به این فکر کن که شاید فردایی نداریمن احساس بدبختی نمیکنم
ولی...
از اینکه عمرم اونطوری که می خواستم این 27 سال نشده خیلی ناراحتم
شاعر میگه:
زمان میگذرد
رودخانه میغلتد
زمان هم مثل رودخونه است، شاید فردا هممون اون زندگی که می خوایم برسیم ولی رودخونه ای که آبش رفته اون آب دیگه بر نمیگرده
همیشه یادم دادن دنبال چیزی که از دست دادی نباش ،فقط مغلوبت میکنه .
منم دوست داشتم زندگیم یه طور دیگه بود .به اون چیزی که باور دارید اصن همه مسله مالی نیست .فقط ارامش .
الان من رفیقای چندین و چند سالم همه رفتم پی زندگیشون .تک و تنها موندم و خوشحالم مسیرشون پیدا کردن .من از یه طرف برو دکتر از یه طرف یه رابطه هچل هفتی که نه میشه ول کرد نه میشه چسبید .حس مستقل بودن یه طرف نگهداری از پدر و مادر یه طرف باز شکر خدا شادیم .تازه کلی دلتنگی ادمایه مختلف یه طرف دیگه که هیچ کاریش نمیشه کرد .
میدونی دوست دارم برم سفر یکسال همینجوری بدون مسیر تنها هیشکی ازم خبر نداشته باشه ببینم چی میشه .
اخر همه این داستانا ماها میمیریم فقط حسمون باقی میمونه.
هیشکی نمیتونه بگه اون دنیا (اگر باشه)(به اون معنی)اگر بهتر بود چرا خودش نمیره