اینم نظر من نسبت به وطنم:
ای وطن ، کوه بلند و سر فراز// سرزمین پاک شیخ اهل راز
ای که خاکت بیشه ی شیران بُود // خاستگاه رستم دستان بُود
عــلــم سيــنــا مــعـــتــبــــر از نــام تــــواســـــت// شعر حافظ حاصل الهام تو است
نـام فــــردوســــي عــــجــــــيـــن بــا یـاد تواسـت// شاهنامه حاصل فریاد تواست
کــــورش اول حـــــــامـــــی حــــــــّق بــــــشـــــر// داد از عشق وطن ما را خبر
حــــضـــرت زرتـــشــــت در دامان تو// داد برایرانیان ايمان تو
هر شهیدی که به خون غلتیده است// زاتش عشقت چنان گرديده است
بــابــک آن ســــردار نـــــامـــی پــــور عــــشــق// سربدار ازجلوه و از نور عشق
مــــولــــوي آن عارف والامقام// مثنوي را كرد با عشقت تمام
خــاک ایـــران خــاک انسان پـــــرور اســــت // زادگاه تختي نام آور است
در دل خـــاكــت هـــــزاران گــــــــوهـــــر اسـت// نفت تو برتر زهر سيم وزر است
ســرزمـــیــنــم مـــرکـــز مـــهــر و وفـاســــت// كشور مقصود قوم آريا ست
آريـایي مــــظــهــر مــــردانـــگـــي اســــــــت // در دلش شور و نشاط زندگی است
پـــرچــــــــمـت ايـــران نمای قدرت است// مظهر مهر و وفا و همّت است
هرسه رنگ او نشان از واژه ای است// نکته های بی بدیل و تازه ای است
سبز یعنی سبز مانی تا ابد // دور بادا از وجودت چشم بد
چون سپیدی مظهر صلح و صفاست//جای آن در پرچم ایران بجاست
رنـــگ قــرمـــز مظهر خون شهید // او که از باغ شهادت لاله چید
نــام تـو «جــاويـد» و خــاكـــت پـــــربـــها ست// خاك تو در چشم من چون توتيا ست
