شعر های تاریک

[Geronimo]

تو با عشق تازت و نا مهربونيات بمون

من نمي بخشم تو را اينا تو نگام بخون

دست به هر سازي زدي من كه باهاش رقصيدم

واسه دلخوش كردنت حتي به زور خنديدم

مني كه يه لحظه از قهر چشات مي مردم

حيف غصه هايي كه براي عشقت خوردم

اين همه نامهربوني به رنگ چشمات نمياد

طفلي ديوونه دلم دوريتا از من نمي خواد

فكر اينجاشا نكردم اين كه تقدير مبهمه

حالا از روزي كه رفتي غصه تنها كارمه

به سلامت نازينينم اينم از بازيه ما

اين دفعه واسه هميشه مي سپارمت دست خدا

كاشكي هيچوقت قصه ي من و تو آغاز نمي شد

كه ترانه هام همه با غصه همساز نمي شد

اين دفعه عهدما بستم كه ديگه عاشق نمي شم

ديگه با هيچ آدمي همدل و صادق نمي شم...

 

[Geronimo]

سلام مي کنم به باد،
به بادبادک و بوسه،
به سکوت و سوال
و به گلداني،
که خواب ِ گل ِ هميشه بهار مي بيند!
سلام مي کنم به چراغ،
به «چرا» هاي کودکي،
به چالهاي مهربان ِ گونه ي تو!
سلام مي کنم به پائيز ِ پسين ِ پروانه،
به مسير ِ مدرسه،
به بالش ِ نمناک،
به نامه هاي نرسيده!
سلام مي کنم به تصوير ِ زني نِي زن،
به نِي زني تنها،
به آفتاب و آرزوي آمدنت!
سلام مي کنم به کوچه، به کلمه،
به چلچله هاي بي چهچه،
به همين سر به هوايي ِ ساده!
سلام مي کنم به بي صبري،
به بغض، به باران،
به بيم ِ باز نيامدن ِ نگاه ِ تو...
باورکن من به يک پاسخ کوتاه،
به يک سلام ِ سر سري راضيم!
آخر چرا سکوت مي کني؟

 

[Geronimo]

غرق در سکوت شب پیش می روم


به سوی جزیره تنهایی هایم آهسته و آرام


کوله بارم را بسته ام و در عمق این شلوغی


از میان این مردم می روم


روزهایم تکراری شده اند آفتاب طلوع می کند


و در پس شب افق رنگ می بازد


و تنها خاطراتم است که باقی می ماند.

 

[Geronimo]

تنهایی

اگه بارون بزنه بهار دیگه پیر نمی شه
غروبای کوچه ها اینقدر دلگیر نمی شه
آخ اگه چشمای تو ماه رو تماشا بکنه
روزا خورشید نمی تونه شب رو حاشا بکنه
شبای تیره پاییز منو آتیش می زنه
غروب و تنهایی داره تنم رو نیش می زنه

 

[Geronimo]

یک شب بیا به خوابم و حالی ز من بپرس
احوال گل بگو و ز مرغ چمن بپرس

از عشوه‌های تازه‌ی گل صد سخن بگو
وز نغمه‌های بلبل شیرین سخن بپرس

از سرزمین عشق و رخ خوب یار گو
وز روی زرد عاشق دور از وطن بپرس

چندی دگر بیا و سرانجام عشق را
در لاله زار از آن همه خونین‌کفن بپرس


تا از شب و تاریکی و خاموشی و خواب
آزاد شویم هان تو ای عشق بتاب

تا پر شود از عربده خاموشی ما
ای مست‌تر از شراب ما را دریاب

 

[Geronimo]

همیشه از تو نوشتن برای من سخت است
که حس و حال صمیمانه داشتن سخت است

چگونه از تو بگویم برای این همه کور؟!
چقدر این همه دیدن برای من سخت است

خرابه ی دل من را کسی نخواهد ساخت
که بر خرابه ی دل خانه ساختن سخت است

به هیچ قانعم از مهر دوستان هرچند
به هیچ این همه سرمایه باختن سخت است

نقابدار خودی را چگونه بشناسم
در این زمانه که خود را شناختن سخت است

قبول کن دل بیچاره ام ، که می گوید
که پشت پا به زمین و زمان زدن سخت است

برای پیچک احساس بی خزان سهیل
همیشه گشتن و هرگز نیافتن سخت است

عزیز من« همه جا آسمان همین رنگ است»
بیا اگر چه برای تو آمدن سخت است

 

[Geronimo]

زمان می گذرد...
تو رفته ای که من خوشه چین باشم
عطر به جا مانده ات را...
دستان تو ،
زیبا ترین حلقه ایست که مرا به دار می آویزد!

 

[Geronimo]

ساکت و تنها چون کتابی در مسیر باد
میخورد هر دم ورق اما
هیچ کس او را نمیخواند
برگ ها را میدهد بر باد
میرود از یاد
هیچ چیز از او نمیماند
بادبان کشتی او در مسیر باد
مقصدش هر جا که بادا بادا
بادبان را ناخدا باد است
لیک او را هم خدا و هم ناخدا باد است

 

[Geronimo]

كسی غیر از تو نمونده
اگه حتی دیگه نیستی
همه جا بوی تو جاری
خودت اما دیگه نیستی
نیستی اما مونده اسمت
توی غربت شبونه
میون رنگین كمونه
خاطرات عاشقونه
آخرین ستاره بودی
تو شب دلواپسی هام
خواستنت پناه من بود
تو شبای بی كسی هام
لحظه هر لحظه پس از تو
شب و گریه در كمینه
تو دیگه بر نمی گردی
آخر قصه همینه.

 

[Geronimo]

از واژه ی دو بخشی تکرار خستهام
از زندگی از این همهتکرار خسته ام
از های هوی کوچه وبازار خسته ام
دلگیرم از ستاره وآزرده ام زماه
امشب دگر زهر که وهرکار خستهام
دل خسته سوی خانهتنخسته میکشم
اوخ ...کزین حصاردل آزارخسته ام
بیزارم از خموشیتقویم روی میز
وز دنگ ودنگ ساعتدیوار خسته ام
از او که گفت یارتو هستم ولی نبود
از خود که بیشکیبم وبی یار خسته ام
تنها ودلگرفته وبی یارو بی امید
از حال منمپرس که بسیار خسته ام​

 

[Geronimo]

تماشايی ترين تصوير دنيا می شوی گاهی
دلم می پاشد از هم بس که زيبا می شوی گاهی
حضور گاهگاهت بازی خورشيد با ابر است
که پنهان می شوی گاهی و پيدا می شوی گاهی
به ما تا می رسی کج می کنی يکباره راهت را
ز ناچاريست گر همصحبت ما می شوی گاهی
دلت پاک است اما با تمام سادگيهايت
به قصد عاشق آزاری معما می شوی گاهی
تو را از سرخی سيب غزلهايم گريزی نيست
تو هم مانند حوا زود اغوا می شوی گاهی.

 

[Geronimo]

موقعي كه مي خواستمت مي ترسيدم نگات كنم،موقعي كه نگات كردم ترسيدم باهات حرف بزنم. موقعي كه باهات حرف زدم ترسيدم نازت كنم،موقعي كه نازت كردم ترسيدم عاشقت بشم حالا كه عاشقت شدم ميترسم از دستت بدم

 

[Geronimo]

امشب زغمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت
باور نکنی خیال خود را بفرست
تا در نگرد که بی تو چون خواهم خفت........

 

[Geronimo]

چقدر امشب دوريت برام سخته
نميخوام بگم عادت به پيشه هم بودن کرديم
ولي واقعا عادت به با هم بودن کرديم
الانم با هم هستيم.مهم دلمونه
دلي که همش به ياد تو شاد ميشه
نفسي که به اميد تو مياد و ميره
پلکي که به اميد ديدن تو باز و بسته ميشه
نميدونم چه جوري امشب احساسم رو توي اين وبلاگ بيان کنم
ميتونم بگم بزرگترين آرزوم خوشبختي تو هست
حالا چه با من چه بي من

 

[Geronimo]

هيچ آرزويي ندارم جز خوشبختي تو...چه با من و چه بي من
تو برايم آنقدر والايي که به آن افتخار مي کنم مي ترسم
مي ترسم نگاهي يا ندايي شيطاني تو را از من بربايد
ويا سايه ات زينت بخش روز آفتابي كس ديگر باشد
فکر جدايي وجودم را به لرزه مي اندازد
عاشقانه دوستت دارم



ميخواهم با بهار برايت خانه اي بسازم
کنار رود خانه اي که از ماه سر چشمه مي گيرد
ميخواهم با تو چراغي براي شبهاي بي کسي اطلسي ها روشن کنم
مي خواهم با تو از پلکاني بالا بروم که به خدا ميرسد

 

[Geronimo]

تو بري دنيا تمومه واسه من
خنده از لب مي ره و غصه مي شينه تو دلم
تو بري قناريم ديگه خوش آهنگ نيست
صداي شيرين نمي آد آخه فرهاد نيست
توبري من تنها مي شم تو تاريکيها گم مي شم
اسيرغم مي شم غرق درياي اشک مي شم
تو بري منم مي رم آخه ديگه دلبستگي ندارم
همدم و همرازي نيست مرهم زخمي ندارم
خواستي بري برو خدا نگهدارت
اينو بدون که دلم کرده بهت عادت

 

[Geronimo]

بوسه بر عكست زنم ترسم كه قابش بشكند
قاب عكس توست اما شيشه ي عمر من است
بوسه بر مويت زنم , ترسم كه تارش بشكند
تار موي توست اما ريشه ي عمر من است

 

[Geronimo]

ميروي تا با نبودن عشق را پر پر کنی

میروی با اشک حسرت ، دیده ام را ترکنی

آن همه گفتی نگاهت با نگاهم زنده است

من نباشم ، می توانی روزها را سر کنی

در نبودت گریه کردم ، آینه احساس کرد

آینه شو ، گریه ام را حس کنی باور کنی

سبز در عشقت شدم کم کم تو دانستی ولی

عاقبت می خواستی در قلب من خنجر کنی

بعد تو در سینه نامت می شود یک خاطره

کاش می شد قصه عشق مرا باور کنی

 

[Geronimo]

بياامشب به من محرم شواي اشک
بیاامشب توهم باغم شوای اشک

بیا بنگر دلم تنها شده باز
بیا قلب مراهمدم شو ای اشک

من ان گلبوته خشک کویری
بيابرروی من شبنم شوای اشک

رهاکن ميل ماندن دردو چشمم
توجاری بررخ زردم شواي اشک

بيا ارام من در بيقراری
تسلی بخش من هردم شواي اشک

بیابغض سکوت سینه بشکن
به چشم خشک من شبنم شوای اشک

دلم مجروح درد غربت تو
به روی زخم دل مرهم شواي اشک

دلم ازدردهجران نالدامشب
بیادرمان بر دردم شو ای اشک

 

[Geronimo]

هرگز از یادم نخواهد رفت این عشق نهان
گر چه صد بارم کشد با تیغ جورش این زمان
سست عهدی کار من هرگز نباشد ای نگار
پس تو هم باز آی چون من بر سر عهدت بمان
نکته ای بشنو زمن ای دلبر شیرین سخن
عشق بازی کار هر کس نیست خوب این را بدان
بوسم آن چشمان مستت را به رویا جان من
تا بدان روزی که بردارم نگاه از این جهان
مطمئن باش ای عزیزم تا زمان مرگ من
جویبار اشک و خون گردد ز رخسارم روان
گر نداری باور این عشق و وفای پاک را
باز آی و در نگر در چهره ام این را عیان
روز مرگم از نفس نام تو بیرون می شود
چون که عاشق را بود نام نگارش بر زبان​