Snow
مدیر بازنشسته
مشت می‌کوبم بر در، پنجه می‌سایم بر پنجره‌ها،
من دچار خفقانم، خفقان.
من به تنگ آمده‌ام از همه چیز!
بگذارید هواری بزنم:
- آی!
با شما هستم!
این درها را باز کنید!
من به دنبال فضایی می‌گردم:
لب بامی، سر کویی، دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم،
آه!
می‌خواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد!
من هوارم را سر خواهم داد!
چاره‌ی درد مرا باید این داد کند
از شما "خفته‌ی چند"!
چه کسی می‌آید با من فریاد کند؟
> با صدای جاودانه استاد شجریان <
بخش موسیقی رو بستند، به دستور مقامات قضایی که نمی‌دونم چرا وقتی ناموس و مال مردم به غارت میره خبری ازشون نیست! خود حذف اون بخش شاید مهم نباشه چون ادامه حیات هنر و موسیقی به یک تاپیک وابسته نیست! ولی وقتی فکر میکنم خاطرات و زحمات هشت ساله افرادی که با عشق و زحمت فراوان لحظات فراموش نشدنی رو ثبت کردند به راحتی نادیده گرفته میشه دلم رو به درد میاره...
این آهنگ رو تقدیم میکنم به تویی که تصور می‌کنی با چند کلمه عقده‌گشایی خودت با ته مزه و توهم قدرت می‌تونی فرهنگ، هنر و موسیقی رو محدود کنی. اینها در قلب آدم نهادینه شده نه در یک محیط مجازی!
ببخشید که این پست رو ایجا قرار دادم، خانه‌مان را به خیال خودشون ویران کردند...
در برهوتی هولناک، بر بلندای کوهی سخت، سر برخواهد آورد از دل سنگ جوانۀ سروی سبز.
من دچار خفقانم، خفقان.
من به تنگ آمده‌ام از همه چیز!
بگذارید هواری بزنم:
- آی!
با شما هستم!
این درها را باز کنید!
من به دنبال فضایی می‌گردم:
لب بامی، سر کویی، دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم،
آه!
می‌خواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد!
من هوارم را سر خواهم داد!
چاره‌ی درد مرا باید این داد کند
از شما "خفته‌ی چند"!
چه کسی می‌آید با من فریاد کند؟
> با صدای جاودانه استاد شجریان <
بخش موسیقی رو بستند، به دستور مقامات قضایی که نمی‌دونم چرا وقتی ناموس و مال مردم به غارت میره خبری ازشون نیست! خود حذف اون بخش شاید مهم نباشه چون ادامه حیات هنر و موسیقی به یک تاپیک وابسته نیست! ولی وقتی فکر میکنم خاطرات و زحمات هشت ساله افرادی که با عشق و زحمت فراوان لحظات فراموش نشدنی رو ثبت کردند به راحتی نادیده گرفته میشه دلم رو به درد میاره...
این آهنگ رو تقدیم میکنم به تویی که تصور می‌کنی با چند کلمه عقده‌گشایی خودت با ته مزه و توهم قدرت می‌تونی فرهنگ، هنر و موسیقی رو محدود کنی. اینها در قلب آدم نهادینه شده نه در یک محیط مجازی!
ببخشید که این پست رو ایجا قرار دادم، خانه‌مان را به خیال خودشون ویران کردند...
در برهوتی هولناک، بر بلندای کوهی سخت، سر برخواهد آورد از دل سنگ جوانۀ سروی سبز.
