اخبار ، مقالات و دانستی های نجوم و فضا

[esfandiyar2002]

ايرنا: بر اساس گزارش هاي اعلام شده، شركت گوگل قصد دارد لوگوي خود را بر روي سطح ماه حك كند. بر اساس گزارش kataweb براي اين اقدام شركت گوگل حدود يك ميليارد دلار به دولت ايالات متحده پرداخت خواهد كرد.
در حال حاضر مقامات دولت ايالات متحده در حال بررسي اين اقدام،گوگل هستند و هنوز جوابي به اين شركت ارائه نكرده اند. اما برخي از كارشناسان معتقدند كه به نظر نمي رسد دولت آمريكا موج اعتراضات قابل پيش بيني براي حك لوگوي گوگل در كره ماه را ناديده بگيرد و بپذيرد. ايالات متحده نخستين كشوري بود كه فردي را به سطح ماه فرستاد و همواره از اين اقدام و نخستين قدم هاي آرمسترانگ به عنوان ژست بين المللي استفاده مي كند. اما براي نخستين بار است كه موضوع به گونه ديگري عنوان شده و شركت گوگل براي افزايش محبوبيت خود در بين كاربران در صدد انجام چنين اقدامي است. گوگل در حال حاضر به عنوان پيشتازترين سايت كاربران شناخته شده است به طوري كه ۴۸‎/۵درصد از كل جست وجوها از طريق موتور اين شركت انجام مي شود. به طوري كه استفاده از موتور جست وجوهاي گوگل در ماه ژانويه سال جاري نسبت به سال گذشته حدود ۴۶ درصد رشد داشته است.

 

[esfandiyar2002]

بي بي سي- پل رينكون: فضاپيماي اروپايي ونوس اكسپرس بالاخره پس از سفري پنج ماهه در مدار همسايه زمين در منظومه شمسي جاي گرفته است. هفته گذشته، مأموران كنترل اين كاوشگر، موتور اصلي آن را آتش كردند تا از سرعت آن كاسته شود و در ميدان جاذبه زهره به دام افتد.
ونوس اكسپرس براي مطالعه اتمسفر زهره براي مدتي در حدود ۵۰۰ روز (روز زميني) دور اين سياره خواهد گشت. دانشمندان انتظار دارند كه اين مأموريت به درك بهتر مكانيسم تغييرات جوي در زمين كمك كند.
دان مك كوي، مدير اين پروژه، پس از استقرار كاوشگر در مدار گفت: «اين مأموريتي مهم براي ماست. بالاخره به زهره رسيديم.» كالين ويلسون از دانشگاه آكسفورد و از دانشمندان اين مأموريت گفت :او و همكارانش از مدت ها قبل منتظر چنين لحظه اي بودند. وي گفت: «از لحاظ فني آنچه امروز انجام داديم كمي ساده تر از مرحله پرتاب بود، اما از آنجا كه در فاصله اي بسيار دورتر انجام مي شد، دلهره خيلي بيشتري داشتيم. اين آخرين مرحله پرخطر در مأموريت بود كه خوشبختانه به خوبي تكميل شد.»
مدار تنگ
در هفته هاي آتي، ونوس اكسپرس به مداري تنگ و بيضوي كه آن را در فاصله ۴۰۰ كيلومتري از سطح قطب شمالي قرار مي دهد نزول خواهد كرد. اين مأموريت ۱۴۰ ميليون پوندي با هدف تحقيق درباره اين مسأله انجام مي شود كه كره اي كه از لحاظ ابعاد، جرم و تركيبات تا اين اندازه به زمين شبيه است، چگونه ظرف ۶/۴ ميليارد سال (قدمت منظومه شمسي) روند تكاملي كاملا متفاوتي را پيموده است.
هرچند زهره به خورشيد نزديك تر است، اما وجود يك ابر ضخيم و غليظ با خاصيت بازتابندگي شديد در اطراف آن بدان معني است كه كمتر از زمين تشعشعات خورشيد را جذب مي كند. بنابراين شايد اين انتظار پديد آيد كه شرايط سطحي دو كره به يكديگر نزديك است. اما اتمسفر غليظ زهره كه عمدتا متشكل از دي اكسيد كربن است، مانند روكشي كه تشعشعات خورشيد را به تله مي اندازد عمل مي كند و باعث بالا رفتن دماي آن به ميانگين ۴۶۷ درجه سانتيگراد مي شود؛ حرارتي كه براي ذوب سرب كافي است. هرچند بعيد است زمين هرگز به اين اندازه داغ شود اما انباشت تدريجي گازهاي گلخانه اي در اتمسفر ممكن است باعث شود كره ما نيز گام هاي ناخوشايندي در جهت پيدايش وضعيتي كه بر زهره حاكم است بردارد. بررسي اتمسفر زهره همچنين مي تواند پاسخ هايي در مورد چگونگي عواقب پديده گرمايش زمين در دهه هاي آينده فراهم كند.
گرهارد شوئهم، سرپرست مأموريت هاي سياره اي آژانس فضايي اروپا (اسا) گفت: «هدف اوليه ما مطالعه فرآيندهايي است كه در داخل اتمسفر زهره جريان دارد. وظيفه تقريبا تمامي ابزارهاي ونوس اكسپرس جمع آوري اطلاعاتي درباره عناصر تشكيل دهنده اتمسفر، دماي آن يا گردش جريان ها در آن است. مي خواهيم بدانيم اين سيستم آنجا چگونه كار مي كند چون هنوز معماهاي زيادي در مورد زهره وجود دارد.»
دانشمندان اين مأموريت اميدوارند دريابند كه علت گردش بسيار سريعتر اتمسفر زهره نسبت به خود سياره چيست. ونوس اكسپرس روز ۹ نوامبر ۲۰۰۵ سوار بر راكت روسي سويوز از سكوي بايكنور در قزاقستان راهي فضا شده بود.

 

[esfandiyar2002]

پارس اسكاي- محسن بختيار : ونوس اكسپرس در ۹ نوامبر ۲۰۰۵ پرتاب شد و اكنون بعد از ۴۰۰ ميليون كيلومتر سفر در منظومه شمسي در ۱۱ اوريل به هدف خود يعني ناهيد مي رسد. مركز عمليات فضايي اسا (ESOC) واقع در Darmstadt آلمان كنترل اين پروژه را در دست دارد تا فضاپيما را در مدار مورد نظر قرار دهد. اين كنترل شامل يك سري ارتباطات از راه دور ، روشن كردن موتور و ديگر عمليات مي باشد تا سرعت فضاپيما به ۱۵ درصد سرعت فعلي خود (۲۹ هزار كيلومتر در ساعت) كاهش يابد.
فضاپيما بايد موتور اصلي خود را به مدت ۵۰ دقيقه روشن كند تا با كاهش شتاب بتواند خود را در مداري بيضي شكل به دور سياره قرار دهد .در اين جابجايي مقدار زيادي از ۵۷۰ كيلوگرم سوخت پيشران موجود در فضاپيما به پايان مي رسد. در روزهاي بعدي با كاركردن موتور ، فضاپيما طبق برنامه به مدارهاي پايين تر انتقال مي يابد تا در نهايت ونوس اكسپرس در ماه مي، در يك مدار ۲۴ ساعته به دور ناهيد قرار گيرد.

 

[esfandiyar2002]

ايرنا: چين از اجراي طرح هايي در زمينه اكتشافات علمي فضايي مانندفرستادن كاوشگر به ماه به وسيله محققين اين كشور در يك دهه آينده خبر داد. لو گي معاون اداره امور فضانوردي ملي چين روز چهارشنبه گذشته در نشست خبري در پكن ، گفت كه چين تعدادي ماموريت فضايي در دهه آينده انجام مي دهد.
چين قصد دارد كاوشگري را براي جمع آوري نمونه ازسطح ماه به اين كره بفرستد كه اين كار در سال ۲۰۱۷ ميلادي انجام خواهد شد. دانشمندان چيني كاوش ماه را انتخاب اجتناب ناپذير اين كشور در جريان توسعه برنامه فضايي مي دانند.
مركز اكتشاف ماه چين سال ۲۰۰۵ ميلادي در پكن گشايش يافت و يكي از اهداف آن تحقق برنامه كاوش ماه ، ارسال وسيله متحرك به ماه تا سال ۲۰۱۲ و ساخت ماهواره ماه براي جمع آوري نمونه هاي تحقيقاتي از سطح اين كره تا سال ۲۰۱۷ميلادي است . مقام امور فضانوردي چين يكي ديگر از برنامه هاي اين كشور را فرستادن يك وسيله نقليه فضايي به فضا ذكر كرد كه بتواند ۲۵ هزاركيلوگرم بار را تا سال ۲۰۱۰ميلادي در مدار زمين قرار دهد. وي لازمه توسعه برنامه هاي فضايي را سرمايه گذاري زياد خواند و گفت كه چين به عنوان يك كشور در حال رشد هنوز براي تامين هزينه هاي برنامه هاي علمي فضايي با مشكلاتي روبروست .
وي سرمايه گذاري سالانه چين براي برنامه هاي فضايي را حدود ۵۰۰ ميليون دلار اعلام كرد، در حالي كه سازمان فضايي ناسا در آمريكا سرمايه اي به ارزش ۱۶ ميليارد و ۸۰۰ ميليون دلار براي برنامه هاي فضايي سال ۲۰۰۷ ميلادي در نظرگرفته است . چين همچنين درصدد انجام برنامه هاي فضايي و ايجاد شبكه هاي نظارتي براي پيش بيني بلاياي طبيعي و ارسال ماهواره هايي براي نظارت بر ميدان مغناطيسي زمين به منظور پيش بيني زمين لرزه است.
لو گفت كه چين تاكنون ۴۶ پرتاب موفق فضايي از سال ۱۹۹۶ ميلادي انجام داده است كه شامل پرتاب ۲۳ ماهواره و شش فضاپيماي بدون سرنشين و سرنشين دار است .

 

[esfandiyar2002]

نجوم- صدرا جزايري: اولين آزمايش تصوير برداري از سطح مريخ توسط مدارگرد شناسايي مريخ بسيار موفقيت آميز بود و محققان را اميدوار كرد تا منتظر نتايج بهتري از فعاليت هاي مدار گردي كه ماموريت خود را از پاييز امسال آغاز مي كند باشند.
مدار گرد شناسايي مريخ داراي سه دوربين است كه در ساعت ۳۶/۲۰ چهارشنبه هفته اخير در حالي كه به مدت ۴۰دقيقه تحت معاينات فنّي قرار گرفته بودند مريخ را نشانه رفتند.استيو ساندر يكي از اعضاي تيم تحقيقاتي اين پروژه در مورد هدف تهيه اين عكس ها مي گويد: گرفتن اين تصوير هاي ابتدايي كمك بسيار بزرگي به تيم تصويربرداري از مريخ است تا كاليبره كردن دوربين ها را با دقّت بيشتري انجام دهند.اين عمليات مخصوصاً براي دو دوربين high resolution و تصوير بردار رنگي از مريخ بسيار با اهميت است.
براي آزمايش دوربين با تفكيك زياد و براي اطمينان خاطر از سلامت و كارايي آن فضاپيما را ۹برابر بالاتر از آن چه در ماموريت اصلي بدان نياز است بردند يعني به ارتفاعي حدود ۲۴۸۹ كيلومتر از سطح مريخ.
با اين وضعيت، تصاوير گرفته شده از تفكيك بسيار بالايي برخوردار بودند كه مقدار آن ۵/۲متر بر پيكسل بود بدين معنا كه جسمي بزرگتر از طول ۵/۲متر در تصاوير قابل تشخيص است.همچنين MRO خود را براي قرار گرفتن در مدار از پيش برنامه ريزي شده اي آماده مي كند.براي اين كار لازم است براي چند بار با جو مريخ تماس پيدا كند تا از سرعتش كاسته شود.
به اين فرآيند، مانور Aerobraking مي گويند كه شايد بتوان به آن گفت ترمز هوايي ! لازم به ذكر است اين مرحله از كار نزديك به ۶ماه به طول خواهد انجاميد.
با استفاده از اصطكاك لايه بالايي جو MROمدار بسيار كشيده خود را به مداري تقريباً دايره اي با دوره تناوب دو ساعت تغيير مي دهد.امّا در اين ۶ماه، يعني تا ۱۰مارس، تست هاي بسيار مهمي از جمله تست دوربين هاي عكس برداري، ابزار هاي شناسايي جو مريخ (دما سنج، نمونه بردار ذرات جو و...) بر روي ابزار هاي مختلف اين مدار گرد صورت خواهد گرفت.در اين دوره از ماموريت فضاپيما ۵۵۰ بار به درون جو رانده مي شود و باز اوج مي گيرد.در ابتدا اين سقوط و اوج ها هر ۳۰ساعت يك بار اتفاق مي افتد و با پيشرفت كار در پايان به ۴بار در روز افزايش مي يابد.
عمليات Aerobraking يكي از پرخطرترين مراحل كار به حساب مي آيد زيرا حتي تغييرات كوچكي در جو باعث مي شود مدار گرد بيش از اندازه در نظر گرفته شده گرم شود و به آن آسيب برسد. براي همين در هنگام فرود به اتمسفر تيم عمليات شتاب سنج را بدقت بررسي مي كنند تا از داغ شدن زياد فضاپيما با كم كردن مدت زمان حضور در جو جلو گيري كنند.جيم گرف، مدير پروژه ي مدار گرد شناسايي مريخ در اين مورد مي گويد: خوشبختانه ما هنوز دو پشتيبان خيلي خوب بر فراز سياره سرخ داريم.نقشه بردار مريخ و اديسه مريخ، اطلاعات ارزشمند اين دو فضاپيما سبب مي شود ريسك عمليات Aerobraking تا حد زيادي كاهش پيدا كند.
همشهری

 

[esfandiyar2002]

بي .بي. سي : منجمان كشف كرده اند كه اورانوس داراي حلقه اي آبي رنگ است. اين دومين سياره منظومه شمسي است كه معلوم مي شود حلقه اي به اين رنگ دارد.
اين حلقه نيز مانند حلقه آبي كيوان، وجود خود را احتمالا مديون قمر كوچكي است كه در آن جا خوش كرده است.دانشمندان گمان مي كنند كه نيروهاي ظريف عمل كننده بر غبار موجود در حلقه باعث مي شود كه ذرات كوچكتر به مسير خود ادامه دهند درحالي كه ذرات بزرگتر جذب قمر مي شوند.تيم محققان آمريكايِي در گزارشي كه در نشريه ساينس منتشر شده مي گويد كه ذرات كوچكتر رنگ آبي را منعكس مي كنند و باعث مي شوند حلقه به اين رنگ جلوه كند. ساير حلقه ها - در اطراف مشتري، كيوان، اورانوس و نپتون - متشكل از ذرات هم بزرگ و هم كوچك هستند كه ظاهري قرمز رنگ به آنها مي بخشد.
آبي روشن
منجمان از مدت ها قبل مي دانند كه سياره عظيم گازي اورانوس در احاطه حلقه هاي متشكل از موادي تيره، گاه به قطر ده متر است. اما دسامبر گذشته، تلسكوپ فضايي هابل موفق به كشف دو حلقه ديگر - حلقه هاي دوازدهم و سيزدهم - شد.ستاره شناسان سيستم حلقه ها را در طول موج هاي مادون قرمز با كمك تلسسكوپ كِك در هاوايي رصد كردند.اما بيروني ترين حلقه و قمر يخي آن ماب (Mab)، برعكس حلقه قرمز رنگ داخلي در طيف نوري مادون قرمز قابل رؤيت نبود.
تيمي تحت سرپرستي ايمكه دي پاتر، استاد رشته نجوم در دانشگاه كاليفرنيا در بركلي، كشف كردند كه اين حلقه به رنگ آبي روشن است كه با توجه به شناخت هاي بشر از منظومه شمسي عجيب به نظر مي رسد.
پروفسور دي پاتر گفت: «رنگ آبي نشانه آن است كه اين حلقه غالبا از موادي با ابعاد زيرميكروني (كمتر از يك ميليونيوم متر) تشكيل شده كه بسيار كوچكتر از مواد موجود در اكثر حلقه هاي ديگري است كه قرمز به نظر مي رسند.» اين ذرات ريز - يك هزارم ضخامت موي انسان - عمدتا نور آبي را منتشر و منعكس مي كنند، تقريبا مثل ملكول هاي بسيار ريزي در اتمسفر زمين كه باعث مي شود آسمان زمين آبي به نظر برسد.
حلقه هاي رايج تر به قرمز مي زنند زيرا آنها ذرات بسيار بزرگتري دارند و همچنين ممكن است حاوي مواد سرخ رنگ مثل آهن باشند.به نظر مي رسد كه حلقه هاي بيروني و آبي رنگ كيوان و اورانوس شباهت چشمگيري به يكديگر داشته باشند، حداقل به اين دليل كه هر دو داراي قمرهاي كوچك هستند.
رقص ماه
پروفسور دي پاتر مي گويد: «قمر ماب در داخل حلقه دور سياره مي گردد و دائما هدف اصابت ذرات بسيار ريز (ميكرو شهاب ها) قرار مي گيرد.
از آنجا كه اين قمر هيچ نوع اتمسفري ندارد، اين ذرات با سرعت بالا به سطح آن برخورد مي كنند و باعث برخاستن مواد و ذرات از روي سطح مي شوند. از آنجا كه قمر خيلي كوچك است، ذرات متراكم از قوه جاذبه قمر فرار مي كنند و در مداري حول سياره مركزي به گردش درمي آيند. ذرات كوچكتر به گردش در مداري حول سياره ادامه مي دهند اما ذرات بزرگتر بار ديگر به ماه برخورد مي كنند.»
اين مطالعه در همكاري با مارك شوالتر از موسسه ستي(Search for Extra-Terresterial Intelligence) در كاليفرنيا و هايدي هامل از موسسه علوم فضايي در كلورادو و سران گيبارد از آزمايشگاه ملي ليورمور در كاليفرنيا انجام شد. دانشمندان قصد دارند سال آينده، زماني كه حلقه هاي محو اورانوس آشكارتر مي شود، رصدهاي تازه اي انجام دهند.

 

[roje_aria79]

عطارد
نگاه اجمالی
عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است. از اینرو ، دمای آن در روز به 400 درجه سانتیگراد می‌رسد. در این دما سرب هم ذوب می‌شود. شبها دما افت می‌کند و احتمالا تا 200 درجه سانتیگراد پایین می‌آید. عطارد جو ندارد و نمی‌تواند گرما را نگه دارد. از اینرو دمای شب و روز آن تفاوت زیادی باهم دارند. یک بار چرخش آن به دور خود 59 روز و یک بار گردش آن به دور خورشید 88 روز طول می‌کشد. مدار عطارد کاملا به شکل بیضی است و در نتیجه فاصله آن از خورشید بین 47 تا 69 میلیون کیلومتر تغییر می‌کند. این سیاره کوچک اندکی از ماه بزرگتر است.
موقعیت عطارد نسبت به زمین
عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و نیز کوچکترین سیاره خاکی است. هر سال در حدود سه بار به عنوان ستاره درخشان شامگاهی در نزدیکی افق غروب خورشید و نیز به عنوان یک ستاره صبحگاهی ظاهر می‌شود. بخاطر سرعت کم آن نسبت به زمین از لحاظ افسانه‌ای ، خدای روشنی نامیده شده است. در مواقعی ، عطارد در درخشندگی شبیه زحل می‌شود، اما معمولا بواسطه درخشندگی همسایه‌اش ، خورشید ، ناپدید می‌گردد.
عطارد در یک مدار با ثابت خروج از مرکز (e=0.02056) و میل زیاد (7 درجه نسبت به دایرة ‌البروج) با نیم قطر اطول 0.03871Au و یک دوره تناوب مداری نجومی 87.96 روز به دور خورشید می‌گردد. بزرگترین زاویه کشیدگی این سیاره که از زمین مشاهده شده است، از ˚18(قرین خورشیدی) تا ˚28 (بعید خورشیدی) ، با متوسط 23 قرار دارد. تصور می‌شد که دوره تناوب چرخشی نجومی ‌عطارد یا (مانند زمین) 24 ساعت یا بطور همزمان 88 روز باشد. اما در اوایل سال 1960 میلادی برای اولین بار تپشهای راداری منعکس شده از سطح عطارد دریافت شدند و در سال 1965 میلادی جی.اچ. پتنژیل (G.H.Pettengill) و آر.بی. وایس مستقیما با استفاده از فنهای راداری دوپلری نشان داده‌اند که دوره تناوب چرخشی عطارد در حدود 59 روز است.
گرانش سیاره
جاذبه سطحی عطارد به قدری ضعیف است که قادر به نگهداری ذرات اطراف خود نیست. در نتیجه عطارد تقریبا فاقد جو است. چگالی فضایی اطراف عطارد حدود 1000 میلیارد برابر کمتر از چگالی جو زمین است.
مشخصه‌های فیزیکی
شعاع عطارد 24400 کیلومتر است. جرم آن 33x1023kg می‌باشد که از اختلالات گرانشی بر روی فضاپیما محاسبه شده است. عطارد هیچ قمر طبیعی ندارد. چگالی متوسط آن 5420 کیلوگرم بر متر مکعب می‌باشد که نظیر یک سیاره خاکی است، اما برای اندازه عطارد زیاد است. از آنجا که گرانش کلی عطارد کمتر از زمین است (فشردگی آن کمتر است)، اما چگالی حجمی ‌آن در حدود چگالی حجمی‌ زمین می‌باشد، لذا باید در برگیرنده مقدار بیشتری از فلزات باشد.
حدس می‌زنیم که در داخل عطارد یک گوشته صخره‌ای و یک هسته بزرگ فلزی (شاید نیکل و آهن) وجود داشته باشد. عطارد هوا ندارد. در آن ، پس از سپری شدن روز بی‌درنگ شبی سرد فرا می‌رسد. از اینرو ، سطح آن در نتیجه فرسایش تغییر نمی‌کند. طی هزاران میلیون سال ، سطح عطارد مورد اصابت خرده سنگهای فضایی قرار گرفته است. به علت این بمباران مداوم اکنون سطح سیاره پر از گودال است. کف گودالها پوشیده از گرد و غباری است که از متلاشی شدن این خرده سنگها به‌وجود آمده است.
فاصله متوسط از خورشید 57.93 کیلومتر
قطر استوا 4879 کیلومتر
مدت حرکت وضعی 58.65 روز زمینی
مدت حرکت انتقالی 87.97 روز زمینی
سرعت مداری 47.89 کیلومتر در ثانیه
دمای سطحی 180- تا 430 درجه سانتیگراد
جرم (زمین=1) 0.06
چگالی متوسط (آب=1) 5.43
جاذبه (زمین=1) 0.38
تعداد قمر 0

میدان مغناطیسی
درسال 1974 میلادی (1353 شمسی) سفینه فضایی مارنیر 10 از کنار عطارد گذشت. مارینر 10 یک میدان مغناطیسی ضعیف سیاره‌ای را با شدتی در حدود 220nT ، 1nT=10-9T آشکار کرد. اگر چه این مقدار کوچک است. ولی برای قطع مغناطوسپهر در بادهای خورشیدی کافی است. در اینجا میدان مغناطیسی ، ذرات باردار (اکثرا پروتونها) را از باد خورشیدی اطراف سیاره منحرف می‌کند.
به نظر می‌رسد که میدان عطارد یک دوقطبی باشد که کم و بیش با محور چرخش سیاره ، در یک امتداد قرار گرفته است. دراین صورت ، بطور کلی میدان مغناطیسی عطارد شبیه میدان مغناطیسی زمین ولی ضعیفتر از آن است. حضور یک میدان مغناطیسی و همچنین چگالی زیاد سیاره دلالت بر آن دارد که عطارد مانند زمین دارای یک هسته فلزی است که عمدتا از آهن و نیکل تشکیل شده است. به نظر می‌رسد که این سیاره همانند یک آهنربای دائمی ‌است. میدان مغناطیسی زمین صدبار شدیدتر از میدان مغناطیسی عطارد است.
حوزه کالریس
حوزه کالریس به وسعت 1300 کیلومتر (800 مایل) بزرگترین حوزه ناشی از برخورد شهابسنگها به سطح عطارد است. حلقه‌های کوهستانی هم مرکز ناشی از برخورد شهابسنگهای عظیم ، این حوزه را محصور کرده‌اند. کف این حوزه پوشیده از گدازه سفت شده است، همچنین گودالهای کوچک و جوان نیز در کف این حوزه یافت می‌شوند. کالریس واژه‌ای لاتینی و به معنای گرما می‌باشد. این اسم به این دلیل انتخاب شده است که این حوزه هنگام نزدیک شدن عطارد به خورشید یک دور در میان ، رو به خورشید بوده و گرمترین نقطه سیاره می‌گردد.
گودالها
سطح سیاره عطارد پوشیده از گودالهای شهابسنگی است که حدود 3.5 میلیارد سال پبش بر اثر بمباران شهابسنگها بوجود آمده‌اند. اندازه گودالهای موجود در عطارد از چند متر تا 1000 کیلومتر (600 مایل) متغیر است. گودالهای بزرگتر ، حوزه نامیده می‌شوند. گودالها دارای مشخصاتی نظیر قله‌ها و حلقه‌های کوهستانی ، دیوارهای تراس دار و رگه‌هایی درخشان از توف (موادی که بر اثر برخورد شهابسنگ به بیرون پرتاب می‌شوند) هستند. مشخصات یک گودال به اندازه ، سرعت و جهت شهابسنگی که آنرا بوجود آورده بستگی دارد.
تحول سطح
چون ماه و عطارد هر دو فاقد جوهای قابل توجهی هستند، آب و هوا ، سطوحشان را فرسوده نمی‌کند. هر دو جهانهای کوچکی با ناحیه داخلی سردتر از ناحیه داخلی زمین هستند. اکنون نه آتشفشانهای فعال زیادی دارند و نه دستخوش تحول سطحی دائمی ‌می‌شوند که زمین از انتقال یافتن صفحات پوسته‌ای تجربه کرده است. فقدان جو و کوتاه بودن زمان تحول پوسته‌‌ای هر دو به جرمهای کوچک ماه و عطارد مربوط می‌شود و جو آنها برای مدت طولانی حفظ نمی‌شود.
همچنین جرمهای کوچک دلالت بر این دارند که حرارت داخلی‌شان از تلاشی مواد رادیواکتیو نسبت به مقدار مشابه برای زمین کمتر است و جریان گرمایی‌شان به طرف بیرون چنان سریع می‌باشد که هر دو جسم به سرعت سرد خواهند شد. داخل زمین داغ است و شارش گرمایی به طرف بیرون آن ، جریانهایی در گوشته پلاستیکی ایجاد می‌کند و اینها تحول پوسته زمین را نیرو می‌بخشند. ماه و عطارد هر دو فاقد این ترکیب درونی داغ و گوشته پلاستیکی هستند.
هلال عطارد
رصد کردن سیاره عطارد دشوار است. نزدیک بودن مدار آن به خورشید سبب می‌شود که هیچگاه ˚27 دورتر از قرص خورشید دیده نشود. در نتیجه ، تنها قبل از طلوع و غروب آفتاب می‌توان آن را نزدیکی افق دید. حرکت مداری عطارد سریع است و به همین سبب ، در هر بار گردش به دور خورشید امکان دید آن به چند روز محدود می‌شود. عطارد نیز مانند ماه ، دوره هلالی دارد. از آنجا که هلالهای عطارد تنها به کمک تلسکوپ قابل روءیت است، اگر می‌خواهید عطارد را با تلسکوپ کاوش کنید، مواظب باشید که به طرف خورشید نشانه نروید.

 

[roje_aria79]

زهره (ونوس) ناهید
زهره یکی از سیاره‌هایی است که می‌توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد. زهره گاهی 'ستاره شام' نامیده می‌شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر ، به زمین نزدیک می‌شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می‌رسد. در روشنترین حالت ، پس از ماه ، درخشنده‌ترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده می‌شود و هنگام غروب خورشید در مغرب. شعاع زهره نزدیک به 6100 کیلومتر و چگالی آن 501 گرم بر سانتیمتر مکعب است.
سیاره دوقلوی زمین
زهره دومین سیاره خاکی از طرف خورشید و نزدیکترین سیاره به زمین است. زهره 'الهه عشق' نامیده می‌شود و شباهت زیادی در اندازه و جرم به زمین دارد. زهره و زمین دوقلو هستند، زیرا جرم و اندازه تقریبا یکسانی دارند. با وجود این در سایر جهات به مقدار زیادی متفاوت هستند.
جو زهره
جو زمین و زهره بسیار متفاوت است. اکسیژن و نیتروژن گازهای اصلی جو زمین هستند، ولی در جو زهره ، گاز مسموم کننده دی‌اکسید کربن وجود دارد. در بالای جو زهره ، حتی ابرهایی از اسید سولفوریک نیز یافت می‌شود. یکی از ویژگیهای مهم جو زهره آن است که مانند شیشه گلخانه عمل می‌کند. شیشه‌های گلخانه ، پرتوهای پرانرژی خورشید را به درون گلخانه راه می‌دهند و در نتیجه خاک گرمای کافی به‌دست می‌آورد. اما این شیشه‌ها از خروج انرژی که بوسیله خاک و گیاهان تولید می‌شود، جلوگیری می‌کنند. از اینرو ، انرژی در گلخانه حفظ می‌شود و دمای آنجا بالا می‌رود (اثر گلخانه‌ای).
در زهره نیز گاز چگال دی‌اکسید کربن تقریبا همین رفتار را دارد. حفظ شدن گرما در آن ، دمای زهره را به 500 درجه سانتیگراد می‌رساند، که از دمای سطحی عطارد (نزدیکترین سیاره به خورشید) نیز بیشتر است. در جو زهره ، به قدری دی‌اکسید کربن وجود دارد که فشار ناشی از آن ، حدود یکصد برابر فشار جو زمین است. این فشار برابر است با فشاری که در عمق یک کیلومتری اقیانوسهای زمین وارد می‌شود.
حرکت ظاهری
تقریبا چرخش دایره‌ای (e=0.0068) مدار زهره نسبت به دایرة ‌البروج 3.39 درجه شیب دارد و دارای نیم قطر اطول 0.7233 Au و دوره تناوب مداری نجومی 224.70 شبانه ‌روز می‌باشد. در هر مدار زهره ، عطارد و زمین سیاره‌های فوق‌العاده درخشانی هستند. مطالعات انتقال دوپلری راداری نشان می‌دهند که سیاره‌ای با یک دوره تناوب نجومی‌ 243.01 شبانه‌روز با حرکت برگشتی می‌چرخد و شیب صفحه مدار نسبت به استوایش فقط 3 درجه است. چرخش این سیاره به دور محور خود ، معکوس است و یک دور آن 243 روز زمینی طول می‌کشد. در حالی که در 225 روز ، یک بار خورشید را دور می‌زند. روز خورشیدی در زهره برابر 118 روز زمین است، یعنی هر سال آن دو شبانه‌روز طول می‌کشد.
فاصله متوسط از خورشید 108/20 کیلومتر
قطر استوا 12104 کیلومتر
مدت حرکت وضعی 243/01 روز زمینی
مدت حرکت انتقالی 224/70 روز زمینی
سرعت مداری 35/03 کیلومتر در ثانیه
دمای سطحی 480 درجه سانتیگراد
جرم (زمین=1) 0/81
چگالی متوسط (آب=1) 5/25
جاذبه (زمین=1) 0/93
تعداد قمر 0
مشخصه‌های فیزیکی
فاصله زمین تا زهره را می‌توان مستقیما توسط رادار اندازه گرفت، سپس شعاع فیزیکی آن را از روی قطر زاویه‌ای بدست آورد. زهره دارای شعاع 6052 کیلومتر است که فقط 5 درصد از شعاع زمین کوچکتر می‌باشد. زهره مانند عطارد هیچ قمر طبیعی شناخته شده‌ای ندارد و بنابراین تنها وقتی که یک فضاپیما از آن می‌گذرد، یا آنرا دور می‌زند، می‌توان به دقت جرم آنرا محاسبه کرد. بسیاری از سفینه‌های فضایی که سعی داشتند در سطح زهره فرود آیند در اثر تراکم جو و گرمای زیاد آن نابود شده‌اند، ولی سرانجام در 1975 میلادی (1354شمسی) دو سفینه روسی ، که شبیه به دستگاههای اکتشاف اعماق دریا بودند، نخستین عکسها را با موفقیت از سطح آن به زمین مخابره کردند. در این عکسها ، منظره‌ای از صخره‌های تیز و نمودهای هموار دیده می‌شود. اندازه بیشتر صخره‌ها از 30 تا 60 سانتیمتر است.
اشکال سطحی
سطح زهره را با ارسال خاک ‌نشینهایی برای عکسبرداری یا انتشار علامتهای راداری برای نقشه‌برداری از عوارض آن می‌توان مورد بررسی قرار داد. این کار اخیر فلات بلند ، آتشفشانهای غول پیکر ، حفره‌های بهم فشرده و شکافهای طولانی دره‌ها را آشکار کرده است. سرتاسر زهره کاملا مسطح به نظر می‌رسد. اختلافات ارتفاعات سطحی کوچکند و به استثنا تعداد کمی از ‌نواحی مرتفع ، آنها 2 تا 3 کیلومتر ارتفاع دارند.
در سطح زهره اختلاف بین سطوح بلند و پست 112 کیلومتر است. در حالی که این اختلاف برای ماه و عطارد 4 کیلومتر و برای مریخ 25 کیلومتر و برای زمین 9 تا 20 کیلومتر است. سیمای نقشه‌برداری شده زهره ، در دو نیمه جنوبی و شمالی ، بطور قابل توجهی با یکدیگر اختلاف دارد. ناحیه شمال ، کوهستانی با فلاتهای مرتفع بدون آتشفشان است. در مقابل ، قسمت جنوبی ، شامل سطح نسبتا تخت آتشفشانی زمینی می‌باشد.
میدان مغناطیسی
یک هسته آهن _ نیکل که قسمتی از آن مایع است ، در مقایسه با زمین ، دلالت بر این دارد که بایستی زهره یک میدان مغناطیسی داشته باشد. چون زهره 43 مرتبه آهسته‌تر از زمین می‌چرخد، انتظار داریم که دیناموی ذاتی آن ضعیف‌تر و شدت میدان مغناطیسی آن کمتر از زمین باشد، اما تا به امروز هیچ وسیله‌ای هیچگونه میدان مغناطیسی‌ای را آشکار نکرده است. اگر میدان مغناطیسی وجود داشته باشد، اندازه‌گیریها دلالت می‌کنند که بایستی حداقل 14-10 برابر میدان مغناطیسی زمین باشد، اما این مقدار خیلی ضعیفتر از میدان مغناطیسی است که از یک مدل دیناموی ساده انتظار می‌رود.
یک توضیح ممکن آن است که: می‌دانیم که میدان مغناطیسی ضرورتا صفر است. بنابراین ، ممکن است وضعیت کنونی زهره نیز چنین باشد (معکوس شدن اخیر قطبهای زمین تقریبا هر یک میلیون سال یا در آن حدود اتفاق افتاده است).
تحول سطح
پوسته زهره همانطور که تحت تاثیر ظهور دره‌های تنگ و عمیق ، جایی که صفحات کمی ‌جدا شده‌اند و نیز جلگه‌های کوهستانی مرتفع ، محلی که صفحات باهم تصادم کرده‌اند، قرار گرفته است. این صفحات مقداری جابه‌جایی‌های سطحی نیز دارند. ناحیه حفره‌ای پراکنده شده زمینی بر این دلالت دارد که حرکات صفحات سطحی یک فرآیند گسترده سیاره‌ای نبوده‌اند. در صورتی‌که ، بر روی زمین این چنین بوده است.
تاریخ اولیه زهره (دیرتر از چهار میلیارد سال قبل) بایستی از تاریخ زمین پیروی کرده باشد، زیرا این دو سیاره ، چگالی ، جرم و اندازه‌های مشابهی دارند. حدس می‌زنیم که زهره در حدود 4.6 میلیارد سال قبل با سایر سیارات خاکی شکل گرفته باشد. لایه‌های داخلی زهره ، همانطور که برای زمین اتفاق افتاده است، به سبب گرمای داخلی تشکیل شده‌اند.
رصد زهره
فضاپیماها توانسته‌اند با استفاده از رادار ، نقشه 98 درصد سطح سیاره زهره را ترسیم کنند. روی هم رفته ، سطح زهره صافتر از سطح زمین است و صحراهای داغ و دشتهای وسیع آتشفشانی حدود دو سوم سیاره را پوشانده‌اند. نواحی فلاتی متعددی نیز به ارتفاع چند کیلومتر در دشتها وجود دارند. ناحیه کوهستانی ماکسول مونته با ارتفاعی حدود 11 کیلومتر (6.8 مایل) بیش از حد متوسط ارتفاع ، مرتفعترین نقطه سیاره زهره است. آتشفشانها در تمام سطح سیاره پراکنده شده‌اند که وسعت بعضیها به 160 کیلومتر (10 مایل) می‌رسد.
اگر از بالای قطب شمال نگاه کنیم خواهیم دید که اکثر سیارات و قمرهای منظومه شمسی به دور محور خود چرخیده و در جهت عکس عقربه‌های ساعت به دور خورشید در حال گردشند. اما جهت چرخش سیاره زهره برخلاف سایر سیارات ، در جهت عقربه‌های ساعت است. دلیل قطعی این امر هنوز مشخص نیست، اما به نظر بعضی ستاره شناسان جهت چرخش سیاره زهره نیز زمانی مانند سایر سیارات بوده ، اما بر اثر تصادم با یک سیاره یا سیارک دیگر ، این جهت معکوس شده است.
روند شبیه سازی سایر سیارات به زمین ، زمین سازی نامیده می‌شود. به نظر بعضی دانشمندان این روند می‌تواند با کاشت هاگهای گیاهی در جو سیاره زهره شروع شود. در مورد اینکه یک موجود زمینی بتواند در دمای سیاره زهره زنده بماند تردید وجود دارد. ولی فرض بر این است که هاگهای دی‌اکسید کربن موجود در جو زهره را جذب کرده، از طریق فتوسنتز اکسیژن آزاد خواهند کرد. این کار منجر به زنجیره‌ای از حوادث شده و احتمالاً شرایط حیاتی مناسبتری از آنچه که ما از آن مطلع هستیم بوجود خواهد آورد.

 

[esfandiyar2002]

ايسنا:بيش از ۸۰ گروه در ۳۱ كشور جهان از جمله ايران، شامگاه ۱۲ آوريل برابر با ۲۳ فروردين ماه را به ياد پرواز نخستين انسان به فضا در چهل و پنج سال پيش جشن مي گيرند.
براساس فهرست ارائه شده در سايت رسمي «yuris night» (شب يوري) در ايران، يك گروه نجومي در زنجان، مراسم ويژه اي را براي بزرگداشت اين مناسبت فضايي تدارك ديده است. از شش سال پيش تاكنون هر ساله در بسياري از نقاط جهان با برگزاري مراسم و برنامه هاي علمي ويژه، اين شب به يادماندني گرامي داشته مي شود. اين برنامه ها، ماهيتي شبيه روز نجوم دارد با اين تفاوت كه اهدافي مانند آشنايي با ماموريت هاي فضايي و داستان سفر انسان به فضا نيز در آن نهفته است.
يوري گاگارين، نخستين فضانوردي بود كه در روز ۱۲ آوريل سال ۱۹۶۱ ميلادي، با فضاپيماي روسي «وستك» (زمين) به فضا رفت و با فضاپيماي خود يك دور در مدار زمين چرخيد. گاگارين در حالي كه درون يك كپسول در داخل فضاپيما قرار داشت در مدت يك ساعت و ۴۸ دقيقه بيش از ۴۰ هزار كيلومتر در فضا پرواز كرد. ۱۲ آوريل همچنين يادآور پرتاب نخستين فضاپيماي جهان است. شاتل «كلمبيا» حامل جان يانگ و رابرت كريپن فضانوردان ناسا كه ۲۵ سال پيش (۱۲ آوريل ۱۹۸۱) به فضا پرتاب شد، اولين سفينه فضايي بود كه توانايي پرواز مجدد داشت. طي چند سال گذشته تلاش هايي براي برگزاري «شب يوري» در ايران نيز انجام شده است كه به دليل همين برنامه ها، در چهار سال گذشته نام ايران در زمره كشورهاي برگزار كننده مراسم «شب يوري» ثبت شده است.

 

[esfandiyar2002]

ايسنا:دانشمندان به استناد تصاوير دريافتي از مريخ نورد «فرصت» كه از سطح اين سياره گرفته و ارسال شده اند اعلام كردند كه در سطح اين سياره سرخ شكاف ها و برجستگي هايي وجود دارد كه شباهت فراواني به ناهمواري هاي موجود در صحراهاي آمريكا دارند.
به گزارش ايسنا، به گفته ستاره شناسان و دانشمندان آمريكايي وجود اين شكاف ها حتي مي تواند گوياي وجود آب در اين سياره مرموز باشد. به گفته دانشمنداني كه اين تصاوير را از نزديك بررسي مي كنند، اين شكاف ها شباهت فراواني به شن ها و برجستگي هاي موجود در صحراي White Sands در ايالت نيومكزيكوي آمريكا دارند.

 

[esfandiyar2002]

ايسنا:رييس آژانس فضانوردي آمريكا (ناسا) اعلام كرد كه اين آژانس به استفاده از فضاپيماهاي روسي طي سال هاي آتي ادامه خواهد داد.
مايكل گريفين در تازه ترين اظهارات خود گفت: ناسا براي ارسال فضانوردان و محموله هاي مورد نظر خود به ايستگاه فضايي بين المللي هم چنان از فضاپيماهاي ساخت روسيه استفاده خواهد كرد. رييس آژانس فضانوردي آمريكا در ادامه گفت: تكميل ساخت ايستگاه فضايي بين المللي بسيار مهم است و براي تحقق اين موضوع از كپسول هاي سويوز استفاده خواهد شد. وي در ادامه خاطر نشان كرد: ما هم چنان از خدمات فضايي روسيه حتي پس از سال ۲۰۱۰ ميلادي يعني زماني كه فضاپيماي جديد ناسا نيز براي پرتاب هاي فضايي آماده نيست، استفاده خواهيم كرد. گريفين سال ۲۰۱۰ ميلادي را زمان به موزه رفتن شاتل ها اعلام كرد.

 

[esfandiyar2002]

گروه دانش و فناوري- مرتضي اسلام زاده-همشهری: صبح يكشنبه ايستگاه فضايي بايكانور غرق در شادي بود چرا كه شاهد بازگشت ۳ فضانورد از ايستگاه فضايي به زمين بود. فرمانده «بيل مك آرتور» و «والوي توكاروف» مهندس پرواز به همراه آقاي «ماركوس پونتس» فضانورد برزيلي كه هفته پيش با گروه جانشين راهي ايستگاه فضايي بين المللي شده بود به زمين بازگشتند.
فرمانده مك آرتور گفت: «بي صبرانه منتظر بازگشت به زمين و در آغوش كشيدن خانواده خود بوده است» و مهندس توكارف نيز حرف هاي فرمانده را تأييد كرد.
اين دو فضانورد در ماه اكتبر سال گذشته به ايستگاه فضايي رفته بودند و در مدار زمين گردش مي كردند. نكته جالب اين بود كه اين دو فضانورد در پرواز به سمت آسمان يك دانشمند آمريكايي به نام پروفسور «گري گري اولدسن» را به همراه داشتند و در بازگشت فضانورد برزيلي ماركوس پونتس.برنامه فضايي سازمان ناسا در ايالات متحده براي رساندن تجهيزات و البته فضانوردان تازه نفس به ايستگاه فضايي بين المللي اكثراً به سازمان فضايي روسيه اتكا دارد چرا كه از سال ۲۰۰۳ و پس از فاجعه انهدام فضاپيماي «چلنجر» در فضا، سازمان فضانوردي ايالات متحده ناسا، تنها يك مأموريت فضايي را به انجام رسانده است.
منبع: Nasa

 

[esfandiyar2002]

گروه علمي فرهنگي - صدرا جزايري-همشهری: دو اخترشناس يكي از دانشگاه كاليفرنيا و ديگري از دانشگاه تي سوكوبا قويترين ابر رايانه دنيا به نام شبيه ساز زمين را كه پيش از اين براي شبيه سازي روند شكل گيري زلزله از آن بهره برداري مي شد به كار گرفتند تا بتوانند رشد و نمو كهكشان ها را از نخستين ثانيه ها پس از تولد كيهان بررسي كنند. آنها به اين نتيجه رسيدند كه نمو كهكشان ها بسيار سريع تر از آن چه فكر مي كرديم صورت مي گيرد. بنابر نظريه مشهور- از پايين به بالا _در ابتدا كيهان با به هم پيوستن ابر هاي گازي و ايجاد ستاره ها تشكيل شده و بعد از آن ستاره ها در سيستم هاي بزرگ تري گرد هم آمده اند.
محققان شرايط اوليه كيهان را بر اساس محاسبات اين نظريه سرد و تاريك شكل دادند. اين نظريه در سال ۲۰۰۳ با رصد هايي كه روي امواج ريزموج كيهاني صورت گرفت قوّت يافت. بر اساس آن در حال حاضر۴ درصد كيهان جرم معمولي است، ۲۲ درصد جرم تاريك و ۷۴ درصد آن را انرژي تاريك تشكيل داده است.
آنها به اين نتيجه رسيدند كه كهكشان هاي اوليه سريع تر از آن چه فكر مي كرديم تشكيل شده اند، در كم تر از ۳۰۰ ميليون سال حباب هاي گازي ستاره ها و سپس كهكشان ها را توليد كرده اند،( البته شكل كهكشان ها و ساختارهاي آنها با نمونه هاي امروزي متفاوت بوده است )و در كمتر از ۱۱بيليون سال كهكشان هايي به شكل كنوني به وجود آمده اند. اين شبيه سازي نشان مي دهد كهكشان راه شيري تقريباً همان ساختار شيميايي را دارد كه در سن يك بيليون سالگي داشته! در صورتي كه ما فكر مي كرديم كهكشان ها به آرامي در طول عمر خود با مراحل شكل گيري ستاره ها و وقوع ابرنواختر ها، ساختار خود را از عناصر سبك به عناصر سنگين تغيير مي دهند حال آن كه مي بينيم اين روند با سرعت بيشتري انجام مي گيرد.

 

[esfandiyar2002]

نجوم-همشهری: همواره هنگام آغاز بهار مراسم خانه تكاني انجام مي شود و خانه آكنده از غبار، از غبارهاي گلوله مانندي كه در پشت مبلمان و تخت ها جمع شده است، پاك مي شود. تلسكوپ فضايي ناسا هم تصاوير مشابه از غبار و گاز در كهكشان راه شيري گرفته است. هرچند كه اين غبارهاي كيهاني به هيچ وجه مزاحم نيستند. اينها در واقع تجمعي از عناصري هستند كه زايش ستاره هاي كهكشان خودمان يا ديگر كهكشان ها را به عهده دارند.
از اين توده هاي تاريك و مات گاز و غبار، به نام «گلوبول هاي بك» ياد مي شود. اينها در نزديكي مركز سحابي گسيلي و ناحيه ستاره سازي۲۸۱ NGC قرار دارند. اين گلوبول ها به افتخار بارت بُك (bart bok)، اخترشناسي كه وجود چنين ناحيه هايي را پيش بيني مي كرد، به چنين اسمي نامگذاري شدند.
بُك نظريه اي داد كه ابرهاي بزرگ مولكولي در ابعاد صدها سال نوري، هنگامي كه اختلال در آنها پيش آيد مي توانند به شكل بسته هاي كوچكي در آيند كه غبار و گاز در آنها به شدت متراكم است. اين توده هاي كوچك محدود به گرانش خودشان شده و مي توانند توده هاي غبار و گاز را از اطراف به سمت خودشان جذب كنند.
اگر جرم متمركز شده به حد كافي برسد، آنگاه پتانسيل و توانايي به وجود آوردن ستاره ها را در هسته ها به دست مي آورند؛ هر چند كه همه گلوبول هاي بُك توانايي چنين چيزي را ندارند. عده اي از آنها پيش از آنكه خود فرو روند يا رمبش كنند از هم پاشيده مي شوند. اين ممكن است همان اتفاقي باشد كه هم اكنون بر سر گلوبول هاي NGC281 مي افتد.
نزديك گلوبول ها، ستاره هاي آبي درخشاني وجود دارند كه عضو خوشه باز جوان IC1590 هستند. اين خوشه از چند صد ستاره تشكيل شده است. مركز خوشه كه به سمت بالاي خارج تصوير قرار گرفته است داراي گروه هاي تنگاتنگ از ستاره هاي بسيار داغ و پر جرم با باد هاي ستاره اي بسيار گسترده هستند.
اين ستاره ها از خودشان نور مرئي و پرتوهاي فرابنفش تابش مي كنند و باعث گرم شدن و تحريك شدن گاز هيدروژن NGC281 مي شوند. اين گاز بعد از طي فرآيندي، به شدت گرم مي شود كه به يونيزاسيون موسوم است و سپس به رنگ صورتي مي درخشد؛ همان طوري كه در تصوير ديده مي شود. گلوبول هاي ابر NGC281 در فاصله بسيار نزديك به مركز خوشه IC1590 قرار گرفته اند.
وضوح بالاي تصوير كه هابل گرفته است ساختار ناهموار اين ابرهاي غبار را به خوبي نشان مي دهد. شكاف عميق و گسترده گلوبول ها به صورت زيبايي ديده مي شود، ولي در حقيقت گواه از محيط ناملايم و خشني مي دهد كه به وسيله ستاره هاي سنگين اطراف به وجود آمده است.
با اين حال گلوبول هاي بُك در NGC281 به صورت قابل توجهي واضح هستند. رنگ تيره آنها در مقابل نورافشاني گاز هيدروژن سحابي گسيلي تباين (كنتراست ) زيبايي را مي سازند. توده هاي غبار در نور مرئي مات ديده مي شوند. در عوض سحابي كه گلوبول ها را احاطه كرده است شفاف است و نور ستاره ها و كهكشان هاي پس زمينه را از خود عبور مي دهد.
اين تصويرها توسط دوربين جوينده پيشرفته هابل در اكتبر ۲۰۰۵ عكسبرداري شده اند. تصوير گسيل هيدروژني كه گلوبول هاي تاريك را به وضوح نشان مي دهد، تركيبي از عكس هايي هستند كه در سه رنگ آبي، قرمز و سبز گرفته شده اند .NGC281 با فاصله ۹۵۰۰ سال نوري در راستاي صورت فلكي ذات الكرسي قرار دارد.

 

[esfandiyar2002]

سازمان هوانوردي و فضايي آمريكا، ناسا براي يافتن پاسخ اين سوال كه آيا مي توان در ماه به اندازه نياز فضانوردان آب پيدا كرد يا نه، يك كاوشگر ۲هزار كيلوگرمي را به سطح ماه مي فرستد. به گزارش سي نت نيوز.كام ، اين كاوشگر ۷۳ميليون دلاري موسوم به ال كراس كه ساخت آن در آينده نزديك آغاز مي شود، در سال ۲۰۰۸به سوي كره ماه پرتاب خواهد شد.
ناسا پيش از اين، در اواخر دهه ۶۰ و اوايل دهه ۷۰ميلادي اقدام به ارسال سفينه هاي سرنشين دار به سوي كره ماه كرده و هم اكنون قصد دارد با يك سفينه بدون سرنشين به اين كره بازگردد. سازمان ناسا در پي تصميمات دولت آمريكا هم اكنون برنامه بازگرداندن انسان به سطح كره ماه تا سال ۲۰۲۰و سپس ارسال انسان به سياره مريخ در سالهاي بعد از آن را نيز در پيش گرفته است.
دانشمندان ناسا عقيده دارند كاوشگر بدون سرنشين ال كراس پس از برخورد با سطح ماه حفره اي به عمق حدود ۵متر در سطح ماه ايجاد كرده و حجم بسيار زيادي خاك و مواد مختلف را از ماه كنده و به هوا پرتاب مي كند كه در همين هنگام يك سفينه كوچكتر كه جزيي از ال كراس بوده اما لحظاتي قبل از برخورد از آن جدا مي شود، به همراه تلسكوپهاي زميني و همچنين تلسكوپ فضايي هابل از اين انفجار تصويربرداري خواهند كرد. سفينه كوچكتر نيز پس از جمع آوري اطلاعات در مورد اجزاي كنده شده از ماه خود پس از پانزده دقيقه در همان نقطه سقوط كرده و انفجار كوچكتر ديگري را ايجاد مي كند.
تحقيقات قبلي نشان داده قطب جنوب ماه غني از هيدروژن است كه درصورت تركيب اين هيدروژن با اكسيژن، امكان وجود مقادير قابل توجه آب در ماه وجود خواهد داشت. ماموريت ال كراس زيرمجموعه اي از تلاشهاي سازمان ناسا براي جمع آوري اطلاعات در مورد ماه با هدف آماده سازي سفر انسان به اين سياره و حتي استفاده از آن به عنوان پايگاهي براي سفر به سيارات دورتر، محسوب مي شود. وجود آب در سطح ماه براي توليد اكسيژن مورد نياز فضانوردان و همچنين اكسيژن مورد نياز سوخت فضاپيماها داراي اهميت بسيار زيادي است.
همشهری

 

[esfandiyar2002]

ايسنا: قوي ترين انفجارها در فضاي كيهاني، انفجار تشعشعات مرموز گاما است كه اكنون ستاره شناسان بر اين باورند كه در حقيقت برخوردهاي بسيار شديد بين ستارگان نوتروني هستند.
شبيه سازي جديد صورت گرفته نشان مي دهد كه در لحظات پس از برخوردهاي شديد ياد شده، انفجار عظيمي موجب ايجاد يك ميدان مغناطيسي مي شود كه ۱۰۰۰ ميليون ميليون برابر قوي تر از ميدان مغناطيسي زمين است. به گفته ستاره شناسان چنين ميدان مغناطيسي قوي ترين ميدان مغناطيسي در فضاي كيهاني است. اين شبيه سازي هفته ها و به وسيله يك ابررايانه جهت محاسبه تنها چند ميلي ثانيه از يك برخورد شديد ميان ستاره ايي بين ستارگان نوتروني انجام شد.

 

[esfandiyar2002]

بزرگترين موتور جستجوي اينترنتي جهان در اقدامي بي سابقه و با همكاري ناسا اين امكان را به كاربران مي دهد تا بصورت زنده و مستقيم سياره مريخ را مشاهده نمايند.اين سرويس جديد كه به دليل هزار و نهصدمين سال تولد ستاره شناس معروف يعني پرسيوال لاول است بنام Google Mars در سايت گوگل قرار داده شده است و اين امكان را به كاربران مي دهد كه از سه جهت اين سياره سرخ را مشاهده نمايند. همچنين در كنار اين سرويس نقشه اي كامل از سياره تعبيه شده است كه بصورت الكترونيكي تمامي پستي ها و بلندي هاي مريخ را مي توان با آن مشاهده كرد. گفته مي شود اين سرويس به حدي كارآمد است كه مي توان در صورت وجود يك انسان زنده بر سطح مريخ آن را مشاهده كرد.

 

[Behrooz]

يك پژوهشگر تاريخ نجوم با اشاره بي‌توجهي به آموزش نجوم در مدارس اظهار داشت: آموزش و پرورش نقش مهمي در ايجاد رغبت جوانان به نجوم دارد در صورتي كه به اين جنبه از كار كم توجهي مي شود.


مهندس جمشيد آرين در گفت‌وگو با خبرنگار علمي ايسنا در خراسان خاطر نشان كرد: دولت بايد از انجمن هاي نجوم آماتوري حمايت مالي كند زيرا اين انجمن‌ها تاكنون تنها با هزينه شخصي خود به فعاليت‌هاي علمي ـ نجومي پرداخته اند.


وي در ادامه يادآور شد : انجمن هاي آماتوري نجوم علاوه بر مشكلات مالي با كمبود مكان مناسب براي رصد نيز مواجه هستند به طوري كه براي رصد بايد مكاني را خارج از شهر پيدا كنند كه به لحاظ آلودگي نوري امن باشد.


مهندس آرين در توضيح جايگاه شاخه آماتوري نجوم ايران گفت: شاخه آماتوري نجوم در كشور جايگاهي مناسب دارد ولي اين فعاليت‌ها براي توسعه علم نجوم ناكافي است.


وي تصريح كرد: به دليل كمبود بودجه و عدم برنامه ريزي منسجم اين شاخه نتوانسته است جايگاه خود را به عنوان **** يك گروه وسيع آماتوري تثبيت نمايد .


آرين با بيان اين كه ميزان استقبال مسئولان از فعاليتهاي نجومي بسيار اندك و ضعيف است گفت: در مشهد، شهرداري هيچ خدماتي را به منجمين آماتور ارايه نمي كند.


اين پژوهشگر نجوم باستاني همچنين در خصوص نقش و جايگاه دانشگاه به عنوان مركز توليد علم در ارتقاي نجوم تصريح كرد: دانشگاه در اين پروژه عظيم متأسفانه زياد همكاري نمي كند .


وي افزود: بعد از فوت دكتر عدالتي، اين حمايت ها و كمك هاي مالي و فرهنگي بسيار كم رنگ شده است.


آرين در توضيح كمبودهاي علم نجوم در ايران عنوان كرد: از لحاظ كتب و منابع نجومي در مضيقه هستيم و اكثر كتب نجومي ترجمه‌يي و با كيفيت نامناسب ارايه مي شود.


آرين به عدم توجه مسئولين در خصوص كتب نجوم اشاره كرد و گفت: در دوره‌هاي دبستان و دبيرستان، متأسفانه سطح اطلاع رساني و آگاهي راجع به دانشمندان ايراني بسيار ضعيف مي باشد و تنها به معرفي دانشمندان خارجي اكتفا مي شود.


وي افزود: ايران در گذشته داراي يك دوره طلايي در نجوم بوده است ولي متأسفانه به دليل عدم آگاهي و دانش كافي امروزه اين علم به فراموشي سپرده شده است.


مهندس آرين مهمترين منابع نجومي ايران را كتاب هاي دست نوشته نجومي دانست و گفت: هم اكنون اين كتب در كتابخانه‌هاي كشور زير نور چراغ هاي تزئيني در حال فرسايش است .


پژوهشگر عرصه نجوم باستاني در پايان اظهار داشت: اگر مسولان از نجوم آماتوري در ايران حمايت كنند، آينده روشني در پيش روي اين شاخه از علم خواهد بود.

 

[Behrooz]

سازمان فضايي روسيه (روس كاسموس) اعلام كرد: پرتاب سفينه باري «پروگرس- 1م 56»، چهارم ارديبهشت ماه توسط موشك حامل «سايوز» از سكوي شماره يك پايگاه فضايي «بايكونور» به فضا پرتاب مي‌شود.


به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در آسياي ميانه، عمليات مربوط به تدارك پرتاب موشك «سايوز» حامل سفينه باري «پروگرس- ام 56» درپايگاه بايكونور قزاقستان درحال انجام است.


عمليات سوخت گيري و گاز مايع سفينه باري «پروگرس-ام 56» نيز روز گذشته در ايستگاه سوخت گيري شماره 31 بايكونور انجام شد.

 

[Behrooz]

در چند سال اخیر برگزاری ایرن مراسم در نقاط مختلف کشور ادامه داشته و همه سالهه دهها مرکز دیگر به جمع برگزار کنندگان این روز اضافه ی شوند. این روز فرصتی است تا عموم مردم، با زیباییهای دانش ستاره شناسی آشنا شوند. به همین منظور برنامه های متنوعی از جمله برگزاری نمایشگاههای نجومی، ساخت ماکتهای منظومه شمسی ، برگزاری کارگاههای نقاشی نجومی، تهیه مقیاسهای نجومی، رصد آسمان و مواردی از این دست هر ساله برگزار می شود . حضور فعال ایران در این مراسم باعث شد ا جایزه ایده های نو در برگزاری روز نجوم ۲ سال قبل به گروه دانش اموزان دبیرستان فرزانگان تهران اهدا شود.
شاخه اماتوری انجمن نجوم ایران به عنوان هماهنگ کننده فعالیتهای نجومی کشور در جلسه شهریور ماه خود با درخواست از گروههای نجومی فعال برای تدارک دیدن این برنامه از گروههای دعوت کرد تا مراسم امسال را با توجه به حضور در دوره ای پر تنش در جهان و نقش ویژه ای که دانش نجم می تواند در گسترش دوستی و صلح در جهان ایفا کند با محوریت و شعار نجوم و صلح برگزار کنند.
این شاخه در جلسه اخیر خود ضمن دعوت مجدد از همه گروهها در برگزاری این روز از همه افراد، یا گروههایی که قصد برپایی این روز را دارند در خواست کرد تا اطلاعاتی از برگزاری این روز را از طریق پست الکترونیک زیر، برای شاخه ارسال نمایند تا از طریق کمیته اطلاع رسانی این شاخه در اختیار عموم و افکار عمومی قرار گیرد. همچنین گروههایی که نیاز به کمک در برگزاری این روز دارند یا افرادی که ایده های جدیدی برای برگزاری این مراسم داشته و مایل به مشارکت گذاشتن آن با دیگران هستند و همینطور همه افراد یا گروههایی که در این باره سوالهایی دارند می توانند از طریق پست الکترونیک [email protected] با کمیته برنامه ریزی روز نجوم شاخه اماتوری انجمن نجوم ایران تماس بگیرند.
قابل ذکر است مجموعه اطلاعات رسیده به شاخه علاوه بر ثبت در پرونده گروهها، در سایتهای شاخه اماتوری انجمن نجوم ایران ( در حال راه اندازی) ماهنامه نجوم و پارس اسکای در قالب گزارشی کلی و با حفظ نام گروههای برگزار کننده به اتحادیه جهانی نجوم ارسال خواهد شد.