بابا طاهر عریان

[ibest]

غم عشقت بيابون پرورم كرد
هواي بخت بي بال و پرم كرد
بمو گفتي صبوري كن صبوري
صبوري طرفه خاكي بر سرم كرد

 

[ibest]

تن محنت کشی دیرم خدایا
دل با غم خوشی دیرم خدای
ازشوق مسکن و داد غریبیبه
سینه آتشی دیرم خدایا

 

[ibest]

الهي گردن گردون شود خرد
كه فرزند جهان را جملگي برد
يكي نايه فلاني زنده وابي
همي گويند فلان ابن فلان مرد

 

[ibest]

دگر شو شد كه مو جانم بسوزد
گريبان تا بدامونم بسوزد
براي خاطر يك سبز رنگيهمي
ترسم كه ايمونم بسوزد

 

[ibest]

بي ته يارب ببستان گل مرويا
اگر رويا كسش هرگز مبويا
بي ته هركس بخنده لب گشايه
رخش از خوندن دل هرگز مشويا

 

[ibest]

ته كه نا خونده اي علم سماوات
ته كه نا برده اي ره در خرابات
ته كه سود و زيان خود نزوني
بيارون كي رسي هيهات هيهات

 

[ibest]

غم عالم نصيب جان ما بي
بدرد ما فراغت كيميا بيرسد
آخر بدرمان درد هر كس
دل ما بي كه درمانش بلايي

 

[ibest]

عزیزا کاسه‌ی چشمم سرایت
میان هردو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی تو
نشنید خار مژگانم بپایت

 

[ibest]

غمم غم بی و همراز دلم غم
غمم همصحبت و همراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم
مریزا بارک الله مرحبا غم

 

[ibest]

غم و درد مو از عطار واپرس
درازی شب از بیمار واپرس
خلایق هر یکی صد بار پرسند
تو که جان و دلی یکبار واپرس

 

[ibest]

یکــــی درد و یکـــی درمون پسندد
یکـــی وصل و یکی هجرون پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجرون
پسنـــدم آنچـــه را جـــانون پسندد

 

[ibest]

تن محنت كشـي ديــرم خدايا
دل حسرت كشي ديـرم خدايا
ز شوق مسكـن و داد غريــبي
بســـينه آتشي ديــرم خــدايا

 

[ibest]

مو آن آزردهٔ بی خانمانم مو آن محنت نصیب سخت جانم

مو آن سرگشته خارم در بیابون که هر بادی وزد پیشش دوانم

 

[ibest]

فلک کی بشنود آه و فغانم بهر گردش زند آتش بجانم

یک عمری بگذرانم با غم و درد بکام دل نگردد آسمانم

 

[ibest]

کنون داری نظر گو واکیانم ز جورت در گدازه استخوانم

بکه اندیشه‌ای بیداد پیشه که آهم تیر بو ناله کمانم

 

[ibest]

تو خود گفتی که مو ملاح مانم به آب دیدکان کشتی برانم

همی ترسم که کشتی غرق وابو درین دریای بی پایان بمانم

 

[ibest]

مو آن رندم که پا از سر ندونم سراپایی بجز دلبر ندونم

دلارامی کز او دل گیرد آرام بغیر از ساقی کوثر ندونم

 

[ibest]

دلم دور است و احوالش ندونم کسی خواهد که پیغامش رسونم

خداوندا ز مرگم مهلتی ده که دیداری بدیدارش رسونم

 

[ibest]

سر کوه بلند چندان نشینم که لاله سر بر آره مو بچینم

الاله بیوفا بی بیوفا بی نگار بیوفا چون مو گزینم

 

[ibest]

خوشا روزی که دیدار ته وینم گل و سنبل ز رخسار ته چینم

بیا بنشین که تا وینم شو و روز جمالت ای نگار نازنینم