شعرها و نثرهای کوتاه و زیبا

[ibest]

به شعر می‌مانی تو.






هر بار که می‌خوانمت

دوباره سروده می‌شوی...

 

[ibest]

من سر ریز سکوت شمایی ام که

نه حرفی برای زدن دارید

نه دلی برای عاشق شدن



تفسیر سکوتتان کار راحتی نیست

من شکست خورده ی تفسیر سکوت شمایم

 

[ibest]

زنده بودن، سرودن بهانه
هرچه جز با تو بودن بهانه

ذکر نام تو یعنی تنفس
عاشقانه سرودن بهانه

خوب یعنی تو را خوب دیدن
پلک بستن- گشودن، بهانه

گریه هم مثل باران ضروری است
غصه از دل زدودن بهانه

دم به دم فال حافظ گرفتن
بخت را آزمودن بهانه

شعر دعوی، سرودن دروغین
زندگی عذر، بودن بهانه

 

[ibest]

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض

یک طرف خاطره ها!

یک طرف پنجره ها!

در همه آوازها! حرف آخر زیباست!

آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست

 

[ibest]

گاه یک لبخند آنقدر عمیق میشود که گریه می کنیم
گاه یک نغمه آنقدر دست نیافتنی میشود که با آن زندگی می کنیم
گاه یک نگاه آنچنان سنگین میشود که چشمانمان رهایش نمی کند
گاه یک عشق آنقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم

 

[ibest]

دلم چه کودکانه بهانه تو را می گیرد
اما تو بزرگانه به دل نگیر
همیشه گفته اند : “بخشش از بزرگان است”
فقط بگو : “کودک است ، نمی فهمد”

 

[ibest]

نمی دانم به کدامین پنجره دل دوخته ای که نگاه مضطربم را نمی بینی و صدای خسته ام را نمی شنوی. نمی دانم چگونه صدایت کنم تا اندوه را از تک تک کلماتم بخوانی. دیگر به هیچ یک از ثانیه ها اعتماد ندارم، ثانیه هایی که می روند و انتظار مرا بیشتر می کنن. پس کی میایی و نگاهم را از پنجره و ساعت پس می گیری؟

تقدیم به عشق

 

[Codes]

آن گل زودرس چو چشم گشود
به لب رودخانه تنها بود
گفت دهقان سالخورده که:
حیف که چنین یکه بر شکفتی زود
لب گشادی کنون بدین هنگام
که ز تو خاطری نیابد سود
گل زیبای من ولی مشکن
کور نشناسد از سفید کبود
نشود کم ز من بدو گل گفت
نه به بی موقع آمدم پی جود
کم شود از کسی که خفت و به راه
دیر جنبید و رخ به من ننمود
آن که نشناخت قدر وقت درست
زیرا این طاس لاجورد چه جست ؟

 

[sepidar300]

حذر از عشق ندانم، نتوانم! “
اشكي از شاخه فرو ريخت
مرغ شب، نالة تلخي زد و بگريخت ...
اشك در چشم تو لرزيد،
ماه بر عشق تو خنديد!
يادم آيد كه : دگر از تو جوابي نشنيدم
پاي در دامن اندوه كشيدم.
نگسستم، نرميدم.
رفت در ظلمت غم، آن شب و شب‌هاي دگر هم،
نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم،
نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم ...
بي تو، اما، به چه حالي من از آن كوچه گذشتم

 

[Arman_r9]

یک سمت تویی و عشق : مرگی ساده
یک سمت جهان به قتل من آماده!
می ترسم! مثل بچه گنجشکی که
در دست دو بچه ی شرور افتاده

 

[sepidar300]

باز هم من زنده ام،آه اي خدا متشکرم!

بازباران برغبارشيشه ها ،متشکرم!

بازهم بيداري وخميازه وصبحي دگر،

ديدن آينه ونور وصدا. ،متشکرم!

بازهم يک سفره ويک چاي داغ ونان گرم،

فرصت ديدارتو دراين فضا، متشکرم!

بارديگر ميتوانم بوکنم از پنجره،

ياس خيس خانه همسايه را متشکرم!

گرچه دراين وقت پر،گهگاه يادت ميکنم،

خاطرم جمع است ميبخشي مرا،متشکرم!

منکه بي تسبيح وبي سجاده ام ،ازمن بگير،

اين غزل راهم بعنوان دعا ،متشکرم...

 

[AMD.POWER]

دوست داشتنت،
اندازه ندارد!
پایان ندارد!
گویی بایستی بر ساحل اقیانوس و
موج های کوچک و بزرگ مکرر را
بی انتها، بشماری...
"سید علی صالحی"

 

[AMD.POWER]

تمام خنده هایم را نذر کرده ام
تا تو همان باشی که صبح یکی از روزهای خدا
عطر دستهایت،
دلتنگی ام را به باد می سپارد...
سید علی صالحی

 

[one king love]

تـو نیســتی و

خاطــراتت

ضعیـــف گیـــر آورده اند...

 

[one king love]

به تو وابسته ام، مانند سربازی به سربندش

تو معروفی به دل بردن، مونالیزا به لبخندش

چه حالی داشتم با رفتنت، سربسته می گویم

شبیه حال مردی، لحظه اعدام فرزندش...

 

[ibest]

بیان کردم حدیث دوری وشرح شب هجران

پریشان کرد زلف و گفت : از زلفم پریشانتر؟

قصاب کاشانی

 

[ibest]

همه جا سرد و سیاه رو لبام ناله و آه

سر من بی سایبون نگهم مونده به راه

موندم غمگین و سرد و تو دلم یه گوله درد

نه بهاری نه گلی پاییزِم پاییزِ زرد

 

[ibest]

شانه ات را دیر آوردی سرم را باد برد

خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند

نیمم آتش سوخت نیم دیگرم را باد برد

 

[kyle]

گویند هر آن کسان که با پرهیزند

زآنسان که بمیرند چنان برخیزند

ما با می و معشوق از آنیم مدام

باشد که به حشرمان چنان انگیزند

 

[kyle]

در میان گونه گونه مرگ ها

تلخ تر مرگی ست، مرگ برگ ها

زانکه در هنگامۀ اوج و هبوط

تلخی مرگ است با شرم سقوط

وز دگر سو خوش ترین مرگ جهان

زآنچه بینی آشکارا و نهان

رو به بالا و ز پستی ها رها

خوش ترین مرگی ست، مرگ شعله ها


محمدرضا شفیعی کدکنی
++++++++++++++++++++++++++++++++


از هر چه غم است گشته بودم آزاد

فریاد از این دامِ زمانه فریاد

ناگاه کمین گشود از مشرقِ دل

یلدای سیاهِ گیسوانت در باد

وحید عمرانی