• پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است

اخبار ، مقالات و دانستی های نجوم و فضا

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
آسمان این هفته

مريخ 4.3 درجه شمال ماه
دوشنبه 29 آبان

اقامت اورانوس
دوشنبه 29 آبان

ماه نو

سه‌شنبه 30 آبان

مشتری 5.3 درجه شمال ماه
سه‌شنبه 30 آبان

زهره 4.8 درجه شمال ماه
سه‌شنبه 30 آبان

قلب العقرب 0.3 درجه شمال ماه (اختفا)
سه‌شنبه 30 آبان

مشتری در مقارنه
چهارشنبه 1 آذر

زهره 4.5 درجه شمال قلب العقرب
شنبه 4 آذر

عطارد در بيشترين کشيدگی غربی(20)

يکشنبه 5 آذر

نپتون 2.7 درجه شمال ماه

دوشنبه 6 آذر

تربيع اول

سه‌شنبه 7 آذر

اورانوس 0.2 درجه شمال ماه (اختفا)
سه‌شنبه 7 آذر
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
ستاره جدید در همسایگی ما
ستاره شناسان 20 منظومه ستاره ای جدید را در همسایگی منظومه شمسی شناسایی کردند.

این منظومه ها شامل بیست وسومین وبیست وچهارمین ستاره های نزدیک منظومه شمسی هستند. این گروه قبلا 8 منظومه دیگر و گروه دیگری 6 منظومه ستاره ای را شناسایی کرده بودند. با افزودن آمار جدید بدست آمده به لیست این منظومه ها می توان گفت که از سال 2000 اطلاعات ما از جمعیت ستاره ای راه شیری 16 درصد افزایش پیدا کرده است. لازم به ذکر است که این بررسی در 10 پارسکی (33سال نوری) انجام شده است.
گروه ریکنز(RECONS) کاشف این ستاره ها هستند که در سال 1999 با تلسکوپ کوچکی در شیلی آنها را کشف کردند ودر دسامبر سال 2006 در مجله Astronomical آن را ارائه دادند.
تاد هنری، از دانشگاه جورجیا در آتلانتا و رئیس این پروژه، می گوید:«هدف ما کمک به کامل کردن آمار اجرام در همسایگی منظومه شمسی بود. در واقع می خواستیم دیدگاهی آماری از شناخت جمعیت ستاره ها در کهکشانمان بدست آوریم. مثلا در مورد جرم آنها، مراحل تکامل آنها یا فراواني منظومه های ستاره های چندتایی و.... اطلاعاتی بدست آوریم. همچنین به دلیل نزدیکی، این منظومه ها یکی از بهتربن سوژه ها برای جستجوی سیارات دارای حیات هستند و برای مطالعات اخترزیستی بسيار مفید واقع خواهند شد و احتمالا می توانند به این سوال پاسخ دهند که آیا سیاره ای وجود دارد که شرایط حیات روی آن بتواند فراهم شود؟
20 جرم گزارش شده اخیر همگی کوتوله قرمز هستند که 239 جرم از 348 جرم فراسوی منظومه شمسی را تشکیل می دهند. این اجرام در 10 پارسکی یعنی در محدوده بررسی های آماری گروه ریکنز قرار دارند؛ بنابراین مي توان گفت کوتوله های قرمز تقریبا 69 درصد از اجرام راه شیری را تشکیل می دهند.
هنری می گوید:«کوتوله های قرمز کم نورترین ولی بیشترین اجرام در راه شیری هستند. با اینکه با چشم غیر مسلح نمی توان کوتوله قرمز را دید ولی طبق بررسی های ما انبوهی از آنها در کهکشان ما پراکنده است.»
فاصله این ستاره ها با استفاده از تلسکوپ 0.9 متری درCTIO با روش اختلاف منظر، اندازه گیری شده است. در اين روش به دليل جابه جايي زمين در مدار خود در طول يک سال، مکان ستاره نزديک نسبت به ستاره هاي دورتر کمي جابه جا مي شود که با اندازه گيري اين جابه جايي مي توان فاصله ستاره را محاسبه کرد.
هنری در یادداشتهای خود می نویسد:«ما انتظار داریم که در آینده منظومه های بیشتری را در ده پارسکی منظومه شمسی معرفی کنیم.»
هدف این آمارگیری کشف ودسته بندی ستاره ها کوتوله های قهوه ای در مجاورت خورشید است.این اجرام با اندازه گیری موقعیتشان، درخشندگی ، رنگشان و گرفتن طيف و پي بردن به عناصر جو آنها، به دقت بررسی می شوند.
همسایگان جا افتاده خورشيد در این بررسی، اجرام بسیار کم جرم از رده طيفيM هستند که به عنوان کوتوله های قرمزشناخته می شوند ویا اجرامی با طیف نوع L و T که آنها نيزعموما کوتوله های قهوه ای با جرم بسیار کم هستند.
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
نگاهی دقیق به سیارک دوتایی 1999 KW4
رصد های اخیر با تلسکوپ رادیویی آرسیبو جزئیات بسیار دقیقی از يک سیارک دوتايي در اختیار ما قرار داده است.
اختر شناسان سیارک 1999 KW4 را نخستین بار در سال 1999 کشف کردند. سال 2001 هنگامی که این سیارک به زمین نزدیک تر شد اختر شناسان دریافتند که یک سیارک نیست بلکه شامل دو سیارک سنگی است که به دور یکدیگر می گردند. این سیارک از آن دسته سیارک هایی است که می توانند برای زمین خطر آفرین باشند. اما طبق محاسبات تا حداقل 1000 سال دیگر خطری برای زمین نخواهد داشت. به دلیل این که این سیارک در واقع یک سیستم دوتایی است اخترشناسان قادرند جرم و چگالی هر دو مولفه آن را به دست آورند. رصد های اخیر تلسکوپ رادیویی آرسیبو جزئیات بسیار دقیقی از این سیارک در اختیار ما قرار داده است.
346kfp3.jpg

سیارک KW41999 امتیازعکس: کرنل(cornell (
محققان با استفاده از تلسکوپ رادیویی قدرتمند آرسیبو دقیق ترین تصاویری را که تا کنون از سیارک های دوتایی نزدیک به زمین (near earth asteroid) گرفته شده است، به دست آورده اند که می تواند سرنخ هایی از چگونگی پیدایش،مشخصات و حرکات این سیستم دوتایی به ما بدهد.
استیو استرو، کارشناس ارشد فیزیک از کرنل و محقق ارشد ناسا /کلتک در آزمایشگاه پیشران جت در پاسادنا و جین-لوک مارگت ,دستیار پروفسور اخترشناسی در کرنل به همراه همکاران دیگر خود این تحقیق را درباره ی این سیارک انجام داده اند و نتایج تحقیق آن ها در شماره ی این ماه مجله science چاپ می شود.
آن ها می گویندkw4 1999 در واقع دو توده از ذرات سنگی با چگالی کم و اسفنجی شکل است که به دور یکدیگر می گردند. مدار این دو سیارک به گونه ای است که در حضیض مداری خود از عطارد به خورشید نزدیک تر می شوند و از نزدیکی مدار زمین نیز می گذرد. این اجرام نخستین بار در سال 1999 کشف شدند ولی دوگانه بودن آن ها هنگامی که در سال 2001 به فاصله ی4.77 میلیون کيلومتر از زمین رسيدند، کشف شد. این فاصله نزدیک ترین فاصله ی آن ها از زمین تا سال 2036م. است.
دانشمندان در این تحقیق از تلسکوپ رادیویی آرسیبو و شبکه اعماق آسمان گلدستون ناسا استفاده کردند؛ تنها تلسکوپهايي که توانايي راداري چنين رصدهايي را دارند. آرسيبو را، در پورتوريکو، مرکز اختر شناسی و مرکز بررسی یونوسفر در کرنل، اداره می کنند.
1999 kw4 منبع اطلاعاتی ارزشمندی برای سیاره شناسان است. به کمک آن سياره شناسان مي توانند پیدایش و تحول اجرام نزدیک زمین و همچنین راه های کم خطر کردن آن ها را بررسی کنند. Kw4 در دسته بندی سیارک ها جزء سیارک های خطرناک برای زمین محسوب می شود اما محاسبات نشان می دهد که این سیارک حداقل تا 1000 سال دیگر با زمین بر خورد نخواهد کرد.
بر خلاف سیارک های عادی ,بسیاری از خصوصیات فیزیکی سیارک های دوگانه همانندجرم و چگالی هر عضو، به کمک اثر گرانشی متقابلی که بر عضو دیگر می گذارد قابل اندازه گیری است. در مورد این سیارک نیز محققان قادرند مدار,جرم,شکل و چگالی دو مولفه ی آلفا و بتای kw4 را به دست آورند.
آن ها متوجه شدند که این دو جسم خصوصیات عجیبی دارند.شکل هر دو نامنظم است. قطعه بزرگ تر یا آلفا قطری برابر 1.5 کیلومتر دارد و با این که بسیار سریع به دور خود می چرخد همچنان یکپارچه باقی مانده است و قطعه قطعه نشده است. همچنین قطعه ی کوچک تر و چگال تر بتا، هنگام چرخش در مدار خود لرزش های قابل توجهی دارد.
مارگت در این باره می گوید: "این نخستین باری است که ما عکسی با این وضوح از یک سیارک تهیه کرده ایم؛ به طوری که شکل هر دو مولفه مشخص است. اگر از قطب به مولفه ی آلفا نگاه کنیم به نظر دایره ای است اما از کنار به الماسی با کناره های صیقل خورده و قوس دار می ماند و در استوا بر آمدگی مشخصی دارد. اگر ذره ای را روی سطح رها کنیم به سمت استوا کشیده می شود یعنی به طرز عجیبی بلندترین نقطه پست ترین نقطه نیز هست." بررسی دقیق حرکت این دو برای فهمیدن چگونگی شکل گیری آن ها ضروری است.
وی می افزاید: "همدم اصلی بیشتر این سیستم های دوتایی، سرعت هایی بسیار نزدیک به حداکثر آستانه ی تحمل دارند." این مشخصه بیان می کند سیستم مي توانست در ابتدا يک سيارک باشد ( يا قطعه اي از يک سيارک بزرگتر) که یک رویارویی نزدیک با يک جرم ديگر یا تابش نور خورشید چرخش آن را موجب شده است.
محققان می گویند که اطلاعات به دست آمده از آرسیبو و گلدستون دریچه ی جدیدی را در شناخت بهتر سیارک های نزدیک زمین باز کرده است. از طرف دیگر، این تحقیق ارزش این دو تلسکوپ را نیز نشان می دهد؛ تلسکوپ گلدستون که قدرت هدایت پذیری و تلسکوپ آرسیبو که توان تفکیک بالایی دارد.
مارگت می گوید: "این دو تلسکوپ مکمل یکدیگر بودند. گلدستون می تواند اجسام را در بازه هاي زماني طولاني تر ردیابی و دنبال کند و آرسیبو توان تفکیک و دقت بالایی دارد."
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
سحابي کله اسب
42x46wy.jpg

اين شب ها شکارچي آسمان نظاره گر زمينيان است و اين عکس هم سحابي کم فروغ کله اسب را نشان مي دهد ابزاري که اين عکس را پديد آورده است علت اصلي ثبت شدنش از شهري با آلودگي نوري تهران بوده است. تلسکوپ آپوکروماتيک 11cm ويليام اپتيک و CCD SBIG 200XM سوار بر پايه Losmandy و در نهايت پردازش تصوير و ثبتي به اين زيبايي.
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
آسمان شب

تربيع اول
سه‌شنبه 7 آذر

اورانوس 0.2 درجه شمال ماه (اختفا)
سه‌شنبه 7 آذر

ماه در حضيض
شنبه 11 آذر

ماه بدر
سه‌شنبه 14 آذر
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
بازگشت به زهره با "وسپر"
چه اتفاقی برای زهره افتاد که چنین شرایط خصمانه ای در برابر هر نوع شکلی از حیات در پیش گرفته است؟ برای پاسخ به این پرسش در حال حاضر ناسا بر روی فضا پیمایی به نام وسپر کار می کند ...
اين فضپيما که در مارچ 2015 در مدار زهره قرار می گیرد، مجهز به ابزاری است که جو این سیاره را در طی دو سال مورد بررسی قرار می دهد.
سیاره زهره تقریبا هم اندازه زمین است و به همین دلیل به خواهر دوقلوی زمین معروف است. نسبت به زمین، زهره حدودا 30% به خورشید نزدیک تر است و در آغاز عصر فضا دانشمندان معتقد بودند که جو ابری این سیاره احتمالا جنگلی با شرایط فراوان زیست محیطی را از دید ما پنهان کرده است. هرچند هنگامی که در سال 1960 ماهواره های امریکایی وروسی زهره را دیدند، روشن شد که این سیاره توانایی حمایت و حفظ شرایط زیستی را ندارد.
فضا پیما، شرایط زهره را مانند بیابان داغی توصیف کرد که سطح بدون آب آن تحت فشار جوی تقریبا 100 برابر فشار وارد بر زمین قرار گرفته است. ابرهای موجود در آن دارای قطرات اسید سولفوریک هستند و درجه حرارت آن 800 درجه فارنهایت است که برای ذوب قلع هم کافی است. تحت چنین شرایطی هر شکلی از حیات می سوزد و از بین می رود.
با این حال، ممکن است زمین و زهره در زمان کوتاهی بعد از تشکیل دارای شرایط یکسانی بوده باشند. چین گوردون مدیر تحقیق این ماموریت پیشنهادی در مرکز فضایی گودارد ناسا می گوید: "حل این معما به کمک ماموریت وسپر می تواند پاسخی برای این باشد که چرا این دو سیاره، زهره و زمین، با این که تحت شرایط تقریبا یکسانی بوجود آمده اند، در حال حاضر دارای تفاوت های زیادی هستند."
2iij192.jpg

تصويري سه بعدي از زهره که با کمک داده هاي فضاپيماي ماژلان تهيه شده است.
وسپر ترجمه لاتین "ستاره شامگاهي" یا همان زهره است. این ماموریت ناسا برای شناخت مواد تشکیل دهنده جو این سیاره و چگونگی تغییراین جو است. درک این مطلب راهی برای کمک به دانشمندان در دانستن این موضوع است که چگونه جایی که می توانست بهشت باشد تبدیل به جهنمی سوزان شد.
طرح پیشنهادی وسپر در میان طرح های بی شماری در پاسخ به طرح اکتشافی ناسا در اپریل 2006 بود. ناسا از میان این طرح ها، سه طرح از جمله وسپر را انتخاب کرد. به عنوان یک ماموریت جدید، گروه وسپر، 1.2 ملیون دلار برای پیشبرد این طرح دریافت خواهند کرد.
در صورت ادامه این طرح، وسپر بایستی ماموریتش را که شامل بایگانی و تحليل داده ها است، با مبلغ کمتر از 425 ملیون دلار کامل کند.
پروژه وسپردر صورت تصویب، زهره را برای دو روز مورد بررسی قرار می دهد. هر روز زهره معادل 243 روز زمین است. زهره به قدری آهسته می چرخد که روز آن از سالش طولانی تر است (هر یک سال زهره برابر 224.7 روز زمین است).
ماموریت وسپر شامل موارد زیر است:
چگونگی تکامل جوی زهره از آغاز پیدایش (مشابه با زمین) تا کنون (متناقض با زمین). پاسخ به این پرسش به آگاهی از تغییرات آب و هوای زمین نیز کمک می کند.
اگرچه زهره به آهستگی می چرخد، ابرهایی که آن را می پوشانند با سرعت 200 مایل در ساعت حرکت می کنند. به این مسئله "چرخش بیش از حد" می گوییم که دانشمندان علاقه مند به شناسایی عامل ایجاد آن هستند.
این ابرهای در حال چرخش گردبادهایی را ایجاد می کنند که مانند طوفان های توامی هستند که پهلو به پهلو در هر قطب وجود دارند. دانشمندان علاقه مند به دانستن مسائلی از این قبیل هستند که چرا و تحت چه شرایطی این طوفان ها ایجاد می شوند و آیا واکنش های شیمیایی مشابه با واکنش های شیمیایی که در زمین اتفاق مي افتد و سبب تشکیل سوراخ لایه ازون می شود، در زهره هم اتفاق می افتد یا خير.
ماموریت دیگر وسپر بررسی تغییرات طولانی در ترکیبات دی اکسید سولفورموجود در جو زهره و در نتیجه وجود آتشفشان های فعال در زهره است.

بخش عمده اي از جو زهره از دی اکسید کربن تشکیل شده است که انتظار می رود نور خورشید آن را به مونواکسید کربن و اکسیژن تجزیه کند. این مسئله تا به حال در مقیاس وسیع اتفاق نیفتاده است، در غير اين صورت دانشمندان موفق به رویت آن می شدند. ولی از آنجایی که عامل شیمیایی ناشناخته ای شرایط جوی آن را ثابت نگه می دارد، تاحدودی صحت این مسئله تایید می شود.
ماموریت وسپر، تکمیل ماموریت های گذشته و ماموریت های در حال حاضر است؛ مانند فضاپیمای "سریع السیرزهره" آژانس فضایی اروپایی که 11 اپریل 2006 به زهره رسید و به مدت دو روز زهره که معادل 486 روز زمین است، آن را بررسی کرد. وسپر در مارچ2015 وارد مدار زهره می شود. با بررسی جو این سیاره در زمان های متفاوت، دانشمندان می توانند رکورد کامل تری از چگونگی تغییرات جوی آن داشته باشند.
اگر پروژه وسپر تصویب شود، مرکز گودارد آن را به مرحله اجرا می گذارد. ناسا بعد از مرور جزئیات این پروژه احتمالا تحقیقات بیشتری انجام خواهد داد. تصمیمات در مورد این که کدام یک از مراحل ماموریت پیشرفت بیشتری داشته اند، درسال آینده اتخاذ می شوند.
 

Zhao guang

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
26 آپریل 2006
نوشته‌ها
75
لایک‌ها
0
سحابي کله اسب
42x46wy.jpg

اين شب ها شکارچي آسمان نظاره گر زمينيان است و اين عکس هم سحابي کم فروغ کله اسب را نشان مي دهد ابزاري که اين عکس را پديد آورده است علت اصلي ثبت شدنش از شهري با آلودگي نوري تهران بوده است. تلسکوپ آپوکروماتيک 11cm ويليام اپتيک و CCD SBIG 200XM سوار بر پايه Losmandy و در نهايت پردازش تصوير و ثبتي به اين زيبايي.


خیلی جالب بود

اول که عکس رو دیدم باورم نشد عکس توی تهران گرفته شده و کار بچه های خودمونه.
بعد گفتم حتما یا کار امیر حسین ابوالفتح هست یا صادق قمی زاده ، که بعد دیدم حدسم درس بوده
واقعا ایول داره
شاهکاری آفریده
ولی خوب ، ابزار بی نهایت وحشتناکی داشته
خلاصه دمش گرم
و البته دم روژه عزیز چون من با سحابی کله اسبی خیلی خیلی حال میکنم.
خلاصه چشمم رو روشن کردی:happy: :cool:
 

Zhao guang

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
26 آپریل 2006
نوشته‌ها
75
لایک‌ها
0
در ماه جاری میلادی نمایی از گردباد قطبی زحل که توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شده بود، اخترشناسان را بیش از پیش نسبت به چگونگی عملکرد اتمسفر سیارات کنجکاو کرد.اما برای سیاره شناسانی که هم اکنون مشغول بررسی سیاره زهره می باشند ، این تصویر تا حدودی آشنا بود.


در دهه 1970 میلادی اخترشناسان گردبادی مشابه را در جو زهره مشاهده نمودند و تاکنون به مدت شش ماه است مدار گرد ونوس اکسپرس آژانس فضایی اروپا مشغول بررسی این ساختار جوی عجیب می باشد.

فضاپیمای پایونیر ونوس ناسا بیست و پنج سال پیش،برای نخستین بار این گردباد قطبی را در سیاره زهره کشف کرد.این گرداب بواسطه دارا بودن دو مرکز ، یکی از اسرار آمیز ترین پدیده ها در منظومه شمسی می باشد.

یکی از مهمترین بخش های ماموریت مدارگرد ونوس اکسپرس، به هنگام نخستین رویارویی با زهره در آوریل سال 2006 میلادی ،کشف گرداب دیگری در قطب جنوب این سیاره بود؛ سرانجام گرداب مورد نظر کشف گردید.

پیر دورزات مدیر و متخصص تصویر بردار طیف سنج حرارتی مرئی و فرو سرخ مدارگرد ونوس اکسپرس (VIRTIS) از رصدخانه ملی پاریس در این باره می گوید: گردباد های قطبی بیان گر وجود عناصر بنیادی دینامیک جو یک سیاره می باشند اما تندباد و یا طوفان ‌نیستند، چرا که طوفان از صعود هوای مرطوب در جو پدید می آید.به علاوه هوای مرطوب برای صعود نیازمند نيروى کوريوليس- تقابل بین گردش جو و چرخش سیاره-می باشند، در حالیکه این نیرو برای انتقال گردباد ها به قطب های سیاره کافی نیست و سرعت چرخش سیاره زهره نیز بسیار آهسته است. دوره تناوب(حركت به دور محور) این سیاره برابر با 243 روز زمینی می باشد.

گردباد قطبی ار کنار هم قرار گرفتن منطقه ای کم فشار از جو با قطب در حال گردش سیاره بوجود می آید.

این امر باعث می شود هوای چرخان از نقط فوقانی جو به سمت پایین حرکت کند، همانند گردابی که آب به هنگام پایین رفتن در اطراف خود ایجاد می کند.


7DZ_1124venus.jpg


نمایی حقیقی از گردباد های زحل (سمت راست) و زهره (سمت چپ)



گردباد ها فرایندی کاملا طبیعی هستند و در سایر سیارات جود دار از جمله زمین نیز رخ می دهند.اما آنچه که سیاره زهره را از دیگر سیارات متمایز می سازد، دو مرکزی بودن ساختار این گردباد است.

برای آگاهی یافتن از ماهیت این گردباد مدارگرد ونوس اکسپرس با تجهیزات همراه خود به جمع آوری اطلاعات می پردازد.در این بین حداکثر میزانی جمع آوری اطلاعات بسیار مهم است زیرا گردباد ها دائما در حال تغییر اند و بررسی این فرایند دانشمندان را قادر می سازد به چگونگی این تغییرات و چرخه جوی سیاره پی ببرند.

در همین زمان اطلاعاتی از گردباد قطبی زحل توسط فضاپیمای کاسینی جمع آوری می شود.دروزات یکی از اعضای تیم نقشه بردار طيف سنج مرئی فرو سرخ فضاپیمای کاسینی(VIMS) نیز می باشد.

تیم تحقیقاتی ویمز با استفاده از تجهیزات پیشرفته خود به بررسی مرکز گردباد قطبی سیاره زحل خواهد پرداخت.به عقیده دروزات از آنجا که ابر های تیره مانع از مشاهده مستقیم جزئیات در نور مرئی می گردند، بررسی این پدیده در طیف فرو سرخ به اخترشناسان این امکان را می دهد تا بیش از صد کیلومتر در پس ابر ها به کاوش بپردازند.

این مشاهدات دانشمندان را در ساخت مدل هایی سه بعدی از ساختار گردباد های قطبی یاری خواهد کرد.به علاوه آنها قادر خواهند بود به مقایسه گرد باد های زهره، زحل و دنیا های دیگر بپردازند.این در حالی است که تفاوت ها و شباهت ها آتی گرد باد های قطبی در پی بردن به تفاوت های میان اتمسفر سیارات مختلف نقشی اساسی خواهند داشت.

به این شیوه از بررسی، سياره شناسی تطبیقی می گویند، به بیان دیگر با مطالعه پدیده های زمینی در سیارات دیگر، درک بهتری از سیاره خودمان بدست می آوریم.

منبع: پارس اسکای
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
سیاهچاله ای در مقابل دوربین رصدخانه فضایی اسا فوران کرد
رصدخانه فضایی اشعه گاما(انتگرال) در اسا نمونه بی نظیری از فوران اشعه گاما را شناسایی کرده است. اخترشناسان با استفاده از این انفجار عظیم می توانند مکانهای احتمالی وجود سیاهچاله ها رادر کهکشانمان تعیین کنند
این پدیده در محدوده ای از کهکشان راه شیری قرار دارد که احتمال وجود سیاهچاله ها در آن بسیار زیاد است. افزایش درخشندگی این فوران در طی چند روز ادامه داشت ولی بعد از آن طی چند هفته از درخشندگی آن کاسته شد. افزایش وکاهش این درخشندگی يک منحني نوري به وجود مي آورد که به اخترشناسان کمک می کند تا زادگاه سیاهچاله ها را مشخص کنند. به نظر مي رسد صفحه اي از گاز و ماده که دور سياهچاله مي گردند، ناپايدار مي شود و بخشي از آن فرو مي ريزد که موجب فوران مي شود.
این فوران را مرکز اطلاعات علوم سوئیس(ISDC) در 17 سپتامبر 2006 کشف کرد. رولاند والتر(Roland Walter) از اخترشناسان این مرکز می گوبد:«شناخت هسته های کهکشانی یکی از جذاب ترین و هیجان انگیزترین بخشهای اخترشناسی پرتو گاما است. زیرا در این هسته ها منابع پرتو گاما بسياري وجود دارد.»

انتگرال داده های بسیاری را برای مطالعه پیرامون هسته های کهکشانی در اختیار اخترشناسان قرار داده است.این داده ها طی چهار هفته به دست آمده اند و می توانند ستاره شناسان را برای شناخت ویژگیهای هسته های کهکشانی در پرتو گاما بیش از پیش راهنمایی کنند.
در طی اولین رصد این رصدخانه فضایی اخترشناسان متوجه شدند که یک فوران گاما رخ داده است. ابتدا آنها نمی دانستند کدام نوع از این فورانها را شناسایی کرده اند. بعضی از فورانهای گاما فقط برای مدت کوتاهی باقي مي مانند و به همین دلیل تعداد معدودی از رصدخانه های سراسر جهان مکان دقیق آنها را می توانند شناسایی کنند. خوشبختانه انتگرال قابلیت شناسایی و تعیین موقعیت این پدیده ها را با دقت شگفت انگیزی دارد.
افزایش درخشندگی این سیاهچاله ها برای چند روز ادامه یافت.این افزایش قبل از کاهش تدریجی ای بود که چند هفته طول کشید. اخترشناسان این افزایش و کاهش در درخشندگی را «منحني نوری» می نامند.
والتر می گوید:«بعد از یک هفته که از وقوع این پدیده گذشته بود ما توانستیم فرم کلی منحنی نوری را تشخیص دهیم و معین کنیم که این فوران از از چه نوعی بوده است.»
با مقایسه فرم این منحني نوری با منحني های دیگر نشان دادیم که این پدیده از سیستمی برمی خیزد که به احتمال بسیار زیاد یک ستاره دوتایی است. یکی از آنها ستاره ای مانند خورشید است در حالیکه دیگری سیاهچاله ای عظیم است.
در این سیستمها گرانش سیاهچاله باعث می شود که ستاره دیگر تکه تکه شود. این سرنوشت شوم ستاره همدم است که تمام گازهای آن در کمربندی به دور سیاهچاله فرو مي ريزد. این کمربند را حلقه برافزایشی می نامند.
گاهی اوقات این حلقه ناپایدار می شود و به داخل سیاهچاله رمبش می کند و در نهایت این فرآیند های زنجیره ای باعث نوعی فوران می شوند که انتگرال شاهد آن بود.
اختر شناسان هنوز مطمئن نیستند که آیا این حلقه بر افزایشی می تواند اینگونه رمبش کند یا خیر ؛ اما اطمينان دارند که وقتی حلقه ها رمبش می کنند هزاران برابر مواقع دیگر انرژی آزاد می شود.
به دليل نادر بودن چنین سیستم هاي دو تایی فعال (ستاره وسیاهچاله) در کهکشانها، اخترشناسان انتظار دارند انتگرال در طی چند سال فقط یکی از این نوع فورانها را شناسایی کند ، همين موضوع موجب مي شود هر يک از اين منابع رصدي ارزش بسياري براي منجمان داشته باشد.
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
نخستین نگاه افق های نو به پلوتون
هنگامی که یکی از دوربین های فضا پیما برای اولین بار پلوتون را شناسایی کرد، گروه افق ها ی نو تصویری کم نور از هدف دور دست ماموریت دریافت کردند.
هنگامی که یکی از دوربین های تلسکوپی فضا پیما برای اولین بار پلوتون را شناسایی کرد،گروه افق ها ی نو تصویری کم نور ازاین هدف دور دست ماموریت دریافت کردند.
تصویر بردار اکتشافی (LORRI) این تصاویر را درزمان آزمایش جهت یابی اپتیکی در 21 تا 24 سپتامبر گرفت و آنها را تا زمان ارسال به زمین، درابزار ضبط داده هاي فضا پیما ثبت کرد. پلوتون در فاصله ی 4.2 کیلومتری از فضا پیما، نقطه ی کم نوری در میان انبوهی از ستارگان است. این تصاویر نشان می دهد که فضا پیما می تواند اهداف را پیدا و دنبا ل کند؛ توانایی حیاتی ای که گروه از آن برای جهت دادن "افق های نو" به سمت پلوتون 2500 کیلومتری و بعد ها برای یک یا چند جسم 50 کیلومتری از کمربند کویی پراستفاده خواهند کرد.
40m8pk3.jpg

پيکان سفيد رنگ پلوتون را در اين تصوير فضاپيماي افق هاي نو نشان مي دهد.
عکس از ناسا/ آزمايشگاه فيزيک کاربردي دانشگاه جان هاپکينز

هنگامی که تصویربرداراکتشافی نقطه ای ناشناخته را در جایگاه پیش بینی شده ی پلوتون تشخیص داد، در جهت مورد انتظار در نزدیکی صفحه ی کهکشان راه شیری به سمت صورت فلکی قوس حرکت می کرد، در اين زمان بود که گروه دریافتند پلوتون را در میدان دید خود دارند. پلوتون در هر سه تصویر گرفته شده از 21 تا 24 سپتامبرازاین منطقه دیده می شود که نشان می دهد جسم ثبت شده واقعی بوده است و نه پرتو کیهانی یا جسمی دیگر. برای تا ئید بیشتر، جسمی که در مسیر پیش بینی شده ی پلوتون حرکت می کرد قدرش از 14 کمی بیشتر بود؛ همان مقداری که در آن زمان و درآن فاصله افق های نو از پلوتون انتظار می رفت.
گروه برای تحلیل عکس ها از روش کلاید تومبا استفاده کردند. چند تصویر را که در فاصله ی چند روز گرفته شده بودند با يکديگر مقایسه کردند. با استفاده از این روش اجرامی مانند ستارگان ثابت به نظر می رسند اما اهداف متحرک مانند سیارات در زمینه ی ستارگان جا به جا می شوند.
به گفته ی آلن استرن محقق اصلی این پروژه پیدا کردن پلوتون در زمینه ی متراکم ستارگان مانند پیدا کردن سوزن درانبار کا ه بود.کلاید تومبا افتخار خوا هد کرد که گروه از همان روش وی که منجر به کشف پلوتون شد استفاده کردند، اما چون تصویر بردار اکتشافی تصاویر دیجیتالی می گیرد آنها می توانستند از مواد شیمیایی که کلاید را آزار می داد دوری کنند.
تصویر بردار اکتشافی به وسیله ی آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز طراحی و ساخته شده است تا تصاویری با بالاترین کيفيت ممکن از فاصله های بسیار دور بگیرد. آخرین آزمایش جهت یابی اپتیکی شرایطی راشبیه سازی کرد که تحت آن از تصویر بردار برای یافتن جرمی از کمر بند کویی پر و یا هدف گذاری احتمالی، پس از رسیدن به پلوتون، استفاده خواهد شد .
به گفته اندي چينگ، مديرتحقيق پروژه LORRI ، "افرادي از ما که این تصویر بردار را روی زمین و در فضا تنظیم کرده اند از مشاهده ی کاری که می کند چندان شگفت زده نخواهند شد، اما ما ازاین که فضاپيما از پرتاب جان سالم بدر برد و چند ماه اول سفرش را بدون مشکل سپری کرد، بسیار خوشحال و شگفت زده هستیم. ما مجبوریم که تا اوایل 2015 صبر کنیم تا تصاویر بهتری از پلوتون ببینیم. در این مدت مشتاقانه در انتظار شگفتی های مشتری در ژانویه و فوریه آینده خواهيم نشست."
در آن سوی مشتری گروه با استفاده ازتصویر بردار اکتشافی به جمع آوری اطلاعات ارزشمندی از پلوتون خواهد پرداخت.
به گفته ی استرن ما اطلاعات علمی مفيدی ازین جستجوهای اولیه بدست نخواهیم آورد ،اما درچند سال آینده با استفاده ازاین تصویربردار و زاویه مناسب ما نسبت به خورشید اطلاعات جدیدی از سطح پلوتون، حتی از دور دست ها بدست خواهیم آورد.
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
خیلی جالب بود

اول که عکس رو دیدم باورم نشد عکس توی تهران گرفته شده و کار بچه های خودمونه.
بعد گفتم حتما یا کار امیر حسین ابوالفتح هست یا صادق قمی زاده ، که بعد دیدم حدسم درس بوده
واقعا ایول داره
شاهکاری آفریده
ولی خوب ، ابزار بی نهایت وحشتناکی داشته
خلاصه دمش گرم
و البته دم روژه عزیز چون من با سحابی کله اسبی خیلی خیلی حال میکنم.
خلاصه چشمم رو روشن کردی:happy: :cool:

مرسی دوست عزیز شما لطف دارین.راستی می خواستم بگم ابزار دوست شما در برابر ابزار رصد من واقعا عالیه .حتی به نظر من مدت نور دهی و نگاتیو را هم خوب تنظیم کردن .ما که کل برد ابزاریمون حداکثر به همین سیاره های نزدیک بیشتر نمی رسه.
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
دو انفجار ابرنواختري دانشمندان را شگفت زده کرد
دانشمندان به کمک تلسکوپ سوئیفت ناسا صحنه ی بسیار نادری را شکار کرده اند؛ تصویری از دو ابرنواختر در کنار یکدیگر، در يک کهکشان.
در کهکشان های بزرگ معمولا هر 100 سال سه انفجار ابرنواختری اتفاق می افتد اما کهکشان NGC 1316 در کمتر از 5 ماه شاهد 2 ابر نواختر بوده است و در 26 سال گذشته نیز در مجموع 4 ابرنواختر در آن ثبت شده است که باعث شده است این کهکشان فعال ترین و شگفت انگیزترین زادگاه شناخته شده ی ابرنواخترها شود.
2m4ae6h.jpg

عکس از ناسا/سوئیفت / استفان ایملر
ابرنواختر اول سمت راست تصویر دیده می شود. این ابرنواختر در 19 ژوئن سال 2006 کشف شد و SN 2006 dd نام گرفت .ابرنواختر دوم سمت چپ تصویر دیده می شود و در 5 نوامبر سال 2006 کشف شد و با نام SN 2006 mr شناخته می شود.(لکه نورانی مرکز تصویر،هسته ی کهکشان و جسم نورانی دیگر سمت چپ یک ستاره ی پیش زمینه است )
،NGC 1316 کهکشان بیضوی پرجرمی در فاصله ی 80 میلیون سال نوری از ما، در حال ادغام شدن با یک کهکشان مارپیچی است. هنگامی که این دو کهکشان با هم ادغام می شوند ستاره های پرجرم جدیدی به وجود می آیند. این ستارگان پر جرم عمر بسیار کوتاهی دارند و در پایان عمر خود منفجر شده و به ابرنواختر تبدیل می شوند؛ اما ابرنواخترها ی این کهکشان همگی از نوع Ia هستند که طریقه ی پیدایش این نوع از ابر نواخترها با ادغام شدن دو کهکشان و توليد ستاره هاي پرجرم سازگاری ندارد.
دانشمندان در حال انجام تحقيقاتي هستند که پي ببرند نرخ زیاد ابرنواختر در این کهکشان مربوط به ادغام شدن دو کهکشان است یا پديده اي اتفاقی است.
ماهواره ی سوئیفت روز 20 نوامبر سال 2004 به مدار فرستاده شد و در ژانویه 2005 قابل بهره برداری کامل شد. این ماهواره شامل سه ابزار اصلی است: تلسکوپ آشکار ساز و هشداردهنده ی فوران های گاما، تلسکوپ اشعه X و تلسکوپ نور مرئی/فرابنفش . آشکارساز فوران گامای سوئیفت در مرکز فضایی گادرد ناسا و آزمایشگاه ملی لوس آلموس ساخته شده است. تلسکوپ های اشعه X ،فرابنفش و نور مرئی را تیمی بین المللی که ***** آن را دانشگاه ایالتی پن بر عهده داشتند، ساخته اند.
این ماهواره می تواند بسيار سریع به سمت منابع انفجار گاما نشانه برود و با ابزارهای خود به بررسی آن ها بپردازد.
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
دایناسورها فقط در اثر برخورد یک شهاب سنگ از بین رفتند
براساس جدیدترین مطالعات محققان دانشگاه میسوری- کلمبیا، دایناسورها حدود 65 ميلیون سال پيش در اثر برخورد یک شهاب سنگ منقرض شدند.
این محققان تنها به یک لایه که مربوط به برخورد شهاب سنگ است دست یافته اند. اين لايه دقیقا در سطحی است که موجودات دریایی همزمان با دایناسورها در آن می زیسته اند. آنها هیچ مدرکی از بالا یا پایین این سطح که دال بر برخورد شهاب سنگ های دیگری باشد، بدست نیاورده اند.
دایناسورها و برخی دیگر از گونه های موجودات زنده روی زمین، حدودا 65 ملیون سال قبل از بین رفتند. برخی از دانشمندان برخوردیک شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان، مکزیک امروزی، را دلیل این انقراض می دانند در حالی که گروهی دیگر از دانشمندان برخورد بیش از یک شهاب سنگ و نیز فشارهای حاصل از آنها را دلیل این انقراض می دانند. براساس جدیدترین مطالعات انجام شده توسط یکی از محققان دانشگاه میسوری- کلمبیا، تنها یک شهاب سنگ علت این انقراض است.
4bxu8m1.jpg


شبه جزیره یوکاتان.عکس از ناسا.

کن مکلئود استاد علوم زمین دانشگاه میسوری و یکی از محققین بررسی این مسئله، می گوید: " نمونه های که ما بررسی می کنیم از مناطقی برداشته شده اند که از تاثیر مستقیم شهاب سنگ در امن مانده اند. به عنوان مثال ریزش هایی که در اثر برخورد بوجود آمده اند و می توانند نتایج را تغییر دهند. ما تنها به یک لایه که مربوط به برخورد شهاب سنگ است برخورده ایم که دقیقا در سطحی است که پلانکتون های دریایی که همزمان با دایناسورهای جوان بوده اند، قرار دارد. ما هیچ مدرک ژئوشیمیایی یا رسوب گذاری از بالا یا پایین این سطح نداریم".
مکلئود و همکارانش رسوبات بجای مانده در محل بیرون زدگی "دمرارا" در اقیانوس اطلس را ، که در شمال شرقی امریکای جنوبی قرار دارد و تنها 4500 کیلومتر از برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان فاصله دارد، بررسی کرده اند.
مناطق دیگر، دور و نزدیک نسبت به دهانه برخورد، هم مورد بررسی قرار گرفته اند ولی کمتر محلی دارای شرایطی مانند این منطقه است. تفسیر نمونه های نزدیک به دهانه برخورد به علت امواج ، زمین لرزه و ریزش هایی که در اثر برخورد بوجود آمده اند و باعث رسوب گذاری مجدد شده اند مشکل است. همچنین نمونه های دور از دهانه برخورد به علت این که شامل باقی مانده های کمتری از برخورد را می شوند نمی توانند تاریخچه کاملی در فاصله ای که دایناسورها منقرض شده اند، نشان دهند. بنابراین قابل اطمینان ترین نمونه ها برای بررسی انقراض دسته جمعی دایناسورها، نمونه هایی هستند که در محل بیرون زدگی "دمرارا" قرار گرفته اند.
مکلئود می گوید:" نمونه هایی که ما در دست داریم گیج کننده نبوده و مانند نمونه هایی هستند که در کتابهای درسی دیده می شوند. پیچیدگی های رسوبی و فسیلی جزئی بوده است و نشانی از وجود برخوردها یا فشارهای دیگری که منجر به جابجایی مواد شوند، وجود ندارد.
برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان احتمالا باعث ایجاد زمین لرزه ها و سونامی های متعددی شده است. غبار ایجاد شده در اثر برخورد وارد جو شده و جلوی نور خورشید را گرفته و سبب از بین رفتن گیاهان که منبع تغذیه جانوران بوده اند ، شده است. درجه حرارت احتمالا بطور قابل توجهی در سراسر زمین کاهش یافته است و قبل از این که در قرن بعدی دوباره افزایش یابد، آتشی سریع و بی سابقه و نیز باران های اسیدی باعث از بین بردن موجودات زنده شده است. مکلئود و بسیاری از دانشمندان معتقدند عواملی از این قبیل باعث انقراض سریع بسیاری از گونه های حیات بر روی زمین شده اند. برخی دیگر بر این عقیده اند که بیش از یک برخورد سبب این انقراض شده است و برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان را 300000 سال قبل از این انقراض کامل می دانند.
در این تحقیق دانا ویتلی از دانشگاه مینسوتا، برایان هوبر از موزه تاریخ طبیعی اسمیتسونین و کریستین کوبر از دانشگاه وین با مکلئود همکاری کرده اند. این تحقیق در بخش "جراید" پژوهشنامه انجمن زمین شناسی امریکا به چاپ رسیده است. سرمایه لازم برای این تحقیق را برنامه حمایت علوم امریکا، موسسه علوم طبیعی امریکا و موسسه علوم وین تامین کرده است. نمونه ها از پایه شماره 207 "برنامه حفر اقیانوس" برداشته شده اند.
 

roje_aria79

Registered User
تاریخ عضویت
21 فوریه 2006
نوشته‌ها
3,518
لایک‌ها
19
محل سکونت
In The Stars
روزتا آماده ی ملاقات با مریخ می شود
فضاپیمای روزتا، متعلق به آژانس فضایی اروپا(ESA) که قرار است سال 2014م. با دنباله دار 67p چوریوموف-گراسیمنکو ملاقات داشته باشد، فوریه سال 2007م. از نزدیکی مریخ عبور خواهد کرد.
این ملاقات نزدیک با مریخ فرصتی برای دانشمندان ایجاد می کند تا دوربین ها و ابزارهاي علمی این فضاپیما را آزمایش کنند. روزتا همچنین از گرانش سیاره مریخ برای شتاب گرفتن و زیاد کردن سرعت خود استفاده می کند. این فضاپیما در نزدیک ترین فاصله ی خود، روز 25 فوریه از 250 کیلومتری بالای سطح سیاره عبور خواهد کرد.
این ماه برای تیمی که مسئول این ماموریت است ماه پر مشغله ای خواهد بود. آنها در حال تنظیم کردن مسیر فضاپیما و ابزار علمی آن برای مرحله ی بعدی ماموریت یعنی ملاقات با مریخ هستند. این فضاپیما از زمان پرتاب در سال 2004 تا کنون بين سیارات داخلی حرکت مي کند تا سرانجام نیمه ی اول سال 2014 به هدف نهایی خود یعنی دنباله دار 67p چوریوموف-گراسیمنکو برسد. به دلیل وزن بالا(حدود 3 تن)، این فضاپیما نمی تواند به تنهایی و فقط به کمک موتورهای خود به سمت دنباله دار برود و در طراحی این ماموریت ،چهار مانور استفاده از نیروی گرانش سیارات برای رسیدن به مقصد پیش بینی شده است.
این مانورها فضاپیما را قادر می سازد تا از انرژی گرانشی اجسام پرجرمی مانند سیارات استفاده کند. این دومین بار است که روزتا از گرانش سیارات استفاده می کند. اولین بار این فضاپیما در مارس 2005 از گرانش زمین استفاده کرد ودرمرحله ی بعدی پس از مریخ، در 13 نوامبر 2007 مجددا از گرانش زمین استفاده خواهد کرد.
4c066oz.jpg

عکسی هنری از فضاپیمای روزتا / امتیاز عکس:ESA
برای این که فضاپیما دقیقا در مسیر خود به سمت مریخ قرار بگیرد، امسال دو مانور تصحیح مسیر در 29 سپتامبر و 13 نوامبر انجام شد.
روزتا در نزدیک ترین فاصله ی خود به 250 کیلومتری سطح مریخ می رسد. برای این که بتوان از گرانش مریخ بيشترين استفاده را کرد این نزدیک شدن لازم است که البته مانور را سخت تر و پیچیده تر می کند. به همین دلیل است که کنترل کنندگان این ماموریت در مرکز کنترل آژانس فضایی اروپا در آلمان مسیر فضاپیما را با دقت زیر نظر دارند و آماده می شوند تا 16و7 روز قبل از نزدیک ترین فاصله تا مریخ، مسیر آن را طی مانورهایی تصحیح کنند.

فاصله ی بسیار کم فضاپیما با مریخ فرصت خوبی برای بررسی دقیق آن به ما می دهد. ابزارهای علمی که روی قسمت اصلی فضاپیما(مدارگرد) و همچنین قسمت سطح نشین آن(فیلائه) وجود دارند هنگام نزدیک شدن به مریخ تنظیم خواهند شد. در این چند هفته که فضاپیما نزدیک مریخ است بخشی از کار مدارگرد سریع السیرمریخ را نیز تکمیل خواهد کرد. کار دانشمندان با ابزار علمی فضاپیما از اوایل ژانویه 2007 آغاز می شود و اواخر مارس پایان می یابد.
نگاهی به مریخ
در آماده سازی فضاپیما برای ملاقات با مریخ و رصد آن، از هفته ی گذشته کنترل کنندگان ماموریت در مرکز کنترل شروع به بررسی ابزارهای فضاپیما کردند. این عملیات شامل روشن کردن ابزارها و بررسی عملکرد و نشانه روی آن ها است که یک ماه به طول می انجامد.
بین 2 و 3 ژانویه 2007 روزتا دوربین اوسیریس((OSIRIS خود را آماده خواهد کرد تا نگاهی به سیارک 21-لوتتیا که بین مدار مریخ و مشتری و در کمربند سیارک ها قرار دارد، بیندازد.هدف از این رصد 36 ساعته فهمیدن جهت چرخش این سیارک است. این اطلاعات ارزشمند به دانشمندان این امکان را می دهد که برخی از ویژگی های این سیارک را بهتر بشنا سند. البته روزتا بار دیگر در سال 2010 این سیارک را ملاقات خواهد کرد و در آن زمان با عبور از 2000 کیلو متری آن جزئیات بیشتری را ثبت خواهد کرد.
روزتا می تواند از 20 ساعت قبل از نزدیک ترین فاصله ی خود تا مریخ، تا چند هفته بعد از آن به رصد مریخ بپردازد.
پیش از نزدیک شدن به مریخ اولویت به چگونگی عملکرد فضاپیما داده مي شود؛ یعنی اگر آزمایشهاي در حال حرکت نشان دهند که فضاپیما شرایط گرمایی و نوری مناسبی برای ناوبری امن ندارد، همه کارهای علمی فضاپیما که از قبل پیش بینی شده بود لغو خواهد شد.
در چنین عملیاتی، حدود 3 ساعت قبل از رسیدن به نزدیک ترین فاصله تمام ابزارهای قسمت اصلی فضاپیما(مدارگرد) خاموش خواهند شد و فضاپیما در حالت خاموشی قرار خواهد گرفت. این کار باعث می شود در زمانی که فضاپیما در سایه ی سیاره قرار دارد و انرژی خورشید به صفحات خورشیدی آن نمی رسد، انرژی ذخیره شده داشته باشد.
اما برخی از ابزارهای علمی سطح نشین فیلائه در این هنگام روشن خواهند بود و برخی اندازه گیری ها را انجام خواهند داد.سطح نشین منبع انرژی جداگانه ای دارد تا بعد از جدا شدن از مدارگرد بتواند انرژی خود را بدون حمایت قسمت اصلی تامین کند.
روزتا از سیستم عکس برداری و طیف سنجی خود استفاده خواهد کرد تا داده هایی درباره سطح و جو مریخ و ترکیبات شیمیایی آن ها به دست بیاورد.این فضاپیما همچنین داده هایی درباره ی تاثیر بادهای خورشیدی بر جو مریخ و تابش محیط به دست خواهد آورد و عکس هایی از فوبوس ودیموس،قمرهای مریخ، خواهد گرفت.
در حین ماموریت سرعت و مسیر فضا پیما با دقت کنترل می شود تا شتاب غیر منتظره ای آن را با خطر مواجه نسازد.
 

Zhao guang

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
26 آپریل 2006
نوشته‌ها
75
لایک‌ها
0
مرسی دوست عزیز شما لطف دارین.راستی می خواستم بگم ابزار دوست شما در برابر ابزار رصد من واقعا عالیه .حتی به نظر من مدت نور دهی و نگاتیو را هم خوب تنظیم کردن .ما که کل برد ابزاریمون حداکثر به همین سیاره های نزدیک بیشتر نمی رسه.

سلام
اینو راست گفتی
راستی ابزار تو چیه

چرا رو نمیکنی دوست من؟
 

Zhao guang

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
26 آپریل 2006
نوشته‌ها
75
لایک‌ها
0
اخترشناسان بر این باورند که کهکشان های امروزی حاصل میلیارد ها سال، تغییر و تحول می باشند.برخورد های پی در پی ، کهکشان های کوچک عادی را به کهکشان های مارپيچى با شکوهی همچون راه شیری تبدیل نموده است.اما آیا این تحولات متعلق به دوران اولیه کیهان می باشد و یا همچنان برخورد ها ادامه دارد؟


تیمی از اخترشناسان فرانسوی و ایتالیایی با بهره گیری از تصویر بردار مرئی و طيف نگار چند منظوره ویموس تلسکوپ غولپیکر اسو ، به نقش محیط اطراف بر شکل گیری و تحول کهکشان ها پی بردند. آنها برای نخستین بار با نقشه برداری از دور دست های کیهان دریافتند که پراکندگی (توزیع) کهکشان ها با توجه به محیط ابتدایی اطرافشان ، تا حد زیادی با زمان در ارتباط است.کشف اخیر از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به طوری که بسیاری از فرضیاتی که تا کنون پیرامون شکل گیری و تحول کهکشان ها مطرح شده است را به چالش خواهد کشید.

در حالیکه موضوع "طبیعت در مقابل طبیعت"یکی از داغ ترین مباحث دانش روانشناسی امروزی می باشد، اخترشناسان به دنبال یافتن پاسخی برای پرسشی می باشند که از قلب فرضیات کیهان شناسی سرچشمه می گیرد؛آیا کهکشان های امروزی محصول شرایط آغازين کیهان می باشند و یا اتفاقاتی در گذشته مسیر تحول آنها را تغییر داده است؟

در طی سه سال نقشه برداری که بوسیله تصویر بردار مرئی و طيف نگار چند منظوره ویموس(VIMOS) تلسکوپ غولپیکر اسو (ESO) انجام شد،اخترشناسان با مطالعه بیش از شش هزار و پانصد کهکشان در فواصل و محيط های مختلف، به بررسی چگونگی تغییر درخشندگی و مواد تشکیل دهنده آنها در مقیاس های زمانی متفاوت پرداختند. این امر دانشمندان را قادر ساخت تا اطلسی سه بعدی از کیهان به قدمت 9 میلیارد سال تهیه کنند.

منبع : پارس اسکای



سرشماری جدید نتایج شگفت انگیزی در بر داشت. نسبت رنگ-چگالی که رابطه مواد تشکیل دهنده کهکشان با فضای پیرامون را توصیف می کند در 7 میلیارد سال گذشته بسیار متفاوت بوده است.بنابر این اخترشناسان دریافتند که درخشش کهکشان ها،مواد تشکیل دهنده ابتدایی و محیطی که در آن قرار داشته اند،تاثیری بسیار ژرفی بر تحول آنها داشته است.

الیور لا فیور از آزمایشگاه اختر فیزیک مارسی فرانسه، در این باره می گوید : نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که محیط اطراف در تحول کهکشان ها نقش کلیدی داشته ، اما برای مسئله "طبیعت در مقابل طبیعت" در تحول کهکشان ها ،هنوز پاسخ قانع کننده ای وجود ندارد.این گونه تصور می شود که کهکشان ها امروزی حاصل اطلاعات وراثتی ذاتى شان می باشند که در طی زمان تغییر کرده و کنش های متقابل پیچیده ای با فضای اطراف خود داشته اند که بر خورد و ادغام کهکشان ها، نمونه ای از آن است.


ZEB_galaxies.jpg

نمایی از پراکندگی (توزیع) کهکشان ها


دانشمندان برای دهه ها بر این باور بوده اند که کهکشان های گذشته کیهان با کهکشان هایی که ما امروز می بینیم-راه شیری برای نمونه- تفاوت داشته اند.امروزه کهکشان ها را می توان به طور کلی در دو رده طبقه بندی کرد؛قرمز،زمانی که فقط تعداد اندکی و یا به طور کل هیچ ستارهای متولد نمی شود.آبی، جایی که ستارگان هنوز هم در حال شکل گیری هستند. علاوه بر اين ، بین رنگ یک کهکشان و محیطی که در آن قرار دارد رابطه محکمی وجو دارد؛ به طوری که کهشان های آبی در خوشه های کهکشانی چگال و کهکشان های قرمز در تنهایی به سر می برند.

اخترشناسان دوباره مطالعه طیف گسترده ای از کهکشان با سنین مختلف را از سر گرفتند، با این هدف که به بررسی چگونگی تحول ویژگی عجیب وابستگی رنگ و محیط اطراف ،در طی زمان بپردازند.

آنجلا یووینو از رصدخانه اخترشناسی بررا ایتالیا می گوید: تصویر بردار ویموس ما را قادر ساخت تا به مطالعه بزرگترین نمونه های کهکشانی در دسترس بپردازیم،علاوه بر این به واسطه همین ابزار فرصتی برای بررسی بسیاری از اجرام و سنجش بدست آوردیم.

فرایند شکل گیری ستارگان در کهکشانی که در یک خوشه در کنار تعدادی کهکشان قرار دارد در مقایسه با کهکشانی تنها، بسیا سریع تر است.کهکشان های درخشان نیز در مقایسه با کهکشان های کم سو، مواد لازم برای شکل گیری ستارگان را زودتر به اتمام رسانده اند.

در نهایت اختر شناسان به این نتیجه رسیدند که ارتباط بین رنگ، درخشش و محیط اطراف یک کهکشان، صرفا حاصل شرایط آغازين شکل گیری آنها نبوده است، اما درست همانند انسان ها، رابطه بین کهکشان ها و کنش متقابل آنها با محیط اطراف، نقش عمده ای در تحول و به بیان بهتر تکامل آنها داشته و این فرایند در بازه زمانی نسبتا طولانی و به تدریج شکل گرفته است.
 

Afsaneh-R

Registered User
تاریخ عضویت
24 اکتبر 2006
نوشته‌ها
862
لایک‌ها
54
محل سکونت
Planet Earth
دایناسورها فقط در اثر برخورد یک شهاب سنگ از بین رفتند
براساس جدیدترین مطالعات محققان دانشگاه میسوری- کلمبیا، دایناسورها حدود 65 ميلیون سال پيش در اثر برخورد یک شهاب سنگ منقرض شدند.
این محققان تنها به یک لایه که مربوط به برخورد شهاب سنگ است دست یافته اند. اين لايه دقیقا در سطحی است که موجودات دریایی همزمان با دایناسورها در آن می زیسته اند. آنها هیچ مدرکی از بالا یا پایین این سطح که دال بر برخورد شهاب سنگ های دیگری باشد، بدست نیاورده اند.
دایناسورها و برخی دیگر از گونه های موجودات زنده روی زمین، حدودا 65 ملیون سال قبل از بین رفتند. برخی از دانشمندان برخوردیک شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان، مکزیک امروزی، را دلیل این انقراض می دانند در حالی که گروهی دیگر از دانشمندان برخورد بیش از یک شهاب سنگ و نیز فشارهای حاصل از آنها را دلیل این انقراض می دانند. براساس جدیدترین مطالعات انجام شده توسط یکی از محققان دانشگاه میسوری- کلمبیا، تنها یک شهاب سنگ علت این انقراض است.
4bxu8m1.jpg


شبه جزیره یوکاتان.عکس از ناسا.

کن مکلئود استاد علوم زمین دانشگاه میسوری و یکی از محققین بررسی این مسئله، می گوید: " نمونه های که ما بررسی می کنیم از مناطقی برداشته شده اند که از تاثیر مستقیم شهاب سنگ در امن مانده اند. به عنوان مثال ریزش هایی که در اثر برخورد بوجود آمده اند و می توانند نتایج را تغییر دهند. ما تنها به یک لایه که مربوط به برخورد شهاب سنگ است برخورده ایم که دقیقا در سطحی است که پلانکتون های دریایی که همزمان با دایناسورهای جوان بوده اند، قرار دارد. ما هیچ مدرک ژئوشیمیایی یا رسوب گذاری از بالا یا پایین این سطح نداریم".
مکلئود و همکارانش رسوبات بجای مانده در محل بیرون زدگی "دمرارا" در اقیانوس اطلس را ، که در شمال شرقی امریکای جنوبی قرار دارد و تنها 4500 کیلومتر از برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان فاصله دارد، بررسی کرده اند.
مناطق دیگر، دور و نزدیک نسبت به دهانه برخورد، هم مورد بررسی قرار گرفته اند ولی کمتر محلی دارای شرایطی مانند این منطقه است. تفسیر نمونه های نزدیک به دهانه برخورد به علت امواج ، زمین لرزه و ریزش هایی که در اثر برخورد بوجود آمده اند و باعث رسوب گذاری مجدد شده اند مشکل است. همچنین نمونه های دور از دهانه برخورد به علت این که شامل باقی مانده های کمتری از برخورد را می شوند نمی توانند تاریخچه کاملی در فاصله ای که دایناسورها منقرض شده اند، نشان دهند. بنابراین قابل اطمینان ترین نمونه ها برای بررسی انقراض دسته جمعی دایناسورها، نمونه هایی هستند که در محل بیرون زدگی "دمرارا" قرار گرفته اند.
مکلئود می گوید:" نمونه هایی که ما در دست داریم گیج کننده نبوده و مانند نمونه هایی هستند که در کتابهای درسی دیده می شوند. پیچیدگی های رسوبی و فسیلی جزئی بوده است و نشانی از وجود برخوردها یا فشارهای دیگری که منجر به جابجایی مواد شوند، وجود ندارد.
برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان احتمالا باعث ایجاد زمین لرزه ها و سونامی های متعددی شده است. غبار ایجاد شده در اثر برخورد وارد جو شده و جلوی نور خورشید را گرفته و سبب از بین رفتن گیاهان که منبع تغذیه جانوران بوده اند ، شده است. درجه حرارت احتمالا بطور قابل توجهی در سراسر زمین کاهش یافته است و قبل از این که در قرن بعدی دوباره افزایش یابد، آتشی سریع و بی سابقه و نیز باران های اسیدی باعث از بین بردن موجودات زنده شده است. مکلئود و بسیاری از دانشمندان معتقدند عواملی از این قبیل باعث انقراض سریع بسیاری از گونه های حیات بر روی زمین شده اند. برخی دیگر بر این عقیده اند که بیش از یک برخورد سبب این انقراض شده است و برخورد شهاب سنگ در شبه جزیره یوکاتان را 300000 سال قبل از این انقراض کامل می دانند.
در این تحقیق دانا ویتلی از دانشگاه مینسوتا، برایان هوبر از موزه تاریخ طبیعی اسمیتسونین و کریستین کوبر از دانشگاه وین با مکلئود همکاری کرده اند. این تحقیق در بخش "جراید" پژوهشنامه انجمن زمین شناسی امریکا به چاپ رسیده است. سرمایه لازم برای این تحقیق را برنامه حمایت علوم امریکا، موسسه علوم طبیعی امریکا و موسسه علوم وین تامین کرده است. نمونه ها از پایه شماره 207 "برنامه حفر اقیانوس" برداشته شده اند.


توي هر كتاب يه چيزي مينويسه . اينم گفته شهاب سنگ !
منظورتون اون شهاب سنگ 60 تنيه؟
 

Afsaneh-R

Registered User
تاریخ عضویت
24 اکتبر 2006
نوشته‌ها
862
لایک‌ها
54
محل سکونت
Planet Earth
دوستان
سايت هايي كه خبر در مورد پديده ها و خبرهاي نجومي ميذارن خيلي زيادن . خيلي بهتر ميشه اگه اينجا در موردشون بحث كنيم !
كسي موافق هستش؟
 

seymour

مدیر بازنشسته
کاربر قدیمی پرشین تولز
تاریخ عضویت
3 آگوست 2005
نوشته‌ها
6,209
لایک‌ها
84
محل سکونت
Tehran
توي هر كتاب يه چيزي مينويسه . اينم گفته شهاب سنگ !
منظورتون اون شهاب سنگ 60 تنيه؟
من که همه جا همین داستان رو دیدم ... فقط همیشه تیترش عوض میشه !!
pokerface.gif
... یعنی نهایتا قضیه اینه که حدود 65 تا 70 میلیون سال پیش یه شهاب سنگی خورده یه جا و در نتیجه زمستان جهانی بوجود اومده و این بنده خداها (!) مردن ...
sad24.gif
 

Zhao guang

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
26 آپریل 2006
نوشته‌ها
75
لایک‌ها
0
:happy:
سلام به همه
شاید اینجا جاش نباشه. ولی چون نجومی ها اینجا میان گفتم همین جا بگم.
من در باره المپیاد نجوم کتاب و مقاله و نمونه سوال دارم. حتی بعضی ها که مدال آوردن هم تو کشور و هم تو جهان رو برای سوال و جواب و رفع اشکال میشناسم. همین طور یکم هم درباره نوع امتحان مسابقه سراسری نجوم تو اردیبهشت میدونم. اگه دوستان سوالی درباره چگونگی امتحانات داشتن ، درخدمتم. این همکه گفتم فقط و فقط به خاطر این بود که من خودم پارسال خیلی دنبال اطلاعات بودم و وقت زیادی ام به خاطر پیدا کردن این جور چیزا حروم شد. حالا برای شما دیدم حیفه که کمکی نباشه. ممنون.​
 
بالا