هر روز يك شعر تازه

[wonnin]

افسوس که صاحب نفسی پیدا نیست
فریاد که فریادرسی پیدا نیست
بس لابه نمودیم و کس آواز نداد
پیداست که در خانه کسی پیدا نیست ملک‌الشعرای بهار

 

[wonnin]

تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد صائب تبریزی

 

[AMD.POWER]

در همــه عالم وفاداری کجاســت
غم به خروارست غمخواری کجاست
درد دل چندان کـــه گنجـد در ضمیـــر
حاصلست از عشــق دلداری کجاست
گـر به گـیتی نیســـت دلداری مـــرا
ممکن است از بخــت دل‌باری کجاست
انــدریــن ایـــام در بـــاغ وفــــا
گــر نمی‌روید گلـی خاری کـجاست
جان فـــدای یار کردن هســت سهل
کـاشکی یار بسی یاری کـجاست
در جهان عاشقی بینم همی
یک جهان بی‌کار با کـاری کجاست انوری

 

[AMD.POWER]

بشکفد بار دگر لاله رنگین مراد
غنچه سرخ فرو بسته دل باز شود
من نگویم که بهاری که گذشت آید باز
روزگاری که به سر آمده آغاز شود
روزگار دگری هست و بهاران دگر
شاد بودن هنر است ، شاد کردن هنری والاتر
لیک هرگز نپسندیم به خویش
که چو یک شکلک بی جان شب و روز
بی خبر از همه خندان باشیم
بی غمی عیب بزرگی است که دور از ما باد
کاشکی آینه ای بود درون بین که در آن خویش را می دیدیم
آنچه پنهان بود از آینه ها می دیدیم
می شدیم آگه از آن نیروی پاکیزه نهاد
که به ما زیستن آموزد و جاوید شدن
پیک پیروزی و امید شدن
شاد بودن هنر است گر به شادی تو دلهای دگر باشد شاد

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست.
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد. ژاله اصفهانی

 

[wonnin]

آخرین حرف تو چیست؟


قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض


صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض


یک طرف خاطره ها!


یک طرف پنجره ها!


در همه آوازها ! حرف آخر زیباست!


آخرین حرف تو چیست، که به آن تکیه کنم؟


حرف من دیدن پرواز تو در فاصله هاست

 

[wonnin]

خنده های ما

در خلال روز های زندگی ،

در عبور روزهای کودکی ؛

و در شروع یک بلوغ مخملی

گم شدند ...

آه زندگی !

زود اعتراف کن !

خنده های ما کجاست ؟

دست و نزد کیست ؟

آه زندگی ...

آی زندگی ...

زود و زود و زود

تند و تند و تند

پاسخم بده ...

 

[kyle]

هیچ موجودی به اندازه زمین آدم نخورده، اگر باور ندارید به دهان سیری ناپذیر زمین نگاه کنید ، به جایی که به اون میگن قبرستان .
با اینحال بشر بجای آسمان ، به این آدمخوار بزرگ دل میبنده به زمین...
افسوس و صد افسوس

 

[kyle]

از وقتی که رفته ای ، ما و فونت تمام نوشته هایمان بی نازنین شده ایم .

برگرد نازنین ...

اللهم عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان
​

 

[hossein137]

می‌برزند ز مشرق، شمع فلک زبانه

ای ساقی صبوحی! دردِه مِیِ شَبانه

عقلم بِدُزد لَختی، چند اختیارِ دانش؟

هوشم ببر زمانی، تا کی غم زمانه؟

گر سنگ فتنه بارد، فرق منش سپر کن

ور تیر طعنه آید، جان منش نشانه

گر مِی به جان دهندت، بستان، که پیش دانا

ز آب حیات بهتر خاک شرابخانه

آن کوزه بر کفم نِه کآب حیات دارد

هم طعم نار دارد، هم رنگ ناردانه

صوفی چگونه گردد گرد شراب صافی؟

گنجشک را نگنجد عنقا در آشیانه

دیوانگان نترسند از صُولت قیامت

بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه

صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا

صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه

می‌برزند ز مشرق شمع فلک زبانه/سعدی

 

[kyle]

[FONT=&amp] کسی باش که عمری با تو بودن، یک لحظه ؛[/FONT]
​

[FONT=&amp]و لحظه ای بی تو بودن، یک عمر باشد[/FONT]
​

 

[AMD.POWER]

دل به دلبر گر سپاری دل بری
دل بری کن تا بیابی دلبری
هرکه انسانست از این سان خوانمش
آن چنان انسان بسی به از پری
از سر سر در گذر چون عاشقان
عشقبازی نیست کار سرسری
گر بیاری جام می یابی ز ما
هر چه آری نزد ما آن را بری
جان به جانان ده بسی نامش مبر
حیف باشد نام جائی گر بری
چون خلیل الله همه بتها شکن
تا نباشی بت پرست آذری
نعمت الله را اگر یابی خوشست
زان که دارد معجز پیغمبری
شاه نعمت الله ولی

 

[پرنیان]

گاه و بیگاه پُر از پنجره های خطرم

به سَرم می زند این مرتبه حتما بپرم

گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که منم

قرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است

این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است...​

 

[somayeh60]

دیر است
دیر است و من هنوز کنار این انتظار پیر ایستاده ام
دستی روی صورتم راه می افتد
زیبایی ام را بر می دارد و دور می شود
امشب با تنی دیگر بیا
با تنی که با من به عشقی دیگر بیاید
شاید باید قدمی به این سو می آمدم
شاید باید قدمی به آن سو
شاید...
دیر است
دیر است و خواب طعم خوشی دارد

آیدا عمیدی

 

[پرنیان]

باورکن این روزا به غیر از من ،

چیزی تو رویاهات اضافی نیست !...

باید با قُرصام مهربون تر شم،

بعد از تو روزي دوتا کافی نیست...!​

 

[wonnin]

گلي كه خود بدادُم پيچ و تابش
به اشك ديدگانُم دادُم آبش

در اين گلشن خدايا كي روا بي
گل از مو ديگري گيره گلابش

بابا طاهر

 

[wonnin]

ای دل تو به ادراک معما نرسی

در نکته زیرکان دانا نرسی

اینجا به مِی و جام بهشتی میساز

کانجا که بهشت است رسی یا نرسی


خیام

 

[AMD.POWER]

دیوانه ی رویت شده ام ، لحظه ای دریاب

چون ماهی دور از وطن و کاسه ی بی آب



با هر نفســــم نقش تو شد زنده در این جام

این جســــم که افتـاده به آب و تن بی تاب



در صبــــح ازل ، نام تو شــــد وِرد زبانم

عمریست زغم مانده به دل حسرت یک خواب



در هــر ورق از دفتــر تقـــدیر چه جویم ؟

من کوفته ام روز و شب از عشق تو هر باب



هر قـــــدر که می گردم و یاد تو مرا نیست

جان گفت که این بار شـــــدی نادر و نایاب



افسوس! که عمری سپری شد ، تو کجایی ؟

من تا به ابد منتـــظرم ، لحظـه ای دریاب



"زهره طغیانی"

 

[mm1368]

درون واژۀ این دل

اگرچه در ظاهر جز دو حرف کوچک نیست

هزار حرف و صداست

هزار آه نگفته

هزار راز نهفته

هزار راه نرفته

به ژرفناکی تاریخ

به وسع قدمت اجداد

خروش و ولوله برپاست

چه فکرهای نکرده

چه خواب های ندیده

چه رنگ های پریده

امیدهای بریده

درون واژۀ این دل

همین صراحی کوچک

چو آب در دل شیشه

عیان و ناپیداست.

 

[AMD.POWER]

نازلي

بهارخنده زد و ارغوان شگفت

در خانه، زير پنجره گل داد ياس پير

دست از گمان بدار

با مرگ نحس پنجه ميفكن

بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار

نازلي سخن نگفت،

سر افراز

دندان خشم بر جگر خسته بست رفت

.نازلي! سخن بگو

مرغ سكوت، جوجه مرگي فجيع را

در آشيان به بيضه نشسته ست

نازلي سخن نگفت،

چو خورشيد

از تيرگي بر آمد و در خون نشست و رفت

نازلي سخن نگفت

نازلي ستاره بوديك

دم درين ظلام درخشيد و جست و رفت

نازلي سخن نگفت

نازلي بنفشه بود

گل داد و

مژده داد: (( زمستان شكست))

رفت

نازلي سخن نگفت؟؟
احمد شاملو

 

[wonnin]

بی تو بودن را معنا می کنم با تنهایی و آسمان گرفته

آسمان پر باران چشم هایم

بی تو بودن را معنا می کنم با شمع , با سوزش ناگریز شمعی بی پروانه

بی تو بودن را چگونه میتوان تفسیر کرد

وقتی که بی تو بودن خیلی دشوار است ؟