مشاعره از نوع هزاردستان

[trian]

گر صورت بی صورت معشوق ببینید
هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید

 

[Kasandra]

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید...................معشوق همین جاست بیایید بیایید

معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار................در بادیه سرگشته شما در چه هوایید

 

[- Saman -]

از عدالت نبود دور گرش پرسد حال *** پادشاهی كه به همسايه گدايی دارد
حافظ

 

[Kasandra]

دو زیرک خوانده‌ام کاندر دیاری.......................رسیدند از قضا بر چشمه ساری

یکی کم خورد کاین جان می‌گزاید....................یکی پر خورد کاین جان می‌فزاید

چو بر حد عدالت ره نبردند.............................ز محرومی و سیری هر دو مردند

نظامي گنجوي

 

[trian]

مرغ زیرک به حقیقت منم امروز و تو دامی
طاقتم نیست ز هر بی‌خبری سنگ ملامت
که تو در سینه سعدی چو چراغ از پس جامی

 

[- Saman -]

ز ساقی كمان ابرو شنيدم *** كه ای تير ملامت را نشانه
حافظ

 

[Kasandra]

ساقی به نور باده برافروز جام ما .............................مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما

 

[Erfan_Buffon]

آن شرابِ حق بدان مطرب برَد ××× وین شراب تن از این مطرب چرد
هر دو گر یک نام دارد در سخن ××× لیک فرق است این حسن تا آن حسن
اشتباهی هست لفظی در میان ××× لیک، خود کو آسمان؟ کو ریسمان؟
اشتراك لفظ دایم رهزن است ××× اشتراک گبر و مؤمن در تن است
مولانا

 

[trian]

چه نسبت با جواهر، ریسمان را
چه خویشی، ریسمان و آسمان را

 

[sedo]

تو طعامم میفرستی ز اسمان

شکر من بر میفرستم هر زمان

عطار

 

[seashore]

این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد .................... کی سر برگ من بی سر و سامان دارد

 

[trian]

عالم از سرکشی آن مه سرگشته شدند
مدتی گردش این گنبد دوارش ده

 

[drramin]

آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست
عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی

 

[- Saman -]

صبا خاك وجود ما بدان عالی جناب انداز *** بود كن شاه خوبان را نظر بر منظر اندازيم
حافظ

 

[trian]

رفتی تو بدین زودی تو باد صبا بودی
ماننده بوی گل با باد صبا رفتی

 

[sedo]

چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها

زیرا که منم بی‌من با شاه جهان تنها

ای مشعله آورده دل را به سحر برده

جان را برسان در دل دل را مستان تنها

مولوی

 

[- Saman -]

به كوی ميكده يا رب سحر چه مشغله بود *** كه جوش شاهد و ساقی و شمع و مشعله بود
حافظ

 

[trian]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

 

[seashore]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست ...................... دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

 

[- Saman -]

تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست *** دل سودازده از غصه دو نيم افتادست
حافظ