لاماسیا، پارادایسِ فوتبال ، جایی که فوتبال شکست ندارد ...
فرقی ندارد که از کدام نقطه دنیا می آیی و نژادت چیست. مهم نیست که از لابه لای رفاه و ثروت به اینجا رسیده ای یا از لایه های فقر بر خواسته ای.
کافیست در ساقهایت استعداد داشته باشی و در قلبت عشق به توپ. کافیست مهربانی کودکانه ات را فراموش نکرده باشی و دست در دست معصومیتت وارد زمین شوی. کافیست رفاقتت با توپ صادقانه باشد و فوتبال را برای فوتبال بخواهی. آنگاه دروازه سرزمین رویاها به رویت گشوده خواهد شد.
سرزمینی که در آن باید قلبت را به شاخه های تناور و سرسبز درختِ فوتبال گره بزنی تا رویاهایت تعبیر شوند. باید استعدادهایت را صادقانه به دست آموزگارنت بسپاری تا از لابه لای دستهای مهربانشان همراه توپ قد بکشی و ستاره بار بیایی.
لامسیا بهشت جاودانه فوتبال است. جایی که فوتبال را فراتر از مرزهایش تعریف میکنند آنجا که توپ دریچه ایست به سمت تولد دوباره ات. آری اگر برای رسیدن به بهشت ابدی باید از گلوگاه مرگ بگذری برای رسیدن به بهشت لاماسیا باید متولد شوی. و تمام حرف این است که اینجا متولد شدن را یادت میدهند.
ستاره هایی که هر کدوم افتخاری برای دنیای فوتبال هستنــــــــــ ، همه از لاماسیا !

اینجا یادت میدهند که فوتبال را برای خودت نخواهی و توپ را نردبان خودخواهی ساقهایت نکنی. اینجا یادت میدهند که گل زدن هدیه ایست برای شادی یک جامعه نه روزنه ای به سمت مشهور شدنت. اینجا فوتبال را برایت هنر تعریف میکنند و زمین را عرصه ی هنرمندی. لاماسیا تنها جاییست که در آن به تو می آموزند فوتبال برد و باخت ندارد و تنها و تنها بردن است و پیروزی.
آری لاماسیا باختن را یادت نمیدهد چون باختن را بلد نیست. اینجا فلسفه فوتبال را به گونه ای نوشته اند که تو از هر سمت آن را بخوانی به چیزی جز پیروزی نمیرسی.
لاماسیا به ساقهایت می آموزد که فوتبال تلاشیست برای رسیدن به گل نه میدانی برای گل نخوردن. اینجا یادت میدهند همیشه در پایان هر نود دقیقه ای تو برنده هستی چون فوتبال را برای فوتبال بازی کرده ای و برای برنده شدن فوتبال عرق ریخته ای نه برای برنده شدن خودت یا تیمت. به همین دلیل است که بارسا همیشه و بی هیچ واهمه ای حمله میکند و حمله میکند زیرا میداند ورای نتیجه، در پایان همه نود دقیقه ها برنده است.
فرزندان لاماسیا گاهی آنقدر سخاوتمندانه و صادقانه برای فوتبال و برای ذاتش مبارزه میکنند که ایمان دارم در انتهای هر بازی این فوتبال است که مشتاقانه جلو می آید تا لباسش را با لباس عرق کرده این جوانان هنرمند عوض کند.
آری خانه فوتبال را که بگردی پر است از پیراهن شاگردان لاماسیا که فوتبال آنها را با افتخار به کلکسیونش اضافه کرده است. لاماسیا گهواره همیشه گردان فوتبال است و درست به همین خاطر است که بارسا همیشه سرزمین ستاره ها هست و میماند. به همین خاطر است که برای بارسا شکست معنا ندارد چون آموزگارانش تعریفی از شکست در ذهنش ترسیم نکرده اند.
جایی که در آن ثروتمند و فقیر، سیاه و سفید با معصومیت کودکانه گرد هم می آیند تا زیر چتر فوتبال مهربانی بیاموزند و صلح. جایی که میتوانید انسانهایی را بیابید که از زیستمانشان خوشنودند و از نفس کشیدنشان راضی. جایی که پیشرفت را به نبوغ و استعداد میدهند نه به بها و بهانه. جایی که استعداد، ایمان دارد که پنهانش نمیکنند و در مسیرش سنگ نمی اندازند.
و چه زیباست که اینها به تمامی تنها در جشنواره ی معصومانه ی کودکانِ لاماسیا به دست آمده است. معصومیت کودکانه، به راستی جهانی که از اینجا آغاز شود چه زیبا و رویاییست و حقیقتا درست ترین، محکمترین و استوارترین خشتی که میتوان دنیای پر از صلح آینده را روی آن بنا کرد همین معصومیت کودکانه است. چیزی که در لاماسیا به وفور یافت میشود.
فرهنگ لاماسیا از دریچه فوتبال در حال دیده شدن، جذب کردن و گسترش است. فرهنگی که ورای برد و باختها همیشه پیروز است چون در سایه ی شعار فوتبال برای فوتبال، انسان را برای انسان بودن میخواهد و استعداد و نبوغ را در خدمت انسانیت.
اگر تا به حال نویسندگان ورزشی سعی کرده اند شعار «فوتبال زندگیست» را ترویج بدهند لاماسیا به آن عینیت بخشیده است.
تریبونها را روشن کنید و دوربینها را به این سمت بچرخانید ، عینک تعاریف سنتی را از روی چشمهایتان بردارید و به شُشهایتان اجازه بدهید تا هوای لاماسیا را نفس بکشد. آنگاه حقیقت فوتبال را درمیابید و میبینید که فوتبال میتواند فراتر از مرزهای خودش حرکت کند و بیاموزد
لینک مربوط به لاماسیا در سایت باشگاه
.