صبر مدیران پرسپولیس کم تر از تماشاگران است!
نسخهء آبی برای فوروارد برزیلی
مزدک علی نظری – روزنامه نگار
حالا سال ها از روزی که «رحمان رضایی» از فرط اضطراب در رختکن استادیوم آزادی غش کرد، می گذرد. «بلاژویچ»
تازه او را به تیم ملی دعوت کرده بود و گرچه رضایی با پیراهن ذوب آهن تجربهء بازی مقابل هواداران بی شمار دو قطب
پایتخت را داشت؛ ولی هیجان به میدان رفتن مقابل صدهزار تماشاگر ملی و میلیون ها بینندهء تلویزیونی، آن هم بازی
حساسی از مسابقات مقدماتی جام جهانی، مدافع جوان تیم ملی را از پا در آورد.
اما تدبیر پیرمرد کروات باعث شد این اتفاق هرگز رسانه ای نشود. او حتی رضایی را از ترکیب بیرون نگذاشت و باقی
ماجرا را هم که همه می دانیم: رحمان رضایی کم کم به مهره ای تاثیرگذار در تیم ملی بدل شد، به کالچو رفت و تا
سال ها یکی از موفق ترین لژیونرهای ایران بود.
حالا فرض کنیم به جای سرمربی وقت تیم ملی، قرار بود مدیران امروز پرسپولیس (که از قضا مشتری پر و پاقرص
همین بازیکن هستند) برای رضایی تصمیم بگیرند؛ با ناشکیبایی هایی که اخیراً از آن ها دیده ایم، قطعاً نتیجه فاجعه
آمیز می شد!
بهانهء پیش کشیدن این ماجرای فراموش شده، مشکلات مصیبت بار «دی کارمو» فوروارد برزیلی تیم پرسپولیس
است. این بازیکن در چند بازی اخیرش فرصت های مسلم گلزنی فراوانی را به باد داده و بازی به بازی نمایش بدتری در
زمین دارد. این قضیه در برهه ای اتفاق می افتد که رقیبان پرسپولیس سخت مشغول امتیاز جمع کردن اند و شکست
های بی وقتی نظیر باخت مقابل فجر سپاسی، آتش منتقدان دی کارمو را تندتر می کند.
«افشین قطبی» معتقد است باید به این بازیکن فرصت داد، اما گویا مدیران جاه طلب باشگاه نمی توانند بر وسوسهء
دخالت کردن خود غلبه کنند. آن ها که پیش تر علی رغم مخالفت شدید قطبی، برای ترمیم خط دفاعی پرسپولیس
نسخهء به خدمت گرفتن رحمان رضایی را پیچیده بودند، این بار هم صراحتاً اعلام کرده اند باید دی کارمو از ترکیب تیم
کنار گذاشته شود.
حالا کنایه های روزنامه نگارانی که می گفتند «این هیات مدیره به قصد نام آمده اند» بیشتر از گذشته معنا پیدا می
کند. این مدیران - که اتفاقاً تجربهء فعالیت در عرصه ورزش را هم دارند- توجه به خواست تماشاگران را بهانهء دخالت
های اخیرشان می دانند؛ در حالی که همین هواداران با وجود کلافگی از گلنزدن های دی کارمو، هنوز به احترام
«افشین امپراطور» اعتراض چشمگیری نکرده اند. ضمن اینکه شنیده های پشت پرده حاکی از نارضایتی شدید
قطبی و همکاران از اظهارات و فشارهای مدیران پرسپولیس است. کار تا جایی پیش رفته که قطبی در پاسخ به موضع
مدیران تیم، تهدید به استعفا کرده است.
اما کمی آن سوتر، رقیب سنتی آن ها یعنی استقلال هم مدت ها با چنین مشکلی دست و پنجه نرم می کرد. «آرش
برهانی» فوروارد جوان این تیم که با گل های فراوان و خونسردانه اش، نوید ظهور یک «فرشاد پیوس دیگر» را می داد؛
زیر فشار هواداران آبی با مشکل مواجه و گل نزدن هایش ضرب المثل شده بود. با این حال «امیر قلعه نویی» انتقادها
را به جان خرید و برای فرصت دادن به او حتی «فرهاد مجیدی» کهنه کار را هم نیمکت نشین کرد، تا امروز شاهد
بازگشت درخشان آرش و یکه تازی او در صدر جدول گلزنان لیگ برتر باشیم.
دی کارمو در لابه لای همان نمایش های بی روحیه خود نشان داده که بازیکنی بالقوه جنگنده و موثر است و قطبی بی
دلیل از او حمایت نمی کند. بی تردید کم تجربگی اش در بازی مقابل این همه تماشاگر، باعث ضعف او شده و
همینطور پاسپورت برزیلی اش دلیل دیگریست تا ما بیش از حد از دی کارمو توقع داشته باشیم!