انجمن دوستاران سهراب سپهری

[jerii]

آره منم موافقم شعر خیییلی سختیه، آخه شعرای سهراب سختن تازه ماهیچ مانگاه که دیگه سخت تر
ایشالا



دشمنتون شرمنده
پس کی زحمت شعر بعدی رو بکشه ؟

شما زحمت شعر بعدی رو بکشید
کلا الان سلیقه شعریم نم کشیده
شما شعر رو بنویسید شاید چراغ منم روشن شد

سپاس

 

[netmsm]

من یه تاپیک باز کردم قبلا، که ندای عزیز زحمت پایین آوردن کرکشو کشید از اونجا که شعرای سهراب سختن و اکثرا مخاطبین سهراب هر بار در هر مقطع زمانی ممکنه با چند مصرع از شعرای سهراب بیشتر گرم بگیرن، پیشنهادم این بود که هر بار در مورد یکی دو مصرع نهایتا چند مصرع به جای یک شعر کامل گفتگو کنیم .
خب این پیشنهاد من بود هم ساده تره هم با احساس تر.

 

[manuela89]

من یه تاپیک باز کردم قبلا، که ندای عزیز زحمت پایین آوردن کرکشو کشید از اونجا که شعرای سهراب سختن و اکثرا مخاطبین سهراب هر بار در هر مقطع زمانی ممکنه با چند مصرع از شعرای سهراب بیشتر گرم بگیرن، پیشنهادم این بود که هر بار در مورد یکی دو مصرع نهایتا چند مصرع به جای یک شعر کامل گفتگو کنیم .
خب این پیشنهاد من بود هم ساده تره هم با احساس تر.

منم با چند مصرع موافقم .

در مورد تاپیک قبلیتون یه توضیح بدم ، جامعه مجازی طوریه که آدم یه مدت فعالیت میکنه یه مدت شاید اصلا همه چیو فراموش کنه و به هرحال گذر زمان خیلی چیزها رو عوض میکنه وقتی یه تاپیک مرجع مورد استفاده قرار بگیره

هرکس هر زمانی که بیاد و بخواد فعالیت کنه از همین تاپیک مرجع استفاده میکنه و گذشت زمان باعث فراموشی و بی استفاده بودن اون تاپیک نمیشه ، خیلی از تاپیک هایی که فقط چندتا پست خوردن و عمر مفیدشون تموم

شده و مجبور شدیم بایگانی کنیم!

اما سهراب سپهری همیشه طرفدار داره و اگر چند سال دیگه هم کسی بخواد فعالیت کنه به راحتی میتونه از اینجا استفاده کنه.

به هرحال عذرخواهی میکنم از دوستانی که مجبور شدم تاپیک هاشون و پاک کنم یا منتقل کنم، ولی اینطوری هم برای نظم اینجا و هم برای خودشون بهتر بوده.

 

[p30room]

شرمنده من قانون تاپیک رو نمیدونم ولی این شعر رو خیلی دوست دارم :

شب سردی است و من افسرده
راه دوری است و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی مرده
می کنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدم ها
سایه ای از سر دیوار گذشت
غمی افزود مرا بر غم ها
فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز کند پنهانی
نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است
هردم این بانگ برآرم از دل
وای این شب چقدر تاریک است
خنده ای کو که به دل انگیزم
قطره ای کو که به دریا ریزم
صخره ای کو که بدان آویزم
مثل این است که شب نمناک است
دیگران را هم غم هست به دل
غم من لیک غمی غمناک است

 

[netmsm]

منم با چند مصرع موافقم .

در مورد تاپیک قبلیتون یه توضیح بدم ، جامعه مجازی طوریه که آدم یه مدت فعالیت میکنه یه مدت شاید اصلا همه چیو فراموش کنه و به هرحال گذر زمان خیلی چیزها رو عوض میکنه وقتی یه تاپیک مرجع مورد استفاده قرار بگیره

هرکس هر زمانی که بیاد و بخواد فعالیت کنه از همین تاپیک مرجع استفاده میکنه و گذشت زمان باعث فراموشی و بی استفاده بودن اون تاپیک نمیشه ، خیلی از تاپیک هایی که فقط چندتا پست خوردن و عمر مفیدشون تموم

شده و مجبور شدیم بایگانی کنیم!

اما سهراب سپهری همیشه طرفدار داره و اگر چند سال دیگه هم کسی بخواد فعالیت کنه به راحتی میتونه از اینجا استفاده کنه.

به هرحال عذرخواهی میکنم از دوستانی که مجبور شدم تاپیک هاشون و پاک کنم یا منتقل کنم، ولی اینطوری هم برای نظم اینجا و هم برای خودشون بهتر بوده.

چرا عذرخواهی ؟ من شوخی کردم ندای عزیز
حق با شماست .

شرمنده من قانون تاپیک رو نمیدونم ولی این شعر رو خیلی دوست دارم :

شب سردی است و من افسرده
راه دوری است و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی مرده
می کنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدم ها
سایه ای از سر دیوار گذشت
غمی افزود مرا بر غم ها
فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز کند پنهانی
نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است
هردم این بانگ برآرم از دل
وای این شب چقدر تاریک است
خنده ای کو که به دل انگیزم
قطره ای کو که به دریا ریزم
صخره ای کو که بدان آویزم
مثل این است که شب نمناک است
دیگران را هم غم هست به دل
غم من لیک غمی غمناک است

دشمنت شرمنده دوست عزیز، اینم یه شعر عالی، خدا رسوند

 

[netmsm]

اگه فرصت شد ایشالا در مورد اسم کتاب های سهراب مطلب جالبی هست که می نویسم خدمت دوستان، فعلا در مورد اسم کتابی که این شعر توش هست، مرگ رنگ .
رنگ مجاز از پوست همه عالم و عالمیانه، مرگ این پوست، یعنی شخص متوجه شده که چیزی در زیر این پوسته وجود داره، و این سرآغاز راه شناخت محسوب میشه
با همین فرض وقتی به شعر نگاه کنیم برای رسیدن به معانی شعر راه ساده تری داریم.

وقتی از شب صحبت می کنیم چی رو می تونیم تصور کنیم، یه وضعیتی که هیچ جا دیده نمیشه که اشاره به عدم آگاهیه و ما می تونیم با لمس کردن نسبت به محیط اطرافمون شناخت پیدا کنیم که این هم می تونه اشاره به عدم بصیرت داشته باشه، بصور عام، شب مجاز از وضعیت یا مرحله ای از شناخت هست که ما فقط خودمون رو پیدا کردیم ! همون آشفتگی آغازین که دکتر عطاری ازش استفاده کرده
سرد بودن در شعر سهراب رو باید روبروی گرم بودن در شعرش قرار بدیم، "به گرمی یک سیب می کند مانوس" این گرما رو من اینطور تصور می کنم: مشاهده ارتباط بدوی بین سیب و بیننده، که فقط و فقط از راه دانش قابل حصوله. وقتی از سرد بودن گفته شده و از این مطلب استفاده کنیم، می تونیم بگیم هم تاکیدی هست بر عدم دانش کافی و هم نشون دهنده جدا شدن و عدم تعلق و میل به دنیا .
وقتی به اشعار سهراب دقت کنیم می بینیم که "من" اشاره به شخص نداره، بلکه اشاره به روح شخص داره . کما اینکه یکی از کلماتی که استفاده می کنیم و موید وجود روح میشه همین کلمه "من" ه. من افسرده، افسردگی روحش رو بیان می کنه که تو این شرایط، شاید از فرط تنهایی افسرده اس.
راه دور که مشخصه پایی خسته، اشاره به جسم ناتوان داره، "چون می تواند کشیدن این پیکر لاغر من"
تیرگی رو اگه تاریکی حساب کنیم اونوقت منظور تاریکی رو تو شعر سهراب می دونیم که با کلمه شب تقریبا هم معناست . اما سهراب اگه این معنی منظورش بود خب از کمله تاریکی استفاده می کرد، پس اینجا چیزی باید باشه که به چراغ مرده هم ربط داشته باشه . "تیره" کجا کاربرد داره، مثلا رنگ تیره ! ذرات رنگ سبز با رنگ سیاه آمیخته شده و سبز تیره ایجاد شده. اینجا تیره شدن موجب مردن چراغ شده، یه نگاهی هم به سینمایی "ارباب حلقه ها" : هر چقدر قدرت سایرون بیشتر می شد حلقه که به دست فرودو بود نیروی بیشتری به اون وارد می کرد تا حدی که در مرحله آخر، حلقه، قلب فرودو رو تسخیر کرد... . تیرگی با تاریکی مساوی نیست، تیرگی برگرفته از آمیخته شدن با سیاهیه، این آمیختگی با سیاهی، باعث مرگ چراغ شده . شاعر داره از بیرون به داخل نگاه می کنه و چراغ رو می بینه، اما چراغ که نماد فطرته رو در دنیای بیرون (ظاهر) مرده (= فراموش شده) می بینه، چرا که شدت آمیختگی آدم ها با عالم جسمانی زیاد شده و توجهی به چراغ صورت نمی گیره .
اینجا عبور کردن به تنهایی انجام میشه، و شاعر منکر این نیست که کسان دیگه در پس و پیش اون در عبور از جاده هستن، تنهایی به فعل عبور کردن نسبت داده شده . "می کنم" شامل ضمیر فاعلی "من"ه . من هم که روح بود ... روح شاعر، شاعر رو به راه انداخته و از جاده عبور میده، به تنهایی .

 

[netmsm]

می دانم سبزه ای را بکنم خواهم مرد

 

[netmsm]

حیات نشئه تنهایی است

 

[Preceptor]

سلام به دوستان عزیز و طرفداران سهراب! از این تاپیک خوشم اومد گفتم یه پستی هم من داشته باشم:lol:

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دير گاهي است در اين تنهايي​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رنگ خاموشي در طرح لب است​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بانگي از دور مرا مي خواند ،[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]ليك پاهايم در قير شب است[/FONT]​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رخنه اي نيست در اين تاريكي [/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در و ديوار بهم پيوسته[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]سايه اي لغزد اگر روي زمين[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]نقش وهمي است ز بندي رسته[/FONT]​

​

نفس آدم ها​

سر بسر افسرده است​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]روزگاري است در اين گوشه پژمرده هوا[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هر نشاطي مرده است[/FONT]​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دست جادويي شب[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در به روي من و غم مي بندد[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مي كنم هر چه تلاش ،[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]او به من مي خندد[/FONT]​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]نقش هايي كه كشيدم در روز ،[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]شب ز راه آمد و با دود اندود[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]طرح هايي كه فكندم در شب ،[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]روز پيدا شد و با پنبه زدود[/FONT]​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دير گاهي است كه چون من همه را[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رنگ خاموشي در طرح لب است[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]جنبشي نيست در اين خاموشي[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دست ها ، پاها در قير شب است[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] " سهراب سپهری "[/FONT]
​

[/FONT][/FONT][/FONT]

 

[netmsm]

روح من گاهی مثل یک سنگ سر راه حقیقت دارد
اینجا، سهراب بازداری فطری رو بیان می کنه، از دوستان، کسی شعری از سایر شعرا به خاطر داره که همسان با این مفهوم باشه

 

[Preceptor]

شب آرامی بود
می روم در ایوان،
تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید ،
هدیه اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد ،آمد آنجا
لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد،
تکيه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند ، و مرا برد،
به آرامش زیبای یقین
با خودم می گفتم..........................

 

[Bvafa]

من در این خانه به گمنامی غمناک علف نزدیکم

من صدای نفس باغچه را می شنوم

و صدای ظلمت را وقتی از برگی می ریزد

و صدای سرفه ی روشنی از پشت درخت

عطسه ی آب از هر رخنه ی سنگ

چکچک چلچله از سقف بهار

و صدای صاف باز و بسته شدن پنچره ی تنهایی

و صدای پاک پوست انداختن مبهم عشق

متراکم شدن ذوق پریدن در بال

و ترک خوردن خودداری روح

من صدای قدم خواهش را می شنوم

و صدای پای قانونی خون را در رگ

ضربان سحر چاه کبوتر ها

تپش قلب شب آدینه

جریان گل میخک در فکر

شیهه ی پاک حقیقیت از دور

من صدای وزش ماده را می شنوم

و صدای ایمان را در کوچه ی شوق

و صدای باران را روی پلک تر عشق

روی موسیقی نمناک بلوغ

و صدای متلاشی شدن شیشه ی شادی در شب

روی آواز انارستا ن ها

پاره پاره شدن کاغذ زیبایی

پر و خالی شدن کاسه ی غربت از باد

 

[trian]

شعرهای سهراب سپهری طراوت خاصی داره انگار زندس ...شعرهای این شاعر فوق العادست

جه کسی ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﯿﻠﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ
ﭼﻪ ﻛﺴﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﻚ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ
ﭘﯿﻠﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎ، ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ

 

[netmsm]

بی گمان پای چپرهاشان جا پای خداست

 

[netmsm]

چشم تو زینت تاریکی نیست
پلک ها را بتکان
کفش به پا کن و بیا
و بیا تا جایی که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد = پس به سمت گل تنهایی می پیچی، دو قدم مانده به گل، ...

 

[azada]

لمس تنهایی ماه.....

 

[netmsm]

فکر بوئیدن گل در کره ای دیگر

 

[Farzad.N]

تو چه گفتی سهراب؟
قایقی خواهم ساخت
باکدام عمر دراز؟
نوح اگر کشتی ساخت عمر خود را گذراند
با تبر روز و شبش بر درختان افتادسالیان طول کشیدعاقبت اما ساخت …پس بگو ای سهراب شعر نو خواهم ساختبی خیال قایق …یا که میگفتی تا شقایق هست زندگی باید کرد …این سخن یعنی چه ؟با شقایق باشی… زندگی خواهی کرد ؟ورنه این شعر و سخن یک خیال پوچ است …پس اگر میگفتی تا شقایق هست حسرتی باید خورد جمله زیباتر میشدتو ببخشم سهراب که اگر در شعرت نکته ای آوردم انتقادی کردم …بخدا دلگیرم از تمام دنیا …از خیال و رویا …
بخدا دلگیرم …​

 

[sys_co2]

قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب ..

 

[Bvafa]

يك نفر بايد اين نقطه محض را
در مدار شعور عناصر بگرداند...