sirhector300
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 16 ژانویه 2010
- نوشتهها
- 5
- لایکها
- 0
سلام
آقایون یکی مارو یاری کنه .
الان من تازه بعد از کلی تحقیق رفتم هاپکیدو . حالا میبینم اونجور که باید نیست در حالی که تمامی هنرجویان این رشته فقط و فقط این رشته را قبول دارند .
من این رشته رو رفتم از همون اول استاد به من تمرین داد . ( از اونجا که بابایه خودم کونگ فو توآ کار کرده مدتی و همچنین ووشو ) به من گفت که استادی که حداقل چند ماه بدنتو نسازه و ازهمون اول بیاد بهت رزمی یاد بده به درد نمیخوره . پدرم با موافقه شائولین .
گذشته از این صحبتها میخوام برم توی مایه های کونگ فو و حومه !
ولی فرق اینارو نمیدونم :
- شائولین
- وینگ چون
- کونگ فو
- توآ
- جیت کان دو
- تایچی چوان
- نان چوان
- کونگ فو چینی
یه توضیحی جامعی در مورد موارد بالا بدید تا برم سر بحث های دیگه . والا من فکر کنم فقط از هاپکیدو و نینجوتسو چیزی بدونم .
نظر خودم روی شائولینه ولی نمیدونم استادی توی کرج یا تهران هست که واقعأ آدمو بسازه یا نه . نگید به استاد ربط نداره که بیشترش به استاد ربط داره و بعد تلاش خود آدم .
با تشکر
سلام رفیق
حالا بت میگم
شائولین: حتما میدونی سبک های رزمی چینی به دو دسته ی درونی و بیرونی تقسیم میشن. درونیا بیشتر رو نیروهای درون کار میکنن. و بیرونیا بیشتر رو فنون مبارزه و دفاع شخصی. حالا شائولین چیه؟ اصولا به تمام سبک های بیرونی کونگ فو، شائولین و به سبک های درونی، وودانگ گفته میشه. پس بنابراین شائولین یه سبکیه که شامل تمام سبک های بیرونیه.
وینگ چون: وینگ چون سبکیه که اکثرا از ضربات دست باز تشکیل شده و بیشتر برای مبارزات از راه نزدیک استفاده میشه.
کونگ فو: این که یه رشته نیست. بلکه :wacko:تا سبک داره.
توا: کونگ فوی ایرانیه که توسط میرزایی تاسیس شده. البته متاسفانه امروزه اونقد تغییر کرده که میتونم با جرات بگم که مبارزش (اگرچه به چند روش انجام میشه ولی روش اصلیش یعنی بازمایانا) دقیقا هیچ تفاوتی با کیک بوکسینگ نداره.
جیت کان دو: سبکیه که بروس علی:lol: ابداعش کرده و ترکیبیه از کونگ فوی سنتی و بوکس. این رشته بیشتر بر دفاع شخصی تاکید داره و هیچ گونه مسابقاتی نداره. در واقع این رو نمیشه یه سبک دونست چون به گفته ی خود بروسلی، هر حرکتی مفید باشه میتونه توی این سبک بیاد. یعنی هرکسی میتونه خودش این سبکو تغییر بده. پس دیگه تا الان که 30 ساله بروسلی مرده، ...
تای چی چوان: از هنرهای رزمی درونی چینیه که بیشتر با هدف حفظ سلامتی تمرین میشه. از تمرینات نرم و ملایم برای افزایش عمر تشکیل شده.
نان چوان: راستش این هم یه سبکه از سبک های چینی کونگ فو که بر خلاف چانگ چون هست.
کونگ فوی چینی: اصولا هر کونگ فویی که مال چین باشه کونگ فوی چینی هست.ولی اصولا همون ورزش ووشو (که سبک چانگ چوان هست) و اینروزا محبوب شده، به کونگ فوی چینی شناخته میشه/
سوالی دیگه هم هست در خدمتم/
Last edited: