زیبا ترین شعرهایی که تا به حال خواندید یا شنیدید

[Milad88]

شب سردی است و من افسرده

راه دوری است و پایی خسته

تیرگی هست و چراغی مرده



می کنم تنها از جاده عبور

دور ماندند زمن آدمها

سایه ای از سر دیوار گذشت

غمی افزود مرا بر غمها



فکر تاریکی و این ویرانی

بی خبر آمد تا با دل من

قصه ها ساز کند پنهانی



نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر سحر نزدیک است

هر دم این بانگ بر آرم از دل

وای این شب چقدر تاریک است



خنده ای کو که به دل انگیزم

قطره ای کو که به دریا ریزم

صخره ای کو که بدان آویزم



مثل اینست که شب نمناک است

دیگران را هم غم هست به دل

غم من لیک غمی غمناک است



هر دم این بانگ بر آرم از دل

وای این شب چقدر تاریک است

اندکی صبر سحر نزدیک است

سهراب سپهری

 

[Milad88]

گفته بودی که:«چرا محو تماشای منی؟
آنچنان مات که یکدم مژه بر هم نزنی!»

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی !



فریدون مشیری

 

[Milad88]

می خواهم و می خواستمت تا نفسم بود
می سوختم از حسرت و عشق تو بسم بود


عشق تو بسم بود که در این شعله بیدار
روشنگر شب های بلند قفسم بود

آن بخت گریزنده دمی آمد و بگذشت
غم بود، که پیوسته نفس در نفسم بود

دست من و آغوش تو هیهات که یک عمر
تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود

بالله که به جز یاد تو، گر هیچ کسم هست
حاشا که به جز عشق گر هیچ کسم بود

سیمای مسیحائی اندوه تو، ای عشق
در غربت این مهلکه فریاد رسم بود

لب بسته و پر سوخته از کوی تو رفتم
رفتم به خدا گر هوسم بود، بسم بود

فریدون مشیری

 

[Milad88]

رهروان کوی جانان سرخوش اند
عاشقان در وصل و هجران سرخوش اند

جان عاشق, سر به فرمان می رود
سر به فرمان سوی جانان می رود

راه کوی می فروشان بسته نیست
در به روی باده نوشان بسته نیست

باده ما ساغر ما عشق ماست
مستی مادر سر ما عشق ماست

دل ز جام عشق او شد می پرست
مست مست ازعشق او شد مست مست

ما به سوی روشنایی می رویم
سوی آن عشق خدایی می رویم

دوستان! ما آشنای این رهیم
می رویم از این جدایی وارهیم

نورعشق پاک او در جان ما
مرهم این جان سرگردان ما

فریدون مشیری

 

[babdo]

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم شدم آن عاشق دیوانه که بودم !
فریدون مشیری

 

[babdo]

جواب هما میر افشار به فریدون مشیری

بی تو طوفان زده دشت جنونم

صیدافتاده به خونم

تو چه‌سان می‌گذری غافل از اندوه درونم؟

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی

بی من از شهر سفر کردی و رفتی

قطره‌ای اشک درخشید به چشمان سیاهم

تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم

تو ندیدی...

 

[roshi.whitewolf]

حسام قاطع او هادم اساس امل
نسان سرکش او هالک وجود بقا
( اگر نفهمیدی بخواه توضیح بدم خوشتیپ )

 

[ibest]

تو به دادم بِرِس ای عشق
که با اینهمه شوق؛
چاره جز آنکه به آغوش ِ تو بگریزم نیست ...

#فریدون_مشیری

.

فرستاده شده از SM-A720Fِ من با Tapatalk

 

[bring me]

تو به دادم بِرِس ای عشق
که با اینهمه شوق؛
چاره جز آنکه به آغوش ِ تو بگریزم نیست ...

#فریدون_مشیری

.

فرستاده شده از SM-A720Fِ من با Tapatalk

ok

فرستاده شده از SM-G900Hِ من با Tapatalk

 

[ramtinhm]

همواره عشق بی خبر از راه مي رسد
چونان مسافري که به ناگاه مي رسد


وا مي نهم به اشک و به مژگان تدارکش
چون وقت آب و جاروي اين راه می رسد


اينت زهي شکوه که نزدت سلام من
با موکب نسيم سحرگاه مي رسد


با ديگران نمي نهدت دل به دامنت
چونانکه دست خواهش کوتاه مي رسد


ميلي کمين گرفته پلنگانه در دلم
تا آهوي تو کي به کمينگاه مي رسد!


هنگام وصل ماست به بام بزرگ شب
وقتي که سيب نقره اي ماه مي رسد


شاعر! دلت به راه بياويز و از غزل
طاقي بزن خجسته که دلخواه مي رسد

حسین منزوی

 

[amir7310]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
حافظ:general507:

 

[kyle]

در این سرای بی کسی
نشسته‌ام به در نگاه می‌كنم
دريچه آه می‌كشد

تو از كدام راه می‌رسی؟
خیال دیدنت چه دلپذیر بود

جوانی‌ام درین امید پیر شد

نیامدی
و دیر شد.

هوشنگ ابتهاج

 

[Molten]

با من بیا
با من به آن ستاره بیا
به آن ستاره که هزاران هزار سال
از انجماد خاک و مقیاس های بوچ زمین دور است
و هیچ کس در آنجا
از روشنی نمی ترسد...

فروغ

 

[ibest]

جوونی هم بهاری بود و بگذشت
به ما یک اعتباری بود و بگذشت
میون ما و تو یک الفتی بود
که آن هم نوبهاری بود و بگذشت
باباطاهر



فرستاده شده از POCOPHONE F1ِ من با Tapatalk

 

[ibest]

‌
مرا به خلوت ابعاد زندگی ببرید ...

#سهراب_سپهری

 

[kyle]

ا زمانی که جهان را قفسم می دانم

هر کجا پر بزنم طوطی بازرگانم

گریه ام باعث خرسندی دنیاست چو ابر

همه خندان لب و شادند که من گریانم

حاضرم در عوض دست کشیدن ز بهشت

بوی پیراهن یوسف بدهد دستانم


زندگی مثل حصاری ز غم و دلتنگی است

مرگ ای کاش رهایم کند از زندانم


بیت آشفته ایَم در غزلی ناموزون

میل دارم که ردیفی بدهد پایانم

سجاد سامانی