bishtar
کاربر تازه وارد
البته این تنها نقطه ضعف زبان فارسی نیست ، اما یکی از ایرادهای مهم آن است .
اضافه کنید ضعف فارسی در رساندن اعراب ( صدا ) کلمات که باید کلمه ها را به کمک جمله خواند .
مثلا واژه ی کرم که به حالت های گوناگونی همچون کَرَم ، کُرُم ، کِرم ، کِرِم خوانده می شود و همه اش هم معنی دارد .
اما ساختار حروف در زبان لاتین به گونه ای است که شما اعراب را گم نمی کنید و آن هم به این دلیل است که اعراب به واژه تبدیل شده و در ساختار واژه قرار می گیرد .
از کجا معلوم که زبان فارسی سیر پیشرفت نداشته با تکامل و با حذف نر و ماده و تاق و جفت و ... از ضمایر و افعال از زبان فارسی باستان به شکل امروزی در نیامده و از سایر زبانها سر نباشد (کما اینکه در زبان انگلیسی تکامل نسبی بوده و از آنهمه ضمایر و .. تنها تعداد کمی باقیمانده است ) . همچنان که در بعضی از لهجه های ازبین رفته یا بجا مانده فارسی از آن دوران هنوز نر وماده و جفت و تاق در همین زبان فارسی مناطق وجود دارد .
پس خیلی عجله نباید کرد .
اما در مورد اعراب در الفبای ساسانی واژگان را بصورت خوانا می توان نوشت و خواند اشکال از الفبای سامی یا همین عربی خودمان است که با اعراب است و گرنه الفبای فارسی باستان جوابگوی کار در زمان خودش بوده است و شاید زمان حال
بعضی از واژگان ار زبان بیگانه وارد زبان فارسی شده اند و بالاقضاء نگاشی برای آن عرضه شده مثل صرب که اگر سرب نوشته میشد با فلز سرب اشتباه می شد کما اینکه درست تر سرب است که حرف ص از زبان تازی به زبان ما آمده است.
البته تمام اینها برداشت شخصی من بود.