ehsan_kingg
کاربر تازه وارد
پروانه نیستم اما
سال‌هاست دور خودم می‌چرخم وُ
می‌سوزم.
رفتن‌َت در من
شمعی روشن کرده است انگار!
(رضا کاظمی)
سال‌هاست دور خودم می‌چرخم وُ
می‌سوزم.
رفتن‌َت در من
شمعی روشن کرده است انگار!
(رضا کاظمی)
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
زیبا ترین شعرهایی که تا به حال خواندید یا شنیدید
- شروع کننده موضوع alahoseini
- تاریخ شروع
به تو نزدیک ترم از هر کلامی و هر اقدامی...
به تو نزدیک ترم از هر شکوهی و هر خیالی...
به تو نزدیک ترم از نهایت کمال زندگی...
به تو نزدیک ترم از عشق...
نزدیک ترم از خواستن...
نزدیک ترم از هر آنچه در آن تو نظر کرده باشی...
یا هر آنچه که از آن تو گذر کرده باشی...
و از هرچه که نوایی از حضورت را داشته باشد...
به تو نزدیک ترم از هر شکوهی و هر خیالی...
به تو نزدیک ترم از نهایت کمال زندگی...
به تو نزدیک ترم از عشق...
نزدیک ترم از خواستن...
نزدیک ترم از هر آنچه در آن تو نظر کرده باشی...
یا هر آنچه که از آن تو گذر کرده باشی...
و از هرچه که نوایی از حضورت را داشته باشد...
شعرا معمولا شعرهای قشنگی برای سنگ مزار خودشون میگن.
این شعر زیبا مال پروین اعتصامی هست که خیلی قشنگه
اینکه خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است
گر چه جز تلخی ز ایام ندید
هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آنهمه گفتار امروز
سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی دوست دلی غمگین است
خاک در دیده بسی جان فرساست
سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد
هر که را چشم حقیقت بین است
هر که باشی و ز هر جا برسی
آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد
چون بدین نقطه رسید مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آنکس که در این محنت گاه
خاطری را سبب تسکین است
این شعر زیبا مال پروین اعتصامی هست که خیلی قشنگه
اینکه خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است
گر چه جز تلخی ز ایام ندید
هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آنهمه گفتار امروز
سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی دوست دلی غمگین است
خاک در دیده بسی جان فرساست
سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد
هر که را چشم حقیقت بین است
هر که باشی و ز هر جا برسی
آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد
چون بدین نقطه رسید مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آنکس که در این محنت گاه
خاطری را سبب تسکین است
Last edited:
helia999
Registered User
من مستم و دل خراب ، جان تشنه و ساغر آب
برخيز و بده شراب ، بنشين و بزن رباب
اي سام تو بر سحر ، و ِي شور تو در شکر
در سُنبله‌ات قمر ، در عقرب‌ات آفتاب
بر مشک مزن گره ، بر آب مکش زره
يا ترک خطا بده ، يا روي ز ما متاب
در بر رخ ما مبند ، بر گريه‌ء ما مخند
بگشاي ز مه کمند ، بردار ز رُخ نقاب
من بنده‌ام و تو شاه ، من ابر سيه ، تو ماه
من آه زنم ، تو راه من ناله کنم ، تو خواب
اي فتنه صبح‌خيز ، آمد گه صبح خيز
در جام عقيق ريز ، آن باده‌ء لعل ناب
خواجوي كرماني
برخيز و بده شراب ، بنشين و بزن رباب
اي سام تو بر سحر ، و ِي شور تو در شکر
در سُنبله‌ات قمر ، در عقرب‌ات آفتاب
بر مشک مزن گره ، بر آب مکش زره
يا ترک خطا بده ، يا روي ز ما متاب
در بر رخ ما مبند ، بر گريه‌ء ما مخند
بگشاي ز مه کمند ، بردار ز رُخ نقاب
من بنده‌ام و تو شاه ، من ابر سيه ، تو ماه
من آه زنم ، تو راه من ناله کنم ، تو خواب
اي فتنه صبح‌خيز ، آمد گه صبح خيز
در جام عقيق ريز ، آن باده‌ء لعل ناب
خواجوي كرماني
kyle
مدیر بازنشسته
تمام پنجره را غرق حسن یوسف کن
دل اهالی این کوچه را تصرف کن
قدم بزن وسط شهر باصدای بلند
به عابران پیاده غزل تعارف کن
وبی بهانه تبسم کن و نگاهت را
شبیه اینه ها عاری از تکلف کن
سپس به مجلس ترحیم یک غریبه برو
وچشم های خودت را پر از تاسف کن
صدای ضبط,اتوبان,هوای بارانی
به خود بیا! نرسیده به قم توقف کن
سلام دختر باران! سلام خواهر ماه!
بهشت را به همین سادگی تصرف کن
حمیدرضا برقعی
دل اهالی این کوچه را تصرف کن
قدم بزن وسط شهر باصدای بلند
به عابران پیاده غزل تعارف کن
وبی بهانه تبسم کن و نگاهت را
شبیه اینه ها عاری از تکلف کن
سپس به مجلس ترحیم یک غریبه برو
وچشم های خودت را پر از تاسف کن
صدای ضبط,اتوبان,هوای بارانی
به خود بیا! نرسیده به قم توقف کن
سلام دختر باران! سلام خواهر ماه!
بهشت را به همین سادگی تصرف کن
حمیدرضا برقعی
helia999
Registered User
مي خواهم رويايي که ديشب ديدم
بردارم و تو فريزر بگذارم
اونوقت يه روزي در آينده ي دوروقتي پيرمردي مو خاکستري شدم
درش مي آرم و گرمش مي کنم
و پاهاي پير و سردمو
با گرمي خوبش مداوا مي کنم
شل سيلور استاين
بردارم و تو فريزر بگذارم
اونوقت يه روزي در آينده ي دوروقتي پيرمردي مو خاکستري شدم
درش مي آرم و گرمش مي کنم
و پاهاي پير و سردمو
با گرمي خوبش مداوا مي کنم
شل سيلور استاين
helia999
Registered User
وقتي در شب راه مي‌رفتم
و در جستجوي پناهگاه گرمي بودم
از کنارم گذشت
گفتم :
هی نگاه کن ! روي مژه‌هايت دانه‌هاي برف ريخته است
و او گفت :
اين برف نيست
پرهاي بالشي است که خدا در آسمان تکانده است
و سپس لبهاي خندانش را گشود
تا برفي را فوت کند
و ما هر دو خنديديم
بعد به چشمانش نگاه کردم
و ديدم که چشمانش ، گرمترين پناهگاه جهان است
شل سيلور استاين
و در جستجوي پناهگاه گرمي بودم
از کنارم گذشت
گفتم :
هی نگاه کن ! روي مژه‌هايت دانه‌هاي برف ريخته است
و او گفت :
اين برف نيست
پرهاي بالشي است که خدا در آسمان تکانده است
و سپس لبهاي خندانش را گشود
تا برفي را فوت کند
و ما هر دو خنديديم
بعد به چشمانش نگاه کردم
و ديدم که چشمانش ، گرمترين پناهگاه جهان است
شل سيلور استاين
helia999
Registered User
وقتي چمدانش را به قصد رفتن بست
نگفتم : عزيزم ، اين کار را نکن
نگفتم : برگرد و يک بار ديگر به من فرصت بده
وقتي پرسيد دوستش دارم يا نه ؟
رويم را برگرداندم
حالا او رفته ، و من
تمام چيزهايي را که نگفتم ، مي شنوم
نگفتم : عزيزم متاسفم ، چون من هم مقصر بودم
نگفتم : اختلاف ها را کنار بگذاريم
چون تمام آنچه مي خواهيم عشق و وفاداري و مهلت است
نگفتم : عزيزم ، اين کار را نکن
نگفتم : برگرد و يک بار ديگر به من فرصت بده
وقتي پرسيد دوستش دارم يا نه ؟
رويم را برگرداندم
حالا او رفته ، و من
تمام چيزهايي را که نگفتم ، مي شنوم
نگفتم : عزيزم متاسفم ، چون من هم مقصر بودم
نگفتم : اختلاف ها را کنار بگذاريم
چون تمام آنچه مي خواهيم عشق و وفاداري و مهلت است
شل سيلور استاين
گاهـ ـی حجـ ـم ِ دلــــتنـگی هایـ ـم
آن قــَ ـــ ـدر زیـاد میشود
که دنیــــا
با تمام ِ وسعتش
برایـَم تنگ میشود …
...… دلتنــگـم…
دلتنـــــگ کسی کـــــه
گردش روزگــــارش به من که رسیــــد از
حرکـت ایستـاد…
دلتنگ کسی که دلتنگی هایم را ندید…
دلتنگ ِ خود َم…
خودی که مدتهــــ ــــ ــاست گم کـر د ه ام
آن قــَ ـــ ـدر زیـاد میشود
که دنیــــا
با تمام ِ وسعتش
برایـَم تنگ میشود …
...… دلتنــگـم…
دلتنـــــگ کسی کـــــه
گردش روزگــــارش به من که رسیــــد از
حرکـت ایستـاد…
دلتنگ کسی که دلتنگی هایم را ندید…
دلتنگ ِ خود َم…
خودی که مدتهــــ ــــ ــاست گم کـر د ه ام
سرت رو بالا بگیر !
حتی اگه این همه سایه ی سر به زیر آرزوهات رو سرسری بگیرن!
سرت رو بالا بگیر!
حتی اگه جوابش یه سنگ باشه ویه زخم و چند تا بخیه !
سرت رو بالا بگیر!
حتی اگه بدونی با این کار وزنش چند برابر میشه و کم کم رو شونه هات سنگینی میکنه!
سرت رو بالا بگیر ! آدمای سر به زیر بین دوتا پاشون پی آزادی میگردن !
سرت رو بالا بگیر...!
حتی اگه این همه سایه ی سر به زیر آرزوهات رو سرسری بگیرن!
سرت رو بالا بگیر!
حتی اگه جوابش یه سنگ باشه ویه زخم و چند تا بخیه !
سرت رو بالا بگیر!
حتی اگه بدونی با این کار وزنش چند برابر میشه و کم کم رو شونه هات سنگینی میکنه!
سرت رو بالا بگیر ! آدمای سر به زیر بین دوتا پاشون پی آزادی میگردن !
سرت رو بالا بگیر...!
همچون روز روشن بر من هویداست
که در مسیر زندگی ات روانه خواهی شد
و شاید هیچگاه من در خاطرت نمانم
و من بی شک هر جا باشم
نشانی از تو دارم
که با تو بودن را برایم زنده می کند
تو می روی و من با لبخند بدرقه ات می کنم
من می مانم و کوله باری از احساس تنهایی
می مانم
باز هم مثل همیشه
اما می دانم
در تنهایی هم
با من هستی
که در مسیر زندگی ات روانه خواهی شد
و شاید هیچگاه من در خاطرت نمانم
و من بی شک هر جا باشم
نشانی از تو دارم
که با تو بودن را برایم زنده می کند
تو می روی و من با لبخند بدرقه ات می کنم
من می مانم و کوله باری از احساس تنهایی
می مانم
باز هم مثل همیشه
اما می دانم
در تنهایی هم
با من هستی
ای کاش
هزار تیغ برهنه
بر اندوه تو می نشست
تا بتوانم
بشارت روشنی فردا را
بر فراز پلک هایت
نگاه کنم
اینک
صدای آن یار بی دریغ
گل می کند در سبزترین سکوت
و گلهای هرزه را
در بارش مداوم خویش
درو می کند
جنگل
هزار تیغ برهنه
بر اندوه تو می نشست
تا بتوانم
بشارت روشنی فردا را
بر فراز پلک هایت
نگاه کنم
اینک
صدای آن یار بی دریغ
گل می کند در سبزترین سکوت
و گلهای هرزه را
در بارش مداوم خویش
درو می کند
جنگل
عشق من به تو
مانند رود كوهستاني است
پيوسته و پايدار
عشق من به تو
شبيه تابش ابدي خورشيد است
يا مانند دريا كه هرگز نمي آسايد
امواج قوي و نجيبش
كه از آغوش بازش پيوسته مي گذرد
عشق من به تو
مانند درختي است
كه در قلب ريشه كرده است
عشقي بي قيد و شرط
حقيقي و ابدي
و خاموش نشدني ...
ماگدا هرزبرگر
مانند رود كوهستاني است
پيوسته و پايدار
عشق من به تو
شبيه تابش ابدي خورشيد است
يا مانند دريا كه هرگز نمي آسايد
امواج قوي و نجيبش
كه از آغوش بازش پيوسته مي گذرد
عشق من به تو
مانند درختي است
كه در قلب ريشه كرده است
عشقي بي قيد و شرط
حقيقي و ابدي
و خاموش نشدني ...
ماگدا هرزبرگر
ehsan_kingg
کاربر تازه وارد
به سان رود...
که در نشیب دره..
سر به سنگ می زند...
رونده باش...
امید هیچ معجزی ز مرده نیست...
زنده باش...
که در نشیب دره..
سر به سنگ می زند...
رونده باش...
امید هیچ معجزی ز مرده نیست...
زنده باش...
ehsan_kingg
کاربر تازه وارد
آرام ؟
آرام برای چه باید گرفت ؟
وقتی بمیریم ، خود به خود آرام می گیریم
پیش از آنکه بمیریم که نباید بمیریم
آرام برای چه باید گرفت ؟
وقتی بمیریم ، خود به خود آرام می گیریم
پیش از آنکه بمیریم که نباید بمیریم
ehsan_kingg
کاربر تازه وارد
بیرون افتاده ام از زندگی
مثل ماهی کوچکی از آب
مثل ماهی کوچکی از آب
این پدرسوخته عاشق بی تاب دله
این که می گیره ز من شب همه شب خواب دله
مست می ناب دله، اونی که میشه آب دله
یا میگه بمون بمون، یا که برو، یا که بیا
من یه فرمانبر بیچاره و ارباب دله
مست می ناب دله، اونی که میشه آب دله
تو ز من غافل و من کوی نیازم همه تو
تو نماز منی و گوشه محراب دله
مست می ناب دله، اونی که میشه آب دله
این که می گیره ز من شب همه شب خواب دله
مست می ناب دله، اونی که میشه آب دله
یا میگه بمون بمون، یا که برو، یا که بیا
من یه فرمانبر بیچاره و ارباب دله
مست می ناب دله، اونی که میشه آب دله
تو ز من غافل و من کوی نیازم همه تو
تو نماز منی و گوشه محراب دله
مست می ناب دله، اونی که میشه آب دله
جهان را به شاعران بسپاریدمطمئن باشیدکلمات را بیدار می کنند و در کرت ها٬ گل و گندم می کارند
جهان را به شاعران بسپارید
بیابان و باران هردو خوشحال می شوندو هردو جوانه می زننداز سرانگشت کودکان دبستانی جهان را به شاعران بسپاریدمطمئن باشید سربازان ترانه می خوانند
وعاشق می شوندو تفنگ ها سر بر قبضه می گذارند
وبیدار نمی شوندجهان را به شاعران بسپارید
دیوارها فرو می ریزند
ومرزها رنگ می بازنددرختان به خیابان می آینددر صف اتوبوس به شکوفه می نشینند
و پرندگان سوار می شوند
وبه همه ی همشهریان
تخمه ی آفتابگردان تعارف می کنندمگر همین را نمی خواستید؟
پس چرا بیهوده معطل مانده اید؟
از تامل و تردید دست بردارید
و جهان را به شاعران یسپارید
این قافیه های سرگرداناگر سر از صندوق ها در نیاورندپیر می شوند
و پرنده نمی شوند
و جهان بی پرنده جهنمی است که فقط شلیک می کند
جهان را به شاعران بسپارید
بیابان و باران هردو خوشحال می شوندو هردو جوانه می زننداز سرانگشت کودکان دبستانی جهان را به شاعران بسپاریدمطمئن باشید سربازان ترانه می خوانند
وعاشق می شوندو تفنگ ها سر بر قبضه می گذارند
وبیدار نمی شوندجهان را به شاعران بسپارید
دیوارها فرو می ریزند
ومرزها رنگ می بازنددرختان به خیابان می آینددر صف اتوبوس به شکوفه می نشینند
و پرندگان سوار می شوند
وبه همه ی همشهریان
تخمه ی آفتابگردان تعارف می کنندمگر همین را نمی خواستید؟
پس چرا بیهوده معطل مانده اید؟
از تامل و تردید دست بردارید
و جهان را به شاعران یسپارید
این قافیه های سرگرداناگر سر از صندوق ها در نیاورندپیر می شوند
و پرنده نمی شوند
و جهان بی پرنده جهنمی است که فقط شلیک می کند
Last edited: