یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود ***********دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
در دلم بود که آدمشوم اما نشدم
بی خبر از همه عالم شوم اما نشدم
تشکر می کنم از توجه شما . تصحیح شدچقدر عجیب. بیت دوم سکتهٔ فاحشی دارد :blink: وقتی خودتان مصرع دوم را میخوانید احساس نمیکنید که اصلاً شعر از وزن خارج شده؟ ضمن این که تکرار «فروشم»، آن را از شکل «قافیه» خارج میکند و به «ردیف» تبدیل میکند. کمتر در اشعار بزرگان چنین خطایی رخ میدهد (که حکیم نظامی هم حتماً چنین خطایی را مرتکب نشده)
خسرو و شیرین را با کدام تصحیح دارید که چنین اشتباه فاحشی دارد؟ یک نسخهٔ بهتر تهیه کنید
تو دل خر باش تا من جان فروشم
تو ساقی باش تا من باده فروشم
تو ساقی باش تا من باده نوشم
در آن قوم باقی نهاندند تیغ
که راندند سیلاب خون بی دریغ
گفت ایاز ای مهتران نامور
امر شه بهتر به قیمت یا گهر
دلی دیرم خریدار محبترونق باغ میرسد ، چشم و چراغ میرسد
غم به کناره میرود ، مه به کنار میرسد
در صف معراجیان گر بیستی
چون براقت برکشاند نیستی