اخبار ، مقالات و دانستی های نجوم و فضا

[sіπa]

محاسبه سن جدید زمین

مهر: مطالعات زمین شناسی به تازگی سن جدید و دقیق تری را برای سیاره زمین تخمین زده است که به گفته دانشمندان مطالعات جدید نشان می دهد زمین 70 میلیون سال جوانتر از سیاره 4 میلیارد و 537 میلیون ساله ای است که از قبل شناخته می شد.

برای تایید سن زمین محققان عناصر موجود در جبه زمین را با عناصر موجود در شهابسنگهایی که سنی برابر سن منظومه خورشیدی داشتند مقایسه کردند. گزارش نتیجه این مطالعات روز 9 جولای در نشریه "نیچر ژئوساینس" منتشر شده است.

نتایج مطالعات نشان می دادند که سیاره زمین برای شکل گیری لایه های مختلف مدت زمان بیشتری از آنچه در گذشته تصور می شد، صرف کرده است. دانشمندان این مقیاس زمانی را با مطالعه بر روی مدت زمانی که زمین برای رشد و به هم پیوستن صرف کرده، مدت زمانی که جنین های سیاره ای برای شکل دادن سیاره زمین با یکدیگر برخورد می کرده اند، مورد بررسی قرار دادند.

"جان راد" از دانشگاه کمبریج که انجام این مطالعات را به عهده داشته است می گوید: این برخوردها باعث شدند بخشهایی از سیاره ذوب شده و مواد فلزی این فرصت را داشته باشند تا برای شکل دادن به هسته زمین از دیگر مواد تفکیک شوند. از این رو طی این فرایند سیاره به مجموعه ای تفکیک شده از هسته مذاب و لایه های خارجی تر و جبه تبدیل شد. هرچه این فرایند طولانی تر بوده باشد زمان متولد شدن زمین در ابعاد و شکل ژئولوژیکی کنونی اش نیز به تاخیر افتاده است.

محققان برای روشن کردن این موضوع دو عنصر شیمیایی درون جبه زمین به نامهای "هفنیوم 182" و "تنگستن 182" را مورد مطالعه قرار دادند. طی دوره ای چند میلیون ساله هفنیوم تجزیه شده و به تنگستن تبدیل می شود و تنگستن نیز عنصری فلز دوست است از این رو زمانی که هسته زمین در حال شکل گیری بوده، تنگستن در این فرایند شکل گیری سهیم بوده است. این عنصر در فلزات موجود در زمین نشانه هایی از خود به جا گذاشته که نشان دهنده مدت زمان دوره تفکیک شدن لایه های سیاره است.

پس از مقایسه میزان "تنگستن 182" در جبه با میزان عنصر مشابهی که در شهابسنگهایی با سنی برابر سن منظومه خورشیدی وجود دارند، دانشمندان توانستند طول دوره مجزا شدن کامل زمین به لایه های هسته و جبه را تعیین کنند. با شبیه سازی تمامی شیوه های ممکنی که فرایند تفکیک پذیری لایه های زمین می توانسته طی آنها شکل گرفته باشد، محققان دریافتند دوره تکمیل شدن لایه های زمین در حدود 100 میلیون سال به طول انجامیده است در حالی که مطالعات پیشین طول این دوره را 30 میلیون سال تخمین زده بود.

بر اساس گزارش بی بی سی، به این شکل سن جدید سیاره زمین 4.467 میلیارد سال خواهد بود که به نسبت سن قدیمی تر آن که در حدود 4.537 میلیارد سال تخمین زده شده بود بسیار جوانتر به نظر می آید.

 

[sіπa]

هند 5 ماهواره به فضا فرستاد

فارس: هند امروز 5 ماهواره را به مدار زمين فرستاد.

5 ماه بعد از اين‌كه موشك كشورش بعد از پرتاب دچار حادثه شد، امروز 5 ماهواره را با موفقيت به مدار زمين فرستاد.

در بين اين 5 ماهواره، ماهواره پيشرفته ردياب از راه دور موسوم به «Cartosat-2B» نيز از آلجريا به فضا پرتاب شد. 3 ماهواره ديگر ماهواره‌هاي كوچك آزمايشي از كشورهاي هند، كانادا و سوئيس بودند.

سازمان تحقيقات فضايي هند اعلام كرد: موشك حامل اين 5 ماهواره از سايت پرتاب شيهاريكوتو حدود 80 كيلومتري (50 مايلي) شمال شرقي چناي به فضا پرتاب شد.

در آوريل گذشته موشك بالابرنده هند به دليل وجود نقص فني بعد از پرتاب از همين سايت پرتاب دچار حادثه شد و مأموريت آن شكست خورد.

 

[sіπa]

کشف بزرگترین ستاره در عالم هستی


این ستاره هیولا از ستاره خورشید 300 برابر سنگین‌تر است و همچنین 150 برابر این سیاره درخشان است.

به گزارش شبکه ایران و به نقل از پایگاه اینترنتی «Tgdaily» ستاره‌شناسان موفق به کشف ستاره‌ای شده‌اند که در خارج از منظومه شمسی دارای جرمی در حدود 300 برابر خورشید است و به طور کلی 150 برابر از خورشید بزرگتر است.
یک تیم ستاره‌شناسی به ***** «پل کروتر» استاد فیزیک نجومی در دانشگاه شفیلد با بهره‌گیری از تلسکوپ بسیار بزرگ و پیشرفته VLT و همچنین داده‌های آرشیوی از تلسکوپ فضایی هابل و مطالعه دو خوشه جدید RMC 3،603 136a و R136a1 موفق به کشف این ستاره عظیم شده‌اند.

پل کروتر در این مورد می‌گوید: «این ستارگان بر عکس نژاد بشر در هنگام تولد دارای وزن بسیار سنگین بوده و به مرور وزن خود را از دست می‌دهند».
البته کروتر در مورد تشکیل چنین ستاره‌ای می‌گوید: «تشکیل این ستارگان بسیار گیج کننده است و به احتمال فراوان از ادغام ستاره‌های کوچکتر تشکیل شده‌اند».
البته با توجه به علت نادر بودن این هیولا بعید به نظر می‌رسد رکورد او به این زودی‌ها شکسته شود.

 

[xms]

اختصاصی مهر /
تکه یک دنباله دار در ایران/ تصویر سنگ نورانی که در ایران فرود آمد
همزمان با اوج بارش شهابی برساوشی تکه ای از بازمانده دنباله دار سوئفت تاتل به صورت آذرگوی درخشان یا سنگ نورانی در آسمان ایران دیده شده و احتمالا در بخشهای شرقی ایران به خاک افتاده است که به باور اخترشناسان این آذرگوی تکه ای از بازمانده سوئیفت تاتل است.

به گزارش خبرنگار مهر، مرداد ماه زمان بارشهای شهابی برساوشی است. امسال نیز بارش شهابی برساووشی از روز سه شنبه 19 مرداد ماه آغاز شد و در روز 21 مردادماه به اوج خود رسید.

اوج بارش در روز 21 مرداد از ساعت 21 و 30 دقیقه آغاز شد و تا صبح روز 22 مرداد ادامه داشت که همزمان با اوج بارش ها تکه ای از دنباله دار سوئفت تاتل به صورت آذر گوی (Fireball) یا سنگ نورانی در آسمان ایران دیده شد.

به گزارش شاهدان عینی این رویداد همراه با نور شدیدی بوده است که به باور اخترشناسان احتمالا این شهاب سنگ نورانی تکه ای از بازمانده دنباله دار سوئیفت تاتل است که از این دنباله دار جدا و در خاک ایران افتاده است.

آذرگوی رصد شده در ایران که به باور اخترشناسان تکه ای

از دنباله دار سوئفت تاتل است (عکس از محمد صابری)




این آذرگوی از قدر 18- یا 20- بوده که در آسمان شهرهای مرنجاب، آباده، زاهدان، تفتان، یزد و برخی دیگر از شهرهای مرکزی ایران توسط رصدگران به ثبت رسیده است. این تکه از دنباله دار احتمالا در بخشهای شرقی ایران به خاک افتاده است.

دنباله دار سوئیفت تاتل

به گزارش مهر، بارش شهابی برساووشی از بازمانده های گرد و غبار دنباله داری به نام سوئیف تاتل Swift-Tuttle است که در 16 جولای 1862 توسط دو منجم به نامهای Lewis Swift و Horace Parnell Tuttle کشف شد.

این دنباله دار دارای دوره تناوب بالایی است به گونه ای که آخرین ملاقات آن در سال 1992 بوده و تا جولای 2126 به ملاقات خورشید نخواهد آمد. مدار این دنباله دار تا 51 واحد نجومی از خورشید کشیده می شود. "سویفت-تاتل" (Swift-Tuttle) هر 130 سال یک بار مدار خورشید را کامل می کند.

 

[Donbelid]

پس از مطالعه مطلب، به سایت منبع بروید و در نظرسنجی مربوط به کاوش های فضایی شرکت کنید.

پشت پرده کاوش های فضایی (1: بهرام)

بهرام (مریخ) پس از تیر، ناهید، و زمین، چهارمین سیاره منظومه شمسی است. قطر این سیاره نصف قطر زمین است، اما طول روز و شب در آن با زمین تقریبا برابری می کند؛ اگر بخواهیم دقیق تر سخن بگوییم، 24 ساعت و 37 دقیقه طول می کشد تا بهرام یکبار به دور خود بچرخد. با این حال، زمان لازم برای چرخش بهرام به دور خورشید 2 سال است. بهرام نیز مانند زمین، عکس عقربه های ساعت به دور خورشید می چرخد.

چگالی سیاره بهرام، 30 درصد کمتر از چگالی زمین و نیروی جاذبه اش در سطح، “سه هشتم” نیروی جاذبه زمین است. این نیرو، تقریبا 2 برابر نیروی جاذبه سطح کره ماه می باشد. مریخ تنها سیاره منظومه ما است که از نظر زمین شناسی بسیار به زمین شبیه است. یک نظریه درباره بهرام این است که این سیاره در گذشته، آب و جوی مشابه زمین داشته، اما به دلیل نیروی جاذبه کم، بخش عمده ای از جو خود را از دست داده و آب سطح آن نیز به تدریج تبخیر شده است. اما حتی امروز هم آثاری از آب (یخ و مسیرهایی که شاید در گذشته آبراه بودند) بر سطح این سیاره دیده می شود. متوسط دمای بهرام 55 درجه سانتیگراد زیر صفر است؛ گرچه استوای بهرام در تابستان ممکن است به 20 درجه بالای صفر هم برسد. کمترین دما بر سطح بهرام نیز 140 درجه زیر صفر محاسبه شده.

فشار جو بهرام، 1 درصد فشار جو زمین است. جو مریخ 95 درصد دی اکسید کربن، 3 درصد نیتروژن، 2 درصد آرگون، و مقدار کمی اکسیژن، مونو اکسید کربن، بخار آب، اوزن، و… دارد. در مقابل، جو زمین 78 درصد نیتروژن، 21 درصد اکسیژن، 1 درصد آرگون، و چهارصدم درصد دی اکسید کربن دارد. نسبت بالای آرگون در جو فعلی بهرام، یکی از دلایلی است که نظر دانشمندان درباره بیشتر بودن جو این سیاره در گذشته را تایید می کند. آرگون گازی به نسبت سنگین است و به سادگی از جو خارج نمی شود. آرگون همچنین جزو گازهای بی اثر (نجیب) است که با مواد موجود در جو یا سطح سیاره ترکیب نمی شود.

دانشمندان در سال 2004، گاز متان را با نسبت 10 در یک میلیارد در جو مریخ مشاهده کردند. از آنجایی که متان در مجاورت پرتوی فرابنفش خورشید (UV) از بین می رود و نمی تواند در جو باقی بماند، این کشف نشان می داد که خود سیاره بهرام منبع گاز متان است. مطالعه های بیشتر در سال 2009 نشان داد که سیاره بهرام گاز متان را بصورت فصلی و به شکل ستون هایی از خود آزاد می کند. تنها یکی از این ستون ها حاوی 19 هزار تن گاز متان بود.

کاوش بهرام

مسابقه بهرام شناسی از همان دهه های 60 و 70 بین دو ابرقدرت آن روز، یعنی شوروی و آمریکا آغاز شد. البته به دلیل محدودیت دانش بشر و فن آوری آن زمان، این کاوش ها بیشتر جنبه رقابت و فخرفروشی میان دو کشور متخاصم را داشت.

برنامه های کاوش بهرام، پس از پایان جنگ سرد و بعد از 17 سال وقفه، از سال 1992 بطور جدی و این بار با توانمندی های فنی و علمی بیشتری توسط ناسا پی گرفته شد. در این سال مشاهده گر بهرام (Mars Observer) به فضا پرتاب شد، اما درست سه روز پیش از فرود بر سطح مریخ، تماسش با زمین قطع شد. سه سال بعد، ناسا “تماشاگر جامع بهرام” (Mars Global Observer) را با موفقیت به مدار مریخ فرستاد. این ماهواره فضایی تا پایان سال 2006 فعال بود و داده هایی گرانبها برای دانشمندان فرستاد. تماشاگر جامع بهرام، برای نخستین بار اطلاعاتی گرانبها از ترکیب سطح و عوارض طبیعی (توپوگرافی) و نیز تغییرات آب و هوایی بهرام برای زمین ارسال کرد که ما از اینجا قادر به مشاهده آنها نبودیم.

در سال 1997، کاوشگر رهیاب (Pathfinder) بر سطح بهرام نشست. این کاوشگر، خودرویی به اندازه یک فر مایکروویو بود که می توانست با دستورهایی که از زمین می گرفت، روزی چند متر روی سطح بهرام حرکت کند و عکس هایی دیجیتال از نزدیک اشیاء بگیرد و به کره زمین ارسال کند. کاوشگر رهیاب، 83 روز فعالیت کرد.

ناسا در سال های 1998 و 1999 دو کاوشگر دیگر به بهرام فرستاد که هر دو روی آن سیاره سقوط کردند و از بین رفتند. پس از آن بود که “فیروز نادری” دانشمند ایرانی ناسا، مدیریت پروژه های مریخ را عهده دار شد. در سال 2001، این سازمان مدارگرد اودیسه (Odyssey) را به مدار بهرام فرستاد. ابزارهایی که اودیسه به همراه داشت، بسیار پیشرفته تر از تماشاگر جامع بهرام بود. مدارگرد جدید توانست برای نخستین بار وجود یخ های زیرسطحی و نیز وجود نمک بر روی سیاره مریخ را نشان دهد و اطلاعاتی دقیق تر از گذشته به زمین ارسال دارد.

در سال 2003 ناسا دو خودروی مریخ پیما به نام های روح (Spirit) و فرصت (Opportunity) را به فضا پرتاب کرد که هر دو در ژانویه 2004 بر سطح این کره فرود آمدند. این خودروها، علاوه بر دوربین های تصویربرداری، به ابزارهایی مجهز هستند که می تواند سطح سنگ ها را تراش دهد و ترکیب شان را مشخص کند. با آنکه عمر این دو خودرو 90 روز پیش بینی شده بود، ارتباط “روح” درست چند ماه پیش با زمین قطع شد و “فرصت” هنوز هم در حال فعالیت است. {دانشمندان فعال شدن دوباره روح را بعید نمی دانند!} پیش بینی پژوهشگران این بود که خاک، روی سطح سلول های خورشیدی این خودروها را خواهد گرفت و به عمرشان پایان خواهد داد، اما شاید باد یا عوامل دیگر باعث شده این باطری های خورشیدی تا امروز فعال بمانند.

سازمان فضایی ناسا همچنین مدارگرد شناسایی بهرام را در اوت 2005 به فضا پرتاب کرد. این مدارگرد در مارس 2006 با موفقیت در مدار بهرام قرار گرفت. مدارگرد شناسایی بهرام، مجهز به قوی ترین دوربین های تصویربرداری است که تاکنون به فضا پرتاب شده و ماموریت اصلی اش، ادامه ماموریت اودیسه و تهیه تصویرهایی با دقت و کیفیت بالا است.

“فونیکس” آخرین فرودگری است که ناسا در سال 2007 به سوی بهرام پرتاب کرد و در مه 2008 بر سطح این سیاره نشست. فونیکس تنها یک فرودگر است و مانند خودروها قابلیت جابجایی ندارد، اما تجهیزات فنی بیشتری در اختیار دارد. این فرودگر، توانست وجود پرکلرات بر سطح بهرام را اثبات کند. پرکلرات ماده ای است که در دمای زیرصفر به آب امکان مایع بودن می دهد. فونیکس در مدت فعالیت خود، آب و هوای بهرام را نیز مورد بررسی قرار داد و بارش برف از ابرها را نیز ثبت کرد. این برف ها پیش از رسیدن به سطح بهرام، تبخیر می شدند. با کم شدن نور آفتاب و سرمای شدید ناشی از زمستان، ماموریت فونیکس نیز در نوامبر 2008 به پایان رسید.

بهرام شناسی در کشورهای دیگر

آژانس فضایی اروپا موفق شد مدارگرد “مارس اکسپرس” را در ژوئن 2003 و از پایگاه فضایی بایکونور قزاقستان به فضا پرتاب و در دسامبر همان سال در مدار بهرام قرار دهد. هرچند “مارس اکسپرس” شامل دو بخش “مدارگرد” و “فرودگر” بود و تماس با قسمت فرودگر آن، به دلیلی نامعلوم پس از نشستن بر سطح بهرام قطع شد. مدارگرد مارس اکسپرس داده هایی گرانبها مبنی بر وجود خاک رس، سولفور، و مواد دیگر را به زمین فرستاد که تایید کننده اطلاعات ارسال شده از طریق خودروهای بهرام پیما بود.

کشور ژاپن نیز در سال 1998 فضاپیمایی را به مقصد بهرام فرستاد. این فضاپیما که نوزومی نام داشت، در ژولای 1998 در مدار خورشید قرار گرفت. در دسامبر 2003، مقام های فضایی ژاپن رسما اعلام کردند که درست کار نکردن دستگاه ها باعث شده که نوزومی از مسیر پرتابی خود خارج شود و آنها از تلاش برای اصلاح مسیر فضاپیما دست کشیده اند.

روسیه و چین هم اعلام کرده اند که برنامه هایی برای نمونه برداری از سطح فوبوس (یکی از دو ماه سیاره بهرام) و احتمالا از سطح خود بهرام در دست تهیه دارند.

برنامه های جدید

سازمان فضایی ناسا چندی پیش اعلام کرد که تصمیم دارد خودروی بهرام پیمای جدید خود را بین 25 نوامبر تا 18 دسامبر سال 2011 به فضا پرتاب کند. خودروی جدید که کنجکاوی (Curiosity) نام دارد، 8 ماه پس از پرتاب به سطح بهرام خواهد نشست. “کنجکاوی” از نظر تجهیزات پیشرفته تر و از نظر اندازه بسیار بزرگتر از روح و فرصت است. خودروی جدید 213 سانتی متر ارتفاع، 274 سانتی متر پهنا، و 304 سانتی متر درازا خواهد داشت. وزن این خودرو هم 900 کیلوگرم خواهد بود.

ماکت خودروی کنجکاوی (راست)، روح و فرصت (چپ)، رهیاب (میان)

بهرام پیمای کنجکاوی یک ابزار ویژه نیز در اختیار دارد که خودروهای پیش از آن نداشتند. بر روی میله یا دیرک جلوی خودرو، دستگاه شلیک لیزر تنظیم شده است. با تاباندن لیزر بر سنگ ها یا مواد مورد نظر، آن سنگ یا ماده می سوزد و تبخیر می شود. این سوختگی نوعی “گاز پلاسمایی” تولید می کنند که دانشمندان با مشاهده آن و نیز با بررسی بازتاب نور بر آن می توانند ترکیبات سنگ یا ماده مورد نظر را تشخیص دهند.

آژانس فضایی اروپا هم اعلام کرده که برنامه ای بنام iMars را در دست بررسی دارد. آی مارس، طبق اعلام آژانس فضایی اروپا، بین سال های 2020 تا 2022 و با همکاری سازمان ناسا اجرا خواهد شد. هدف از این برنامه، آوردن نمونه هایی از سطح بهرام به کره زمین و انجام آزمایش های علمی روی آنها است.

منبع: www.gilamard.com

 

[sinnaa]

کهکشان کلاه‌ مکزیکی

کهکشان کلاه ‌مکزیکی ( Sombrero Galaxy) یا M104 یا NGC 4594 یک کهکشان باز از زیر گروه کهکشان‌های مارپیچی است. این کهکشان در صورت فلکی دوشیزه قرار دارد.

 

[GFX]

ناسا در حال پنهان کردن حقیقت!
تصویر منتشر شده از دو قمر سیاره زحل برای ناسا دردسرساز شده زیرا برخی از افراد معتقد به وجود بیگانگان فضایی با مشاهده تغییرات گرافیکی عجیبی که در این تصویر اعمال شده، ناسا را متهم به پنهان کردن وجود سیاره ای شبه زمینی کرده اند.
نظریه پردازان فرضیه بیگانگان فضایی مدرکی به دست آورده اند که می توانند بر اساس آن ناسا را متهم کنند در حال پنهان کردن این تصور بزرگ است: ما در جهان تنها نیستیم!
تصاویر ویدئویی که به تازگی بر روی وب سایت یوتیوب منتشر شده تصویری از قمرهای سیاره زحل، دیون و تایتان را نشان می دهد که توسط مدارگرد کاسینی سازمان ناسا به ثبت رسیده است. نکته ای که در این تصویر می تواند به ضرر ناسا تمام شود این است که این تصویر قبل از افزوده شدن به وب سایت تصویر روز ناسا، دستکاری دیجیتالی شده است.

در این تصاویر ویدئویی، عکس به اندازه ای روشن شده تا مخاطبان ببینند جرم بزرگی که می توان آن را در پس قمر دیون مشاهده کرد به همراه هاله رنگین کمانی آن به شکلی واضح با استفاده از نرم افزارهای ویرایش عکس سیاه شده اند.
با وجود اینکه مسئول ویرایش این تصویر توضیحاتی را درباره دلیل انجام این تغییرات در تصویر ارائه کرده، بسیاری از افرادی که به وجود بیگانگان فضایی اعتقاد دارند توضیحات وی را به هیچ وجه کافی نمی دانند.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، "امیلی لکداوا" دلیل ایجاد تغییرات در این عکس را شیوه عکاسی کاسینی از دو قمر زحل عنوان کرده و می گوید به دلیل عکسبرداری رنگی کاسینی به صورت مجزا در سه طیف مختلف، در هنگام ترکیب سه طیف قمر دیون حرکت می کرد و وی برای تصحیح این مشکل مجبور به انجام این تغییرات شده است.

 

[sinnaa]

زمان پایان عمر جهان اعلام شد

شمارش معکوس را آغاز کنید، از هم اکنون تا کمتر از 3.7 میلیارد سال دیگر عمر جهان به پایان خواهد رسید، تاریخی که به واسطه مطالعه ای جدید منتشر شده است.

به گزارش مهر، بر اساس گزارشی از یک مطالعه جدید، جهان و هر آنچه در آن وجود دارد با پایان یافتن طول عمر زمین یعنی کمتر از 3.7 میلیارد سال دیگر از بین خواهد رفت اما هنوز معلوم نیست چنین رویدادی چه زمانی رخ خواهد داد.

بر اساس فرضیه ای جهان در حدود 13.7 میلیارد سال پیش در پی پدیده انفجار بزرگ به وجود آمده و از آن پس با سرعتی فزاینده رو به گسترش گذاشته است. همچنین بر اساس مدلهای استاندارد کیهان شناسی، ممکن ترین سرنوشت برای جهان هستی این است که تا ابد گسترش پیدا کند.

اما تیمی از فیزیکدانان دانشگاه کالیفرنیا برکلی اعلام کردند محاسبات آنها نشان می دهد جهان روزی به پایان عمرش خواهد رسید. به گفته آنها در نظریه کیهان شناسی تورم کیهانی، مشکل محاسباتی وجود دارد.

تورم کیهانی مدل کوانتومی کیهانی است که در آن حبابهای متورم شونده ای به وجود می آیند، برخی از این حباب ها متورم تر شده و برای همیشه به این بزرگتر شدن ادامه می دهند و بقیه آنها متلاشی شده و ناپدید می شوند.

در واقع این حبابها که هر یک جهانی را به وجود می آورند، مانند حبابهای آب جوشان به سرعت به وجود آمده و متلاشی می شوند. محققان در بحث خود بر سر جهان متورم شونده ابدی معتقدند در چنین جهانی هر رویداد ممکنی تنها یک بار رخ نداده و در دفعات نامحدودی رخ دهد. چنین رفتاری پیش بینی وقوع هر یک از پدیده ها از قبیل احتمال وجود جهانی مانند جهان انسانها را غیرممکن خواهد کرد.

به گفته آنها در صورتی که تعداد بی نهایتی از ناظران در سرتاسر جهان در مسابقه بخت آزمایی برنده شوند بر چه اساسی می توان ادعا کرد احتمال برنده شدن در بخت آزمایی وجود ندارد؟

"رافائل بوسو" از دانشگاه کالیفرنیا به همراه تیمش تلاش کرد تعداد حباب هایی را که در زمانی تعیین شده به وجود آمده را به همراه تعداد ناظرانی که در هر یک از این حبابها وجود دارند تعیین کند اما مشکل محاسباتی اعلام شده، محاسبه این مقدار را غیر ممکن ساخت.

به گفته بوسو تنها راه جلوگیری از به وجود آمدن این معما ایجاد نقطه توقفی است که می تواند در معنی دار کردن این رویداد پیچیده کمک کند. با معرفی کردن این نقطه توقف که برای جهان همان نقطه پایان است، محققان احتمال پایان یافتن عمر جهان را طی 3.7 میلیارد سال دیگر 50 درصد اعلام کردند.

از سویی دیگر محققان دانشگاه ملی استرالیا معتقدند بوسو و تیمش با استدلالهای آماری به سادگی فاجعه ای خلق کرده اند. به گفته آنها بوسو در مطالعاتش مشکلات ساده محاسباتی را بسیار جدی گرفته است و به دلیل ناتوانی در حل آنها به این نتیجه رسیده که جهان باید به پایان برسد.

 

[xms]

بارش شهابی جباری از 29 مهرماه آغاز می شود بارش شهابی جباری بر اساس مرکز علوم و ستاره شناسی تهران در روز 29 مهرماه آغاز می شود و از روز 10 آبان ماه این بارش به اوج خود می رسد. به گزارش خبرگزاری مهر، بارش شهابی جباری از 10 تا 16 آبان ماه به اوج بارش خود می رسد و سرعت بارش این شهابها 66 کیلومتر بر ثانیه است.
بارش شهابی جباری یکی از بارشهای شهابی سالانه است که کانون بارش آن در صورت فلکی جبار است. این بارش معمولا هر سال از نیمه های مهرماه آغاز می شود و تا روز ۱۶ ماه آبان فعال است. سرعت میانگین شهاب‌های این بارش نسبت به کره زمین در اوقات اوج این بارش معمولا حدود ۶۶ کیلومتر بر ثانیه است که نسبتا زیاد به شمار می آید اما شهابهای این بارش چندان روشن نیستند و در عوض از خود خاکستر بیشتری بر جا می گذارند.
طبق اعلام مرکز علوم و ستاره شناسی تهران، در ساعت 16 و 40 دقیقه امروز دوشنبه 19 مهرماه مقارنه هلال ماه با ستاره قلب عقرب آغاز می شود. در این پدیده نجومی ماه در 5/2 درجه از شمال و شمال شرق ستاره قلب عقرب قرار می گیرد.
در روز 20 مهرماه نیز در گره صعودی یعنی در طول نجومی 276 درجه قرار می گیرد و در روز 21 مهرماه، ماه ربیع اول را می توان رصد کرد.
توضیح اینکه حالتهای مختلف بخش روشن ماه از زمین به نامهای مختلفی نامیده می شود که از آن جمله می توان به حالتهای "ماه نو"، یک چهارم نخست (تربیع اول)، ماه تمام یا "بدر"، یک چهارم دوم (تربیع دوم) و ماه تاریک (محاق) اشاره کرد.
در روز 24 مهرماه نیز آسمان پذیرای مقارنه عطارد با خورشید خواهد بود. در این پدیده سیاره عطارد در فاصله 418/1 برابر شعاع زمینی قرار می گیرد.
ماه، در روز 26 مهرماه در نقطه اوج با فاصله 56/63 برابر شعاع زمینی قرار خواهد گرفت و در روز 28 مهرماه جاری، ماه در فاصله 5/6 درجه ای شمال و شمال غرب سیاره مشتری قرار می گیرد.

 

[sinnaa]

فضاي بيرون زمين قابل لمس مي‌شود!

دانشمندان مركز هوافضاي آلمان، موفق به توليد يك رابط سيستم انساني شدند كه ارتباط مستقيم و موثري را بين اپراتور انساني – كنترلر اپراتور مجازي است – و روباتي كه به عنوان اپراتور مجازي فعاليت مي‌كند، فراهم مي‌آورد.

به گزارش ايسنا، به گفته دانشمندان، تله‌روبات‌ها (يا روبات‌هاي كنترل از راه دور) را نه تنها در فضاي بيرون از كره زمين مي‌توان به كار گرفت، بلكه مي‌توان روي زمين از آنها در مناطقي كه براي انسان خطرناك است، استفاده كرد – مانند معادن يا محيط‌هايي كه در معرض تابش پرتوهاي راديواكتيو هستند.

اين ابداعات كه از واقعيت مجازي ناشي شده‌اند، در محيط‌هاي درماني و توليدي به خدمت گرفته مي‌شوند.

مركز هوافضاي آلمان (DLR) در حال تحقيق بر روي «حضور از راه دور چندوجهي» است. در انستيتوي روباتيك و مكاترونيك اين مركز، تيم كاملي از محققان منحصرا به اين موضوع مي‌پردازند. در همين راستا، دانشمندان مركز هوافضاي آلمان يك رابط سيستم انساني توليد كرده‌اند كه ارتباط مستقيم و موثري را بين اپراتور انساني – كه كنترلر اپراتور مجازي است – و روباتي كه به عنوان اپراتور مجازي فعاليت مي‌كند، فراهم مي‌آورد.

كنترلر به صورت چند وجهي روي رفتار سيستم نظارت دارد؛ به اين صورت كه مي‌تواند نوع و جهت حركت بازو، انگشتان و سر روبات را به صورت بر خط تغيير دهد. نقطه اوج اين ارتباط،‌ وجود حسگرهايي است كه كنترلر را به ديدن، شنيدن و لمس محيطي كه روبات در آن قرار دارد و فعاليت‌هاي روبات در محيط توانا مي‌سازد. اين فناوري كه تحت عنوان «حضور از راه دور چند وجهي» شناخته مي‌شود، به منظور بهينه كردن تركيب قابليت‌هاي ذهني انسان‌ها در زمين و حضور و فعاليت روبات‌ها در فضا طراحي شده است.

اين اتحاد انسان و ماشين، در سه مرحله صورت مي‌پذيرد: نخست، اپراتور انساني، بازوهاي خود را داخل آستين‌هاي مجهز به حسگرهاي لرزاننده قابل انعطاف مي‌كند. در نگاه اول، اين آستين شبيه يك دستكش چرمي نازك به نظر مي‌رسد. سپس، يك عينك محافظ مانند كلاه دوچرخه‌سواري به چشم مي‌زند.

اين كلاه تصاوير را به صورت سه بعدي نمايش داده و به اين ترتيب او را در يك فضاي مجازي قرار مي‌دهد. بالاخره، اپراتور انساني متصل به يك حسگر لمسي مي‌شود تا حركت بازوهاي روبات را كنترل كند. اين حسگر به صورت يك صفحه كليد لمسي است كه داراي لرزشي شبيه لرزاننده تلفن همراه است.

وجود يك پدال پا روي كف، اين امكان را به اپراتور انساني مي‌دهد كه در صورت لزوم كليد ايست فوق‌العاده را بزند. اين كليد به منظور فعال‌سازي سيستم و خاموش كردن مجدد آن در زمان دلخواه در نظر گرفته شده است. امنيت اين سيستم، بسته به ارتباط بين انسان و ماشين تعريف مي‌شود . براي پيشگيري از خسارت‌هاي فيزيكي هم، يك كليد دستي براي خاموش كردن سيستم تعبيه شده است. به اين ترتيب، اين سيستم براي اپراتورهاي انساني بي‌خطر خواهد بود.

دانشمندان مركز هوافضاي آلمان تاكيد مي‌كنند: فناوري حضور از راه دور اين امكان را براي انسان‌ها فراهم مي‌آورد كه فضاي مجازي يا دور را به طور واقعي آزمايش كرده و آنها را با كمك سيستم‌هاي روباتيك تغيير دهند. اگر چه تنظيم و راه‌اندازي اين اجزاي متفاوت، فرآيند پيچيده‌اي را طلب مي‌كند، اما به كارگيري خود سيستم، ساده و كاملا مناسب است.

در اين فناوري‌، آزادي حركتي بازوهاي روبات‌ها در حد پيچ و تاب خوردن بازوي انسان است،‌ به نحوي كه كنترلر مي‌تواند حركات دلخواه را به طور مستقيم به آن دستور داده و روبات نيز مستقيما اين حركت را درك و اجرا كند.

به گزارش سرويس علمي ايسنا و به نوشته نشريه هوافضا، «حضور از راه دور چندوجهي» فناوري كليدي جديدي در سفرهاي آ‌ينده فضايي است. يكي از كاربردهاي مهم اين فناوري سرويس‌دهي در مدار است، به صورتي كه بتوان عيوب يك ماهواره را بدون نياز به بازگشت آن به زمين، زماني كه در مدار خود قرار دارد برطرف كرد.

بهره‌برداري از نمونه آزمايش اين فناوري در پايان سال 2004 صورت گرفت و امروزه مي‌توان از هر نقطه روي زمين، توسط لپ‌تاپ، رايانه شخصي يا تلفن همراه كنترل از راه دور را انجام داد.

در آينده روبات‌هاي هوشمند، به عنوان «بازوهاي انساني» در فضا به كار گرفته خواهند شد. اين بدان معني است كه ديگر كنترل تله‌روبات‌ها محصور به فضاي روي زمين نخواهد بود. به عبارت ديگر،‌ روبات‌هاي آينده، توانايي انجام كارها و تعميرات پيچيده را داشته و در ماموريت‌هاي فضايي كه براي انسان‌ها مشكل يا خطرناك است، جايگزين آنها خواهند شد. به اين ترتيب، از حجم كارهاي محوله به اپراتور انساني كاسته خواهد شد.

 

[sinnaa]

تعداد ستاره‌های جهان 3 برابر شد

مهر: این‌گونه به‌نظر می‌آید که آسمان شب پرستاره‌تر از چیزی باشد که به‌نظر می‌آید زیرا مطالعات جدید نشان داده‌اند جهان می‌تواند 3 برابر تعداد ستاره‌هایی که دانشمندان در گذشته آن را محاسبه کرده بودند را داشته باشد.

اگر دوست دارید حساب تعداد جدید ستاره‌های جهان را داشته باشید بهتر بدانید که تعداد تخمینی جدید ستاره‌های جهان 300,000,000,000,000,000,000,000 یا 300 سکستیلیون است.

در این مطالعه یکی از فرضیه‌های کلیدی اخترشناسان مورد سوال قرار گرفته است: بیشتر کهک‌شان‌ها از ویژگی‌هایی مشابه کهک‌شان راه شیری برخوردارند.

در یکی از دو مطالعه جدیدی که روز چهارشنبه اول دسامبر 2010 در نشریه نیچر منتشر شد، اعلام شده بود که ستاره های کوتوله سرخ رایجترین و بیشترین ستاره‌های موجود در جهان هستند. مطالعه ای که در آن تعداد جدید ستاره‌های جهان تخمین زده شده توسط یکی از اخترشناسان دانشگاه ییل انجام گرفته است، این اخترشناس در مطالعات خود اعلام کرده تعداد ستاره‌های کوتوله سرخ نسبت به آنچه در گذشته تصور می‌شد بسیار بیشتر است و از این رو تعداد ستاره‌های جهان نیز بیشتر از تعدادی هستند که در گذشته تصور می‌رفت.

ستاره‌های کوتوله سرخ که ابعاد آنها یک پنجم ابعاد خورشید زمین است به آرامی سوخته و طول عمر آنها نسبت به طول عمر ستاره‌های بزرگتر و درخشانتر مانند خورشید در مرکز سامانه خورشیدی بیشتر است.

زمانی که دانشمندان پیش از این تعداد ستاره‌های جهان را تخمین زده بودند، فرض را بر این گذاشته بودند که تمامی کهکشان‌های جهان به همان اندازه از ستاره‌های کوتوله سرخ برخوردارند که کهکشان مارپیچی راه شیری برخوردار است. بیشترین میزان درک انسان از جهان هستی از رصدها و مشاهداتی است که از درون کهکشان راه شیری داشته و سپس با برونیابی این داده‌ها به شناسایی جهان پرداخته است.

اما در حدود یک سوم از کهکشان‌ها در جهان مارپیچی نیستند و در عوض بیضی شکل هستند و دانشمندان نیز دریافته‌اند که این کهکشان‌ها نسبت به راه شیری بسیار متفاوتند. از این رو دانشمندان با استفاده از تلسکوپ کک در هاوایی توانستند 8 کهکشان دور افتاده و بیضی شکل را مورد بررسی دقیق قرار داده و نشانه‌های نوری بسیار مشابه آنها را بررسی کنند و دریابند که این کهکشانها نسبت به کهکشانهای راه شیری مالک تعداد بسیار بیشتری از کوتوله‌های سرخ هستند، تعدادی 10 تا 20 برابر حد انتظار دانشمندان که می‌تواند تعداد پیشین ستاره‌های جهان را از 100 سکستیلیون به 300 سکستیلیون افزایش دهد.

بر اساس گزارش فاکس‌نیوز، اما دانشمندانی دیگر از جمله ریچارد الیس از موسسه تکنولوژیکی کالیفرنیا بر این باورند با وجود اینکه این تخمین دور از ذهن نیست اما دارای ابهامات زیادی است که از آن جمله می‌توان به این نکته اشاره کرد که در این مطالعه ساختار شیمیایی کوتوله‌های سرخ کهکشان راه شیری با کهکشان‌های بیضی شکل مشابه در نظر گرفته شده است و این می‌تواند نتیجه مطالعات را با شبهاتی مواجه کند.

 

[managermd]

ستاره شناسان از کشف یک منظومه شمسی جدید خبر دادند.
این منظومه، که به «کپلر ۱۱» نام‌گذاری شده، شش سیاره دارد که در مداری نزدیک به خورشیدشان حرکت می‌کنند.
شش سیاره این منظومه، که از کوچک‌ترین سیاره‌های خارج از منظومه شمسی ما به شمار می‌روند، دانشمندان را بهت زده کرده است.
به این ترتیب، ستاره شناسان تاکنون بیش از ۵۰۰ سیاره را در خارج از منظومه شمسی ما کشف کرده‌اند.

منبع : سایت گردشگری ایران

http://2rism.net/news.php?item.1475

 

[managermd]

يک ستاره شناس و استاد دانشگاه هاروارد پس از مطالعه بر روي تمام 500 سياره مشابه زمين که تاکنون کشف شده اند اعلام کرد که احتمالا ما زميني‌ها در جهان تنها هستيم و موجودات فضايي وجود ندارند.

به گزارش مهر، هوارد اسميت استاد برجسته فيزيک نجوم در دانشگاه هاروارد ضمن اعلام اينکه به احتمال بسيار زياد ما در جهان تنها هستيم گفت: «شرايط بي‌نهايت سخت و دماي بسيار بالا حتي در اين سيارات اين فکر را بر مي انگيزند که هيچ اميدي براي يافتن اشکال ديگر حيات هوشمند در جهان وجود ندارد.»

وي افزود: «ما بررسي کرديم که بخش وسيعي از سيارات و منظومه هاي خورشيدي ديگر به طور بنيادي با سياره و منظومه ما متفاوتند و موانع بسياري در ايجاد حيات به اشکالي که مي شناسيم وجود دارند.»

اين اظهارات در شرايطي گفته شد که سال گذشته استفان هاوکينگ فيزيکدان نجوم دانشگاه کمبريج و کاشف سياه چاله ها اعلام کرد که تقريبا مطمئن است که اشکال بيگانه در بخشهاي ديگر جهان وجود دارند و ما بايد از ملاقات با آنها دوري کنيم چرا که احتمالا برخورد دوستانه اي با ما نخواهند داشت.

به عبارتي ديگر، ما دو گزينه پيش روي خود داريم: اول اينکه مورد هجوم و حمله موجودات فضايي باهوشتر و قويتر از خود قرار بگيريم و يا محکوم به تنهايي ابدي شويم.

هوارد اسميت در خصوص بررسيهاي خود توضيح داد: «ما دريافتيم سياراتي که تاکنون به عنوان سيارات مشابه زمين در ساير منظومه ها يافته ايم شرايط بسياري سختي براي ايجاد حيات دارند. يافته هاي جديد ما نشان مي دهد که ما مي توانيم در جهان تنها باشيم. تعداد بسيار کمي منظومه خورشيدي و سيارات مشابه ما وجود دارند.»

براساس گزارش ديلي ميل، بنابراين درحالي که هاوکينگ معتقد است بيگانگان فضايي مي توانند در يکي از 40 هزار سياره ديگر سکونت داشته باشند، اسميت معتقد است که اين ارزيابيها بسيار خوش بينانه است.

اسيمت افزود: «هر نوع اميدي از تماس با بيگانگان فضايي به يک حباب نسبتا کوچک در فضاي اطراف زمين که شايد هزار و 250 سال نوري دورتر از سياره ما است محدود مي شود. در اين حباب ممکن است موجودات فضايي بتوانند علائم ما را دريافت کنند و به ما جواب دهند، اما براي اين ارتباط شايد دهها و يا صدها سال زمان نياز باشد.»

منبع: نیوزایران

http://newsiran.info/farsi/news.php?extend.1442

 

[managermd]

زئيات تازه‌ترين كشف تاريخي سياره همزاد زمين :
مصاحبه با كاشف ايراني اين سياره

«آيا ما در جهان تنها هستيم؟» ؛ دو دهه پس از كشف نخستين سياره در ماوراي منظومه شمسي، تلاش‌براي دستيابي به پاسخي مستدل براي اين قديمي‌ترين و بنيادي‌ترين سوال بشر همچنان ادامه دارد. وجود گونه‌هاي متفاوتي از حيات در سيارات ماوراي منظومه شمسي با توجه به پهنه بي‌انتهاي گيتي و انبوه بي شمار ستارگان كاملا محتمل است؛ اما دانشمندان اميدوارند براي پاسخ به اين سوال به وراي آمار و ارقام رفته و چيزي متقن تر و گوياتر پيدا كنند.

ه گزارش سرويس علمي ايسنا، با شناسايي ده‌ها سياره فراخورشيدي كه به دور ستارگاني مانند خورشيد ما در حال گردشند، اميد دانشمندان به كشف حيات هوشمند در ماوراي منظومه شمسي هر روز پررنگ‌تر مي‌شود. اگر چه بيشتر سيارات كشف شده، غول‌هاي گازي بيش از حد بزرگي با حركت وضعي فوق‌العاده سريع هستند كه به دليل قرار داشتن در فاصله‌اي نزديك به ستاره مادر شرايط چندان مساعدي براي زندگي ندارند اما در اين بين سياراتي هم وجود دارند كه به نحو شگفت انگيزي شبيه زمين خودمان هستند.

خبر كشف تاريخي نخستين سياره شبيه زمين كه شرايط وجود آب و حيات در آن وجود دارد، اواخرهفته گذشته در كانون توجه محافل علمي و خبري جهان قرار گرفت.

اگر چه اين سياره در فاصله 20 سال نوري از زمين وجود دارد و قطعا بايد ساليان سال منتظر باشيم تا با پيشرفت‌هاي تكنولوژيك امكان قدم گذاشتن بر روي اين ابرزمين دوردست را پيدا كنيم اما كشف سياره‌اي با شرايط مشابه زمين كه اگر خود حاوي گونه اي از حيات بيگانه نباشد مي تواند بستري براي حيات و سكونت بشر در آينده باشد آنچنان مهم و هيجان انگيز است كه توجه بسياري را به خود جلب كرده است.

به گفته دانشمندان، اين سياره كه در مدار ستاره‌اي كم فروغي به نام «Gliese 581» مي‌گردد، سه برابر زمين جرم دارد و دقيقا در وسط منطقه قابل سكونت در حال گردش به دور ستاره است. به بيان ديگر، ‌دقيقا در فاصله‌اي از ستاره قرار گرفته است كه آب مي‌تواند بر روي آن به شكل مايع بماند،‌ نه اين‌كه يخ بزند يا به بخار تبديل شود. ميزان جرم اين سياره احتمال اين كه سياره‌اي سنگي بوده و سطح جامدي داشته باشد را بالا مي‌برد. به علاوه، به اندازه اي نيروي گرانش دارد كه زمينه شكل گيري اتمسفر در آن وجود دارد بدين ترتيب اين احتمال وجود دارد كه سياره مذكور منطقه‌اي قابل سكونت باشد.

با توجه به اهميت اين كشف تاريخي، خبرنگار علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در گفت‌و‌گو با دكتر نادر حقيقي پور، اخترشناس موسسه نجوم دانشگاه هاوايي و از دانشمندان اصلي اين پروژه از جزئيات كشف اين سياره فراخورشيدي و روند تحقيقات در اين خصوص پرسيده است.

حقيقي پور كه تحصيلات كارشناسي را در سال 1368 در رشته فيزيك دانشگاه تهران به پايان برده، مدارج كارشناسي ارشد و دكتري خود را در رشته فيزيك با گرايش سياره شناسي به ترتيب در سال‌هاي 1997 و 1999در دانشگاه ميسوري آمريكا كسب كرده است.

وي كه مدت شش سال است به عنوان عضو هيات علمي در موسسه نجوم دانشگاه هاوايي فعاليت دارد يكي از اعضاي اصلي تيم تحقيقاتي جست‌و‌جوگر سياره‌هاي شبيه زمين است.

حقيقي پور كه كشف اخير را آغاز يك عصر جديد مي‌داند به ايسنا گفت: اهميت كشف اين سياره در اين است كه سياره كشف شده از لحاظ خصوصيات فيزيكي شبيه زمين است و انتظار مي‌رود مانند زمين بر روي سطح آن سياره هم آب وجود داشته باشد.

وي با بيان اينكه كشف سياره‌اي مانند زمين نتايج جنبي بسياري دارد، تصريح كرد: بزرگترين نتيجه اين كشف اين است كه پس از 200 سال چيزي كه منجمان سيارات فراخورشيدي دنبال آن بودند يعني كشف سياره‌اي مانند زمين به نتيجه رسيد و از سوي ديگر اين كشف نشان مي‌دهد كه تكنيك و استراتژي كه به كار رفته تا ستاره‌هايي كه احتمال داشتن اين گونه سيارات را داشته باشند موفق بوده است كه مي‌توان با ادامه آن سيارات بيشتري پيدا كرد.



اخترشناس ايراني موسسه نجوم دانشگاه هاوايي خاطرنشان كرد: اين سياره مانند زمين است و احتمال مي‌رود كه در آن آب وجود داشته باشد كه در اين صورت ممكن است در آن حيات به وجود بيايد. البته تمامي اين مباحث، نتايج نظري حاصل از اين كشف است چرا كه گروه هيچ دليل قطعي بر اساس مشاهده نجومي براي وجود حيات و آب ندارد؛ اما مي‌توان گفت كه سياره جرمي سه برابر زمين دارد ؛ در نتيجه بايد همان خصوصيات زمين را داشته باشد؛ به عنوان مثال در آن زلزله و جاذبه وجود داشته باشد. مثلا يك انسان 100 كيلوگرمي در سياره جديد حدود 125 كيلوگرم وزن دارد.



وي تصريح كرد: علت اينكه ادعا مي‌شود كه اين سياره سنگي است ، جرم و اندازه آن است كه نزديك به زمين است؛ به طوري كه قطري دو برابر زمين دارد. وقتي سياره‌اي به اندازه زمين وجود داشته باشد احتمال اينكه بتواند جوي به ضخامت مثلا سياره مشتري داشته باشد، بسيار كم است؛ از اين رو به احتمال بسيار زياد اين سياره از سنگ تشكيل شده است. از طرف ديگر، از آنجا كه جرم اين سياره هم دو، سه برابر زمين است آنقدر جاذبه دارد كه بتواند جوي هم اندازه زمين داراي دور خودش به وجود بياورد.

حقيقي‌پور با بيان اينكه يك گروه پنج نفره موفق به كشف اين سياره شدند، به خبرنگار ايسنا گفت: «استيو وگت» (VOGT) و «اجينيو ريورا» (Eagenio Rivera) از دانشگاه كاليفرنيا سانتاكروز، «پال باتلر» (paul butler) از موسسه تحقيقاتي كارنگي، «گرك هانري » (greg henry) از دانشگاه ايالتي تنسي و بنده از موسسه نجوم دانشگاه هاوايي اعضاي گروه هستند.

وي خاطرنشان كرد: اين سياره توسط دو تلسكوب كك (keck) به نام دوقلوهاي كك واقع در قله «ماناكيا» كشف شدند. البته براي كشف سيارات فراخورشيدي در آمريكا تنها از تلسكوپ كك استفاده مي‌شود.

حقيقي‌پور در گفت‌و‌گو با خبرگزاري دانشجويان ايران تاكيد كرد: چنين اكتشافي يك كشف بسيار پايه‌اي در علم سياره شناسي است. بيش از 600 سال است كه منجمان اعلام كرده‌اند كه منظومه شمسي يك منظومه خاص نبوده و حتي ماه و خورشيد و زمين چيزهاي خاصي نيستند و ميليون‌ها ستاره‌ مانند خورشيد در كهكشان راه شيري وجود دارد.

از سوي ديگر وقتي خورشيد مي‌تواند سياره زمين و منظومه داشته باشد، هيچ دليلي ندارد ستاره‌هاي ديگري مانند خورشيد چنين چيزي نداشته باشند. در نتيجه همين دليل باعث شد كه طي 60 سال گذشته منجمان مدام دنبال كشف سيارات فراخورشيدي باشند.

وي افزود: كشف سياره جديد مانند زمين، ثابت مي‌كند كه نظريه منجمان درست است و سياره‌هاي بسيار زيادي مانند زمين با همان قابليت‌هايي كه زمين دارد دور ستاره‌هاي ديگر وجود دارند. به عنوان مثال ميليون‌ها ستاره در كهكشان راه شيري مانند خورشيد وجود دارد كه بسياري از آنها مي‌توانند سياره‌اي مانند زمين با همان خصوصيات فيزيكي داشته باشند. همچنين ميليون‌ها كهكشان هم در عالم هستي وجود دارند.

حقيقي‌پور ادامه داد: از سوي ديگر چنين اكتشافي نشان مي‌دهد كه از لحاظ تكنولوژي و استراتژي اكتشاف در راه درستي حركت مي‌كنيم و به زودي بسياري از اين نوع سيارات پيدا خواهند شد؛ البته هر چه تعداد بيشتري از اين سيارات كشف كنيم بيشتر مي‌توان تئوري‌هاي مربوط به شكل گرفتن سياره‌ها را اصلاح كرد. در نهايت اين اكتشافات به ما كمك مي‌كنند كه بفهميم سيارات منظومه شمسي زمين چگونه به وجود ‌آمده‌اند تا نظريه‌ها را به كهكشان‌هاي ديگر ربط دهيم.

به گفته وي كمتر از يك ماه ديگر مقاله اين كشف بزرگ در مجله نجوم انجمن نجوم آمريكا به چاپ خواهد رسيد.

حقيقي پور در گفت‌و‌گو با خبرگزاري دانشجويان ايران با تاكيد بر اين كه اين سياره به طور مستقيم كشف نشده است، گفت: در حال حاضر در دنيا هيچ تلسكوپي وجود ندارد كه بتواند سياره‌اي را به طور مستقيم مشاهده كند بلكه اثرات سياره را به روي ستاره مركزي مشاهده كرديم. بدين منظور براي مدتي طولاني ستاره مركزي اين سياره را رصد كرديم و متوجه شديم كه حركت مداري نشان مي‌دهد و فهميديم كه جرم ديگري بايد در نزديكي آن وجود داشته باشد كه حركت مداري را به وجود آورده است و با آ‌ناليز رصد از ستاره به اين نتيجه رسيديم كه بايد سياره‌اي مانند زمين دور اين ستاره وجود داشته باشد.

وي در پايان گفت: حدود شش ماه پيش گروه ما ايده‌اي را دنبال كرد كه سياره‌اي مانند زمين مي‌تواند دور اين ستاره خاص وجود داشته باشد و براي اينكه از نظريه مطمئن شويم مجبور به ادامه رصد طي شش ماه ديگر شديم.

منبع: نیوزایران

http://newsiran.info/farsi/news.php?extend.1141

 

[managermd]

دانشمندان سازمان ناسا، در فاصله دو هزار سال نوری از زمین یک منظومه جدید شامل یک خورشید و دست کم شش سیاره کشف کرده‌اند که پنج عدد از این سیاره‌ها اندازه‌هایی قابل قیاس با کره زمین دارند.

این منظومه فراخورشیدی، در کهکشان خود ما، یعنی کهکشان راه شیری، قرار دارد و از سوی دانشمندان «کپلر ۱۱» نام گرفته‌است. منظومه‌های فراخورشیدی، منظومه‌هایی متشکل از خورشیدهایی غیر از خورشید ما هستند.

رنگ زرد: قاچی از فضای کهکشان راه شیری که مورد رصد تلسکوپ کپلر قرار دارد.


پنج سیارهٔ تازه کشف شده در این منظومه، همه در محدوده‌ای موسوم به «محدوده قابل زیست» یا «محدوده زیست‌پذیر» حول ستاره خود می‌گردند.

محدوده زیست‌پذیر، به فواصلی پیرامون هر ستاره گفته می‌شود که سیارات مشابه زمین در آن فواصل ممکن است بتوانند آب را به حالت مایع بر سطح خود نگه دارند. سیارات خارج از این محدوده یا به خاطر سرمای زیاد، تنها دارای سطوحی شامل یخ هستند یا به خاطر گرمای زیاد تنها بخارهایی از آب را شامل می‌شوند

تلسکوپ کپلر که این سیارات را کشف کرده برای کشف آنها از روش اندازه‌گیری کم و زیاد شدن دوره‌ای نوری که از ستاره نامبرده به ما می‌رسد استفاده کرده‌است. کم و زیاد شدن‌های نور ستاره‌ها نشان‌دهنده آن است که سیاره‌هایی از جلو آنها رد می‌شود.

تلسکوپ کپلر که در مداری گرد کره زمین می‌چرخد در جستجوهای خود برای یافتن موجودات زنده در فضا، تاکنون با استفاده از این روش‌ها موفق به کشف ۵۴ سیاره شده که در محدوده زیست‌پذیر قرار دارند.

«جک لیساور»، از دانشمندان پژوهشگاه «اِیمِس» در کالیفرنیا می‌گوید که هیچ‌کس تاکنون موفق نشده‌بود با این روش، ۶ سیاره را هم‌زمان کشف کند.

تلسکوپ کپلر تنها ظرف یک سال با بررسی یک قاچ کوچک از قرص کهکشان ما، به ۱۲۳۵ مورد از احتمال وجود سیاره فراخورشیدی برخورده‌است.

ستاره‌شناسان می‌گویند که اگر این روند پیش برود بعید نیست که تلسکوپ کپلر بتواند در سال‌های آینده برای این پرسش دیرینه که «آیا سیاره زمین منحصر بفرد است» پاسخی بیابد.

اوایل سال جاری نیز کپلر، کشف سیاره‌ای یک برابر و نیم بزرگ‌تر از زمین به نام «کپلر-۱۰ب» را اعلام کرد که ساختار داخلی آن شبیه به زمین ولی حرارت آن بسیار بالاتر از آن است که قابل زیست باشد.


منبع: نیوزایران
http://newsiran.info/farsi/news.php?extend.1511

 

[lilyrose]

بزرگترین عکس پانورامای 360 درجه از آسمان شب


بزرگترین عکس پانورامای 360 درجه از آسمان شب این عکس پانورامای 360 درجه زیبا از آسمان شب برای نخستین بار از به هم متصل کردن 37000 عکس نجومی به وجود آمده است.



Nick Risinger خالق این اثر زیبا 28 سال سن دارد و اهل سیاتل است. او حدود صد هزار کیلومتر را در غرب ایالات متحده و آفریقای جنوبی طی کرده تا بتواند بزرگترین تصویر را از آسمان زیبای شب ثبت کند. نتیجه این کار را می توانید در وب سایتی که Nick برای دیدن این اثر ترتیب داده است ببینید. در این عکس می توانید کهکشان راه شیری و ستاره ها و سیارات و کهکشان ها و سحابی های اطراف آنرا مشاهده کرده و روی هر کدام که خواستید زوم کنید. (مشاهده عکس)

Nick برای عکسبرداری به دنبال محل های دور از آلودگی جوی و آلودگی نوری بود به همین دلیل عکسبرداری از نیمکره شمالی را در صحرای آریزونا، تگزاس و شمال کالیفرنیا انجام داد و برای عسکبرداری از نیمکره جنوبی هم دو سفر به آفریقای جنوبی داشته است.

بزرگترین عکس پانورامای 360 درجه از آسمان شب

وی همچنین پوسترهایی در اندازه های مختلف از این اثر را از طریق وب سایت خود برای فروش گذاشته است که می توانید آنها را در اینجا مشاهده کنید.

 

[manotoDVD]

نام او استیون هاوکینگ هست . فیزیکدان , کیهان شناس و به تعبیری یک رویا پرداز است .
اگرچه قادر به حرکت نیست و باید توسط یک رایانه صحبت کند اما در ذهن خود آزاد است . آزاد است تا سفری به دنیای هستی داشته باشد و رازآلودترین داستان را شرح دهد .
داستان تمام چیزهایی که تا کنون وجود داشته است . از لحظه ای که جهان هستی زاده شد تا خلق جهان ما و تمامی چیزهایی که در آینده و پایان جهان وجود دارد. سفری در تمامی فضاها و تمامی زمان ها ...

لینک تهیه مستندهای استیون هاوکینگ با دوبله فارسی و کیفیت عالی
http://www.manotodvd.com/news.php?cat.63

 

[mehrpress.com]

شاتل اندیور اولین فضاپیمایی است که به سوی ایستگاه فضایی بین المللی پرواز کرد به همین منظور، همزمان با انجام آخرین ماموریت برنامه های فضایی شاتلهای ناسا توسط آتلانتیس، روزنامه لارپوبلیکا با اولین و آخرین فضانورد اروپایی که با شاتل اندیور به ایستگاه فضایی سفر کردند مصاحبه کرده است.

به گزارش مهر، این روزها شاتل آتلانتیس درحال انجام آخرین ماموریت فضاپیماهای ناسا است تا به این ترتیب به عصر شاتلها پایان دهد. در این راستا روزنامه لارپوبلیکا مصاحبه ای را با "اومبرتو گوئیدونی" و "روبرتو ویتوری" فضانوردان آژانس فضایی اروپا انجام داد.

این دو، اولین و آخرین فضانوردان اسا هستند که به ایستگاه فضایی بین المللی سفر کردند و این سفر خود را با شاتل اندیور انجام دادند.

"اومبرتو گوئیدونی" به ترتیب در ماموریتهای شاتل کلمبیا در سال 1996 و شاتل اندیور در سال 2001 شرکت کرد و روبرتو ویتوری نیز در آخرین ماموریت اندیور که ماه گذشته انجام شد حضور داشت و به ایستگاه فضایی بین المللی رفت.

این شاتل در ماموریت STS-88 دسامبر 1998 اتاقک Unity node را در مدار قرار داد. این اتاقک، اولین بخش ایستگاه فضایی بین المللی است که نخستین بار توسط شاتل اندیور به فضا برده شد و به همین دلیل اولین سفر یک شاتل به ایستگاه فضایی به نام این ماموریت به ثبت رسید.

اولین فکر در زمان حرکت

روبرتو ویتوری- چند دقیقه قبل از پرتاب را به یاد می آورم. دو زانو نشسته بودیم و بالا را نگاه می کردیم. یک توده ابر بود که می توانست مانع پرتاب شود. یک دسته عقاب بر فراز دماغه شاتل به پرواز درآمدند. شمارش معکوس بالاخره به صفر رسید. حرکت: صدای موتورها را شنیدم و در این لحظه به عقابهای بیچاره فکر کردم.

اومبرتو گوئیدونی- فقط به این سئوالها فکر می کردم: واقعاً این فضا چگونه خواهد بود که این همه برای ما از آن تعریف می کنند؟ الان چه اتفاقی می افتد؟

زیباترین فکر فضانوردان

روبرتو ویتوری- خاموش شدن موتورها. شتاب از صفر تا 25 هزار کیلومتر بر ساعت تنها در مدت 8 دقیقه و 40 ثانیه پس از پرتاب. و اینکه ... نمی دانم می دانید یا نه. در ناسا سنتی وجود دارد که براساس آن فضانوردان چند کارت را که روی آنها تفکرات ساده را می نویسند به خانواده های خود می دهند و خانواده ها تنها زمانی که همه چیز به خوبی پیش رود می توانند آنها را باز کنند. وقتی موتورها خاموش شد فکر کردم که خانواده ام مشغول باز کردن کارتها هستند.

اومبرتو گوئیدونی- در طول ماموریت اول با شاتل کلمبیا من دانشمند تیم بودم. به نظرم شگفت انگیز می رسید. وقتی در رشته فیزیک درس می خواندم حتی در رویا هم نمی دیدم که روزی به آن بالا برسم.

عمیق ترین فکر

روبرتو ویتوری- امسال ناسا به ما دوربینهای عکاسی با حساسیت بسیار بالایی داد. من چند زاویه بسیار تاریک را پیدا کردم و از آن زاویه ها از آسمان پر ستاره عکس گرفتم. چطور می توانی این کار را بکنی و فکرهای عمیقی نداشته باشی؟

اومبرتو گوئیدونی- در این فضاپیمای شگفت انگیز هستی و فکر می کنی که چه کاری می توانی انجام دهی. فکر می کنی که چرا به ماه باز نگشتیم؟ چرا به دور زدن در اطراف زمین با این شاتل ادامه نمی دهیم؟

زشت ترین فکر

اومبرتو گوئیدونی- آزمایشی که موفق نشد و من هنوز کنفرانس خبری آن را به یاد می آورم. همه تیم به سئوالاتی که از زمین می رسید جواب می دادند. حال و هوای بسیار غم انگیزی بود. در آنزمان هنوز اینترنت نبود و ما تلکس داشتیم که با آن از هاستون پیامی برای ما رسید: "لطفاً لبخند بزنید!"

روبرتو ویتوری- تنها در لحظه پرتاب این فکر که خانواده ات که تو را نگاه می کنند و تا چه نگران هستند آزار دهنده است.

اومبرتو گوئیدونی و روبرتو ویتوری

خجالت آورترین فکر

روبرتو ویتوری- در جاذبه صفر، هر عملیات بسیار ساده ای نیز می تواند بغرنج باشد. من باید دیواری از آب را بر روی نمای داخلی یک اتاقک می ساختم. تنها به خاطر یک خطای ساده در اثر عدم تعادل کل دیواره اشتباه شد. چه خجالتی!

اومبرتو گوئیدونی- در ایستگاه ما در فضایی بسیار تنگ زندگی می کنیم. فقط به این فکر کنید که می خواستید حمام کنید. خوشبختانه من همیشه با تیمهایی که همه آقا بودند پرواز کردم.

زیباترین خوابی که فضانوردان دیدند

اومبرتو گوئیدونی- من حتی خوابهایی را که روی زمین می بینم به یاد نمی آورم. اما به خاطر دارم که تازه روی زمین برگشته بودیم که با حس بیرون آمدن از تختخواب متحرک از خواب بیدار شدم. مثل همان تختهایی که در شاتل داریم. خوشبختانه بیدار شده بودم!

روبرتو ویتوری- به جای پر کلی مو به ما چسبیده است که با آنها نمی توانیم پرواز کنیم و بعد ناگهان خود را در جاذبه صفری پیدا می کنی که بدنت را به طور عجیبی معلق نگه می دارد. در گیجی میان خواب و بیداری، مغز احساسات عجیبی را پردازش می کند. مثل این است که به خودت از بیرون نگاه می کنی.

خوبترین و بدترین چیزها

اومبرتو گوئیدونی- چیز خوب خوب وجود ندارد. اما خوب ترین چیزی که من با خودم از خانه برده بودم پنیر پارمزن بود.

روبرتو ویتوری- در واقع این باید یک راز می ماند: اما برای اولین بار ما در ایستگاه ترتیب یک ناهار ایتالیایی را دادیم که از گزیده ای از غذاهای شمالی تا جنوبی ایتالیا بود.

اومبرتو گوئیدونی- بدترین چیز به طور قطعی، قهوه است. قهوه آمریکایی حتی روی زمین هم خوب نیست چه برسد به فضا!

روبرتو ویتوری- از پائولو نسپولی که شش ماه در ایستگاه بود خواستم که برای خوردن چیزی به من بدهد. هرگز مثل آن را ندیده بودم. میوه خشک بود. گلابی خشک. مزه اش وحشتناک بود. رنگم عوض شد! و نسپولی با خونسردی به من گفت: "بی خیال! بدتر از این هم هست!"

اولین فکر پس از فاجعه شاتل کلمبیا

اومبرتو گوئیدونی- در آنزمان من در هلند در آژانس فضایی اروپا بودم که به من زنگ زدند و خبر را گفتند. وحشتناک بود. حادثه مربوط به همان فضاپیمایی بود که من در ماموریت اول خود سوار آن بودم.

روبرتو ویتوری- من در خانه خود در هاستون بودم. به هال رفتم و در تلویزیون اولین تصاویر فاجعه را دیدم. در آنجا دوستان زیادی بودند. فضانورد مادری که همراه با بچه هایش در خروجی مرکز فضایی جانسون در هاستون منتظر آمدنش بودیم.

درباره پرواز آخرین شاتل

روبرتو ویتوری- در این مورد حتی با اوباما هم که برای بدرقه ما آمده بود حرف زدیم: اینکه این تصمیم گیری مطمئناً جنبه فنی ندارد. چرا که این ماشین خیلی مطلوب است و هنوز می تواند پرواز کند.

اومبرتو گوئیدونی- در آینده درباره شاتل آنطور حرف خواهیم زد که امروز درباره آپولو حرف می زنیم. من سوپرمن بودم و الان خودم را بازنشسته می بینم.​

 

[amycus carrow]

مهمترین رویداد سالهای اخیر در راه است!

حتما شما هم چیزهایی درباره گذر سیاره زهره در 17 خرداد سال 91 از مقابل خورشید شنیده اید. گذری که شاید یکی از مهمترین رویدادهای نجومی عمرمان باشد. در ادامه به بررسی این پدیده و سایتی که در این خصوص از طرف جمعی از منجمان کشور بازگشایی شده خواهیم پرداخت. خرداد سال 83 را که به خاطر دارید؟ تاریخی به یادماندنی برای علاقه مندان و منجمان با سابقه. گذر زهره از مقابل خورشید ، پدیده ای نادر در 120 سال گذشته که عمر منجمان بسیاری اجازه ثبت و رصد آن را به آنها نداده. آن سال شاید بسیاری از من و همسن و سالانم هنوز به صورت جدی وارد عالم نجوم نشده بودیم و حتی شاید بسیاری به واسطه این پدیده بود که درِ دنیای جدیدی به روی ما باز شد. شخصا به خاطر دارم که تا آن زمان علاقه ام به نجوم و ستاره شناسی محدود به مستند های علمی شبکه چهار بود. آن روز تلویزیون ویژه برنامه ای را برای بازتاب این پدیده تدارک دیده بود. دکتر عجب شیری زاده مهمان ویژه آن برنامه بود و به صورت زنده، این گذر را از تلویزیون پخش می کردند. خاطره ای هیجان انگیز و سرنوشت ساز برای بسیاری از نوجوانان کشور، که بی شک افراد زیادی را شیفته آسمان بالای سر خود کرد. و اما بعد از گذشت 8 سال، خرداد ماه 91 بار دیگر شاهد گذر خواهر زمین از مقابل خورشید خواهیم بود. هرچند این گذر مانند سال 83 در بهترین موقعیت زمانی برای رصد از ایران نیست، اما نمی توان از مشاهده حتی ساعاتی از آن چشم پوشید؛ چرا که گذر بعدی 8 سال دیگر نخواهد بود، بلکه 105 سال بعد و در سال 2117 اتفاق می افتد! با مشاهده لیست گذرهای سالیان گذشته متوجه می شویم که از زمان اختراع تلسکوپ (1610 میلادی) فقط 7 گذر اتفاق افتاده که در سال میلادی جاری هشتمین آنها رخ خواهد داد. پس بدون شک ما یکی از خوش شانس ترین منجمان و شیفتگان آسمانیم چرا که شاهد 2 گذر زهره در طول عمر خود هستیم. گذر زهره در واقع در فواصل 8 ، 105.5 ، 8 ، و 121.5 سال از مقابل خورشید صورت می پذیرد. اهمیت این رخداد زمانی دو چندان می شود که علاوه بر نادر بودن آن، می توان پروژه های علمی بسیاری را با رصد و ثبت دقیق این پدیده پی گیری کرد. از پروژه های علمی قابل انجام می توان به محاسبه یکی از مهمترین ارقام در علم نجوم، یعنی فاصله زمین تا خورشید (یکای کیهانی یا AU) اشاره کرد. اندازه گیری شعاع زمین و شعاع مدار زهره نیز از دیگر محاسبات قابل انجام با استفاده از ثبت دقیق این گذر خواهد بود. این گذر حدود شش ساعت و چهل دقیقه به طول خواهد انجامید اما به خاطر موقعیت ایران، ما کمی بیش از 3 ساعت از این گذر را بعد از طلوع خورشید روز 17 خرداد 91 نظارگر خواهیم بود. تماس های گذر برای تهران و بر اساس ساعت جهانی سایت های اینترنتی در گذر سال 83 از لحاظ بازتاب و اطلاع رسانی این پدیده بسیار حائز اهمیت بود. که از آن میان آقای خسرو جعفری زاده (مدیر سایت آسمان شب - www.nightsky.ir) و آقای محمد رحیمی (مدیر سایت آسمان پارس - www.parssky.com ) به همراه بسیار دیگری از منجمان کشور نقش به سزایی در اطلاع رسانی ، بازتاب و حتی نمایش زنده این پدیده در ایران داشتند. اینبار نیز وب سایت اختصاصی گذر سیاره زهره - [url]www.vt2012.ir[/URL] توسط آقای جعفری زاده و با هدف اطلاع رسانی و ارائه پروژه های عمومی و علمی برای علاقه مندان کشور راه اندازی شده است. ​ نویسنده: سید عماد الدین قاضی طباطبایی منبع ارقام: سایت گرفتگی های ناسا منبع: AyazAstro.com

 

[amycus carrow]

مشاهده پیوست 155916