سلام همیشه کسی هست که صدای یک حرفه ای رو بشنوه بسیار عالی بود من مدت هاست که کار نمیکنم کاراته سبک بسیار زیبا و مرموزی هست ریشه ی چینی داره بعد به اکیناوا اورده شد توسط سامورایی ها پیشرفت داده شد و توسط یک کره ای به این کیو کوشینی که میبینیم تبدیل شدهاز تاریخ شروع تاپیک مقداری میگذره اما بد ندونستم چند نکته رو به عنوان فردی که 2 سال فول کنتاکت و 3 سال کیوکوشین کار کرده عرض کنم.
اولا بنده خیلی تمرینات رو سرسری میگرفتم و بسیار اشتباه کردم
کیوکوشین برعکس فرمایش بعضی از دوستان سبکیه که اگه رو خودت و اعصابت کنترل نداشته باشی بلاشک بازنده ای.
اول اخلاق بعد آرامش.
اگه برای دعوا میخواید اصلا پیشنهاد نمیشه چون میزنین مردم رو به فنا میدید و ممکنه نشه هیچ وقت یه دعوای مسخره رو جبران کرد...
آسیب دیدگی خیلی به ندرت اتفاق میفته چون سبکیه که آزاده و شما علم این رو داری که هر لحظه ممکنه هر ضربه ای بخوری.مثل سیکهای کنترلی نیست که انتظار نداری اما یه ضربه محکم میاد داغون بشه آدم....
بدن رو بسیار قوی میکنه.اول تمرین واقعا حتی میشه گفت آدم گاهی احساس مرگ میکنه مثلا وقتی استاد باشکاه مبارزه 10 نفره رو دستور میده.یا وقتی جلسه بدنسازی میشه...اما در نهایت بعد از مدتی تمرین ورزشکار میشه آدمی که ضربه رو میخوره و میتونه تحمل کنه و بعضا درد یه چیز عادی میشه که اذیتت نمیکنه!
بابت حمله هم ضربات کاملا کاربردی و ویران کنندس!هیچ وقت یه حرکت نمایشی در کیوکوشین نمیبینید و اگه کسی حرکت نمایشی انجام بده واقعا پسندیده نیست.
ضربات قائدتا به نقاط حساس مجاز بدن (از بالا ترقوه-دیافراگم-دنده های شناور) برای ضربات دست و (رون از داخل و خارج) برای ضربات پا.
ضربه پا به سر هم کم وجود نداره اما زیاد استفاده نمیشه اما خدا نکنه یکیش بیاد....
فلسفه جالبی درباره کمربندها وجود داره که نشون میده وقتی کمربند مشکی رو گرفتی تازه اول راه یادگیری درست قرار میگیری:
- نارنجی: آغاز طلوع خورشید کیوکوشین کاراته
- آبی: ورزشکار احساس می‌کند که در آسمان است و احساس غرور خاصی دارد
- زرد: شروع تابش آفتاب کیوکوشین کاراته به روح و جسم کاراته کا
- سبز: آغاز رویش و جوانه زدن
- قهوه‌ای: در این مرحله ورزشکار سر به زیرتر و خاکی تر از قبل شده
- مشکی: آغاز تاریکی و اینکه ورزشکار متوجه می شود چیز زیادی از کاراته نمی‌داند و در ابتدای راه است.
واقعا نظر پخته ای بوداز تاریخ شروع تاپیک مقداری میگذره اما بد ندونستم چند نکته رو به عنوان فردی که 2 سال فول کنتاکت و 3 سال کیوکوشین کار کرده عرض کنم.
اولا بنده خیلی تمرینات رو سرسری میگرفتم و بسیار اشتباه کردم
کیوکوشین برعکس فرمایش بعضی از دوستان سبکیه که اگه رو خودت و اعصابت کنترل نداشته باشی بلاشک بازنده ای.
اول اخلاق بعد آرامش.
اگه برای دعوا میخواید اصلا پیشنهاد نمیشه چون میزنین مردم رو به فنا میدید و ممکنه نشه هیچ وقت یه دعوای مسخره رو جبران کرد...
آسیب دیدگی خیلی به ندرت اتفاق میفته چون سبکیه که آزاده و شما علم این رو داری که هر لحظه ممکنه هر ضربه ای بخوری.مثل سیکهای کنترلی نیست که انتظار نداری اما یه ضربه محکم میاد داغون بشه آدم....
بدن رو بسیار قوی میکنه.اول تمرین واقعا حتی میشه گفت آدم گاهی احساس مرگ میکنه مثلا وقتی استاد باشکاه مبارزه 10 نفره رو دستور میده.یا وقتی جلسه بدنسازی میشه...اما در نهایت بعد از مدتی تمرین ورزشکار میشه آدمی که ضربه رو میخوره و میتونه تحمل کنه و بعضا درد یه چیز عادی میشه که اذیتت نمیکنه!
بابت حمله هم ضربات کاملا کاربردی و ویران کنندس!هیچ وقت یه حرکت نمایشی در کیوکوشین نمیبینید و اگه کسی حرکت نمایشی انجام بده واقعا پسندیده نیست.
ضربات قائدتا به نقاط حساس مجاز بدن (از بالا ترقوه-دیافراگم-دنده های شناور) برای ضربات دست و (رون از داخل و خارج) برای ضربات پا.
ضربه پا به سر هم کم وجود نداره اما زیاد استفاده نمیشه اما خدا نکنه یکیش بیاد....
فلسفه جالبی درباره کمربندها وجود داره که نشون میده وقتی کمربند مشکی رو گرفتی تازه اول راه یادگیری درست قرار میگیری:
- نارنجی: آغاز طلوع خورشید کیوکوشین کاراته
- آبی: ورزشکار احساس می‌کند که در آسمان است و احساس غرور خاصی دارد
- زرد: شروع تابش آفتاب کیوکوشین کاراته به روح و جسم کاراته کا
- سبز: آغاز رویش و جوانه زدن
- قهوه‌ای: در این مرحله ورزشکار سر به زیرتر و خاکی تر از قبل شده
- مشکی: آغاز تاریکی و اینکه ورزشکار متوجه می شود چیز زیادی از کاراته نمی‌داند و در ابتدای راه است.
