Bhrzk
مدیر بازنشسته
امروز یه مقاله به پستم خورد فارسیش کردم گفتم بزارم اینجا :
عنوانش هم : نقش های بازی کنان در سیستم 1-3-2-4 هست
عنوانش هم : نقش های بازی کنان در سیستم 1-3-2-4 هست
Last edited:
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
کارگاه آنالیز فوتبال
- شروع کننده موضوع Bhrzk
- تاریخ شروع
JVD
همکار بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 30 آپریل 2010
- نوشته‌ها
- 5,650
- لایک‌ها
- 6,500
- سن
- 40
سلام.
در مورد بازی امروز به نظر من
بازی نیمه اول کاملا عالی بود. هر دو تیم خوب بودند و در اهدافشون هم موفق بودند. دو گل زیبا داشت و همه چیز خوب بود. اما نیمه دوم:
پرسپولیس به سه چیز باخت
اول داوری (پنالتی خیلی عجیبی بود و روحیه تیمی پرسپولیس رو بهم ریخت. به وضوح میشد دید که قبل از گل شدن پنالتی بازیکنان پرسپولیس خود را باخته بودند. )
دوم تعویض های نادرست( درست از همون لحظه ای که آرفی تعویض شد و البته فشنگچی و نوری/ نمیدونم چرا دایی دلخوش به شیری بود؟؟؟)
سوم جوانی و پیری(به نظرم بعضی از بازیکنان پرسپولیس خیلی جوان هستند و بی تجربه و بعضی ها هم خیلی بی انگیزه از روی سن. برای دسته اول میشه به حلافی و دسته دوم مازیار زارع اشاره کردالبته باید بابت غیبت بادامکی هم رضایت داشت. بازیکنی مثل مهدی شیری آخه چیزی نداره برای ارائه. رو چه حسابی دایی فرستادش تو زمین؟ چه طوری میخواست باعث تغییر نتیجه بشه؟
و سپاهان به این دلایل پیروز شد.
یکی اینکه مهرهاش برتر از پرسپولیس بود و برتری نفری خوبی داشت.
دوم / یه حالت غیر عادی وجود داره. همش اعتراض و نهایتا تاثیر روی لیگ و بازی و داوری. بی شک اون پنالتی تاثیر داشت. شاید اگه اون پ گرفته نمیشد بازهم سپاهان گل برتری میزد ولی خلافش رو هم نمیشه نگفت.
مهمترین عامل پیروزی سپاهان به نظر من ضعف بی نهایت عمق دفاع پرسپولیس بود. جایی که نمیدونم چی بگم دیگه.
بعد از این عامل موثر ترین از نظر من زود تسلیم شدن پرسپولیس بود. خیلی زود. پرسپولیس میتونست 2-1 و حتی 3-1 رو برگردونه ولی یه جورایی عقب موند.
آخر همه اینها میشه گفت اینبار میلیاردهای خرج شده سپاهان جواب داد.
بهر حال از نظر من نتیجه واقعی نبود ولی باید حق رو به سپاهان داد که برد حقشون بود. از نظر من وقتی قرار باشه بازی برگشت رو هم در نظر گرفت این یه جنگ نابرابر بود که میتونست حوادث درش هر نتیجه ای رو رقم بزنه.
در مورد بازی امروز به نظر من
بازی نیمه اول کاملا عالی بود. هر دو تیم خوب بودند و در اهدافشون هم موفق بودند. دو گل زیبا داشت و همه چیز خوب بود. اما نیمه دوم:
پرسپولیس به سه چیز باخت
اول داوری (پنالتی خیلی عجیبی بود و روحیه تیمی پرسپولیس رو بهم ریخت. به وضوح میشد دید که قبل از گل شدن پنالتی بازیکنان پرسپولیس خود را باخته بودند. )
دوم تعویض های نادرست( درست از همون لحظه ای که آرفی تعویض شد و البته فشنگچی و نوری/ نمیدونم چرا دایی دلخوش به شیری بود؟؟؟)
سوم جوانی و پیری(به نظرم بعضی از بازیکنان پرسپولیس خیلی جوان هستند و بی تجربه و بعضی ها هم خیلی بی انگیزه از روی سن. برای دسته اول میشه به حلافی و دسته دوم مازیار زارع اشاره کردالبته باید بابت غیبت بادامکی هم رضایت داشت. بازیکنی مثل مهدی شیری آخه چیزی نداره برای ارائه. رو چه حسابی دایی فرستادش تو زمین؟ چه طوری میخواست باعث تغییر نتیجه بشه؟
و سپاهان به این دلایل پیروز شد.
یکی اینکه مهرهاش برتر از پرسپولیس بود و برتری نفری خوبی داشت.
دوم / یه حالت غیر عادی وجود داره. همش اعتراض و نهایتا تاثیر روی لیگ و بازی و داوری. بی شک اون پنالتی تاثیر داشت. شاید اگه اون پ گرفته نمیشد بازهم سپاهان گل برتری میزد ولی خلافش رو هم نمیشه نگفت.
مهمترین عامل پیروزی سپاهان به نظر من ضعف بی نهایت عمق دفاع پرسپولیس بود. جایی که نمیدونم چی بگم دیگه.
بعد از این عامل موثر ترین از نظر من زود تسلیم شدن پرسپولیس بود. خیلی زود. پرسپولیس میتونست 2-1 و حتی 3-1 رو برگردونه ولی یه جورایی عقب موند.
آخر همه اینها میشه گفت اینبار میلیاردهای خرج شده سپاهان جواب داد.
بهر حال از نظر من نتیجه واقعی نبود ولی باید حق رو به سپاهان داد که برد حقشون بود. از نظر من وقتی قرار باشه بازی برگشت رو هم در نظر گرفت این یه جنگ نابرابر بود که میتونست حوادث درش هر نتیجه ای رو رقم بزنه.
ممنون JVD عزیز از تحلیلت
در کل امروز سپاهان برتر بود. پرسپولیس تعویضهاش فاجعه بود.
در کل امروز سپاهان برتر بود. پرسپولیس تعویضهاش فاجعه بود.
- تاریخ عضویت
- 26 سپتامبر 2008
- نوشته‌ها
- 4,305
- لایک‌ها
- 590
- سن
- 35
کاشکی بهروز مثل قبلنا یه تحیل جامع از ال کلاسیکوی امشب میزاشتی 
Bhrzk
مدیر بازنشسته
واسه مجله نوشتمکاشکی بهروز مثل قبلنا یه تحیل جامع از ال کلاسیکوی امشب میزاشتی
... دیگه فکر کردم اینجا نذارم ... اگر لازمه خوب اینجا هم بنویسم ... ایشالا توی شماره بعدی چاپ میشه . ( نمی دونم کی هست ... )
تاپیک خوبی هست, اگر واقعا بحث فنی در آن انجام بشود...
ولی به نظر می رسه تاپیک تبدیل به یک کشکول و ملقمه ای خواهد شد از همه "چیز"...!
پ.ن: "چیز" را در اینجا تیم های مختلف فوتبال از داخلی گرفته تا خارجی و تیم ملی ایران و کلا سایر تیم های ملی و بالاخره تمام باشگاه های بدون اسم و رسم و پر اسم و رسم از پاختاکور تا بارسلونا ... فرض کرده ایم!
JVD
همکار بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 30 آپریل 2010
- نوشته‌ها
- 5,650
- لایک‌ها
- 6,500
- سن
- 40
درود
خیلی بازی به خصوصی بود. قبلا مثل این بازی رو دیده بودیم . اگه بخواهیم مثالهایی تو این سبک بزنیم میشه به قهرمانی یونان تو یورو 2004 برگشت و یا قهرمانی مورینیو با پورتو در اروپا که اینها تقریبا اولین بارهایی بود که چنین سبکهایی رو تو بازیهای اروپایی دیدم. و بعد ادامه هم پیدا کرد ولی کمتر.
این بازی امشب چلسی هم میشه گفت یه پرده جدید از این سبک بود.
خیلی مورد دقیق و ظریفی هست بهرحال اینطور بازی کردن. فکر میکنم لازمه اولیه برای این سبک خیلی دشوار هست. یعنی باید مربی و تیمش کلا به این تفکر برسند و اتفاق نظر حاصل بشه که این تنها راهی هست که ما میتونیم پیروز بشیم.
یه جورایی مثل اونکاری که یه گلوله توی هفت تیر باشه و هی ماشه رو بکشی تا ببینی کی شلیک صورت میگیره. با این ویژگی که لوله اسلحه روی سرت هست. شبیه یه خودکوشی هست. یعنی میری برای مقاومت کردن اونم از اول بازی. ولی میدونی که اگر تا چوب خطت بیشتر خطا نکنی نمیمیری!
خیلی نکته بجایی اشاره شد. اینکه تو اون جو دو تا بخوری یه اخراجی بدی و همه اینها تو یه نیمه! خب به واقع مغز هر مربی ای میتونه قفل بشه. ولی خب بعد یه تفکر خاص و شاید عجیب میاد و از این شرایط سخت پل میزنه.
من فکر میکنم خیلی جا داره ادم به این بازی فکر کنه و چیزهایی برای یادگرفتن هست واقعا.
خیلی بازی به خصوصی بود. قبلا مثل این بازی رو دیده بودیم . اگه بخواهیم مثالهایی تو این سبک بزنیم میشه به قهرمانی یونان تو یورو 2004 برگشت و یا قهرمانی مورینیو با پورتو در اروپا که اینها تقریبا اولین بارهایی بود که چنین سبکهایی رو تو بازیهای اروپایی دیدم. و بعد ادامه هم پیدا کرد ولی کمتر.
این بازی امشب چلسی هم میشه گفت یه پرده جدید از این سبک بود.
خیلی مورد دقیق و ظریفی هست بهرحال اینطور بازی کردن. فکر میکنم لازمه اولیه برای این سبک خیلی دشوار هست. یعنی باید مربی و تیمش کلا به این تفکر برسند و اتفاق نظر حاصل بشه که این تنها راهی هست که ما میتونیم پیروز بشیم.
یه جورایی مثل اونکاری که یه گلوله توی هفت تیر باشه و هی ماشه رو بکشی تا ببینی کی شلیک صورت میگیره. با این ویژگی که لوله اسلحه روی سرت هست. شبیه یه خودکوشی هست. یعنی میری برای مقاومت کردن اونم از اول بازی. ولی میدونی که اگر تا چوب خطت بیشتر خطا نکنی نمیمیری!
خیلی نکته بجایی اشاره شد. اینکه تو اون جو دو تا بخوری یه اخراجی بدی و همه اینها تو یه نیمه! خب به واقع مغز هر مربی ای میتونه قفل بشه. ولی خب بعد یه تفکر خاص و شاید عجیب میاد و از این شرایط سخت پل میزنه.
من فکر میکنم خیلی جا داره ادم به این بازی فکر کنه و چیزهایی برای یادگرفتن هست واقعا.
- تاریخ عضویت
- 20 ژوئن 2005
- نوشته‌ها
- 1,263
- لایک‌ها
- 1,395
خب من تو تاپیک چلسی اینو گفته بودم که حذفش کردم حالا اینجا می نویسم
به نظر من سبکی که امشب چلسی بازی کرد برگرفته از سبک خاص فوتبال ایتالیاست که در اون توپ رو در اختیار حریف میزارند اما فضاها رو می گیرند. و شاید عامل اصلی که این سبک به خوبی در چلیسی اجرا شده اینه که یک ایتالیایی اصیل بالای سر تیمه و بخوبی با این مکتب آشناست.
خیلی ها معتقدند که اتخاذ چنین سبکی از بازی نشانه ترسو بودن تیمه اما من معتقدم که این سبک نیاز به شهامت و در کنار اون تمرکز و تمرکز و بازهم تمرکز داره. و اینکه تمام تیم بدونند که دنبال چه کاری هستند.
نکته حالبی که امشب مجتبی تقوی هم در تحلیل بعد از بازی بهش اشاره کرد استفاده از یک مهاجم هم بعنوان دفاع و هم بعنوان سلاحی کشنده برای ضد حمله است. حاییکه در هر دو نیمه با قرار دادن یک مهاجم در نقش مداقع و سمت چپ زمین با یک تیر دو نشون زده بودند هم به دفاع کمک می کردند و هم در ضدحملات به سرعت از فضای خالی حاصل از نفوذهای آلوز استفاده می کردند هر دو گل هم از روی همین حربه بدست اومد.
اما در مورد بارسا. باید گفت که این تیم وقتی در چنین شرایطی قرار می گیره همون سبک بازی رویائیش میشه بلای جون خودش.
به سه دلیل
1- پاسکاری های بسیار زیاد و اصرار به حرکت کند مبتنی بر بازی زمینی به سوی درواز حریف باعث میشه تا هم زمان بیشتری از دست بره و هم قدرت ضدحمله رو نداشته باشیم. من کمتر دیدم بارسا از ضد حملات استفاده کرده باشه. و همچنین در طول بازی و حتی زمانی که فرصت کافی باقی نمونده بود پاس های بیش از حد و البته بی تاثیر پشت دیوار دفاعی چلسی که دائما از سمت چپ به راست و بالعکس تغییر می کرد نتیجه ای جز اتلاف وقت نداشت.
2- ضعف مفرط دفاع بواسطه جلو کشیدن بیش از حد مدافعین. اصولا مدافعین کناری بارسا که دائما در حال نفوذ هستند و حتی مدافعان میانی هم اغلب خط دفاعی تیم رو خیلی جلو میارند و همین مساله باعث میشه تا عملا در هنگام ضدحمله بارسا چیزی به نام دفاع نداشته باشه
3-یکنواختی تاکتیکی حاصل از همون توجه بیش از حد به بازی مبتنی بر مالکیت توپ و پاس زیاد که باعث میشه تیمهایی مثل چلسی قابلیت پیش بینی حرکات بازیکنان و تیم رو بدست بیارند
فکر می کنم اگر بارسا به جای این همه اصرار بر پاسکاری و دل بستن به حرکات احتمالی مسی برای بهم ریختن دفاع حریف به سه حربه دیگه هم توجه می کرد شاید شانس بیشتری برای رسیدن به گل میداشت.
اول استفاده بیشتر از شوت که در همون معدود دفعاتی که استفاده کردند واقعا کارساز نشون میداد. و علاوه بر ایجاد شانس گل باعث میشد تا مدافعان چلسی کمی رو به جلو حرکت کنند و از اون فشردگی درون محوطه کاسته بشه
و دوم ارسال های مستقیم به قصد استفاده از توپهای سوم که یک بار فقط انجام شد و یک فرصت شوتزنی خوب برای بوسکتس در محوطه جریمه ایجاد کرد که با بی دفتی به بیرون زده شد.
و سوم حرکت بازیکنان کناری به داخل محوطه و استفاده از تکنیک فردی برای عبور از مدافع روبرو که شاید اگر مسی و اینیستا در کناره ها بکار گرفته میشدند بواسطه قدرت دریبلینگ میتونستند اینکار رو بکنند اما اون دو بازیکن جوون که امشب استفاده شدند مشخص بود که توان تکنیکی بالایی ندارند یا قادر به بروزش در این میدان حساس نیستند
در نهایت دو نکته که برام جای سئوال اینه که بارسا در ثانیه های پایانی نیمه اول که با دو گل هم جلو بود به چه دلیل بازهم با تمام قوا جلو کشیده بود تا اسیر ضد حمله بشه!!! در حالیکه هر تیم نیمه حرفه ای هم ترجیح میده این لحظات رو با گردش توپ در زمین خودش یا به اشکال دیگه تلف کنه و به نیمه دوم بره. و دوم در شبی که مسی آماده نبود و اینهمه فشار روانی در این مدت روش بوده آیا نمیشد پنالتی رو ژاوی یا اینیستا یا کس دیگه ای بزنه؟
به نظر من سبکی که امشب چلسی بازی کرد برگرفته از سبک خاص فوتبال ایتالیاست که در اون توپ رو در اختیار حریف میزارند اما فضاها رو می گیرند. و شاید عامل اصلی که این سبک به خوبی در چلیسی اجرا شده اینه که یک ایتالیایی اصیل بالای سر تیمه و بخوبی با این مکتب آشناست.
خیلی ها معتقدند که اتخاذ چنین سبکی از بازی نشانه ترسو بودن تیمه اما من معتقدم که این سبک نیاز به شهامت و در کنار اون تمرکز و تمرکز و بازهم تمرکز داره. و اینکه تمام تیم بدونند که دنبال چه کاری هستند.
نکته حالبی که امشب مجتبی تقوی هم در تحلیل بعد از بازی بهش اشاره کرد استفاده از یک مهاجم هم بعنوان دفاع و هم بعنوان سلاحی کشنده برای ضد حمله است. حاییکه در هر دو نیمه با قرار دادن یک مهاجم در نقش مداقع و سمت چپ زمین با یک تیر دو نشون زده بودند هم به دفاع کمک می کردند و هم در ضدحملات به سرعت از فضای خالی حاصل از نفوذهای آلوز استفاده می کردند هر دو گل هم از روی همین حربه بدست اومد.
اما در مورد بارسا. باید گفت که این تیم وقتی در چنین شرایطی قرار می گیره همون سبک بازی رویائیش میشه بلای جون خودش.
به سه دلیل
1- پاسکاری های بسیار زیاد و اصرار به حرکت کند مبتنی بر بازی زمینی به سوی درواز حریف باعث میشه تا هم زمان بیشتری از دست بره و هم قدرت ضدحمله رو نداشته باشیم. من کمتر دیدم بارسا از ضد حملات استفاده کرده باشه. و همچنین در طول بازی و حتی زمانی که فرصت کافی باقی نمونده بود پاس های بیش از حد و البته بی تاثیر پشت دیوار دفاعی چلسی که دائما از سمت چپ به راست و بالعکس تغییر می کرد نتیجه ای جز اتلاف وقت نداشت.
2- ضعف مفرط دفاع بواسطه جلو کشیدن بیش از حد مدافعین. اصولا مدافعین کناری بارسا که دائما در حال نفوذ هستند و حتی مدافعان میانی هم اغلب خط دفاعی تیم رو خیلی جلو میارند و همین مساله باعث میشه تا عملا در هنگام ضدحمله بارسا چیزی به نام دفاع نداشته باشه
3-یکنواختی تاکتیکی حاصل از همون توجه بیش از حد به بازی مبتنی بر مالکیت توپ و پاس زیاد که باعث میشه تیمهایی مثل چلسی قابلیت پیش بینی حرکات بازیکنان و تیم رو بدست بیارند
فکر می کنم اگر بارسا به جای این همه اصرار بر پاسکاری و دل بستن به حرکات احتمالی مسی برای بهم ریختن دفاع حریف به سه حربه دیگه هم توجه می کرد شاید شانس بیشتری برای رسیدن به گل میداشت.
اول استفاده بیشتر از شوت که در همون معدود دفعاتی که استفاده کردند واقعا کارساز نشون میداد. و علاوه بر ایجاد شانس گل باعث میشد تا مدافعان چلسی کمی رو به جلو حرکت کنند و از اون فشردگی درون محوطه کاسته بشه
و دوم ارسال های مستقیم به قصد استفاده از توپهای سوم که یک بار فقط انجام شد و یک فرصت شوتزنی خوب برای بوسکتس در محوطه جریمه ایجاد کرد که با بی دفتی به بیرون زده شد.
و سوم حرکت بازیکنان کناری به داخل محوطه و استفاده از تکنیک فردی برای عبور از مدافع روبرو که شاید اگر مسی و اینیستا در کناره ها بکار گرفته میشدند بواسطه قدرت دریبلینگ میتونستند اینکار رو بکنند اما اون دو بازیکن جوون که امشب استفاده شدند مشخص بود که توان تکنیکی بالایی ندارند یا قادر به بروزش در این میدان حساس نیستند
در نهایت دو نکته که برام جای سئوال اینه که بارسا در ثانیه های پایانی نیمه اول که با دو گل هم جلو بود به چه دلیل بازهم با تمام قوا جلو کشیده بود تا اسیر ضد حمله بشه!!! در حالیکه هر تیم نیمه حرفه ای هم ترجیح میده این لحظات رو با گردش توپ در زمین خودش یا به اشکال دیگه تلف کنه و به نیمه دوم بره. و دوم در شبی که مسی آماده نبود و اینهمه فشار روانی در این مدت روش بوده آیا نمیشد پنالتی رو ژاوی یا اینیستا یا کس دیگه ای بزنه؟
JVD
همکار بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 30 آپریل 2010
- نوشته‌ها
- 5,650
- لایک‌ها
- 6,500
- سن
- 40
درود
روبی جان بابت نظراتتون خیلی سپاس.
دقیقا نکته ای هست که باعث همون برگشت چلسی به بازی شد. به نظر من هم ترسی در کار نیست ، دقیقا تمرکز روی خواسته هست. این تمرکز واقعا از مهمترین اصول هست که شاید از بیرون بهش کم توجه میشه و وقتی مربی میگه تمرکز نداشتیم شنونده راحت ازش میگذره ولی یه دنبا حرف تو این کلمه هست.
واقعا باید این نکته توجه کرد ، نظرم خودم اینه که: به طور مثال تصور کنید طی دو هفته اخیر توی جلسات آنالیز و یا توجیحی بازیکنان چلسی چی گذشته؟ نشسته اند دور هم و گفتن ما میترسیم از این تیم و حتما گلباران میشیم و آبرو ریزی میشه. بیایید برای حفظ اعتبار بریم تو دفاع تا کمتر بخوریم و شاید تونستیم یه گل هم بزنیم و ...
نه
به نظر من این کادر تیمش رو به این درک رسونده که اگر بخواهیم همونطوری که تو لیگ برتر بازی میکنیم و یا تو مراحل قبل جام بازی کردیم ، بازی کنیم در برابر قدر ت بارسا کم میاریم. راحت بگیم اینکه به این اتفاق نظر رسیدند که زورمون نمیرسه. بعد خیلی راحت و منطقی نگاه میشه به داشته ها و سیستم هایی که تو اون زمان کم در دسترس هست. خب اینکه شما بازیکنی مثل دروگبا رو بتونی عقب نگه داری کار ساده ای نیست. توجه کنید مثلا به غرور شخصی بازیکنان چلسی. یعنی خودتون رو بذارید جای لمپارد که بخواهد نود دقیقه چشم تو چشم اینیستا فقط وایسه و دفاع کنه . واقعا تو اون شرایط یه جور بار روانی خاص به اون بازیکن وارد میشه مثل اینکه غرورش و اعتبارش رو گرفته باشه تو دستش! بعد شما داری سیستمی رو پیاده میکنی که مثلا برای چلسی دیشب یه بار فقط جای اشتباه بود و بار دوم مرگ بود (2-0) که شدند . خب خیلی خیلی توان روحی میخواد تو اون جو خودتو برگردونی . توجه داشته باشیم که تیم لیدرش رو هم از دست میده فقط بخاطر فشار عصبی . ولی تنها چیزی که میتونه امیدوار کننده باشه یادآوری کسانی هست که با این روش جواب گرفتند.
اینطور بازی کردن دقیقا از خود گذشتگی بالایی رو میطلبه همونطور که معمولا از تیمهای ضعیف این بازی رو میبینیم . از تیمهایی که چیزی برای ازدست دادن ندارند. ولی خب اینکه بازیکنان تو این سطح و تو این جو فوتبال جهان تو این زمونه همچین از خود گذشتگی ای داشته باشند به نظر من که خیلی قابل تحسین هست.
دقیقا این برای خودم هم جالب بود. بارسا میتونست راحت بازی رو حفظ کنه . قطعا وقتی بازی 2-0 بود چلسی چیزی برای از دست دادن نداشت و جلو میومد و کار بارسا برای گلزنی راحت تر میشد / اما فکر میکنم که بارسا واقعا عادت کرده که زیاد گل بزنه. شاید باخت تو الکلاسیکو و بازی رفت برابر چلسی اونها رو به خلق یه شگفتی سوق میداد تا قدرتشون رو باز به نمایش بذارند.
...
وقتی بارسا نا موفق میشه و اون شیوه های پر توانش رو نمایش میده و جواب نمیگیره مشخصه که اونطرف قضیه خیلی برنامه قدری تو کار باشه و یا میشه گفت ساده و مطمئن اما من فکر میکنم بحث روانی این بازی چیزی کمتر از اون مباحث فنی بازی نباشه.
روبی جان بابت نظراتتون خیلی سپاس.
دقیقا نکته ای هست که باعث همون برگشت چلسی به بازی شد. به نظر من هم ترسی در کار نیست ، دقیقا تمرکز روی خواسته هست. این تمرکز واقعا از مهمترین اصول هست که شاید از بیرون بهش کم توجه میشه و وقتی مربی میگه تمرکز نداشتیم شنونده راحت ازش میگذره ولی یه دنبا حرف تو این کلمه هست.
واقعا باید این نکته توجه کرد ، نظرم خودم اینه که: به طور مثال تصور کنید طی دو هفته اخیر توی جلسات آنالیز و یا توجیحی بازیکنان چلسی چی گذشته؟ نشسته اند دور هم و گفتن ما میترسیم از این تیم و حتما گلباران میشیم و آبرو ریزی میشه. بیایید برای حفظ اعتبار بریم تو دفاع تا کمتر بخوریم و شاید تونستیم یه گل هم بزنیم و ...
نه
به نظر من این کادر تیمش رو به این درک رسونده که اگر بخواهیم همونطوری که تو لیگ برتر بازی میکنیم و یا تو مراحل قبل جام بازی کردیم ، بازی کنیم در برابر قدر ت بارسا کم میاریم. راحت بگیم اینکه به این اتفاق نظر رسیدند که زورمون نمیرسه. بعد خیلی راحت و منطقی نگاه میشه به داشته ها و سیستم هایی که تو اون زمان کم در دسترس هست. خب اینکه شما بازیکنی مثل دروگبا رو بتونی عقب نگه داری کار ساده ای نیست. توجه کنید مثلا به غرور شخصی بازیکنان چلسی. یعنی خودتون رو بذارید جای لمپارد که بخواهد نود دقیقه چشم تو چشم اینیستا فقط وایسه و دفاع کنه . واقعا تو اون شرایط یه جور بار روانی خاص به اون بازیکن وارد میشه مثل اینکه غرورش و اعتبارش رو گرفته باشه تو دستش! بعد شما داری سیستمی رو پیاده میکنی که مثلا برای چلسی دیشب یه بار فقط جای اشتباه بود و بار دوم مرگ بود (2-0) که شدند . خب خیلی خیلی توان روحی میخواد تو اون جو خودتو برگردونی . توجه داشته باشیم که تیم لیدرش رو هم از دست میده فقط بخاطر فشار عصبی . ولی تنها چیزی که میتونه امیدوار کننده باشه یادآوری کسانی هست که با این روش جواب گرفتند.
اینطور بازی کردن دقیقا از خود گذشتگی بالایی رو میطلبه همونطور که معمولا از تیمهای ضعیف این بازی رو میبینیم . از تیمهایی که چیزی برای ازدست دادن ندارند. ولی خب اینکه بازیکنان تو این سطح و تو این جو فوتبال جهان تو این زمونه همچین از خود گذشتگی ای داشته باشند به نظر من که خیلی قابل تحسین هست.
دقیقا این برای خودم هم جالب بود. بارسا میتونست راحت بازی رو حفظ کنه . قطعا وقتی بازی 2-0 بود چلسی چیزی برای از دست دادن نداشت و جلو میومد و کار بارسا برای گلزنی راحت تر میشد / اما فکر میکنم که بارسا واقعا عادت کرده که زیاد گل بزنه. شاید باخت تو الکلاسیکو و بازی رفت برابر چلسی اونها رو به خلق یه شگفتی سوق میداد تا قدرتشون رو باز به نمایش بذارند.
...
وقتی بارسا نا موفق میشه و اون شیوه های پر توانش رو نمایش میده و جواب نمیگیره مشخصه که اونطرف قضیه خیلی برنامه قدری تو کار باشه و یا میشه گفت ساده و مطمئن اما من فکر میکنم بحث روانی این بازی چیزی کمتر از اون مباحث فنی بازی نباشه.
ARMF
مدیر بازنشسته ورزش
درود
با اجازه بزرگترها، لازم دونستم در ابتداي دوره جديد اين تاپيك، ضمن نقل قول پست ساسان عزيز، اين نكته رو اضافه كنم. اينجا جايي براي كل كل، توهين و اسپم نيست. لطفا رفقا مراعات كنن و مسير اينجا رو منحرف نكنن. نظري اگر هست يا پاسخي به تحليلي، در كمال احترام انجام بشه. عواقب احتمالي ناديده گرفتن اين موارد بر عهده خود عزيزان هست...
پاينده باشيد
JVD
همکار بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 30 آپریل 2010
- نوشته‌ها
- 5,650
- لایک‌ها
- 6,500
- سن
- 40
سلام
خیلی نکات وجود داره برای بازی دیشب . حالا از عوامل قبلی که مربوط یه هفته اخیر بشه هست تا ... / اما چیزی که خیلی مورد توجه هست اون ده تا (کمتر و بیشتر) ضربه انتهایی بازی هست. بهونه خوبی هست که درباره این ضربات حرف بزنیم. برای هر جمله ای مثالهایی تاریخی و زیبا بیاد میارم که باعث طولانی شدن میشه و به همین دلیل اونها رو فاکتور گرفتم
این ضربات که به نظر من میشه اونها رو سحرانگیز یا جادویی یا با چنین صفاتی مورد خطاب قرار داد. ضربه های پنالتی.
یه پنالتی به خودی خود ویژه هست. وقتی تو بازیهای بزرگ و بزرگتر پیش میاد خیلی ویژه تر میشه و نهایتا وقتی میرسه به ضیافت آخر بازی دیگه اسمش پنالتی نیست. اسمش جادوگریه/ اسمش میشه تمرکز / اسمش میشه استرس و یا شاید ترس.
خیلی بازیهایی رو دیدیم که با پنالتی سرنوشت دو تیم بزرگ رقم خورده یا سرنوشت یه جام و و و اما واقعا چه اتفاقی میافته که مارادونا،بکهام،باجو و خیلی های دیگه از بزرگان که گلهای خیلی برجسته ای در طول بازیگیری میزنن تو اون لحظه خاص از زدن یه ضربه ساده و مطمئن عاجز میشن و سرنوشت تیمشون رو به آه های هوادارانشون گره میزنند.
یاد جمله قشنگ حاج رضایی میافتم که یادم نیست این رو به نقل از چه کسی میگفت اما جمله فوقالعاده ای هست : مردم برای دیدن گلهای مهاجمین بلیط میخرند ولی این گلر ها هستند که نتیجه ها رو رقم میزنند.
برای زننده پنالتی واقعا که گلر بزرگتر میشه و دروازه کوچیکتر!
خیلی بازیکن ها رو دیدم که پنالتی زدند چه موفق و چه نا موفق. میشه اونها رو به دسته هایی مختلف تقسیم کرد.
یه عده وقتی به سمت نقطه و توپ حرکت میکنند خودشون رو کاملا ریلکس و بیخیال! نشون میدهند ولی این ظاهر هست . تو این دسته میشه دقیقا حس کرد که بازیکن شرایط خاصی رو داره ولی داره خودش رو آروم نشون میده. خیلی از این دست پنالتی زن ها بعد از کاشتن توپ پشت به دروازه چند قدم میرند و برمیگردن به زمین یا توپ نگاهی ساده میکنند و در کسری از ثانیه بعد شنیدن سوت سریع میرند یه ضربه با حال هوای خودشون میزنند و خراب میکنند. البته همونطور که شانس همیشه هست گاها توپشون گل هم میشه و عکس العمل بعدشون هم این حال و هوای قبلی رو بهتر آشکار میکنه. ولی اکثرا گل نمیکنند.
یه دسته دیگه درست ظاهری موافق با دسته قبلی دارند اما این ظاهر در باطن هم وجود داره. معمولا چنین بازیکن هایی وقتی به سمت توپ میرند تمرکز رو توی مغزشون ایجاد کردند و دیگه نگاه کردن به اطراف یا دروازه و هوادارا ذهنیتشون رو خراب نمیکنه. این دسته طوری قدم برمیدارند که حتی مربی قبل از زدن بهش مطمئن تر میشه و حتی به خودش اجازه میده اخرین توصیه رو هم بهش داشته باشه و میدونه که تمرکز بازیکن با این حرف خراب نمیشه. این دسته خیلی راحت پنالتی میزنند و میشه گفته احتمال خراب کردنشون خیلی خیلی خیلی کم هست. اونقدر روحیه خوبی نشون میدهند که گلر کاملا خودش رو از پیش باخته میبینه و حتی اگر پنالتی گیر هم باشه ترجیح میده این توپ رو 50-50 کنه!
یه گروه دیگه اونهایی هستند که با غرور رفتار میکنند. گل کردنش برای من کاری نداره. خیلی مصمم میره و میزنه و خرابکاری هم زیاد پیش میاد. معمولا کسی ازشون انتظار خراب کردن نداره ولی اینکار رو میکنند. من همیشه حس میکنم که مربی ها وقتی اون پنالتی رو تعیین کردند به این فکر میکردند که میدونم ممکنه خراب کنه ولی خب به این ندم به کی بدم پنالتی رو؟ یعنی کسانی هستند که هم هوادار و هم افکار بیننده انتظار داره اون شخص پنالتی بزنه.
وقتی خراب میشه شاید کسی به مربی خرده نگیره که چرا دادی به این بازیکن ولی خود مربی شاید یواشکی شصتش رو گاز بگیره و به خودش بگه دیدی گفتم خراب میکنه ای کاش پنالتی رو بهش نداده بودم...
یه دسته بازیکنهایی هستند که نماد تعصب هستند. یازیکن هایی که در کتار همه جنگندگی ها و بازیهای درخشان تو این جور وقتها قلب هوادار ها رو میذارن تو قلم بندشون و میرن پشت توپ. به شدت بازیکنهای حساسی هستند و احساسی و شاید کسی باور نمیکنه که پشت اون ظاهر همیشه استوار ، اون بازیکن مثل یه پسر بچه احساساتی شده هست که نیاز به نوازش و آرامش خاص خودش داره . خیلی محبوبه و خدایا چی میشه گفت ؟ در غالب اوقات اون بازیکن پنالتیش رو خراب میکنه. گاها پیش میاد هوادار حاضره حتی اگر میبازیم پنالتی این بازیکن گل بشه ، حتی دوست نداره که اون بازیکن مقصر شکست بشه. احساس و تعصبی که به پیرهن داره باعث میشه نتونه کارش رو خوب انجام بده . درست مثل اینکه بین پزشکان این قضیه وجود داره که اگر مثلا بهترین جراح هم هستی بهتره جراحی پسر خودت رو به شخص دیگه ای بسپری چون دستت ممکنه بلرزه!
یه گروه دیگه جوان هستند. خود جوان تر ها دو دسته میشند . خلاصه اش کنم بازیکن جوانی که میره پشت توپ و از صد تا بازیکن تمام عیار بهتر میزنه. ساده میزنه یا محکم وسط و یا حتی یه ضربه تمام فنی روی زمین و گوشه و .. گاها دل و جرات خوبی از خودشون نشون میدهند و جایی میزنند که وقتی توپشون گل هم میشه همه میگن : (اوه اوه کجا هم زد!) این بازیکن همینجا خودش رو کاندید پنالتی زدن توی هر بازی ای میکنه که به پنالتی کشیده بشه. تو هر سن و تو هر تیم! اما گروه دیگه از این جوانها خراب میکنند. بیخیال میزنند و ظاهرا مهم نیست. اما کیه که ندونه فقط توی ظاهر داره نشون میده . مربی حتما بخاطر دادن پنالتی به این بازیکن باید حرف بشنوه . حتی گاهی اون بازیکن سالها بعد میشه رکن اون تیم و ستاره اما هوادارا هیچوقت اون پنالتیش رو فراموش نمیکنند.
بین همه این دسته ها یه دست دیگه هم هست. بازیکنهایی که تیم روشون حساب میکنه . اونها این مسئولیت رو بخوبی درک میکنند و میدونند که باید از خودشون دور بشند و برن تو جلد تیم. امانتداری میکنند و بدون اینکه برای خودشون قفس و یا آزادی نا بجا ایجاد کنند میرند و یه پنالتی صد در صدی میزنند و بار رو از شونه به خوبی زمین میذارند.
----
گلر ها چی؟
واقعا نمیشه خیلی بهشون ایراد گرفت. اگه هیچی نگیرند هم چیزی ازشون کم نمیشه حتی اگر بزرگترین گلرها باشند . کار سختی دارند واقعا
اما گاهی شیرین میکارند. و یه تنه کارایی میکنند که همه 4 تا شاخ در میارند حتی طرفدارنش.
بی شک تعیین کننده هستند خیلی هم تعیین کننده. روحیه شون توی روحیه پنالتی زن های خودی و حریف تاثیر فراوانی داره. حتی اگر ظاهری باشه
توی این قضیه شاید فقط حس ششم مهم باشه و آمادگی و شانس و صد البته تمرکز و تمرکز.
پنالتی ها اونقدر آبستن شانس و حوادث و توان غیر فنی هست که هر تیم ضعیفی جلوی تیم قوی تر قطعا ترجیح میده بازی به پنالتی بره چون اونجا برای خودش شانس قائل هست.
طولانی شد . ولی خیلی خلاصه کردم :دی
خیلی نکات وجود داره برای بازی دیشب . حالا از عوامل قبلی که مربوط یه هفته اخیر بشه هست تا ... / اما چیزی که خیلی مورد توجه هست اون ده تا (کمتر و بیشتر) ضربه انتهایی بازی هست. بهونه خوبی هست که درباره این ضربات حرف بزنیم. برای هر جمله ای مثالهایی تاریخی و زیبا بیاد میارم که باعث طولانی شدن میشه و به همین دلیل اونها رو فاکتور گرفتم
این ضربات که به نظر من میشه اونها رو سحرانگیز یا جادویی یا با چنین صفاتی مورد خطاب قرار داد. ضربه های پنالتی.
یه پنالتی به خودی خود ویژه هست. وقتی تو بازیهای بزرگ و بزرگتر پیش میاد خیلی ویژه تر میشه و نهایتا وقتی میرسه به ضیافت آخر بازی دیگه اسمش پنالتی نیست. اسمش جادوگریه/ اسمش میشه تمرکز / اسمش میشه استرس و یا شاید ترس.
خیلی بازیهایی رو دیدیم که با پنالتی سرنوشت دو تیم بزرگ رقم خورده یا سرنوشت یه جام و و و اما واقعا چه اتفاقی میافته که مارادونا،بکهام،باجو و خیلی های دیگه از بزرگان که گلهای خیلی برجسته ای در طول بازیگیری میزنن تو اون لحظه خاص از زدن یه ضربه ساده و مطمئن عاجز میشن و سرنوشت تیمشون رو به آه های هوادارانشون گره میزنند.
یاد جمله قشنگ حاج رضایی میافتم که یادم نیست این رو به نقل از چه کسی میگفت اما جمله فوقالعاده ای هست : مردم برای دیدن گلهای مهاجمین بلیط میخرند ولی این گلر ها هستند که نتیجه ها رو رقم میزنند.
برای زننده پنالتی واقعا که گلر بزرگتر میشه و دروازه کوچیکتر!
خیلی بازیکن ها رو دیدم که پنالتی زدند چه موفق و چه نا موفق. میشه اونها رو به دسته هایی مختلف تقسیم کرد.
یه عده وقتی به سمت نقطه و توپ حرکت میکنند خودشون رو کاملا ریلکس و بیخیال! نشون میدهند ولی این ظاهر هست . تو این دسته میشه دقیقا حس کرد که بازیکن شرایط خاصی رو داره ولی داره خودش رو آروم نشون میده. خیلی از این دست پنالتی زن ها بعد از کاشتن توپ پشت به دروازه چند قدم میرند و برمیگردن به زمین یا توپ نگاهی ساده میکنند و در کسری از ثانیه بعد شنیدن سوت سریع میرند یه ضربه با حال هوای خودشون میزنند و خراب میکنند. البته همونطور که شانس همیشه هست گاها توپشون گل هم میشه و عکس العمل بعدشون هم این حال و هوای قبلی رو بهتر آشکار میکنه. ولی اکثرا گل نمیکنند.
یه دسته دیگه درست ظاهری موافق با دسته قبلی دارند اما این ظاهر در باطن هم وجود داره. معمولا چنین بازیکن هایی وقتی به سمت توپ میرند تمرکز رو توی مغزشون ایجاد کردند و دیگه نگاه کردن به اطراف یا دروازه و هوادارا ذهنیتشون رو خراب نمیکنه. این دسته طوری قدم برمیدارند که حتی مربی قبل از زدن بهش مطمئن تر میشه و حتی به خودش اجازه میده اخرین توصیه رو هم بهش داشته باشه و میدونه که تمرکز بازیکن با این حرف خراب نمیشه. این دسته خیلی راحت پنالتی میزنند و میشه گفته احتمال خراب کردنشون خیلی خیلی خیلی کم هست. اونقدر روحیه خوبی نشون میدهند که گلر کاملا خودش رو از پیش باخته میبینه و حتی اگر پنالتی گیر هم باشه ترجیح میده این توپ رو 50-50 کنه!
یه گروه دیگه اونهایی هستند که با غرور رفتار میکنند. گل کردنش برای من کاری نداره. خیلی مصمم میره و میزنه و خرابکاری هم زیاد پیش میاد. معمولا کسی ازشون انتظار خراب کردن نداره ولی اینکار رو میکنند. من همیشه حس میکنم که مربی ها وقتی اون پنالتی رو تعیین کردند به این فکر میکردند که میدونم ممکنه خراب کنه ولی خب به این ندم به کی بدم پنالتی رو؟ یعنی کسانی هستند که هم هوادار و هم افکار بیننده انتظار داره اون شخص پنالتی بزنه.
وقتی خراب میشه شاید کسی به مربی خرده نگیره که چرا دادی به این بازیکن ولی خود مربی شاید یواشکی شصتش رو گاز بگیره و به خودش بگه دیدی گفتم خراب میکنه ای کاش پنالتی رو بهش نداده بودم...
یه دسته بازیکنهایی هستند که نماد تعصب هستند. یازیکن هایی که در کتار همه جنگندگی ها و بازیهای درخشان تو این جور وقتها قلب هوادار ها رو میذارن تو قلم بندشون و میرن پشت توپ. به شدت بازیکنهای حساسی هستند و احساسی و شاید کسی باور نمیکنه که پشت اون ظاهر همیشه استوار ، اون بازیکن مثل یه پسر بچه احساساتی شده هست که نیاز به نوازش و آرامش خاص خودش داره . خیلی محبوبه و خدایا چی میشه گفت ؟ در غالب اوقات اون بازیکن پنالتیش رو خراب میکنه. گاها پیش میاد هوادار حاضره حتی اگر میبازیم پنالتی این بازیکن گل بشه ، حتی دوست نداره که اون بازیکن مقصر شکست بشه. احساس و تعصبی که به پیرهن داره باعث میشه نتونه کارش رو خوب انجام بده . درست مثل اینکه بین پزشکان این قضیه وجود داره که اگر مثلا بهترین جراح هم هستی بهتره جراحی پسر خودت رو به شخص دیگه ای بسپری چون دستت ممکنه بلرزه!
یه گروه دیگه جوان هستند. خود جوان تر ها دو دسته میشند . خلاصه اش کنم بازیکن جوانی که میره پشت توپ و از صد تا بازیکن تمام عیار بهتر میزنه. ساده میزنه یا محکم وسط و یا حتی یه ضربه تمام فنی روی زمین و گوشه و .. گاها دل و جرات خوبی از خودشون نشون میدهند و جایی میزنند که وقتی توپشون گل هم میشه همه میگن : (اوه اوه کجا هم زد!) این بازیکن همینجا خودش رو کاندید پنالتی زدن توی هر بازی ای میکنه که به پنالتی کشیده بشه. تو هر سن و تو هر تیم! اما گروه دیگه از این جوانها خراب میکنند. بیخیال میزنند و ظاهرا مهم نیست. اما کیه که ندونه فقط توی ظاهر داره نشون میده . مربی حتما بخاطر دادن پنالتی به این بازیکن باید حرف بشنوه . حتی گاهی اون بازیکن سالها بعد میشه رکن اون تیم و ستاره اما هوادارا هیچوقت اون پنالتیش رو فراموش نمیکنند.
بین همه این دسته ها یه دست دیگه هم هست. بازیکنهایی که تیم روشون حساب میکنه . اونها این مسئولیت رو بخوبی درک میکنند و میدونند که باید از خودشون دور بشند و برن تو جلد تیم. امانتداری میکنند و بدون اینکه برای خودشون قفس و یا آزادی نا بجا ایجاد کنند میرند و یه پنالتی صد در صدی میزنند و بار رو از شونه به خوبی زمین میذارند.
----
گلر ها چی؟
واقعا نمیشه خیلی بهشون ایراد گرفت. اگه هیچی نگیرند هم چیزی ازشون کم نمیشه حتی اگر بزرگترین گلرها باشند . کار سختی دارند واقعا
اما گاهی شیرین میکارند. و یه تنه کارایی میکنند که همه 4 تا شاخ در میارند حتی طرفدارنش.
بی شک تعیین کننده هستند خیلی هم تعیین کننده. روحیه شون توی روحیه پنالتی زن های خودی و حریف تاثیر فراوانی داره. حتی اگر ظاهری باشه
توی این قضیه شاید فقط حس ششم مهم باشه و آمادگی و شانس و صد البته تمرکز و تمرکز.
پنالتی ها اونقدر آبستن شانس و حوادث و توان غیر فنی هست که هر تیم ضعیفی جلوی تیم قوی تر قطعا ترجیح میده بازی به پنالتی بره چون اونجا برای خودش شانس قائل هست.
طولانی شد . ولی خیلی خلاصه کردم :دی
Bhrzk
مدیر بازنشسته
در راستای پست قشنگ جواد عزیز یه نکته رو من بگم در مورد آرایش پنالتی زن ها که همه یا سوال می کنند یا دوست دارند بدونند که چه جوری انتخاب می شوند .
پنالتی های 5 تایی آخر بازی یکی از نا جوانمردانه ترین لحظات فوتبال هستند که چیزی نزدیک به 70% مربوط به شانس است .
به طور کلی قاعده انتخاب بازیکن ها برای پنالتی زدن به این صورت است :
3 تا از پنالتی های 5 تایی از همه مهمتر هستند , اول , سوم و پنجم . درواقع کسی این 3 تا پنالتی رو گل کنه 90% برنده خواهد بود. برای همین :
پنالتی اول -> سخت ترین ضربه است و نیاز به روحیه بالایی داره که این پنالتی رو با روحیه ترین بازیکن می زند .
پنالتی سوم -> تاثیر گذار ترین پنالتی هست . پس این پنالتی رو بهترین پنالتی زن خواهد زد .
پنالتی پنجم -> تمام کننده ترین پنالتی خواهد بود . این ضربه مال با تجربه ترین پنالتی زن است .
حال , ممکن هست برخی از مربی ها سبک های متفاوتی رو پیش بگیرند . یکی از معروف ترین ها 2 از 5 است . یعنی شما 2 پنالتی اول را میزنید و امیدوارید که دروازبانتان خودش را نشان دهد . حال شما از 3 پنالتی باقی مانده یکی را بگیرید تمام است . این تصمیمی بود که مورینیو دیشب گرفت . اما پنالتی ها گل نشدند .
پنالتی های 5 تایی آخر بازی یکی از نا جوانمردانه ترین لحظات فوتبال هستند که چیزی نزدیک به 70% مربوط به شانس است .
به طور کلی قاعده انتخاب بازیکن ها برای پنالتی زدن به این صورت است :
3 تا از پنالتی های 5 تایی از همه مهمتر هستند , اول , سوم و پنجم . درواقع کسی این 3 تا پنالتی رو گل کنه 90% برنده خواهد بود. برای همین :
پنالتی اول -> سخت ترین ضربه است و نیاز به روحیه بالایی داره که این پنالتی رو با روحیه ترین بازیکن می زند .
پنالتی سوم -> تاثیر گذار ترین پنالتی هست . پس این پنالتی رو بهترین پنالتی زن خواهد زد .
پنالتی پنجم -> تمام کننده ترین پنالتی خواهد بود . این ضربه مال با تجربه ترین پنالتی زن است .
حال , ممکن هست برخی از مربی ها سبک های متفاوتی رو پیش بگیرند . یکی از معروف ترین ها 2 از 5 است . یعنی شما 2 پنالتی اول را میزنید و امیدوارید که دروازبانتان خودش را نشان دهد . حال شما از 3 پنالتی باقی مانده یکی را بگیرید تمام است . این تصمیمی بود که مورینیو دیشب گرفت . اما پنالتی ها گل نشدند .
کامل وجامع
من اینطوری پنالتی میزنم در اکثر مواقع گله:دی
ولی خب شرایط در برابر اون همه تماشاگر فرق میکنه
عالی بود جواد
Mohsen_14
مدیربازنشسته پاتوق
در مورد بازی دیشب کسی نظری نداره ؟
Erfan_Buffon
مدیر بازنشسته
بحث های جالبی در مورد پنالتی شد که جواد جان فکر کنم کامل توضیح داد اما اگه اجازه بدید یه چند موردی هست در مورد گلر ها سعی میکنم خیلی خلاصه بگم و البته یه بخشی رو هم از رو تجارب خودم میگم شاید از نظر بعضی ها اینطور نباشه
در کل پنالتی برای گلر به دو نوع تقسیم میشه یکی پنالتی که در بازی زده میشه یکی همون ضربات معروف پنالتی!!!
کلا واسه نتیجه گرفتن تو پنالتی چه برای زننده پنالتی و چه گلر روحیه و تمرکز و انگیزه حرف اول رو میزنه (اینو داشته باشید)
پنالتی گرفتن از بازیکن پنالتی زن ماهر در جریان بازی در 80 درصد موارد بسیار مشکلتر از ضربات معروف پنالتی هست دلیلشم اینه که در ضربات پنالتی همیشه روحیه و تمرکز گلر از زننده بالاتره در حالی که در جریان بازی به حسب نوع و جریان بازی این امر برای گلر متفاوته بدترین حالت واسه گلر اینه که در یک بازیه سرنوشت ساز که مثلا نتیجه مساوی باشه خود دچار خطای پنالت بشه در این مورد گلر نه روحیه آنچنانی داره نه تمرکز تنها چیزی که باعث پیروزیش میشه انگیزه است البته در چنین مواردی شاید پایین بودن روحیه و تمرکز برای زننده هم باشه اما در صورتی که زننده ضربه تیمش جلو باشه در نهایت آرامش ضربه شو میزنه شاید به همین دلیله اکثر بازیکن های بزرگ و پنالتی زن بیشتر در ضربات معروف پنالتی موقعیت ها رو به هدر میدن نمونش هم همین کریس رونالدو که شاید هیچکدم به یاد نداریم در جریان بازی پنالتی خراب کرده باشه و رو همین اصل هم انتظار میرفت مقابل بایرن توپو گل میکرد!!!
اما یه نوع دیگه از پنالتی واسه گلر همون ضربات پنجگانست حالا یه خورده اینور اونور تر!!!
در چنین مواردی برتری روحی تمرکز و انگیزه در 99 درصد با دروازه بانه چون اگه نگیره هیچکس خورده نمیگیره اگه بتونه ضربه رو مهار کنه شاید یه شبه ره صد ساله رو بره به همین دلیل سرشار از انگیزست!!! والبته کسایی که تمرین پنالتی کردن به این امر واقفن که در بیشتر موارد از پنج پنالتی دروازبان میتونه یکی رو مهار کنه یا خود بازیکن به هدرش میده و همین امر مزید بر علته که باز اون سه فاکتور مهم انگیزه روحیه و تمرکز به طرف دروازبان بره !!! در پایان اینو هم بگم که ضربات پنالتی طبیعتا در بازیهای حذفی اتفاق میوفه و بازی های حذفی هم به خودی خود حساسند و این امر باز رو اون سه فاکتور بالا که گقتم میتونه در بیشتر موارد به سود گلر تاثیر مثبت بذاره!!!
خواستم در مورد چگونه گرفتن ضربات پنالتی و موارد تاثیر گذار توسط گلر هم بگم که دیدم خیلی طولانی شده البته سعی کردم موارد بالا رو هم خلاصه کنم!!!
در کل پنالتی برای گلر به دو نوع تقسیم میشه یکی پنالتی که در بازی زده میشه یکی همون ضربات معروف پنالتی!!!
کلا واسه نتیجه گرفتن تو پنالتی چه برای زننده پنالتی و چه گلر روحیه و تمرکز و انگیزه حرف اول رو میزنه (اینو داشته باشید)
پنالتی گرفتن از بازیکن پنالتی زن ماهر در جریان بازی در 80 درصد موارد بسیار مشکلتر از ضربات معروف پنالتی هست دلیلشم اینه که در ضربات پنالتی همیشه روحیه و تمرکز گلر از زننده بالاتره در حالی که در جریان بازی به حسب نوع و جریان بازی این امر برای گلر متفاوته بدترین حالت واسه گلر اینه که در یک بازیه سرنوشت ساز که مثلا نتیجه مساوی باشه خود دچار خطای پنالت بشه در این مورد گلر نه روحیه آنچنانی داره نه تمرکز تنها چیزی که باعث پیروزیش میشه انگیزه است البته در چنین مواردی شاید پایین بودن روحیه و تمرکز برای زننده هم باشه اما در صورتی که زننده ضربه تیمش جلو باشه در نهایت آرامش ضربه شو میزنه شاید به همین دلیله اکثر بازیکن های بزرگ و پنالتی زن بیشتر در ضربات معروف پنالتی موقعیت ها رو به هدر میدن نمونش هم همین کریس رونالدو که شاید هیچکدم به یاد نداریم در جریان بازی پنالتی خراب کرده باشه و رو همین اصل هم انتظار میرفت مقابل بایرن توپو گل میکرد!!!
اما یه نوع دیگه از پنالتی واسه گلر همون ضربات پنجگانست حالا یه خورده اینور اونور تر!!!
در چنین مواردی برتری روحی تمرکز و انگیزه در 99 درصد با دروازه بانه چون اگه نگیره هیچکس خورده نمیگیره اگه بتونه ضربه رو مهار کنه شاید یه شبه ره صد ساله رو بره به همین دلیل سرشار از انگیزست!!! والبته کسایی که تمرین پنالتی کردن به این امر واقفن که در بیشتر موارد از پنج پنالتی دروازبان میتونه یکی رو مهار کنه یا خود بازیکن به هدرش میده و همین امر مزید بر علته که باز اون سه فاکتور مهم انگیزه روحیه و تمرکز به طرف دروازبان بره !!! در پایان اینو هم بگم که ضربات پنالتی طبیعتا در بازیهای حذفی اتفاق میوفه و بازی های حذفی هم به خودی خود حساسند و این امر باز رو اون سه فاکتور بالا که گقتم میتونه در بیشتر موارد به سود گلر تاثیر مثبت بذاره!!!
خواستم در مورد چگونه گرفتن ضربات پنالتی و موارد تاثیر گذار توسط گلر هم بگم که دیدم خیلی طولانی شده البته سعی کردم موارد بالا رو هم خلاصه کنم!!!
در راستای صحبت در مورد پنالتی من اینو اضافه کنم
تو ضیافت پنالتی های رئال و بایرن
به شدت همه ی بازیکن ها بد ضربه زدن،چه اونهایی که توپاشون گل نشد چه اونهایی که نشد
و نشون می داد چه استرس وحشتناکی روشون بود
با اینکه نویر و کاسیاس خوب توپ گرفتن به نظر من بازیکن ها خیلی بد ضربشون رو زدن
در هر صورت پنالتی واقعا 50/50 هست
و نمیشه اسم پنالتی بیاد و یاد چهره ی مغموم باجو نیافتم!شاید یکی از تراژیک ترین صحنه های فوتبالی ست از دید من
تو ضیافت پنالتی های رئال و بایرن
به شدت همه ی بازیکن ها بد ضربه زدن،چه اونهایی که توپاشون گل نشد چه اونهایی که نشد
و نشون می داد چه استرس وحشتناکی روشون بود
با اینکه نویر و کاسیاس خوب توپ گرفتن به نظر من بازیکن ها خیلی بد ضربشون رو زدن
در هر صورت پنالتی واقعا 50/50 هست
و نمیشه اسم پنالتی بیاد و یاد چهره ی مغموم باجو نیافتم!شاید یکی از تراژیک ترین صحنه های فوتبالی ست از دید من
- تاریخ عضویت
- 20 ژوئن 2005
- نوشته‌ها
- 1,263
- لایک‌ها
- 1,395
فکر دل ما رو هم بکنید. اگه ایتالیا 100 بار دیگه هم قهرمان بشه من هیچ وقت تلخی اون فینال و فینال یورو 2000 یادم نمیره
اصولا هر وقت بحث پنالتی میشه ما یاد بدبختی هایی میفتیم که از این پنالتی های لعنتی نصیبمون شد . وفقط سال 2006 اندک مرهمی بود بر زخمهای چندین ساله ما ایتالیایی ها
JVD
همکار بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 30 آپریل 2010
- نوشته‌ها
- 5,650
- لایک‌ها
- 6,500
- سن
- 40
درود
در ادامه اون بحث پنالتی ها که مطرح شد و توضیحاتی که دوستان دادند ، دیروز هم یک مطلبی در ایسنا دیدم که به نظرم جالب بود.
یه مقداری طولانی هست برای همین اون قسمت ها کلیدی و یا ریز رو بلد کردم برای دوستانی که حوصله کلش رو ندارند:دی
يك ضربه پنالتي علمي چگونه به گل تبديل مي‌شود؟
زماني كه بازيكنان بزرگ فوتبال جهان مانند، مارادونا، باتيستوتا، باجو و همين اواخر رونالدو و مسي ضربات پنالتي را از دست دادند، سوالي كه مطرح شد اين بود كه چگونه بازيكناني كه بارها از فواصل دورتر و شرايط به مراتب سخت‌تر موفق به گلزني شده‌اند نمي‌توانند از فاصله 11 متري اين كار ساده را انجام دهند؟
(ايسنا)، زدن ضربه‌ي پنالتي روي كاغذ آسان‌ترين كار در دنياي فوتبال است. گل كردن توپ 450 گرمي از فاصله 11 متري مقابل دروازه‌اي كه 7 متر و 32 سانتي متر طول و 2 متر و 44 سانتي متر ارتفاع دارد نبايد كار سختي باشد. آن هم در شرايطي كه قد يك دروازه بان نهايت دومتر است! اما شمار پنالتي‌هاي فراوان از دست رفته خصوصا در پايان بازي، نشان مي‌دهد كه اين همه‌ي ماجرا نيست. ايستادن پشت ضربه پنالتي يكي از پرفشارترين و استرس زاترين لحظه‌هاي فوتبال است. پنالتي زدن به همان اندازه كه به مسايل جسماني وابسته است، نوعي بازي رواني است.
در يكي از آخرين ديدارهاي كه ضيافت پنالتي‌ها تكليف تيم برنده را مشخص كرد، بايرن مونيخ در زمين رئال مادريد اين تيم را شكست داد. نكته جالب اين كه از 9 ضربه پنالتي تنها 4 مورد به گل تبديل شد كه آماري كمتر از 50 درصد بود. در حالي كه آمار پنالتي‌هاي وسط بازي چيزي حدود 80 درصد است. اين افت آمار كاملا معنادار است و دلايل خاص خود را دارد. دلايلي كه مطمئنا به مهارت فوتبالي بازيكنان يا جادوي دروازه‌بان ها ربطي ندارد!
هنگامي كه پشت كه ضربه پنالتي مي‌ايستيد بايد به مسايل مختلفي توجه داشته باشيد. اول از همه نبايد اعتماد به نفس بيش از حد داشته ، اما بايد از توانايي‌هاي خود آگاه باشيد. دوما اين كه سعي نكنيد از روانشناس معكوس استفاده كند، چون دروازه‌بان هم احتمالا همين كار را مي‌كند.
پنالتي مسي به تير دروازه خورد تا چلسي فيناليست ليگ قهرمانان اروپا شود
تحقيقات نشان‌داده اند كه بهترين پنالتي‌ها را كساني مي‌زنند كه به عكس العمل دروازه‌بان توجهي ندارند. اين افراد كساني هستند كه موقعيت دروازه‌بان را در نظر نمي‌گيرند و با سبك و استراتژي خودشان به توپ ضربه مي‌زنند. در نهايت موضوعي كه اهميت زيادي دارد، اين است كه بازيكن با حركات چشم و بدن خود باعث لو رفتن مسير توپ نشود. با اين حال گفتن اين حرف‌ها از انجام دادنش آسان‌تر است. به كمك دستورالعمل زير بازيكنان مي‌توانند دقت ضربه‌هاي پنالتي خود را افزايش داده و احتمالا تيمشان را نجات دهيد.
1ـ تفاوت پنالتي حين بازي و ضربات پنالتي آخر بازي
ضربه پنالتي حين بازي از نظر ماهيت مشابه ضربات پنالتي آخر بازي است، ولي از حيث قوانين با يكديگر تفاوت دارند. با اين حال اين دستورالعمل براي هر دو نوع ضربه صدق مي‌كند و از استراتژي‌ها و تاكتيك‌هاي آن مي‌توان هم در ضربه پنالتي حين بازي و هم در ضربات پنالتي آخر بازي استفاده كرد.
* ضربه پنالتي حين بازي بر اساس قانون 14 ضربه پنالتي زده مي‌شود. اين ضربه نوعي ضربه آزاد است كه از فاصله 12 ياردي ( 11 متري) خط دروازه زده مي‌شود و فقط دروازه‌بان تيم مدافع بين زننده ضربه پنالتي و دروازه خودي قرار مي‌گيرد.
* ضربات پنالتي آخر بازي در پايان مسابقه‌هاي تورنمنت‌ها اتفاق مي‌افتد، نتيجه اين ضربه‌ها جزء نتيجه بازي محسوب نمي‌شود و تنها در صورتي كه دو تيم مساوي شوند، براي تعيين تيم راه يافته به مرحله بعد است. اگر چه فرايند اين ضربات مشابه پنالتي‌هاي حين بازي است، اما با قانون 14 منطبق نيست و در بخش‌هاي متمم قانون در نظر گرفته شده است.
2ـ در جلسات تمرين روي تمركز و آرامش خود كار كنيد
پيش از اين كه در موقعيت زدن ضربه پنالتي قرار بگيريد، بايد بخشي از تمرين‌هاي خود را به تكنيك‌هاي حفظ خونسردي در شرايط بحراني اختصاص دهيد.
* ياد بگيريد كه چگونه بايد تمركزتان را حفظ كنيد.
* تمرين كنيد تا بتوانيد تحت فشار خونسردي خود را حفظ كنيد. درباره اتفاقات بد احتمالي فكر نكنيد. تمرين‌هاي ذهني روزانه به شما كمك مي‌كند در شرايط بحراني بتوانيد احساساتتان را كنترل كنيد.
* سعي كنيد موضوعات مثبتي را در ذهن خود مجسم كنيد.
3ـ از نقاط قوت خود آگاه شويد
قبل از اين كه پشت ضربه پنالتي قرار بگيريد، حتما لازم است براي زدن پنالتي تمرين كنيد. از قبل بايد از نقاط قوت خود در ضربه هاي پنالتي آگاه باشيد و روي آن‌ها تمرين كنيد. وقتي تحت فشار هستيد، در صورتي كه قبلا تمرين پنالتي كرده باشيد، كارتان خيلي راحت‌تر مي‌شود .
در ذهن خود روي نقطه‌اي كه مي‌خواهيد توپ را به آنجا بفرستيد متمركز شويد ولي از چشمتان استفاده نكنيد
4ـ از تصور دروازه‌بان نسبت به تاكتيك‌هايتان آگاه شويد.
دروازه‌بان‌ها بلدند كه چطور با درك حركات پنالتي زن، ضربه پنالتي را مهار كنند.
* دروازه‌بان از سبك بازي شما آشنا است و بر اساس بازي‌هاي قبلي، مي‌تواند حدس بزند كه چگونه پنالتي مي‌زنيد. با اين حال ، او هنوز بايد چند لحظه قبل از زدن ضربه از روي حركات شما مسير توپ را حدس بزند. به همين دليل بايد مراقب حركات چشم و پاي خود باشيد، چون دروازه‌بان به دقت مراقب شما است.
* اگر دروازه‌بان قبل از زدن ضربه مي‌خواست با شما حرف بزند، توجهي نكنيد. به ياد داشته باشيد كه دروازه‌بان سعي مي‌كند حواستان را پرت كند.
* اگر دروازه‌بان كاري مي‌كند كه حواستان را پرت كند، به او نگاه نكنيد، اين يك تاكتيك آگاهانه براي از بين بردن تمركز شما است. از جمله نمونه‌هاي معروف اين تاكتيك مي‌توان به رقص پاي بروس گرابيلار دروازه‌بان ليورپول در رقابت‌هاي ليگ قهرمانان سال 1984 اشاره كرد.
* سعي نكنيد با نگاه كردن به زاويه مخالف دروازه‌بان را گول بزنيد، دروازه‌بانان به خوبي از اين حقه مطلع هستند و اين استراتژي به شكست مي‌انجامد.
* حواستان باشد كه دروازه‌بان زاويه پاهاي شما را زير نظر دارد. كريس جونز كارشناس ورزشي مي‌گويد اگر پاهاي زننده ضربه در وضعيت زاويه بسته باشد، بازيكن راست پا توپ را به سمت راست دروازه‌بان (سمت چپ خودش) مي زند و اگر همين بازيكن راست پا، مستقيم به سمت توپ برود، ضربه را به سمت چپ دروازه‌بان (راست خودش) ارسال مي‌كند.
5ـ وقتي داور توپ را روي نقطه پنالتي قرار مي‌دهد ، جايگيري كرده و تاكتيك خود را مرور كنيد.
بسيار مهم است كه ضربه پنالتي را طوري بزنيد كه منطبق با توانايي‌هاي شما باشد. علاوه بر اين، بايد كمي «علم ورزش» را هم در ضربه خود لحاظ كنيد. به سرعت تصميم بگيريد كه كدام يك از رويكردهاي زير در اين لحظه مناسب شما است:
* شوت پر سرعت
سرعت ضربه پنالتي مورد بررسي قرار گرفته و به نظر مي‌رسد كه اگر ضربه به سرعت و با قدرت مناسب زده شود، عنصر غافلگيري را به پنالتي اضافه مي‌كند . اگر بتوانيد ظرف سه ثانيه پس از سوت داور، يك ضربه خوب و سريع به توپ بزنيد، احتمال موفقيت بالا مي‌رود.
* شوت باتاخير
در طرف مقابل، اگر بخواهيد دروازه‌بان را با جنگ رواني مغلوب كنيد، مي‌توانيد از زمان به نفع خود استفاده كنيد. چنانچه بيش از 13 ثانيه تاخير داشته باشيد، تمركز دروازه‌بان به هم مي‌خورد.
* منتظر حركت دروازه‌بان بمانيد
در اين صورت بايد آماده باشيد كه به محض حركت دروازه‌بان، واكنش نشان دهيد.
* با «لكنت» به سمت توپ برويد
اين يك نوع حركت «كاذب» است كه باعث مي‌شود دروازه‌بان گيج شود. براي انجام اين كار بايد خيلي مراقب باشيد چون وقتي شروع به حركت مي‌كنيد نمي‌توانيد درست قبل از ضربه زدن به توپ به طور كامل متوقف شويد. در غير اين صورت، داور گل را نمي‌پذيرد.
6 ـ در ذهن خود روي نقطه‌اي كه مي‌خواهيد توپ را به آنجا بفرستيد متمركز شويد ولي از چشمتان استفاده نكنيد.
همان طور كه پيش از اين شرح داده شد، دروازه‌بان چشمان شما را زير نظر دارد و هرچه بيشتر نگران باشيد، بيشتر احتمال دارد كه با چشمان‌تان روي نقطه مورد نظر خيره شويد. نكات زير مي‌تواند براي جلوگيري از اين اتفاق موثر باشد:
* قبل از حركت به سمت توپ، نقطه‌اي را كه مي‌خواهيد توپ را به طرف آن ارسال كنيد در ذهن خود مجسم كنيد.
* به دروازه‌بان نگاه نكنيد. براي راحتي كار مي‌توانيد تصور كنيد كه دروازه‌باني وجود ندارد.
* روي توپ تمركز كنيد. در تمام مدت چشمتان را روي توپ نگه داريد و متمركز باقي بمانيد. اگر تمركزتان را از دست بدهيد، آرامش خود را نيز خواهيد باخت.
7ـ وقتي داور در سوت خود دميد، به توپ ضربه بزنيد.
قبل از اين كار بايد تصميم بگيريد كه آيا در ضربه‌تان اولويت با دقت است يا با قدرت. اين تصميم نوع ضربه شما را مشخص مي‌كند و پس از آن، طبق پيشنهادهاي زير به توپ ضربه بزنيد:
* دقت: اگر مي‌خواهيد كه دقت مقدم بر قدرت باشد، با بخش دروني پا به توپ ضربه بزنيد.
* قدرت: گاهي اوقات يك ضربه پرقدرت براي عبور دادن توپ از دروازه‌بان كافي است. در صورتي كه توپ با سرعت 80 مايل در ساعت (128 كيلومتر در ساعت) شوت شود، ظرف 500 ميلي ثانيه به خط دروازه مي‌رسد در حالي كه دروازه‌بان براي حركت از مركز دروازه‌بان به طرف تيرها به 600 ميلي ثانيه زمان نياز دارد. براي اين منظور بايد با روي پا به توپ ضربه بزنيد.
* تنها چهار تا شش قدم از توپ فاصله بگيرد و مستقيم به سمت آن گام برداريد (بررسي نشان مي‌دهد كه اين موفق‌ترين رويكرد ممكن است). توپ را با ارتفاع كم به فاصله 3 اينچي (7.5 سانتي‌متري) تير دروازه نشان برويد. كريس جونز مي‌گويد كه ضربه‌هاي كم ارتفاعي كه از روي دورخيز كوتاه و مستقيم زده شوند، «غير قابل مهار» هستند.
* هوشيار باشيد
وقتي به توپ ضربه مي‌زنيد تصور نكنيد كه كار تمام شده است. هميشه آماده استفاده از توپ‌هاي برگشتي باشيد ولي مراقب باشيد كه فقط در صورتي كه دروازه‌بان توپ را دفع كند، خودتان مي‌توانيد مجددا به آن ضربه بزنيد. در صورتي كه توپ به تير دروازه برخورد كند، زننده ضربه نمي‌تواند قبل از ساير بازيكنان توپ را لمس كند.
در پايان بايد به اين نكته اشاره كه فارغ از تمام مسائل شانس و اقبال هم بي ترديد در نتيجه‌ي ضربات پنالتي تاثير دارد. چه بسيار ضرباتي كه با خوش شانسي حتي با وجود عكس العمل مناسب از سوي دروازه‌بان به داخل دروازه غلتيده و ضربات زيادي كه با دقت نواخته شده اما به گل تبديل نشده است.
روبی جان اون ایتالیای محبوب و بدشانس رو باید در ضربات پنالتی استثنا کرد :دی ما از این عذاب رها نمیشیم واقعا.
اون توپ باجو تلخترین پنالتی عمر من خواهد بود. امیدوارم هیچ وقت پنالتی ای تلخ تر رو نبینم چون تحملش فقط درد هست و درد. صحنه اش هیچ وقت از جلو چشمم نمیره. در همین راستا یه اعتراف میکنم. توی اون پست قبلی گفتم که
دوستان شاد باشید
در ادامه اون بحث پنالتی ها که مطرح شد و توضیحاتی که دوستان دادند ، دیروز هم یک مطلبی در ایسنا دیدم که به نظرم جالب بود.
یه مقداری طولانی هست برای همین اون قسمت ها کلیدی و یا ریز رو بلد کردم برای دوستانی که حوصله کلش رو ندارند:دی
يك ضربه پنالتي علمي چگونه به گل تبديل مي‌شود؟
زماني كه بازيكنان بزرگ فوتبال جهان مانند، مارادونا، باتيستوتا، باجو و همين اواخر رونالدو و مسي ضربات پنالتي را از دست دادند، سوالي كه مطرح شد اين بود كه چگونه بازيكناني كه بارها از فواصل دورتر و شرايط به مراتب سخت‌تر موفق به گلزني شده‌اند نمي‌توانند از فاصله 11 متري اين كار ساده را انجام دهند؟
(ايسنا)، زدن ضربه‌ي پنالتي روي كاغذ آسان‌ترين كار در دنياي فوتبال است. گل كردن توپ 450 گرمي از فاصله 11 متري مقابل دروازه‌اي كه 7 متر و 32 سانتي متر طول و 2 متر و 44 سانتي متر ارتفاع دارد نبايد كار سختي باشد. آن هم در شرايطي كه قد يك دروازه بان نهايت دومتر است! اما شمار پنالتي‌هاي فراوان از دست رفته خصوصا در پايان بازي، نشان مي‌دهد كه اين همه‌ي ماجرا نيست. ايستادن پشت ضربه پنالتي يكي از پرفشارترين و استرس زاترين لحظه‌هاي فوتبال است. پنالتي زدن به همان اندازه كه به مسايل جسماني وابسته است، نوعي بازي رواني است.
در يكي از آخرين ديدارهاي كه ضيافت پنالتي‌ها تكليف تيم برنده را مشخص كرد، بايرن مونيخ در زمين رئال مادريد اين تيم را شكست داد. نكته جالب اين كه از 9 ضربه پنالتي تنها 4 مورد به گل تبديل شد كه آماري كمتر از 50 درصد بود. در حالي كه آمار پنالتي‌هاي وسط بازي چيزي حدود 80 درصد است. اين افت آمار كاملا معنادار است و دلايل خاص خود را دارد. دلايلي كه مطمئنا به مهارت فوتبالي بازيكنان يا جادوي دروازه‌بان ها ربطي ندارد!
هنگامي كه پشت كه ضربه پنالتي مي‌ايستيد بايد به مسايل مختلفي توجه داشته باشيد. اول از همه نبايد اعتماد به نفس بيش از حد داشته ، اما بايد از توانايي‌هاي خود آگاه باشيد. دوما اين كه سعي نكنيد از روانشناس معكوس استفاده كند، چون دروازه‌بان هم احتمالا همين كار را مي‌كند.
پنالتي مسي به تير دروازه خورد تا چلسي فيناليست ليگ قهرمانان اروپا شود
تحقيقات نشان‌داده اند كه بهترين پنالتي‌ها را كساني مي‌زنند كه به عكس العمل دروازه‌بان توجهي ندارند. اين افراد كساني هستند كه موقعيت دروازه‌بان را در نظر نمي‌گيرند و با سبك و استراتژي خودشان به توپ ضربه مي‌زنند. در نهايت موضوعي كه اهميت زيادي دارد، اين است كه بازيكن با حركات چشم و بدن خود باعث لو رفتن مسير توپ نشود. با اين حال گفتن اين حرف‌ها از انجام دادنش آسان‌تر است. به كمك دستورالعمل زير بازيكنان مي‌توانند دقت ضربه‌هاي پنالتي خود را افزايش داده و احتمالا تيمشان را نجات دهيد.
1ـ تفاوت پنالتي حين بازي و ضربات پنالتي آخر بازي
ضربه پنالتي حين بازي از نظر ماهيت مشابه ضربات پنالتي آخر بازي است، ولي از حيث قوانين با يكديگر تفاوت دارند. با اين حال اين دستورالعمل براي هر دو نوع ضربه صدق مي‌كند و از استراتژي‌ها و تاكتيك‌هاي آن مي‌توان هم در ضربه پنالتي حين بازي و هم در ضربات پنالتي آخر بازي استفاده كرد.
* ضربه پنالتي حين بازي بر اساس قانون 14 ضربه پنالتي زده مي‌شود. اين ضربه نوعي ضربه آزاد است كه از فاصله 12 ياردي ( 11 متري) خط دروازه زده مي‌شود و فقط دروازه‌بان تيم مدافع بين زننده ضربه پنالتي و دروازه خودي قرار مي‌گيرد.
* ضربات پنالتي آخر بازي در پايان مسابقه‌هاي تورنمنت‌ها اتفاق مي‌افتد، نتيجه اين ضربه‌ها جزء نتيجه بازي محسوب نمي‌شود و تنها در صورتي كه دو تيم مساوي شوند، براي تعيين تيم راه يافته به مرحله بعد است. اگر چه فرايند اين ضربات مشابه پنالتي‌هاي حين بازي است، اما با قانون 14 منطبق نيست و در بخش‌هاي متمم قانون در نظر گرفته شده است.
2ـ در جلسات تمرين روي تمركز و آرامش خود كار كنيد
پيش از اين كه در موقعيت زدن ضربه پنالتي قرار بگيريد، بايد بخشي از تمرين‌هاي خود را به تكنيك‌هاي حفظ خونسردي در شرايط بحراني اختصاص دهيد.
* ياد بگيريد كه چگونه بايد تمركزتان را حفظ كنيد.
* تمرين كنيد تا بتوانيد تحت فشار خونسردي خود را حفظ كنيد. درباره اتفاقات بد احتمالي فكر نكنيد. تمرين‌هاي ذهني روزانه به شما كمك مي‌كند در شرايط بحراني بتوانيد احساساتتان را كنترل كنيد.
* سعي كنيد موضوعات مثبتي را در ذهن خود مجسم كنيد.
3ـ از نقاط قوت خود آگاه شويد
قبل از اين كه پشت ضربه پنالتي قرار بگيريد، حتما لازم است براي زدن پنالتي تمرين كنيد. از قبل بايد از نقاط قوت خود در ضربه هاي پنالتي آگاه باشيد و روي آن‌ها تمرين كنيد. وقتي تحت فشار هستيد، در صورتي كه قبلا تمرين پنالتي كرده باشيد، كارتان خيلي راحت‌تر مي‌شود .
در ذهن خود روي نقطه‌اي كه مي‌خواهيد توپ را به آنجا بفرستيد متمركز شويد ولي از چشمتان استفاده نكنيد
4ـ از تصور دروازه‌بان نسبت به تاكتيك‌هايتان آگاه شويد.
دروازه‌بان‌ها بلدند كه چطور با درك حركات پنالتي زن، ضربه پنالتي را مهار كنند.
* دروازه‌بان از سبك بازي شما آشنا است و بر اساس بازي‌هاي قبلي، مي‌تواند حدس بزند كه چگونه پنالتي مي‌زنيد. با اين حال ، او هنوز بايد چند لحظه قبل از زدن ضربه از روي حركات شما مسير توپ را حدس بزند. به همين دليل بايد مراقب حركات چشم و پاي خود باشيد، چون دروازه‌بان به دقت مراقب شما است.
* اگر دروازه‌بان قبل از زدن ضربه مي‌خواست با شما حرف بزند، توجهي نكنيد. به ياد داشته باشيد كه دروازه‌بان سعي مي‌كند حواستان را پرت كند.
* اگر دروازه‌بان كاري مي‌كند كه حواستان را پرت كند، به او نگاه نكنيد، اين يك تاكتيك آگاهانه براي از بين بردن تمركز شما است. از جمله نمونه‌هاي معروف اين تاكتيك مي‌توان به رقص پاي بروس گرابيلار دروازه‌بان ليورپول در رقابت‌هاي ليگ قهرمانان سال 1984 اشاره كرد.
* سعي نكنيد با نگاه كردن به زاويه مخالف دروازه‌بان را گول بزنيد، دروازه‌بانان به خوبي از اين حقه مطلع هستند و اين استراتژي به شكست مي‌انجامد.
* حواستان باشد كه دروازه‌بان زاويه پاهاي شما را زير نظر دارد. كريس جونز كارشناس ورزشي مي‌گويد اگر پاهاي زننده ضربه در وضعيت زاويه بسته باشد، بازيكن راست پا توپ را به سمت راست دروازه‌بان (سمت چپ خودش) مي زند و اگر همين بازيكن راست پا، مستقيم به سمت توپ برود، ضربه را به سمت چپ دروازه‌بان (راست خودش) ارسال مي‌كند.
5ـ وقتي داور توپ را روي نقطه پنالتي قرار مي‌دهد ، جايگيري كرده و تاكتيك خود را مرور كنيد.
بسيار مهم است كه ضربه پنالتي را طوري بزنيد كه منطبق با توانايي‌هاي شما باشد. علاوه بر اين، بايد كمي «علم ورزش» را هم در ضربه خود لحاظ كنيد. به سرعت تصميم بگيريد كه كدام يك از رويكردهاي زير در اين لحظه مناسب شما است:
* شوت پر سرعت
سرعت ضربه پنالتي مورد بررسي قرار گرفته و به نظر مي‌رسد كه اگر ضربه به سرعت و با قدرت مناسب زده شود، عنصر غافلگيري را به پنالتي اضافه مي‌كند . اگر بتوانيد ظرف سه ثانيه پس از سوت داور، يك ضربه خوب و سريع به توپ بزنيد، احتمال موفقيت بالا مي‌رود.
* شوت باتاخير
در طرف مقابل، اگر بخواهيد دروازه‌بان را با جنگ رواني مغلوب كنيد، مي‌توانيد از زمان به نفع خود استفاده كنيد. چنانچه بيش از 13 ثانيه تاخير داشته باشيد، تمركز دروازه‌بان به هم مي‌خورد.
* منتظر حركت دروازه‌بان بمانيد
در اين صورت بايد آماده باشيد كه به محض حركت دروازه‌بان، واكنش نشان دهيد.
* با «لكنت» به سمت توپ برويد
اين يك نوع حركت «كاذب» است كه باعث مي‌شود دروازه‌بان گيج شود. براي انجام اين كار بايد خيلي مراقب باشيد چون وقتي شروع به حركت مي‌كنيد نمي‌توانيد درست قبل از ضربه زدن به توپ به طور كامل متوقف شويد. در غير اين صورت، داور گل را نمي‌پذيرد.
6 ـ در ذهن خود روي نقطه‌اي كه مي‌خواهيد توپ را به آنجا بفرستيد متمركز شويد ولي از چشمتان استفاده نكنيد.
همان طور كه پيش از اين شرح داده شد، دروازه‌بان چشمان شما را زير نظر دارد و هرچه بيشتر نگران باشيد، بيشتر احتمال دارد كه با چشمان‌تان روي نقطه مورد نظر خيره شويد. نكات زير مي‌تواند براي جلوگيري از اين اتفاق موثر باشد:
* قبل از حركت به سمت توپ، نقطه‌اي را كه مي‌خواهيد توپ را به طرف آن ارسال كنيد در ذهن خود مجسم كنيد.
* به دروازه‌بان نگاه نكنيد. براي راحتي كار مي‌توانيد تصور كنيد كه دروازه‌باني وجود ندارد.
* روي توپ تمركز كنيد. در تمام مدت چشمتان را روي توپ نگه داريد و متمركز باقي بمانيد. اگر تمركزتان را از دست بدهيد، آرامش خود را نيز خواهيد باخت.
7ـ وقتي داور در سوت خود دميد، به توپ ضربه بزنيد.
قبل از اين كار بايد تصميم بگيريد كه آيا در ضربه‌تان اولويت با دقت است يا با قدرت. اين تصميم نوع ضربه شما را مشخص مي‌كند و پس از آن، طبق پيشنهادهاي زير به توپ ضربه بزنيد:
* دقت: اگر مي‌خواهيد كه دقت مقدم بر قدرت باشد، با بخش دروني پا به توپ ضربه بزنيد.
* قدرت: گاهي اوقات يك ضربه پرقدرت براي عبور دادن توپ از دروازه‌بان كافي است. در صورتي كه توپ با سرعت 80 مايل در ساعت (128 كيلومتر در ساعت) شوت شود، ظرف 500 ميلي ثانيه به خط دروازه مي‌رسد در حالي كه دروازه‌بان براي حركت از مركز دروازه‌بان به طرف تيرها به 600 ميلي ثانيه زمان نياز دارد. براي اين منظور بايد با روي پا به توپ ضربه بزنيد.
* تنها چهار تا شش قدم از توپ فاصله بگيرد و مستقيم به سمت آن گام برداريد (بررسي نشان مي‌دهد كه اين موفق‌ترين رويكرد ممكن است). توپ را با ارتفاع كم به فاصله 3 اينچي (7.5 سانتي‌متري) تير دروازه نشان برويد. كريس جونز مي‌گويد كه ضربه‌هاي كم ارتفاعي كه از روي دورخيز كوتاه و مستقيم زده شوند، «غير قابل مهار» هستند.
* هوشيار باشيد
وقتي به توپ ضربه مي‌زنيد تصور نكنيد كه كار تمام شده است. هميشه آماده استفاده از توپ‌هاي برگشتي باشيد ولي مراقب باشيد كه فقط در صورتي كه دروازه‌بان توپ را دفع كند، خودتان مي‌توانيد مجددا به آن ضربه بزنيد. در صورتي كه توپ به تير دروازه برخورد كند، زننده ضربه نمي‌تواند قبل از ساير بازيكنان توپ را لمس كند.
در پايان بايد به اين نكته اشاره كه فارغ از تمام مسائل شانس و اقبال هم بي ترديد در نتيجه‌ي ضربات پنالتي تاثير دارد. چه بسيار ضرباتي كه با خوش شانسي حتي با وجود عكس العمل مناسب از سوي دروازه‌بان به داخل دروازه غلتيده و ضربات زيادي كه با دقت نواخته شده اما به گل تبديل نشده است.
روبی جان اون ایتالیای محبوب و بدشانس رو باید در ضربات پنالتی استثنا کرد :دی ما از این عذاب رها نمیشیم واقعا.
اون توپ باجو تلخترین پنالتی عمر من خواهد بود. امیدوارم هیچ وقت پنالتی ای تلخ تر رو نبینم چون تحملش فقط درد هست و درد. صحنه اش هیچ وقت از جلو چشمم نمیره. در همین راستا یه اعتراف میکنم. توی اون پست قبلی گفتم که
میخواستم اعتراف کنم توی 2006 و فینال وقتی الکس رفت پشت توپ با اینکه اوهمه ضربه گل کرده و ایستگاهی و تجربه و ... فقط باجو امده بود جلو چشمام و من دقیقا همین حس خط بالایی رو داشنم. تو اون لحظه یه ذره به عنوان یه ایتالی دوست از خودم دور شدم ولی نمیخواستم اون صحنه باز تکرار بشه. فکر آدم قفل میشه واقعا گاهی.
دوستان شاد باشید