شعر های تاریک

[Geronimo]

نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته‌ست
در تنگ قفس باز است و افسوس
که بال مرغ آوازم شکسته‌ست
نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
غمی در استخوانم می‌گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می‌نوازد
پریشان سایه‌ای آشفته آهنگ
زمغزم می‌تراود گیج و گمراه
چو روح خواب‌گردی مات و مدهوش
که بی‌سامان به ره افتد شبانگاه
درون سینه‌ام دردیست خونبار
که همچون گریه می‌گیرد گلویم
غمی آشفته دردی گریه آلود
نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم

 

[Geronimo]

ديشب از بام جنون ديوانه اي افتاد و مرد
پيش چشم شمع ها پروانه اي افتاد و مرد

از لطافت، ياد تو، چون صبح گل ها خيس بود
شبنمي از پشت بام خانه اي افتاد و مرد

موي شبگوني كه چنگش ميزدي شب تا سحر
از سپيدي لا به لاي شانه اي افتاد و مرد

ازدياد پنجره جان قناري را گرفت
در قفس از نغمه ي مستانه اي افتاد و مرد

اين كلاغ قصه را هرگز تو هم نشنيده اي
تا خودش هم قصه شد افسانه اي افتاد و مرد
​

 

[Geronimo]

یک شب اگر چشمان من خواب تو را می دید
دیگر تمام روزها رؤیا نمی بافید
بغض هزاران ساله ام یک باره وا می شد
تا رویش رنگین کمان بی وقفه می بارید
من یأس را با خنده ات از یاد می بردم
در خانه ی دلگیر دل عطر تو می پیچید
فصل شکفتن دم به دم می آمد و دستم
همواره یاس وحشی امید را می چید
تنهایی و تاریکی از من دور می شد
نزدیک چشمت می شدم، هم سایه با خورشید
با عشق، قلب این صدا هم_نبض طوفان بود
وقت سرودن دیگر از چیزی نمی ترسید
آواز را بی پرده سر می دادم و شعرم
لای سکوت سرد این دفتر نمی رقصید
می خواندمت، با هر نفس می خواندمت تا صبح
یک شب اگر چشمان من خواب تو را می دید​

 

[Geronimo]

به جای یادگاری
دِشنِه زدی به بالم
خیره شدی به چشمام
گفتی دوستت ندارم

شدم یه بی همه کس
همسایه ی جنونت
لعنت به رفتن تو
حتی به این سکونِت

دلم از عشقت خون شد
آکنده از جنون شد
جز خاطِرِت هیچ نموند
پوست، گوشت ِاستخوون شد

یه عاشقی همیشه
نَفَس نَفَس دوستت داشت
اما دل سنگ تو
نطفه ی کینه رو کاشت

تو بودی که شکستی
پیکر و قامتش رو
به میل نفس شومت
دور ریختی زحمتش رو

حالا توی جدالش
با غم عشق و باور
جدایی بین ماها
میزنه حرفِ آخر

 

[Geronimo]

بی تو شعر خسته ام بیتاب شد
عشق در پستوی خانه قاب شد
بی تو ای تنها امید زندگی
قلب من خاموش چون مرداب شد
بس که بی تاب توام ای بی وفا
چشمه چشمان من بی آب شد
آه! ای تعبیر خوب بودنم
نام تو در خلوتم مهتاب شد​

 

[Geronimo]

دل به چشمای تو بستم تو شدی همه وجودم

عشق تو باور من شد با تموم تاروپودم

هرکی اومد سر راهم چشمامو بستم و ندیدم

عکس تو توی دست من بود تورو با دلم خریدم

برای نفس کشیدن عشق تو دلیل من بود

بودن تو پیش چشمام خواب و رویای شبم بود

من همه ترانه هامو واسه چشم تو نوشتم

ندونستم تو غروبی وای چه تلخه سرنوشتم

 

[Geronimo]

من دلم تنگ کسیست که به دلتنگی من می خندد

باور عشق برایش سخت است ...

ای خدا باز به یاری نسیم سحری

می شود آیا باز دل به دل نازک من بربندد ...

 

[Geronimo]

کارم این است که شب ها به خیال تو بگریم
گاهی از رنج خود و گاه ز ملال تو بگریم
قطره اشک تو را دیدم و در گریه نشستم
چه صفاییست که با اشک زلال تو بگریم
باید از این همه غم، سر به بیابان بگذارم
تا به حال دل دیوانه و حال تو بگریم
چه کنم؟غیر خیالی نبود دیدن رویت
چاره آنست که هر شب به خیال تو بگریم
دوش گفتی: مگر از عشق من اینگونه ملولی؟
وای از این درد که باید به سوال تو بگریم!

 

[Geronimo]

رها بودم
و در آسمان یک بعدی زندگی
در اوج
در پرواز
دنیا را رسم می کردم
در برگ های دفتر نقاشی کوچکم
آه!!
دیروز چه شاد بودم
ولی امروز من
کبوتری شکسته بالم
و آسمان زیستن
سه بعدی وخاکستری
امروز
چه تلخ و محزونم
از مرگ دنیای کوچک کودکی ام...

 

[Geronimo]

از زندگي از اين همه تكرار خسته ام
از هاي و هوي كوچه و بازار خسته ام

دلگيرم از ستاره و ازرده ام ز ماه
امشب دگر زهر كه و هر كار خسته ام

دل خسته سوي خانه تن خسته مي كشم
اوخ....كزين حصار دل ازار خسته ام

بيزارم از خوشي تقويم روي ميز
وز دنگ دنگ ساعت روي ديوار خسته ام

از او كه گفت يار تو هستم ولي نبود
از خود كه بي شكيبم و بي يار خسته ام

تنها و دل گرفته و بيزار و نااميد
از حال من مپرس كه بسيار خسته ام

 

[Geronimo]

مرا از اینکه می بینی پریشان تر چه می خواهی؟
از این آتش به جز یک مشت خاکستر چه می خواهی؟
من از اوج نگاه تو به زیر پایت افتادم
بیا این اوج، این پرواز، این هم پر، چه می خواهی؟
مرا بی خود به باران می بری با مستی چشمت
بیا این چشمها، این گونه های تر، چه می خواهی؟
برای ادعای عشق اگر این سینه کافی نیست،
بیا این تیغ، این شمشیر، این هم سر چه می خواهی؟
مرا کافیست تاوان لبانت بوسه ای زخمی
از این ضحاک در خون مرده، آهنگر چه می خواهی؟
تمام این غزل با خون رگهایم نثارت باد.
بگو دیگر عزیز من بگو دیگر چه می خواهی

 

[Geronimo]

ساعت ها را بگذارید بخوابند

بیهوده زیستن را به شمردن نیازی نیست ...

 

[Geronimo]

تا تو رفتی اين دل من بی تو تنها مانده است
آتشی زين کاروان رفته بر جا مانده است
روزها بگذشت و من در شوق ديدارم هنوز
منتظر چشمم به بازيهای فردا مانده است
طاقت بار فراقت بيش از اينم مشکل است
همتی کاين رهرو کوی وفا وا مانده است
روز و شبها با خيالت گفتگوها کرده ام
زنده مجنون با اميد عشق ليلي مانده است
شوق ديدار تو بر اين دل تسلی ميدهد
زين سبب در اين مصيبتها شکيبا مانده است
در ميان بحر غمها زورق قلبم شکست
قايق بشکسته سرگردان به دريا مانده است
سهم من از گردش دور زمان شادی نبود
بار سنگينی ز ناکامی و غمها مانده است
کاش بودی و ميديدی چه دردی ميکشم
ای طبيب من ؛ مريضت بی مداوا مانده است

 

[Geronimo]

چقدر دوست داشتم يك نفر از من مي پرسيد
چرا نگاه هايت انقدر غمگين است؟
چرا لبخندهايت انقدر بي رنگ است؟
اما افسوس ...
هيچ كس نبود هميشه من بودم و من و تنهايي پر از خاطره
آري با تو هستم ..
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]با تويي كه از كنارم گذشتی...[/FONT]​

 

[Geronimo]

کاش میشد بر جدایی خشم کرد​

شاخه های نسترن را با تواضع پخش کرد ​

کاش میشد خانه ای از مهر ساخت ​

مهربانی را در آن سرمشق کرد ​

 

[Geronimo]

رفتم ورفت از ضمير خاطر او نام ما
باده امشب رنگ ماتم دارد اندر جام ما
اي دل ساده بدان بازيچه اي بودي و بس
بارها گفتم كه از او بر نيايد كام ما

 

[Geronimo]

وقتی رفتی آسمون پشت سرت گریه میکرد
بغض پونه ها شکست و رازقی گریه میکرد
ابر دلتنگی رو بام خونمون دستی کشید
غم غربت زدگی دوباره از سفر رسید
بعد تو ابرای غصه چشامو بارونی کرد
آسمون تیره شده و ستاره رو زندونی کرد
وقتی رفتی دل تو رو دل من یه لاله کاشت
وقت رفتنت دلم یه عالمه گلایه داشت
وقتی رفتی شب شکست ستاره ها خسته شدن
عاشقی کهنه شد و پنجره ها بسته شدن
وقتی رفتی رو تنم غصه اومد جوونه کرد
بعد تو جفت چشام گریه هاشو بهونه کرد
وقتی رفتی من و مهربونیهات تنها شدیم
من و هرچی عاشقه دوباره باز رسوا شدیم
وقتی رفتی رفتنت تموم هستیم و سوزوند
غصه نبودنت من و به بیراهه کشوند
وقتی رفتی رفتنت بهار و از چشام گرفت
غم اومد جوونه زد خنده رو از لبام گرفت
وقتی رفتی دیگه هیچی از دلم باقی نموند
چشامو بارونی کرد , رو یِ دلم داغی نشون

 

[Geronimo]

برگرد بی تو بغض فضا وا نمی شود
یک شاخه یاس عاطفه پیدا نمی شود
در صفحه دلم تو نوشتی صبور باش
قلبم غبار دارد و معنا نمی شود
بی تو شکست و پنجره رو به آسمان
غم در حریم آبی دل جا نمی شود
دریای تو پناه نگاه شکسته است
هر دل که مثل قلب تو دریا نمی شود
می خواستم بچینم از آن سوی دل گلی
اما بدون تو که گلی وا نمیشود
دردیست انتظار که درمان آن تویی
این درد تلخ بی تو مداوا نمی شود
زیباترین گلی که پسندیده ام تویی
گل مثل چشمهای تو زیبا نمی شود
بی تو شکسته شد غزل آشناییم
شبنم گل نگاه مرا باز شسته است
دل در کنار یاد تو تنها نمی شود
گلدان یاس بی تو شکست و غریب شد
گلدان بدون عشق شکوفا نمی شود
باران کویر روح مرا می برد به اوج
اما دلم بدون تو شیدا نمی شود
رفتی و بی تو نام شکفتن غریب شد
دیگر طلوع مهر هویدا نمی شود
رویای من همیشه به یاد تو سبز بود
رفتی و حرفی از غم رویا نمی شود
رفتی و دل میان گلستان غریب ماند
دیگر بهار محو تماشا نمی شود
یک قاصدک کنار من آمد کمی نشست
گفتم که صبح این شب یلدا نمی شود
دل های منتظر همه تقدیم چشم تو
امروز بی حضور تو فردا نمی شود

 

[Geronimo]

گفتم :کجا؟
گفتا:به خون
گفتم: چه وقت؟
گفتا:کنون
گفتم : سبب
گفتا: جنون
گفتم :مرو
خندید و رفت​

 

[Geronimo]

امروز
در هواي شرجي دل عاشق قدم بردار
تا غرورت خيس شود
و چشم‏هايت را به‏سوي آسمان دل منتظر پرتاب كن
تا نگاهت بياموزد پرواز را
شايد امروز
روز ديگري باشد،‌ شقايق را
در دشت بيكران آرزو
تا ديرتر پرپر شود
و پروانه را
در آرزوي لبخند شمع
تا ديگر اشكش نبيند
و شكوفه‏هاي بهاري را
بر تن درختان مست از رگبار
تا نگاهش بياموزد پرواز را
شايد امروز
روز ديگري باشد،‌ درد را
در رؤياي قامت زمان
تا آرام گيرد
و مردان خسته را
در انديشة رهايي از آوار زندگي
تا کمر راست کنند
و زنان نالان را
در آرزوي شبي بي درد
تا روحشان بياموزد پرواز را
شايد امروز
هواي دل با نفس يار گرم شود
و چشم‏ها، مژه‏هاي بلند ستاره‏ها را ببينند
و دل بر بال نور
به کوي يار پرواز کند
تا عاقبت بياموزد پرواز را
شايد امروز
روز ديگري باشد
روز خلاصي از درد
روز گذر از هجران
روز ديدن يار
روز آموختن پرواز
شايد امروز
روز ديگري باشد