مشاعره!!!

[Kamran_t]

دل سنگت كجا درد مرا ميداند
غم و درد مرا تنها خدا ميداند ....خدااا ميداند

از : بيژن ترقي خواننده: دلكش ، افتخاري

 

[Parastoo]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند

 

[halazoon3]

دوستی هر که ترا روشن است
چون دلت انکار کند دشمن است
تن چه شناسد که تو را يار کيست؟
دل بود آگه که وفادار کيست

نظامی

فکر کنم مشاعرهء اينجا به اشعار کلاسيک محدود ميشه، نه ترانه ها، درسته؟

 

[Kamran_t]

شعري نه از داريوش!!!:

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه!!!

ه عنايت شود

 

[halazoon3]

همه شهر ايران سرای من است...

فردوسی

 

[Aliennation]

ترك ما سوي كس نمي نگرد
آه از اين كبريا و جاه وجلال

 

[halazoon3]

لحظه لحظه، بهاران را، خيره خيره، خزان کردی
ياوه ياوه، خزان آيا، نوبهار تو خواهد شد؟

سيمين بهبهانی

 

[saloome]

يوسف گمگشته باز ايد به كنعان غم مخور
كلبه ي احزان شود روزي گلستان غم مخور

 

[saloome]

اوووووووووووووخ اشتباه شد
به روتون نياريد از (ر) بده

 

[Aliennation]

روي خوبت آيتي از لطف بر ما كشف كرد
زآن زمان جز لطف و خوبي نيست در تفسير ما

 

[Parastoo]

اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل ما را
به خال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را

 

[halazoon3]

ای دوست بيا تا غم فردا نخوريم
وين يک دم عمر را غنيمت شمريم

خيام

 

[Kamran_t]

من و تو چه بيكسيم وقتي تكيمون به باده
بد و خوب زندگي منو دست گريه داده

ابر مرد ايران: داريوش
ه عنايت فرما...

 

[halazoon3]

هر دم از اين باغ بری ميرسد
تازه تر از تازه تری ميرسد!

ضمنا گمونم تاپيک مال اشعار کلاسيکه، نه ترانه...

 

[Aliennation]

دلا ز نور هدايت گر آگهي يابي
چو شمع خنده زنان ترك سر تواني كرد

 

[Kamran_t]

دور از ياران ، افتان، خيزان
ميروم و دام بلا به پاي جان دارم

من و سوز عشق و خانه به دوشي
من و شام هجر و كنج خموشي

شعر: بيژن ترقي
خواننده: دلكش
چهاردستگاه

 

[Aliennation]

يا رب اين شمع دل افروز ز كاشانه كيست
جان ما سوخت بپرسيد كه جانانه كيست

 

[Parastoo]

تو نيكي مي كن و در دجله انداز
كه ايزد در بيابانت دهد باز

 

[Aliennation]

ز كوي ميكده برگشته ام ز راه خطا
مرا دگر ز كرم با ره صواب انداز

 

[Hooman]

زمانی دور
در ایران شهر
همه در بیم
نفس در سینه ها محبوس
همه خاموش
و هر فریاد در زنجیر
و پای آزو در بند

هزار آهنگ و آوای خروشان بود و شب خاموش
فضای سینه از فریادها پر بود و لب خاموش


و باد سرد
          باد هرزه ولگرد
گل اندیشه های پاک را در زیر پای خشم
                                               پرپر کن
به هر خانه، به هر کاشانه
                           سر می کرد

نه کس بیدار
نه کس را قدرت گفتار
همه در خواب
همه خاموش