زیباترین اشعار عاشقانه

[Geronimo]

روز ها میگذرند

روز ها میگذرند لحظه ها از پی هم میتازند
وگذشت ایام,چون چروکی است که برچهره من میماند
روزهامیگذرند , که سکوتی ممتد, برلبم میرقصد
قصه هایی که زدل می آیند , زیرسنگینی این بارسکوت
بی صدامیمیرند
روزها میگذرند , که به خود میگویم
گرکسی آمدوبرداشت زلب مهرسکوت
گرکسی آمدوگفت قطعه شعری بسرود
گرکسی آمدوازراه صفا دل ما را بربود
حرفهاخواهم زد , شعرها خواهم خواند
بهر هر خلق جهان , قصه ای خواهم ساخت
روزها میگذرند
که به خود میگویم
گرکسی آمدوبرزخم دلم , مرحمی تازه گذاشت
گرکسی آمدوبرروی دلم , طرحی ازخنده گذاشت
گرکسی آمدودرخاطرمن , نقشی ازخودانداخت
صدزبان بازکنم
قصه هاسازکنم
گره از ابروی هر غمزده ای درجهان بازکنم
من به خود میگویم
اگرآمدآن شخص !!!!!!
من به او خواهم گفت , آنچه درمحبس دل زندانیست
من به او خواهم گفت , تاابددردل من مهمانیست
ولی افسوس و دریغ
آمدی نقشی زخود در سر من افکندی
دل ربودی و به زیر قدمت افکندی
دیده دریا کردی
عقل شیدا کردی
طرح جاوید سکوت , توبه جای لبخند , برلبم افکندی
دل به امید دوا آمده بود
به جفا درد برآن زخم کهن افکندی
روزها می آیند
لحظه ها ازپی هم میتازند
من به خود میگویم

مستحق مرگ است گر کبوتر بدهد دل به عقاب

من نيستم
آنکه بايد مي بودم ، آنکه بايد باشم​

 

[Geronimo]

نگاه کن...

نگاه کن که غم درون دیده ام
چگون قطره قطره آب می شود
چگونه سایه سیاه سر کشم
اسیر دست آفتاب می شود
نگاه کن تمام هستی ام خراب می شود
شراره ای مرا به کام می کشد
مرا به اوج می بردد
مرا به دام میکشد
نگاه کن تمام آسمان من
پر از شهاب می شود
تو آمدی ز دور ها و دورها
ز سرزمین عطر ها و نور ها
نشانده ای مرا کنون به زورقی
زعاجها ، ز ابرها ، بلورها
مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعر ها و شور ها
به راه پر ستاره می کشانی ام
فراتر از ستاره می نشانی ام
نگاه کن من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل
ستاره چین برکه های شب شدم
چه دور بود پیش از این زمین ما
به این کبود غرفه های آسمان
کنون به گوش من دوباره می رسد
صدای تو ، صدای بال برفی فرشتگان
نگاه کن که من کجا رسیده ام
به کهکشان، به بیکران، به جاودان
کنون که آمدیم تا به اوجها
مرا بشوی با شراب موجها
مرا بپیچ در حریر بوسه ات
مرا بخواه در شبان دیر پا
مرا دگر رها مکن
مرا از این ستاره ها جدا مکن
نگاه کن که موم شب براه ما
چگونه قطره قطره اب میشود
صراحی سیاه دیدگان من
به لالای گرم تو
لبا لب از شراب خواب می شود

 

[Geronimo]

خویش را باور کن

هیچکس جز تو نخواهد روئید
شعله روشن این باغ تو باید باشی
هیچ کس چون تو نخواهد تابید
سرو آزاده این باغ تو باید باشی
رعد این صحنه تو باید باشی
هیچ کس چون تو نخواهد غرید
چشمه جاری این دشت تو باید باشی
هیچ کس چون تو نخواهد جوشید
نازنین!
سرنگون کردن غم، حرکت آسانی نیست.
لیک آسانتر از آن است که می پنداری.
ریشه ها می گویند:
"ما تواناتر از آنیم که می پنداری"
باز کن پنجره را، صبح آمده است.در این خانه رخوت بگشای.
باز هم منتظری؟
هیچ کس جز تو نخواهد آمد
هیچ بذری، بی تو روی این خاک نخواهد پاشید.

از دل خاک نخواهد روئید
خوشه ای نیز نخواهد برخاست
خرمنی گرد نخواهد گردید
اسب اندیشه خود را زین کن
تک سوار سحر جاده تو باید باشی
و خدا می داند و خدا می خواهد
که تو "خودآ" یی باشی بر پهنه خاک

"کودکان فردا، خرمن کشت امروز تو را می جویند"
خواب و خاموشی امروز تو را
در حضور تاریخ، در نگاه فردا
هیچ کس بر تو نخواهد بخشید
باز هم منتظری؟
برخیز که صبح است بهار آمده است.
"تو بهاری ،
آری !
خویش را باور کن.​

 

[Geronimo]

عشق يعني:لطيف ترين تعريف زندگي...
عشق يعني:معمار عالم...
عشق يعني:خالق پر شور لحظه هاي زندگي...
عشق يعني:از خود گريختن...
عشق يعني:بهبودي و كاميابي...
عشق،ارمغان محبت است....
عشق:سپردن دلت به.....
عشق يعني:هديه ي قلب و روحت به...
عشق يعني:پيشاني غمناك او را بوسه زدن...
عشق يعني:دستان يخ زده اش را با دستان گرمت،فشردن...
عشق يعني:بدون او هرگز...

 

[Geronimo]

وقتی که شانه هایم
در زیر بار حادثه می خواست ب************د
یک لحظه
از خیال پریشان من گذشت:
"بر شانه های تو..."
بر شانه های تو
می شد اگر سری بگذارم
وین بغض درد را
از تنگنای سینه بر آرم
به های های
"آن جان پناه مهر"
شاید که می توانست
از بار این مصیبت سنگین​

آسوده ام کند

 

[Geronimo]

حتی اگر کنار من نباشی،
با من نباشی،
حتا اگر نخواهی،
من تو را زندگی خواهم کرد.
در جاده ها تو را خواهم یافت،
از تقویم ها تو را خواهم ربود،
با خیال تو خواهم رقصید،
و باز هم
تو را زندگی خواهم کرد.

 

[Geronimo]

خانه ای ساخته ام
پلکانش همه مهر
دربهایش احساس
شیشه اشآینه ادراک است
آه اما خانه
ساکنش درویش است
آن تهیدستخیال
آن تهیدست رفیق
او کسی می خواهد

رقبت یکرنگی در وجودش باشد
او کسی می خواهد که وجودش باشد
رنجابیات دلش را خواند
هیجان نگهش را داند
او کسی می خواهد
نیلبک زن باشد
بربط و ضرب و سه تار
همه فرمانبر دستش باشند
ماهوخورشیدو فلک
همه محو نگه نرگس مستش باشند
او تو را میخواهد
نغمه اش شیوا کن
خانه اش زیبا کن​

 

[Geronimo]

طوفان شده بود و من نمي‎ دانستم
ويران شده بود و من نمي ‎دانستم

بر مزرعه ی خشك دلم بي وقفه
باران شده بود و من نمي‎ دانستم

عكس دل او بود كه بر موج نگاه
رقصان شده بود و من نمي‎ دانستم

باز آمده بود و بعد از آن سرسختي
آسان شده بود و من نمي‎ دانستم

يك بيت از او خواستم او يكباره
ديوان شده بود و من نمي‎ دانستم

بر سفره ی خالي دلم بي تعارف
مهمان شده بود و من نمي‎ دانستم

اين آتش عشق زير خاكستر دل
پنهان شده بود و من نمي‎ دانستم​

 

[Geronimo]

به صبح سپيد خوشبختي،
به لحظه ناب ابديت،
كه تو را احساس خواهم كرد در اعماق وجود خويش،
شعر هايم تكرار لحظه هاي با تو بودن است،
تكرار لحظه هاي بكر و معصومانه تبسم،
آري مي خواهم در تو گم شوم،
مي خواهم با چشمان تو ببينم،
و با قلب تو زيبايي ها را حس كنم،
مي خواهم با تو خوشبخت شوم،
خوشبخت و مغرور،
من در پناه عشق تو سر به آسمان مي سايم،
پس بگذار بگويم،

"دوستت دارم"​

 

[Geronimo]

به فريادم برس جانا كه جانم در بدن فرسود

دلم چون غنچه اي نو پا نشد وا در چمن فرسود

تويي دارو تويي مرهم تويي مونس تويي همدم

بيا اي دلبر خوبم كه بي تو جان در بدن فرسود

دگر جانم به لب آمد بسي در تب و تاب آمد

بمردم از غم عشقت تنم اندر كفن فرسود

خدارا اي غزل بگذر زدوريهاي خون پرور

كه اين هجران وجودم را به سد چين و شكن فرسود

كجايي اي عزيز دل كه هستي حل هر مشكل

زبس كردم نظر هر سو دگر چشمان من فرسود​

 

[Geronimo]

خواهم که سرانجام سرانجام بگیرم
یعنی که در آغوش تو آرام بگیرم
زنبور شوم پرسه زنم دور نگاهت
از کندوی چشمان تو الهام بگیرم​

 

[Geronimo]

دل به چشمای تو بستم تو شدی همه وجودم

عشق تو باور من شد با تموم تاروپودم

هرکی اومد سر راهم چشمامو بستم و ندیدم

عکس تو توی دست من بود تورو با دلم خریدم

برای نفس کشیدن عشق تو دلیل من بود

بودن تو پیش چشمام خواب و رویای شبم بود

من همه ترانه هامو واسه چشم تو نوشتم

ندونستم تو غروبی وای چه تلخه سرنوشتم

 

[Geronimo]

تو این شبای خط خطی ستاره های پا پتی
گم شدن و نیست توی راه فانوسک رفاقتی
دنیا چه آلوده شده به سم بی صداقتی
پاهای عشق و عاشقی تاول زده بگی نگی
انگار تموم زندگی گرفته بوی کهنگی
باید با دنیا کاری کرد بیشتر از اینا نشه بد
به پای عشق و عاشقی مرحم دلدادگی زد
باید دوباره تازه شد توی هوای رابطه
باید دوباره خط کشید رو هر چی رسم غلطه​

 

[Geronimo]

آنها که از دور نگاه ميکنند مي گويند:تو چه کم داري؟ هيچ!!!
و من باران اشکهايم را در ابرچشمانم پنهان ميکنم
و با لبخند پوچي به نشانه تاييد سر تکان مي دهم ....
اما خودم ميدانم که هر گاه درون خود را ميکاوم به يک غم بزرگ ميرسم...

و آن غم نبودن توست !!!
من در کنار همه تو را کم دارم....​

 

[Geronimo]

طالب پرواز هستم مقصدم چشمان توست
ياس پرپر گشته ام من مرهمش دستان توست
بودنم با بودنت معناي ديگر مي دهد
حال من خوش مي شود با آن لب خندان تو

 

[Geronimo]

قصه ای عـــــشـق من و تو تمام شد
حرف دل من و حرف دل تو تمام شد
لجظه٫ آخر انــتظار و آخرین نــــگاه
باقطره ای ســـرشـــــک من تمام شد

اما آخرین لحظه نفسم انتظار تـــست
هر آنچه یاد هـــای من و تو تمام شد
هنوز هم صــــدای تو در قلب منست
نه مگو لحظه آخــرین دیدار تمام شد

هنوز هم دلـــم برای دیدن تو میلرزد
با آنـــــــکه عشق من و تو تمام شد
ترا دوســــــــت دارم تــــا نفس دارم
نه مگو انــــتظــــــار من تو تمام شد​

 

[Geronimo]

هیچکسی مثل من و تو زنده در هوای هم نیست
هیچکسی مثل من و تو جفت هم ، نیمه هم نیست
نباید بین من و تو نفسی فاصله باشه
وقتی میتونه جدایی قصه ی دلتنگی باشه
بیا تا با هم بسازیم خونه ی عشقو دوباره
باز کنیم پنجره هاشو رو به مهتاب و ستاره

 

[Geronimo]

اي عشــق نازمت كه ندا ميكني مــــــــــرا
قربانيت به رســــــــم وفا ميكني مـــــــــرا
تا قـــــــصد ميكــــــــنم كه روم اندكي كنار
با شـــعر عاشــــــقانه صدا ميكني مــــــرا
دي در حــضور خلق به دارَم زدي عــيان
امــروز عاشـــــــقانه صـــــدا ميكني مـرا
پُر ميشوم به گرمي ي شعري به، ناگهان
لبريز اشك و شــــــور و نــــوا ميكني مرا
با خود مــــرا به ســـينهء امواج مي بري
در لابلاي مـــوج رهــــــا ميكني مـــــــــرا
روزي اگـــــر ز خويش براني مـــــرا مباد
چون بتهء ز ريشه جـــــدا ميكني مـــــــرا

 

[Geronimo]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟ * بی وفا بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا؟
نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی * سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا؟
عمر مارامهلت امروزو فردای تونیست * من که یک امروز مهمان توام فردا چرا؟
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم * دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟
وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار * این همه غافل شدن از چو منی شیدا چرا؟
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان میکند * درشگفتم من نمی پاشد زهم دنیا چرا؟
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر* راه عشق است این یکی بی مونس و تنها چرا؟

 

[Geronimo]

صدات یه پنجره به باغ یاسه
یه حالت قشنگ و ناشناسه
نمی دونم براش چه اسمی خوبه
قدرت خواستن،یا که التماسه