البته فکر نکنم اموزشگاه های خوب شهرت و اعتبار خودشونو با استاد درجه 3 4 زیر سوال ببرن و همین طور یه استاد در حد نیتیو پا نمیشه بره یه موسسه بی نام و نشان
خودشو جا کنه,بجای تدریس در یه موسسه معروف؟مگر اینکه بهش پول خوبی بدن...اینطور نیست؟
نه اینطور نیست. من با یکی از مدیر گروه های یکی از شعبه های شمال شهر سفیر, آشنا هستم. میگه اصلا استاد خوب گیر نمیاد, و تقاضای کلاس های جدید انقدر براشون بالاست که اینها تقریبا خیلی ها از همین اساتید درجه 3-4 رو جذب می کنند.
ضمن اینکه اکثر اینها اساتید رو (حتی اگر استاد Native-like باشه, مجبور می کنند که بیان و دوره های TTC یا Teacher Training Course رو با پرداخت هزینه بگذرونند و بعد اگر بخوان قبلوشون کنند. خوب معلومه که چنین چیزی به قبای استاد با تجربه بر می خوره و او نمیره واسه تدریس توی سفیر یا کیش بخواد دوره TTC رو بگذرونه)
مساله بعدی اینکه این آموزشگاه های به اصطلاح معتبر و با دیسیپلین مبلغ زیادی از حق التدریس استادان رو کم می کنند به بهونه اینکه اونها رو بیمه کنند. در حالی که شخص اگر یه کم تیز باشه, میفهمه که خودش با مبلغ کمتری میتونه به صورت آزاد خودش رو بیمه کنه.
حقیقت اینکه که استادای درست حسابی اصلا تو آموزشگاه های گروهی درس نمی دن, چه آموزشگاه معروف باشه چه نباشه, معمولا این استادهای Native like به صورت خصوصی تدریس می کنند و کارشون به حدی خوبه که خود دانشجوها اونها رو به همدیگه معرفی می کنند و اونها وقت سر خاروندن هم ندارند.
کلا این یه اصل نیست. و هر استادی در هر موسسه ای پیدا میشه. اما اینکه فکر کنید در موسسه معتبر میتونید استاد تاپ داشته باشید, مطمئن باشید اشتباهه.
من یک ترم در ئی زبان برای دوره پیشرفته استاد آمریکایی (که در دانشگاه ماساچوست دانشجوی رشته مطالعات خاورمیانه با گرایش زبان فارسی بود) استخدام کردم. ولی پرداخت ساعتی 20 دلار و دریافت پول کم از دانشجوی ایرانی برای موسسه صرفه اقتصادی نداشت, نتونستم با اون ادامه بدم, دانشجو رو هم نمی تونیم مجبور کنیم به صرف اینکه استاد آمریکایی هست بیاد به جای مثلا ترمی 60 تومان 160 تومان پرداخت کنه.
کلا در موسسات این استاتید هستند که میتونند دانشجو جذب کنند و یا دانشجو رو از موسسه فراری بدند, متد و برند موسسه اهمیت به مراتب کمتری دارند.
