کارگاه آنالیز فوتبال

[jerii]

خوب این تاپیک رو بیارم بالا تا بچه ها در مورد فینال دیشب صحبت کنن

والا به نظر من بازی زیبایی نبود!چون یه جورایی واس فینال و تک بازی ،بازی یک طرفه از دید من جالب نیست!
چلسی دفاع اعصاب خورد کنی داره اما نمیشه از حق گذشت که بی نظیر دفاع می کنه!اینکه چک شاید دو تا واکنش در طول بازی داشت با این همه حمله بایرن نشون از دفاع عالی تیم میده
در خیلی از صحنه وقتی بازیکن بایرن شوت می کرد می دیدم که هم زمان دوتا بازیکن چلسی خودشون رو به سمت توپ پرت می کردند!!
خوب این سیستم عالیه
ولی یه جورایی فوتبال ورزش حمله کردن هستش!
اما خوب اینم سیستمی هست و نتیجه هم گرفته شد باهاش

اما در مورد بایرن
دیشب بعد از گل بایرن به نظر من بزرگترین اشتباه رو مربی کرد که فکر کرد بازی تموم شده و مولر رو کشید بیرون(فکر هم نمی کنم مصدوم شده باشه) و این یعنی وا دادن بازی!
منی که یک بیننده آماتور بودم بعد از گل دقیقه 83 می دونستم بازی تموم نشده و باور داشتم چلسی گل می زنه اما متاسفانه مربی بایرن اشتباه کرد!
و در ادامه مصدومیت ریبری ضربه آخر رو به تیم بایرن زد
و روین با اون پنالتی بدش بازی خیلی بدش رو تکیمل کرد!

دیشب چندتا تک موقعیت عالی گیر مهاجم های بایرن اومد که افتضاح کار کردن
اگر اشتباه نکنم یکیش نیمه اول بود که توپ تو محوطه افتاد پشت مدافعان و گومز و بودو دروازه و بدون شک اگر توپش تو چارچوب بود گل می شد چون انقدر نزدیک دروازه بود که چک نمی تونست واکنش نشون بده اما در کمال ناباوری توپو با ارتفاع خیلی زیاد به بیرون زد!
اسمش بی تجربگی می تونه باشه یا استرس؟!!
دیشب بایرن قهرمانانه بازی نمی کرد
یعد از گل جوری شادی کردن که نشان از فشار وحشتناک بازی داشت مشخص بود از اینکه این همه حمله کردن و ثمر نداشته بود عصبی بودن!

در هر صورت
دیشب یک دفاع مطلق قهرمان اروپا شد
من از این بابت خوشحال نشدم
اما تنها چیزی که منو نسبت به بازی دیشب راضی می کنه
دروگبا س
این بازیکن واقعا بی نظیره
وقتی توپ بهش می رسه من می گم:این بازیکن وحشتناکه
یعنی هر لحظه بوی یه اتفاق رو در بازی میده
شوت های وحشتناکی داره
و با تعصب زیادی بازی می کنه
فکر می کنم بدون شک در زمین دیشب تنها بازیکنی بود که لایق بود برای فوتبال خوبش این کاپو بگیره

 

[navid69]

خب دیشب بازم فوتبال به تمام هوادارنش اینو دیکته کرد که همیشه تیمی که خوب بازی میکنه برنده نیست
تا اشتباه مربی بایرن در بازی دیشب بازی دادن به ماریو گومز بود واقعا در سطح بایرن نیست انقد گل های راحتی نزدن که میشه گفت گل مولر هم فقط یک حادثه بود همینطور هم گل دروگبا
یک اشتباه کوچک دیگه سرمربی بایرن پنالتی دادن به روبن بود
به نظر من دادن پنالتی در جریان بازی به یک پا چپ اشتباه ه
بازی دیشب شاید زیاد قشنگ نبود و این که بایرن خیلی سرتر بود درش شکی نیست ولی دی متئو واقعا داره یک دفاع بدون نقص رو اجرا میکنه اینم به نظر من به خاطر ایتالیایی بودن دی متئو هست ولی خب شکستن این دفاع فقط با سانتر از جناحین کار ساز بود که جا گیری های ماریو گومز در حد یک بازیکن جنگنده سر زن نبود اصلا
در کل قبلا هم گفتم عامل قهرمانی چلسی 4 نفر هستن
دی متئو-رامیرس-چک-دروگبا
به نظر من سهم چک از همه اینا بیشنر بود
اگه دقت کنین تمام پنالتی هارو درست تشخیص داد بهترین دروازبان امسال هم میشه 100% ولی اون سمت مانوئل نویر میشه گفت یکم روحیش اومده پایین ولی تو یکی دوسال دیگه رقیب نداره باید شاهد نمایشش تو یورو هم باشیم
بازی دیشب یک جورایی منو یاد فینال 2005 استامبول انداخت

 

[JVD]

درود

بازی به نظر من اتفاقا زیبا بود. نظر شخصیم جدای از چیزهایی هست که میشنویم. ببینید یه چیزهایی گاهی قاطی میشه که تاثیر گذاره.

دقت کنید هر کسی که فوتبال رو دیده و دوست داره و ... بدون شک یک فوتبال تمام هجومی از هر دو طرف رو میپسنده. یعنی توپ دائما روی دو دروازه هست و موقعیت های خطرناک. اگر سرعت بازی بالا باشه که دیگه محشره. وقتی داور سوت نیمه رو میکشه آدم باورش نمیشه که 45 دقیقه تموم شده! یعنی اینقدر خوش میگذره و اونقدر بازی سرعت داره که اپسیلونی کسالت به سراغ ادم نمیاد که حتی نگاهی به تایم بازی بندازه. درست؟
شکی نیست که این بازی یه بازی دوجانبه حمله نبوده . یعنی تیمها بنا به شرایط آرایش میگیرند. شما مقایسه کنید اگر این بازی در لندن بود اینطور یه طرفه میشد؟ مطمئن باشید که هوادارای چلسی هم قبول نمیکردند. حتی نمونه های وطنی هم در همین فوتبال فکسنی ما زیاد میشه پیدا کرد چه برسه به اروپا با اون پولها و اون سرمایه ها. از آخریهاش بازی الکلاسیکویی بود که رئال با بازی خاصی پیروز شد.
اما اون چیزی که باید مورد توجه قرار بگیره اینه که شاید دیگه تا وقتی این رویکرد و نگاه به فوتبال و جام گرفتن و نتیجه گرایی وجود داره نباید خیلی دلخوش و امیدوار به یه فوتبال تمام هجومی و زیبا باشیم اونم در این حساسیت مگر در رقابت های داخلی و یا در بازیهایی مثل گروهی و خلاصه جاهایی که فرصت جبران اشتباه هست. بهترین جا برای این بازیها همون لیگ انگلیس خواهد بود.
حالا دیگه اینطور بازیهای دقیقا یک شطرنج یا جنگ شده. یعنی نگاه میکنی ببینی اسلحه ات چیه و در عین حال سنگرت چی هست. یه وقت میبنی چیزی برای از دست دادن نیست و انتحاری بمب میبندی به خودت و میری جلو ولی یه وقت میبینی اگر حمله کنی خودت رو خواهی کشت. در عین حال گاهی بهترین کار در هجوم هست چرا که اگر یورش نبری از توان داشته ات استفاده نبردی و یا برعکسش.

خیلی الان این جو هست تو مملکت ما خصوصا که بایرن و چلسی دو تیم اسپانیایی بزرگ رو شکست دادند. حالا بایرن با بازی روانتر و چلسی با دفاع بسته. اما من فکر میکنم نباید همه رو زیر سوال برد و بخاطر این که یه تیم چطور بازی میکنه کسی رو به زد فوتبال متهم کرد. دیگه این مشخصه که من طرفدار چلسی نیستم ولی میخوام یه چیزی بگم که بنظرم جاش خالیه. وقتی برات مهم نباشه کی ببره و کی ببازه بیشتر از بازی لذت میبری. یعنی چیزهایی به چشمت میاد که اگر بخوای از یکی طرفداری کنی شاید نبینیش! اما دیشب هر کی دوست داشت چلسی ببره بسیار این بازی بهش چسبید علی رغم اینکه تیمش دفاع کرد و فشار و استرس داشت. میدونید چرا؟ چون با منطق دفاع کردند و این دفاع اون دفاع علی اصغری ایرانی نیست. منظورم اینه که بیایید به این فکر کنید که اون تیم داره به دفاع فکر میکنه و استراتژی اون کار رو انتخاب کرده. شما اگر بخواهید به دفاع فکر کنید اونوقت از اون بازی هم لذت میبرید . یعنی با هر توپی که دفع میشه یه تیک میزنید کنار این کار در حال انجام. در حالی که ریسک این کار بسیار بالاست. یعنی شما نود دقیقه دفاع میکنی و یه بار اشتباه کار رو تموم میکنه. اما در فوتبال هجومی نود دقیقه حمله میکنی و هر بار براثر یه اشتباه گل نمیشه نهایتا یک بار اشتباه نمیشه و توپ گل میشه. دقیقا عکس حالت قبل. یعنی هر بار اشتباه نکنی موفقی در حالی که برای دفاع یه بار اشتباه یعنی مرگ و اونوقت باید تیم کلا از فاز دفاع به یورش بره تا همه چیز به صفر برگرده حالا اگر بحث گل زده و اینها نباشه.

یه چیزی که مطرح هست در این نگرش ضد دفاعی ما اینه که ما فوتبال رو با این شنیده ها و دیده ها یاد گرفتیم! مثلا هر کی فوتبال هجومی ارائه کرده گفتیم به به و هر کی دفاعی گفتیم اه اه! از تولدو و کانوارو خواندم که حرف جالبی زدند. این حرف خیلی پر مغزه و باید بهش فکر کرد. چرا تو ایتالیا همیشه مدافعان خوب و گلرهای ناب هستند؟ فکر میکنید جواب چیه؟ بخاطر اینکه از کودکی و وقتی توی کوچه بازی میکنند دعوا سر این هست که کی توی دروازه باسته؟ ( این یعنی مهمترین نقطه در یه ارتش. اون قلب و ته ته ) جایی که وقتی فتح بشه دیگه کاریش نمیشه کرد. گل خوردی.
اما مقایسه کنید با تفکر ما. تو ذهنیت ما گل زدن مهمه و سخت در حالی که کار راحتی هست به نسبت دروازه. معمولا ما برعکسیم شاید مثل خیلی کشور ها. تو کوچه های ما دعوا میشه که کی گل بزنه و هر کی چاق تر هست و یا بازی ضعیفی داره و کم تحرک تر میفرستیم تو دروازه و میگیم یا بیرون وایسا و یا برو تو گل! این خودش اگر بهش عمیقا فکر بشه پاسخ تمام سوالات رو میده.

 

[JVD]

بازی دیشب حرف فنی زیاد داره اما باید اول نگاه دیگه ای رو هم تمرین کنیم.
قبلا یه جا گفتم ولی یادم نیست کجا بود. اینیستا تو بازی با همین چلسی بود فکر کنم گل زد. فیلمش رو ببینید. وقتی از زاویه پشت دروازه نشون میده کاملا میشه دید که با چشم باز نگاه کرد و انتهایی ترین نقطه رو انتخاب کرد و با یه ضربه کافی و لازم که نه شل بود و نه قدرتی توپ رو هدایت کرد تو دروازه. این بازیکن شایسته شانس هست. این نیست که بگیم شانسی زد! نه دید و خوب زد و شانس رو بدست آورد. اگر چشم بسته میزد و بی دقت یا محکم شاید گل نمیشد و اونوقت عده ای میگفتند بدشانسی آورد.
دیشب روبن پنالتی رو خراب کرده. و یه عالمه توپ مثل بازی بارسا روی دروازه چلسی اومده و رفته . منصف باشید . اونها داشتند کار راحت تر رو میکردند یعنی حمله . اگر دقت بیشتری داشتند و با دقت از ضرباتشون استفاده میکردند آیا حرفی از شانس چلسی باقی میموند؟ بازم میگم این نظر شخصیم هست ولی دفاع چلسی رو بذارید کنار اون مثالی که از اینیستا زدم ، این کار یعنی دفاع دو قسمت هست. هر چه قدر که شما خوب کار کنید (بخش اول) نیاز به بخش دوم هم هست و اونم هم بدشانسی حریف! ((( این بدشانسی همون بی دقت کار کردن حریف هست که موفق نمیشه از بین اون همه حالت ممکن برای ضربه تو اون لحظه خاص بهترین انتخاب رو بکنه و شانس رو برای خودش رقم بزنه نه حریف.)))

شاید تعویض مولر بخاطر این بود که حال روانی خوبی نداشت. میشد از خوشحالی گلشون هم به این نتیجه رسید.
شاید مربی باید انتخاب دیگه رو برای پنالتی زن برمیگزید اون هم در شرایطی که روبن تو بازی لیگ هم یه پنالتی برابر دورتمند از دست داده بود. شاید لام میزد و گل میشد و تموم .
بایرن ترکیب کاملتری نسبت به چلسی داشت ولی عملا این تیم بعد خروج ریبری قشنگ 50 درصد کم توان تر شد و همه فشار رفت روی روبن و اولیچی که امسال خیلی بازی نکرده بود هر چند بجز پنالتی اخر که خراب کرد بازی خوبی کرد.
... خیلی علتها میتونه شمره بشه و وجود داشته باشه ولی اصل صحبتم در مورد نگرش به کار دفاعی بود.

ببخشید زیاد شد

 

[JVD]

سلام

میدونم نوشته ام زیاد میشه از الان معذرت میخوام ! :دی

واقعیت اینه که من فکر میکنم اگر آدم طرفدار هیچکدوم از دو تیم که در بازی هستند نباشه بیشتر از بازی لذت میبره خصوصا که دو تیم بزرگ باشند. چون از اون استرس هواداری در اون بازی دور هستی. اما چیزی رو نمیشه کتمان کرد و اونم اینکه وقتی یه طرف بازی باشی اگر موفق باشی شادیش به استرسش می ارزه. تا حالا من چند بار در این تاپیک حرف زدم در مورد بازیهایی ولی واقعیت اینه که هیچ کدوم از دفعات طرفدار تیمی که برده یا باخته نبودم. (البته تا جایی که یادم میاد. نمیدونم درباره استقلال و پرسپولیس هم قبلا پست دادم یا نه ولی اون استثناست :دی)

حالا دیشب توی یورو2012 دومین بازی بزرگ رو دیدیم و شاید بشه بگیم سومین چون بهرحال دانمارک همیشه تیم قلدری بوده و بازیش با هلند اولین بازی پر رنگ جام بود و بعد المان و پرتقال و و دیشب به قول اروپایی ها نبرده مدیترانه ای/ ایتالیا و اسپانیا.
برو بچ اسپانیایی زیاد داریم تو بخش و مطمعنا اونها با توجه به پیگیری های اخیر تیمشون بهتر میتونند که در باره اسپانیا نظر بدهند چون گذشته از اینها بازیشون رو به چشم خریدار دیدند و نه رقیب.

اما میخوام برگردیم به یک ماه گذشته و یه مقداری از نگاهمون رو ببریم به سمت مسائل غیر فنی زمین و بعد بریم تو زمین.
ایتالیا این سالها همش تو تیم ملی عذاب داشته و بس. اینو من به عنوان یه طرفدار این تیم میگم. از نود که پرید و نود و چهار امریکا که مخمون سوت کشید تا برسیم به حذف تو گروهی یورو و جام جهانی و حتی حذف تو دوره قبل که به پنالتی خوردیم و یا حتی فینال 2000 که باختیم . این وسط یه سال 2006 رو داشتیم که قهرمان شدیم و اونم یه جورایی از دماغمون در اومد. ولی از همه اینها که رد میشیم یه حس خاصی وجود داره که منو یاد حرف تولدو میندازه و انگار دست خود ادم نیست.
گفته بود تو زمین برای ایتالیایی ها توپ و دروازه و حریف و .. حکم معشوقه رو داره و رقیبان عشقی ای که سر راه هستند و تو دوست نداری معشوقه ات رو با رقیب ببینی. خب دیگه مثال از این روشن تر نمیشه زد که تولدو زده . این علت همون دوست داشتن یه تیم هست در حالی که شاید هیچوقت خوشحالت نکنه. فکر میکنم قابل بسط به همه تیمهای دنیا هم باشه و البته طرفداراش.

ایتالیا سال 2006 قهرمان شد به دلایل مختلف و که بازیکنان اون تیم متفق القول مهمترینش رو وقایع کالچو پولی اسم بردند و غرور شکسته شده مردم ایتالیا. دیروز بوفون مصاحبه ای کرده بود و گفته بود برای غرور مردم بازی میکنیم.
خب یه ماه پیش بود که اخبار جدید از تبانی در شرط بندی منتشر شد و باز ایتالیا در آستانه یه تورنمنت بزرگ رفت تو شوک. اینو اضافه کنید به حذف در مرحله گروهی جام جهانی و اون همه انتقاد و آدم منتظر برای دیدن حاصل تغییرات. این بین چند تا از بازیکنان قابل اتکا نیز مصدوم میشن و کار به جایی میرسه ایتالیا جلو تیم قهرمان اروپا و جهان دست به سیستم 3-5-2 میزنه اونم در حالی که هافبکش رو میذاره دفاع آخر. عمق رو میده دست کسی که میگه اگر موفق بشم!!! شاید در ادامه در باشگاهم هم این انتخاب رو داشته باشم.
توضیح داده شده قبلا که تو ایتالیا بچه هایی که تو خیابون بازی میکنند دعوا میکنند کی دروازه و دفاع وایسه و کمتر علاقه به مهاجم بودن دارند. این کلیدی ترین نکته هست که چرا ایتالیایی ها دفاع کردن رو دوست دارند.

اما حالا ایتالیا میخواد جلو اسپانیایی که فوتبال رئال و بارساش دنیا رو گرفته با اون پاسکاری های سرسام آور و حلقه زدن پشت 18 قدم حریف و و و دفاع نکنه! نه اینکه دفاع نکنه ، دفاع میکنه اما زیر پوستی.
کم کم میریم تا فاز فنی
پراندلی میدونست اگر بخواهد وایسه و دفاع کنه کارش تمومه . هم بازی و هم انتقاد چون این تیم ملیه و با غرور مردم کار داره و خرابکاری یعنی خراب شدن دنیا رو سرش.
سه دفاع و دو دفاع / یک هافبک دفاعی خب طبیعتا بعلاوه دروازبان. میشه 7 تا از یازده تا. پیرلو و مارکیزیو / کاسانو و بالوتلی.
سه دفاع ایتالیا دیروز عجیب بودند. ما تو ایران انواع و اقسام 3-5 2 رو دیدم. ولی تو ایتالیای دیروز / دو تا از سه تا تقریبا با دفاع وسط های دفاع 4 نفره فرقی نداشتند. تنها فرقشون تو این بود که آفساید گیری نمیکردند چون پشت سرشون یه دفاع دیگه بود. اما نکته مهمتر این بود که ایتالیا از دو پیستونش استفاده دفاعی میکرد و بیشتر از اینکه اونها پل ارتباطی فاز دفاع و حمله باشند مثل یه ضرب گیری عمل میکردند که نصف فشار اسپانیا رو میگرفتند. اونها جلوی نفوذ از کناره ها رو گرفته بودند (البته تو 20 دقیقه آخر ناواس تو یه طرف این نظم رو برهم زده بود) و اجازه بازی سازی و پاس کاری های مورد انتظار اسپانیا رو گرفته بودند. این اسپانیا رو به این سمت هل میداد که از عمق ایتالیا نفوذ کنند. ( که البته ازش به گل هم رسیدند) اون وسط که اسپانیا وارد میشد یه توده وجود داشت که فقط توپ خراب کن نبودند بلکه بازیکن هایی بودند مثل پیرلو و مارکیزیو که توپ گیری میکردند و با یه پاس به کناره و چند ثانیه اتلاف وقت تیم رو به جلو میکشیدند . قبل از اینکه همراه تیم بیاییم جلو نکته مهمی رو باید بگم: دروسی که تکلیفش مشخص بود کمک به دفاع راست / کمک به دفاع چپ و مهمتر از همه پوشش به عمق. موتا ، جورجو و بونوچی و گاهی حتی دروسی هر بار که لازم شد تبدیل به همون دفاع بدون هدف شدند که امسال تو لیگ قهرمانان دیدیم. همون اتوبوسی که جام رو تغییر داد.
نکته مهمی وجود داره / فوتبالی که بدون رقیب شده بود تو چند سال گذشته ؟ منظورم پاسکاری های متوالی اسپانیا و در باشگاهی بارسا و در ملی باز هم میشه به برزیل اشاره کرد، امسال در لیگ قهرمانان مورد هجوم واقع شد و یه روزنه هایی برای شکست این نوع بازی بی نقص دیده شد. حالا به نظرم یه روش دیگه ای در اوجی از ناچاری به دفعه بوجود اومد که دیگه متهم به دفاع محض هم نبود و در واقع برمیگشت به اون جمله ای که میگه بهترین دفاع حمله هست / ولی مگه میشه جلو چنین فوتبالی حمله هم کرد ! این سوال دیشب پاسخ مثبت گرفت. این اوج ناچاری هم ادم رو یاد اون شرایطی میندازه که وقتی یه جایی گیر میکنی و مجبوری یهو کاری میکنی که خودت هم شگفت زده میشی! ( فکر کنم منظورم واضحه/ نمیتونم باور کنم که ایتالیا دیشب از قبل قصد چنین کاری رو داشت. به نظرم دنبال بهترین راه بودند و این تصمیم رو گرفتند ولی نا غافل این بهترین تصمیم یه راه طولانی از کار در اومد که تهش خبری از ترس و بن بست نبود/ امید که منظورم رو خوب رسونده باشم سوء برداشته نشه :دی

وقتی با تیم میریم جلو میبینیم اون جلو دو تا مهاجم گذاشته که صرفا کارشون ضربه آخره. تکنیک دارند و جسارت اما وقتی حریف صاحب توپه پرس رو تا زمین خودی بیشتر ادامه نمیدهند. براحتی و سادگی خطا میکنند . با عقب اومدن اجازه حضور مدافعان حریف در حمله رو نمیدن و دقیقا برعمس عمل میکنند. اما نیاز به حمایت دارند. حمایتی که به جهت ضعف ماجیو در هجوم از یه جناح خوب نیست ولی در نقطه مقابل جاکرینی در هجوم مورد قبوله و در دفاع آدم رو یاد اون توپ نگه داشتن های بی جهت لب خط اوت میندازه چون به نظرم بیشتر از این دفاع بلد نیست! :دی
میشه گفت اگر پیرلو جوانتر بود و قدرت دوندگی بالاتری به همراه سرعت داشت کار مهاجم ها ایتالیا با یه گل تموم نمیشد ( هر چند موقعیت هدر دادند) از طرفی مارکیزیو اگر پختگی پیرلو رو داشت توان دفاع به حمله ایتالیا دوبل میشد.

اینها چیزهایی بود که به نظرم میرسید فقط در مورد ایتالیا.
مشخصا اسپانیا هم بازی خوبی داشت و تقریبا مساوی رو میشد عادلانه دونست. یعنی از اون مساوی هایی بود که دو طرف میتونند بگن ما بهتر بودیم. هر دو تیم موقعیت خوب داشتند و بازی قابل قبولی داشتند
اما اون چیزی که منو (من نوعی منظورمه :دی) به این سمت هل داد که چنین چیزی رو بیان کنم و راضی باشم (بدون تعارف) این بود که توقع از ایتالیا کمتر از این بود و از حریف بیشتر. شاید منتظر محاصره شدن در یک سوم دفاعی خودی بودیم ولی فوتبالی دیدیم شناور و روان و میتونم بگم کامل.
اون چیزی که اول حرفهام در مورد ایتالیا و عذابهاش گفتم اینجا میتونم کامل کنم . یه تیمیه که خیلی اوقات آدم رو با آمپر بالا بدرقه میکنه ولی یه جاهایی که توقع نداری سربلندت میکنه. این ایتالیا دوستداشتنی بود با وجود همه کمبود ها حواشی و اون جنون وحشتناک رو برای لاجوردی زنده میکرد.

صرفا از جانب یه طرفدار بود ولی سعی کردم منطقی باشه . یه ذره بخاطر همون حس خاص نمیشه کم گذاشت :دی

ببخشید که معمولا زیاد میشه :دی موفق باشید.

 

[Roby]

این مطلبی که می نویسم شاید چندان جنبه آنالیز نداشته باشه ولی نتونستم مکان مناسبی برای نوشتنش پیدا کنم.
شبیه به این تحلیل ها رو برای بازی هفته پیش پرسپولیس و نفت هم در تاپیک پرسپولیس گذاشته بودم و اینبار میخوام برای بازی استقلال و فجر این تحلیلهای آماری که البته حنبه آنالیز ندارند رو اینجا بزارم
ابتدا توضیحی در مورد فاکتورهای مختلف میدم که کار رو برای گذاشتن این قبیل تحلیل ها در آینده آسونتر می کنه
1- فاکتور اول قدرت نسبی دو تیم هست که بر اساس Rate ای هست که به هر تیم داده میشه .
2- دومین پارامتری که برای هر بازی محاسبه می کنم rate آخرین بازی دو تیم هست
3- سومین مورد احتمالات برد و باخت و مساوی است
و بالاخره چهارمین فاکتور احتمال وقوع نتایج مختلف هست که بر اساس محاسبات آماری بدست میاد
در کنار اینها یک نمودار وضعیتی هم برای هر تیم محاسبه می شه که جهت اختصار اونو دیگه نمیزارم

 

[Roby]

استقلال - فجر سپاسی
1- قدرت نسبی تیمها =1 در واقع دو تیم قدرت برابری تا قبل از این بازی داشتند
2- آخرین فرم ( rate بازی آخر) استقلال =+285فجر سپاسی =+245
3-احتمالات سه گانه : برد استقلال 46 درصد - مساوی 30 درصد - برد فجر =24 درصد این احتمالا تا +/- 5 درصد میتونه تولرانس داشته باشه
4- نتایجی که بالاترین احتمالات رو داشتند
0-0 : 25 درصد
1-0 استقلال : 18 درصد
1-0 فجر : 18 درصد
1-1 : 7 درصد

 

[Roby]

اینم برای یکی دو تا دیگه از بازیهای این هفته
مس کرمان - ذوب آهن
1- قدرت نسبی :0.8 به این معنی که مس 20 درصد نسبت به ذوب برتری داشته
2- فرم اخیر : مس :+15 ذوب آهن :+132
3- احتمالات : برد مس :48 درصد - مساوی :32 درصد برد ذوب :20 درصد
4- نتایج محتمل :
1-0 مس :22 درصد
0-0: 20 درصد
2-0 مس : 12 درصد
==========================================
فولاد - ملوان
1- قدرت نسبی :1.50 ( 50 درصد برتری ملوان )
2- فرم اخیر : فولاد -132 ، ملوان :-60
3- احتمالات : برد فولاد :34 درصد - مساوی :31 درصد برد ملوان :35 درصد
4- نتایج محتمل :
1-1 :15 درصد
1-0 ملوان : 13 درصد
1-0 فولاد و 0-0 هرد کدام 9 درصد

 

[Roby]

و اما بازی فردا
سپاهان - پرسپولیس
قدرت نسبی :0.75 ( 25 درصد برتری سپاهان نسبت به پرسپولیس)
فرم اخیر : سپاهان :-20 پرسپولیس :+34
احتمالات : برد سپاهان :53 درصد - مساوی 27 ذرصذ برذ پرسپولیس :20 ذرصذ
نتایج محتمل :
1-0 سپاهان : 20 درصد
2-0 سپاهان 16 درصد
0-0 15 درصد
1-1 : 10 درصد
1-0 پرسپولیس 8 درصد

بر اساس آمارها مشخصه که سپاهان شانس بالایی برای برد داره ما خب نتایج فوتبال همیشه تابع آمارهای گذشته تیمها نیستند و شرایط بازی و عوامل روحی/ روانی هم بسیار تاثیر گذاره همونطور که فولاد هم برخلاف آمارها موفق شد ملوان رو شکست بده هرچند که اونها مزیت میزبانی رو داشتند که فردا پرسپولیس از این مورد هم بی بهره است

 

[Roby]

خب بازی سپاهان هم مطابق تحلیلهای آماری پیش رفت اما تحلیل من از شرایط پرسپولیس که در تاپیک مربوطه هم گذاشتم اینه

تا آخر بازی همش داشتم به این تعویضهای مسخره فکر می کردم . یعنی هرچی با خودت کلنجار میری که یه جوری به مربی حق بدی می بینی نمیشه.
بزرگترین مشکل تیم از همون ابتدا خط هافبک بوده ما دفاع بدی نداریم خط حمله مون هم اگه بهش توپ برسه در هر بازی حداقل یکی دو گل رو میزنه مشکل از اینجاست که هافبکمون رو اگر نفر به نفر بررسی کنیم می بینیم که از تیمهای متوسط لیگ هم پائین تره . امروز وقتی کریمی نبود مهدی و ماهینی هم تعویض شدند دیگه عملا تیم خوابید و با وجود چهار مهاجم هیچ توپی به خط حمله نمی رسید
شکی نیست که تفکرات ژوزه بهیج وجه جواب نداده اما مشکل بزرگتر اینجاسب که با این ضعفی که خط میانی داره بعیده هر مربی دیگه ای هم که بیاد بتونه تغییرات اساسی در کیفیت بازی تیم ایجاد کنه. در فوتبال امروز که حرف از بازی بدون مهاجم و استفاده حداکثری از خط هافبک مطرح هست و در فوتبالی که گره اش همیشه بدست ستارگان خط میانی باز میشه ما عملا حرفی برای گفتن نداریم و همونطور که گفتم اگر بشینیم و نفر به نفر مقایسه کنیم شاید از آلومنیوم هرمزگان هم در خط هافبک از لحاظ جنگندگی - بازی سازی و گلزنی وضعیتمون چند درجه پایین تر باشه.
هر مربی و هر تاکتیک و استراتژی هم که اتخاد بشه تا زمانی که تیم توان حفظ توپ و بازی سازی و توپ گیری نداشته باشه عملا تاثیر چندانی نخواهد داشت
استراتژی اولی که برای حل این مساله به ذهن میرسه بازی گرفتن از مهاجمان در خط میانی است به شرط اینکه مهاجمی داشته باشیم که توان بازی در یک خط عقب تر رو داشته باشه و متاسفانه در این زمینه هم ما خوب یارگیری نکردیم . نگاهی به این لیست شامل کریم انصاریفرد( مهاجم تمام کننده) ایمون زاید ( مهاجم تمام کننده) - هادی نوروزی( مهاجم متوسط با کمی قابلیت بازی در کناره ها) - جواد کاظمیان ( از لحاظ تمام کنندگی ضعیف ولی با قابلیت بازی در کناره ها) و قاضی ( مهاجم هدف با قابلیت جنگندگی و سر زنی) کاملا گویاست که ما از هیچکدوم اینا نمیتونیم انتظار بازی سازی یا ارسال سانتر های مناسب و یا دریبلینگ و عبور از مدافع روبرو رو داشته باشیم. از حیث بازی سازی هم وقتی این مهاجمان به همدیگه هم پاس نمی دن یا نمی تونند که بدن چه انتظاری میشه داشت
این مهاجمان نه تنها هیچ دردی از ما در خط هافبک درمان نمی کنند بلکه بعلت همین تراکم و اینکه همه میخوان نقش گلزن رو داشته باشند کنار گذاشتن هر کدوم هم باعث حاشیه و حنجال میشه.
راهکار دوم استفاده از تعداد بیشتری بازیکن در خط میانی ( مثلا 4-2-3-1 یا 4-1-4-1 و سیستم های نظیر ) که باعث میشه حداقل با تراکم بیشتر در خط میانی بتونیم بر قدرت توپ گیری و بازی سازی اضافه کنیم یا حداقل بازی حریفان قویتر از خودمون رو تخریب کنیم . این راهکار شاید تنها راه حلی باشه که فعلا قابل اجراست البته بعلت کمبود هافبک دفاعی قطعا نمیتونیم از سیستم های مبتنی بر دو هافبک دفاعی استفاده کنیم.
و راهکار سوم هم اعمال تغییراتی در نفرات تیم در نیم فصل هست

تا به امروز هیچ حرکتی از سوی ژوره برای رفع مشکل خط هافبک دیده نشده استفاده از سیستم های مبتنی بر دو یا سه مهاجم و حرکت از کناره ها که باعث میشه وسط زمین خلوت تر باشه اونم با این اوضاع اسفناک بازیکنانمون در خط میانی عملا قدرت بازی سازی - سرعت انتقال و قدرت خلق موقعیت رو از تیم گرفته.
کلا وقتی یک مربی وارد تیمی میشه که خودش اونو نبسته دو راهکار کلی پیش روش داره
1- سیستم رو بر اساس بازیکنان موجود تعیین کنه تا هم از حداکثر پتانسیل تیم استفاده بشه و هم نقاط ضعف به حداقل برسه
2- بازیکنان رو در سیستم دلخواه خودش قرار بده و ازاونها بخواد تا تفکراتش رو پیاده کنند.
مسلمه که ژوره راهکار دوم رو در پیش گرفته اما اتخاذ این راهکار چندین شرط داره که متاسفانه هیچکدوم در پرسپولیس مهیا نیستند
اول اینکه مربی شناخت مناسبی از بازیکنان پیدا کرده باشه که به نظر میرسه حتی بعد از گذشت 9 هفته هنوز این شناخت در نزد ژوره حاصل نشده
و دوم بازیکنان موجود پتانسیل و توان قرار گرفتن در سیستم مورد نظر و اجرای تاکتیک و دستورات مربی رو داشته باشند که همه میدونیم بازیکنان ایرانی از لحاظ تاکتیک پذیری حتی از عربها هم پائین تر هستند

مساله ای که برام عجیب هست اینه که ماها هیچکدوم مربی فوتبال نبودیم و تجارب و افتخارات جناب مانوئل رو هم نداریم اما چطوریه که همه ما ضعف های ریز و درشت و تصمیمات غلط سرمربی رو که بعضا مبتنی بر استدلال منطفی هم هستند درک می کنیم اما ایشون از درکش عاجزه
هر وقت به این مساله فکر می کنم باخودم میگم لابد منم که اشتباه می کنم​

 

[Roby]

تحلیل دو بازی هفته دهم لیگ برتر
نفت آبادان - استقلال
قدرت نسبی:1.4 ( 40 درصد برتری استقلال نسبت به نفت)
فرم اخیر : نفت :40 + استقلال : -50
احتمالات : برد نفت =33 % برد استقلال =37 % مساوی= 30 %
نتایج محتمل :
1-0 استقلال = 20 درصد
0-0 = 15 درصد
2-0 استقلال 13 درصد
1-1 =11 درصد
1-0 نفت : 8 درصد
کلا بازی سختی هست از طرفی استقلال توان تیمی بالاتری داره و از طرف دیگه فرم اخیر نفت و همچنین شرایط میزبانی به سود این تیم هست
======================
راه آهن - مس کرمان
قدرت نسبی : 20 درصد برتری راه آهن نسبت به مس
فرم اخیر = راه آهن 170 / مس 115
نتایج محتمل :
1-0 راه آهن 19 درصد
0-0 16 درصد
1-1 12 درصد
2-0 راه آهن 12 درصد
0-1 مس کرمان =10 درصد

 

[jerii]

اقا روبی
یک سوال
این انالیز ها رو چی جوری در میاری
بر چه اساسی؟
چون دقیق در میان

 

[Roby]

اقا روبی
یک سوال
این انالیز ها رو چی جوری در میاری
بر چه اساسی؟
چون دقیق در میان

بر اساس نتایج گذشته تیمها و محاسبات آماری
البته شما لطف دارید ولی خیلی وقتها هم این تحلیلها درست در نمیان. این تحلیل ها بیشتر نشون دهنده وضعیت دو تیم نسبت به هم و بر اساس نتایج قبلیشون هست اما فوتبال تنها وابسته به آمارها نیست و کلی شرایط و فاکتورهای غیرآماری قبل و حین بازی به شدت تاثیر گذار هستند بخصوص در فوتبال بی در و پیکر ایران. اما با این حال یک دید نسبی و قابل سنجش از وضعیت تیمها بهمون میده . و باعث میشه توقع بیش از حد از تیممون نداشته باشیم. واقعیت اینه که از پرسپولیس با این شرایطی که داشت نمیشد توقع پیروزی راحت در برابر نفت - صبا - استقلال و سپاهان رو داشت و متاسفانه در این شرایط اغلب بازیهامون هم با تیمهای قویتر که در فرم بهتری قرار داشتند بوده که عملا به مشکلات تیم دامن زد. اما این هفته میشه گفت بعد از بازی با گهر دوباره فرصت مناسبی برای تغییر شرایط در برابر آلومنیوم داریم.انشالله فردا تحلیلهای اون بازی رو هم میزارم

بابت حسن توجهتون ممنون

 

[Roby]

پرسپولیس - آلومنیوم
قدرت نسبی : 10 درصد برتری آلومنیوم!!!
فرم اخیر : پرسپولیس -155~-190 / آلومنبوم:-41 ~ +106
برد پرسپولیس :40% مساوی :35 % برد آلومنیوم :25%
نتایح :
0-0 : 22 درصد
1-0 برسپولیس 20 درصد
1-0 آلومنیوم : 18 درصد
1-1: 10 درصد

 

[hesam 63]

دیشب شبکه ورزش بازی منچستر و نیوکاسل رو نشون داد. حسین عبدی هم مفسر بازی بود. حرف های قشنگی هم می زد. مثلا تایم زمانی شروع حمله از فاز دفاعی تا نوک و مسائلی که تیم ها به درستی رعایت می کردند.
نیوکاسل وقتی دو گل عقب می افته دو تا تعویض می کنه. در واقع رو میاره به دو سانتر فوروارد قدرتی و سر زن. سیستم بازی کاملا تغییر می کنه. نیوکاسل توسط بازیکن تعویضی به گل می رسه. منچستر بعد از گل تا حدود ده دقیقه تو دفاع آسیب پذیره. فرگوسن هم دست به تعویض می زنه و راه های عبوری نیوکاسل رو می بنده.
...
من فکر می کنم تئورسین های خوبی تو فوتبال داریم ولی بازیکن های ما هنوز به اون حد نرسیدن که بتونن دستورات رو اجرا کنن. حالا جدا از بحث زمین مناسب و تغذیه از لحاظ درک مفاهیم واقعا عقبیم. با این حال کم و بیش مثال هایی رو هم تو لیگ ایران می شه پیدا کرد. مثل بازی سپاهان و استقلال تو آسیا. بازیکنان سپاهان اون قدر دستورات مربی شون رو خوب اجرا کردن که اجازه موقعیت رو از استقلال گرفتند. ولی تو خیلی از مواقع هم این دستورات برعکس اجرا می شه. مثال بازی دیشب و تعویض های فرگوسن برای حفظ نتیجه رو مقایسه کنید با خیلی از بازی های تیم های محبوب مون در مقابل تیم های هم رده که به راحتی برتری های دو گله و حتی سه گله رو از دست می دن.
حالا می شه فهمید چرا خیلی از تیم هایی که در خطر سقوط یا نزول هستند از یک سری مربی خاص استفاده می کنند و معمولا نتیجه هم می گیرند. موضوع خیلی ساده س. اگر بازیکنی هنوز به آن حد از بلوغ فکری نرسیده که دستورات پیچیده را اجرا کند تو برایش دستورات ساده تری ترسیم کن. اگر بازیکن چیزی از تایمینگ و جایگیری نمی داند تو می توانی از او بخواهی در کدام منطقه چه کاری را انجام دهد. همان چیزی که مایلی کهن در یکی از مصاحبه های خود آن را یکی از دلایل برتری در جام ملت ها عنوان کرد. برای مثال خداداد عزیزی که به خودی خود بازیکن باهوشی هم بود تا پشت محوطه جریمه باید در کار تیمی شرکت می کرد ولی داخل محوطه اختیار تام داشت که هر کاری که دوست دارد با توپ انجام دهد.
این روش حداقل در ایران جواب می دهد. هر چند دیر یا زود دست مربی رو می شود.

 

[princekasra]

اقا روبی
یک سوال
این انالیز ها رو چی جوری در میاری
بر چه اساسی؟
چون دقیق در میان

اقا روبیو من چندین ساله میشناسم ...انالیزاش حررررررررررررررررررررررف نداره

 

[Roby]

اقا روبیو من چندین ساله میشناسم ...انالیزاش حررررررررررررررررررررررف نداره

آقا چشمام درست می بینه یا توهم زدم :wacko:
شما کجا اینجا کجا؟
خیلی خوشحال شدم که پستت رو دیدم و البته مثل همیشه بی نهایت به بنده لطف دارید

 

[jerii]

پرسپولیس - آلومنیوم
قدرت نسبی : 10 درصد برتری آلومنیوم!!!
فرم اخیر : پرسپولیس -155~-190 / آلومنبوم:-41 ~ +106
برد پرسپولیس :40% مساوی :35 % برد آلومنیوم :25%
نتایح :
0-0 : 22 درصد
1-0 برسپولیس 20 درصد
1-0 آلومنیوم : 18 درصد
1-1: 10 درصد

یعنی دارم بهت ایمان میارم!

واجب قربه روبی:دی

 

[Roby]

این نمودار وضعیت پرسپولیس تا قبل از بازی با آلومنیوم هست
در نمودار میشه دید که تا قبل از بازی با سپاهان فرم تیمی پرسپولیس به بالاترین حد خودش رسیده بود ( البته کلا سقف توان این تیم که با نمودار زرد رنگ مشخص هست پایینه و منظور این نیست که پرسپولیس خیلی عالی بوده) اما با شکست مقابل سپاهان که توان تیمی بالاتری داشت دوباره نزول پیدا کرد و امروز با برد مقابل آلومنیوم دوباره به بالاترین حد فعلیش برگشت
کلا در این شرایط دو حالت متصوره یا تیم دجار افول میشه چون معمولا فرم تیم تمایل به حرکت بین خطوط زرد و قرمز رو داره و یا اون تیم با یک جهش کلی سقف توان تیمیش رو بالاتر می بره در بازی مقابل سپاهان حالت اول رخ داد اما با برد امروز دوباره برای بازی بعدی مقابل سایپا ، همین دو راهی بوجود میاد و اگر پرسپولیس بتونه اون بازی رو ببره و اون جهش رو در خودش ایجاد کنه میشه انتظار روزهای بهتر رو براش داشته باشیم .
مشکل اینجاست که سطح کیفی بازی امروز پرسپولیس نوید شکل گیری یک نقطه عطف مثبت در آینده نزدیک رو نمیداد

 

[princekasra]

آقا چشمام درست می بینه یا توهم زدم :wacko:
شما کجا اینجا کجا؟
خیلی خوشحال شدم که پستت رو دیدم و البته مثل همیشه بی نهایت به بنده لطف دارید

فدات بشم من روبیه عزیز ...
راستش یه چند وقتی درگیر کارام بودم نتونستم زیاد پی تی سر بزنم ولی دورادور و چراغ خاموش شاهد زحماتو انالیزای فوق العادت بودم...امروزم که مثه همیشه گل کاشتی
این فصلو روی انگلیس تمرکز کردم ...امیدوارم بتونم مثه همیشه از راهنماییات استفاده کنم