اخبار ، مقالات و دانستی های نجوم و فضا

[zhao goang]

و اما خوشه های ممسک العنان که قول داده بودم.

M36 خوشه باز و بزرگی با قدر حدود 4 ، که به فاصله 3700 سال نوری است ، شامل 60ستاره می باشد.

M37 خوشه باز و بزرگ دیگری است که در این صورت فلکی قرار دارد. این خوشه با قدر 6 دارای 150 ستاره است.

M38 خوشه باز دیگری است که شامل 100 ستاره است و در قدر 7 است.این خوشه زیبا تقریبا در وسط ممسک العنان قرار دارد.

 

[zhao goang]

از همه خیلی خیلی معذرت می خواهم که در فروم اخبار نجوم اجرام زیبای اعماق آسمان را می نویسم. ولی گفتم شاید این فروم با وجود اخبار بی نظیرش راهنمای کوچکی برای رصد گران و دوستداران آسمان باشد. لطفا اگر این مطالب را مناسب این فروم نمیدانید بگویید تا رصد های بیادماندنی را از این فروم حذف کنم.
باز هم ببخشید.

 

[roje_aria79]

از همه خیلی خیلی معذرت می خواهم که در فروم اخبار نجوم اجرام زیبای اعماق آسمان را می نویسم. ولی گفتم شاید این فروم با وجود اخبار بی نظیرش راهنمای کوچکی برای رصد گران و دوستداران آسمان باشد. لطفا اگر این مطالب را مناسب این فروم نمیدانید بگویید تا رصد های بیادماندنی را از این فروم حذف کنم.
باز هم ببخشید.

دوست عزیزم من از طرف خودم تلاشتون را در خور تحسین دونسته و تبریک میگم

 

[roje_aria79]

«سیاره»پلوتون
نهمین سیاره منظومه شمسی ، پلوتون (سیاره تنها) در سال 1930میلادی توسط کلاید تامباو از طریق عکسبرداریهای متوالی کشف شد. مقایسه عکسهای یک ناحیه ثابت از آسمان در شبهای مختلف نشان می‌داد که این اجرامآسمانی طی یک فاصله زمانی معین ، نسبت به ستارگان زمینه تغییر مکان می‌دهد. از همین رو وجود آن به عنوان یک سیاره جدید ، تأیید شد.
آیا پلوتون سیاره است؟
رسما بله. وقتی پلوتون در سال 1930 میلادی کشف شد، اتحادیه بین المللی اخترشناسی ، آن را به عنوان "سیاره" شناسایی کرد. به رغم مباحثات اخیر، این جرم آسمانی هنوز رسما در طبقه بندی جدیدی جای نگرفته است. معیارهای اساسی شناسایی یک سیاره را می‌توان به این شرح خلاصه کرد: هر جرم آسمانی که (مستقیما) گرد ستاره‌ای حرکت کند، ستاره یا شبه ستاره نباشد و آنقدر بزرگ باشد که گرانش خود آن ، موجب شود که شکل کروی داشته باشد، سیاره است. پلوتون هر سه شرط را برآورده می‌کند. اما برخی از دانشمندان معتقدند که پلوتون ممکن است یکی از بزرگترین سیارات کوتوله کمربند کوئیپر باشد. دلایل و مدارت قابل توجهی نیز در تأیید و تقویت این نظریه وجود دارد.
منشأ پلوتون چیست و از کدام بخش از کیهان آمده است؟
نخست تصور می‌شد که پلوتون یکی از اقمار نپتون بوده است. اما وجود شباهتهایی میان ترکیبات و مدارهای پلوتون و یکی از اقمار نپتون ، موسوم به ترایتون ، دلالت بر این دارد که ممکن است هر دو آنها قبلا در مدارهای مستقلی گرد خورشید حرکت می‌کرده‌اند و بعدا سیاره نپتون ، تراتیون را به دام انداخته است. اما با اینکه مدار پلوتون ، مدار سیاره همسایه‌اش را قطع می‌کند، هرگز آنقدر به آن نزدیک نمی‌شود که تحت تأثیر نیروی گرانشی نپتون قرار گیرد و به دام بیفتد.
عده‌ای از اخترشناسان با توجه به شباهتهای موجود میان پلوتون و ترتیون با دیگر اجرام کمربند کوئیپر نتیجه می‌گیرند که هم قمر تراتیون و هم سیاره پلوتون حدود 4.5 میلیارد سال پیش ، از این کمربند به بیرون پرتاب شده‌اند. عده دیگر با توجه به مدار عجیب و مرکز گریز آن می‌گویند ممکن است پلوتون ابتدائا قمر یکی از سیارات منظومه شمسی (حتی زمین) بوده است که بعدا از آن گریخته است.
مشخصات فیزکی
طول هر شبانه روز پلوتون (زمانی که سیاره ، یک بار گرد محور خود می‌چرخد) معادل 153 ساعت زمینی است. روزهای این سیاره بسیار تاریک است. قمر آن ، شارون ، در سال 1987 بطور تصادفی در رصدخانه مونت پالومار کشف شد.
شارون در مدار همزمانی توسط پلوتون به دام افتاده است و همواره در نقطه‌ای ثابت گرد آن می‌گردد.
مدار پلوتون به دور خورشید، میل تندی دارد و فاصله متوسط آن از خورشید 5.915 میلیارد کیلومتر است که خورشید از آنجا فقط بصورت ستاره‌ای درخشان دیده می‌شود. پلوتون از سنگ و یخ تشکیل شده و اندازه‌اش کوچکتر از ماه زمین است.
هنگام نزدیک شدن به خورشید جوی رقیق در اطراف آن تشکیل می‌شود که با دور شدن سیاره از خورشید یخ می‌بندد. مدار پلوتون بسیار طولانی بوده و بیشتر از سیارات دیگر نسبت به دایرة البروج انحراف دارد.
این سیاره هر 248.5 سال یک بار به دور خورشید می‌چرخد که در مدت 20 سال از این زمان فاصله‌اش نسبت به خورشید کمتر از فاصله نپتون از خورشید است. این مشخصات غیر عادی باعث شده تا بعضی ستاره شناسان ، پلوتون را نوعی سیارک بزرگ تصور کنند.
پلوتون دورترین سیاره از خورشید بوده ، کمترین دما را در بین سیارات دارد. مدار بیضوی این سیاره که 248.5 سال زمینی طول می‌کشد، طولانی‌ترین مدار در منظومه شمسی است. پلوتون کوچکترین سیاره منظومه شمسی است و کمترین نیروی جاذبه را دارد.
به گفته یکی از اخترشناسان ، پلوتون تنهاترین و منزوی‌ترین سیاره منظومه شمسی است. اخترشناس دیگری پس از اینکه نخستین عکسهای تلسکوپ هابل را از نهمین سیاره منظومه شمسی مشاهده و بررسی کرد، گفت: "این سیاره‌ای شگفت است.
اگر می‌توانستیم با فضاپیمایی به آنجا سفر کنیم، حقایق شگفت آور بیشتری را در مورد آن کشف می‌کردیم."
سطح پلوتون تا چه اندازه سرد است؟
دمای سطحی نهمین سیاره ، در فاصله 5.91 میلیارد کیلومتری خورشید ، احتمالا حدود منهای 230 درجه سانتیگراد است. می‌دانیم روی پلوتون مناطق تیره‌ای وجود دارد، اما نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم که در این مناطق نیتروژن با متان یخ زده وجود ندارد. اگرچنین باشد، ممکن است این مناطق اندکی گرمتر از سایر قسمتهای سیاره باشند. تا آن هنگام که سیاره را بهتر بشناسیم، اخترشناسان فرض می‌کنند که دمای سطح آن ثابت است. در دمای منهای 230 درجه سانتیگراد، یخ درست مانند
سنگ ، سخت و محکم و بادوام است. بیشتر گازها روی سطح سیاره متراکم و تبدیل به مایع می‌شوند. روشنایی روز به آن معنایی که ما زمینیها می‌شناسیم، در آنجا وجود ندارد. خورشید آنقدر دور است که در آسمان پلوتون ، تنها ستاره‌ای بسیار درخشان به نظر می‌رسد.
سفر به پلوتون
تأمین هزینه چنین سفری بسیار دشوار است. مأموریت ویژه کوئیپر نیز که قرار است فقط به منظور پرواز از کنار پلوتون و شارون و گرفتن عکسهایی از سطح این دو انجام شود، مستلزم صرف مخارج هنگفتی است. در حقیقت ، پیاده کردن انسان روی پلوتون ، تا زمان ابداع شکل و شیوه جدیدی از سفر فضایی ، به تعویق می‌افتد.
شارون
مواد تشکیل دهنده شارون ، تنها قمر پلوتون ، احتمالاً زمانی شبیه به مواد تشکیل دهنده پلوتون بوده‌اند. اما در حال حاضر شارون عمدتا از آب منجمد تیره و پلوتون از متان منجمد که رنگی روشن دارد پوشیده شده‌اند. احتمال می‌رود که مولکولهای متان بخاطر میدان جاذبه قویتر پلوتون ، از شارون جدا شده و جذب پلوتون شده‌اند. مانند تمام اجرامی که منظومه مداری دارند، پلوتون و شارون نیز به دور یک مرکز جرم مشترک می‌چرخند. شارون که قمری بزرگ است، دارای طول قطری به اندازه نصف قطر پلوتون بوده و 12 درصد جرم منظومه مداری را به خود اختصاص داده است.
مرکز جرم این منظومه در خارج از سطح پلوتون قرار دارد. مدار پلوتون 17 درجه نسبت به دایرة البروج ، صفحه مدار زمین انحراف دارد و این در حالی است که سایر مدارهای سیاره‌ای فاصله بسیار کمی با صفحه دایرة البروج دارند. پلوتون در یک نقطه معین از مدار خود ، 1.25 میلیارد کیلومتر (780 میلیون مایل) پایین‌تر از دایرة البروج قرار می‌گیرد. این فاصله تقریبا به اندازه فاصله سیاره زحل از خورشید است.

 

[Behrooz]

ايسنا: تلسكوپ فضايي Corot پس از انجام آزمايش ها و بررسي هاي دقيق و گوناگون، اكنون براي پرتاب به فضا در ماه اكتبر آماده است. اين تلسكوپ كه با همكاري آزمايشگاه هاي مجهز فرانسه، آژانس فضانوردي اروپا (اسا) و آژانس فضانوردي برزيل (AEB) طراحي و ساخته شده است، آزمايش هاي ارتعاشي و سازگاري الكترومغناطيسي خود را به خوبي پشت سر گذاشته است و از اين رو طبق برنامه قبلي در ماه اكتبر به فضا پرتاب خواهد شد. Corot كه از بعد تكنيكي، يك ميني ماهواره است،تلسكوپي ۱/۱ متري به همراه يك جفت آينه سهمي شكل را كه مجهز به دوربين پيشرفته CCD - ۴ است به فضا خواهد برد. اين تلسكوپ حداقل۱۲۰ هزار ستاره را در جريان ماموريت اوليه ۵/۲ ساله اش رصد كرده و در اين ميان به دنبال نوسانات بسيار جزئي از درخشندگي و نور آنها خواهد بود.

 

[roje_aria79]

سدنا
سدنا دهمین سیاره منظومه شمسی می باشد. سیاره جدید که نام علمی آن «یو.بی313، 2003 » و قطر آن 1,180 تا 2,360 کیلومتر است، توسط ستاره شناسان در کالیفرنیا و هاوایی کشف شد. انجمن بین‌المللی اخترشناسی، اکتشاف دهمین سیاره گردنده به دور خورشید که در مرز منظومه شمسی قرار دارد را تایید کرده است. این شیء ابتدا در سال 2003 کشف شده بود اما سیاره بودن آن اخیرا تایید شد.

فاصله این شیء از خورشید بیش از دو برابر فاصله پلوتون از خورشید است. تاکنون تصور می شد پلوتون دورافتاده ترین سیاره منظومه شمسی است. جرم این سیاره حداقل به اندازه پلوتون است. فاصله متوسط نپتون و پلوتون از خورشید به ترتیب 1/30 و 5/39 برابر فاصله متوسط زمین از خورشید است که خود به بیش از 150 میلیون کیلومتر می‌رسد و آن را یک واحد اخترشناسی (AU) می نامند.

این بزرگترین جرم آسمانی است که از زمان اکتشاف نپتون در سال 1846 در مدار خورشید کشف می‌شود. هنوز جزئیات کاملی در مورد این جرم آسمانی در دست نیست؛ اما مشخص شده است که در مداری نامتعارف گردش می کند و فاصله آن با خورشید هرگز کمتر از فاصله نپتون با مرکز منظومه شمسی نیست و بخش اعظم مدار آن در فاصله‌ای دورتر از سیاره پلوتون قرار دارد.

به گفته اخترشناسان کمابیش مشخص است که این سیاره از یخ و توده های سنگ تشکیل یافته است. به دلیل خاصیت این جرم در انعکاس نور، اندازه گیری آن با حاشیه خطای قابل توجهی همراه بوده و هنوز ابعاد واقعی آن مشخص نشده است.

در حال حاضر، دو گروه از اخترشناسان همزمان کشف این جرم کیهانی را اعلام داشته اند.قرار است کاشفان جرم جدید یافته های خود را در کنفرانس اخترشناسی کمبریج در ماه سپتامبر سال جاری ارائه دهند.

 

[zhao goang]

این عکس توسط فضا پیمای اسمارت-وان آژانس فضایی اروپا گرفته شده است که یک لکه ی درخشان را بر روی ماه نشان می دهد که شکل گیری گامای رینر نام دارد.این لکه مسطح و عریض است و توسط یک جسم تیره تر احاطه شده است.مشاهدات زمینی این لکه را یک دهانه ی آتشفشان تصور می کرد ولی فضاپیماهای روسیه و امریکا پس از مشاهدات خود این لکه ی عجیب چرخنده را کشف کردند

 

[zhao goang]

فضاپیمای "مارس اکسپرس" پس از 205 روز و طی مسافت 400 میلیون کیلومتر،با روشن شدن موتور اصلی آن به مدت 37 دقیقه،سرانجام در ساعت 6:30 بامداد امروز پنجشنبه 4 دی 1382(به وقت ایران) با موفقیت در مدار مریخ قرار گرفت
با روشن شدن موتور اصلی "مارس اکسپرس"،در عرض 37 دقیقه،سرعت حرکتی آن با سرعت گردش مریخ بدور خورشید برابر شد و درنتیجه،فضاپیما با به دام افتادن در میدان گرانشی مریخ،گردش بدور سیاره سرخ را آغاز کرد.
مدارگرد "مارس اکسپرس" در حال حاضر در مدار استوایی بسیار کشیده ای بدور مریخ می گردد که چند هزار کیلومتر از این سیاره فاصله دارد.مدار این فضاپیما در هفته آینده،به تدریج بگونه ای تصحیح می شود که فاصله متوسط آن از مریخ حدود 414 کیلومتر شود.از این فاصله،"مارس اکسپرس" می تواند مطالعه بر روی جو،ساختارهای سطحی و زیرسطحی مریخ را آغاز کند."مارس اکسپرس"،اولین ماموریت آژانس فضایی اروپا(اسا) به سیاره سرخ است.

همچنین،طبق برنامه،مریخ نشین "بیگل-2" که اواسط روز جمعه 28 آذر،از این فضاپیما جدا شده بود،بایستی حوالی ساعت 06:23 بامداد امروز پنجشنبه 4 دی 1382(به وقت ایران)،به کمک چترهای بازشونده و کیسه های هوایی مخصوص بر روی سطح مریخ فرود آمده باشد.با اینحال،مدارگرد "ادیسه مریخ" ناسا که سه ساعت پس از فرود مریخ نشین "بیگل-2" از بالای محل فرود آن عبور کرد،موفق به دریافت هیچ پیام رادیویی از این مریخ نشین نشد!
به گفته "کولین پیلینگر"،مسوول اصلی مریخ نشین "بیگل-2"،تا ساعت 9:59 بامداد امروز پنجشنبه 4 دی 1382(به وقت ایران)،هیچ سیگنال رادیویی از "بیگل-2" توسط مدارگرد "ادیسه مریخ" ناسا به زمین مخابره نشده است.

محل فرود "بیگل-2": آبگیر "ایسیدیس پلانیتیا"

به عقیده وی،این لزوما به معنای صدمه دیدن مریخ نشین در هنگام فرود نیست؛محتمل ترین توضیح این است که آنتن های "بیگل-2" دقیقا در جهت مدارگرد "ادیسه مریخ" ناسا قرار نداشته اند.دومین فرصت برای دریافت سیگنال از این مریخ نشین،بین ساعت 01:30 تا 03:30بامداد جمعه 5 دیماه(به وقت ایران) است.

"بیگل-2" باید سیگنالی را با بسامد خاص بفرستد تا تلسکوپ رادیویی لاول در "جردل بنک" (Jordell Bank) انگلستان بتواند آن را دریافت کند. قبل از جدا شدن مریخ نشین "بیگل-2" از فضاپیما،رایانه آن بگونه ای برنامه ریزی شده بود تا به محض فرود بر روی سطح سیاره،تا قبل از اواخر بعدازظهر(به وقت مریخ)،مریخ نشین را فعال کند.صفحات خورشیدی "بیگل-2" نیز باید تا قبل از غروب خورشید در مریخ باز و باتری های مریخ نشین شارژ شوند.

 

[zhao goang]

ستاره شناسان يك سحابي حلزوني شكل عجيب در مركز كهكشان راه شيري كشف كردند. اين سحابي خاص 80 سال نوري امتداد دارد و به يك مولكول DNA شبيه است.اين سحابي به علت نزديكي به يك سیاه چاله در كهكشان راه شيري كه داراي ميدان مغناطيسي بسيار قوي است شكل گرفته است. اين ميدان به قدرت ميدان مغناطيسي اطراف خورشيد نيست ولي بسيار قوي است و انرژي زيادي دارد .قدرت آن براي پيمودن اين مسافت طولاني و شكل دادن اين ابر گازي كافي است.

 

[roje_aria79]

تاریخچه نجوم
نجوم مطالعه مواد و مقدمه‌ای است درباره فرآیند بوجود آمدن آنچه در آنسوی جو زمین است که این جهان ، آسمان و گوی آسمان را از اتمهای کوچک تا گیتی وسیع شامل می‌شود. منجمان اجرام آسمانی مانند سیارات ، ستاره‌ها ، ستاره‌های دنباله دار ، کهکشانها ، سحابیها و مواد بین کهکشانها را مطالعه می‌کنند. برای اینکه چگونگی تشکیل شدن ، چگونگی بوجود آمدن و منسب هر کدام را مشخص می‌کنند و اینکه چگونه بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند و چه اتفاقی ممکن است برای آنها بیفتد.
بخشی از جهان ما ، زمین و آنچه در آن اتفاق می‌افتد اختر شناسی را شامل می‌شود، در واقع زمین آزمایشگاه ماست و هر چه که درباره جهان می‌دانیم از آنچه از زمین می‌توانیم ببینیم و دریابیم و یا تصور کنیم سرچشمه گرفته است.
چگونه علم نجوم بوجود آمد؟
قبل از اختراع تلسکوپ ، در نزدیکی قرن هفدهم ، نجوم بر مبنای مشاهده با چشم غیر مسلح پایه گذاری شده بود. در ابتدا مردم از محل ستاره‌ها و سیارات در آسمان نقشه تهیه می‌کردند. متمدن ترینها برای نقشه برداری آسمان **** داشتند و می‌دانیم که امروزه نجوم از نظریات یونانیان باستان سرچشمه می‌گیرد. در سال 150 میلادی یک منجم و ریاضیدان یونانی به نام کلودیوس بطلمیوس یک رساله درباره علم نجوم نوشت. او در آن 48 گروه ستاره‌ای که صورت فلکی نامیده می‌شدند را فهرست کرد ، مانند جبار ، برساووش و ... که بیشتر از اسامی اساطیر گرفته شده‌اند.
همانطور که ما هنگام نگاه کردن به ابرها ، آنها را به اشکالی از اجسام آشنا تصور می‌کنیم، همانگونه بطلمیوس در گروهبندی ستارگان اشکال آشنا را مشاهده کرد. همچنین بطلمیوس متوجه شد که به نظر ستارگان در سرتاسر آسمان حرکت می‌کنند، او گفت که تمام اجرام آسمانی به دور زمین که مرکز جهان بی‌حرکت ایستاده حرکت می‌کنند. این نظریه علمی برای قرنها پذیرفته شده بود. تئوری بطلمیوس راجع به جهان طرح زمین مرکز نامیده شد، زیرا در آن زمین در مرکز عالم قراردارد.
چه موقع کشف شد که زمین بدور خورشید می‌چرخد؟
قبول این واقعیت مدتها طول کشید. در سال 1543 میلادی یک منجم لهستانی به نام نیکلاس کوپرنیک De Revolutionibus را منتشر کرد که مشخص می‌کرد سیارات به دور خورشید گردش می‌کنند، اما نظریه او با تعلیمات کلیسای کاتولیک مغایرت داشت و کلیسا قدرتمندترین سازمان اجتماعی و سیاسی آن زمان بود. عقیده‌هایی مانند طرح خورشید مرکزی که در جهان تفکر بدیع بودند سزاوار کیفر مرگ بودند.
بنابراین اگر هم تعدادی دیگر از منجمان طرح کپرنیک را می‌پذیرفتند از تصدیق کردن آن هراس داشتند. در سال 1632 گالیلئو گالیله ، یکی از برجسته‌ترین منجمان در طول تاریخ ، سرانجام یک کتاب در حمایت از نظریه کپرنیک منتشر کرد. کلیسای کاتولیک روم گالیله را برای محاکمه بخاطر بدعت گذارن احضار کرد و این منجم برای برگشتن از حرفش یا مرگ حق انتخاب داشت. گالیله دست از عقیده خود کشید اما کلیسا از پذیرفته شدن طرح خورشید در عرف نمی‌توانست جلوگیری کند (در سال 1992کلیسای کاتولیک روم رسما با گالیله و کپرنیک موافقت کرد).
منجمان چگونه سریعا یک ستاره را از دیگران تشخیص می‌دهند؟
منجمان علاوه بر نقشه موقعیت ستارگان در آسمان تعیین کردند که کدام ستاره از دیگر ستارگان پر نورتر است. یک منجم یونانی به نام هیپارکوس جد بطلمیوس ابتدا ستارگان را بر اساس روشنایی‌اشان طبقه بندی کرد. او شش طبقه روشنایی را با قدرشان لیست کرد (قدر یعنی درخشش یک ستاره که بر روی زمین نمایان می‌شود. قدر یک ستاره تا حد زیادی در تعیین اینکه چقدر از زمین فاصله دارد موثر است)، هیپارکوس 20 ستاره از قدر اول را طبقه بندی کرد و ستارگان ضعیف یعنی آنهایی که با چشم غیر مسلح دیده می‌شوند را در شش قدر طبقه بندی کرد.
نقش گالیلئو گالیله
گالیله در پیزای ایتالیا در 1564 در اواسط دوره رنسانس متولد شد. گالیله فقط اولین کسی که تلسکوپ را روی ستارگان متمرکز کرد نبود، او همچنین دیدگاه متفاوتی نسبت به جهان ایجاد کرد. گالیله استاد نجوم ، ریاضی ، فیزیک ، فلسفه و تبلیغات بود . تصور او (و احتمالا واقعیت) از یک نبوغ ذاتی بود: زیرک ، شوخ و اما زننده بود. مردم مهم انجمن او را جستجو می‌کردند، تا وقتی که کار منفور و خطرناک حمایت از دیدگاه خورشید مرکزی کپرنیک راجع به منظومه شمسی را در کارهایش انتشار داد:
ما این حقیقت را پذیرفتیم که خورشید در مرکز منظومه شمسی است و ما ممکن است گفته باشیم (هرکس می‌داند که خورشید به دور زمین می چرخد و فقط تعداد کمی دانشمند دیوانه فکر می‌کنند غیر از این است). در سال 1543 نیکولاس کوپرنیکوس رساله پیشنهادی‌اش را که تمام سیارات به انظام زمین به دور خورشید می‌چرخند منتشر کرد. این پیشرفت غیر منتظره برای عده‌ای بطور محرمانه خوشایند بود، برای قدرتمندترین دولت اروپا در آن زمان (کلیسای کاتولیک روم) در وضع موجود مسلما منفعتی وجود داشت. با این همه عقاید **** و توانایی‌اش رویه زمین مرکزی در جهان باقی ماند.
گالیله بطور آشکارا از دیدگاه جهانی کپرنیک در مقابل کلیسا حمات کرد. روش **** کلیسا با دیگر بدعت گذاران نادیده گرفتن آنها یا آسیب رساندن به آنها با برخی شرایط بود. اما کلیسا نمی‌توانست گالیله را نادیده بگیرد. در سال 1634 گالیله به دادگاه کلیسا آورده شد و ادعا کرد که دست از عقاید بدعت گذارانه‌اش درباره منظومه شمسی برداشته است. روبرو شدن با شکنجه و مرگ ، گالیه را وادار به تسلیم شدن کرد. او هنگامی که اتاق محاکمه را ترک کرد زیر لب گفت بی اعتنا به آنچه مجبور به گفتن شده بود ادعا کرد که زمین هنوز به دور خورشید می‌چرخد. گالیله بقیه عمر خود را در زیر شیروانی خانه‌ای تا سال 1642 گذراند 355 سال بعد در سال1992 کلیسا رسما طرح کپرنیک را در مورد منظومه شمسی پذیرفت

 

[roje_aria79]

خورشید
خورشید ستاره‌ای است از ستارگان رشته اصلی که 5 میلیارد سال از عمرش می‌گذرد. این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره 1.4 میلیون کیلومتر (870000 مایل) است. جرم این ستاره 7 برابر جرم یک ستاره معمولی بوده و همچنین 750 برابر جرم تمام سیاراتی است که به دورش می‌چرخند. در هسته خورشید ، جرم توسط واکنشهای هسته‌ای تبدیل به تشعشعات الکترومغناطیسی که نوعی انرژی هستند، می‌شود. این انرژی به سمت بیرون تابانده شده و باعث درخشنگی خورشید می‌گردد. سایر اجسام آسمانی موجود در منظومه شمسی که توسط جاذبه خورشید در مدارهایشان قرار گرفته‌اند نیز گرمایشان را از این انرژی می‌گیرند.
مواد تشکیل دهنده خورشید حالت گازی دارند، بنابراین خورشید محدوده دقیق و معینی نداشته و مواد اطراف آن بتدریج در فضا منتشر می‌شوند. اما چنین به نظر می‌رسد که خورشید لبه تیزی داشته باشد، چرا که بیشتر نوری که به زمین می‌رسد از یک لایه که چند صد کیلومتر ضخامت دارد ساطع می‌شود. این لایه فوتوسفر نام داشته و به عنوان سطح خورشید شناخته شده است. بالای سطح خورشید ، کروموسفر یا رنگین کره و هاله خورشیدی قرار دارند که با همدیگر جو خورشید را تشکیل می‌دهند.
مرکز خورشید مانند کوره‌ای هسته‌ای است با دمای 15 میلیون درجه سانتیگراد (27 میلیون درجه فارنهایت) که چگالی‌اش 160 برابر آب می‌باشد. تحت چنین شرایطی هسته‌های اتم هیدروژن باهم ترکیب شده و تبدیل به هسته‌های هلیووم می‌شوند. در این حین، 0.7 درصد جرم ترکیب شده ، تبدیل به انرژی می‌شود. از 590 میلیون تن هیدروژنی که در هر ثانیه در مرکز خورشید ترکیب می‌شوند، 3.9 میلیون تن به انرژی تبدیل می‌شود. این سوخت هیدروژنی ، تا 5 میلیارد سال دیگر دوام خواهد داشت. مسیر نامنظم 2 میلیون سال طول می‌کشد تا انرژی تولید شده در مرکز خورشید به سطح آن رسیده و بصورت نور و گرما تابش کند، سپس بعد از فقط 8 دقیقه ، این انرژی به زمین می‌رسد.
هنگامی که خورشید منبسط می شود تا تبدیل به یک غول سرخ شود، قطرش حدود 150برابر بزرگتر خواهد شد. گازهای منبسط شده و داغ، رنگ زرد و حرارت خود را از دست داده و قرمز رنگ و سرد خواهند شد. اما بخاطر بزرگتر شدن سطح خورشید،درخشندگی آن 1000برابر افزایش یافته و نور بیشتری ساطع خواهد کرد.
زبانه‌ها و شعله‌های خورشیدی
زبانه حلقوی در شکل پایین ، خطوط میدان مغناطیسی ، دو لکه خورشیدی را به هم متصل کرده است. در سال 1973 ، یک زبانه خورشیدی (سمت چپ تصویر) 000/588 کیلومتر (365.000 مایل) از سطح خورشید را پوشاند. اغلب فعالیتهای شدید خورشید در نزدیکی لکه‌های خورشیدی رخ می‌دهند. شعله‌های خورشیدی ، جرخه‌هایی از انرژی هستند که عمر چند ساعته دارند، این شعله‌ها هنگامی بوجود می‌آیند که مقدار زیادی انرژی مغناطیسی بطور ناگهانی آزاد شود. زبانه‌های خورشیدی ، فوارانهایی از گاز مشتعل هستند که ممکن است صدها هزار کیلومتر در فضا پیش بروند. میدان مغناطیسی خورشید می‌تواند زبانه‌های حلقوی را هفته‌ها در فضا پیش بروند معلق نگاه دارد.
باد خورشیدی
هاله (جو بیرونی) خورشید حاوی ذراتی است که انرژی کافی برای فرار از جاذبه خورشید را دارند. این ذرات بصورت مارپیچی با سرعتی معادل900 کیلومتر (560 مایل) در ثانیه از خورشید دور شده و باد خورشیدی را بوجود می‌آورند. این ذرات در همان مسیرهای میدان مغناطیسی خورشید حرکت می‌کنند و از آنجا که دارای بار الکتریکی هستند، منظومه شمسی را پر از جریانات الکتریکی می‌کنند. ناحیه فعالیتهای خورشیدی ، هلیوسفر (کره خورشیدی) نامیده می‌شود. باد خورشیدی در هر ثانیه حدود یک میلیون تن هیدروژن حورشید را از بین می‌برد. 100000 میلیارد سال طول خواهد کشید تا باد خورشیدی تمام جرم خورشید را در فضای بین سیاره‌ای پخش کند، اما طول عمر طبیعی خورشید فقط 10 میلیارد سال است.
مسیر نامنظم
دو میلیون سال طول می کشد تا انرژی تولید شدهدر مرکز خورشید به سطح آن رسیده و بصورتنورو گرما تابش کند، سپس بعد از فقط 8 دقیقه این انرژی به زمین می رسد.
چرخه‌ها و لکه‌های خورشیدی
حرکت وضعی خورشید باعث ایجاد میدان مغناطیسی می‌شود، مناطق استوایی خورشید سریعتر از مناطق قطبی آن چرخیده و این امر باعث می‌شود که خطوط میدان مغناطیسی درون خورشید حلقه بزنند. این خطوط در صورت خروج از سطح خورشید ، باعث فعالیتهای خورشیدی نظیر لکه‌های خورشیدی ، شعله‌ها و زبانه‌های خورشیدی می‌شوند. این فعالیتها ، بخصوص لکه‌های خورشیدی ، چرخه‌ای 11 ساله دارند.
مرگ خورشید
5 میلیارد سال بعد ، بیشتر هیدروژن موجود در هسته خورشید گداخته شده و صرف تهیه هلیوم خواهد شد. در آن زمان ، جاذبه باعث انقباض هسته شده و فشار ، دمای آنرا افزایش خواهد داد. هیدروژن شروع به سوختن در پوسته اطراف هسته خواهد کرد. انرژی حاصل از این گداخت هسته‌ای در پوسته ، باعث انبساط لایه‌های خارجی خواهد شد و سیارات عطارد و زهره را ذوب می‌کند و آنها را در بر می‌گیرد. انبساط خورشید تا مدار زمین متوقف شده و حرارتش تمام موجودات زنده را از بین می‌برد. بعد از آن خورشید تبدیل به یک غول سرخ می‌شود. سپس ، لایه‌های خارجی در فضا پخش شده و یک سحابی سیاره‌ای تشکیل خواهند داد. هسته نیز بصورت یک ستاره کوتوله سفید باقی مانده و بتدریج از بین خواهد رفت. پس می‌توان گفت که با فرا رسیدن مرگ خورشید ، مرگ زمین و تمام موجودات این سیاره فرا می‌رسد.

 

[Behrooz]

پارس اسكاي- محسن بختيار:تلسكوپ فضايي هابل ناسا موفق به تهيه مفصل ترين عكس از دو خوشه باز دوقلوي NGC265 و NGC290 شد كه در ابر ماژالاني كوچك در نيم كره جنوبي قرار دارند و به خوشه هاي برليان معروف اند. اين دو خوشه ستاره اي درخشان در فاصله ۲۰۰ هزار سال نوري از ما قرار دارند و قطر هر كدام تقريبا معادل ۶۵ سال نوري است. هنگامي كه جاذبه ستارگان آنها را در كنار هم نگه دارد جماعتي از ستارگان پديد مي آيد كه خوشه هاي ستاره اي نام دارد و هر كدام از اين خوشه ها شامل صدها يا هزاران ستاره مي شود. اگر اين خوشه ها بسيار متراكم باشند اصطلاحا به آنها خوشه هاي كروي مي گويند ولي اگر ستاره هاي تشكيل دهنده يك خوشه به صورت نامتقارن قرار گيرند به آن خوشه باز گفته مي شود. NGC265 و NGC290 كه در تصوير ديده مي شوند دو خوشه باز هستند.
ستارگان موجود در خوشه هاي باز تنها براي مدت محدودي در كنار يكديگر قرار مي گيرند و هنگامي كه خوشه به سن پيري مي رسد ستاره هاي آن از يكديگر دور مي شوند. اين اتفاق هنگامي براي خوشه هاي باز مي افتد كه چند صد ميليون سال عمر كرده باشند در حالي كه اين عدد براي خوشه هاي كروي چند ميليارد سال است. اين دو خوشه هر دو نسبتا جوان محسوب مي شوند و از يك ابر گاز ميان ستاره اي به وجود آمده اند. ستارگان يك خوشه باز جرم هاي متفاوتي دارند اما از لحاظ سن، مسافت و تركيبات شيميايي تقريبا يكسانند.
ابر ماژالاني كوچك كه ميزبان اين دو خوشه مي باشد يكي از قمرهاي كوچك منظومه شمسي محسوب مي شود كه با چشم غيرمسلح در نيم كره جنوبي قابل مشاهده است. اين تصوير در اكتبر و نوامبر سال ۲۰۰۴ توسط دوربين پيشرفته هابل و به كمك فيلترهاي آبي، قرمز و سبز تهيه شده است.

 

[Behrooz]

نيل آرمسترانگ فضانورد قديمي آمريكايي و نخستين انساني كه قدم بر سطح كره ماه گذاشت، به پاس حضور و خدمات كم نظيرش در عرصه برنامه هاي فضايي، خرده سنگي از ماه را به عنوان جايزه از ناسا دريافت كرد. با اين حال به نظر مي رسد كه وي قصد ندارد آن را نزد خود نگاه دارد.
نيل آرمسترانگ گفته كه وي اين شيء ارزشمند را كه يك خرده سنگ خاكستري روشن دو گرمي است، به موزه سينسيناتي اهدا خواهد كرد. قرار است كه اين خرده سنگ براي هميشه در اين موزه به نمايش عمومي گذاشته شود. نيل آرمسترانگ اخيرا جايزه ويژه سفيران اكتشافي آژانس فضانوردي آمريكا (ناسا) را در همين موزه دريافت كرده است. اين جايزه از سوي آژانس فضانوردي آمريكا (ناسا) و سناتور جان گلين به آرمسترانگ اهدا شد. در حال حاضر آژانس فضانوردي آمريكا (ناسا)، اهداي جوايز ويژه به ۳۸ فضانورد را تحت عنوان جايزه سفيران اكتشافي ناسا آغاز كرده است. اين فضانوردان از عناصر كليدي ماموريت هاي فضايي و تاريخي همچون «مركوري» ، «جميني» و «آپولو» بوده اند.

 

[Behrooz]

تحقيقات نشان مي دهند كه سرما و خشكي در سياره مريخ كه امروز به خوبي قابل مشاهده است، مربوط به ۶/۴ ميليارد سال پيش بوده و در واقع پاياني بر دوره اي بوده است كه طي آن سطح سياره كاملاً مرطوب بوده است. گروهي از دانشمندان بين المللي اخيراً موفق شدند تا جدول زماني را براي تكامل جغرافيايي مريخ در نظر بگيرند و نتايج اين تحقيقات نيز در نشريه ساينس به چاپ رسيده است.
به گفته اين دانشمندان بين المللي اين بررسي ها نشان مي دهند كه مريخ داراي سه دوران متفاوت جغرافيايي بوده است. محققان به سرپرستي ژان پير بايبرينگ از مؤسسه تحقيقات فضايي فرانسه در اين خصوص گفتند اگر مريخ روزگاري ميزبان حيات بوده، اين دوران مربوط به دوره هاي اوليه و مرطوب آن بوده است.

 

[Behrooz]

تحقيقات نشان مي دهند كه سرما و خشكي در سياره مريخ كه امروز به خوبي قابل مشاهده است، مربوط به ۶/۴ ميليارد سال پيش بوده و در واقع پاياني بر دوره اي بوده است كه طي آن سطح سياره كاملاً مرطوب بوده است. گروهي از دانشمندان بين المللي اخيراً موفق شدند تا جدول زماني را براي تكامل جغرافيايي مريخ در نظر بگيرند و نتايج اين تحقيقات نيز در نشريه ساينس به چاپ رسيده است.
به گفته اين دانشمندان بين المللي اين بررسي ها نشان مي دهند كه مريخ داراي سه دوران متفاوت جغرافيايي بوده است. محققان به سرپرستي ژان پير بايبرينگ از مؤسسه تحقيقات فضايي فرانسه در اين خصوص گفتند اگر مريخ روزگاري ميزبان حيات بوده، اين دوران مربوط به دوره هاي اوليه و مرطوب آن بوده است.

 

[zhao goang]

به سراغ اجرام مسیه در صورت فلکی سنبله می رویم.
در این صورت فلکی 11 کهکشان شناخته شده توسط مسیه وجود دارد.
این کهکشان ها به اسم انبوه کهکشانی سنبله معروف است که بعدا به آنها خواهم پرداخت.




عكس مربوط به اين پست بدليل بسيار بزرگ و حجيم بودن كه باعث برهم زدن شكل متعارف فروم مي گشت اديت گشت .

از كاربران تقاضا مي گردد كه به اين گونه تصاوير فقط لينك بدهند و مستقيم در فروم قرار ندهند .

 

[esfandiyar2002]

هموطن-اگر چه سازمان ناسا تاکنون چندین سفینه تحقیقاتی به فضا فرستاده، این نخستین بار است که امواج تولید شده در سیاهچاله‌ها اندازه‌گیری شده و طول موج آنها با توجه سال نوری مشخص می‌شود.
مقامات اروپایی و آمریکایی اعلام کرده‌اند که با استفاده از مجهزترین رایانه‌های خود به زودی مراکزی را راه‌اندازی خواهند کرد که به وسیله آن بتوانند فضا را شبیه‌سازی کرد. این مطالعه جدید به کارشناسان کمک خواهد کرد تا سیگنال‌های ارسالی از سوی سیاره‌ها را به صورت کامل و درست دریافت کرده و بر روی آنها تحقیق کنند.
پرفسور پیتر سالسون که یکی از مسئولین این طرح جدید محسوب می‌شود گفت: با محاسبات جدیدی که انجام دادیم از این پس به سادگی می توانیم سنگینی امواج تولید شده در سیاه چاله ها را اندازه گیری کرده و فاصله زمین تا آنها را محاسبه کنیم.
وی افزود: محاسبه بر روی سیگنال‌های دریافتی از سوی سیاهچاله‌ها می تواند به دانشمندان در ثابت کردن قانون نسبیت اینشتین کمک کند.

 

[roje_aria79]

انرژی خورشید
تغییر مسیر از: انرژی خورشیدی
خورشید زمین را گرم و روشن می‌کند. گیاهان و جانوران نیز انرژی خورشیدی را لازم دارند تا زنده بمانند. اگر خورشید نبود یا از زمین خیلی دورتر بود و گرمای کمتر به ما می‌رسید، سطح زمین خیلی سرد و تاریک می‌شد و هیچ موجودی نمی‌توانست روی آن زندگی کند. همه ما به انرژی نیاز داریم، انرژی مانند نیرویی نامرئی در بدن ما وجود دارد و آن را بکار می‌اندازد. اگر انرژی به بدن نرسد، توانایی انجام کار را از دست می‌دهیم و پس از مدتی می‌میریم.
ما انرژی را از غذایی که می‌خوریم یدست می‌آوریم. با هر حرکت و کاری که انجام می‌دهیم، بخشی از انرژی موجود در بدن صرف می‌شود. حتی برای خواندن این مطلب هم مقداری انرژی لازم است. برای همین باید هر روز غذاهای کافی و مناسبی را بخوریم. گیاهان و جانوران نیز برای زنده ماندن و رشد و حرکت ، به انرژی نیاز دارند، که منشأ همه اینها از خورشید می‌باشد.
تمام دستگاهها و ماشینهای ساخته شده بدست انسان نیز با استفاده از انرژی کار می‌کنند. بسیاری از این ماشینها برقی هستند. حتما شما هم از دستگاههایی مثل رادیو ، تلویزیون ، اطو ، یخچال و ... استفاده می‌کنید. اگر به هر دلیلی برق خانه قطع شود، تمام این دستگاهها از کار می‌افتند و بدون استفاده می‌شوند. اما آیا می‌دانید برق چطور تولید می‌شود؟ برای تولید برق ، سوختهایی مثل زغال سنگ ، نفت و گاز را می‌سوزانیم. این نوع سوختها را سوخت فسیلی می‌نامند.
سوختهای فسیلی از باقی مانده گیاهان و جانورانی بوجود آمده‌اند که میلیونها میلیون سال قبل روی زمین زندگی می‌کردند. وقتی این جانوران و گیاهان مردند و از بین رفتند، سالهای زیادی زیر فشار لایه‌های زمین ماندند تا به زغال سنگ و نفت و گاز تبدیل شدند و می‌بینیم که همه انواع مختلف انرژی که قبل تبدیل به یکدیگر نیز هستند از یک منبع به نام خورشید ناشی شده و یا به آن مربوط می‌شود. تابش خورشید منشأ اغلب انرژیهایی است که در سطح زمین در اختیار ما قرار دارد.
خورشید چیست؟
خورشید یک راکتور هسته‌ای طبیعی بسیار عظیم است. که ماده در آن جا بر اثر همجوشی هسته‌ای به انرژی تبدیل می‌شود و هر روز حدود 350 میلیارد تن از جرمش به تابش تبدیل می‌شود، دمای داخلی آن حدود 15 میلیون درجه سانتیگراد است. انرژیی که بدین ترتیب به شکل نور مرئی ، فرو سرخ و فرابنفش به ما می‌رسد 1 کیلو وات بر متر مربع است. خورشید به توپ بزرگ آتشین شباهت دارد که صد بار بزرگتر از زمین است.
این ستاره‌ها از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. گازها انفجارهای بزرگی را بوجود می‌آورند و پرتوهای قوی گرما و نور را تولید می‌کنند. این پرتوها از خورشید بسوی زمین می‌آیند در طول راه ، یک سوم آنها در فضا پخش می‌شوند و بقیه بصورت انرژی گرما و نور به زمین می‌رسند. می‌دانیم که سرعت نور 300000 کیلومتر در ثانیه است. از سوی دیگر ، 8 دقیقه طول می‌کشد که نور خورشید به زمین برسد. بنابراین می‌توان فاصله خورشید تا زمین را حساب کرد. در این مسیر طولانی ، مقدار زیادی از نور و گرمای خورشید از دست می‌رود، اما همان اندازه‌ای که به زمین می‌رسد، کافی است تا شرایط مناسبی برای زندگی ما و جانوران و گیاهان بوجود آید.
منبع انرژی خورشیدی
* با اندازه گیری شار خورشیدی تابشی در بالای جو زمین می‌توان قدرت دریافتی کل انرژی از خورشید را محاسبه کرد. که حدود 1.8x1011 مگا وات است. البته تمام این انرژی به سطح زمین نمی‌رسد مقداری از آن جذب لایه‌های اتمسفر می‌شود.
* ماده در عالم اساساً از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده که قسمت اعظم آن بین ستارهها و کهکشانها توزیع شده است. نیروی جاذبه متقابل بین ذرات سبب تراکم گاز و گرد غبار شده و این تراکم احتراما ابر ستاره‌ای را بوجود می آورند.
* انرژی پتاسیل گرانشی سبب ازدیاد دمای داخل ستاره شده و آن هم باعث افزایش چگالی ستاره شده در نتیجه دمای داخل آن افزایش می‌یابد تا یک حالت پلاسمای خورشیدی بخود بگیرد.
* در یک چنین محیطی شرایط برای همجوشی هسته‌ای مهیا می‌شود. با ترکیب دوترویم و تریتیوم مقداری انرژی آزاد می‌شود (17.6 Mev). بنابراین همانطوری که گفته شد، مقدار انرژیی که از خورشید به زمین می‌رسد، بوسیله جمع کننده‌های خورشیدی کنترل کرده و برای مصارف خانگی و صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند

 

[roje_aria79]

باد خورشیدی
دانشمندان قرن نوزدهم ، خورشید را سرچشمه جویباری از ذرات ابر گونه‌ای که در فضای بین سیارات روان است، می‌پنداشتند و بر این اعتقاد بودند که پدیده‌هائی چون فروغهای قطبی و توفانهای مغناطیسی (که اختلالاتی را در میدان مغناطیس زمین موجب می‌گردد.) از برخورد ابر گونه مزبور با جو زمین پدید می‌آیند.
نظریات
این نظریه در سال 1900 بوسیله الیور لوچ انگلیسی چاپ و منتشر گردید و حدود سی سال بعد یعنی در سال 1932 جی. بارتلز خاطر نشان ساخت که ارتباطی میان توفانهای مغناطیسی و فعالیت مشعلهای خورشیدی موجود نیست و احتمالاً این پدیده را بایستی با دوره چرخش 27 روزه خورشید مربوط دانست. به گمان بارتلز اختلالات مغناطیسی زمین بر اثر فعالیت مناطقی از خورشید که آنها را مناطق می‌نامید، ایجاد می‌گردد.

نتایج حاصله از بررسی دنباله یا گیسوی ستارگان دنباله‌دار بر نظریه گسیلش ذرات خورشیدی نیرو بخشید و در سال 1958 ای.ان پارکر ثابت نمود که ذراتی از تاج خورشیدی جدا گردیده و از هر سو در فضای بین سیارات به حرکت در می‌آیند و پدیده‌ای را به نام باد خورشیدی بوجود می‌آورند. به گمان پارکر ، دمای فوق العاده زیاد تاجهای خورشیدی ، فشارهای زیادی را موجب گردیده و به جریان برونسوی مواد خورشیدی می‌انجامد.

از آنجائی که هیچ مانع خارجی در سر راه مواد مزبور وجود ندارد. لذا از سرعت جریان آنها کاسته می‌گردد و به سان گلوله‌ای که در سراشیب غلطان است، همچنان به راه خود ادامه می‌دهند. منشأ این پدیده همانا تاج خورشیدی است که بسا در سرشت خود همواره در انبساط و پراکنش بوده و برای جایگزینی مواد از دست رفته از لایه‌های زیرین خویش تغذیه می‌کند. اما اینکه مکانیسم تغذیه دقیقاً چگونه عمل می‌کند؟ هنوز به درستی روشن نیست.

نتایج بدست آمده از کاوشهای فضائی کشورهایی چون اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا (بویژه مارینر2) مداومت باد خورشیدی را ثابت می‌سازد و با آغاز عصر فضا ، تحقیق در زمینه آشنایی با این مکانیسم با جدیت هر چه تمامتر دنبال می‌گردد و هر روز بر آگاهی با در مورد شناخت پدیده باد خورشیدی افزوده می‌شود.
ویژگیهای باد خورشیدی
باد خورشیدی بطور پیوسته و با سرعت بین 200 تا 900 کیلومتر در ثانیه در فضای میان سیارات می‌وزد (رقم بین 400 تا 500 کیلومتر در ثانیه را می‌توان سرعت متوسط بادهای خورشید محسوب داشت) و ذراتی که بوسیله باد خورشیدی حمل می‌شوند حدود 4 تا 5 روز وقت لازم دارند تا به زمین برسند. باد خورشیدی شامل تعدادی الکترون و پروتون همراه با مقدار کمی یون های سنگین می‌باشد.
مهمترین ذرات باد خورشیدی در فاصله خورشید تا زمین را ذرات آلفا (هسته هلیوم) تشکیل می‌دهند که حدود 4 تا 5 درصد مجموع ذرات را به خود اختصاص داده‌اند. تراکم متوسط این ذرات چیزی حدود در متر مکعب است که این رقم با فاکتوری معادل بیش از صد در تغییر است. (به طور مثال تراکم ذرات مزبور در سطح دریای زمین برابر در متر مکعب می باشد).
دمای پلاسمای باد خورشیدی که بر حسب پراکنش سرعت ذرات بیان می‌گردد. در نزدیکیهای زمین حدود کلوین است. با این ترتیب ظاهراً زمین در لفافی از پلاسمای بسیار گداخته و بسیار رقیق پوشیده شده، این وضعیت نشان می‌دهد که خورشید از جرم خود حدود کیلوگرم در ثانیه می‌کاهد و آن را به پدیده‌ای بنام باد خورشیدی مبدل می‌سازد. با این روند مدتی معادل حدود سال وقت لازم است تا تمام جرم خورشید بر باد رود. جالب اینجاست که این مدت تقریباً 10 بار طولانی‌تر از مدت زمان آغاز پیدایش و فعالیت خورشید تا زمان حاضر است.

 

[esfandiyar2002]

پارس اسكاي- اسماعيل حسيني مروجي:به تازگي رصدخانه جميني امواج انفجاري بسيار قدرتمندي را كه مواد حاصل از آن با سرعتي بالغ بر ۵۰۰ كيلومتر در ثانيه در فضا منتشر مي شوند، دريافت كرده است. اتا شاه تخته در صورت فلكي شاه تخته، ستاره اي متغير است كه در فاصله ۸۰۰۰ سال نوري از ما قرار دارد. اين ستاره ۵ ميليون بار از خورشيد پرنور تر است و ۱۰۰ برابر آن جرم دارد.
اين ستاره توسط ابرهاي غير عادي سحابي هومونكلوس احاطه شده است. دانشمندان عقيده دارند كه اين سحابي توسط انفجارهاي پي در پي لايه هاي سطحي اين ستاره به و جود آمده است. به تازگي رصدخانه جميني امواج انفجاري بسيار قدرتمندي كه مواد حاصل از آن با سرعتي بالغ بر ۵۰۰ كيلومتر در ثانيه را در فضا منتشر مي شوند دريافت كرده است.
اگرچه سحابي هومونكلوس كه ستاره مذكور را احاطه كرده است طي مدت ها مورد مطالعه و بررسي دانشمندان و متخصصين بوده ، اما هنوز هم اسرار فراواني در خود جاي داده است. ناتا اسميت از دانشگاه كلورادو و تيم همراهش با استفاده از طيف نگار مادون قرمز فونيكس با وضوح بالا در تلسكوپ رصدخانه جميني توانستند دو قطبي هاي اين سحابي را كشف كنند. به اين ترتيب بخش مهمي از تحولات ستاره اتا شاه تخته براي بررسي هاي بيشتر در اختيار دانشمندان قرار گرفت. نتايج به دست آمده از اين مشاهدات تغييرات و واكنش مولكولي هيدروژن و همچنين خط هاي اتمي آهن يونيزه شده به دانشمندان كمك كرد تا بتوانند از لحاظ ساختار هندسي و همچنين سرعت انتشار، گسترش گازهاي اين سحابي را بازسازي كنند.
در پژوهش هاي بعدي مشخص شد كه ساختاري پوسته مانند با سرعتي در حدود ۵۰۰ كيلومتر در ثانيه در حال گسترش مي باشد. همچنين لايه اي ضخيم ،با حرارت زياد از آهن توسط قشر بيروني از هيدروژن با درجه حرارت كمتر ولي چگالي بيشتر احاطه شده است. اگرچه قشر بيروني از لايه بسيار نازكي از هيدروژن به صورت غير يكنواخت تشكيل شده است با اين حال داراي چگالي بسيار زيادي(۱۰۷ ذره در سانتي متر مربع) مي باشد.
برپايه همين مشاهدات دانشمندان توانستند به ساختار پيچيده سحابي پي ببرند. مقدار زيادي از جرم اين سحابي در هنگام انفجارهاي عظيم ستاره كه در اواسط قرن نوزدهم ميلادي اتفاق افتاده، از دست رفته است. پيش از اين تصور مي شد كه اين سحابي از تراكم و به هم فشرده شدن مواد اطراف ستاره به وجود آمده است. ساختار خاص اين سحابي و نوع پراكندگي و توزيع مواد آن حاكي از آن است كه از انفجار غيركروي و انحنادار ستاره اي به وجود آمده است.