركتي مُستَدير داشت جزء اجرام پايندهِ سماوي بود و اگر حركتش مستقيم بود در زُمرهِ اجرام ناپايداري قرار مي‌گرفت كه دفعتاً در فضاي اَثيري پديد مي‌آمدند و به‌همان صورت از بين مي‌رفتند. به‌همين سبب بود كه يافتن چگونگي حركت دنباله‌داران اولويت اِنكارناپذيري داشت و براي برآوردن اين نياز مسابقه‌اي ناخواسته بين اخترشناسان رصدگر، رياضيدانان، و سازندگان ابزارهاي رصد در جريان بود.
بعد از بِراهه نخستين اخترشناساني، كه آوازه‌شان در اروپا پيچيد، گاليله و كپلر بودند. گاليله كه يكي از بنيانگذاران انقلاب علمي در قرن هفدهم شمرده مي‌شود نظريه‌اي كاملاً ارسطويي در مورد دنباله‌داران داشت. او گرچه نمي‌توانست مُنكِر اندازه‌گيري‌هايي باشد كه دنباله‌داران را در خارج از جوّ زمين قرار مي‌داد، به‌سماوي بودن آنها اعتقاد نداشت. به‌عقيدهِ گاليله، بخار و دُخانِ برخاسته از زمين مستقيم به‌آسمان و حتي به فضاي ميان‌سياره‌اي صعود مي‌كرد. سپس نور خورشيد بعد از برخورد به‌اين توده بازتابيده مي‌شد اما، چون نور بازتابيده از جوّ زمين عبور مي‌كرد، ناخالصي‌هاي جوّ سبب مي‌شد كه اين نور بازتابيده دچار شكست شود. اين شكست نور به‌صورت دنبالهِ دنباله‌دار ديده مي‌شد.
گاليله در نظريهِ خود تلاش كرد همهِ پديده‌هاي مربوط به‌دنباله‌داران را توجيه كند: ظهور ناگهاني دنباله‌داران با رقيق شدن تصادفي بخارات و صعود آنها توجيه شد، پاد-خورشيدي بودن دنباله با تابش خورشيد، زَوال تدريجي دنباله داران با دورتر شدن آنها، و غير‌تَناوبي بودن دنباله‌داران با حركت مستقيم‌الخط‌شان ربط داده شد.
كپلر، اما، نظريه‌اي كاملاً متفاوت داشت. به‌عقيدهِ او دنباله‌داران اجرامي سماوي بودند اما مانند سيارات و ستارگان حركت مستدير نداشتند بلكه در مسيرهاي مستقيم حركت مي‌كردند. به‌همين سبب در تمام نوشته‌هاي كپلر، در مورد قوانين حركت سيارات، اثري از دنباله‌داران به‌چشم نمي‌خورَد. نظر كپلر در مورد ماهيت دنباله‌دارها طي ساليان تغيير كرد. او در سالهاي آغازين قرن هفدهم فكر مي‌كرد كه جسم دنباله‌داران مانند گويي شيشه‌اي است كه نور خورشيد را مي‌شكند و پرتوهاي شكسته به‌صورت دنباله‌دار ديده مي‌شوند. اما بعد در مقابل اين سؤال قرار گرفت كه پرتوهاي شكسته بايد بازتابيده شوند تا قابل روِيت گردند. اگر شكست نور از بدنهِ دنباله‌داران در ميان اِتِر (ماده‌اي كه تصور مي‌شد فضا از آن تشكيل شده است) صورت مي‌گيرد چگونه اِترِ خالص نورِ شكسته را به‌ناظر زميني باز مي‌تاباند؟ بعدتر، در دهه دوم قرن هفدهم، كپلر نظريه‌اي را پَروَراند كه بخشي از آن بي‌شباهت به‌نظريهِ امروزين دنباله‌داران نيست. به‌اعتقاد او دنباله‌داران بر اثر تجمع ناخالصي‌هاي اِتِر پديد مي‌آيند. مادهِ دنباله‌دار نه آنقدر سخت است كه نور از آن نگذرد و نه آنقدر شفاف كه نور به‌راحتي در آن سِير كند. وقتي پرتوهاي خورشيد به‌مادهِ دنباله‌دار برخورد مي‌كنند ذراتي از آن را در فضاي اِترِي آسمان مي‌پَراكَنند. سپس نور بازتابيده از اين ذرات به‌صورت دنباله جِلوه مي‌كند و به‌همين سبب دنباله همواره در خلاف جهت خورشيد گسترش مي‌يابد.
كپلر معتقد بود به‌‌تعداد ماهيان اقيانوس‌ها دنباله‌دار در آسمان وجود دارد، و هدف خالِق از پديد آوردن آنها، باز-توزيع ناخالصي‌هاي اِتِر است. اگر اين ناخالصي‌ها انباشته مي‌شدند رفته‌رفته لايه‌اي تشكيل مي‌دادند كه مانع رسيدن نور خورشيد و ستارگان مي‌شد. اما دنباله‌داران، كه از تجمع چنين ناخالصي‌هايي پديد مي‌آيند، حركت مي‌كنند و به‌تدريج ناخالصي‌ها را در همه جا مي‌پراكنند.
زماني كه كپلر صورت نهايي نظريهِ دنباله‌داران خود را تنظيم مي‌كرد، فيلسوفي ديگر نه‌تنها طرحي براي ساز‌وكار دنباله‌داران، بلكه نظريه‌اي براي كاركرد كل عالم پِي مي‌ريخت. در نظر رِنه دِكارت (۱۶۵۰-۱۵۹۶)، فيلسوف فرانسوي، دنباله‌داران همان سرگذشتي را داشتند كه كوتوله‌هاي سفيد در نجوم امروز دارند.
roje_aria79
Registered User
دور و نزديک
دنباله دار C/2006M4 یا سوان که در تصاویر SWAN فضاپیمای سوهو کشف شده، پا به آسمان صبحگاهی نهاد و تا اوایل مهر ماه به قدر ۶+ رسید. این تصویر زیبا سوان را در کنار کهکشان NGC 5005 نشان می دهد که در صورت فلکی شمالی تازی قرار دارد.این در حالی است که فاصله مرکز دنباله دار در این عکس حدود ۹ دقیقه نوری می باشد اما فاصله کهکشان بیش از ۶۰ میلیون سال نوری می باشد.این عکس زیبا توسط Andrea Tamanti منجمی آماتور که با تلسکوپ Ritchey-Chretien دست ساز خود کار می کند در آسمان ایتالیا گرفته شده است.
عکس از: Andrea Tamanti
دنباله دار C/2006M4 یا سوان که در تصاویر SWAN فضاپیمای سوهو کشف شده، پا به آسمان صبحگاهی نهاد و تا اوایل مهر ماه به قدر ۶+ رسید. این تصویر زیبا سوان را در کنار کهکشان NGC 5005 نشان می دهد که در صورت فلکی شمالی تازی قرار دارد.این در حالی است که فاصله مرکز دنباله دار در این عکس حدود ۹ دقیقه نوری می باشد اما فاصله کهکشان بیش از ۶۰ میلیون سال نوری می باشد.این عکس زیبا توسط Andrea Tamanti منجمی آماتور که با تلسکوپ Ritchey-Chretien دست ساز خود کار می کند در آسمان ایتالیا گرفته شده است.
عکس از: Andrea Tamanti
roje_aria79
Registered User
مقارنه سياره‌اي از دید سوهو
رصدخانه خورشیدی سوهو (SOHO) در فضا مقارنه نزدیک دو سیاره مریخ و زهره را در کنار خورشید به تصویر کشید.
در اين تصوير سوهو زهره جرم بسيار درخسان در بالا چپ خورشيد و مريخ نقطه بارز در پايين آن است.
مقارنه زماني رخ مي‌دهد كه از ديد ما زمينيان دو جرم آسماني در نزديكترين فاصله به يكديگر قرار گيرند. مقارنه‌هاي سياره‌اي در هر سال بارها رخ مي‌دهند و به علت حركت سريع‌تر سيارات داخلی و همين‌طور همراهي زمين باعث مي‌شود تا بيشتر مقارنه‌هاي سياره‌اي را سيارات داخلي به‌وجود آورند. اين بار در يك اتفاق کم‌‌نظير و از لحاظ رصدي نادر صبح روز گذشته ۳ آبان ۱۳۸۵، در حدود ساعت ۶:۴۶ جهاني و ۱۰:۱۶ به وقت ايران زهره و مريخ دو سياره همسايه زمين در ميدان ديد بسته دوربين LASCO C۲ سوهو مقارنه ۴۰ دقيقه‌اي زيبايي را به نمايش گذاشتند. اين در حالي بود كه سياره مريخ در ساعت ۲۳:۱۵ شامگاه یکم آبان به مقارنه با خورشید رسيد و به آسمان صبحگاهي نقل مكان كرد. ولي سياره زهره در ساعت ۱۰:۱۹ صبح روز ۵ آبان برعكس مريخ به آسمان شامگاهي نقل مكان خواهد كرد.
اين مقارنه زيبا طي دو روز پس از این عکس نیز در دوربين سوهو قابل مشاهد بود و بعد از آن دو سياره وارد ميدان ديد باز سوهو خواهند شد. در تصوير زير اين صحنه زيبا را در فورانها و کشیدگی های تاج بیرونی خورشيد مشاهد مي‌كنيد. دایره سفید نشان دهنده قرص خورشید است که در پشت تاج نگار سوهو پنهان شده است. برای دیدن تصاویر گذشته و تقربیا زنده سوهو اینجا را ببینید.
فضاپیمای خورشید و خورشید کره ای سوهو در فاصله بیش از یک میلیون کیلومتری از زمین و به سوی خورشید در یکی از نقاط لاگرانژی زمین-خورشید قرار دارد و در تعادل گرانشی همواره در این نقطه در حال حرکت به دور خورشید و در موقعیتی ثابت نسبت به خورشید و زمین است. به علت فاصله زیاد از زمین دید سوهو اندکی اختلاف منظر نسبت به نمایی دارد که ما از روی زمین می‌بینیم.
رصدخانه خورشیدی سوهو (SOHO) در فضا مقارنه نزدیک دو سیاره مریخ و زهره را در کنار خورشید به تصویر کشید.
در اين تصوير سوهو زهره جرم بسيار درخسان در بالا چپ خورشيد و مريخ نقطه بارز در پايين آن است.
مقارنه زماني رخ مي‌دهد كه از ديد ما زمينيان دو جرم آسماني در نزديكترين فاصله به يكديگر قرار گيرند. مقارنه‌هاي سياره‌اي در هر سال بارها رخ مي‌دهند و به علت حركت سريع‌تر سيارات داخلی و همين‌طور همراهي زمين باعث مي‌شود تا بيشتر مقارنه‌هاي سياره‌اي را سيارات داخلي به‌وجود آورند. اين بار در يك اتفاق کم‌‌نظير و از لحاظ رصدي نادر صبح روز گذشته ۳ آبان ۱۳۸۵، در حدود ساعت ۶:۴۶ جهاني و ۱۰:۱۶ به وقت ايران زهره و مريخ دو سياره همسايه زمين در ميدان ديد بسته دوربين LASCO C۲ سوهو مقارنه ۴۰ دقيقه‌اي زيبايي را به نمايش گذاشتند. اين در حالي بود كه سياره مريخ در ساعت ۲۳:۱۵ شامگاه یکم آبان به مقارنه با خورشید رسيد و به آسمان صبحگاهي نقل مكان كرد. ولي سياره زهره در ساعت ۱۰:۱۹ صبح روز ۵ آبان برعكس مريخ به آسمان شامگاهي نقل مكان خواهد كرد.
اين مقارنه زيبا طي دو روز پس از این عکس نیز در دوربين سوهو قابل مشاهد بود و بعد از آن دو سياره وارد ميدان ديد باز سوهو خواهند شد. در تصوير زير اين صحنه زيبا را در فورانها و کشیدگی های تاج بیرونی خورشيد مشاهد مي‌كنيد. دایره سفید نشان دهنده قرص خورشید است که در پشت تاج نگار سوهو پنهان شده است. برای دیدن تصاویر گذشته و تقربیا زنده سوهو اینجا را ببینید.
فضاپیمای خورشید و خورشید کره ای سوهو در فاصله بیش از یک میلیون کیلومتری از زمین و به سوی خورشید در یکی از نقاط لاگرانژی زمین-خورشید قرار دارد و در تعادل گرانشی همواره در این نقطه در حال حرکت به دور خورشید و در موقعیتی ثابت نسبت به خورشید و زمین است. به علت فاصله زیاد از زمین دید سوهو اندکی اختلاف منظر نسبت به نمایی دارد که ما از روی زمین می‌بینیم.
Zhao guang
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 26 آپریل 2006
- نوشته‌ها
- 75
- لایک‌ها
- 0
استاد عزیز روژه جان
ببخشید که فکردم این فروم رو دیگه کسی تحویل نمیگیره. یکی دو بار اومدم دیدم خبری نیست بعد دیگه یادم رفت.
شرمنده. سعی میکنم منم زود زود پست بذارم.:happy:
پیشاپیش از زحماتت ممنونم و واقعا درست میگی این کار واقعا عشق میخواد
ببخشید که فکردم این فروم رو دیگه کسی تحویل نمیگیره. یکی دو بار اومدم دیدم خبری نیست بعد دیگه یادم رفت.
شرمنده. سعی میکنم منم زود زود پست بذارم.:happy:
پیشاپیش از زحماتت ممنونم و واقعا درست میگی این کار واقعا عشق میخواد
roje_aria79
Registered User
مرسي استاد عزيز Zhao guangوالله دست تنهايي خيلي سخته ولي اگر بقيه دوستان هم همكاري كنند يكي از بهترين فرومها خواهد شد.مثلا مي تونيم تقسيم كار كنيم .و يكي از دوستان عكسهاي جديد را بزاره .يكي ديگه خبرهاي جديد را و يكي هم مطالب آموزشي نجوم را .و يكي هم مطالب مربوط به نقشه آسمان شب در هفته را.
ولي اينجوري تنهايي نوشتن همه مطالب حجم و وقت زيادي مي خواد.
Zhao guang
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 26 آپریل 2006
- نوشته‌ها
- 75
- لایک‌ها
- 0
روژه جان من هم موافقم
در راستای پیشرفت فروم هر کاری میکنم
تقسیم کار هم فکر خوبیه
یه عکس از هلال شوال (عید فطر) که انصافا هلال دشواری بود میذارم
البته لینکش چون شاید یکم بزرگ باشه
http://www.ugcs.ir/gozaresh_royat_files/shaval.night1427/aram.crescent.jpg
در راستای پیشرفت فروم هر کاری میکنم
تقسیم کار هم فکر خوبیه
یه عکس از هلال شوال (عید فطر) که انصافا هلال دشواری بود میذارم
البته لینکش چون شاید یکم بزرگ باشه
http://www.ugcs.ir/gozaresh_royat_files/shaval.night1427/aram.crescent.jpg
Zhao guang
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 26 آپریل 2006
- نوشته‌ها
- 75
- لایک‌ها
- 0
جوانترين هلالهاي ماه در سال 2006 ميلادي
انجمن نجوم آماتوري ايران از بدو تاسيس تا بحال به مقوله هاي مختلف دانش جذاب اخترشناسي آماتوري توجه داشته است ،اما در اين ميان رويكرد ويژه به مقوله رويت هلال در حركتهاي اين مركز مردمي غير قابل انكار است .آنچه در پي مي آيد ترجمه مقاله اي از جناب آقاي سينات مي باشد كه ايشان نيزدر مقياس جهاني فعاليت گسترده اي در زمينه رويت داشته اند و با عنايت به اينكه نام تلاشگران هموطنمان و تاثير گذاري آنها بر فعاليتهاي حاكم برجامعه رويت هلال در جهان ،در اين مقاله آورده شده بود ،بهتر ديده شد تا اين مقاله كوتاه به زبان شيرين فارسي جهت عموم مخاطبين تهيه گردد و از اين طريق ضمن آگاهي مردم خوبمان به افتخارات داخلي كه حكايت از توليد علم همراه با عمل در درون كشور دارد،مراتب خرسندي و همراهي انجمن نجوم آماتوري ايران را نيز با اين حركت گسترده اعلام نموده باشيم.
مقاله :
اگر قصد دارید از رویت هلال ماه لذت ببرید و این اطلاعات به شما کمک کند تا رکورد جدیدی از خود بجا بگذارید،این مقاله راهنما را که جوانترین ماههای قابل رویت در سراسر جهان را به شما معرفی می کند مطالعه نمایید .
هر ماه ،زمان مقارنه ویا ماه نو را دنبال کنید ،یک منظره افسونگر که رصد گران اقصی نقاط جهان را به تحسین وا می دارد .ماه بعد از اینکه برای یک یا دو روز در مجاورت نور خورشید غیر قابل رویت بود، برای دیده شدن بصورت یک هلال باریک و زیبا و پایین در افق غرب آسمان بعد از غروب خورشید رخ می نمایاند .همچون یک ابزار کمکی برای تعيين پیش گزارش رصدی و شرایط رویت پذیری هلال ،ما زمان نجومی را از تاریخ و ساعت ،با دقت دقیقه به دست می آوریم . 16تا 30 ساعت بعد ،اگر خورشید در منطقه سکونت شما غروب کند ،می توانید یک هلال باریک و پایین را در افق غروب ببینید . چندین منطقه زمانی در شرق شما این شانس را دارند که ماه جوان تررابادوربین دوچشمی ویابا تلسکوپ ها ی دقیق رصد کنند.
برای سومین سال متوالی ،ما یک نقشه جهانی را برای جایی که به شما بگوید هلال ماه جوان آن ماه در چه منطقه ایی قابل رویت است ، ارائه می کنیم .زمان بستگی دقیقی به طول جغرافیایی و مقدار کوچک تر عرض جغرافیایی شما دارد .
فاکتور های مهم دیگر باز بودن کامل افق غربی محل سکونت شما ،هوای صاف و بدون غبار و آگاهی از وضع هوا به همراه ابزار اپتیکی کمکی مناسب می باشند .رصد گران ساکن در غرب (سمت چپ ) هر قوس علامت گذاری شده روی نقشه ، کمترین مکث و شانس کوچکی برای مشاهده اولین هلال آغاز هر ماه در تاریخ اعلام شده روی نقشه را دارند.در شرق (سمت راست) هر قوس روی نقشه،ساكنين آنها واقعاً شانس رویت را ندارند و بیشتر باید منتظر باشند تا هنگامی که غروب کامل گشته و ماه را ببینند .
اگر یک رویت حائز اهمیت ویا یک عکاسی از هلال هدف شماست ،ممکن نیست نیازمند قرارگیری در نزدیک قوس های نشان داده شده در نقشه و در تاریخ تردید داشته باشید .
با گذشت ساعات ، چرخش وضعی زمین سبب می شود تا منطقه غروب خورشید به سمت غرب جابجا گردد.درهر منطقه ساعتی متوالی به سمت غرب،هلال ضخیم تر،بالا تر وساده تر دیده خواهد شد،چرا که ماه ازخط دید بین زمین وخورشید دورتر می شود. برای مثال به کمانی که در گوشه میانه شمال امریکا در 29 مارس است توجه کنید .در غروب چهارشنبه اگر رصد گران در غرب امریکا قصد مشاهده یک هلال فوق العاده نازک را دارند به یک جو کاملا بدون غبار و طرح کاملا دقیق نیازمند هستند. نظر به اینکه سن ماه در قوس ،مطلوب ترین نقطه مشاهده در لویزیانا ،14.5 ساعت است ،ساکنان غربی ترین نقاط آن می توانند متوقّع هلال 15یا 16 ساعت سن باشند.از سوی دیگر آنهایی که در شرق ایالات متحده زندگی می کنند باید تا غروب روز بعد صبر کنند شامگاه 30 مارس ماه را ببینند.دراین شامگاه سن ماه بین 37تا38 ساعت خواهدبودوبه راحتی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است .
یک مثال متوسط نيز در روز 28 فوریه روی می دهد.کمان نقشه این تاریخ بر روی كشور عربستان است ،تا این زمان بین الطوعین به شرق ایالات متحده می رسد ،هلال حدود 23 یا 24 ساعت سن دارد و با یک طرح دقیق، رویت آن سخت نیست.
یک زیبايی دیگر برای هلال ماه، نور زمین تاب است، که بخش تاریک صورت ماه را روشن می کند و شاعری در این زمینه مي گويد: « ماه پیر در بازوهای ماه جوان است» لئوناردو داوینچی اولین کسی بود که دقیقاً انعکاس تابش نور زمین را بر سطح تاریک ماه در آسمان شبانگاهی توضیح داد.
*یک رکورد جدید بجا بگذارید:
هنگامیکه سئوالاتی نظیر جوانترین و نازکترین هلال چه هست که می تواند دیده شود، کمانهای روی نقشه مقصود را می رسانند . رکورد و کاملاً پذیرفته شده برای سن جوانترین ماه رویت شده در جهان،11 ساعت و 40 دقیقه است که درتهران توسط محسن میر سعید در 7 سپتامبر 2002 ( شنبه 16 شهريور 1381 خورشيدي برابر با 29 جمادالثاني 1423 ) با استفاده از یک دوچشمی غول پیکر 150 میلیمتر ( 6 اینچ) رصد شده است. ( ودر صفحه 102 ماه فوریه 2004 مجله S & T اين ركورد به چاپ رسيده است) . این بر روی نقشه ما مبرهن است که در سال 2006 هیچ هلالی برای تکرار شاهکار میرسعید وجود ندارد، زیرا کمترین سن هلال قابل رویت 9/12 ساعت ( در میانه اقیانوس آرام در 29 ژانویه ) می باشد و البته بیشترین سن 2/18 ساعت( شرق ماداگاسکار در اقیانوس هند در 24 آگوست) است. دو خصوصیت مختلف از مدار ماه، دلیل این تاخیر در سال 2006 را شرح می دهد:
اگر ماه در حضیض ( کمترین فاصله با زمین) باشد وقتی که از خط مقارنه عبور می کند، می تواند با سرعت بیشتری از خورشید فاصله گرفته و زودتر قابل رویت گردد.وقتیکه مسیر ماه از شمال ویاجنوب خورشید در هرماه باشد( یعنی شانس خورشیدگرفتگی وجود ندارد)
این افزایش جدایی،جدایی است که باحرکت ماه ایجادمی شود و مطلوبترین تلفیق از این اثرها را امسال شاهد نخواهیم بود. 75 سال قبل اخترشناس فرانسوی بنام آندره دانژن اینگونه مشخص نمود که جدایی زاویه ای ماه از خورشید بر زمان سپری شده از ماه نو(سن ماه)، ارجحیت دارد و یا هلال قابل رویت نخواهد بود. بر طبق تحلیل حجم زیادی از رصدهای صورت گرفته، دانژن نتیجه گرفت که هر گاه جدای زاویه ای ماه کمتر از زاویه حد معینی باشد،هلال در تلسکوپ نیز غیر قابل رویت خواهد بود، زیرا اثر سایه در سطح ماه عامل این واقعه مي باشد.
مطالعات جدید مقدار 5/7 درجه را برای حد دانژن تعیین می کند و این زاویه ای است که ما در محاسبات تهیه نقشه حاضر آنرا انتخاب کرده ایم. رکورد میرسعید در رصد ماه در سال 2002 با جدايي زاویه اي 5/7 درجه بوده است. همچنین علیرضا موحد نژاد و حمید رضا گیاهی یزدی درایران، هلال با جدایی 6/7 درجه را در 19 آگوست 2001 میلادی رصد کردند.
*شکستن حد دانژون:
اما آیا هیچ هلالی هست که از این حد به خورشید بسته ترباشدودیده شود؟ ممکن است.
در 13 اکتبر 2003،رصدگران کار آزموده ای همچون جیمز استم و جان پولاچک از کوه لمون در آریزونا قبل از طلوع خورشید بالا رفتند. آنها یک تلسکوپ سلسترون 8 اینچ و یک نقشه از موقعیت ستارگان نزدیک هلال ماه همراه داشتند. استم می نویسد: «در ساعت m09: h6 صبح (m 09: h13زمان جهانی ) من در چشمی تلسکوپ نگاه کردم و در حدود 3 تا 4 ثانیه، هلال را دیدم !) » چند دقیقه بعد پولاچک نیز موفق گردید. استم ادامه داد « ما برای مشاهده سادتر به تلسکوپ ضربه آهسته ای می زدیم» بعداز ساعت m16: h06 صبح هر کدام از ما فقط می توانستیم در حد ثانیه نگاه اجمالی تري کنیم و هرگز قادر نبودیم توضیحات یکدیگر را تایید نماییم. بعد از ساعت m21 : h06 هیچکدام از ما جرات ادعا رویت کوتاه را هم نداشتیم.
اولین رویت m39 :h 13 قبل از ماه نو بوده است، این هلال از نظر سن، رکوردی ندارد، اما این رصد یک رکورد واضح از کمترین جدایی زاویه ماه با خورشید یعنی 5/6 درجه است که هیچکس تابحال چنین هلالی را ( با این مقدار جدایی زاویه ای ) مشاهده نکرده است.( البته بجزنیمرخ تاریک ماه در خورشید گرفتگی!)در حقیقت آنها در برابر دانش مرسوم قرار گرفته اند، استم و پولاچک مجدداً تلاش کردند، تا هلال صبحگاهی دیگری را از همان قله قبلی در 11 دسامبر 2004 میلادی رصد کنند، جدایی زاویه ای این هلال 7 درجه غرب خورشید بود.
استم تصدیق کرد:«ما موفق به رصد هلال نشدیم» ، اگر چه او در حوزه دقیقی از یک چشمی 55 برابر تلسکوپ 8 اینچ نگاه کرده بود.
اما جمله استم و پولاچک بزودی در نزدیکترین رویت به ایران رسید، در صبحگاه سوم سپتامبر 2005 ، یک بررسی دیگر نتیجه داد .ماه نزدیک اوج (بیشترین فاصله با زمین ) آرام به خورشید نزدیک شده و 17 ساعت تا ماه نو سن داشت، جدایی ماه 3/7 درجه از خورشید بود و در منتهی الیه غرب ایران 15 گروه مختلف از رصد گران برای یورش به حددانژن آماده می شدند.
میرسعید نيز با علی کوهپایه، محمد الماسی و امیر اله مانی به 100 کیلومتری شرق تهران با دو تلسکوپ 6 و 10 اینچ و یک دوچشمی 150×25 سفر نمودند. او می نویسد :"من مجدانه برای رویت هلال بسیار نازک ماه تلاش کردم» اما موفقیت حاصل نشد. سفر به مناطق غربی نیز حاصلی نداشت و گزارشی مبنی بر رصد واصل نگردید.همچنین آیا این کاملاً ممکن است که رویت ماه را با جدایی 5/6 درجه همچون استم و پولاچک بصورت مطمئن ادعا کرد؟ رصدهای بیشتری که اطمینان بدهند. در سال 2006 شانس رصد هلال جوانی برای رکورد جوانترین سن ( برای دلايلي که در ابتدا شرح داده شد) وجود ندارد. هر ماه نو شامل دو فرصت در بررسی رویت پذیری هلال بسیار نازک آن است، یکی قبل و دیگری بعد از ماه نو، تا ببینیم آيا حد مرسوم دانژن واقعاً نیاز به اصلاح دارد.
مجله S & T گزارشهای موفقیت آمیز و یا ناموفق شما را پذیرا می باشد. همه چیز در مکان و زمان مناسب مشخص می شود.
نویسنده: Roger W.sinnott
برگرفته از :مجله S & T فوریه 2006
برگردان : مسعود عتیقی
برگرفته از سایت رسمی گروه غیر حرفه ای رویت هلال ماه
http://www.ugcs.ir
انجمن نجوم آماتوري ايران از بدو تاسيس تا بحال به مقوله هاي مختلف دانش جذاب اخترشناسي آماتوري توجه داشته است ،اما در اين ميان رويكرد ويژه به مقوله رويت هلال در حركتهاي اين مركز مردمي غير قابل انكار است .آنچه در پي مي آيد ترجمه مقاله اي از جناب آقاي سينات مي باشد كه ايشان نيزدر مقياس جهاني فعاليت گسترده اي در زمينه رويت داشته اند و با عنايت به اينكه نام تلاشگران هموطنمان و تاثير گذاري آنها بر فعاليتهاي حاكم برجامعه رويت هلال در جهان ،در اين مقاله آورده شده بود ،بهتر ديده شد تا اين مقاله كوتاه به زبان شيرين فارسي جهت عموم مخاطبين تهيه گردد و از اين طريق ضمن آگاهي مردم خوبمان به افتخارات داخلي كه حكايت از توليد علم همراه با عمل در درون كشور دارد،مراتب خرسندي و همراهي انجمن نجوم آماتوري ايران را نيز با اين حركت گسترده اعلام نموده باشيم.
مقاله :
اگر قصد دارید از رویت هلال ماه لذت ببرید و این اطلاعات به شما کمک کند تا رکورد جدیدی از خود بجا بگذارید،این مقاله راهنما را که جوانترین ماههای قابل رویت در سراسر جهان را به شما معرفی می کند مطالعه نمایید .
هر ماه ،زمان مقارنه ویا ماه نو را دنبال کنید ،یک منظره افسونگر که رصد گران اقصی نقاط جهان را به تحسین وا می دارد .ماه بعد از اینکه برای یک یا دو روز در مجاورت نور خورشید غیر قابل رویت بود، برای دیده شدن بصورت یک هلال باریک و زیبا و پایین در افق غرب آسمان بعد از غروب خورشید رخ می نمایاند .همچون یک ابزار کمکی برای تعيين پیش گزارش رصدی و شرایط رویت پذیری هلال ،ما زمان نجومی را از تاریخ و ساعت ،با دقت دقیقه به دست می آوریم . 16تا 30 ساعت بعد ،اگر خورشید در منطقه سکونت شما غروب کند ،می توانید یک هلال باریک و پایین را در افق غروب ببینید . چندین منطقه زمانی در شرق شما این شانس را دارند که ماه جوان تررابادوربین دوچشمی ویابا تلسکوپ ها ی دقیق رصد کنند.
برای سومین سال متوالی ،ما یک نقشه جهانی را برای جایی که به شما بگوید هلال ماه جوان آن ماه در چه منطقه ایی قابل رویت است ، ارائه می کنیم .زمان بستگی دقیقی به طول جغرافیایی و مقدار کوچک تر عرض جغرافیایی شما دارد .
فاکتور های مهم دیگر باز بودن کامل افق غربی محل سکونت شما ،هوای صاف و بدون غبار و آگاهی از وضع هوا به همراه ابزار اپتیکی کمکی مناسب می باشند .رصد گران ساکن در غرب (سمت چپ ) هر قوس علامت گذاری شده روی نقشه ، کمترین مکث و شانس کوچکی برای مشاهده اولین هلال آغاز هر ماه در تاریخ اعلام شده روی نقشه را دارند.در شرق (سمت راست) هر قوس روی نقشه،ساكنين آنها واقعاً شانس رویت را ندارند و بیشتر باید منتظر باشند تا هنگامی که غروب کامل گشته و ماه را ببینند .
اگر یک رویت حائز اهمیت ویا یک عکاسی از هلال هدف شماست ،ممکن نیست نیازمند قرارگیری در نزدیک قوس های نشان داده شده در نقشه و در تاریخ تردید داشته باشید .
با گذشت ساعات ، چرخش وضعی زمین سبب می شود تا منطقه غروب خورشید به سمت غرب جابجا گردد.درهر منطقه ساعتی متوالی به سمت غرب،هلال ضخیم تر،بالا تر وساده تر دیده خواهد شد،چرا که ماه ازخط دید بین زمین وخورشید دورتر می شود. برای مثال به کمانی که در گوشه میانه شمال امریکا در 29 مارس است توجه کنید .در غروب چهارشنبه اگر رصد گران در غرب امریکا قصد مشاهده یک هلال فوق العاده نازک را دارند به یک جو کاملا بدون غبار و طرح کاملا دقیق نیازمند هستند. نظر به اینکه سن ماه در قوس ،مطلوب ترین نقطه مشاهده در لویزیانا ،14.5 ساعت است ،ساکنان غربی ترین نقاط آن می توانند متوقّع هلال 15یا 16 ساعت سن باشند.از سوی دیگر آنهایی که در شرق ایالات متحده زندگی می کنند باید تا غروب روز بعد صبر کنند شامگاه 30 مارس ماه را ببینند.دراین شامگاه سن ماه بین 37تا38 ساعت خواهدبودوبه راحتی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است .
یک مثال متوسط نيز در روز 28 فوریه روی می دهد.کمان نقشه این تاریخ بر روی كشور عربستان است ،تا این زمان بین الطوعین به شرق ایالات متحده می رسد ،هلال حدود 23 یا 24 ساعت سن دارد و با یک طرح دقیق، رویت آن سخت نیست.
یک زیبايی دیگر برای هلال ماه، نور زمین تاب است، که بخش تاریک صورت ماه را روشن می کند و شاعری در این زمینه مي گويد: « ماه پیر در بازوهای ماه جوان است» لئوناردو داوینچی اولین کسی بود که دقیقاً انعکاس تابش نور زمین را بر سطح تاریک ماه در آسمان شبانگاهی توضیح داد.
*یک رکورد جدید بجا بگذارید:
هنگامیکه سئوالاتی نظیر جوانترین و نازکترین هلال چه هست که می تواند دیده شود، کمانهای روی نقشه مقصود را می رسانند . رکورد و کاملاً پذیرفته شده برای سن جوانترین ماه رویت شده در جهان،11 ساعت و 40 دقیقه است که درتهران توسط محسن میر سعید در 7 سپتامبر 2002 ( شنبه 16 شهريور 1381 خورشيدي برابر با 29 جمادالثاني 1423 ) با استفاده از یک دوچشمی غول پیکر 150 میلیمتر ( 6 اینچ) رصد شده است. ( ودر صفحه 102 ماه فوریه 2004 مجله S & T اين ركورد به چاپ رسيده است) . این بر روی نقشه ما مبرهن است که در سال 2006 هیچ هلالی برای تکرار شاهکار میرسعید وجود ندارد، زیرا کمترین سن هلال قابل رویت 9/12 ساعت ( در میانه اقیانوس آرام در 29 ژانویه ) می باشد و البته بیشترین سن 2/18 ساعت( شرق ماداگاسکار در اقیانوس هند در 24 آگوست) است. دو خصوصیت مختلف از مدار ماه، دلیل این تاخیر در سال 2006 را شرح می دهد:
اگر ماه در حضیض ( کمترین فاصله با زمین) باشد وقتی که از خط مقارنه عبور می کند، می تواند با سرعت بیشتری از خورشید فاصله گرفته و زودتر قابل رویت گردد.وقتیکه مسیر ماه از شمال ویاجنوب خورشید در هرماه باشد( یعنی شانس خورشیدگرفتگی وجود ندارد)
این افزایش جدایی،جدایی است که باحرکت ماه ایجادمی شود و مطلوبترین تلفیق از این اثرها را امسال شاهد نخواهیم بود. 75 سال قبل اخترشناس فرانسوی بنام آندره دانژن اینگونه مشخص نمود که جدایی زاویه ای ماه از خورشید بر زمان سپری شده از ماه نو(سن ماه)، ارجحیت دارد و یا هلال قابل رویت نخواهد بود. بر طبق تحلیل حجم زیادی از رصدهای صورت گرفته، دانژن نتیجه گرفت که هر گاه جدای زاویه ای ماه کمتر از زاویه حد معینی باشد،هلال در تلسکوپ نیز غیر قابل رویت خواهد بود، زیرا اثر سایه در سطح ماه عامل این واقعه مي باشد.
مطالعات جدید مقدار 5/7 درجه را برای حد دانژن تعیین می کند و این زاویه ای است که ما در محاسبات تهیه نقشه حاضر آنرا انتخاب کرده ایم. رکورد میرسعید در رصد ماه در سال 2002 با جدايي زاویه اي 5/7 درجه بوده است. همچنین علیرضا موحد نژاد و حمید رضا گیاهی یزدی درایران، هلال با جدایی 6/7 درجه را در 19 آگوست 2001 میلادی رصد کردند.
*شکستن حد دانژون:
اما آیا هیچ هلالی هست که از این حد به خورشید بسته ترباشدودیده شود؟ ممکن است.
در 13 اکتبر 2003،رصدگران کار آزموده ای همچون جیمز استم و جان پولاچک از کوه لمون در آریزونا قبل از طلوع خورشید بالا رفتند. آنها یک تلسکوپ سلسترون 8 اینچ و یک نقشه از موقعیت ستارگان نزدیک هلال ماه همراه داشتند. استم می نویسد: «در ساعت m09: h6 صبح (m 09: h13زمان جهانی ) من در چشمی تلسکوپ نگاه کردم و در حدود 3 تا 4 ثانیه، هلال را دیدم !) » چند دقیقه بعد پولاچک نیز موفق گردید. استم ادامه داد « ما برای مشاهده سادتر به تلسکوپ ضربه آهسته ای می زدیم» بعداز ساعت m16: h06 صبح هر کدام از ما فقط می توانستیم در حد ثانیه نگاه اجمالی تري کنیم و هرگز قادر نبودیم توضیحات یکدیگر را تایید نماییم. بعد از ساعت m21 : h06 هیچکدام از ما جرات ادعا رویت کوتاه را هم نداشتیم.
اولین رویت m39 :h 13 قبل از ماه نو بوده است، این هلال از نظر سن، رکوردی ندارد، اما این رصد یک رکورد واضح از کمترین جدایی زاویه ماه با خورشید یعنی 5/6 درجه است که هیچکس تابحال چنین هلالی را ( با این مقدار جدایی زاویه ای ) مشاهده نکرده است.( البته بجزنیمرخ تاریک ماه در خورشید گرفتگی!)در حقیقت آنها در برابر دانش مرسوم قرار گرفته اند، استم و پولاچک مجدداً تلاش کردند، تا هلال صبحگاهی دیگری را از همان قله قبلی در 11 دسامبر 2004 میلادی رصد کنند، جدایی زاویه ای این هلال 7 درجه غرب خورشید بود.
استم تصدیق کرد:«ما موفق به رصد هلال نشدیم» ، اگر چه او در حوزه دقیقی از یک چشمی 55 برابر تلسکوپ 8 اینچ نگاه کرده بود.
اما جمله استم و پولاچک بزودی در نزدیکترین رویت به ایران رسید، در صبحگاه سوم سپتامبر 2005 ، یک بررسی دیگر نتیجه داد .ماه نزدیک اوج (بیشترین فاصله با زمین ) آرام به خورشید نزدیک شده و 17 ساعت تا ماه نو سن داشت، جدایی ماه 3/7 درجه از خورشید بود و در منتهی الیه غرب ایران 15 گروه مختلف از رصد گران برای یورش به حددانژن آماده می شدند.
میرسعید نيز با علی کوهپایه، محمد الماسی و امیر اله مانی به 100 کیلومتری شرق تهران با دو تلسکوپ 6 و 10 اینچ و یک دوچشمی 150×25 سفر نمودند. او می نویسد :"من مجدانه برای رویت هلال بسیار نازک ماه تلاش کردم» اما موفقیت حاصل نشد. سفر به مناطق غربی نیز حاصلی نداشت و گزارشی مبنی بر رصد واصل نگردید.همچنین آیا این کاملاً ممکن است که رویت ماه را با جدایی 5/6 درجه همچون استم و پولاچک بصورت مطمئن ادعا کرد؟ رصدهای بیشتری که اطمینان بدهند. در سال 2006 شانس رصد هلال جوانی برای رکورد جوانترین سن ( برای دلايلي که در ابتدا شرح داده شد) وجود ندارد. هر ماه نو شامل دو فرصت در بررسی رویت پذیری هلال بسیار نازک آن است، یکی قبل و دیگری بعد از ماه نو، تا ببینیم آيا حد مرسوم دانژن واقعاً نیاز به اصلاح دارد.
مجله S & T گزارشهای موفقیت آمیز و یا ناموفق شما را پذیرا می باشد. همه چیز در مکان و زمان مناسب مشخص می شود.
نویسنده: Roger W.sinnott
برگرفته از :مجله S & T فوریه 2006
برگردان : مسعود عتیقی
برگرفته از سایت رسمی گروه غیر حرفه ای رویت هلال ماه
http://www.ugcs.ir
roje_aria79
Registered User
کشف نوع جديدي از غبار کيهاني
تصور ما این است که منشا گاز و غباری که تشکیل دهنده ی خورشید,زمین و بدن ماست باقی مانده های انفجار یک غول یا ابر غول سرخ است. اما این انفجارها که ابرنواختر نام دارند نمی توانند به تنهایی کل مقدار غبار موجود را توجیه کنند.اکنون در رصدهایی که به وسیله ی تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا و به ***** اخترفیزیک دانان دانشگاه مینسوتا انجام شده است نوعی غبار یافت شده است که تا کنون نظیر آن دیده نشده بود.
این کشف نشان می دهد که مرگ ستارگان کوچک تر و کم جرم تر باعث به وجود آمدن غبار اولیه ای شده که پایه گذار تشکیل ستارگان دیگر مانند خورشید است.این فرآیند,غبار بیش تری نسبت به ابرنواخترها تولید کرده است. نتایج این تحقیق در شماره ی ماه اکتبر نشریه ی اخترفیزیک آمده است.
توضیح عکس:عکسی از تلسکوپ فضایی اسپیتزر که ابر غباری قرمز رنگ را در خوشه کروی M15 نشان می دهد(رنگ ها واقعی نیست).تصویر سمت چپ به وسیله ی آشکارساز حساس به دماهای بالا و تصویر سمت راست به وسیله ی آشکارساز حساس به دماهای پایین مربوط به ابرهای غبار گرفته شده است.این اولین عکس از یک ابر غبار در خوشه ای کروی است. عکس: M. Boyer, C. Woodward دانشگاه مینسوتا.
با این که مرگ نسبتا آرام ستارکان کوچک به اندازه ی یک انفجار ابرنواختری تماشایی نیست ولی تشکیل و آزاد شدن غباردرفضا طی این فرآیند در به وجود آمدن ستارگان جدید مانند خورشید نقش مهمی دارد.شناخت منابع غبار نه تنها در درک چگونگی به وجود آمدن منظومه شمسی به دانشمندان کمک می کند بلکه می تواند راهنمای آنان در شناخت فرآیند پیدایش ستارگان جدید و سیارات آن ها باشد.
تیم تحقیق به ***** مارتا بویر یکی از فارغ التحصیلان رشته ی نجوم و پروفسور چارلز وود وارد موفق به کشف غبار در یک خوشه ی کروی پیر شدند.این خوشه,خوشه ی معروف M15 در صورت فلکی فرس اعظم است و با عمر تقریبی 12.5 میلیارد سال حاوی چند صد هزار ستاره است که پیدایش آن ها به روزهای آغازین پیدایش کهکشان راه شیری باز می گردد.ستارگان این خوشه ستارگانی همانند خورشید هستند با این تفاوت که برخی از آن ها در آستانه ی مرگ قرار دارند.در این مرحله بزرگ می شوند و با تبدیل شدن به غول سرخ بادهای شدید ستاره ای تولید می کنند و ذرات غبار را به اطراف می پراکنند.
آنچه باعث شگفتی شده این است که با وجود این که عناصر فلزی در این ستارگان بسیار کم است توانسته اند این مقدار قابل توجه غبار تولید کنند.(در نجوم به عناصر سنگین تر از هیدروژن و هلیم ,فلز گفته می شود.).فلزاتی مانند کربن,اکسیژن و نیتروژن برای تشکیل این ذرات کوچک ضروری اند و سیلیکون و برخی از عناصر نیز از ذرات اصلی تشکیل دهنده ی غبار است. اما ستارگان پیر خوشه یM15 از نسل اول ستارگان و عمدتا شامل هیدروژن و هلیم هستند و عناصر سنگین زیادی برای تولید غبار ندارند.
در ستارگانی که عناصر فلزی بیشتری دارند کربن و اکسیژن در لایه های سطحی ستاره با هم ترکیب شده و گاز کربن منواکسید به وجود می اورند اما در ستارگان خوشه ی M15 که فلزات کمی دارند کمبود اکسیژن باعث می شود که کربن های آزاد بتوانند ذرات غبار تولید کنند.
بویر در این باره می گوید:کار ما بر روی خوشه های کروی نشان می دهد که ستارگان معمولی با عناصر سنگین کم نیز می توانند غبار تولید کنند.و بعد این غبار احتمالا با گاز های میان ستاره ای ترکیب شده و باعث تشکیل ستارگان جدید می شود. 13 میلیارد سال پیش اکثر ستارگان نه تنها در خوشه های کروی بلکه در کل جهان از این نوع بوده اند و در اخر عمر خود با تبدیل شدن به غول سرخ ,ذرات غبار را به اطراف پرتاب می کردند.
طبق گفته ی بویر ستارگان و منظومه های جدیدی که شکل می گیرند, هم از انفجارهای ابرنواختری وهم از طریق مرگ ستارگان عادی از مواد سنگین تر غنی می شوند.وی می افزاید:ستارکان کوچک تر هم از نظر اندازه و هم از نظر جرم اکثریت جهان را تشکیل می دهند وبه همین دلیل مهم است که چگونگی تشکیل غبار به وسیله ی آن ها را بدانیم.
در این تحقیق که تحت حمایت ناسا انجام شده است محققان دانشگاه های استافورد شایر انگلستان و آریزونای ایالات متحده نیز شرکت داشته اند.
تصور ما این است که منشا گاز و غباری که تشکیل دهنده ی خورشید,زمین و بدن ماست باقی مانده های انفجار یک غول یا ابر غول سرخ است. اما این انفجارها که ابرنواختر نام دارند نمی توانند به تنهایی کل مقدار غبار موجود را توجیه کنند.اکنون در رصدهایی که به وسیله ی تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا و به ***** اخترفیزیک دانان دانشگاه مینسوتا انجام شده است نوعی غبار یافت شده است که تا کنون نظیر آن دیده نشده بود.
این کشف نشان می دهد که مرگ ستارگان کوچک تر و کم جرم تر باعث به وجود آمدن غبار اولیه ای شده که پایه گذار تشکیل ستارگان دیگر مانند خورشید است.این فرآیند,غبار بیش تری نسبت به ابرنواخترها تولید کرده است. نتایج این تحقیق در شماره ی ماه اکتبر نشریه ی اخترفیزیک آمده است.
توضیح عکس:عکسی از تلسکوپ فضایی اسپیتزر که ابر غباری قرمز رنگ را در خوشه کروی M15 نشان می دهد(رنگ ها واقعی نیست).تصویر سمت چپ به وسیله ی آشکارساز حساس به دماهای بالا و تصویر سمت راست به وسیله ی آشکارساز حساس به دماهای پایین مربوط به ابرهای غبار گرفته شده است.این اولین عکس از یک ابر غبار در خوشه ای کروی است. عکس: M. Boyer, C. Woodward دانشگاه مینسوتا.
با این که مرگ نسبتا آرام ستارکان کوچک به اندازه ی یک انفجار ابرنواختری تماشایی نیست ولی تشکیل و آزاد شدن غباردرفضا طی این فرآیند در به وجود آمدن ستارگان جدید مانند خورشید نقش مهمی دارد.شناخت منابع غبار نه تنها در درک چگونگی به وجود آمدن منظومه شمسی به دانشمندان کمک می کند بلکه می تواند راهنمای آنان در شناخت فرآیند پیدایش ستارگان جدید و سیارات آن ها باشد.
تیم تحقیق به ***** مارتا بویر یکی از فارغ التحصیلان رشته ی نجوم و پروفسور چارلز وود وارد موفق به کشف غبار در یک خوشه ی کروی پیر شدند.این خوشه,خوشه ی معروف M15 در صورت فلکی فرس اعظم است و با عمر تقریبی 12.5 میلیارد سال حاوی چند صد هزار ستاره است که پیدایش آن ها به روزهای آغازین پیدایش کهکشان راه شیری باز می گردد.ستارگان این خوشه ستارگانی همانند خورشید هستند با این تفاوت که برخی از آن ها در آستانه ی مرگ قرار دارند.در این مرحله بزرگ می شوند و با تبدیل شدن به غول سرخ بادهای شدید ستاره ای تولید می کنند و ذرات غبار را به اطراف می پراکنند.
آنچه باعث شگفتی شده این است که با وجود این که عناصر فلزی در این ستارگان بسیار کم است توانسته اند این مقدار قابل توجه غبار تولید کنند.(در نجوم به عناصر سنگین تر از هیدروژن و هلیم ,فلز گفته می شود.).فلزاتی مانند کربن,اکسیژن و نیتروژن برای تشکیل این ذرات کوچک ضروری اند و سیلیکون و برخی از عناصر نیز از ذرات اصلی تشکیل دهنده ی غبار است. اما ستارگان پیر خوشه یM15 از نسل اول ستارگان و عمدتا شامل هیدروژن و هلیم هستند و عناصر سنگین زیادی برای تولید غبار ندارند.
در ستارگانی که عناصر فلزی بیشتری دارند کربن و اکسیژن در لایه های سطحی ستاره با هم ترکیب شده و گاز کربن منواکسید به وجود می اورند اما در ستارگان خوشه ی M15 که فلزات کمی دارند کمبود اکسیژن باعث می شود که کربن های آزاد بتوانند ذرات غبار تولید کنند.
بویر در این باره می گوید:کار ما بر روی خوشه های کروی نشان می دهد که ستارگان معمولی با عناصر سنگین کم نیز می توانند غبار تولید کنند.و بعد این غبار احتمالا با گاز های میان ستاره ای ترکیب شده و باعث تشکیل ستارگان جدید می شود. 13 میلیارد سال پیش اکثر ستارگان نه تنها در خوشه های کروی بلکه در کل جهان از این نوع بوده اند و در اخر عمر خود با تبدیل شدن به غول سرخ ,ذرات غبار را به اطراف پرتاب می کردند.
طبق گفته ی بویر ستارگان و منظومه های جدیدی که شکل می گیرند, هم از انفجارهای ابرنواختری وهم از طریق مرگ ستارگان عادی از مواد سنگین تر غنی می شوند.وی می افزاید:ستارکان کوچک تر هم از نظر اندازه و هم از نظر جرم اکثریت جهان را تشکیل می دهند وبه همین دلیل مهم است که چگونگی تشکیل غبار به وسیله ی آن ها را بدانیم.
در این تحقیق که تحت حمایت ناسا انجام شده است محققان دانشگاه های استافورد شایر انگلستان و آریزونای ایالات متحده نیز شرکت داشته اند.
roje_aria79
Registered User
لحظه اي با طبيعت
شايد در نگاه اول شايد ابرها مزاحماني براي رصد آسمان شب باشند اما همين ها نيز جلوه ديگري از طبيعت مانند اين ساعقه هاي زيبا را به ما نشان مي دهند، اين عکس زيبا در يکي از روزهاي باراني اخير در تهران توسط دوربين Canon EOS 350D و با حساسيت 100 و 1 ثانيه نوردهي و در آخر با پردازش تصوير حاصل شده است.
شايد در نگاه اول شايد ابرها مزاحماني براي رصد آسمان شب باشند اما همين ها نيز جلوه ديگري از طبيعت مانند اين ساعقه هاي زيبا را به ما نشان مي دهند، اين عکس زيبا در يکي از روزهاي باراني اخير در تهران توسط دوربين Canon EOS 350D و با حساسيت 100 و 1 ثانيه نوردهي و در آخر با پردازش تصوير حاصل شده است.
roje_aria79
Registered User
آسمان هفته
عطارد 1.1 درجه جنوب زهره
سه‌شنبه 16 آبان
عطارد در مقارنه داخلی
پنجشنبه 18 آبان
پولوکس 2.3 درجه شمال ماه
جمعه 19 آبان
عطارد 0.6 درجه شمال مريخ
شنبه 20 آبان
تربيع آخر
يکشنبه 21 آبان
زحل 1.4 درجه جنوب ماه
دوشنبه 22 آبان
قلب الاسد 1.5 درجه جنوب ماه
دوشنبه 22 آبان
عطارد 1.1 درجه جنوب زهره
سه‌شنبه 16 آبان
عطارد در مقارنه داخلی
پنجشنبه 18 آبان
پولوکس 2.3 درجه شمال ماه
جمعه 19 آبان
عطارد 0.6 درجه شمال مريخ
شنبه 20 آبان
تربيع آخر
يکشنبه 21 آبان
زحل 1.4 درجه جنوب ماه
دوشنبه 22 آبان
قلب الاسد 1.5 درجه جنوب ماه
دوشنبه 22 آبان
Zhao guang
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 26 آپریل 2006
- نوشته‌ها
- 75
- لایک‌ها
- 0
دوستان عزیز
خودتون رو برای بارش امسال آماده کنید:happy:
پس از آتش بازی بی نظیر سالهای 1377 تا 1381 گویی شهابهای اسدی در خواب عمیقی فرو رفته اند. اما برخی از محققان پیش بینی کرده اند که در بارش امسال ممکن است طوفان کوچکی رخ دهد ! و زمین از نزدیکی توده مربوط به عبور دنباله دار سال 1932/1311 عبور کند. در شب 26 و 27 آبان آماده رصد شوید. قبل از نیمه شب کانون بارش در بخش داس مانند اسد طلوع میکند و بارش احتمالا در 20 دقیقه بامداد 27 آبان به اوج میرسد. نواحی شرقی به علت ارتفاع بیشتر کانون وضع بهتری دارند ( شهاب ها در سراسر آسمان دیده میشوند نه در کانون )حداکثر شمار شهاب ها 100 تا 150 عدد در ساعت پیش بینی میشود گرچه بعضی از پژوهشگران خوش بین شمار آنرا تا چند صد عدد هم بعید نمیدانند.
از نظر ماه هم باید بگویم که چون ماه روزهای آخر شوال را در شب بارش تجربه میکند و نزدیک به طلوع خورشید در بامداد طلو میکند ، نور مزاحمی برای رصد دلچسب شهاب ها نیست.
عکس زیر هم مربوط به بارش اسدی است :
خودتون رو برای بارش امسال آماده کنید:happy:
پس از آتش بازی بی نظیر سالهای 1377 تا 1381 گویی شهابهای اسدی در خواب عمیقی فرو رفته اند. اما برخی از محققان پیش بینی کرده اند که در بارش امسال ممکن است طوفان کوچکی رخ دهد ! و زمین از نزدیکی توده مربوط به عبور دنباله دار سال 1932/1311 عبور کند. در شب 26 و 27 آبان آماده رصد شوید. قبل از نیمه شب کانون بارش در بخش داس مانند اسد طلوع میکند و بارش احتمالا در 20 دقیقه بامداد 27 آبان به اوج میرسد. نواحی شرقی به علت ارتفاع بیشتر کانون وضع بهتری دارند ( شهاب ها در سراسر آسمان دیده میشوند نه در کانون )حداکثر شمار شهاب ها 100 تا 150 عدد در ساعت پیش بینی میشود گرچه بعضی از پژوهشگران خوش بین شمار آنرا تا چند صد عدد هم بعید نمیدانند.
از نظر ماه هم باید بگویم که چون ماه روزهای آخر شوال را در شب بارش تجربه میکند و نزدیک به طلوع خورشید در بامداد طلو میکند ، نور مزاحمی برای رصد دلچسب شهاب ها نیست.
عکس زیر هم مربوط به بارش اسدی است :
roje_aria79
Registered User
شاهکار جديد دو تلسکوپ هابل و اسپيتزر
تلسکوپ اسپیتزر ناسا با همکاری تلسکوپ هابل موفق شده است تا از طوفان ایجاد شده توسط ستارگان جوان در فاصله ی 1500 سال نوری از ما و در درون سحابی جبار تصویری جدید و زیبا ارائه دهد.
این تصویر که ترکیبی از تصاویر فروسرخ و نور مرئی است چهار ستاره ی بسیار پرجرم را در مرکز سحابی جبار نشان می دهد.به این ستارگان لقب ذوزنقه ای داده اند.در تصویر لکه ای که به رنگ زرد دیده می شود این چهار ستاره غول پیکر را در بر گرفته است.
قسمت های سبز رنگ تصویر که در عکس های نور مرئی و فرابنفش تلسکوپ هابل آشکار شده اند ،از گاز هیدروژن و سولفور تشکیل شده که بر اثر تابش های شدید فرابنفش ستارگان ذوزنقه ای داغ و یونیزه شده اند.در همین حال ، تصاویر فروسرخ تلسکوپ اسپیتزر مولکول های غنی از کربن را در این سحابی آشکار ساخته است.این مولکول های معدنی توسط تابش های چهار ستاره ی مرکزی داغ شده و نور به رنگ قرمز و نارنجی از خود ساطع می سازند
مجموعه ی تصاویر دو تلسکوپ ، این سحابی را به صورت رنگین کمانی از رنگ ها و نقاط نورانی نشان می دهد.نقاط زرد-نارنجی که توسط تلسکوپ اسپیتزر آشکار شده اند ، در حقیقت ستاره هایی جوان اند که در اطراف مرکز سحابی در پوششی از گاز و غبار گرفتار شده اند.تلسکوپ هابل نیز ستاره های اطراف را به رنگ سبز و ستاره های زمینه ی تصویر را به رنگ آبی نمایش داده است
باد های ستاره ای که از خوشه های ستاره ای جوان تولید شده و در سرتاسر این سحابی پخش شده اند ، بر آمدگی ها و فرورفتگی های مشخصی را در سحابی جبار ایجاد کرده اند.مثلا فرورفتگی بزرگ در سمت راست تصویر توسط باد های چهار ستاره مرکزی سحابی ایجاد شده است.
سحابی جبار که در فاصله ی 1500 سال نوری از ما واقع شده ، نورانی ترین منطقه را در صورت فلکی جبار (شکارچی) ایجاد کرده است.این سحابی همچنین نزدیک ترین محل تولد ستارگان جوان به ما محسوب می شود و دانشمندان بر این باورند که این سحابی بیش از 1000 ستاره ی جوان را در بر گرفته است.
تلسکوپ اسپیتزر ناسا با همکاری تلسکوپ هابل موفق شده است تا از طوفان ایجاد شده توسط ستارگان جوان در فاصله ی 1500 سال نوری از ما و در درون سحابی جبار تصویری جدید و زیبا ارائه دهد.
این تصویر که ترکیبی از تصاویر فروسرخ و نور مرئی است چهار ستاره ی بسیار پرجرم را در مرکز سحابی جبار نشان می دهد.به این ستارگان لقب ذوزنقه ای داده اند.در تصویر لکه ای که به رنگ زرد دیده می شود این چهار ستاره غول پیکر را در بر گرفته است.
قسمت های سبز رنگ تصویر که در عکس های نور مرئی و فرابنفش تلسکوپ هابل آشکار شده اند ،از گاز هیدروژن و سولفور تشکیل شده که بر اثر تابش های شدید فرابنفش ستارگان ذوزنقه ای داغ و یونیزه شده اند.در همین حال ، تصاویر فروسرخ تلسکوپ اسپیتزر مولکول های غنی از کربن را در این سحابی آشکار ساخته است.این مولکول های معدنی توسط تابش های چهار ستاره ی مرکزی داغ شده و نور به رنگ قرمز و نارنجی از خود ساطع می سازند
مجموعه ی تصاویر دو تلسکوپ ، این سحابی را به صورت رنگین کمانی از رنگ ها و نقاط نورانی نشان می دهد.نقاط زرد-نارنجی که توسط تلسکوپ اسپیتزر آشکار شده اند ، در حقیقت ستاره هایی جوان اند که در اطراف مرکز سحابی در پوششی از گاز و غبار گرفتار شده اند.تلسکوپ هابل نیز ستاره های اطراف را به رنگ سبز و ستاره های زمینه ی تصویر را به رنگ آبی نمایش داده است
باد های ستاره ای که از خوشه های ستاره ای جوان تولید شده و در سرتاسر این سحابی پخش شده اند ، بر آمدگی ها و فرورفتگی های مشخصی را در سحابی جبار ایجاد کرده اند.مثلا فرورفتگی بزرگ در سمت راست تصویر توسط باد های چهار ستاره مرکزی سحابی ایجاد شده است.
سحابی جبار که در فاصله ی 1500 سال نوری از ما واقع شده ، نورانی ترین منطقه را در صورت فلکی جبار (شکارچی) ایجاد کرده است.این سحابی همچنین نزدیک ترین محل تولد ستارگان جوان به ما محسوب می شود و دانشمندان بر این باورند که این سحابی بیش از 1000 ستاره ی جوان را در بر گرفته است.
roje_aria79
Registered User
زبانه های کُشنده خورشیدی در ستاره های دیگر
ماهواره سوییفت ناسا یکی از قدرتمندترین زبانه های ستاره ای را شناسایی کرد.
خوشبختانه این موج کُشنده در ستاره ای رخ داد که حدود ۱۳۵ سال نوری از زمین فاصله دارد. اگر این جریان در خورشید رخ می داد حتما ماده وحیات روی زمین از بین می رفت ومنقرض می شد. این ستاره در صورت فلکی فرس اعظم واقع است و یک ستاره دوتایی است . این ستاره و همدمش در مداری بسیار نزدیک به هم هستند. بر هم کنش نیروهای بین این دو ستار ه باعث به وجود آمدن جریانهای کشندی شده واین دو ستاره را به هم قفل کرده است، در نتیجه چرخش با سرعت بسیار زیادی به وجود آمده است. درنهایت این چرخشهای پر سرعت زبانه های آتشین را به وجود می آورد.
دانشمندانی که از ماهواره سوییفت در ناسا استفاده می کنند قدرنمندترین و باشکوه ترین زبانه ستاره ای را شناسایی کردند که اگر این فرآیند در خورشید رخ می داد حیات روی زمین منقرض می شد.
این زبانه ها در دسامبر ۲۰۰۵م. دیده شدند. این فرآیند روی ستاره ای که جرمش فقط کمی کمتر از خورشید است رخ داده است.این ستاره یک ستاره دوتایی است که در صورت فلکی فرس اعظم واقع است. انرژی زبانه های ثبت شده تقریبا صد میلیون برابر انرژی زبانه های خورشید است، تقریبا ۵۰ میلیون ترلیون برابر انرژی بمب هسته ای است.
خوشبختانه خورشید ما در حال حاضر در حالت پایداری فرار دارد و چنان زبانه های قدرتمندی را تولید نمی کند. این ستاره فرس اعظم هم، در فاصله ی نزدیک به ۱۳۵ میلیون سال نوری از ما، در فاصله ای بی خطر است. دانشمندان به شواهدی دست پیدا کردند که حاکی از وجود ذرات باردار پر شتاب در این زبانه ها است که دقیقا مانند ذرات زبانه های خورشید اند. راشل گرینبلت ، از دانشگاه ماریلند، این کشف را در تاریخ ۷ نوامبر ۲۰۰۶ در کالیفرنیا ارئه داد.
او گفت :«این زبانه ها آنقدر قدرتمند بودند که در ابتدا تصور می شد یک انفجار ستاره ای است . ما از زبانه های خورشیدی چیز زیادی می دانیم ولی اطلاعات مافقط ازخورشید است. این پدیده اولین فرصت برای مطالعه جزئیات این زبانه ها در ستاره های دیگر است ."
زبانه های خورشیدی ناشی از تاج خورشید هستند. تاج خورشید که بیرونی ترین قسمت جو خورشید است در حدود ۲میلییون درجه فارنهایت دما دارد؛ در حالیکه دمای سطح خورشید که فوتوسفر نام دارد حدود ۶۰۰۰ درجه فارنهایت است. این زبانه ها دربردارنده بخش گسترده ای از امواج الکترومغناطیس هستند؛ از کم انرژی ترین آنها مثل امواج رادیویی تا پرانرزی ترین امواج مثل اشعه X. تابش اشعه X روی خورشید چند دقیقه دوام دارد در حالیکه این اشعه روی ستاره فرس اعظم ساعتها دوام دارد.
این زبانه ها بارش شدیدی از الکترونها از تاج روی فوتوسفر است. این فرایند گازهای تاج را داغ میکند وبه دمایی میرساند که فقط در درونی ترین قسمت خورشید به آن برمی خوریم .دانشمندان براین عقیده اند که انحراف الکترونها و وارد شدن آنها به درون خطوط میدان مغناطیسی باعث شتاب ذرات و تولید زبانه می شود .
این ستارهجرمی برابر ۸/۰ جرم خورشید و ۴/۰ جرم منظومه شمسی دارد. این دو ستاره بسیار به هم نزدیکند در نتیجه نیروهای کشندی باعث می شود که هر دو ستاره با سرعت بچرخند. سرعت چرخش آنها ۷روز است که در مقایسه با دوره تناوب خورشید که ۲۸ روز است سرعتی اعجاب انگیز است.و همین سرعت فوق العاده زیاد است که چنین انرژی را پدید می آورد.
نیل گرل، از دانشمندان پروژه سوییفت، می گوید:«سوییفت برای شناسایی انفجارهای گاما فرستاده شده است ولی ما میتوانیم ازآن برای مطالعه ابرنواختر ها ودر حال حاضر زبانه های ستاره ای استفاده کنیم.ما نمی توانیم زمان وقوع پدیده ای چون زبانه ستاره ای را پیش بینی کنیم ولی ماهواره سوییفت قادر است به سرعت به همچون پدیده هایی واکنش نشان دهد و ما آن را مورد مطالعه قرار دهیم.»
ماهواره سوییفت ناسا یکی از قدرتمندترین زبانه های ستاره ای را شناسایی کرد.
خوشبختانه این موج کُشنده در ستاره ای رخ داد که حدود ۱۳۵ سال نوری از زمین فاصله دارد. اگر این جریان در خورشید رخ می داد حتما ماده وحیات روی زمین از بین می رفت ومنقرض می شد. این ستاره در صورت فلکی فرس اعظم واقع است و یک ستاره دوتایی است . این ستاره و همدمش در مداری بسیار نزدیک به هم هستند. بر هم کنش نیروهای بین این دو ستار ه باعث به وجود آمدن جریانهای کشندی شده واین دو ستاره را به هم قفل کرده است، در نتیجه چرخش با سرعت بسیار زیادی به وجود آمده است. درنهایت این چرخشهای پر سرعت زبانه های آتشین را به وجود می آورد.
دانشمندانی که از ماهواره سوییفت در ناسا استفاده می کنند قدرنمندترین و باشکوه ترین زبانه ستاره ای را شناسایی کردند که اگر این فرآیند در خورشید رخ می داد حیات روی زمین منقرض می شد.
این زبانه ها در دسامبر ۲۰۰۵م. دیده شدند. این فرآیند روی ستاره ای که جرمش فقط کمی کمتر از خورشید است رخ داده است.این ستاره یک ستاره دوتایی است که در صورت فلکی فرس اعظم واقع است. انرژی زبانه های ثبت شده تقریبا صد میلیون برابر انرژی زبانه های خورشید است، تقریبا ۵۰ میلیون ترلیون برابر انرژی بمب هسته ای است.
خوشبختانه خورشید ما در حال حاضر در حالت پایداری فرار دارد و چنان زبانه های قدرتمندی را تولید نمی کند. این ستاره فرس اعظم هم، در فاصله ی نزدیک به ۱۳۵ میلیون سال نوری از ما، در فاصله ای بی خطر است. دانشمندان به شواهدی دست پیدا کردند که حاکی از وجود ذرات باردار پر شتاب در این زبانه ها است که دقیقا مانند ذرات زبانه های خورشید اند. راشل گرینبلت ، از دانشگاه ماریلند، این کشف را در تاریخ ۷ نوامبر ۲۰۰۶ در کالیفرنیا ارئه داد.
او گفت :«این زبانه ها آنقدر قدرتمند بودند که در ابتدا تصور می شد یک انفجار ستاره ای است . ما از زبانه های خورشیدی چیز زیادی می دانیم ولی اطلاعات مافقط ازخورشید است. این پدیده اولین فرصت برای مطالعه جزئیات این زبانه ها در ستاره های دیگر است ."
زبانه های خورشیدی ناشی از تاج خورشید هستند. تاج خورشید که بیرونی ترین قسمت جو خورشید است در حدود ۲میلییون درجه فارنهایت دما دارد؛ در حالیکه دمای سطح خورشید که فوتوسفر نام دارد حدود ۶۰۰۰ درجه فارنهایت است. این زبانه ها دربردارنده بخش گسترده ای از امواج الکترومغناطیس هستند؛ از کم انرژی ترین آنها مثل امواج رادیویی تا پرانرزی ترین امواج مثل اشعه X. تابش اشعه X روی خورشید چند دقیقه دوام دارد در حالیکه این اشعه روی ستاره فرس اعظم ساعتها دوام دارد.
این زبانه ها بارش شدیدی از الکترونها از تاج روی فوتوسفر است. این فرایند گازهای تاج را داغ میکند وبه دمایی میرساند که فقط در درونی ترین قسمت خورشید به آن برمی خوریم .دانشمندان براین عقیده اند که انحراف الکترونها و وارد شدن آنها به درون خطوط میدان مغناطیسی باعث شتاب ذرات و تولید زبانه می شود .
این ستارهجرمی برابر ۸/۰ جرم خورشید و ۴/۰ جرم منظومه شمسی دارد. این دو ستاره بسیار به هم نزدیکند در نتیجه نیروهای کشندی باعث می شود که هر دو ستاره با سرعت بچرخند. سرعت چرخش آنها ۷روز است که در مقایسه با دوره تناوب خورشید که ۲۸ روز است سرعتی اعجاب انگیز است.و همین سرعت فوق العاده زیاد است که چنین انرژی را پدید می آورد.
نیل گرل، از دانشمندان پروژه سوییفت، می گوید:«سوییفت برای شناسایی انفجارهای گاما فرستاده شده است ولی ما میتوانیم ازآن برای مطالعه ابرنواختر ها ودر حال حاضر زبانه های ستاره ای استفاده کنیم.ما نمی توانیم زمان وقوع پدیده ای چون زبانه ستاره ای را پیش بینی کنیم ولی ماهواره سوییفت قادر است به سرعت به همچون پدیده هایی واکنش نشان دهد و ما آن را مورد مطالعه قرار دهیم.»
roje_aria79
Registered User
فضاپیمای پلاستیکی
به نظر مي رسد پلي اتيلن محافظ بهتري در برابر پرتوهاي فضايي نسبت به آلومينيوم، ماده اي که بيشتر فضاپيماهاي کنوني از آن پوشيده شده اند، است و شايد فضاپيمايي که انسان را به مريخ مي برد پوششي پلاستيکي داشته باشد.
بعد از خواندن این مطلب دیدشما نسبت به کیسه های زباله تغییر خواهد کرد؛ همه ما ازآنها استفاده می کنیم. این کیسه ها آن قدر پیش پا افتاده اند که به سختی می توانیم فکر کنیم کارایی دیگری داشته باشند. خوب! چه کسی باور می کند این جسم پست، ممکن است کلید پرتاب انسان به مریخ باشد؟
اغلب کیسه زباله های خانگی از پلیمری به نام "پلی اتیلن" تشکیل شده اند.معلوم شده است که انواع این ملکول پوشش بسیار خوبی در برابر پرتو های خطر ناک فضایی است. دانشمندان مدت زیادی است که با این مواد آشنایند ودر تلاشند فضاپیمایی بسازند که سطح خارجی آن از مواد پلی اتیلنی باشد.
دانشمندان ناسا برپایه پلی اتیلن ماده ای را به نام RXF1 اختراع کرده اند که حتی از آلومینیم سبک تر و مقاوم تر است. ناصر برقوتی دانشمند پروژه های ناسا در بخش حفاظت در برابر پرتو های کیهانی می گوید: «این نخستین باری است که چنین ماده ای تولید می شود که هم ساختار مقاومی دارد و هم پوشش مناسبی است».
رفتن به مریخ با فضا پیمای پلاستیکی؟ حتي احمقانه تر از آن است که به گوش می رسد.اما بی خطر ترین راه رفتن به سیاره سرخ همین است.
حفظ از فضانوردان در برابر تابش پرتو های کیهانی ، بزرگترین مشکلی است که هنوز راه حلی برای آن بیان نشده. بیایید نگاهی به سفر انسان به سوی مریخ بیاندازیم: سفر بهسیاره سرخ تقریبا 30 ماه طول می کشد. و طي آنف فضاپيما از میدان مغناطیسی زمین خارج مي شود. بسیاری از دانشمندان معتقدند که موادی مانند آلومینیم ، که برای حفاظت در برابر پرتو ها ، برای چرخش به دور مدار زمین یا سفر های کوتاه دیگر مانند رفتن به ماه، به کار می رود ، ممکن است برای سفر های طولانی مثل رفتن به مریخ مناسب باشد. اما برقوتی نسبت به این مساله تردید دارد. او معتقد است که رفتن به مریخ با فضاپیما های آلومینیمی غیر ممکن است.
مقایسه بين حفاظ هاي پلاستیکي و آلومینیمي به اين ترتيب است: پلی اتیلن 50 درصد بیش از آلومینیم در برابر تابش های خورشیدی و 15 درصد بهتر از آن در برابر پرتو های کیهانی ، از فضاپیما محافظت می کند.
امتياز مواد شبه پلاستیکی این است که "تابش ثانوی " کمتری دارند. این تابش در اثر خود مواد محافظ ایجاد می شود. زمانی که پرتو کیهانی به لایه های محافظ برخورد می کند، بخش هایی از این لایه به اتم های تشکیل دهنده اش متلاشی شده و تابش های هسته ای پديد مي آيد.
این عکس العمل ها باعث ایجاد پی در پی محصولات فرعی هسته ای مانند نوترونها و ... می شود که به داخل فضاپیما راه می یابند. این دقیقا مثل آن است که بخواهیم خودمان را با ديواري از سوزن از یک گلوله توپ محافظت کنیم. ديوار جلوي توپ را مي گيرد اما ازسوزن هایی که خودمان گذاشته ایم آسیب می بینیم. تابش های ثانوی عموما بیش از اشعه های کیهانی برای فضانوردان خطرناک است.
این طور که به نظر می رسد ، عناصر سنگین مانند سرب ، که اکثر مردم فکر می کنند محافظ بهتری در برابر پرتو هاهستند، تابش ثانوی بیشتری نسبت به عناصر سبک مانند کربن و هیدروژن دارند. به همين دليل پلی اتیلن را محافظ بهتری می دانیم. اتیلن ازاتم های سبک (کربن و هیدروژن) که تابش ثانوی کمتری دارند تشکیل شده است.
این عناصر سبک نمی توانند به طور کامل جلوی تابش های کیهانی را بگیرند . اما می توانند آثار زیان بار این پرتوها را به مقدار زیاد کاهش دهند.
تصور کنید بهمنی به سوی شما می آید . شما به پشت دیواری بلند پناه می برید. در این صورت مقداری از برف به شما می خورد اما به آن اندازه زیاد نیست که بتواند به شما آسیبی بزند. پلی اتیلن ها نیز مانند این دیوار عمل می کنند. برقوتی می گوید: این دقیقا همان کاری است که ما انجام می دهیم: ضعیف کردن اشعه، بدون ایجاد مقدار زیادی تابش ثانوی. حالا باید ببینیم که می توانیم در این نبرد پیروز شویم یا نه.
مشکل وقتی پيش مي آيد که يادمان بيايد که محافظ ها بايد بر نيروي هاي بزرگي در فضا غلبه کنند. پس يقينا با کیسه های زباله معمولی، نمی توان کشتی فضایی ساخت. این همان مسئله اي است که برقوتی و همکارانش روی آن کار می کنند: "افزایش استحکام پلی اتیلن برای استفاده در پروژه های فضایی".
تهيه پلي اتيلن
به همین دلیل ، محقق پروژه حفاظت کننده ها Roj Kaul به کمک برقوتی آمد. Kaul سابقا روی موادی از این قبیل، برای توسعه پوشش هلی کوپتر ها، کار می کرده است. او می گوید : RXF1 به طور قابل ملاحظه ای سبک و قوی است. استحکام کششی آن سه برابر آلومینیم است. در حالی که 2.6 بار سبک تر از آن است. زمانی که این ماده کاملا آماده شود ، می توان آن را به صورت یک فضاپیما شکل داد و قالب گیری کرد. RXF۱ همان مشتقی از پلی اتیلن است که می تواند بهترین محافظ در برابر پرتو ها باشد.
استحکام تنها یکی از مشخصه هایی است که دیواره های فضاپیما نياز دارند. برقوتی می گوید: تحمل در مقابل شعله ور شدن و حرارت زیاد نیز بسیار مهم است. ماده ای که هيچگاه در برابر پرتو مستقیم خورشید نرم نشود، وجود ندارد. پلی اتیلن خالص بسیار اشتعال زاست. پس باید تحقيقات دیگری ترتيب داده شود تا مقاومت آن در برابر اشتعال زایی و حرارت بالا رود.
بزرگترین سوال این است که آیا RXF1 می تواند بشر را به سلامت ، به مریخ ببرد؟ هیچ کس نمی تواند به طور قطع به این سوال پاسخ دهد.
رییس مرکز سلامت در برابر پرتو های ناسا می گوید : بعضی از اشعه های کهکشانی به قدری نافذند که هیچ حفاظی نمی تواند آن ها را متوقف کند، حتي پلی اتیلن. Cucinotta می افزاید: ما با يک شبیه سازی کامپیوتري احتمال ابتلا به سرطان با دو فضاپیمای آلومینیمی و پلی اتیلنی مقايسه کرده ايم و بین این دو هیچ تفاوت مهمی دیده نشد. این دیگر بستگی به زیست شناسان دارد که حدس بزنند بدن انسان چه واکنشی را در برابر پرتو های کیهانی ممکن است از خود نشان دهد. نکته جالب این است که بعد از گذشت ده ها سال از سفر های فضایی هنوز دانشمندان به طور کامل نمی دانند که بافت های انسانی چه عکس العملی را در برابر پرتو ها از خود نشان می دهند.
هنوز پرسش هاي بسياري بدون پاسخ مانده است، با اين وجود برقوتی اعتقاد دارد که RXF1 می تواند بشر را برای 30 ماه ماموریت به مریخ محافظت کند.
امروز ، تهیه لوازم خانه، فردا ، سفر به سوی ستاره ها؟ پلی اتیلن ممکن است انسان را دور تر از آن که تصور می شود، ببرد.
به نظر مي رسد پلي اتيلن محافظ بهتري در برابر پرتوهاي فضايي نسبت به آلومينيوم، ماده اي که بيشتر فضاپيماهاي کنوني از آن پوشيده شده اند، است و شايد فضاپيمايي که انسان را به مريخ مي برد پوششي پلاستيکي داشته باشد.
بعد از خواندن این مطلب دیدشما نسبت به کیسه های زباله تغییر خواهد کرد؛ همه ما ازآنها استفاده می کنیم. این کیسه ها آن قدر پیش پا افتاده اند که به سختی می توانیم فکر کنیم کارایی دیگری داشته باشند. خوب! چه کسی باور می کند این جسم پست، ممکن است کلید پرتاب انسان به مریخ باشد؟
اغلب کیسه زباله های خانگی از پلیمری به نام "پلی اتیلن" تشکیل شده اند.معلوم شده است که انواع این ملکول پوشش بسیار خوبی در برابر پرتو های خطر ناک فضایی است. دانشمندان مدت زیادی است که با این مواد آشنایند ودر تلاشند فضاپیمایی بسازند که سطح خارجی آن از مواد پلی اتیلنی باشد.
دانشمندان ناسا برپایه پلی اتیلن ماده ای را به نام RXF1 اختراع کرده اند که حتی از آلومینیم سبک تر و مقاوم تر است. ناصر برقوتی دانشمند پروژه های ناسا در بخش حفاظت در برابر پرتو های کیهانی می گوید: «این نخستین باری است که چنین ماده ای تولید می شود که هم ساختار مقاومی دارد و هم پوشش مناسبی است».
رفتن به مریخ با فضا پیمای پلاستیکی؟ حتي احمقانه تر از آن است که به گوش می رسد.اما بی خطر ترین راه رفتن به سیاره سرخ همین است.
حفظ از فضانوردان در برابر تابش پرتو های کیهانی ، بزرگترین مشکلی است که هنوز راه حلی برای آن بیان نشده. بیایید نگاهی به سفر انسان به سوی مریخ بیاندازیم: سفر بهسیاره سرخ تقریبا 30 ماه طول می کشد. و طي آنف فضاپيما از میدان مغناطیسی زمین خارج مي شود. بسیاری از دانشمندان معتقدند که موادی مانند آلومینیم ، که برای حفاظت در برابر پرتو ها ، برای چرخش به دور مدار زمین یا سفر های کوتاه دیگر مانند رفتن به ماه، به کار می رود ، ممکن است برای سفر های طولانی مثل رفتن به مریخ مناسب باشد. اما برقوتی نسبت به این مساله تردید دارد. او معتقد است که رفتن به مریخ با فضاپیما های آلومینیمی غیر ممکن است.
مقایسه بين حفاظ هاي پلاستیکي و آلومینیمي به اين ترتيب است: پلی اتیلن 50 درصد بیش از آلومینیم در برابر تابش های خورشیدی و 15 درصد بهتر از آن در برابر پرتو های کیهانی ، از فضاپیما محافظت می کند.
امتياز مواد شبه پلاستیکی این است که "تابش ثانوی " کمتری دارند. این تابش در اثر خود مواد محافظ ایجاد می شود. زمانی که پرتو کیهانی به لایه های محافظ برخورد می کند، بخش هایی از این لایه به اتم های تشکیل دهنده اش متلاشی شده و تابش های هسته ای پديد مي آيد.
این عکس العمل ها باعث ایجاد پی در پی محصولات فرعی هسته ای مانند نوترونها و ... می شود که به داخل فضاپیما راه می یابند. این دقیقا مثل آن است که بخواهیم خودمان را با ديواري از سوزن از یک گلوله توپ محافظت کنیم. ديوار جلوي توپ را مي گيرد اما ازسوزن هایی که خودمان گذاشته ایم آسیب می بینیم. تابش های ثانوی عموما بیش از اشعه های کیهانی برای فضانوردان خطرناک است.
این طور که به نظر می رسد ، عناصر سنگین مانند سرب ، که اکثر مردم فکر می کنند محافظ بهتری در برابر پرتو هاهستند، تابش ثانوی بیشتری نسبت به عناصر سبک مانند کربن و هیدروژن دارند. به همين دليل پلی اتیلن را محافظ بهتری می دانیم. اتیلن ازاتم های سبک (کربن و هیدروژن) که تابش ثانوی کمتری دارند تشکیل شده است.
این عناصر سبک نمی توانند به طور کامل جلوی تابش های کیهانی را بگیرند . اما می توانند آثار زیان بار این پرتوها را به مقدار زیاد کاهش دهند.
تصور کنید بهمنی به سوی شما می آید . شما به پشت دیواری بلند پناه می برید. در این صورت مقداری از برف به شما می خورد اما به آن اندازه زیاد نیست که بتواند به شما آسیبی بزند. پلی اتیلن ها نیز مانند این دیوار عمل می کنند. برقوتی می گوید: این دقیقا همان کاری است که ما انجام می دهیم: ضعیف کردن اشعه، بدون ایجاد مقدار زیادی تابش ثانوی. حالا باید ببینیم که می توانیم در این نبرد پیروز شویم یا نه.
مشکل وقتی پيش مي آيد که يادمان بيايد که محافظ ها بايد بر نيروي هاي بزرگي در فضا غلبه کنند. پس يقينا با کیسه های زباله معمولی، نمی توان کشتی فضایی ساخت. این همان مسئله اي است که برقوتی و همکارانش روی آن کار می کنند: "افزایش استحکام پلی اتیلن برای استفاده در پروژه های فضایی".
تهيه پلي اتيلن
به همین دلیل ، محقق پروژه حفاظت کننده ها Roj Kaul به کمک برقوتی آمد. Kaul سابقا روی موادی از این قبیل، برای توسعه پوشش هلی کوپتر ها، کار می کرده است. او می گوید : RXF1 به طور قابل ملاحظه ای سبک و قوی است. استحکام کششی آن سه برابر آلومینیم است. در حالی که 2.6 بار سبک تر از آن است. زمانی که این ماده کاملا آماده شود ، می توان آن را به صورت یک فضاپیما شکل داد و قالب گیری کرد. RXF۱ همان مشتقی از پلی اتیلن است که می تواند بهترین محافظ در برابر پرتو ها باشد.
استحکام تنها یکی از مشخصه هایی است که دیواره های فضاپیما نياز دارند. برقوتی می گوید: تحمل در مقابل شعله ور شدن و حرارت زیاد نیز بسیار مهم است. ماده ای که هيچگاه در برابر پرتو مستقیم خورشید نرم نشود، وجود ندارد. پلی اتیلن خالص بسیار اشتعال زاست. پس باید تحقيقات دیگری ترتيب داده شود تا مقاومت آن در برابر اشتعال زایی و حرارت بالا رود.
بزرگترین سوال این است که آیا RXF1 می تواند بشر را به سلامت ، به مریخ ببرد؟ هیچ کس نمی تواند به طور قطع به این سوال پاسخ دهد.
رییس مرکز سلامت در برابر پرتو های ناسا می گوید : بعضی از اشعه های کهکشانی به قدری نافذند که هیچ حفاظی نمی تواند آن ها را متوقف کند، حتي پلی اتیلن. Cucinotta می افزاید: ما با يک شبیه سازی کامپیوتري احتمال ابتلا به سرطان با دو فضاپیمای آلومینیمی و پلی اتیلنی مقايسه کرده ايم و بین این دو هیچ تفاوت مهمی دیده نشد. این دیگر بستگی به زیست شناسان دارد که حدس بزنند بدن انسان چه واکنشی را در برابر پرتو های کیهانی ممکن است از خود نشان دهد. نکته جالب این است که بعد از گذشت ده ها سال از سفر های فضایی هنوز دانشمندان به طور کامل نمی دانند که بافت های انسانی چه عکس العملی را در برابر پرتو ها از خود نشان می دهند.
هنوز پرسش هاي بسياري بدون پاسخ مانده است، با اين وجود برقوتی اعتقاد دارد که RXF1 می تواند بشر را برای 30 ماه ماموریت به مریخ محافظت کند.
امروز ، تهیه لوازم خانه، فردا ، سفر به سوی ستاره ها؟ پلی اتیلن ممکن است انسان را دور تر از آن که تصور می شود، ببرد.
roje_aria79
Registered User
سحابي روزت
تصویری زیبا از سحابی روزت که عکاسی از آن به علت قدر بالایی که دارد کمی مشکل است بخصوص زمانی که بخواهید از تهران آن را ثبت کنید و این عکس هم با ابزاری بسیار قوی از شهر بزرگ پایتخت ثبت شده است٬تلسکوپ ۱۱ سانتي متر آپوکروماتیک ویلیام اپتیک به همراه CCD SBIG 200XM سوار بر پایه Losmandy و در نهایت پردازش تصویر عکس نهایی را پدید آورده است.
عکس از صادق قمي زاده
تصویری زیبا از سحابی روزت که عکاسی از آن به علت قدر بالایی که دارد کمی مشکل است بخصوص زمانی که بخواهید از تهران آن را ثبت کنید و این عکس هم با ابزاری بسیار قوی از شهر بزرگ پایتخت ثبت شده است٬تلسکوپ ۱۱ سانتي متر آپوکروماتیک ویلیام اپتیک به همراه CCD SBIG 200XM سوار بر پایه Losmandy و در نهایت پردازش تصویر عکس نهایی را پدید آورده است.
عکس از صادق قمي زاده
Zhao guang
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 26 آپریل 2006
- نوشته‌ها
- 75
- لایک‌ها
- 0
رصد بارش هاي شهابي
نخستين پرسش منجمان آماتور برای آغاز رصد بارش های شهابی اين است که چه چيز هايی را بايد رصد کنيم؟ چگونه رصد کنيم و رصد هايمان را ثبت کنيم ؟ پاسخ اين پرسش وابسته به هدف از رصد بارش شهابی است. گاهی رصدگر با وجود آنکه دلباخته ی زيبايی های آسمان شب است اما فقط به منظور تماشای اين پديده چشم به آسمان دوخته است . او از ديدن هر تير شهاب لذتی بی اندازه می برد . اما رصدگر ديگری قصد دارد در کنار اين شوق زيبا ، کار علمی انجام دهد . در اين حالت بايد در ثبت مواردی از بارش شهابی کوشش کند تا گزارش او کاربرد علمی داشته باشد . هر شهابی که در آسمان ظاهر می شود ، دارای مشخصاتی است که لازم است ابتدا با آنها آشنا شويم :
قدر :
شهاب ها هم مانند ستاره ها درخشندگی متفاوتی دارند که با مقياس قدر بيان می شود.قدر شهاب بيانگر مقدار روشنايی آن در هنگام اوج درخشش است. قدر شهاب را به کمک مقايسه ی درخشندگی اش با ستاره ها می توان تعيين کرد که البته اين کار تقريبی است و با تمرين و تجربه می توان دقت آن را بالا برد
طول رد:
برخی از شهاب ها رد بلند و برخی ديگر ردی کوتاه دارند . طول ظاهری مسيری که يک شهاب طی می کند طول رد گفته می شود و بر حسب درجه بيان می شود. برای اندازه گيری اين کميت می توانيد از همان مقياس های رايج زاويه سنجی استفاده کنيد .
رنگ:
شهاب ها رنگ های مختلفی دارند . وقتی جسم سازنده ی شهاب ( شهابواره ) وارد جو می شود ، با برخورد به مولکول های گاز می سوزد و گرمای آن موجب يونيزه شدن گازهای اطراف می شود . رنگ شهاب نشان دهنده ی رنگ عنصری است که بيش از همه يونيزه شده است .
مدت دوام:
درخشش شهاب ها نا پايدار است و به سرعت خاموش می شوند. شما فقط می توانيد شهاب ها را بر حسب مدت دوامشان به چند دسته سريع ، متوسط و کند تقسيم کنيد .
دود:
بعضی از شهاب ها پس از خاموشی ، از خود در آسمان رد دود مانندی به جا می گذارند. دود آذر گوی ها ، يعنی شهاب های پرنورتر از سياره زهره تا چند دقيقه در آسمان ديده می شود. اما سرانجام برا ثر جابه جايی لايه های جوی ، پخش و ناپديد می شود .
سرعت ساعتی سمت الرأسی :
مهمترين مشخصه هر بارش ، تعداد شهاب های آن است . بارش های شهابی هر سال در زمان مشخصی روی می دهند . در دوره ای چند روزه ، هنگامی که زمين از مدار دنباله دار مزبور می گذرد . تعداد شهاب ها به ميزان قابل توجهی افزايش و سپس کاهش می يابد . بيشترين تعداد شهاب های هر بارش را با کميتی به نام " سرعت ساعتی سمت الرأسی " ( ZHR ) بيان می کنند . ZHR تعداد شهاب های قابل مشاهده برای يک نفر در مدت يک ساعت و در شرايط مناسب است . يعنی در شرايطی که کانون بارش در سمت الرأس ( بالاترين نقطه در آسمان ) و آسمان کاملا" صاف و تاريک باشد. منظور از آسمان تاريک ، آسمانی با حد قدر ۶/۵ است.
كاري كه يك رصدگر بايد انجام بدهد تعيين شهاب بارشي و شمارش و تخمين مشخصات آن است. براي اينكه وقت و تمركز از دست نرود مي توانداز يك همكار براي يادداشت نكات بهره بگيرد.پس از پايان رصد مي توان آن را در اختيار مراكز نجومي معتبر قرار داد و به بررسي و تجزيه وتحليل داده ها پرداخت.
رصد بارش هاي اسدي
در سالهاي گذشته كه بارش اسدي به صورت رگبار شهابي (بيش از 1000 شهاب در ساعت) ظاهر شد ديگر فرصتی برای ثبت تمام مشخصات شهاب ها نبود. در چنين شرايطی رصدگران مهمترين مشخصه ها مثل تعداد شهاب های بارش در بازه های زمانی مختلف و وضعيت رصدی آسمان( مثل حد قدر و در صد ابری بودن آسمان ) را ثبت مي كنند. اما وقتي تعداد شهابها خيلي زياد نباشد ثبت مشخصات شهابها امكان پذير است.
اوج بارش شهابي امسال زماني رخ مي دهد كه در ساكنان آسيا و ازجمله ايران در نور روز قرار دارند. بنابراين اگر پيش بيني ها درست باشد رصدگران ايراني اوج بارش را نخواهند ديد.
امسال نور هلال ماه پير چندان مزاحم رصد نخواهد بود. در زمان اوج پيش بيني شده ، ساكنين غرب اروپا ، شمال غرب آفريقا و شمال شرق آمريكا بهترين شرايط را دارند چرا كه در شب قرار دارند و كانون بارش شهابي اسدي در ارتفاع قابل توجهي است. همانطور كه اشاره شد علاوه بر اوج پيش بيني شده ، بارش شهابي اسدي از چند روز قبل فعاليت معمولي خود را داردو شهابهاي آن قابل مشاهده خواهند بود. با توجه به پيش بيني ها بهترين زمان رصد سحرگاه 28 آبان خواهد بود. در اين زمان كانون بارش در ارتفاع خوبي است ضمن اينكه رصدگران ايراني اين شانس را خواهند داشت كه بخشي از شهابهاي اسدي را قبل از اوج آن ببينند. هر چه رصدگاه انتخابي شما تاريكتر باشد امكان مشاهده شهابهاي بيشتري خواهيد داشت.
به نقل از سایت پارس اسکای
نخستين پرسش منجمان آماتور برای آغاز رصد بارش های شهابی اين است که چه چيز هايی را بايد رصد کنيم؟ چگونه رصد کنيم و رصد هايمان را ثبت کنيم ؟ پاسخ اين پرسش وابسته به هدف از رصد بارش شهابی است. گاهی رصدگر با وجود آنکه دلباخته ی زيبايی های آسمان شب است اما فقط به منظور تماشای اين پديده چشم به آسمان دوخته است . او از ديدن هر تير شهاب لذتی بی اندازه می برد . اما رصدگر ديگری قصد دارد در کنار اين شوق زيبا ، کار علمی انجام دهد . در اين حالت بايد در ثبت مواردی از بارش شهابی کوشش کند تا گزارش او کاربرد علمی داشته باشد . هر شهابی که در آسمان ظاهر می شود ، دارای مشخصاتی است که لازم است ابتدا با آنها آشنا شويم :
قدر :
شهاب ها هم مانند ستاره ها درخشندگی متفاوتی دارند که با مقياس قدر بيان می شود.قدر شهاب بيانگر مقدار روشنايی آن در هنگام اوج درخشش است. قدر شهاب را به کمک مقايسه ی درخشندگی اش با ستاره ها می توان تعيين کرد که البته اين کار تقريبی است و با تمرين و تجربه می توان دقت آن را بالا برد
طول رد:
برخی از شهاب ها رد بلند و برخی ديگر ردی کوتاه دارند . طول ظاهری مسيری که يک شهاب طی می کند طول رد گفته می شود و بر حسب درجه بيان می شود. برای اندازه گيری اين کميت می توانيد از همان مقياس های رايج زاويه سنجی استفاده کنيد .
رنگ:
شهاب ها رنگ های مختلفی دارند . وقتی جسم سازنده ی شهاب ( شهابواره ) وارد جو می شود ، با برخورد به مولکول های گاز می سوزد و گرمای آن موجب يونيزه شدن گازهای اطراف می شود . رنگ شهاب نشان دهنده ی رنگ عنصری است که بيش از همه يونيزه شده است .
مدت دوام:
درخشش شهاب ها نا پايدار است و به سرعت خاموش می شوند. شما فقط می توانيد شهاب ها را بر حسب مدت دوامشان به چند دسته سريع ، متوسط و کند تقسيم کنيد .
دود:
بعضی از شهاب ها پس از خاموشی ، از خود در آسمان رد دود مانندی به جا می گذارند. دود آذر گوی ها ، يعنی شهاب های پرنورتر از سياره زهره تا چند دقيقه در آسمان ديده می شود. اما سرانجام برا ثر جابه جايی لايه های جوی ، پخش و ناپديد می شود .
ZHR سرعت ذرات ورودی بعدکانون بارش ميل کانون بارش بيشينه فعاليت دوره فعاليت نام بارش
۵ Km/s ۳۰ ۱۹۵ ۴- ۴ فروردين ۵ بهمن - ۲۶فروردين سنبله ای
15 Km/s ۴۹ ۲۷۱ ۳۳+ ۲ ارديبهشت ۲۷ فروردين - ۵ ارديبهشت شلياقی
۶۰ Km/s ۶۶ ۳۳۷ ۰۱- ١۶ ارديبهشت ۳۰ فروردين - ۷ خرداد اتا – دلوی
۵ Km/s ۳۰ ۲۴۷ ۲۲- ۳۰ ارديبهشت ۲۶ فروردين - ۲۴ تير قوسی
۵ Km/s ۳۵ ۳۴۰ ۳۰- ۶مرداد ۲۴ تير - ۱۹ مرداد حوت جنوبی
۲۰ Km/s ۴۰ ۳۳۹ ١۷- ۶مرداد ۲۱ تير - ۲۸ مرداد دلتا-دلوی جنوبی
۵ Km/s ۴۰ ۳۳۴ 2+ ۲١ مرداد ۲۴ تير - ۳ شهريور دلتا-دلوی شمالی
۱۰۰ ۵۹ Km/s ۴۷ ۵۷+ ۲۲مرداد ۲۷تير - ۳ شهريور برساووشی
۶ Km/s ۲۵ ۲۸۶ ۵۹+ ۲۷مرداد ۰۴مرداد- ١۰ شهريور کاپا-دجاجه ای
١۰ Km/s ۶۶ ۸۵ ۴١+ ١۰ شهريور ۳ شهريور- ١۵ شهريور آلفا-ارابه رانی
متغير Km/s ۲۰ ۲۶۲ ۵۴+ ۱۷ مهر ۱۴-۱۸مهر تنينی
۲۰ Km/s ۶۶ ۹۵ ۱۶+ ۳۰ مهر ۱۰ مهر - ۱۶ آبان جباری
۱۴ Km/s ۲۷ ۵۳ ۱۲+ ۱۴ آبان ۹مهر- ۴ آذر ثوری جنوبی
۷ Km/s ۲۹ ۵۸ ۲۱+ ۲۱ آبان ۹مهر- ۴ آذر ثوری شمالی
متغير Km/s ۷۲ ۱۵۳ ۲۲+ ۲۸ آبان ۲۳- ۳۰ آبان اسدی
۱۲۰ Km/s ۳۵ ۱۱۲ ۳۳+ ۲۳ آذر ۲۶-۱۶آذر جوزايی
١۰ Km/s ۳۳ ۲۱۷ ۷۶+ ۱ دی ۲۶ آذر-۵ دی دبی
۱۲۰ Km/s ۴۳ ۲۲۹ ۴۹+ ۱۴ دی ۱۵-۱۱ دی ربعی
جدول ۱: مهمترين بارشهای شهابی ساليانه۵ Km/s ۳۰ ۱۹۵ ۴- ۴ فروردين ۵ بهمن - ۲۶فروردين سنبله ای
15 Km/s ۴۹ ۲۷۱ ۳۳+ ۲ ارديبهشت ۲۷ فروردين - ۵ ارديبهشت شلياقی
۶۰ Km/s ۶۶ ۳۳۷ ۰۱- ١۶ ارديبهشت ۳۰ فروردين - ۷ خرداد اتا – دلوی
۵ Km/s ۳۰ ۲۴۷ ۲۲- ۳۰ ارديبهشت ۲۶ فروردين - ۲۴ تير قوسی
۵ Km/s ۳۵ ۳۴۰ ۳۰- ۶مرداد ۲۴ تير - ۱۹ مرداد حوت جنوبی
۲۰ Km/s ۴۰ ۳۳۹ ١۷- ۶مرداد ۲۱ تير - ۲۸ مرداد دلتا-دلوی جنوبی
۵ Km/s ۴۰ ۳۳۴ 2+ ۲١ مرداد ۲۴ تير - ۳ شهريور دلتا-دلوی شمالی
۱۰۰ ۵۹ Km/s ۴۷ ۵۷+ ۲۲مرداد ۲۷تير - ۳ شهريور برساووشی
۶ Km/s ۲۵ ۲۸۶ ۵۹+ ۲۷مرداد ۰۴مرداد- ١۰ شهريور کاپا-دجاجه ای
١۰ Km/s ۶۶ ۸۵ ۴١+ ١۰ شهريور ۳ شهريور- ١۵ شهريور آلفا-ارابه رانی
متغير Km/s ۲۰ ۲۶۲ ۵۴+ ۱۷ مهر ۱۴-۱۸مهر تنينی
۲۰ Km/s ۶۶ ۹۵ ۱۶+ ۳۰ مهر ۱۰ مهر - ۱۶ آبان جباری
۱۴ Km/s ۲۷ ۵۳ ۱۲+ ۱۴ آبان ۹مهر- ۴ آذر ثوری جنوبی
۷ Km/s ۲۹ ۵۸ ۲۱+ ۲۱ آبان ۹مهر- ۴ آذر ثوری شمالی
متغير Km/s ۷۲ ۱۵۳ ۲۲+ ۲۸ آبان ۲۳- ۳۰ آبان اسدی
۱۲۰ Km/s ۳۵ ۱۱۲ ۳۳+ ۲۳ آذر ۲۶-۱۶آذر جوزايی
١۰ Km/s ۳۳ ۲۱۷ ۷۶+ ۱ دی ۲۶ آذر-۵ دی دبی
۱۲۰ Km/s ۴۳ ۲۲۹ ۴۹+ ۱۴ دی ۱۵-۱۱ دی ربعی
سرعت ساعتی سمت الرأسی :
مهمترين مشخصه هر بارش ، تعداد شهاب های آن است . بارش های شهابی هر سال در زمان مشخصی روی می دهند . در دوره ای چند روزه ، هنگامی که زمين از مدار دنباله دار مزبور می گذرد . تعداد شهاب ها به ميزان قابل توجهی افزايش و سپس کاهش می يابد . بيشترين تعداد شهاب های هر بارش را با کميتی به نام " سرعت ساعتی سمت الرأسی " ( ZHR ) بيان می کنند . ZHR تعداد شهاب های قابل مشاهده برای يک نفر در مدت يک ساعت و در شرايط مناسب است . يعنی در شرايطی که کانون بارش در سمت الرأس ( بالاترين نقطه در آسمان ) و آسمان کاملا" صاف و تاريک باشد. منظور از آسمان تاريک ، آسمانی با حد قدر ۶/۵ است.
كاري كه يك رصدگر بايد انجام بدهد تعيين شهاب بارشي و شمارش و تخمين مشخصات آن است. براي اينكه وقت و تمركز از دست نرود مي توانداز يك همكار براي يادداشت نكات بهره بگيرد.پس از پايان رصد مي توان آن را در اختيار مراكز نجومي معتبر قرار داد و به بررسي و تجزيه وتحليل داده ها پرداخت.
رصد بارش هاي اسدي
در سالهاي گذشته كه بارش اسدي به صورت رگبار شهابي (بيش از 1000 شهاب در ساعت) ظاهر شد ديگر فرصتی برای ثبت تمام مشخصات شهاب ها نبود. در چنين شرايطی رصدگران مهمترين مشخصه ها مثل تعداد شهاب های بارش در بازه های زمانی مختلف و وضعيت رصدی آسمان( مثل حد قدر و در صد ابری بودن آسمان ) را ثبت مي كنند. اما وقتي تعداد شهابها خيلي زياد نباشد ثبت مشخصات شهابها امكان پذير است.
اوج بارش شهابي امسال زماني رخ مي دهد كه در ساكنان آسيا و ازجمله ايران در نور روز قرار دارند. بنابراين اگر پيش بيني ها درست باشد رصدگران ايراني اوج بارش را نخواهند ديد.
امسال نور هلال ماه پير چندان مزاحم رصد نخواهد بود. در زمان اوج پيش بيني شده ، ساكنين غرب اروپا ، شمال غرب آفريقا و شمال شرق آمريكا بهترين شرايط را دارند چرا كه در شب قرار دارند و كانون بارش شهابي اسدي در ارتفاع قابل توجهي است. همانطور كه اشاره شد علاوه بر اوج پيش بيني شده ، بارش شهابي اسدي از چند روز قبل فعاليت معمولي خود را داردو شهابهاي آن قابل مشاهده خواهند بود. با توجه به پيش بيني ها بهترين زمان رصد سحرگاه 28 آبان خواهد بود. در اين زمان كانون بارش در ارتفاع خوبي است ضمن اينكه رصدگران ايراني اين شانس را خواهند داشت كه بخشي از شهابهاي اسدي را قبل از اوج آن ببينند. هر چه رصدگاه انتخابي شما تاريكتر باشد امكان مشاهده شهابهاي بيشتري خواهيد داشت.
به نقل از سایت پارس اسکای
Zhao guang
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 26 آپریل 2006
- نوشته‌ها
- 75
- لایک‌ها
- 0
تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر تصويری تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند.
تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر اين تصوير تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند. اين خوشه داراي چندين كهكشان است كه توسط گرانش به هم نگه داشته شده اند. يك ابر سياهچاله فوق حجيم نيز ذر قلب اين خوشه پرسه مي زند كه حجمي بيشتر از يك بيلوين جرم خورشيدي دارد. نواحي قرمز ، فورانهاي دوقلوي مواد هستند كه از سياهچاله به بيرون جريان دارند.
اين تصوير سه نما از ناحيه اي را نمايش مي دهد كه اختر شناسان آن را با تركيب كردن ، تبديل به يك تصوير كردند. نماي اپتيكي خوشه كهكشاني كه توسط دوربين پيشرفته تلسكوپ هابل گرفته شده است چندين كهكشان را نشان مي دهد كه گرانش آنها را به هم نگه داشته است.
گاز داغ با حرارتي معادل 50 ميليون درجه در فضاي بين كهكشانها پراكنده است. اين گاز پرتو هاي ايكس گسيل مي كند كه در تصويري كه توسط رصد خانه پرتو ايكس گرفته شده به رنگ آبي ديده مي شود. بخش پرتو ايكس تصوير ، حفره هاي بسيار بزرگي در گاز را نشان مي دهد كه قطر هر كدام از آنها 640 سال نوري يعني حدود هفت برابر قطر كهكشان راه شيري مي باشد.
حفره ها توسط ذرات بار داري پر شده اند كه گرداگرد خطوط ميدان مغناطيسي مي چرخند و امواج راديوئي گسيل مي كنند كه در تصوير گرفته شده توسط شبكه تلسكوپ بسيار بزرگ نيو مكزيكو در ماه ژوئن 1993 به رنگ قرمر نشان داده شده است. اين حفره ها توسط فورانهاي ذرات باردار كه تقريبا با سرعت نور توسط ابر سياه چاله پرتاب مي شوند بوجود آمدند.
تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر اين تصوير تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند. اين خوشه داراي چندين كهكشان است كه توسط گرانش به هم نگه داشته شده اند. يك ابر سياهچاله فوق حجيم نيز ذر قلب اين خوشه پرسه مي زند كه حجمي بيشتر از يك بيلوين جرم خورشيدي دارد. نواحي قرمز ، فورانهاي دوقلوي مواد هستند كه از سياهچاله به بيرون جريان دارند.
اين تصوير سه نما از ناحيه اي را نمايش مي دهد كه اختر شناسان آن را با تركيب كردن ، تبديل به يك تصوير كردند. نماي اپتيكي خوشه كهكشاني كه توسط دوربين پيشرفته تلسكوپ هابل گرفته شده است چندين كهكشان را نشان مي دهد كه گرانش آنها را به هم نگه داشته است.
گاز داغ با حرارتي معادل 50 ميليون درجه در فضاي بين كهكشانها پراكنده است. اين گاز پرتو هاي ايكس گسيل مي كند كه در تصويري كه توسط رصد خانه پرتو ايكس گرفته شده به رنگ آبي ديده مي شود. بخش پرتو ايكس تصوير ، حفره هاي بسيار بزرگي در گاز را نشان مي دهد كه قطر هر كدام از آنها 640 سال نوري يعني حدود هفت برابر قطر كهكشان راه شيري مي باشد.
حفره ها توسط ذرات بار داري پر شده اند كه گرداگرد خطوط ميدان مغناطيسي مي چرخند و امواج راديوئي گسيل مي كنند كه در تصوير گرفته شده توسط شبكه تلسكوپ بسيار بزرگ نيو مكزيكو در ماه ژوئن 1993 به رنگ قرمر نشان داده شده است. اين حفره ها توسط فورانهاي ذرات باردار كه تقريبا با سرعت نور توسط ابر سياه چاله پرتاب مي شوند بوجود آمدند.