یک چند ز کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
مشاعره!!!
- شروع کننده موضوع persian_londoner
- تاریخ شروع
بی تو به حال مر گم و جان به عذاب می‌کنم
بر سرم آی و از سرم باز کن این عذاب را
بر سرم آی و از سرم باز کن این عذاب را
wonnin
مدیر بازنشسته
اگر دارم دلی آنـرا فـدای دوسـت میسازم
که از دنیا و مافیها به لطف دوست مینازم
که از دنیا و مافیها به لطف دوست مینازم
ما را سر باغ و بوستان نیست
هر جا که تویی تفرج آنجاست
هر جا که تویی تفرج آنجاست
wonnin
مدیر بازنشسته
تو اون شام مهتاب کنارم نشستی
عجب شاخه گل‌وار به پایم شکستی
قلم زد نگاهت به نقش‌آفرینی
که صورتگری را نبود این چنینی
عجب شاخه گل‌وار به پایم شکستی
قلم زد نگاهت به نقش‌آفرینی
که صورتگری را نبود این چنینی
Hamidreza23
Registered User
یکی تیغ داند زدن روز کار
یکی را قلمزن کند روزگار
یکی را قلمزن کند روزگار
رود به خواب دو چشم از خیال تو هیهات
بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک
بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک
این ترانه ی زواله این صدا صدای من نیست
هیچی جز شعر شکستن قصه ی فردای من نیست
هیچی جز شعر شکستن قصه ی فردای من نیست
در دل همه خار غم شکستیم، دریغ
وز دست غم عشق نرستیم، دریغ
وز دست غم عشق نرستیم، دریغ
این چه استغناست یارب وین چه قادر حکمت است
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست
تا چه عشق است آن صنم را با دل پرخون شده
هر زمان گوید که چونی ای دل بیچون شده
هر زمان گوید که چونی ای دل بیچون شده
Hamidreza23
Registered User
همان منزل است این جهان خراب
که دیده ست ایوان افراسیاب
که دیده ست ایوان افراسیاب
بار فراق دوستان بس که نشست بر دلم
می رود و نمی رود ناقه به زیر محملم
می رود و نمی رود ناقه به زیر محملم
