-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
متن های خواندنی
- شروع کننده موضوع بـا ر ا ن
- تاریخ شروع
دستم
به تو که نمی رسد،
فقط حریف واژه ها می شوم !!!
گاهی،
هوس می کنم،
تمام کاغذهای سفید روی میز را،
از نام تو پرکنم …
تنگاتنگ هم،
بی هیچ فاصله ای !!!
از بس،
...که
خالــی ام از تــــــــــــــــــــــــ ـــــو …
از بس،
که تو را کـم دارم …
آخر مگرکاغذ هم،
زندگی می شود ؟؟؟
به تو که نمی رسد،
فقط حریف واژه ها می شوم !!!
گاهی،
هوس می کنم،
تمام کاغذهای سفید روی میز را،
از نام تو پرکنم …
تنگاتنگ هم،
بی هیچ فاصله ای !!!
از بس،
...که
خالــی ام از تــــــــــــــــــــــــ ـــــو …
از بس،
که تو را کـم دارم …
آخر مگرکاغذ هم،
زندگی می شود ؟؟؟
R.jahanfar
Registered User
- تاریخ عضویت
- 19 ژوئن 2013
- نوشته‌ها
- 511
- لایک‌ها
- 930
آمدنم به این دروازه پر هیاهو بسیار اتفاقی بود
وماندنم از روی کنجکاوی
ولی حالا که می خواهم بروم .قلبی میبینم بزرگ وزیبا
پر از نغمه
پر ازغم
مرا صدا میکند
ولی آه از این فاصله ها
در این دنیا وصالی نیست
هر چه هست سوختن و رفتن وآه کشیدن است
کاش میدانست چه طوفانی در من برپاست
چه بی اندازه به این هیجان نیاز دارم
ولی فرمان چیز دیگری است
مرا یارای مقابله با آن نیست
شاید در دنیای دیگر
وصل ممکن شود ...
شاید در آسمانی دیگر
عشق نازنین من ............
وماندنم از روی کنجکاوی
ولی حالا که می خواهم بروم .قلبی میبینم بزرگ وزیبا
پر از نغمه
پر ازغم
مرا صدا میکند
ولی آه از این فاصله ها
در این دنیا وصالی نیست
هر چه هست سوختن و رفتن وآه کشیدن است
کاش میدانست چه طوفانی در من برپاست
چه بی اندازه به این هیجان نیاز دارم
ولی فرمان چیز دیگری است
مرا یارای مقابله با آن نیست
شاید در دنیای دیگر
وصل ممکن شود ...
شاید در آسمانی دیگر
عشق نازنین من ............
wonnin
مدیر بازنشسته
آﺩﻣﺎﯼ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻋﺎﺷﻖ میشن...
ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﯿﺪﻥ...
ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻬﺖ میگن ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻥ...
ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ...
ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺗﻨﻬﺎﺕ میزارن...
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﺸﻦ، ﺳﺎﮐﺖ میشن، ﭼﯿﺰﯼ نمیگن، ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺮﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ هیچوقت ﺑﺮ نمیگردن!!
ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﯿﺪﻥ...
ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻬﺖ میگن ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻥ...
ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ...
ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺗﻨﻬﺎﺕ میزارن...
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﺸﻦ، ﺳﺎﮐﺖ میشن، ﭼﯿﺰﯼ نمیگن، ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺮﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ هیچوقت ﺑﺮ نمیگردن!!
در هیاهوی زندگی دریافتم...
چه دویدن هایی که فقط توان پاهایم را از من گرفت،درحالیکه ایستاده بودم...
چه غصه هایی که در سپیدی موهایم حاصل شد، درحالیکه قصه ای کودکانه بیش نبود!
دریافتم کسی هست که ،
اگر بخواهد می شود و اگر نخواهد نمی شود ...
به همین سادگی!!
چه دویدن هایی که فقط توان پاهایم را از من گرفت،درحالیکه ایستاده بودم...
چه غصه هایی که در سپیدی موهایم حاصل شد، درحالیکه قصه ای کودکانه بیش نبود!
دریافتم کسی هست که ،
اگر بخواهد می شود و اگر نخواهد نمی شود ...
به همین سادگی!!
غصه اگر هست، بگو تا باشد!
معنی خوشبختی،بودن اندوه است ...!
این همه غصه و غم، این همه شادی و شور چه بخواهی و چه نه!
میوه یک باغند, همه را با هم و با عشق بچین ...
ولی از یاد مبر؛
پشت هر کوه بلند، سبزه زاری است پر از یاد خدا و در آن باز کسی می خواند؛
که خدا هست،
تا خدا هست چرا غصه؟! چرا؟!؟
معنی خوشبختی،بودن اندوه است ...!
این همه غصه و غم، این همه شادی و شور چه بخواهی و چه نه!
میوه یک باغند, همه را با هم و با عشق بچین ...
ولی از یاد مبر؛
پشت هر کوه بلند، سبزه زاری است پر از یاد خدا و در آن باز کسی می خواند؛
که خدا هست،
تا خدا هست چرا غصه؟! چرا؟!؟
AMD.POWER
مدیر بازنشسته
زنی که دارای سلیقه ی نوکیسه هاست مانند درخت کریسمس به سرتاپای خود جواهر می آویزد، حال آنکه زن شیک پوش و خوش سلیقه در آرایش خود جانب احتیاط را رعایت میکند و از خودنمایی می پرهیزد. احتمالا همه به این نکته اذعان داریم که اعتدال عنصر ضروری برازندگی است.
مولفی، زیبا و برازنده مینویسد که بتواند متن خود را از اضافات غیرضروری پاک کرده و مطلب را چنان بیان کند که خواننده صورت را یکپارچه شایسته ی محتوا بیابد و احساس کند که محتوا تا آنجا که موضوع اجازه میدهد، روشن و شفاف است. نقطه ی مشترک میان زن برازنده، مسابقه ی برازنده ی فوتبال، کتاب برازنده ی تاریخی، ارتفاع برازنده ی بنا و دلیل برازنده ی ریاضی در کجاست؟
شاید برازندگی عمدتا به اعتدال، فقدان خودنمایی و آنگونه سادگی برمیگردد که به چشم دیگران تصویری از آراستگی و هماهنگی کامل میان صورت و معنا را تداعی میکند. برازندگی به آسانی قابل تشخیص است و به بیانی، حکایت از ادب و نزاکت فرد دارد، حال آنکه سعی در خودنمایی از راه تحقیر دیگران و یا به رخ کشیدن ثروت یا منصب خود به سایرین، بیانگر خامی و بی تربیتی است ...!
برگرفته از کتاب "درس‌هایی کوچک در باب مقولاتی بزرگ" / لِشِک کولاکوفسکی / مترجم: روشن وزیری
مولفی، زیبا و برازنده مینویسد که بتواند متن خود را از اضافات غیرضروری پاک کرده و مطلب را چنان بیان کند که خواننده صورت را یکپارچه شایسته ی محتوا بیابد و احساس کند که محتوا تا آنجا که موضوع اجازه میدهد، روشن و شفاف است. نقطه ی مشترک میان زن برازنده، مسابقه ی برازنده ی فوتبال، کتاب برازنده ی تاریخی، ارتفاع برازنده ی بنا و دلیل برازنده ی ریاضی در کجاست؟
شاید برازندگی عمدتا به اعتدال، فقدان خودنمایی و آنگونه سادگی برمیگردد که به چشم دیگران تصویری از آراستگی و هماهنگی کامل میان صورت و معنا را تداعی میکند. برازندگی به آسانی قابل تشخیص است و به بیانی، حکایت از ادب و نزاکت فرد دارد، حال آنکه سعی در خودنمایی از راه تحقیر دیگران و یا به رخ کشیدن ثروت یا منصب خود به سایرین، بیانگر خامی و بی تربیتی است ...!
برگرفته از کتاب "درس‌هایی کوچک در باب مقولاتی بزرگ" / لِشِک کولاکوفسکی / مترجم: روشن وزیری
مَـטּ هـر روز و هـر لحظـﮧ نگرانت مے شوم ڪـﮧ چـﮧ مے ڪُنے ؟
ڪُجایے ؟
در چـﮧ حالے ؟
پـنـجـره اُتـاقـم را بـاز مے ڪُنم و فـریـاد مے زنـم
تنهـاییـت بـراے مَـטּ
غُصـه هـایـت بـراے مَـטּ
هـمـﮧ بُـغـض ها و اشڪهایـت بـراے مَـטּ
تـღـو فـقـط بـخـنـد
آنقـدر بـلـند تـا مَـטּ هـم بشـنوم
صـداے خـنـده هـایـت را
صـداے هـمـیشـﮧ خـوب بـودنـت را
ڪُجایے ؟
در چـﮧ حالے ؟
پـنـجـره اُتـاقـم را بـاز مے ڪُنم و فـریـاد مے زنـم
تنهـاییـت بـراے مَـטּ
غُصـه هـایـت بـراے مَـטּ
هـمـﮧ بُـغـض ها و اشڪهایـت بـراے مَـטּ
تـღـو فـقـط بـخـنـد
آنقـدر بـلـند تـا مَـטּ هـم بشـنوم
صـداے خـنـده هـایـت را
صـداے هـمـیشـﮧ خـوب بـودنـت را
kyle
مدیر بازنشسته
چگونه باورکنم
راه رفتن ات را
که با جمجمه ات
همخوان نیست
چگونه به دوست داشتن
فکر کنم
وقتی خانه گل
تاریک است .
بیهوده نیست
دستی که دراز کرده ام
در انجماد ناباوری
تنهاست.
راه رفتن ات را
که با جمجمه ات
همخوان نیست
چگونه به دوست داشتن
فکر کنم
وقتی خانه گل
تاریک است .
بیهوده نیست
دستی که دراز کرده ام
در انجماد ناباوری
تنهاست.
kyle
مدیر بازنشسته
چقدر دوست ندارم
که بگویم:
"روزگار غریبی ست؛
نازنین"
فریب دست های سپید شعر را
که خوردم
دیگر تو را ندیدم
حتی پشت ساعت هم
جای امنی نبود
کاش مادر هنوز
کلک هاش یادش باشد
کاش هنوز
ما را یادش باشد.
که بگویم:
"روزگار غریبی ست؛
نازنین"
فریب دست های سپید شعر را
که خوردم
دیگر تو را ندیدم
حتی پشت ساعت هم
جای امنی نبود
کاش مادر هنوز
کلک هاش یادش باشد
کاش هنوز
ما را یادش باشد.
ستاره قربان پور
میگویند
قلبت کجاست
لبخند میزنم
میگویم
قلبی ندارم
جای قلب سنگی گذاشته ام
تا با لبخندی نلرزد
تا با نگاهی دردمند دردش نگیرد
تا فراموش کند قلب هست
انسانیتم را به حراج گذاشتم
تا کسی نداند
انسانیت
انقدر هزینه ای گزاف بر من تحمیل کرد
که توان بلند شدن ندارم
فراموش کردم
قلب را با این غ مینویسند نه ین ق
تمام دنیا را هم که بگردم هرگز
نخواهی یافت
قلبم را
اخر او را
خود در سنگی قبری
پنهان کردم
و تنها گاهی خاکی بر روی برش
میریزم
تا دیگر جان نگیرد
قلبت کجاست
لبخند میزنم
میگویم
قلبی ندارم
جای قلب سنگی گذاشته ام
تا با لبخندی نلرزد
تا با نگاهی دردمند دردش نگیرد
تا فراموش کند قلب هست
انسانیتم را به حراج گذاشتم
تا کسی نداند
انسانیت
انقدر هزینه ای گزاف بر من تحمیل کرد
که توان بلند شدن ندارم
فراموش کردم
قلب را با این غ مینویسند نه ین ق
تمام دنیا را هم که بگردم هرگز
نخواهی یافت
قلبم را
اخر او را
خود در سنگی قبری
پنهان کردم
و تنها گاهی خاکی بر روی برش
میریزم
تا دیگر جان نگیرد
برای دلم گاهی مادر میشوم..دست نوازش به سرش میکشم و می گویم : " غصه نخور ، می گذرد..."
برای دلم گاهی پدر میشوم..خشمگین میگویم : " بس کن دیگر ، بزرگ شدی"
گاهی هم رفیقی میشوم مهربان ، دستش را میگیرم می برمش به باغ خیال..
طفلکی دلم از دست من خسته است!
برای دلم گاهی پدر میشوم..خشمگین میگویم : " بس کن دیگر ، بزرگ شدی"
گاهی هم رفیقی میشوم مهربان ، دستش را میگیرم می برمش به باغ خیال..
طفلکی دلم از دست من خسته است!
R.jahanfar
Registered User
- تاریخ عضویت
- 19 ژوئن 2013
- نوشته‌ها
- 511
- لایک‌ها
- 930
من با نوشته هایم زندگی کرده ام
با کلمات وجمله هاوصفحه های که سیاهشان کرده ام.
همواره از عشق گفته ام از درد .از غم......
از پرواز در یک روز ابری
پر از ابر های سربی .
زندگیم در میان آرزوها وخیالاتم دارد می گذرد
خیال عشق
خیال عاشقی
خیال پرواز
در مخفیگاه ذهنم من یک قصر دارم
عشق جاودان من آنجا
به انتظار نشسته است.
آه چه سفر سختی من حتی در ذهن خودم هم
باید سالها راه بپیمایم تا به عشق ابدیم برسم....
چون که من با نوشته هایم زندگی میکنم
حروف را کنار هم گذاشتن
سالهازمان می برد.
.صبر باید کرد
سکوت لازم است
ویک جفت بال
ویک آسمان ستاره......
با کلمات وجمله هاوصفحه های که سیاهشان کرده ام.
همواره از عشق گفته ام از درد .از غم......
از پرواز در یک روز ابری
پر از ابر های سربی .
زندگیم در میان آرزوها وخیالاتم دارد می گذرد
خیال عشق
خیال عاشقی
خیال پرواز
در مخفیگاه ذهنم من یک قصر دارم
عشق جاودان من آنجا
به انتظار نشسته است.
آه چه سفر سختی من حتی در ذهن خودم هم
باید سالها راه بپیمایم تا به عشق ابدیم برسم....
چون که من با نوشته هایم زندگی میکنم
حروف را کنار هم گذاشتن
سالهازمان می برد.
.صبر باید کرد
سکوت لازم است
ویک جفت بال
ویک آسمان ستاره......
آنگاه که غرور کسی را له می کنی،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،
آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری
می خواهم بدانم،
دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای
خوشبختی خودت دعا کنی؟
سهراب سپهري
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،
آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری
می خواهم بدانم،
دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای
خوشبختی خودت دعا کنی؟
سهراب سپهري