هر روز يك شعر تازه

[پری]

دوستم داشته باش بادها دل تنگ اند دستها بیهوده چشمها بی رنگ اند

دوستم داشته باش شهرها می لرزند برگها می سوزند یادها می گندند

بازشو تا پرواز سبز شو تا آواز آشتی کن با رنگ عشق بازی با ساز

دوستم داشته باش سیبها خشکیده یاس ها پوسیده شیر هم ترسیده

دوستم داشته باش عطرها در راهند دوستت دارم ها آه چه کوتاهند

دوستت خواهم داشت بیشتر از باران گرم تر از لبخند داغ چون تابستان

دوستت خواهم داشت شادتر خواهم شد ناب تر روشن تر بارور خواهم شد

دوستم داشته باش برگ را باور کن آفتابی تر شو باغ را از بر کن

دوستم داشته باش عطرها در راهند دوستت دارم ها آه چه کوتاهند

خواب دیدم در خواب آب آبی تر بود روز پرسوز نبود زخم شرم آور بود

خواب دیدم در تو رود از تب می سوخت نور گیسو می بافت باغچه گل می دوخت

دوستم داشته باش عطر ها در راهند دوستت دارم ها آه چه کوتاهند.....

 

[BiDel.ir]

از زمزمه دلتنگيم، از همهمه بيزاريم
نه طاقت خاموشي، نه ميل سخن داريم

آوار پريشاني‌ست، رو سوي چه بگريزيم؟
هنگامۀ حيراني‌ست، خود را به که بسپاريم؟

تشويش هزار «آيا»، وسواس هزار «اما»،
کوريم و نمي‌بينيم، ورنه همه بيماريم

دوران شکوه باغ از خاطرمان رفته‌ست
امروز که صف در صف خشکيده و بي‌باريم

دردا که هدر داديم آن ذات گرامي را
تيغيم و نمي‌بريم، ابريم و نمي‌باريم

ما خويش ندانستيم بيداريمان از خواب
گفتند که بيداريد؟ گفتيم که بيداريم

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
اميد رهايي نيست وقتي همه ديواريم

حسین منزوی​

 

[BiDel.ir]

عاطفه رنجبر


امشب براي درد من درمان بياور

برگرد خوب من به من ايمان بياور

چندي ست در خود يک نفر گم کرده دارم

راهي به سمت غربت انسان بياور

وقتي که بغض پنجره پايان ندارد

سهم سکوت گريه را طوفان بياور

بگذار يک شب پر ز احساس تو باشم

خشکيده ايمانم ، نمي باران بياور

بنويس، تنهائي ما قانون دنياست

بانو،به تنها ئيمان ايمان بياور

​

سلام خانم پری ، وقت شما بخیر ..

به عنوان کوچکترین و تازه واردترین عضو این مجموعه ، حضور مجددتون رو خوش آمد می گم ...


بسکه پیدا بودی
هیچکس با خبر از نام و نشان تو نبود
چشمه ای صاف
نهان در دل کوه
غنچه ای سرخ
نهان در دل مه
هیچکس
در پی روح جوان تو نبود
نگران همه بودی اما
هیچکس
نگران تو نبود ...

عمران صلاحی​

 

[BiDel.ir]

خواب ديدم كه شبي رهگذري مي آيد
"شب دلتنگ مرا سر زده مي آرايد"

مي رسد تا كه پس از اين همه دلتنگي ها
گره ازبغض غزل هاي ترم بگشايد

اين همه شور كه در ذهن غزل هاي من است
بوي ياسي ست كه از هرم تنش مي آيد

غزلم نذر نگاهت مددي كن؛ چنديست
"مرگ دارد تن خود را به تنم مي سايد"

حمزه ياسمي​

 

[ghoghnuse]

سلاخی زار می گریست

به قناری کوچکی دل باخته بود ...


احمد شاملو

 

[Even Star]

آری ای دوست تو این را دانی

که صدای خوش تو بهترین زمزمه عشق

به رگ های من است

آن صدایی که در این تنهایی

ناجی قلب مقوایی من

ناجی عشق دروغین است

هیچ دانی که تو چشمان پر از وهم مرا

عاشق پرتو نورانی چشمان سیاهت کردی

هیچ دانی به نگاهی گذرا

زنده ام با دم عیسی مسیحا کردی

هیچ دانی که در این غربتگاه

که پر از وسوسه های دوزخی شیطان است

تو رهایم کردی

از غم بود و نبود

و من این را خواهم

که شبی همره تو رخت از این شهر پر از غم بکشیم

و به سقفی برویمکه پر از لاله و نسرین باشد

و دوباره انجا

دور از همهمه ی مردم شهر

باز عاشق بشویم

و لبانت آنگاه بوسه بردارد

از این دشت پر از بوی بهار...

 

[ghoghnuse]

کوه ها با همند و تنهایند

چون ما با همان تنهایان ....


احمد شاملو

 

[Even Star]

سپهر را من نيلگون شناختم.
چرا که همرنگ هوسهای نامحدود من بود.

خدا کران بيکران شکوه پرستش من بود،

و شيطان، اسطوره تنهايی انديشه های هولناک من.

اولين دستی که خوشه اين انگور را چيد دست من بود.
کفش ابتکار پرسه های من بود
و چتر ابداع بی سامانيهايم...

هندسه شطرنج سکوت من بود
و رنگ تعبير دلتنگيهايم

من اولين کسی هستم که
در دايره صدای پرنده
بر سرگردانی خود خنديده است

هر چرخی که ميبينيد بر محور شراره شور عشق من ميچرخد

آه را من به دريا آموختم


مرحوم حسین پناهی

 

[Even Star]

در اخرين لحظه ديدار به
چشمانت نگاه كردم و
گفتم بدان اسمان قلبم
با تو يا بي تو بهاريست
همان لبخندي كه توان را
از من مي ربود بر لبانت
زينت بست.
و به ارامي از من فاصله
گرفتي بي هيچ كلامي.
من خاموش به تو نگاه می كردم
و در دل با خود مي گفتم :اي كاش اين قامت
نحيف لحظه اي فقط لحظه اي مي انديشيد كه
اسمان بهاري يعني ابر
باران رعد وبرق و طوفان
ناگهاني
و اين جمله ،جمله اي
بود بدتر از هر خواهش
براي ماندن و تمنايي
بود براي با او بودن.

 

[Even Star]

باز باران بي ترانه
گريه هايم عاشقانه
مي خورد بر سقف قلبم
ياد ايام تو داشتن
مي زند سيلي به صورت
باورت شايد نباشد
مرده است قلبم ز دستت
فكر آنكه با تو بودم
با تو بودم شاد بودم
توي دشت آن نگاهت
گم شدن در خاطراتت

 

[Even Star]

برایم همیشگی باش
اگر به خاطر زیبایی دوستم می داری دوستم مدار
خورشید را دوست بدار به خاطره گیسوان زرینش
اگر به خاطرجوانی دوستم می داری دوستم مدار
به بهار عشق بورز که هر ساله جوان است
اگر به خاطردارای دوستم می داری دوستم مدار
پری دریایی را دوست بدار که موروارید و یاقوت بسیار دارد
اگر دوستم می داری بخاطر عشق پس هر آینه دوستم بدار

دوستم بدار همواره
چون من همواره عاشقت خواهم بود

 

[Even Star]

عشقم را نثار تو کردم...ا
ما نپذيرفتي.
عشقم را به تو هديه کردم آن را دور انداختي،
زندگيم را وقف تو کردم
اما در کنارم نماندي،
کاش روزي آن را برگرداني!

 

[Even Star]

ای سر چشمه ی محبت
ای عشق واقعی
چگونه ستایشت کنم در حالی که قلبت از محبت بی نیاز است
چگونه ببوسمت وقتی که عشقت در وجودم جاری میشود
بگزار نامت را تکرار کنم نامت زیباست دلنشین است
چه داشته ای که اینگونه مرا تلسم کرده ای
من اینگونه نبودم تو عشق را با من آشنا کردی
تو هوای دلم را با طراوت کردی
زمانی که با تو هستم به آسمان به بیکران برواز میکنم
پس بدان دوستت دارم گرچه پایان راه را نمیدانم

 

[Even Star]

دوستت دارم حتی اگر قرار باشد

شبی بی چراغ در حسرت یافتنت

تمام پس کوچه ها را زیر باران قدم بزنم

 

[پری]

سلام خانم پری ، وقت شما بخیر ..

به عنوان کوچکترین و تازه واردترین عضو این مجموعه ، حضور مجددتون رو خوش آمد می گم ...

سلام ! خوبین
ممنونم به خاطر خوشامد گویی :happy:گرچه من نرفته بودم و هر روز سر میزدم فقط حوصله ی پست زدن نداشتم
به هر حال براتون ارزوی موفقیت دارم :blush:

 

[پری]

هیچکی از رفتن من غصه نخورد


هیچکی با موندن من شاد نشد


وقتی رفتم کسی قلبش نگرفت


بغض هیچ آدمی فریاد نشد

وقتی رفتم کسی غصش نگرفت


وقتی رفتم کسی بدرقم نکرد


دل من میخواست تلافی بکنه


پس چشه هیچ کسی عاشقم نکرد


پس چشه هیچ کسی عاشقم نکرد

وقتی رفتم نه که بارون نگرفت


هوا صاف و خیلی هم آفتابی بود


اگه شب میرفتم و خورشید نبود


آسمون خوب میدونم مهتابی بود

دم رفتن کسی گفت سفر بخیر


که واسم غریب و نا شناخته بود


اما اون وقتی رسید که قلب من


همه آرزوهاشو باخته بود

چهره هیچ کسی پژمرده نبود


گلا اما همه پژمرده بودن


کسائیکه واسشون مهم بودم


همه شاید یه جوری مرده بودن

وقتی رفتم کسی غصش نگرفت


وقتی رفتم کسی بدرقم نکرد


دل من میخواست تلافی بکنه


پس چشه هیچ کسی عاشقم نکرد

وقتی رفتم نه که بارون نگرفت


هوا صاف و خیلی هم آفتابی بود


اگه شب میرفتم و خورشید نبود


آسمون خوب میدونم مهتابی بود

دم رفتن کسی گفت سفر بخیر


که واسم غریب و نا شناخته بود


اما اون وقتی رسید که قلب من


همه آرزوهاشو باخته بود


اما اون وقتی رسید که قلب من


همه آرزوهاشو باخته بود

 

[پری]

شوق پر كشيدن است در سرم ، قبول كن



دل شكسته ام اگر نمي پرم ، قبول كن



اينكه دور دور باشم از تو و نبينمت



جا نمي شود به حجم باورم ، قبول كن



گاه ، پر زدن در آسمان شعرهات را



از من از مني كه يك كبوترم قبول كن



در اتاق رازهاي تو سرك نمي كشم



بيش از آنچه خواستي نمي پرم قبول كن



قدر يك قفس ! كه خلوتت بهم نمي خورد



گاه ، نامه مي برم مي آورم قبول كن



هي نگو كه عشقمان جداست ، شعرمان جدا



بي تو من نه عاشقم ، نه شاعرم قبول كن



آب ...



وقتي آب اينقدر گذشته از سرم



من نمي توانم از تو بگذرم قبول كن

 

[roje_aria79]

تقديم به...
ديشب با تو تا كجا رفتم؟
با تو ديشب تا كجا رفتم
با تو تا خدا و آنسوي مرز خدا رفتم
من نمي گويم ملك بودم
من نمي گويم خدا بودم
با تو تا مرز بي انتهاي فردا و انتها رفتم
ملائك بال در بالم شنا كردند
از كجا به ناكجا رفتم!
ديشب آنچنان رها رفتم
كه در بند تو تا خدايگان جان رفتم
آه قلبم را براي تو تا بلندا ي بيمكان
به ناكجا بردم
سر به پاي عشق جاويدت
پابه پاي قرباني و قربانگاه رفتم
ديشب با تو تا كجا رفتم؟

 

[roje_aria79]

با حسرتي سينه سوز تقديم به رويايي از وراي خاطرات خونين دلم
به خاطر تو
به خاطر تو از صبح و آسمان زجر مي کشم
به خاطرت نگاه آسمان را از ياد برده ام
چون ابر دلم را نمي براي بارش نيست.
نگاهت را از من و دنيایم پس بگير
که دنيايي نمانده
جز همه از تو و با تو
به خاطر تو
نغمه هاي بلبلان در بهار عيش و طرب
در گوشهايم
جز زجر سلاخي
بهر دل نيست
و باران
جز قطره اي بر اين دشت خشک
نشاني ندارد
به خاطر تو از شب و ستاره ها ميگريزم
و در اولين خانه خاموش مينشينم
تا
چراغها جاي ماه چهره ات را برايم بگيرند
به خاطر خودم نيست
به خاطر خودم!
نه خاطري نيست
در اين ويرانه
بعد از غروب روياهايم
خاطري را طلبي نيست
جز تنهايي من
به خاطر تو...
به خاطر خودم....
به خاطر ما....!

 

[پری]

محمد آشور


در اين كه تاب مي‌آورم حرفي نيست
و اين كتاب را كه تا آخرين ورق
ورق زده‌ام.
حرف تازه‌اي نيست
اين كه چرا كهنه نمي‌شود?! . . .

بد نيست بهتر است بگويم كه تا به حال
جرأت نكرده‌ام
تو را از متن اين كتاب
يا شعرهايي كه تو را زنده كرده‌اند
بيرون بياورم
دوباره ببينم!
مي‌شد كه باز از اوّل ورق ورق
دنبال حرف‌هاي تازه بگردم
دنبال تو
كه گُمَم كردي.
دوستم داري . . . مي‌دانم
فقط فراموش كرده‌اي!
آن شب تمام روز را چه عجب حرف هم زديم!
و اين خشاب كدئين هم
سردرد زيادي را دوا نمي‌كند
در اين كه تاب . . . مي‌بيني كه آورده‌ام
كمي بخوريم؟
و براي بوسيدن‌ات نبود كه مي‌خواستم
از دوست داشتن
آنقدر مي‌خواستم كه نمي‌شد.
دل و دست برداشتي از رؤيا
دست برداشتي
و دلت را كه كنده‌اي
بارها دويده‌ام
تا آخرين ورق
ديگر بريده‌ام
پاهايم را به من بدويد
مي‌دويد؟
سرگيجه را چه طور از سر من باز مي‌كنيد؟
دارم مي‌آورم تو را به ياد خود امّا
تو مثل معمّا
از متن « شعر نيست »
از شعرِ « اتفاق تو در شعرِ »
از دفتر گذشته‌ي شعرم
بيرون بيا
از « فال تا به حال »
دنبالِ « ردّ پاي تو . . . » مي‌گردم.