هر روز يك شعر تازه

[kyle]

در مقامی که رسد زو به دل و جان آسیب
نبود جان خردمند ز رفتن به نهیب
ناشکیبا مشو ار باز گذارد جانت
خانه ای را که ز ویران شدنش نیست شکیب
تن یکی خانهٔ ویرانی و بی سامانی ست
نتوان داشت در او جان و روان را به فریب
گر چه پیوستهٔ جان است تن تیره، ولیک
شاخ را نیست خبر هیچ ز بویایی سیب
گر چه از جان به شکوه است و به نیرو، هر تن
جان نگیرد ز تن تیره به زیبای زیب
دیدهٔ جان خرد است و روشش اندیشه
ناید از کوری و کری تنش هیچ آسیب
چشم جان روشن و بیناست ز نزدیک و ز دور
پای اندیشه روان است بر افراز و نشیب
بی گمان باش خردمند، که در راه یقین
خردت راست رود با تو، گمانت به وُریب
بابا افضل کاشانی

 

[farshad10]

در دل همان محبت پیشینه باقی است
آن دوستی که بود در این سینه باقی است
باز آ و حسن جلوه ده و عرض ناز کن
کان دل که بود صاف چو آیینه باقی است
از ما فروتنی‌ست بکش تیغ انتقام
بر خاطر شریفت اگر کینه باقی است
نقدینه ی وفاست همان بر عیار خویش
قفلی که بود بر در گنجیه باقی است
وحشی اگر ز کسوت رندی دلت گرفت
زهد و صلاح و خرقه ی پشمینه باقی است

 

[ibest]

به روي زندگي دو خط زرد مي كشم
و چشم عاشق تو را كه گريه كرد مي كشم
تو رفتي و بدون تو كسي نگفت با خودش
كه من بدون چشم تو چقدر درد
مي كشم

 

[wonnin]

چه‌قدر تنهاست
شاعری که عاشقانه‌هاش
دست به دست می‌روند
به دست تو اما،
نمی‌رسند!

رضا کاظمی

 

[wonnin]

حالا بیا برویم

برویم پای هر پنجره

روی هر دیوار و

بر سنگ هر دامنه

خطی از خوابِ دوستت‌دارمِ تنهایی را

برای مردمان ساده بنویسیم

مردمان ساده‌ی بی‌نصیبِ من

هوای تازه می‌‌خواهند!

سید علی صالحی منبع

 

[ibest]

من ان درخت سروم
که از شعله ی اتش در جنگل سبز بیزارم
از قهر ابر بیزارم
از خشم تند باد بیزارم
ازپسرک بازیگوش که میشکند شاخه ها را سخت بیزارم....
ازتبرهیزم شکن بیزارم
ازمکرروباه و ازسلطه ی گرگ بر جنگل بیزارم....

 

[ibest]

دلم قلمرو جغرافیای ویرانیست
هوای ناحیۀ ما همیشه بارانیست
دلم میان دو دریای سرخ مانده سیاه
همیشه برزخ دل تنگۀ پریشانیست
مهار عقدۀ آتشفشان خاموشمگدازه های دلم دردهای پنهانیست
صفات بغض مرا فرصت بروز دهید
درون سینۀ من انفجار زندانیست
تو فیض یک اقیانوس آب آرامی
سخاوتی ، که دلم خواهشی بیابانیست

 

[ramtinhm]

شب ها كمي درد مي نوشم
صبح فردا مَرد از خواب بر مي خيزم
تا در اعتياد اين نوش وخروش
تو را از ياد ببرم.

داود جهانوند

 

[kyle]

تا نگذری از جمع به فردی نرسی

تا نگذری از خویش به مردی نرسی

تا در ره دوست بی سر و پا نشوی

بی درد بمانی و به دردی نرسی ابوسعید ابوالخیر

 

[ramtinhm]

شاه انوشیروان به موسم دی ****************** رفت بیرون ز شهر بهر شکار

در سر راه دید مزرعه‌ای ********************** که در آن بود مردم بسیار

اندر آن دشت پیرمردی دید ******************** که گذشته است عمر او ز نود

دانهٔ جوز در زمین می‌کاشت ******************* که به فصل بهار سبز شود

گفت کسری به پیرمرد حریص ****************** که: «چرا حرص می‌زنی چندین؟

پایهای تو بر لب گور است ********************* تو کنون جوز می‌کنی به زمین

جوز ده سال عمر می‌خواهد ******************* که قوی گردد و به بار آید

تو که بعد از دو روز خواهی مرد ***************** گردکان کشتنت چه کار آید؟»

مرد دهقان به شاه کسری گفت: *************** « مردم از کاشتن زیان نبرند

دگران کاشتند و ما خوردیم ******************** ما بکاریم و دیگران بخورند»

بهار

 

[kyle]

یک ثـانیه گرم و چند ساعت سردی
هی می روی و دوباره بر می گردی
بــــا آمـدن تــــو اشک هـم می آید
با این اوصـــاف ، عین دنـدان دردی
خلیل جوادی

 

[reza11503]

یار با ما بیوفایی میکند
بیگناه از من جدایی میکند
شمع جانم را بکشت آن بیوفا
جای دیگر روشنایی میکند
میکند با خویش خود بیگانگی
با غریبان آشنایی میکند
جوفروشست آن نگار سنگ دل
با من او گندم نمایی میکند
یار من اوباش و قلاشست و رند
بر من او خود پارسایی میکند
ای مسلمانان به فریادم رسید
کان فلانی بیوفایی میکند
کشتی عمرم شکستست ازغمش
از من مسکین جدایی میکند
آن چه با من میکند اندر زمان
آفت دور سمایی میکند
سعدی شیرین سخن در راه عشق
از لبش بوسی گدایی میکند

 

[somayeh60]

سرسبز دل از شاخه بریدم ، تو چه کردی ؟
افتادم و بر خاک رسیدم ، تو چه کردی ؟
من شور و شر موج و تو سرسختی ِ ساحل
روزی که به سوی تو دویدم ، تو چه کردی ؟
هر کس به تو از شوق فرستاد پیامی
من قاصد ِ خود بودم و دیدم تو چه کردی
مغرور ، ولی دست به دامان ِ رقیبان
رسوا شدم و طعنه شنیدم ، تو چه کردی ؟
«تنهایی و رسوایی » ، « بی مهری و آزار »
ای عشق ، ببین من چه کشیدم تو چه کردی !
فاضل نظری

 

[ibest]

گفتم از آنچه که باداباد گر اعتراض و اگر فریاد

"تنها صداست که می ماند" من ماندگار نخواهم شد

در عین پیری و بیماری دستی به یال سمندم هست

مشتاق تاختنم؛ گیرم دیگر سوار نخواهم شد

 

[ibest]

گناه من گناه بی گناهی ست
تمام هستی ام غرق سیاهی ست
به هر کس دل دادم بی وفا شد
چو پابندش شدم از من جدا شد

 

[kyle]

بانگ شادی از حریمش دور باد
هر که زاری آفرید
هر کسی لبخند را ممنوع کرد
هر که در تجلیل غم اصرار کرد
طعم شادی از حریمش دور باد
هر که درک عشق و زیبایی نداشت
هر که گل
پروانه
پرواز پرستو را ندید
هر کسی آواز را انکار کرد
شهر شادی از حریمش دور باد
هر که دیوار آفرید
هر که پلها را شکست
هر که با دلها چنان رفتار کرد
هر که انسان را چنین بیمار کرد
هر که دورش از حریم یار کرد مجتبي كاشاني

 

[kyle]

آنقدر در زمین لطافت هست
که به آن روز و شب رکوع کنی
خشم را بسپری به آب روان
با کمی مهر سّد جو کنی
بروی با بهانه ای زیبا
ناگهان عشق را شروع کنی
آنقدر شعر خوب و زیبا هست
که بخواهی به آن رجوع کنی
آسمان حدّ همطرازی تُست
گر به زیر آیی و خضوع کنی
شب یلدا بدون پایان نیست
می توانی از آن طلوع کنی مجتبي كاشاني

 

[ibest]

گل مــی کنـــد به باغ نگـاهت جـوانیم وقــتی بروی دامـــن خـــود می نشانیم
داغ جنون قـــطره ی اشــکم به چشم توهر چند از دو چـشم خودت می چکانیم
مـن عابـــر شــکســته دل خـلوت تو ام تا بیـکران چشــم خـــودت مــی کشانیم

 

[ibest]

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن
غم را دوباره وارد این ماجرا نکن
بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن
با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن
موهات را ببند دلم را تکان نده
در من دوباره فتنه و بلوا به پا نکن
من در کنار توست اگر چشم وا کنی
خود را اسیر پیچ و خم جاده ها نکن
بگذار شهر سرخوش زیبائیت شود

 

[somayeh60]

یعنی می‌شود یک شب خوابید و
صبح از رادیو شنید
باد آزاد است از هر کجا که دلش خواستاگر خواست از جامه‌ی خواب ِ زن و عطر آینه بگذرد!؟
چکارمان دارند نمی‌گذارند با بوسه گفتگو کنیم
چکارمان دارند نمی‌گذارند بپرسیم چکارمان دارند
رادیو دارد دروغ می‌گوید.‌..
سید علی صالحی