شعر های تاریک

[Geronimo]

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست
دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست
سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گریه های عقده گشا در گلو شکست
ای داد! کس به داغ دل باغ دل نداد
ای وای! های های عزا در گلو شکست
آن روزهای خوب که دیدیم خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست
"بادا" مباد گشت و "مبادا" به باد رفت
"آیا" ز یاد رفت و "چرا" در گلو شکست
فرصت گذشت و حرف دلم نا تمام ماند
نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست
تا آمدم که با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا... در گلو شکست

 

[Geronimo]

تا کجا خواهی ماند٬ تا کجا خواهی بود... و من از پنجره ی بسته ی تنهایی ها... به کدامین رویا... با تو از روشنی روز دگر خواهم گفت.... تو مرا میدانی... تو مرا می فهمی.... و من از خجلت تکرار غمت... داغی از تاریکی٬ بر دل خود دارم... تو به من می گویی: «آنچه بگذشت٬ گذشت...» ولی از آمدن فردایش ترسانم... روزی٬ همچون دیروز... روزی٬ همچون امروز... که به تکرارِ مکرر باقی است... به کدامین باور٬ من به تو خواهم گفت... کز پسِ فرداها... بهترین روزِ خدا خواهد بود؟؟؟؟

 

[Geronimo]

زمستان بی‌رحمیست ! چشم‌هایِ تو را از من دزدیده حالا هر عابرِ شالگردن پوشی که می‌گذرد انگار تویی که از کنارم گذشته‌ای

 

[Geronimo]

مي پرسد از من كسيتي؟ مي گويمش، اما نمي داند

اين چهره ي گم گشته در آيينه ی خود را نمي داند

مي خواهد از من فاش سازم خويش را باور نمي دارد

آيينه در تكرار پاسخ هاي خود حاشا نمي داند

مي گويمش گم گشته اي هستم كه در اين دور بي مقصد

كاري بجز شب كردن امروز يا فردا نمي داند

مي گويمش آنقدر تنهايم كه بي ترديد ميدانم

حال مرا جز شاعري مانندمن تنها نمي داند

مي گويمش مي گويمش چيزي از اين ويران نخواهي يافت

كاين در غبار خويشتن چيزي از اين دنيا نمي داند

مي گويمش آنقدر تنهايم كه بي ترديد مي دانم

حال مرا جز شاعري مانند من تنها نمي داند

مي گويم و مي بينمش او نيز با آن ظاهر غمگين

آن گونه مي خندد كه گويي هيچ از اين غم ها نمي داند

 

[Geronimo]

تو رفتی رد پایت در دلم ماند

شکوه خنده هایت در دلم ماند

دلم را با سحر خوش کرده بودم

غروب ماجرایت در دلم ماند

شریک دردهایم بودی اما

غم بی انتهایت در دلم ماند

هزار و یک شبم چون باد بگذشت

طنین قصه هایت در دلم ماند

سپردی سرنوشتم را به پاییز

بهار با صفایت در دلم ماند

علی رغم سکوت ساده من

سفر کردی صدایت در دلم ماند

و حالا مثل یک رویای برفی

تو رفتی رد پایت در دلم ماند

منم میرم ولی یاران بدانید

همه جانم به پای دیگران ماند

خداحافظ رفیقان رفتن از ماست

 

[Geronimo]

خودم کوتاه

شعر هام کوتاه تر

و کوتاه تر ازهمه

لحظه های با هم بودنمان

 

[Geronimo]

تو ای آهوی من کجا میگریزی؟
چه کردم که بی اعتنا میگریزی؟

چرا گرم خواندی چرا سرد راندی؟
چرا لطف کردی چرا میگریزی؟

به بیگانه بودن عزیزم گرفتی
چو اکنون شدم آشنا میگریزی

چو باخنده گویم برو، دل ربائی
چو با گریه گویم بیا میگریزی

 

[Geronimo]

من گاه با خود می گويم:
که چرا بين من و تو اينهمه فاصله است
اينهمه دوری راه...

اينهمه سختی هجر.. که جدائيم چرا؟

 

[Geronimo]

دل از من برد و روي از من نهان كرد
خدا را با كه اين بازي توان كرد
شب تنهاييم در قصد جان بود
خيالش لطف‌هاي بي‌كران كرد

 

[Geronimo]

وقت رفتن چشمهایت را تماشا می کنم.
غصه هارا می کشم در خویش و حاشا می کنم.
آسمان ارزانی چشمان مستت عشق من.
آسمان را زیر پاهایت تماشا می کنم.
میروی در لا به لای ابرها گم میشوی.
رفتنت در عمق دریا را تماشا می کنم.
آسمان بغضش شکست از خلوت سنگین من.
زیر باران ...خاطراتت را تماشا می کنم ...

 

[Geronimo]

درتنهايي خود لحظه ها را برايت گريه كردم
در بي كسيم براي تو كه همه كسم بودي گريه كردم
در حال خنديدن بودم كه به ياد خنده هاي سرد و تلخت گريه كردم
در حين دويدن در كوچه هاي زندگي بودم كه ناگاه به ياد لحظه هايي كه بودي و اكنون نيستي ايستادم و آرام گريه كردم
ولي اكنون مي خندم آري ميخندم به تمام لحظه هاي بچگانه اي كه به خاطرت اشك هايم را قرباني كردم

 

[Geronimo]

وقت مردن هم نفس هایم صدایت می کند.......جان شیرین را به آسانی فدایت میکند
هر نفس را آن خدا داند که من با یاد تو ...........میکشم در دل ولی دستی جدایت میکند
قلب من با هر تپش،با هر صدا،با هر سکوت....غرق در خون یک نفس دارد دعایت میکند
نزد شب،پاییز ،زمستان در بهار..........................بی تعارف این دلم خیلی هوایت میکند

 

[Geronimo]

گفتم تو فرهاد منی،گفتا تو شیرینی مگر؟
گفتم ندادی دل به من،گفتا تو جان دادی مگر؟
گفتم زکویت میروم،گفتا تو آزادی مگر؟
گفتم فراموشم مکن، گفتا تو در یادی مگر؟

 

[Geronimo]

هرشب گلایه زتو،تقدیر!میکنم
این گونه با خیال تو تدبیر میکنم
در خلوت همیشگیم شعر تازهای
با واژه های چشم تو درگیر میکنم
آخر گلم چه فایده یک روز انتظار
وقتی که در مسیر تو تاخیر میکنم
یک عابراسیر وسیر از زمانه را
در جستج.ی حادثه دلگیر میکنم
ماه تمام را مبر از خاطرات من
من سالهاست چشم تو را تفسیر میکنم
حالا هزار سال تمام است که عاشقم
اما قسم به عشق که تغییر میکنم

 

[Geronimo]

ای تنها ستاره خیالی من
تو را در کدامین شب بجویم?
وقتی که هرشب بی تو را
به وسعت گریه میابم

 

[Geronimo]

دیر گاهی است که تنها شده ام
قصه غربت صحرا شده ام
وسعت درد فقط سهم من است
باز هم قسمت غمها شده ام

 

[Geronimo]

دوست دارم مسافري باشمبي هيچ کوله باري از اين دنياي گنگ
مسافر يک جزيره (دور تادورآب) من باشم و يک دل و يک خدا
من باشمو تمام تنهاييهايممن باشمو لحظه هاي مقدس نياز
من باشم و منو منو منو منو ..... خدا و بس./

 

[Geronimo]

از تو که حرف می زنم همه ی فعل هایم
ماضی اند !
حتی ماضی بعید
ماضی خیلی خیلی بعید
کمی نزدیک تر بنشین
دلم برای یک حال ساده تنگ شده است ...

 

[Geronimo]

باز شب شد چقدر تنهايم گفته بودي كه شبي مي آيم
باز شب شد و از پنجره ام همچنان راه تو را مي پايم
كنج اين پنجره ها شب همه شب منم و گريه و هاي و هايم
پشت اين پنجره ها تا به سحر پنجه بر پيكر شب مي سايم
نكند بيهوده عمر خود را پشت اين پنجره مي فرسايم
نكند بيهوده تكرار شود قصه ي چشم به راهي هايم
باز چون ديشب و شب هاي دگر مي روم پنجره را بگشايم
باز شب شد شب و از پنجره ام همچنان راه تو را مي پايم...

 

[Geronimo]

و من پنداشتم
او مرا خواهد برد
به همان کوچه ی رنگین شده از تابستان
به همان خانه ی بی رنگ و ریا
و همان لحظه که بی تاب شوم
او مرا خواهد برد
به همان سادگی رفتن باد
او مرا برد
ولی برد ز یاد