اخبار ، مقالات و دانستی های نجوم و فضا

[roje_aria79]

زحل (کیوان)
زحل از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت انگیز وجود دارد. جرم زحل ، صد بار بیش از جرم زمین است. و لی تقریبا تمام ماده آن به شکل گاز است و صخره‌ای نیست. لایه‌های ابری جو آن مانند ابرهای مشتری واضح نیستند. اما وجودشان حتمی است. ده قمر در اطراف زحل وجود دارد. قطر یکی از آنها که تیتان نامیده می‌شود، حدود 6000 کیلو متر است. از این رو بزرگترین قمر در منظومه شمسی به حساب می‌آید. تیتان خود دارای جوی است که از متان و آمونیاک تشکیل یافته است.
فاصله متوسط از خورشید 1/43 میلیارد کیلومتر
قطر استوا 120536 کیلومتر
مدت حرکت وضعی 10/23 ساعت
مدت حرکت انتقالی 29/46 سال زمینی
سرعت مداری 9/64 کیلومتر در ثانیه
دمای ابر فوقانی 180- درجه سانتیگراد
جرم (زمین=1) 95/18
چگالی متوسط (آب=1) 0/69
جاذبه(زمین=1) 0/93
تعداد قمر 36
پدر مشتری
در ورای مشتری آخرین سیاره از هفت سیاره‌ای که برای پیشینیان ما شناخته شده بود، زحل قرار دارد، که به عنوان پدر مشتری نامگذاری شده است. زحل دومین سیاره بزرگ مشتری گون منظومه شمسی است و توسط یک رشته از حلقه‌های بسیار زیبا که به دور آن حلقه زده‌اند، احاطه شده است. در آسمان شب زمین ، زحل به دلیل اندازه بزرگ و آلبدو بالای (50%) دارای جوی درخشان است. زیبایی آسمان زحل به خاطر نوارهای روشن حلقه‌های اطراف آن و نیز به خاطر قمرهای زیادش می‌باشد.
حرکت زحل
زحل با نیم قطر اطول 9.539AV و دوره تناوب گردش نجومی 29.458 سال ، در مداری با خروج از مرکز 557% که با دایرِة البروج زاویه 49.2 درجه می‌سازد، می‌گردد. از روی زمین قطر زاویه‌ای زحل در نقطه مقابله حدود 20 دقیقه است. مانند مشتری ، زحل دارای جو غلیط پر از ابری است که به صورت جزئی می‌چرخد. از مشاهدات انتقالات دوپلری در عرض سیاره و با زمان بندی دقیق علامتهای جوی ، دوره تناوب چرخش نجومی آن ، در نزدیک استوایش 10 ساعت و 14 دقیقه و در عرضهای جفرافیایی بالا 10 ساعت و 38 دقیقه محاسبه شده است. در اینجا هم مجددا چرخش جزئی مشابه مشتری داریم. استوای زحل به اندازه 26 درجه و 45 دقیقه با صفحه مداری آن زاویه می‌سازد، بطوری که قطبهای سیاره در فاصله‌های زمانی حدود 15 سال یک بار سمت زمین متمایل می‌شوند. چرخش باعث پخی زیاد (96%) زحل می‌گردد، بطوریکه شعاعهای قطبی و استوایی به نسبت 10/9 می‌باشند.
مشخصات فیزیکی زحل
زحل شباهت قابل توجهی با مشتری دارد، ولی کمی کوچکتر است و جرم آن کمتر از جرم مشتری (95M). زحل کمترین چگالی حجمی را نسبت به سایر سیارات دارد. ساختار جو زحل با کمربندهایی که به موازات استوا امتداد دارند، مشابه است. آشفتگیهای کمربندهای زحل خیلی کمتر (تاکنون از روی زمین فقط 10 لکه مشاهده شده‌اند) از مشتری است. جو زحل احتمالا ترکیب خیلی مشابه‌ای با جو مشتری دارد. تاکنون متان (CH4) ، آمونیاک (NH3) ، اتان (C2H6) ، فسفین (PH3) ، استیلن (C2H2) ، متیل استیل (C3H4) ، پروپان (C3H8) و هیدروژن مولکولی (H2) آشکار شده است.
ابرهای زحل خیلی کمرنگ تر از ابرهای مشتری به نظر می‌رسند.ابرهای مشتری اغلب به رنگ زرد کم رنگ و نارنجی هستند، به این دلیل که دما در زحل کمتر از مشتری است، ابرهای زحل در لایه پایین تر جوش قرار می‌گیرند. درون زحل احتمالا ترکیب مشتری را دارد. تخمینهای نظری مقادیر حدود 74% هیدروژن ، 24% هلیوم ، %2 عناصر سنگین تر را پیشنهاد می‌کند. این ترکیب تقریبا مشابه ترکیبات خورشید است. زحل ممکن است یک هسته سنگین کوچک به قطر 20 هزار کیلومتر و جرمی معادل 20Mφ را داشته باشد.
حلقه‌های زحل
حلقه‌های زحل با مدار زحل هم صفحه نیستند، بلکه زاویه‌ای با هم می‌سازند. یکی از اثرات این پدیده در نظر ما تغییر گشادگی حلقه‌ها است. طی گردش 29 ساله زحل دور خورشید ، دوباره می‌توانیم حلقه‌ها را در گشادترین حالت ببینیم. غیر از این دو حالت ، حلقه‌ها از لبه دیده می‌شوند و جز با تلسکوپ پر قدرت ، قابل مشاهده نیستند. از این طریق معلوم شد که ضخامت حلقه‌ها فقط پنج کیلومتر است. حلقه‌های زحل از میلیاردها ذره ریز تشیکل یافته‌اند که اندازه بیشترشان چند سانتیمتر است. همه آنها ، مانند ماهواره‌های کوچک ، به دور زحل گردش می‌کنند.
گسیختگی کاسینی
در سال 1675 میلادی (1504 شمسی) جووانی دومینیکو کاسینی ، اخترشناس ایتالیایی ، کشف کرد که حلقه زحل از دو حلقه تشکیل یافته است و میان آن دو جدایی وجود دارد. این جدایی گیستختگی کاسینی نامیده می‌شود و در اثر کشش گرانشی قمر غول پیکر تیتان بوجود آمده است. مطالعات بعدی نشان داده‌اند که در اطراف زحل ، بر روی هم چهار حلقه وجود دارد. داخلی ترین آنها بسیار کم نور و تقریبا با بالای ابرها در تماس است. قطر حلقه نورانی بیرونی به 140000 کیلومتر می‌رسد.
قمرهای زحل
20 قمر تاکنون برای زحل شناسایی شده‌اند، که 13 قمر از زمین و هفت قمر دیگر بوسیله کاوشگرهای فضایی کشف شده‌اند. قمرهای کوچک زحل به شکل سیب زمینی بوده و شکلهای نامنظمی دارند. احتمال می‌رود که قمرهای کوچکتر دیگری نیز کشف شوند. سطح بسیاری از قمرها پوشیده از گودالهای شهابسنگی است. در سطح میماس ، یکی از قمرهای کوچک زحل ، گودالی بزرگ به نام هرشل وجود دارد که 130 کیلومتر (81 مایل) وسعت داشته و یک سوم این قمر را پوشانده است.
زحل دارای بیشترین قمر در بین سیارات منظومه شمسی است. دانشمند هلندی ، کریستین هوینگس (95 – 1629)، در سال 1655 اولین قمر زحل را کشف کرد. تیتان از لحاظ بزرگی دومین قمر و یکی از سه قمری است که در منظومه شمسی دارای جو هستند. تصور می‌شود که قسمت اعظم آن ازسنگ و بقیه از یخ تشکیل شده باشد. جوی که دائما سطح تیتان را پوشانده است، حاوی نیتروژن و سایر مواد شیمیایی است. اختر شناسان به تازگی قمر جدیدی از سیاره زحل را شناسایی کرده‌اند که بسیار کوچک است (حدودآ 2 کیلومتر). در این صورت تعداد قمرهای زحل به 21 قمر تغییر می‌کند.
میدان مغناطیسی زحل
میدان مغناطیسی دارای یک گشتاور کلی برابر 35/1 گشتاور مشتری است. اما این مقدار به حد کافی قوی است که یک میدان مغناطیسی سپهر مشتری گون با کمربندهای تابشی مشابه زمین ایجاد کند. گشتاور دو قطبی مغناطیسی با میل یک درجه نسبت به محور چرخش زحل قرار می‌گیرد که این مقدار با انحراف مشخص محورهای مغناطیسی مشتری و زمین تفاوت آشکار دارد. مغناطیس سپهر زحل ذرات بسیار کمتری از ذرات مغناطیس سپهر مشتری را در خود جای می‌دهد.
دو دلیل عمده این تفاوت شامل کمبود یک منبع محلی ذرات بار دار که در مورد مشتری توسط فورانهای آیو تولید می‌شوند و حلقه‌های قابل رویت زحل که بطور موثری ذرات باردار را جذب کرده و مغناطیس سپهر داخلی را از ذرات باردار خالی می‌کنند، است. در خارج لبه حلقه‌ها چگالی ذرات باردار به سرعت افزایش می‌یابد و در حدود 5Rs تا 10Rs به یک قله می‌رسد. در اینجا ، ذرات باردار بطور محکم به میدان مغناطیسی در حال دوران سریع جفت می‌شوند. این برهمکنش ، لایه‌ای از پلاسما به ضخامت تقریبا 2Rs ایجاد می‌کند که تا حدود 15Rs ادامه می‌یابد.در ورای این مقدار ، مغناطیس سپهر شکل خود را از دست می‌دهد. اندازه آن با دمای خورشید تغییر می‌یابد.

 

[Behrooz]

آژانس فضانوردي ناسا در نظر دارد كه به منظور فراهم آوردن شرايط مناسب براي فضانوردان در جريان ماموريت‌هاي فضايي، اكتشافات خود در خصوص يافتن آب در قطب جنوب ماه را آغاز كند.


به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، از اين رو آژانس فضانوردي آمريكا (ناسا)، در نظر دارد تا كاوشگري را به سوي اين قمر پرتاب كند.


اين ماموريت فضايي ــ تحقيقاتي 73 ميليون دلار هزينه در بر دارد و به ماموريت «ماهواره حسگر و رصد كننده گودال قمر» معروف شده است.


اين كاوشگر وزني بالغ بر 543 كيلوگرم داشته و احتمالا در اواخر سال 2008 ميلادي به فضا پرتاب خواهد شد.


به گفته دانشمندان ناسا، ماموريت سال 2008 ميلادي اين آژانس با هدف يافتن يخ و آب در گودال‌هاي هميشه تاريك ماه در قطب جنوب آن صورت مي‌گيرد.


آنها افزودند كه اين مهم با بررسي توده‌اي از ذرات كه به وسيله برخورد كاوشگر به سطح ماه به دست خواهند آمد تحقق خواهد يافت.


به گفته دانشمندان اين ذرات به زمين ارسال خواهد شد تا بررسي‌هاي اكتشافي دقيق بر روي آنها انجام شود.

 

[roje_aria79]

حلقه‌های زحل
زحل از نظر فاصله از خورشید ششمین سیاره منظومه شمسی است که با وجود حلقه‌های بسیار زیبایش سیاره‌ای شگفت‌انگیز می‌باشد، حلقه‌هایی که از دهها هزار ذره و تکه‌های یخ تشکیل یافته‌اند و در ضخامتی بیش از دهها متر دور سیاره در گردش هستند.
دید کلی
بین تمام سیارات منظومه شمسی ، زحل جلوه‌ای خاص دارد و این ویژگی را مدیون حلقه‌های زیبایی است که آن را در میان گرفته‌اند. حلقه‌ها از دهها هزار ذره و تکه‌های یخ تشکیل یافته‌اند که در ضخامتی بیش از دهها متر دور سیاره در گردش هستند. مدتهای مدید زحل یگانه سیاره منظومه شمسی تصور می‌شد که دارای چنین حلقه‌هایی است ولی بعدها حلقه‌های اورانوس و مشتری نیز کشف شدند.
کاوش اولیه
پس از سالها بررسی و رصد ، برای منجمان مسلم شده است که زحل دارای 4 حلقه است. این 4 حلقه به ترتیب از خارج به داخل با حروف D , C , B , A مشخص می‌شوند. سپس حلقه پنجمی هم کشف شد که بسیار دورتر از حلقه‌های چهارگانه قبلی بود. این حلقه را با E مشخص کردند.
کشف حلقه پنجم و هفتم
اطلاعات بدست آمده توسط ایستگاههای فضایی آمریکایی (پایونیر 2 و ویجر 1 و ویجر 2) طی دوره 1979-1981 ، نویدبخش عصر نوینی در مطالعه حلقه‌های دور سیارات بود. پایونیر 2 ، دورترین حلقه زحل ، یعنی حلقه F را کشف کرد. با بررسی عکسهای بعدی ویجر 1 ، احتمال وجود هفتمین حلقه نیز مطرح شد.
تعداد واقعی حلقه‌ها
معلوم شد که زحل فقط 6 یا 7 حلقه عریض بدور خود ندارد، بلکه صدها نوار متحدالمرکز باریک این سیاره را در بر گرفته‌اند و دور آن می‌گردند. تعداد این نوارها در حدود 500 و شاید هم 1000 حلقه برآورد شده است.
ویژگی کلی حلقه‌ها
هیچ کدام از حلقه‌ها شکل یکنواختی ندارند. عرض یکی از این نوارها در نقاط مختلف از 25 تا 80 کیلومتر متغیر است. حلقه‌های بزرگتر از حلقه‌های کوچکتر تشکیل شده‌اند که این روند را به تاثیر گرانشی قمرهای زحل و ماهک‌های آن ، که اخیرا کشف شده است، نسبت می‌دهند.
ویژگی حلقه F
عرض این حلقه بسیار کم است و به احتمال قوی می‌توان این ویژگی را به تاثیر دو قمر از قمرهای زحل نسبت داد. شکل حلقه F یکنواخت نیست و پیچ و تابها و بافته‌هایی در دورن آن مشاهده می‌شود.
پدیده‌های موجود در حلقه‌های زحل
ویژگی شگفت انگیز در حلقه‌های زحل ، پره‌هایی است با ساختاری گوه‌ای شکل که طرف تیز آنها به سوی مرکز متوجه است. پره‌ها در سرتاسر حلقه B پراکنده‌اند و همراه با آن دور زحل می‌گردند. آنگاه گاه و بیگاه در نقاط مختلف حلقه مزبور ظاهر و چند ساعت بعد ناپدید می‌شوند.
منشأ تشکیل حلقه‌های غیر یکنواخت
فرض بر آن است که حلقه‌های غیر یکنواخت ، از فرایند ناتمام تشکیل قمرهایی بر جای مانده‌اند که می‌بایست از ذرات ابر مانند بوجود می‌آمدند.

 

[Behrooz]

تايوان 6 ماهواره به وسيله يك موشك آمريكايي به فضا پرتاب كرد

خبرگزاري فارس: يك موشك آمريكايي 6 ماهواره هواشناسي تايواني را در مدار زمين قرار داد.


به گزارش خبرنگار فارس از شرق آسيا به نقل از شبكه خبر آسيا، اين موشك از پايگاه هوايي واندربرگ در كاليفرنيا به سوي مدار زمين پرتاب گرديده است.
هدف از ارسال اين ماهواره‌ها به فضا به دست آوردن اطلاعات به موقع از توزيع فشار هوا، دما و بخار آب در اتمسفر زمين و همچنين چگالي الكترون‌ها در لايه يونسفر اعلام گشته است.

 

[Behrooz]

ژاپن قصد دارد در ماه ايستگاه فضايي ايجاد كند

خبرگزاري فارس: ژاپن قصد دارد با ارسال روبات‌ها به ماه، ايستگاه فضايي ايجاد كند.


به گزارش خبرنگار فارس از شرق آسيا و به نقل از شبكه خبر آسيا، آژانس اكتشافات فضايي ژاپن اعلام كرده است كه در 10 سال آينده با ارسال روبات‌ها به ماه به اكتشاف دست زده و به‌ وسيله آنها يك ايستگاه فضايي ايجاد مي‌كند.
محققان اين آژانس قصد دارند روبات‌هاي هوشمندي بسازند كه بتوانند وسايل نقليه اكتشافي را هدايت كرده و با تصميم گيري خود در ماه يك ايستگاه فضايي بسازند.
بنابر گفته مقامات اين آژانس وسايل نقليه اكتشافي در طول 10 سال آينده به ماه ارسال خواهد شد و ايستگاه فضايي نيز تا 20 سال ديگر در ماه تكميل خواهد شد.
اين آژانس همچنين قصد دارد در سال آينده ماهواره‌اي به فضا ارسال كند كه به دور ماه بچرخد.

 

[Behrooz]

«سريع‌السير زهره» به هدف خود نزديك مي‌شود

خبرگزاري فارس: اولين ماموريت فضايي كه در دهه اخير به سمت سياره زهره انجام شده است به نزديكي هدف خود رسيده است.


به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از پايگاه اينترنتي بي‌بي‌سي، در اوايل صبح امروز، سه‌شنبه 22 فروردين ماه، فضاپيماي روباتيك آژانس فضايي اروپا در حالي كه به هدف خود،‌سياره زهره نزديك مي‌شد، سرعت خود را براي نزديك شدن به اين سياره به حدي پايين آورد تا جاذبه اين سياره،‌آن را به سمت خود نكشاند و اين فضاپيما باقرار گرفتن در مدار سياره زهره به سفر پنج ماهه خود به سمت هدف پايان داد.
فضاپيماي «سريع‌السير زهره» در حدود 500 روز زميني در مدار نزديك‌ترين سياره به سياره ما باقي خواهد ماند و جو اين سياره را كه مي‌تواند به شناخت دانشمندان از رشد گازهاي گلخانه‌اي در زمين كمك كند، مورد مطالعه و بررسي قرار مي‌دهد.
دانشمندان اميد دارند كه اين فضاپيما بتواند اسراري را در موردگرم شدن زمين و تغييرات آب و هوايي، در اختيار آن‌ها قرار دهد.
سياره زهره دومين سياره منظومه شمسي است و اين سياره از لحاظ ساختاري بسيار شبيه سياره ما است و در جو اين سياره دي اكسيد كربن نيز وجود دارد و دماي اين سياره در حدود 467 درجه سانتي‌گراد مي‌باشد. مطالعه بر روي اين سياره مي‌تواند به شناخت زمين كمك زيادي بكند.
گفتني است: فضاپيماي «سريع السير زهره» در تاريخ نهم نوامبر سال 2005 (18 آبان سال 84) توسط موشك سويوز روسيه از پايگاه فضايي روسيه در قزاقستان به فضا فرستاده شد.

 

[Behrooz]

قمر «زحل» بهترين منطقه در منظومه شمسي معرفي شد

خبرگزاري فارس: «انسلادوس» يكي از اقمار سياره زحل بهترين منطقه در منظومه شمسي، براي زندگي شناخته شده است.


به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از پايگاه اطلاع رساني بي‌بي‌سي، دانشمندان با بررسي‌هايي كه از اطلاعات بدست آمده از فضاپبماي كاسيني كه به مدت دو سال است در مدار سياره زحل قرار دارد، انجام داده‌اند؛ به اين نتايج دست پيدا كرده‌اند كه بر روي قمر كوچك سياره زحل «انسلادوس» احتمال وجود حيات از ديگر نقاط منظومه شمسي بيشتر است.
«باب براون» رييس كنفرانس «قمر انسلادوس» كه در اطريش برگزار شد،‌ مي‌گويد: «بر روي اين قمر آب و گرما پيدا شده است و اين دو از فاكتورهاي وجود حيات به حساب مي‌آيند.»
وي بر اين باور است كه در آينده‌اي نه چندان دور بايد ماموريتي با هدف قمر انسلادوس انجام شود كه بر روي اين قمر فرود آيد.
در ماه جولاي سال 2005 فضاپيماي كاسيني با نزديك شدن به اين قمرتوانست اطلاعات دانشمندان را تا حدي در مورد اين قمر تكميل كند. اين فضاپيما در اين فقط 173 كيلومتر از سطح قمر «انسلادوس» فاصله داشت و توانست تصاويري از سطح آن تهيه كند كه در آن آثاري از وجود گاز كه جو را تشكيل مي‌دهد يافت شده است
و در اين كاوشي كه اين فضاپيما داشته موفق به پيدا كردن آب بر روي اين قمر شده است.

 

[Behrooz]

سومين سفر فضايي سرنشين‌دار چين در سال 2008

خبرگزاري فارس: نشريات دولتي چين گزارش دادند: پرواز فضايي بعدي سرنشين‌دار اين كشور كه سومين در نوع خود است، در سال 2008 انجام خواهد گرفت.


به گزارش خبرنگار فارس از شرق آسيا و به نقل از كانال خبر آسيا، زمان اين پرواز يك سال ديرتر از زمان اعلام شده قبلي مي باشد ولي اين نشريات هيچگونه توضيحي در اين مورد نداده اند.
اين نشريات اين پرواز را آغاز مرحله دوم برنامه فضايي ارسال فضانوردان اعلام كرده‌اند و آن را از لحاظ اجرايي پيچيده ناميده‌اند.
دومين پرواز فضايي چين در ماه اكتبر سال گذشته به مدت 5 روز با ارسال دو فضانورد به فضا انجام گرفت.
اولين پرواز فضايي چين در سال 2003 صورت گرفت و اين كشور را سومين كشور دنيا در زمينه ارسال فضانورد بعد از اتحاد جماهير شوروي سابق و آمريكا قرار داد.

 

[roje_aria79]

اورانوس
اورانوس هفتمین سیاره نزدیک به خورشید و سومین غول از چهار غول گازی است. جبه‌ای از گاز و یخ هسته سنگی این سیاره را پوشانده است. جو اطراف جبه غالباً از متان ساخته شده ، که این گاز باعث وجود رنگهای آبی و سبز که از مشخصات بارز این سیاره هستند، می‌شود. اورانوس در کناره‌های خارجی و سرد منظومه شمسی قرار داشته ، دمای ابرهای فوقانی آن به 210 درجه سانتیگراد زیر صفر (346- درجه فارنهایت) می‌رسد. علی رغم داشتن 15 قمر و یک منظومه حلقوی ، سطح اورانوس مشخصه خاصی ندارد. تنها مشخصاتی که تا کنون مشاهده شده‌اند چند ابر متانی هستند که در سال 1986 بوسیله کاوشگر فضایی ویجر2 کشف شدند.
رصد اورانوس
تحت شرایط بسیار عالی ، اورانوس را می‌توان با چشم غیر مسلح دید. هنگام مشاهده با تلسکوپ ، اورانوس بصورت حلقه کوچکی به رنگهای سبز و آبی دیده می‌شود. 15 قمر اورانوس تا کنون کشف شده‌اند که به موازات استوای سیاره و در جهت چرخش سایره ، به دور آن می‌چرخند. در اثر انحراف محور چرخش اورانوس ، صفحه استوای سیاره تقریباً عمود بر صفحه دایرة البروج است.
به همین سبب ، گاهی اوقات مانند سالهای 1945 و 1987، اگر از زمین به اورانوس بنگریم فقط قطب آن دیده شده ، مدار قمرهای سیاره تقریباً بصورت صفحه‌ای کامل به نظر می‌رسد. بعضی اوقات نیز ، مانند سالهای 1966 و 2008 ، کناره مدار قمرهای اورانوس دیده شده ، چنین به نظر می‌رسد که قمرها در مسیری مستقیم عقب و جلو می‌روند.

فاصله متوسط از خورشید 2/87 میلیارد کیلومتر
قطر استوا 51118 کیلومتر
مدت حرکت وضعی 17/90 ساعت
مدت حرکت انتقالی 84/01 سال زمینی
سرعت مداری 6/81 کیلومتر در ساعت
دمای ابر فوقانی -210 درجه سانتیگراد
جرم (زمین = 1) 14/53
چگالی متوسط (آب = 1) 1/29
جاذبه (زمین = 1) 0/79
تعداد قمر 15

خواص فیزیکی اورانوس
محور چرخش اورانوس حدود 98 درجه نسبت به صفحه مدار سیاره به دور خورشید انحراف دارد. بنابراین اورانوس بر خلاف سایر سیاره‌ها ، روی محوری تقریباً افقی می‌چرخد. انحراف محور اورانوس تأثیر زیادی بر قطبهای سیاره می‌گذارد و باعث می‌شود که هر قطب از دوره تناوب مداری که 84 سال زمینی طول می‌کشد، 42 سال را در روشنایی و 42 سال دیگر را در تاریکی بگذراند. به هر حال ، اورانوس به قدری از خورشید دور است که تفاوت دما در قطبها در طول تابستان و زمستان فقط 2 درجه سانتیگراد (3.6 درجه فارنهایت) است.

اورانوس سومین سیاره بزرگ منظومه شمسی بوده ، بزرگی آن 4 برابر زمین است. دوره تناوب مداری این سیاره 84 سال زمینی است و بعد از نپتون و پلوتون ، طولانی‌ترین مدار را دارد.
حلقه‌های اورانوس
بخاطر تیرگی زیاد مواد سازنده حلقه‌های اورانوس ، مشاهده آنها بسیار مشکل است. در سال 1977، این حلقه‌ها در مسیر نور یک ستاره قرار گرفته و بدین ترتیب کشف شدند. کاوشگر فضایی ویجر2 در سال 1986 یازده حلقه باریک این سیاره را از نزدیک مورد بررسی قرار داد. مواد تشکیل دهنده این حلقه‌ها سنگهایی به اندازه یک متر (یک یارد) هستند. پهنای حلقه "اپسیلون" از 20 تا 100 کیلومتر (12 تا 60 مایل) متغیر است.
قمرهای اورانوس
15 قمر تا کنون برای اورانوس شناخته شده‌اند که مواد تشکیل دهنده تمام آنها مخلوطی از سنگ و یخ است. در سطح چهار قمر بزرگ اورانوس (ابرن ، تیتانیا ، آمبریل ، آریل) گودالهای شهابسنگی وجود دارند. سطح میراندا ، پنجمین قمر بزرگ اورانسو ، مشخصات مختلفی دارد، از جمله دشتهایی پوشیده از گودالهای شهابسنگی قدیمی ، تپه‌های بزرگ و دره‌های عمیقی که سطح این قمر را شکافته‌اند. به نظر ستاره شناسان ، دلیل ویژگیهای متفاوت سطح میراندا این است که این قمر احتمالاً بر اثر یک تصادم عظیم متلاشی شده و سپس دوباره جمع شده است.

 

[zhao goang]

استاد roje_aria79 خیلی خیلی خوشحالم که شما را در این فروم پیدا کردم. نمیدونستم دوستدار نجوم نیز هستید.
و از مطالب بی نهایت قشنگتان در فروم تشنه عشق ممنونم و بریتان آرزوی سعادت و خرسندی دارم. :blush:

 

[zhao goang]

خوشه پروین-M45-یا هفت خواهران اساطیر یونانی ، در واقع یک خوشه باز نسبتا جوان متشکل از صدها ستاره در سطحی در حدود 2 درجه از آسمان.این خوشه در فاصله 4.5 سال نوری از ما قرار دارد. خوشه پروین را میتوان در فاصله 15 درجه ای از دبران یا چشم گاو پیدا کرد.

خوشه باز M44 موسوم به خوشه کندوی عسل یکی از زیبا ترین خوشه های آسمان میباشد.فاصله این خوشه از ما 515 سال نوری است و قابل تشخیص با چشم غیر مصلح نیز هست.این مجموعه شامل 75 ستاره ء قابل مشاهده بوده و به وسعت 80 دقیقه قوسی -سه برابر قطر ماه کامل-میباشد. این خوشه در صورت فلکی سرطان - خرچنگ -در ناحیه مرکزی آن است.

این روزها می توان زحل را نیز در کنار این خوشه زیبا مشاهده کرد.به وسیله یک دوربین دو چشمی نیز میتوان ده ها ستاره در این خوشه زیبا مشاهده نمود. در ساعت 7 شب این خوشه به همراه زحل تقریبا بالای سر ماست و بعد از آن مرتبا به غرب نزدیک میشود تا تقریبا در ساعت 1 بامداد غروب کند.

 

[roje_aria79]

استاد roje_aria79 خیلی خیلی خوشحالم که شما را در این فروم پیدا کردم. نمیدونستم دوستدار نجوم نیز هستید.
و از مطالب بی نهایت قشنگتان در فروم تشنه عشق ممنونم و بریتان آرزوی سعادت و خرسندی دارم. :blush:

ممنونم .استادzhao goangدلتون زیبا پسند کرده و گرنه من فاعلم .شما خودتون هم زیبا نوشتید .مطالب زیبایی را امروز در باره نجوم نوشتید .خواهش میکنم همپای دیگر دوستان به کارتون در این تاپیک ادامه بدید.

 

[roje_aria79]

نپتون «سیاره»
فاصله متوسط از خورشید 4/49 میلیارد کیلومتر
قطر استوا 49528 کیلومتر
مدت حرکت وضعی 19/20 ساعت
مدت حرکت انتقالی 164/79 روز زمینی
سرعت مداری 5/47 کیلومتر در ثانیه
دمای ابر فوقانی -220 درجه سانتیگراد
جرم(زمین=1) 17/14
چگالی متوسط(آب=1) 1/64
جاذبه(زمین=1) 1/20
تعداد قمر 8
نپتون هشتمین سیاره نزدیک به خورشید و چهارمین غول گازی است. از لحاظ اندازه و ساختار شبیه به سیاره همسایه‌اش ، اورانوس ، می باشد. جو آبی رنگ و درخشان این سیاره بخاطر وجود گاز متان در آن است. شکلهای ابر مانند متعدی روی این سیاره وجود دارند که مهمترین آنها لکه سیاه بزرگ نام دارد. این لکه ، مجموعه طوفانی عظیمی به بزرگی کره زمین است. شکلهای ابر مانند نپتون ، توسط سریعترین بادهای منظومه شمسی با سرعتی معادل 2200 کیلومتر در ساعت (1370 مایل در ساعت) جابجا می‌شوند. زیر این ابرها ، جبه‌ای از یخ و گاز و هسته‌ای سنگی و کوچک قرار دارد.
لکه سیاه بزرگ
لکه سیاه بزرگ و لکه سیاه کوچک واچرخه‌هایی بیضی شکل در جو نپتون هستند که بوسیله سریعترین بادهای منظومه شمسی ، در جهت عکس چرخش نپتون حرکت می‌کنند. ابر کوچکی به نام اسکوتر که از نوع ابر سیروس است، در ارتفاع متفاوتی نسبت به لکه‌ها قرار دارد که باد کمتری در این نقطه می‌وزد. موقعیت این ابر نسبت به هسته نپتون ثابت مانده و در جهت چرخش نپتون ، که مخالف جهت حرکت لکه‌هاست، حرکت می‌کند.

لکه سیاه بزرگ ، انبوهی از گازهای مختلف که در وسعتی به اندازه سطح زمین ، با سرعتی حدود 1000 کیلومتر در ساعت (620 مایل در ساعت) ، معادل سرعت صوت ، روی سیاره نپتون در حرکت است. بادهای نپتون سرعتی دو برابر سرعت فوق دارند که حدوداً 10 برابر سرعت گردبادهای سطح زمین است.

حلقه های نپتون
در مدتی کمتر از 100 میلیون سال ، تریتون وارد محدوده روش نپتون (کوتاهترین فاصله از یک جسم اصلی که در آن یک جسم تابع می‌تواند بدون آنکه توسط نیروهای جاذبه متاشی شود، دور بزند) خواهد شد. نیروهای کششی می‌توانند قمرهایی که در این محدوده قرار دارند را بسته به نوع مواد تشکیل دهنده شان متلاشی کنند. احتمال دارد تریتون به سنگریزه‌هایی تبدیل شده و حلقه‌ای زیبا به دور نپتون تشکیل دهد.

حلقه‌های نپتون در فاصله 40000 تا 63000 کیلومتری (25000 تا 39000 مایلی) نپتون گسترده شده‌اند. این حلقه‌ها بسیار تیره هستند، یکی از آنها عریض و سه حلقه دیگر باریک می‌باشند. نام حلقه‌های آدامز و لووریه از نام دو ستاره شناس که وجود و موقعیت سیاره نپتون را پیش بینی کرده بودند، گرفته شده است. نام حلقه گاله از نام ستاره شناس آلمانی ، یوهان گاله (1910-1812) ، که نپتون را کشف نمود گرفته شده است. کاوشگر فضایی ویجر2 انبوهی از مواد حلقوی در حلقه آدامز کشف نمود که ستاره شناسان هنوز توضیحی برای وجود آنها نیافته‌اند.
درماه اوت 1989، کاوشگرویجر-2 تمام چهار حلقهاطراف نپتون را کشف نمود.
قمرهای نپتون
قبل از آنکه ویجر2 در سال 1989 به مطالعه نپتون بپردازد، از هشت قمر نپتون فقط تریتون ونیراید شناخته شده بودند. تریتون سردترین جسم شناخته شده در منظومه شمسی است که دمای سطح آن 235- درجه سانتیگراد (391- درجه فارنهایت) است. جو رقیقی از نیتروژن در اطراف این قمر وجود دارد.
انفجار غبار آلود
در سطح تریتون‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ، رگه‌هایی از غبار سیاه کهمنفذ فواره بخار بیرون زده‌اند وجود دارند.
قمر اصلی
تیترون با قطری معادل 2705 کیلومتر(1680 مایل) بزرگترین قمر نپتون است.
مدار نامنظم نپتون
ما تا کنون فقط توانسته‌ایم 9 سیاره را در منظومه شمسی شناسایی کنیم، اما آیا سیاره‌های دیگری نیز در این منظومه وجود دارند؟ به نظر بعضی از ستاره شناسان بی نظمی‌هایی که در مدار نپتون مشاهده شده ، ممکن است توسط سیاره دهم که جرم زیادی داشته و خارج از مدار پلوتون قرار دارد ایجاد شده باشند. این سیاره فرضی سیاره ایکس نام گرفته است. مخالفین این فرضیه بر این عقیده‌اند که منظومه شمسی دارای ماده کافی برای تشکیل سیاره علاوه بر 9 سیاره دیگر نبوده و همچنین تشکیل این سیاره در چنین فاصله‌ای مطابق با عمر منظومه شمسی نیست.
نپتون بعد از پلوتون ، دورترین سیاره از خورشید و از لحاظ بزرگی چهارمین سیاره منظومه شمسی است. کوچکترین غول گازی بوده و مانند سایر غولهای گازی ، حلقه‌هایی از غبار و ذرات دیگر در اطراف خود دارد.

 

[zhao goang]

M35 یا NGC2168 یک خوشه باز روشن قدر پنجمی و به فاصله 2800 سال نوری است.
این خوشه شامل حدود 120 ستاره در وسعتی به قطر 40 دقیقه قوسی است که در نزدیکی لبه غربی جوزا و در شمال غربی ستاره اتای جوزایی قرار دارد.

 

[zhao goang]

ممسک العنان یا ارابه ران یکی از قدیمی ترین صورت های فلکی است که اساطیر یونانی پیوسته یادآور مخترع لنگ ارابه می باشد. شکل ظاهری آن معمولا به صورت چوپانی است که بزغاله ای را در بغل گرفته است.

ارابه ران که در امتداد راه شیری نشسته ، دارای 3 خوشه درخشان است.این سه خوشه به ترتیب M36 و M37 و M38 میباشد که به آنها خواهم پرداخت.
صورت فلکی ممسک العنان با ستاره درخشانش -عیوق- که ششمین ستاره پرنور آسمان است، شناخته میشوداین ستاره با قدر 0.1+ از ما به فاصله ای برابر 42 سال نوری قرار دارد.این شبها نیز میتوانید شاهد این صورت فلکی درخشان در آسمان بهاری باشید.

 

[esfandiyar2002]

سازمان فضايي ناسا موفق شد برخورد دو سياه چاله را با سوپرکامپيوتر شبيه سازي کند و نظريه نسبيت عام انيشتين را بيازمايد.
به گزارش بخش خبر شبكه فن آوري اطلاعات ايران، از دنیای شبکه، سازمان فضايي ناسا موفق شد به کمک يک سوپرکامپيوتر عظيم، برخورد دو سياه چاله را شبيه سازي کند.
کارشناسان ناسا اينک ادعا مي‌کنند توانسته‌اند نظريه نسبيت عام انيشتين را با موفقيت اثبات کنند.
نظريه نسبيت عام آلبرت انيشتين حاوي معادلات رياضي بسيار پيچيده‌اي است که پيش‌بيني مي‌کند هنگام برخورد دو سياه چاله، امواج گرانشي عظيمي پديد مي‌آيد که نيروي حاصل از آن موجب انحناي فضا- زمان مي‌شود.
کيهان‌شناسان معتقدند اين نيروي عظيم گرانشي آنچنان زياد است که با مجموع انرژي حاصل از نور تمام ستارگان عالم برابر است، به گونه‌اي که اين پديده از نظر انرژي حاصل از آن، پس از نظريه انفجار بزرگ (که برخي از ستاره‌شناسان آن را منشا پيدايش کيهان مي‌دانند) دومين نيروي عظيم کيهان تلقي مي‌شود.
تاکنون دانشمندان سراسر جهان در اثبات دقيق معادلات انيشتين ناموفق بوده‌اند زيرا گفته مي‌شود که اين معادلات از آنچنان ساختار پيچيده‌اي برخوردار است که کامپيوترها در شبيه‌سازي آن نتوانستند موفقيت چشمگيري حاصل کنند.
به گفته يک کارشناس ناسا، بخشي از اين پيچيدگي ناشي از آن است که اين معادله به مجهول‌ها و متغيرهاي متعددي وابسته است و دانشمندان براي حل آن، با انتخاب‌ها و گزينه‌هاي متعددي روبرو هستند و در نظرگرفتن سيستمي که بتواند همه اين حالات ممکن را همزمان شبيه‌سازي کند، کار را بسيار دشوار مي‌سازد.
شبيه‌سازي اخير توسط سوپرکامپيوتر ناسا به نام "کلمبيا" که يکي از سريعترين سوپر کامپيوترهاي جهان(تصوير روبرو) از نظر قدرت پردازشي به شمار مي‌رود انجام شده است. اين سوپرکامپيوتر بر اساس سيستم‌هاي قدرتمند Altix شرکت سيليکون گرافيکس (SGI) طراحي شده و متشکل از 10240 پردازنده ايتانيوم 2 اينتل است و قدرت پردازش 42.7 تريليون محاسبه اعشاري در هر ثانيه (ترافلاپ) را دارد.
سوپرکامپيوتر کلمبيا براي تکميل محاسبات اين عمليات مدت 80 ساعت مشغول کار بوده است. يک کامپيوتر معمولي براي انجام همين شبيه‌سازي و محاسبات آن به 18 سال زمان نياز دارد.
شبيه‌سازي مذکور به صورت يک مدل سازي سه بعدي از دو سياه چاله عظيم با جرمي برابر و 500 هزار بار بيشتر از جرم خورشيد انجام شده که قبل از تصادم و درهم فرورفتن بين 1.5 تا 4.5 بار دور يکديگر دور مي‌زنند و سرانجام در هم فرو مي‌روند. اين فرآيند در صورتي که در عالم واقعيت رخ دهد حدود يک ساعت طول مي‌کشد.
يک سياه چاله هنگامي پديد مي‌آيد که يک ستاره به طور کامل مي‌سوزد. جرم حاصل از اين سوختن با وجود کوچک بودن به قدري سنگين است که دانشمندان مي‌گويند حتي نور هم نمي‌تواند از ميدان گرانشي آن بگريزد. از اين رو نام ساه چاله را بر آن نهاده‌اند.

کارشناسان از اين آزمايش به عنوان يک رويداد علمي مهم که مي‌تواند معادلات امواج گرانشي را وارد حوزه علوم پيشرفته بشر کند، ياد مي‌کنند. اين معادلات به بشر کمک خواهد کرد درک صحيح‌تر و دقيق‌تري از ساختار کيهان و نحوه پيدايش جهان هستي به دست آورد.

 

[esfandiyar2002]

ايرنا: آمريكا شش ماهواره هواشناسي را در مدار زمين قرار داد. اين ماهواره ها طي ماموريت پنج ساله خود به بررسي وضع توفان ها، تغيير اوضاع اقليمي و وضعيت هواي كيهاني مي پردازند. به گزارش آسوشيتدپرس از پايگاه نيروي هوايي واندنبرگ در كاليفرنيا، درحال حاضر ايستگاههاي زميني پيامهايي را از اين شش ماهواره دريافت كرده اند. هزينه ۱۰۰ميليون دلاري انجام اين ماموريت را تايوان و هفت سازمان آمريكايي از جمله بنياد ملي علوم تامين كرده اند.
اين ماهواره ها با يك موشك پرتابي از پايگاه كاليفرنيا با موفقيت پرتاب شدند و در فاصله ۸۰۰كيلومتري از زمين در مدار قرار گرفتند سپس در مدار زمين از يكديگر جدا شده و تشكيل يك زنجيره دادند. اين ماهواره ها با استفاده از گيرنده هاي موقعيت يابي جهاني روزانه ۲۵۰۰اندازه گيري انجام مي دهند. اطلاعات دريافتي از اين ماهواره ها براي بهبود تحقيقات و پيش بيني وضع آب و هوا مورد استفاده قرار خواهد گرفت. دانشمندان اميدوارند وقوع توفانها را بهتر رديابي كنند و تغييرات دراز مدت اوضاع اقليمي را كنترل نمايند.

 

[zhao goang]

سازمان فضايي ناسا موفق شد برخورد دو سياه چاله را با سوپرکامپيوتر شبيه سازي کند و نظريه نسبيت عام انيشتين را بيازمايد.

آقای esfandiyar2002 خبر فوقالعاده جالبی بود .از شما ممنونم که با اخبار روز این فروم را به روز تر میکنید .واقعا خبر خیای جالبی بود. بازهم ممنونم.

 

[zhao goang]

و اما خوشه های زیبای ممسک العنان :

M36 خوشه باز و بزرگی با قدر حدود 4 ، که به فاصله 3700 سال نوری است شامل 60 ستاره میباشد.

M37 به صورت باز و با قدر 6 دارای 150 ستاره است.

M38 نیز خوشه ای با 100 ستاره و در قدر هفتم است. این خوشه زیباییهای به خصوصی دارد.

 

[zhao goang]

و اما خوشه های ممسک العنان که قول داده بودم.

M36 خوشه باز و بزرگی با قدر حدود 4 ، که به فاصله 3700 سال نوری است ، شامل 60ستاره می باشد.

M37 خوشه باز و بزرگ دیگری است که در این صورت فلکی قرار دارد. این خوشه با قدر 6 دارای 150 ستاره است.

M38 خوشه باز دیگری است که شامل 100 ستاره است و در قدر 7 است.این خوشه زیبا تقریبا در وسط ممسک العنان قرار دارد.