اون زمان اینترنت دست وبلاگ نویس های قوی؛ مدیران بخش های انجمن ها (که معمولا آدم های حرفه ای تر و باسوادتری بودند) بود الان اینترنت افتاده دست یک سری احمق مثل ندا یاسی.
اون زمان هر چی می نوشتی توی وب موندگار می شد؛ قابل سرچ بود؛ الان اینستاگرام و تلگرام اینترنت را می خورند و چیزی به جا نمی گذارند.
اون زمان تهیه کنندگان محتوا خیلی دنبال درآمد نبودند و اصلا کسب درآمد سخت بود الان توی اینستا هر کسی می تونه با تولید محتوا کسب درآمد کنه حتی محتوای داغون.
اینترنت بیشتر جنبه راه ارتباطی سریع و سرگرمی پیدا کرده. اون زمان اینترنت کیفیت خیلی بهتری داشت.
اوایل که کامپیوتر جزو لوازم لاکچری بود، من کامپیوتر نداشتم. میرفتم کافینت. کامپیوتر رو تو کافینتها یاد گرفتم. چون گرون هم بود، وقت زیادی هم برای استفاده نداشتم. شاید تو هفته دو سه ساعت دسترسی به اینترنت داشتم. ولی همون زمان محدود هم تجربههای شیرینی بودن برام.
خودم وبلاگ داشتم و آپدیتش میکردم. کلاً هرکی وبلاگ داشت، با یه ذوق خاصی مینوشت. اون زمان مصادف میشد با دوران نوجوانی و جوانی دهه شصتیها. واقعاً هم نسبت به بقیهی نسلها، نسل باسلیقهتر، شجاعتر و خلاقتری هستند. حداقل، با مقایسهی دوران دهههای دیگه، میشه متوجه کیفیت محتواها شد. تنها دههای هم بودن که خیلی چیزا رو برای اولین بار تجربه کردن و در واقع، خیلی چیزا رو ساختن، بعد دهههای بعدی اومدن کپیهای بیکیفیت زدن از روی اونها.
تولید محتوای اینترنتی هم از اون چیزاییه که دهه شصتیها شروعش کردن و تو جاهائی مثل فیسبوک و توئیتر به کمال رسوندنش، ولی دهههای بعدی، فقط مسخرهبازیاشو یاد گرفتن.
تو فیسبوک مثلاً پیجایی مثل "ژانر"، "مملکته داریم؟!"، "سازمان حمایت از همهچیز" و "ستاد مبارزه با چرندیات" بودن که انصافاً درجه یک و تمیز کار میکردن. آدم لذت میبرد از خوندن اینها. الان همهچی بنجل شده.