kapitan-ali
Registered User
سلام به استادان گرامی روز اول 10 تا شنا رفتم اما امروز یعنی روز دوم ... 2 تا بیشتر نرفتم ... پایین کتفم و بقیه کشاله ها درد میکنه چیکار کنم ؟؟؟
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
بزرگنربن دایره المعارف هنرهای رزمی به زبان فارسی
- شروع کننده موضوع amirhvr
- تاریخ شروع
migmig3000
Registered User
طبیعیه وقتی بعد از یه مدت تحرک کم شروع به ورزش و فعالیت میکنی اون قسمت از بدن دچار کوفتگی بشه.
شما جلسه بعد هر نرمش و تمرینی رو که به فکرت رسید انجام بده. شاید تا چند روز جمام باشی ولی در عوض خیالت راحته که تا یکی دوماه هر جلسه جمام نمیشی!
بعد از هر جلسه تمرین هم باید حرکات کششی انجام بدی و به اصطلاح سرد بکنی.
migmig3000
Registered User
شما یکم وزنت پایینه.اگه میخوای رزمی کار کنی یه رشته سبک تر رو انتخاب کن.مثل تکواندو یا مثلا سبک های مثل شیتوریو یا شتوکان کاراته
ملاک اصلی علاقه خودته. موفق باشی...
kapitan-ali
Registered User
مرسی از شما جمام یعنی چی؟
migmig3000
Registered User
همون کوفتگی و گرفتگی بدن بعد از ورزش
با سلام
این طبیعی هست اما باید به شما بگویم روش تمرینی شما اصلا استاندارد نیست
امیدوارم بتونم کمکی بکنم
ممنون از حسن توجه شما
استاد میلاد وبقیه اساتید محترم از شما درخواست مطالعه این مطالب ونظر شما درباره آنرا خواستارم:
فرض کنیم دو فرد را به مانند دو نقطه A,B در نظر بگیریم حال فرد A می خواهد بر فرد B ضربه ای وارد نماید فرد B به چند شکل می تواند مانع وارد شدن ضربه A بر او و دفاع از خودش شود؟
1- سد کردن عضو ضربه زننده
2- منحرف کردن عضو ضربه زننده
3- کنار رفتن از مسیر ضربه
4- حمله به منبع قدرت ضربه زننده (یعنی خود فرد مهاجم)
5- گرفتن عضو ویا بدن ضربه زننده
به نظر من هرسبکی برای واکنش بر اساس یکی از این موارد تخصصی شده است.
1- در موردسد کردن روشهای دفاعی اندکی وجود دارد چون بکار بردن آن برای خود دفاع کننده خطرناک نیز هست وامکان اجرای روشهای زیادی برای این کار نیز وجود ندارد.
2- در مورد منحرف کردن عضو ضربه زننده این کار نیازمند استقرارهای نیرومند پاهاست بادامنه نشست زیاد پاها تا توانایی جذب ضربه وحفظ تعادل بدن وجود داشته باشد.
3- درمورد کنار رفتن ازمسیر ضربه در حال وارد شدن هم دقیقا نمی دانم شاید در بعضی از سبکهااز این نوع روش استفاده کرده باشند.
4- درمورد ضربه زدن متقابل به فرد ضربه زننده این کار نیازمند سرعت وعکس العمل زیادی است.
5-گرفتن عضو ویا بدن ضربه زننده باعث می شود که از روشهای گلاویزی استفاده شود که در آخر مطالب به آن می پردازیم.
حال به نظر من سبکهای مختلف رزمی شیوه دفاع وحمله آنهابر اساس انتخاب یکی از این روشها است.
فرض کنیم دو فرد را به مانند دو نقطه A,B در نظر بگیریم حال فرد A می خواهد بر فرد B ضربه ای وارد نماید فرد B به چند شکل می تواند مانع وارد شدن ضربه A بر او و دفاع از خودش شود؟
1- سد کردن عضو ضربه زننده
2- منحرف کردن عضو ضربه زننده
3- کنار رفتن از مسیر ضربه
4- حمله به منبع قدرت ضربه زننده (یعنی خود فرد مهاجم)
5- گرفتن عضو ویا بدن ضربه زننده
به نظر من هرسبکی برای واکنش بر اساس یکی از این موارد تخصصی شده است.
1- در موردسد کردن روشهای دفاعی اندکی وجود دارد چون بکار بردن آن برای خود دفاع کننده خطرناک نیز هست وامکان اجرای روشهای زیادی برای این کار نیز وجود ندارد.
2- در مورد منحرف کردن عضو ضربه زننده این کار نیازمند استقرارهای نیرومند پاهاست بادامنه نشست زیاد پاها تا توانایی جذب ضربه وحفظ تعادل بدن وجود داشته باشد.
3- درمورد کنار رفتن ازمسیر ضربه در حال وارد شدن هم دقیقا نمی دانم شاید در بعضی از سبکهااز این نوع روش استفاده کرده باشند.
4- درمورد ضربه زدن متقابل به فرد ضربه زننده این کار نیازمند سرعت وعکس العمل زیادی است.
5-گرفتن عضو ویا بدن ضربه زننده باعث می شود که از روشهای گلاویزی استفاده شود که در آخر مطالب به آن می پردازیم.
حال به نظر من سبکهای مختلف رزمی شیوه دفاع وحمله آنهابر اساس انتخاب یکی از این روشها است.
Last edited:
براساس روش اول یعنی سد کردن عضو ضربه زننده فکر نمی کنم سبکی شکل گرفته باشدچون دامنه امکان استفاده موفقیت آمیز از آنها بالا نیست.
درمورد شیوه دوم یعنی منحرف کردن عضو ضربه زننده سبکهای زیادی وجود دارد که داشتن استقرارهای نیرومند پا بر روی زمین در هنگام دفاع و حمله از ویژگیهای آنهاست وجزو سبکهای هم خانواده هم قرار می گیرند.
در مورد روش سوم یعنی دفاع به روش کنار رفتن از مسیر حرکت ضربه هم ممکن است سبکهایی براساس این ویژگی وجود داشته باشد ویااساسا در روشهای دیگر ادغام شده باشد.
ودر مورد دسته آخر هم سبکهایی هرچند شاید کمتر از دسته دوم وجود دارد.
پس در نتیجه ما به سبکهایی با دوروش اصلی می رسیم :
1- سبکهایی با ویژگی منحرف کردن عضو ضربه زننده
2- سبکهایی با ویژگی حمله به منبع قدرت ضربه زننده
حال این پرسش پیش می آید که این دوسبک مختلف رادر سبکهای موجود چگونه میتوان تشخیص دهیم.
در این باره روشی که به نظر من رسید نحوه مشت زدن در این دو دسته کلی است:
1- در سبکهایی که بر اساس منحرف کردن عضو ضربه زننده هستند طی آن ضربه مشت کامل می چرخد وپشت دست رو به بالا قرار می گیرد که این موضوع براین اساس نتیجه گیری شده است که این گونه ضربات وقتی کارایی بیشتری دارند که با حمایت بدن و وجود استقرار های قوی وبا دامنه زیاد پا همرا ه باشند،مانند کاراته.
2- در سبکهایی که در مشت وارده پشت دست رو به بیرون قرار می گیردجزو سبکهایی هستند که فلسفه آنان براساس حمله هستند که به جای قدرت سرعت ضربه زدن مورد توجه قرار می گیرد،مانند وینگ چان.
تذکر:بر اساس روش کنار رفتن از مسیر حمله هم ممکن است سبکهایی باشند که بدلیل نداشتن منابع مطالعاتی چیز زیادی در این مورد نمی توانم بگویم اما شاید سبکهایی که بر اساس مانور بدن طراحی شده باشند در این دسته قرار بگیرند مانند سبک باگواچوان ویا پاگوا چوان که در این سبک فرد باگوا کار بر روی محیط دایره ای حرکت می کند که فرد متخاصم در مرکز آن قرار دارد وفرد باگوا کار سعی می کند با مانور در سمت چپ ،راست وگاهی پایین موقعیت خود را نسبت به حریف تغییر دهد ومی شود گفت پاگواچوان هدف اصلیش فریب حریف ودور شدن ازمسیر حرکت حریف وغافلگیری اوست. البته اینجا پرسشی ایجاد می شود آن هم اینکه آیا به این وسیله می توان با چند نفردرگیر شد وبه عبارتی آیا فرد باگوا کار دچار کمبود زمان وفضا در مبارزه از چند جهت نمی شود؟
درمورد شیوه دوم یعنی منحرف کردن عضو ضربه زننده سبکهای زیادی وجود دارد که داشتن استقرارهای نیرومند پا بر روی زمین در هنگام دفاع و حمله از ویژگیهای آنهاست وجزو سبکهای هم خانواده هم قرار می گیرند.
در مورد روش سوم یعنی دفاع به روش کنار رفتن از مسیر حرکت ضربه هم ممکن است سبکهایی براساس این ویژگی وجود داشته باشد ویااساسا در روشهای دیگر ادغام شده باشد.
ودر مورد دسته آخر هم سبکهایی هرچند شاید کمتر از دسته دوم وجود دارد.
پس در نتیجه ما به سبکهایی با دوروش اصلی می رسیم :
1- سبکهایی با ویژگی منحرف کردن عضو ضربه زننده
2- سبکهایی با ویژگی حمله به منبع قدرت ضربه زننده
حال این پرسش پیش می آید که این دوسبک مختلف رادر سبکهای موجود چگونه میتوان تشخیص دهیم.
در این باره روشی که به نظر من رسید نحوه مشت زدن در این دو دسته کلی است:
1- در سبکهایی که بر اساس منحرف کردن عضو ضربه زننده هستند طی آن ضربه مشت کامل می چرخد وپشت دست رو به بالا قرار می گیرد که این موضوع براین اساس نتیجه گیری شده است که این گونه ضربات وقتی کارایی بیشتری دارند که با حمایت بدن و وجود استقرار های قوی وبا دامنه زیاد پا همرا ه باشند،مانند کاراته.
2- در سبکهایی که در مشت وارده پشت دست رو به بیرون قرار می گیردجزو سبکهایی هستند که فلسفه آنان براساس حمله هستند که به جای قدرت سرعت ضربه زدن مورد توجه قرار می گیرد،مانند وینگ چان.
تذکر:بر اساس روش کنار رفتن از مسیر حمله هم ممکن است سبکهایی باشند که بدلیل نداشتن منابع مطالعاتی چیز زیادی در این مورد نمی توانم بگویم اما شاید سبکهایی که بر اساس مانور بدن طراحی شده باشند در این دسته قرار بگیرند مانند سبک باگواچوان ویا پاگوا چوان که در این سبک فرد باگوا کار بر روی محیط دایره ای حرکت می کند که فرد متخاصم در مرکز آن قرار دارد وفرد باگوا کار سعی می کند با مانور در سمت چپ ،راست وگاهی پایین موقعیت خود را نسبت به حریف تغییر دهد ومی شود گفت پاگواچوان هدف اصلیش فریب حریف ودور شدن ازمسیر حرکت حریف وغافلگیری اوست. البته اینجا پرسشی ایجاد می شود آن هم اینکه آیا به این وسیله می توان با چند نفردرگیر شد وبه عبارتی آیا فرد باگوا کار دچار کمبود زمان وفضا در مبارزه از چند جهت نمی شود؟
Last edited:
در ضمن به نظر من اگر این فلسفه درست باشد کمک زیادی می تواند به استاندارد شدن هنر های رزمی وآموزش آن شود و می تواند جلوی سواستفاده از پیچیدگی های فعلی هنر های رزمی را بگیرد و فکر می کنم کسی که فلسفه هنر رزمی مورد علاقه خود را نمی داند مانند کسی است که زمین را می کند ولی نمی داند که می خواهد جای آن جاده بسازد ویا خانه ونمی داند که با چه کیفیتی باید این کار را انجام دهد.
این استاندارد سازی هنرهای رزمی بزرگترین فایده حاصل از ایده های این نوشته ها است واین استاندارد سازی نه بر اساس تکنیکهای یک سبک بلکه بر اساس استراتژیهای یک سبک قابل انجام است که آن استراتژی هم بر اساس انتخاب یکی از استراتژیهای یک مبارزه که در ابتدای این نوشته ها به عنوان مبارزه A باB بیان شده است به عنوان استراتژی اصلی قابل انجام است و اگر این تقسیم بندی واستاندارد سازی درست باشد انقلابی در فهم واستفاده ازاین هنرها ایجاد می کند.
واین استانداردسازی مبتنی بر 4 فرض بنا شده است:
1- ما برای مبارزه رزمی ضربه ای 4(چهار)راه برای مبارزه کردن داریم.
2- هرکدام از این چهار راه نیازمند یک نوع استقرار مخصوص است.
3- هرکدام از تکنیکها و ضربات مشت نیازمند یک نوع از استقرارهای پاها بر روی زمین است.
4- درنتیجه هر کدام از ضربات مشت نشاندهنده انتخاب یک نوع از استراتژیهای مبارزه از بین این پنج روش مبارزه است.
این استاندارد سازی هنرهای رزمی بزرگترین فایده حاصل از ایده های این نوشته ها است واین استاندارد سازی نه بر اساس تکنیکهای یک سبک بلکه بر اساس استراتژیهای یک سبک قابل انجام است که آن استراتژی هم بر اساس انتخاب یکی از استراتژیهای یک مبارزه که در ابتدای این نوشته ها به عنوان مبارزه A باB بیان شده است به عنوان استراتژی اصلی قابل انجام است و اگر این تقسیم بندی واستاندارد سازی درست باشد انقلابی در فهم واستفاده ازاین هنرها ایجاد می کند.
واین استانداردسازی مبتنی بر 4 فرض بنا شده است:
1- ما برای مبارزه رزمی ضربه ای 4(چهار)راه برای مبارزه کردن داریم.
2- هرکدام از این چهار راه نیازمند یک نوع استقرار مخصوص است.
3- هرکدام از تکنیکها و ضربات مشت نیازمند یک نوع از استقرارهای پاها بر روی زمین است.
4- درنتیجه هر کدام از ضربات مشت نشاندهنده انتخاب یک نوع از استراتژیهای مبارزه از بین این پنج روش مبارزه است.
وفکر میکنم درمورد این فرضها نکته کلیدی درشناسایی استراتژی سبک فرض سوم باشد که اگر درست باشد این مقاله درست است وممکن است این پرسش پیش آید که در کاراته هم ما دارای استقرارهای کوتاه هستیم که طی این استقرارها مشت معمول کاراته چون دارای استقرار بادامنه زیاد پا نیست قابل اجرا نیست پس چطور می توان گفت که کاراته سبک دفاعی است ودارای ویژگیهای حمله ای نیست چون ما گفته بودیم که دفاع نیازمند استقرار بادامنه زیاد پا بر روی زمین است در جواب باید گفت که فنونی که کاراته برای مبارزه از فاصله نزدیک دارد برای قدرت گیری همچنان وابسته به استقرار های محکم پا برروی زمین است یعنی مفاصل رانی که نیازمند استقرار محکم هر دوپا بر روی زمین است چه در حمله که بیشتر فنون از کناره های کاراته باز شروع می شود وقدرت گیری آن وابسته به انتقال قدرت عضلات رانها وکمر است وچه در دفاع که باز باید بوسیله همین عضلات حمایت شود حتی در نشستهای کوتاه ولی در وینگ چون که مشت سه اینچی آن مشهور است تنها قدرت کتف و آرنج رزمی کار دخالت می کند که برای حمله کردن به دلیل سرعت بالا وصرفه جویی در زمان مورد استفاده قرار می گیرد درضمن در فاصله کم در کاراته معمولا در گیری به استفاده از فنون گلاویزی اینطور که من در کاتاها دیده ام منتهی می شود در نتیجه باید گفت که در استقرارهای بادامنه کوتاه پاها در کاراته ما تکنیک وفنی در کاراته نداریم که اجرای آن منوط به قدرت گیری واستفاده از استقرار بر روی زمین نباشد.ولی فنون مشت چکشی حتی در هنگام پیشروی یک پا که کاملا بروی زمین نباشد قابل استفاده می باشد هرچند که در لحظه آخر باید دو پا بر روی زمین قرار بگیرید البته این مشت نسبت به مشت پیچشی قدرت کمتری دارد ولی در عوض با سرعت بیشتری اجرا می شود ودر مشت پیچشی اگر دو پا کاملا درتمام مراحل عملیات بر روی زمین نباشد مشت پیچشی از قدرت لازم بر خوردار نخواهد بود چون دیگر قدرت عضلات ومفاصل رانها به کمر وسپس به دستها منتقل نخواهد شدو باز چون فرد دفاع کننده ابتدا باید دفاع کند که استقرار محکمی باید داشته باشد وسپس باید بدون فوت وقت حمله کند که دیگر بعد از یک دفاع موفق نیازی به تغییر نشست پاها نیست چون در آن صورت وقت تلف می شود وحمله کننده نیز فرصت فراریا ضربه مجدد پیدا خواهد کرد ودر ضمن به این نکته توجه داشته باشید که کسی که می خواهد حمله کند لازم است که سرعت زیادی برای کاهش فرصت عکس العمل حریف دربرابر حمله خود داشته باشد چون وقتی به حریف حمله می کند بدن خود را در برابر وارد شدن ضربه حریف قرار داده است بنا براین استقرارهای زمان بر این فرصت را به حریف می دهد تا فرصت واکنش لازم را بدست بیاورد ودراستقرار دینامیک باید فنون هماهنگ با این استقرار را داشته باشد که مشت چکشی است و مشت پیچشی هم هماهنگ با استقرارایستا یا استاتیک است که مختص سبکهای دفاعی است که باعث تولید بیشترین و سریعترین ضربه در این استقرار است.
پس بنابراین هراستراتژی مبارزاتی نیازمند یک نوع از ایستادنهای دینامیکی یا استاتیکی است که در هرکدام از این نوع ایستادنها یک نوع روش مشت زدن قابل اجرا است.
پس بنابراین هراستراتژی مبارزاتی نیازمند یک نوع از ایستادنهای دینامیکی یا استاتیکی است که در هرکدام از این نوع ایستادنها یک نوع روش مشت زدن قابل اجرا است.
Last edited:
فلسفه هنر های رزمی گلاویزی
در اینجا هدف بر هم زدن تعادل حریف است وما دونوع تعادل داریم:
1- تعادل پویا یا دینامیک.
2- تعادل ایستا یا استاتیک.
تعادل پویا تعادل بدن بر روی پا هایش است و تعادل ایستا تعادل انسان به طور طبیعی است یعنی تعادل انسان در حالتی که بدن انسان را تشکیل می دهد مانند تعادل مفاصل و نقاط فشاری.
ودر عمل ممکن است از هردو تعادل پویا وایستا برای برهم زدن تعادل حریف استفاده کرد.
در پایان باید بگویم که تمامی این مطالب بدرد مبارزه واقعی می خورد وگرنه در مسابقات ورزشی این استراتژیها اساسا کاربرد ندارد،بطور مثال چگونه می توان گفت در مسابقات کمیته کاراته کنترلی که هردو مبارز حمله همزمان انجام می دهند این فلسفه کاربرد دارد ویا درمسابقات کیوکوشین کاراته وقتی نمی توان بر روی سرو گردن حریف ضربه وارد کرد شرایط مبارزه واقعی فرض شده است ودر خود کاتاهای کاراته معمولا به یک حریف تنها یک ضربه وارد می شود چون یک ضربه استاد واقعی تمام کننده است البته هدف این نوشته غیر از پژوهش درباره یک موضوع استانداردسازی یک موضوع هم هست نه نشان دادن اینکه چگونه به حریفی آسیب زد که در فنون سبکهای مختلف درچهارچوب این چند استراتژی بیان شده است.
در اینجا هدف بر هم زدن تعادل حریف است وما دونوع تعادل داریم:
1- تعادل پویا یا دینامیک.
2- تعادل ایستا یا استاتیک.
تعادل پویا تعادل بدن بر روی پا هایش است و تعادل ایستا تعادل انسان به طور طبیعی است یعنی تعادل انسان در حالتی که بدن انسان را تشکیل می دهد مانند تعادل مفاصل و نقاط فشاری.
ودر عمل ممکن است از هردو تعادل پویا وایستا برای برهم زدن تعادل حریف استفاده کرد.
در پایان باید بگویم که تمامی این مطالب بدرد مبارزه واقعی می خورد وگرنه در مسابقات ورزشی این استراتژیها اساسا کاربرد ندارد،بطور مثال چگونه می توان گفت در مسابقات کمیته کاراته کنترلی که هردو مبارز حمله همزمان انجام می دهند این فلسفه کاربرد دارد ویا درمسابقات کیوکوشین کاراته وقتی نمی توان بر روی سرو گردن حریف ضربه وارد کرد شرایط مبارزه واقعی فرض شده است ودر خود کاتاهای کاراته معمولا به یک حریف تنها یک ضربه وارد می شود چون یک ضربه استاد واقعی تمام کننده است البته هدف این نوشته غیر از پژوهش درباره یک موضوع استانداردسازی یک موضوع هم هست نه نشان دادن اینکه چگونه به حریفی آسیب زد که در فنون سبکهای مختلف درچهارچوب این چند استراتژی بیان شده است.
Last edited:
شماره های 1 و 2 و 3 و 4 در کاراته وجود دارن ولی نه منحصرا بلکه به صورت ترکیبی استفاده میشن،در واقع ضربات و نوع و قدرتشون ایجاب میکنه که کدوم روش مورد استفاده باشه،به طور مثال در ضربه مشت مستقیم بهترین آپشن منحرف کردن از بیرون به سمت داخل و و سپس خالی کردن بدن از جلوی ضربه میباشد. بهش میگن سوتو اوکه.
با سلام دوست عزیز
ممنون برای فعالیت خوب شما در تاپیک. فقط یک نکته رو توجه داشته باش سعی کن مطالب رو خلاصه تر بیان کنی .
در مورد این مبحث من فقط یک جمله میگویم که بارها گفتم. و آن اینکه در یک مبارزه خیابانی یا به عبارتی جنگ همیشه یک متخصص جنگ های نامنظم هست که تو مبارزه پیروز میباشد.
ممنون از حسن توجه شما
دوستان از شما خواهش فعالیت بیشتر رو در تاپیک دارم ممنون دوستان
با تشکر از حسن توجه همه شما
با تشکر از حسن توجه همه شما
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
مشت هایی که اشاره کردید در واقع Tate-ken و Yoko-ken هستند. می تونیم کمی درباره ش صحبت کنیم.
Tate-ken
مشت عمودی ( Vertical fist ). به خاطر شباهت ِ کانجی این ضربه به کانجی خورشید، sun character fist هم نامیده میشه. این ضربه در وینگ چون و بعضی از سبک های کونگ فو و همچنین در بعضی از سبک های کاراته مثل سبک اوکیناوایی ِ Isshin-ryu، مورد استفاده قرار می گیره.
Yoko-ken
Yoko-ken
مشت افقی ( Horizontal Fist ) محبوب ترین و شناخته شده ترین ضربه ست. در بیشتر شاخه های کاراته، در بوکس، تکواندو و غیره این ضربه رایج هست.
اما اینکه تفاوت این دو ضربه در چی هست و کدوم کارامد تر و مفید تر هست، بحث ساده ای نیست.
در Tate-ken، مشت مسیر مستقیمی رو به سمت هدف طی می کنه، آرنج رو پایین هست و بعد از اصابت، ریباند سریعی هم داره. ضربه بدون هیچ تاب یا چرخشی زده می شه، فقط در لحظه اصابت مچ کمی شکسته میشه.
از اونجایی که در این ضربه، آرنج به خوبی از مشت حمایت می کنه، می تونید نیرو و وزن بدنتون رو در پشت مشت قرار بدید و حتی در فواصل کوتاه با هدف، ضربات قدرتمندی تولید کنید.
از طرفی طرفداران این ضربه معتقدند در ضربه ی Yoko-ken، چرخش دست و قرار گرفتن آرنج رو به بیرون، باعث اتلاف انرژی و زمان خواهد شد.
طرفداران Yoko-ken معتقدند که چرخش نهایی دست ( که به اون corkscrew هم گفته میشه)، انرژی و قدرت تولید می کنه، هر چند که این انرژی ناچیز هست.
اما اینکه تفاوت این دو ضربه در چی هست و کدوم کارامد تر و مفید تر هست، بحث ساده ای نیست.
در Tate-ken، مشت مسیر مستقیمی رو به سمت هدف طی می کنه، آرنج رو پایین هست و بعد از اصابت، ریباند سریعی هم داره. ضربه بدون هیچ تاب یا چرخشی زده می شه، فقط در لحظه اصابت مچ کمی شکسته میشه.
از اونجایی که در این ضربه، آرنج به خوبی از مشت حمایت می کنه، می تونید نیرو و وزن بدنتون رو در پشت مشت قرار بدید و حتی در فواصل کوتاه با هدف، ضربات قدرتمندی تولید کنید.
از طرفی طرفداران این ضربه معتقدند در ضربه ی Yoko-ken، چرخش دست و قرار گرفتن آرنج رو به بیرون، باعث اتلاف انرژی و زمان خواهد شد.
طرفداران Yoko-ken معتقدند که چرخش نهایی دست ( که به اون corkscrew هم گفته میشه)، انرژی و قدرت تولید می کنه، هر چند که این انرژی ناچیز هست.
و یک نکته ی دیگه؛
ساعد از دو استخوان نسبتا نازک، به نام های radius و ulna تشکیل شده. گفته میشه با چرخش دست در Yoko-ken، این دو استخوان به دور هم پیچیده میشن و ساختار مستحکم تر و قوی تری پیدا میکنن.
به هر حال هر ضربه فایده ها و کاربردهایی داره.
ساعد از دو استخوان نسبتا نازک، به نام های radius و ulna تشکیل شده. گفته میشه با چرخش دست در Yoko-ken، این دو استخوان به دور هم پیچیده میشن و ساختار مستحکم تر و قوی تری پیدا میکنن.
به هر حال هر ضربه فایده ها و کاربردهایی داره.
Last edited:
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
شخصا از زحمتی که کشیدید و تحقیق تون تشکر می کنم. اما یه نکته. با خوندن پست های شما دقیقا متوجه نشدم که شما چه هدف ها و نتایجی رو دنبال می کنید.
آیا هدف شما این هست که صرفا یک طبقه بندی انجام بدید؟ یعنی قصد دارید سبک ها رو در کتگوری های خاصی قرار بدید مثلا بر اساس نوع ضربات یا حرکات دفاعی شون؟ اگر هدف این هست خب فک نمی کنم تلاش شما به یک "انقلاب" منتهی بشه، هر چند که بهرحال کار شما سودمند هست.
اگر هم هدف های دیگه ای رو دنبال می کنید، مثلا می خواهید به مقایسه سبک ها بپردازید و یا چیزهایی از این قبیل، خب امیدوارم ادامه بدید. مطمئن باشید تلاشتون بی فایده نیست. بنده به شخصه با دقت و علاقه پست هاتون رو دنبال خواهم کرد.
با تشکر فراوان از فعالیت خوب شما در تاپیک
بسیار ممنون از حسن توجه شما
در مورد تفاوت ظاهری یوکو کن با تاته کن باید بگم یوکو کن مشت هایی که از بغل وارد میشه به صورتی که بدن روبروی حریف نیست ولی مشت مستقیم به حدف وارد میشه. و تاته کن از بالا و یا پایین به هدف وارد میشه به صورت عمود
Last edited:
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
migmig3000
Registered User
به نظر من با توجه به شرایط باید نوع دفاع رو مشخص کنیم. مثلا توی مسابقات امتیازی بیشتر به صورت "خالی جواب" عمل میکنن یا اینکه همزمان با حمله حریف شما هم حمله میکنید.یعنی بر فرض مثال وقتی حریف با ضربه پا حمله میکنه سریعا فاصله رو با حریف کم و از ضربه مشت استفاده کنیم که هم دفاع حساب میشه و هم حمله و امتیاز
دفاع هایی هم مثل گرفتن عضو ضربه زننده که یه مقدار ریسک بالایی داره بیشتر توی تمرینات استفاده میشه.مهار کردن یا سد کردن عضو ضربه زننده هم برای رشته هایی بیشتر کاربرد داره که ضربات ترکیبی و مختلفی ندارن که اگه برای مثال با قفل کردن پا از ضربه لگد جلوگیری کنیم مطمئن باشیم که ضربه دستی در کار نیست.
در کل نوع دفاع به خصوصیات فیزیکی مبارز هم بستگی داره ولی خودم بیشتر کنار رفتن از مسیر ضربه و سپس حمله رو ترجیح میدم.چون بیشترین آسیب پذیری حریف توی این موقع هست
natars
کاربر تازه وارد
این نوع ضربات دو تا مشکل دارن
اول اینکه از سبک ساواته فرانسوی روشی هست قبل از اینکه حریف نزدیک بشه با کف پا به زانوی حریف میشه ضربه زد و حریف رو عقب روند خیلی قویه
که بروس لی در جیت کون دو اینو به فلسفه هنرهای رزمی به شکل کاربردی تری بوسیله ضربه به ساق پای حریف موقعی که میخواد حمله کنه و اونو عقب میرونه (دفاع همزمان با حمله)
جیت کون دو خیلی پیشرفته است