سلام ^_^
اول از همه ولنتاين همگي G ها و B ها مبارک باشه (به حساب B هاي متخاصم هم بعدا رسيدگي مبسوط خواهد شد با سوزن هاي معروف
!!) و بعد هم برم سر
OFF TOPIC اصلي که به خاطرش اومدم که در رابطه با ماجراهاي ظاهرا ديشب، پريشب، هر وقت (؟!!) که باعث ناراحتي ملکه ي انيميشن هاي عزيزمون شده مي باشد (اونا که ضعف قلب دارند نخونند!!!!!!!).
فريدا جون عزيز و ناز و مهربان،
دلخوري و ناراحتي تو در رابطه با اينکه زحماتت که بدون چشمداشت بين بچه ها پخش شده داره مورد سو استفاده ي کاسبکارانه ي برخي از نادوستان قرار ميگيره کاملا قابل درکه ولي اين داستان سر دراز داره و دست کم تو اين پي تي بر ميگرده به زماني که AFC جان بدون هيچ چشم داشتي اقدام به تقسيم شادي هاش با ديگران نمود و DVD هاي افسانه شجاعانش رو که کلي دنبالش بونند و ميتونست با فروشش به ماها يه شبه ميليونر بشه رو با حسن نيت تمام در اختيار دوستان گذاشت و اين شد که دوستداران واقعي اين سريال لذت دوباره ديدنش را پس از سالها باز چشيدند
اون زمان هر وقت تو نت براي اون سريال سرچ ميکردي تا شايد جايي براي فروش پيدا بشه (در ايران) چيزي جز حسرت به دلي نداشت ولي الان، فقط بنويس افسانه و ببين چند صفحه اش فقط آگهي فروش ايناست!! البته اونايي که خودشون اينا رو دانلود کردند يا با وجود مشکلات اينجا خريدنش و حالا ميخوان بخشي از اين هزينه کردن هاشون جبران بشه بحثشون جداست، اون مال خودشه و اختيارشو داره ولي اينکه از زحمت يک کسان ديگه بخواي سود ببري نهايت بي انصافي و نامرديه به ويژه وقتي طرف فکر ميکنه که چه جماعت ساده لوحي بودند، چقدر بيغ بودند که با دو تا تو رو خدا و خواهش هر چي داشتند و نداشتند رو خيلي راحت دادند به من و حالا من ميرم با 8 برابر قيمت مي فروشمشون و به گيس و ريش اونام مي خندم که انقدر ساده بودند که گول منو خوردند. حالا باز يه سري انقدر ادب دارند که خواهش مي کنند ، بعضي ها که انگار ارث پدرشونو طلب دارند و ميان چهار تا مزخرف هم به اون کسي که فراره براشون رايت کنند ميگن و بعد هم که به خواسته شون مي رسند ديگه پيداشون نميشه که حتي يه دستت درد نکنه ي خشک و خالي بگن. حتي به خودشون زحمت نميدن که اون فکر خراب زبل بازشون رو يک دقيقه بگذارند کنار و مثل انسان فکر کنند که تو رو دوست حساب کرد و تو عالم دوستي خواسته تو برآورده کرد وگرنه ميتونست اونم مثل تو زبل بازي در بياره.
آره عزيزم، تو ايران 80 درصد دوستي ها (ماها جزو اون 20 درصد نادر هستيم که هنوز به فداکاري در راه دوست اعتقاد داريم!) فقط براي سواستفاده ي دوست نماها پديد اومدند (بي خود که مَثَل قربون بند کيفتم تا پول داري رفيقتم که درست نشده، حالا ميتونه جاي پول و بند کيف هرچيز ديگه اي هم قرار بگيره، حتي کتاب و جزوات دانشگاهي!!). فقط هم به فيلم و کارتون و موزيک و اينا هم ختم نميشه، فکرشو بکن تو دانشگاه چند دفعه جزوات ارزشمندتو که با شرکت سر تک تک کلاس ها نوشتي و کلي دستت درد گرفته تا به همون سرعتي که استاد نکته ها رو ميگه نت برداري رو مجبور شدي چند روز مانده به امتحان بدي به اين به ظاهر دوستان که بدون ذره اي زحمت هلو هلو برو تو گلو بشن و حتي انقدر بي وجدان باشند که جزوه تو به خودت هم برنگردونند و با کلي جنگ اعصاب بتوني چيزي که مال خودته پس بگيري، من با معذرتخواهي از ديگر دوستان از اين خريت ها زياد داشتم، هميشه دلم سوخته و اين کارو کردم و بعد با بدبختي پسشون گرفتم، هرچند آخرين مورد جزوه ي کامپيوترم بود که از دستم رفت و انقدر طرف وقيح و پررو بود که هر وقت مي ديدمش و ميگفتم جزوه ام ميگفت ديگه امتحان که تموم شد، ميخوايش چيکار، تازه نمي دونمم کجا گذاشتمش (حالا اينجا مسأله ي مالي هم در کار نبود ولي سواستفاده از دوستي که بود وبدتر از سواستفاده پوزخندهاشونه که تو رو ميسوزونه).
موارد اينجوري زياده که اگه بخوام بنويسم خودش ميشه يه تاپيک جداگانه ولي فريدا جون، اينترنت يک قانون بي رحمانه ي نانوشته داره که مجبوري بپذيريش وگرنه اعصابت بيشتر از اينا خورد ميشه و اون اينه که چيزي رو که تو نت ميگذاري ديگه صاحبش نيستي و خيلي زودتر از اون چيزي که فکرشو ميکني شونصد تا صاحب پيدا ميکنه. ويديو کليپ، عکس، مطلب، موزيک، هر چيزي (اگه مثال از موارد مربوط به خودم بخوام بزنم بايد دردنامه بنويسم! اين فيلم ها و کارتون ها هم تا وقتي تو نت علني نشده بودند کسي از وجودشون خبر نداشت که بگيره و بفروشه به خودمون!!) و بيشتر مواقع هم کاري در دفاع از حقت نميتوني بکني پس تنها يک راه مي مونه و اون اينه که همه ي شادي هايت رو ديگه با همه تقسيم نکني، ممکنه به نظر خودخواهي بياد ولي در دنياي زبل بازان بي وجدان، خودخواهي گاهي هم خيلي خوبه
البته يه راه حل ساده تر هم هست که در مورد شير کردن فيلم ها و سريال ها فکر کنم جواب بده و اون اينه که هر کسي که مي خواد فلان کارتون يا سريال رو داشته باشه اول بايد علاقمنديشو به اين چيزا ثابت کنه، يعني چي، يعني اينکه اول بايد يه تعداد پست مفيد در اون زمينه (انيميشن (خاص يا در کل) فلان سريال، فلان فيلم، غيره) بزنه تا ثابت بشه که واقعا به خاطر علاقه ي واقعي خواهان داشتن فلان مورده وگرنه که از اين تک پستي ها که يه دونه پست زدند تو رو خدا، ما کشته مرده ي اين فيلميم، اين سريال وجودمون بود، با اين انيمه زندگي ميکنيم و بعد هم که به مقصودشون رسيدند ديگه خبري از شون نشده زيادند. خب نظرتون چيه در اين مورد، اصلا هم سخت نيست، کسي که واقعا علاقمند يه موضوع باشه ميتونه در طول يک روز 100 تا پست مفيد در همون مورد بزنه، ولي اگه نتونه پس معلوم ميشه يه علاقمند واقعي نيست و فقط اومده که از اين سفره ي رنگين و پربرکت تکه اي بکنه و بره!!
خيلي حرف زدم، ولي اين اتفاق مثل جرقه اي بود که تو انبار باروت افتاده باشه، چيزايي رو که تو اين يک سال و اندي رو دلم سنگيني مي کرد و جلوي خودمو گرفته بودم که نگم گفتم. حالا کمي احساس راحتي ميکنم
(حالا کسي اصلا اينايي رو که نوشتم خواهد خواند
)