بررسی کیفیت نقد فیلم در ایران

[Conker]

lمگه قراره هر ایرانی یک منتقد بشه؟؟
اون آمار یک دقیقه هم مال زمان جنگ اون طرفاست که همزمان افزایش عجیب جمعیت داشتیم انقدرام مردمو بی مطالعه ندونین اتفاقا خوب فیلمای روزو میبینن حالا 4 نفر اومدن نونخور صدا وسیما شدن که نمیشه یک ملتو زیر سوال برد که

فیلم روز دیدن چه ربطی به مطالعه کردن دارد؟ :blink: در ضمن مطالعه کردن فقط برای منتقد شدن نیست. مطالعه در همه زمینه ها لازم است که کتب نقد فیلم و سینمایی در زمینه نقد فیلم مفید است.

 

[blue_system45]

فیلم روز دیدن چه ربطی به مطالعه کردن دارد؟ :blink: در ضمن مطالعه کردن فقط برای منتقد شدن نیست. مطالعه در همه زمینه ها لازم است که کتب نقد فیلم و سینمایی در زمینه نقد فیلم مفید است.

آخه اینجور که شما گفتی انگار مردم بی کارن فقط حال ندارن مطالعه کنن شما بیا تامین کن زندگی ملتو هر کی نخوند با من

 

[Conker]

آخه اینجور که شما گفتی انگار مردم بی کارن فقط حال ندارن مطالعه کنن شما بیا تامین کن زندگی ملتو هر کی نخوند با من

به واقعیت مهمی اشاره کردید

 

[seymour]

البته با اینکه شخصا به راجر ایبرت خیلی علاقه دارم ولی بعضی مواقع سوتی های عجیبی میده مثل همون موقعی که بعد rocky 1 گفت استالونه مارلون براندوی جدیده !!! کلا آدمی نیست که صد در صد بشه رو نقدش حساب کرد و فیلمیو خرید مثل فیلم tears of sun که ایبرت راجع بهش گفته two thumbs up (جمله رو جلد دی وی دی) و خیلی چیزای دیگه... اما واقعا واسه نقد نوشتن خیلی اطلاعات لازمه اولیشم اینه که کشورت سینمای پویایی داشته باشه که اینجا نداره

سلام عزیز ... با این سوتیه راجر ابرت کلی خندیدم :blush:

دوست خوب من ، ابرت هیچوقت نگفت "استالونه ، براندوی جدیده" ... گفت "[با توجه به این فیلمش]می تونه براندوی جدید باشه" ؛ گفت "در 1976 ، اونو به یاد براندوی جوان انداخته " ... و ضمنا بلافاصله بعدش با بدبینی گفته :

How many actors have come and gone and been forgotten who were supposed to be the "new Brando," while Brando endured?

[اما] چندتا بازیگر که یه روزی قراره بوده براندوی جدید باشن ، اومدن و رفتن و فراموش شدن ؛ اما براندو هنوزم براندوئه" ....


بنابراین حرفاش رو براساس اولین نقش آفرینی موفق یه بازیگر جوان زده ؛ گفته که در این نقش اونو یاد براندوی جوان میندازه ... گفته که ظاهرا پتانسیلش رو داره ... همون چیزی که خیلی ها می تونن داشته باشن ، اما شاید شرایط ، زمانه و انتخابهای نادرست یک آدم باعث بشه که هیچوقت بهشون نرسه ؛ اتفاقی که واسه استالونه هم افتاد... درسته ؟ ...

 

[blue_system45]

دوست خوب من ، ابرت هیچوقت نگفت "استالونه ، براندوی جدیده" ... گفت "[با توجه به این فیلمش]می تونه براندوی جدید باشه" ؛ گفت "در 1976 ، اونو به یاد براندوی جوان انداخته " ... و ضمنا بلافاصله بعدش با بدبینی گفته :



[اما] چندتا بازیگر که یه روزی قراره بوده براندوی جدید باشن ، اومدن و رفتن و فراموش شدن ؛ اما براندو هنوزم براندوئه" ....


بنابراین حرفاش رو براساس اولین نقش آفرینی موفق یه بازیگر جوان زده ؛ گفته که در این نقش اونو یاد براندوی جوان میندازه ... گفته که ظاهرا پتانسیلش رو داره ... همون چیزی که خیلی ها می تونن داشته باشن ، اما شاید شرایط ، زمانه و انتخابهای نادرست یک آدم باعث بشه که هیچوقت بهشون نرسه ؛ اتفاقی که واسه استالونه هم افتاد... درسته ؟ ...

در مورد استالونه صرفا فراتر از انتخابای نادرست بود آخه راکی تا شماره 6 علی رغم انتقادای جدید در مورد ایبرت هم گفته می تونه باشه چه فرقی با صحبت من و محتوای سوتی بودن حرفش داشت؟

 

[easter]

در مورد استالونه صرفا فراتر از انتخابای نادرست بود آخه راکی تا شماره 6 علی رغم انتقادای جدید در مورد ایبرت هم گفته می تونه باشه چه فرقی با صحبت من و محتوای سوتی بودن حرفش داشت؟

من که از جمله بندی ات چیزی نفهمیدم.

 

[giti007]

یک حرکتی چندسالی هست در ایران به صورت خوبی شروع شده اونهم اکران فیلمهای نسبتآ خوب و قابل پخش خارجی در سینماهای ایرانه.. معمولا زمانی که فیلمی در مرکز توجه هست ، بازار نقد اون فیلم داغه و خریدارش هم زیاد.. با ترجمه نقدهای منتقدین بزرگ دنیا و در اختیار مخاطب ایرانی قرار دادنشون ، میشه سواد عمومی و به تبع اون انتظار مخاطب رو از سینما بالا برد.
در سینمایی که انتظارات بالا از فیلمساز وجود داشته باشه ، مردم بخاطر هر فیلمی دم در سینما صف نمیبندن ، و در نتیجه تعداد فیلمهای خوبش بیشتر میشه .. این یک حرکت چند سویه هستش و تنها نمیشه از بعد نقد فیلم به اون نگاه کرد.

 

[omath]

تاپيك جالبيه و ميخوام يه چيزي توش بنويسم... من خودم الآن 30 سالمه و فارغ‌التحصيل رشته‌ي كارگرداني دانشگاه تهرانم... تقريبا 90 درصد نقدنويسان ايراني را از نزديك ديدم و با عقايدشون و سليقشون كاملا آشنا هستم... من خودم وسطهاي دانشگاه كه بودم توي روزنامه‌ها و مجله‌هاي سينمايي مقاله مي‌نوشتم. بعد از فارغ‌التحصيل شدن من و همسالهام وضعيت اينجوري بود كه اونهايي كه پارتيشون كلفت بود شروع به كارگرداني مي‌كردند و بقيه‌ي بچه‌ها هم توي مجله‌هاي مختلف استخدام مي‌شدن و يا شروع به نوشتن كتاب مي‌كردند... من از دسته‌ي دوم نبودم كه استخدام و اينها بشم ولي مقاله مينوشتم و به دوستم حسين يعقوبي ميدادمش تا توي شرق چاپش كنه... البته هيچوقت اسم نمي‌نوشتم... توي اين مدت سعي مي‌كردم نقد ننويسم و فقط پيشنهاد بدم و يا نكات حاشيه‌اي بنويسم و يه سري آمار... نقد نمي‌نوشتم براي اينكه نقد نوشتن و اينكه به خودت اجازه بدي درباره‌ي يه كارگردان بزرگ بنويسي كار خيلي سختيه... ولي گذشته از اين حرفها مي‌خواستم براتون به عنوان يه شخصي كه اين نقد نويسها را از نزديك ديده يه چيزهايي را مشخص كنم... اكثريتشون آدمهاي جوگيري هستند كه افه‌ي روشنفكري ميذارن و طرفدار يه سري كارگردان خاص هستند... مثلا اگه دقت كرده باشيد توي ايران جيم جارموش و ديويد لينچ و خيليهاي ديگه خيلي محبوبند چون يه عده آدم خفن گفتند اينها بهترين كارگردانها هستند(البته من خودم از هر دو تاي اين كارگردانها خوشم مياد مخصوصا ديويد لينچ) مثلا طرف اصلا نفهميده منظور فيلم dead man چي بود ولي ميگه يه شاهكار بود. در مقابل يه سري كارگردان مثل پيتر جكسون و استيون اسپيلبرگ و جيمز كامرون كارگردانهاي گيشه‌اي تلقي ميشن. مثلا ميگند فيلمهاي اسپيلبرگ به غير از Schindler's List فيلمهاي خوبي نيستن. مثلا فيلمهايي كه نخل طلا ميبرند را حتي اگه نفهمند ولي بايد به خودشون بقبولونند كه خيلي فيلم خفني بوده... در واقع در بيشترين جايي كه معناي امپراطور بدون لباس را معنيشو ميفهمي ايرانه... مثلا من اون موقعي كه دانشجو بودم با يه سري از بچه‌ها(نقدنويسهاي كنوني) نشستم فيلم زندگي دوگانه ورونيكا را ديدم... وقتي فيلم تموم شد من از اين فيلم خوشم نيومده بود ولي بقيه‌ي بچه‌ها كه بشدت جوگير شده بودند ميگفتن يه شاهكار بوده در حالي كه وقتي بهشون مي‌گفتي برات نقدي از اين فيلم بگن هيچ شخص حرفي نميزد...(البته همچين جسارتي نميكنم بگم اين فيلم بد بوده ولي ميگم خيلي طرفدارهاي زيادي داره كه فقط همون جريان امپراطور برهنه را دارند... قسمت دوم مشكل نقد در ايران نقد پذير نبودن ايراني‌هاست... مثلا حدود يك سال پيش آرش خوشخو توي شرق يه مطلب نوشت كه نقدي بود بر نويسندگان و كارگردانان بزرگ ايراني كه مثلا اشخاصي مثل عباس كيارستمي و بهرام بيضايي هم توي اين ليست بودن كه بعد از اين جريان بهشون بر خورده بود و آرش را مجبور به عذرخواهي كردند هر چند متن عذرخواهي از اين بزرگان هم كنايه آميز بود و يا خود بنده هم يه بار در مورد محسن مخملباف يه مقاله نوشتم و مورد اعتراض بسياري از قرار گرفتم و متهم به بي‌دانشي شدم در حالي كه اونجا مثلا ايبرت مياد به فيلم طعم گيلاس كيارستمي كه نخل طلا برده 1 ستاره ميده و نقد بدي براش مينويسه در حالي كه اگه بگي به نظرم فيلم طعم گيلاس كيارستمي فيلم خيلي خوبي نبود بهت ميگن تو چيزي از سينما نميفهمي... كيفيت نقد تو ايران پايينه چون هيچكس حرف خودش را نمينويسه و حرفي كه از دل زده نشه شيوايي نداره... مثلا شما بريد يه نقد از يه منتقد اونها بخونيد تا بفهميد چقدر ميتونه حتي نظرتون را راجع به يه فيلم عوض كنه. خيلي حرفهاي ديگه دارم كه بزنم ولي احساس مي‌كنم زيادي حرف زدم و زيادي از اين كشور گفتم ولي بذاريد به عنوان يه پي نوشت اينو بهتون بگم: چند وقت پيش يكي از دوستام كه نقد فيلم مينوشت و 2 تا كتاب نقد فيلم نوشته بود و توي يه روزنامه مقاله مينوشت و يه صفحه‌ي كامل داشت... كارش گل كرد و معروف شد كه نقد خيلي خوب مينويسه ولي چند وقت پيش يه كارگرداني كه همتون ميشناسيدش و نميخوام اسمش را ببرم بهش پيشنهاد داد كه يه نقد عالي در مورد يكي از فيلمهاش بنويسه تا دستياري كارگرداني را توي يكي از فيلمهاش بهش بده و اين دوست عزيز هم اينكار را كرد.
در كل بايد بگم: اينجا ايران است!!!

 

[oggy]

تاپيك جالبيه و ميخوام يه چيزي توش بنويسم... من خودم الآن 30 سالمه و فارغ‌التحصيل رشته‌ي كارگرداني دانشگاه تهرانم... تقريبا 90 درصد نقدنويسان ايراني را از نزديك ديدم و با عقايدشون و سليقشون كاملا آشنا هستم... من خودم وسطهاي دانشگاه كه بودم توي روزنامه‌ها و مجله‌هاي سينمايي مقاله مي‌نوشتم. بعد از فارغ‌التحصيل شدن من و همسالهام وضعيت اينجوري بود كه اونهايي كه پارتيشون كلفت بود شروع به كارگرداني مي‌كردند و بقيه‌ي بچه‌ها هم توي مجله‌هاي مختلف استخدام مي‌شدن و يا شروع به نوشتن كتاب مي‌كردند... من از دسته‌ي دوم نبودم كه استخدام و اينها بشم ولي مقاله مينوشتم و به دوستم حسين يعقوبي ميدادمش تا توي شرق چاپش كنه... البته هيچوقت اسم نمي‌نوشتم... توي اين مدت سعي مي‌كردم نقد ننويسم و فقط پيشنهاد بدم و يا نكات حاشيه‌اي بنويسم و يه سري آمار... نقد نمي‌نوشتم براي اينكه نقد نوشتن و اينكه به خودت اجازه بدي درباره‌ي يه كارگردان بزرگ بنويسي كار خيلي سختيه... ولي گذشته از اين حرفها مي‌خواستم براتون به عنوان يه شخصي كه اين نقد نويسها را از نزديك ديده يه چيزهايي را مشخص كنم... اكثريتشون آدمهاي جوگيري هستند كه افه‌ي روشنفكري ميذارن و طرفدار يه سري كارگردان خاص هستند... مثلا اگه دقت كرده باشيد توي ايران جيم جارموش و ديويد لينچ و خيليهاي ديگه خيلي محبوبند چون يه عده آدم خفن گفتند اينها بهترين كارگردانها هستند(البته من خودم از هر دو تاي اين كارگردانها خوشم مياد مخصوصا ديويد لينچ) مثلا طرف اصلا نفهميده منظور فيلم dead man چي بود ولي ميگه يه شاهكار بود. در مقابل يه سري كارگردان مثل پيتر جكسون و استيون اسپيلبرگ و جيمز كامرون كارگردانهاي گيشه‌اي تلقي ميشن. مثلا ميگند فيلمهاي اسپيلبرگ به غير از Schindler's List فيلمهاي خوبي نيستن. مثلا فيلمهايي كه نخل طلا ميبرند را حتي اگه نفهمند ولي بايد به خودشون بقبولونند كه خيلي فيلم خفني بوده... در واقع در بيشترين جايي كه معناي امپراطور بدون لباس را معنيشو ميفهمي ايرانه... مثلا من اون موقعي كه دانشجو بودم با يه سري از بچه‌ها(نقدنويسهاي كنوني) نشستم فيلم زندگي دوگانه ورونيكا را ديدم... وقتي فيلم تموم شد من از اين فيلم خوشم نيومده بود ولي بقيه‌ي بچه‌ها كه بشدت جوگير شده بودند ميگفتن يه شاهكار بوده در حالي كه وقتي بهشون مي‌گفتي برات نقدي از اين فيلم بگن هيچ شخص حرفي نميزد...(البته همچين جسارتي نميكنم بگم اين فيلم بد بوده ولي ميگم خيلي طرفدارهاي زيادي داره كه فقط همون جريان امپراطور برهنه را دارند... قسمت دوم مشكل نقد در ايران نقد پذير نبودن ايراني‌هاست... مثلا حدود يك سال پيش آرش خوشخو توي شرق يه مطلب نوشت كه نقدي بود بر نويسندگان و كارگردانان بزرگ ايراني كه مثلا اشخاصي مثل عباس كيارستمي و بهرام بيضايي هم توي اين ليست بودن كه بعد از اين جريان بهشون بر خورده بود و آرش را مجبور به عذرخواهي كردند هر چند متن عذرخواهي از اين بزرگان هم كنايه آميز بود و يا خود بنده هم يه بار در مورد محسن مخملباف يه مقاله نوشتم و مورد اعتراض بسياري از قرار گرفتم و متهم به بي‌دانشي شدم در حالي كه اونجا مثلا ايبرت مياد به فيلم طعم گيلاس كيارستمي كه نخل طلا برده 1 ستاره ميده و نقد بدي براش مينويسه در حالي كه اگه بگي به نظرم فيلم طعم گيلاس كيارستمي فيلم خيلي خوبي نبود بهت ميگن تو چيزي از سينما نميفهمي... كيفيت نقد تو ايران پايينه چون هيچكس حرف خودش را نمينويسه و حرفي كه از دل زده نشه شيوايي نداره... مثلا شما بريد يه نقد از يه منتقد اونها بخونيد تا بفهميد چقدر ميتونه حتي نظرتون را راجع به يه فيلم عوض كنه. خيلي حرفهاي ديگه دارم كه بزنم ولي احساس مي‌كنم زيادي حرف زدم و زيادي از اين كشور گفتم ولي بذاريد به عنوان يه پي نوشت اينو بهتون بگم: چند وقت پيش يكي از دوستام كه نقد فيلم مينوشت و 2 تا كتاب نقد فيلم نوشته بود و توي يه روزنامه مقاله مينوشت و يه صفحه‌ي كامل داشت... كارش گل كرد و معروف شد كه نقد خيلي خوب مينويسه ولي چند وقت پيش يه كارگرداني كه همتون ميشناسيدش و نميخوام اسمش را ببرم بهش پيشنهاد داد كه يه نقد عالي در مورد يكي از فيلمهاش بنويسه تا دستياري كارگرداني را توي يكي از فيلمهاش بهش بده و اين دوست عزيز هم اينكار را كرد.
در كل بايد بگم: اينجا ايران است!!!

واقعا دستت درد نکند , از مطلبت بسیار لذت بردم و نکته های بسیاری را از آن یاد گرفتم.


مطلبت با آنکه کوتاه بود ولی تمامیت جوهره پنهان و پیدای نقد فیلم در ایران را نشان

میداد.

بازهم ممنون:happy:

 

[کپی رایت پرست]

تاپيك جالبيه و ميخوام يه چيزي توش بنويسم... من خودم الآن 30 سالمه و فارغ‌التحصيل رشته‌ي كارگرداني دانشگاه تهرانم... تقريبا 90 درصد نقدنويسان ايراني را از نزديك ديدم و با عقايدشون و سليقشون كاملا آشنا هستم... من خودم وسطهاي دانشگاه كه بودم توي روزنامه‌ها و مجله‌هاي سينمايي مقاله مي‌نوشتم. بعد از فارغ‌التحصيل شدن من و همسالهام وضعيت اينجوري بود كه اونهايي كه پارتيشون كلفت بود شروع به كارگرداني مي‌كردند و بقيه‌ي بچه‌ها هم توي مجله‌هاي مختلف استخدام مي‌شدن و يا شروع به نوشتن كتاب مي‌كردند... من از دسته‌ي دوم نبودم كه استخدام و اينها بشم ولي مقاله مينوشتم و به دوستم حسين يعقوبي ميدادمش تا توي شرق چاپش كنه... البته هيچوقت اسم نمي‌نوشتم... توي اين مدت سعي مي‌كردم نقد ننويسم و فقط پيشنهاد بدم و يا نكات حاشيه‌اي بنويسم و يه سري آمار... نقد نمي‌نوشتم براي اينكه نقد نوشتن و اينكه به خودت اجازه بدي درباره‌ي يه كارگردان بزرگ بنويسي كار خيلي سختيه... ولي گذشته از اين حرفها مي‌خواستم براتون به عنوان يه شخصي كه اين نقد نويسها را از نزديك ديده يه چيزهايي را مشخص كنم... اكثريتشون آدمهاي جوگيري هستند كه افه‌ي روشنفكري ميذارن و طرفدار يه سري كارگردان خاص هستند... مثلا اگه دقت كرده باشيد توي ايران جيم جارموش و ديويد لينچ و خيليهاي ديگه خيلي محبوبند چون يه عده آدم خفن گفتند اينها بهترين كارگردانها هستند(البته من خودم از هر دو تاي اين كارگردانها خوشم مياد مخصوصا ديويد لينچ) مثلا طرف اصلا نفهميده منظور فيلم dead man چي بود ولي ميگه يه شاهكار بود. در مقابل يه سري كارگردان مثل پيتر جكسون و استيون اسپيلبرگ و جيمز كامرون كارگردانهاي گيشه‌اي تلقي ميشن. مثلا ميگند فيلمهاي اسپيلبرگ به غير از Schindler's List فيلمهاي خوبي نيستن. مثلا فيلمهايي كه نخل طلا ميبرند را حتي اگه نفهمند ولي بايد به خودشون بقبولونند كه خيلي فيلم خفني بوده... در واقع در بيشترين جايي كه معناي امپراطور بدون لباس را معنيشو ميفهمي ايرانه... مثلا من اون موقعي كه دانشجو بودم با يه سري از بچه‌ها(نقدنويسهاي كنوني) نشستم فيلم زندگي دوگانه ورونيكا را ديدم... وقتي فيلم تموم شد من از اين فيلم خوشم نيومده بود ولي بقيه‌ي بچه‌ها كه بشدت جوگير شده بودند ميگفتن يه شاهكار بوده در حالي كه وقتي بهشون مي‌گفتي برات نقدي از اين فيلم بگن هيچ شخص حرفي نميزد...(البته همچين جسارتي نميكنم بگم اين فيلم بد بوده ولي ميگم خيلي طرفدارهاي زيادي داره كه فقط همون جريان امپراطور برهنه را دارند... قسمت دوم مشكل نقد در ايران نقد پذير نبودن ايراني‌هاست... مثلا حدود يك سال پيش آرش خوشخو توي شرق يه مطلب نوشت كه نقدي بود بر نويسندگان و كارگردانان بزرگ ايراني كه مثلا اشخاصي مثل عباس كيارستمي و بهرام بيضايي هم توي اين ليست بودن كه بعد از اين جريان بهشون بر خورده بود و آرش را مجبور به عذرخواهي كردند هر چند متن عذرخواهي از اين بزرگان هم كنايه آميز بود و يا خود بنده هم يه بار در مورد محسن مخملباف يه مقاله نوشتم و مورد اعتراض بسياري از قرار گرفتم و متهم به بي‌دانشي شدم در حالي كه اونجا مثلا ايبرت مياد به فيلم طعم گيلاس كيارستمي كه نخل طلا برده 1 ستاره ميده و نقد بدي براش مينويسه در حالي كه اگه بگي به نظرم فيلم طعم گيلاس كيارستمي فيلم خيلي خوبي نبود بهت ميگن تو چيزي از سينما نميفهمي... كيفيت نقد تو ايران پايينه چون هيچكس حرف خودش را نمينويسه و حرفي كه از دل زده نشه شيوايي نداره... مثلا شما بريد يه نقد از يه منتقد اونها بخونيد تا بفهميد چقدر ميتونه حتي نظرتون را راجع به يه فيلم عوض كنه. خيلي حرفهاي ديگه دارم كه بزنم ولي احساس مي‌كنم زيادي حرف زدم و زيادي از اين كشور گفتم ولي بذاريد به عنوان يه پي نوشت اينو بهتون بگم: چند وقت پيش يكي از دوستام كه نقد فيلم مينوشت و 2 تا كتاب نقد فيلم نوشته بود و توي يه روزنامه مقاله مينوشت و يه صفحه‌ي كامل داشت... كارش گل كرد و معروف شد كه نقد خيلي خوب مينويسه ولي چند وقت پيش يه كارگرداني كه همتون ميشناسيدش و نميخوام اسمش را ببرم بهش پيشنهاد داد كه يه نقد عالي در مورد يكي از فيلمهاش بنويسه تا دستياري كارگرداني را توي يكي از فيلمهاش بهش بده و اين دوست عزيز هم اينكار را كرد.
در كل بايد بگم: اينجا ايران است!!!

من هم از شما سپاسگزاری میکنم که مسائل پشت پرده سینمای

ایران را بازگو کردید , از شما خواهش میکنم با توجه به اطلاعاتی که

دارید , به تاپیک زیر بیایید و در آنجا هم مسائل پشت پرده را بازگو

کنید.:happy:

http://forum.persiantools.com/t104938.html


بینهایت ممنون

 

[آریامهر]

یک با ترجمه نقدهای منتقدین بزرگ دنیا و در اختیار مخاطب ایرانی قرار دادنشون ، میشه سواد عمومی و به تبع اون انتظار مخاطب رو از سینما بالا برد.
در سینمایی که انتظارات بالا از فیلمساز وجود داشته باشه ، مردم بخاطر هر فیلمی دم در سینما صف نمیبندن ، و در نتیجه تعداد فیلمهای خوبش بیشتر میشه .. این یک حرکت چند سویه هستش و تنها نمیشه از بعد نقد فیلم به اون نگاه کرد.

تایید میشود.

 

[oggy]

:blink:

تا وقتی که در ایران پارتی بازی است و

در نشریات و سیما , عده ای( 99% ) با رابطه به

نقدچیگری :blink:منصوب می شوند , نقد

در ایران فوق العاده ضعیف خواهد بود.

ممنون

 

[seymour]

در مورد استالونه صرفا فراتر از انتخابای نادرست بود آخه راکی تا شماره 6 علی رغم انتقادای جدید در مورد ایبرت هم گفته می تونه باشه چه فرقی با صحبت من و محتوای سوتی بودن حرفش داشت؟

منم مثل دوستمون easter ، به هیچ وجه متوجه مضمون این پست نشدم ...




پی نوشت : بحثمون راجع به این پست هستش ...