انجمن دوستاران سهراب سپهری

[IcedAngel]

ما میرویم
و آیا در پی ما یادی از درها خواهد گذشت ؟
ما میگذریم
و آیا غمی بر جای ما در سایه خواهد نشست ؟

 

[IcedAngel]

حکایت کن از گونه هایی که من خواب بودمو
تر شد ...

 

[IcedAngel]

و آن وقت من ، مثل ایمانی از تابش "استوا" گرم
تو را سر آغاز یک باغ خواهم نشانید
و خاصیت عشق این است ...

 

[IcedAngel]

رفتم از پله مذهب بالا
تا ته کوچه شک
تا هوای خنک استغنا
تا شب خیس محب رفتم

 

[ashena55]

سپهری برای من معبر ورودی به دنیای شعر نو بود
هر چند به زودی رهاش کردم اما از همین راه بود که با شاملو و دیگران آشنا شدم

 

[ashena55]

یه زمانی عکسی از سپهری داشتم زیرش نوشته بود : از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر !!
یا للعجب !

 

[daftarekhaterat]

هر كجا هستم باشم
اسمان مال من است
پنجره فكر هوا عشق زمين مال من است.

 

[IcedAngel]

من قطاری دیدم
روشنایی می برد
من قطاری دیدم
فقه میبرد
و چه سنگین میرفت

 

[IcedAngel]

خوابم چه سبک
ابر نیایش چه بلند
و چه زیبا بوته زیست
و چه تنها من

 

[daftarekhaterat]

بايد امشب بروم.
بايد امشب چمداني كه به اندازه تنهايي من جا دارد بردارم.

2 خط شعر سهراب ميخونم 2 ساعت در مورد فكر ميكنم...

 

[vahidrk]

اهل كاشانم .‌روزگارم بد نيست.
تكه ناني دارم , خرده هوشي ,‌سر سوزن ذوقي.

 

[IcedAngel]

بايد امشب بروم.
بايد امشب چمداني كه به اندازه تنهايي من جا دارد بردارم.

2 خط شعر سهراب ميخونم 2 ساعت در مورد فكر ميكنم...

دقیقا" همینجوری ه ... برای همین گفتم کوتاه بنویسیم ... هر 2 خطش 2 ساعت فکر میبره

 

[IcedAngel]

دم غروب، میان حضور خسته اشیا
نگاه منتظری حجم وقت را می دید
و روی میز، هیاهوی چند میوه نوبر
به سمت مبهم ادراک مرگ جاری بود

 

[Elend]

یه زمانی عکسی از سپهری داشتم زیرش نوشته بود : از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر !!
یا للعجب !

این شعر ماله سپهری نیست !

 

[vahidrk]

زخم شب مي شد كبود
در بياباني كه من بودم
نه پر مرغي هواي صاف را مي سود
نه صداي پاي من همچون دگر شب ها
ضربه اي به ضربه مي افزود.

 

[vahidrk]

روشني است آتش درون شب
و ز پس دودش
طرحي از ويرانه هاي دور.
گر به گوش آيد صدايي خشك:
استخوان مرده مي لغزد درون گور.

 

[vahidrk]

آفتاب است و، بيابان چه فراخ!
نيست در آن نه گياه و نه درخت.
غير آواي غرابان، ديگر
بسته هر بانگي از اين وادي رخت.

 

[IcedAngel]

من که از باز ترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم.
هیچ چشمی، غاشقانه به زمین خیره نبود
کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد
هیچکش زاغچه ای را سر یک حزرعه جدی نگرفت.

این شعرش یه جوریه ... خیلی دلم میخواد ببینم خطابش به کیه ... چه کسی حرفی از جنس زمان نشنیده ؟ منظورش میتونه عقب افتادن یک اجتماع باشه ؟!

 

[IcedAngel]

و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست.
مرگ وارونه یک زنجره نیست.
مرگ در ذهن اقاقی جاری است.
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن میگوید.
مرگ با خوشه انگور می آید به دهن.
مرگ در حنجره سرخ گلو میخواند.
مرگ مسئول قشنگیه پر شاپرک است.
مرگ گاهی ریحان می چیند.
مرگ گاهی ودکا می نوشد.
گته در سایه نشسته است و به ما مینگرد.
و همه میدانیم ... ریه های لذت پر اکسیژن مرگ است.

 

[IcedAngel]

زندگی رسم خوشایندی است.
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ،
پرشی دارد اندازه عشق.
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود.

زندگی جذبه دستی است که میچیند.
زندگی نوبر انجیر سیاه ، در دهان گس تابستان است.
زندگی ، بعد درخت است به چشم حشره.
زندگی تجربه شب پره در تاریکی است.
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد.
زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی میپیچد.
زندگی دیدن یک باغجه از شیشه مسدود هواپیماست.
خبر رفتن موشک به فضا،
لمس تنهایی "ماه"،
فکر بوییدن گل در کره ای دیگر