بزرگنربن دایره المعارف هنرهای رزمی به زبان فارسی

[three heart]

خیلی از افرادی که خودشونو اساتید (/شیهان/بنیانگذار و ...) سبکها و مکاتب شمشیرزنی ژاپنی معرفی میکنن، از ای آی دو گرفته تا کنجوتسو، حتی بعضا اطلاعات ساده ای هم از شمشیر ژاپنی ندارن!
خیلی از افراد همونطور که دوستان گفتن، بعد مدت کمی تمرین در سبکی، یه سایت میزنن و بنیانگذار سبک رزمی میشن! بعد یه مدت میبینی خیلی سریع به درجاتی دست پیدا میکنن که با یه حساب دو دو تا میشه فهمید که جریان از چه قراره. دان 7 ای آی دو یا دان 6 کنجوتسو و درجه شیهان و غیره! :blink:
دنیای هنرهای رزمی مدعی زیاد داره و متأسفانه کار برای افرادی که میخوان سبکی رو شروع کنن و دنبال استاد خوب میگردن سخت شده :f34r:



آقا میلاد، توی یکی از پستهاتون در جواب پست من در خصوص وزن و تخلیه اون مطلبی رو گفتید، در واقع متوجه منظورتون نشدم. اگه امکانش هست در موردش توضیحی بدید.

امضات منو کشته

 

[lya]

امضات منو کشته

مخلصم، زیـــــاد قابلی نداره :lol:

با سلام به سامورایی تاپیک

تجربه به تو یاد خواهد داد دلاور

سلام بر آقا میلاد :happy:
پس به امید روزی که متوجه منظورتون بشم

 

[Lord Viper]

سلام
اگه یادتون باشه تو انتخاب سبک تردید داشتم . تو تحقیقاتم چنتا مجموعه مستند رزمی هم دیدم ... مثل human weapon و fight quest :glasses:

چیزای جالبی هم متوجه شدم

- یکی اینکه کاراته اوکیناوایی هست نه ژاپنی و ترکیبی از سبک رزمی باستانی اوکیناوا و سبکهای چینیه و شباهت کمربند و لباسش (نسبتا) به جودو به این خاطره که اوکیناوایها بعد از ضمیمه شدن به ژاپن میخواستن کاراته از طرف اونها راحتتر پذیرفته بشه
-بعد هم اینکه تا الان اشتباه وحشتناکی میکردم و فکر میکردم کیوکوشین سبک جدایی از کاراته هستش ...در ضمن به سبک گوجو ریو کاراته هم علاقه مند شدم .... بنظرم تنوع فنونش خیلی بیشتر از کیوکوشینه و شخصا به نظرم جذابتر بود

-اینکه جودو واقعا از جوجیتسو گرفته شده ... ولی فنون پیچیده ،ضربه زدن بعد از زمین زدن حریف ، کار با سلاح و فنهایی مثل کور کردن ازش حذف شده :skull:
در مسابقه ای که پلیس کیوتو برای انتخاب ورزش نیروهای خودش بین جودوکاها و جوجیتسوکارها برگزار کرد از 15 مسابقه جودوکا ها 12 تا رو بردن و یکی رو مساوی کردن ...
در حالی که اون موقع جودو یه سبک نو پا بوده و جوجیتسو خیلی قدمت داره
البته این که خیلی از محافظهای شخصی جودوکا هستن نشون دهنده اینه که بررسی کردن و حتما دلایل خوبی برای انتخاب جودو دارن (مسلما به جودو اکتفا نکردن ولی انتخاب اصلی بوده)
و اینکه سبکی خشن تر و وحشیانه تر از موی تای وجود نداره ... متاسفانه یا خوشبختانه فیزیک بدن من اصلا براش مناسب نیست و تو این رشته به جایی نمیرسم ... ولی فنون آرنجش بسیار بسیار خوبه و حتما بیشتر روشون کار میکنم :medieval:

- دیگه اینکه تمام حرکات ساده موثر و مفید آیکیدو که دوست عزیزم عکس چنتاشون رو گذاشته بود در اصل از جوجیتسو اومدن و در جودو هم اکثرشون وجود دارن ...

 

[firenight666]

سلام
اگه یادتون باشه تو انتخاب سبک تردید داشتم . تو تحقیقاتم چنتا مجموعه مستند رزمی هم دیدم ... مثل human weapon و fight quest :glasses:

چیزای جالبی هم متوجه شدم

- یکی اینکه کاراته اوکیناوایی هست نه ژاپنی و ترکیبی از سبک رزمی باستانی اوکیناوا و سبکهای چینیه و شباهت کمربند و لباسش (نسبتا) به جودو به این خاطره که اوکیناوایها بعد از ضمیمه شدن به ژاپن میخواستن کاراته از طرف اونها راحتتر پذیرفته بشه
-بعد هم اینکه تا الان اشتباه وحشتناکی میکردم و فکر میکردم کیوکوشین سبک جدایی از کاراته هستش ...در ضمن به سبک گوجو ریو کاراته هم علاقه مند شدم .... بنظرم تنوع فنونش خیلی بیشتر از کیوکوشینه و شخصا به نظرم جذابتر بود

-اینکه جودو واقعا از جوجیتسو گرفته شده ... ولی فنون پیچیده ،ضربه زدن بعد از زمین زدن حریف ، وازا و فنهایی مثل کور کردن ازش حذف شده :skull:
در مسابقه ای که پلیس کیوتو برای انتخاب ورزش نیروهای خودش بین جودوکاها و جوجیتسوکارها برگزار کرد از 15 مسابقه جودوکا ها 12 تا رو بردن و یکی رو مساوی کردن ...
در حالی که اون موقع جودو یه سبک نو پا بوده و جوجیتسو خیلی قدمت داره
البته این که خیلی از محافظهای شخصی جودوکا هستن نشون دهنده اینه که بررسی کردن و حتما دلایل خوبی برای انتخاب جودو دارن (مسلما به جودو اکتفا نکردن ولی انتخاب اصلی بوده)
و اینکه سبکی خشن تر و وحشیانه تر از موی تای وجود نداره ... متاسفانه یا خوشبختانه فیزیک بدن من اصلا براش مناسب نیست و تو این رشته به جایی نمیرسم ... ولی فنون آرنجش بسیار بسیار خوبه و حتما بیشتر روشون کار میکنم :medieval:

- دیگه اینکه تمام حرکات ساده موثر و مفید آیکیدو که دوست عزیزم عکس چنتاشون رو گذاشته بود در اصل از جوجیتسو اومدن و در جودو هم اکثرشون وجود دارن ...

درود بر دوست عزیز. آفرین بر پشتکار و دانش و تلاش شما . تمام مطالبی را که شما فرمودید ، در گذشته در همین تاپیک مورد بررسی قرار گرفته است . همه اش درست و مکتوب است . اما در اون مسابقه ای که بین جودو کار ها و جوجیتسو کارها برگزار شد باید بیشتر دقت کنی . اون مسابقه زمانی برگزار شد که جوجیتسو تقریبا به فراموشی سپرده شده بود . قدرت واقعی جوجیتسو دوران ادو با جوجیتسو دوران میجی اصلا قابل مقایسه نیست . در تحقیقی که در مورد ورود جوجیتسو به اروپا و آمریکا انجام شد و در همین تاپیک هم مطلبش قرار داده شده ، کاملا مشخص است که جوجیتسو موریس و..... به کلی با جوجیتسو دوران ادو فرق دارد .
به قول استاد میلاد جوجیتسو کاران دوران کهن مثل گرگی بودند که در گله گوسفندان رها میشدند .
با تشکر از شما

 

[Lord Viper]

درود بر دوست عزیز. آفرین بر پشتکار و دانش و تلاش شما . تمام مطالبی را که شما فرمودید ، در گذشته در همین تاپیک مورد بررسی قرار گرفته است . همه اش درست و مکتوب است . اما در اون مسابقه ای که بین جودو کار ها و جوجیتسو کارها برگزار شد باید بیشتر دقت کنی . اون مسابقه زمانی برگزار شد که جوجیتسو تقریبا به فراموشی سپرده شده بود . قدرت واقعی جوجیتسو دوران ادو با جوجیتسو دوران میجی اصلا قابل مقایسه نیست . در تحقیقی که در مورد ورود جوجیتسو به اروپا و آمریکا انجام شد و در همین تاپیک هم مطلبش قرار داده شده ، کاملا مشخص است که جوجیتسو موریس و..... به کلی با جوجیتسو دوران ادو فرق دارد .
به قول استاد میلاد جوجیتسو کاران دوران کهن مثل گرگی بودند که در گله گوسفندان رها میشدند .
با تشکر از شما

دوباره اون قسمت رو نگاه کردم
کاملا دررسته حرفتون ... اونجا هم گفته بود که جوجیتسو در اون زمان در اثر گذشت زمان به دست فراموشی سپرده شده بوده
به اون قسمت توضیحاتش دقت نکرده بودم

چه جمله ترسناکی :f34r:

 

[Abtin 63]

قسمت چهارم :

ریشه های مبارزه
​

​

بخش اول: Jeet Da


​

​

​

در کتابخانه بروس لی بیش از 2500 جلد کتاب جمع آوری شده بود. کتابها به دقت نشانه گذاری و حاشیه نویسی شده اند.
​

اینها تحقیقاتی هستند که عمدتا از 1964 شروع شدند و تا پایان عمر لی ادامه داشتند. به دنبال وقایعی که در 1964 رخ داد، لی تحقیقات و مطالعاتی که سالها در زمینه ی هنر رزمی چینی و به طور خاص، وینگ چون انجام داده بود، کنار گذاشت و رویکردی تازه در پیش گرفت.
​

از میان این کتابها، عنواینی زیادی به Fencing ( شمشیربازی غربی ) اختصاص دارند. از جمله مسائلی که لی رو به سوی شمشیربازی سوق می داد، این واقعیت بود که بسیاری از اصول اولیه ی بوکس غربی مانند foot work، stance و عمده نکات استراتژیک در این رشته، از شمشیربازی استخراج شده بود (در آینده به این موضوع بیشتر خواهیم پرداخت).

​

آثار شمشیربازانی مانند Julio Mrtinez Castello ، Roger Crosnier، Hugo همه از منابع بروس لی در کتاب Tao بودند اما، بیش از همه، عقاید Aldo Nadi بود که مبنای شکل گیری stance جیت کان دو و مهمترین تکنیک اون، یعنی straight lead قرار گرفت.
​

Aldo Nadi، شمشیر باز ایتالیایی، در سال 1899 در لیورنو به دنیا آمد. در بیست و یک سالگی، سه مدال جهانی و یک مدال المپیک بدست آورده بود. غالبا از او به عنوان بهترین شمشیرباز در تاریخ این رشته یاد می کنند.
​

​

فصل مشترک ِ جیت کان دو و شمشیربازی رو باید در stop - thrust (یا stop- hit) پیدا کنیم. مفهومی که در واقع، ترجمه ای برای عبارت "جیت کان دو" هم هست. هر چند اصل stop - thrust ، منحصر به Aldo Nadi نیست، اما او در آثارش بیشترین تاکید رو بر این موضوع داشت. Nadi در کتاب On Fencing می نویسد:

​

" در اینجا نگاه اجمالی می اندازیم به یک اصل بنیادی در شمشیر بازی. بهترین زمان برای حمله، درست زمانی ست که حریف، خود به سمت شما یورش می آورد. "

​

لی در حاشیه ی این کتاب و در تحلیل اصل stop - thrust دلایل روان شناسانه ای هم ارائه می کنه:

​

"زمان ِ عالی برای شروع یک حمله، زمانی ست که حریف خودش آماده ی حمله شده است. چرا که در آن لحظه، نیت حریف و حرکات دست هایش، تماما بر حمله متمرکز است تا بر دفاع. "
​

​

counter - attack هم در شمشیربازی و هم در بوکس یافت میشه، اما در شمشیربازی به سرعت ِ به مراتب بیشتری نیازمند هست، بعلاوه پیچیدگی ها و ریزه کاری های به مراتب بیشتری هم دارد؛ به این دلیل ساده که شما یک سلاح در دست دارید که در مقایسه با دست انسان، دسترسی (reach) بیشتر و سرعت بالاتری خواهد داشت.
​

لی اینطور نتیجه گرفت که بهترین دفاع، دفاعی هست که شامل یک "ضربه " باشه. او احساس فوق العاده ای در این باره داشت تا جایی که نام گذاری جیت کان دو بر همین اساس صورت گرفت. "The Way of Intercepting Fist" به معنای "روش ِ مشت ِ متوقف کننده [FONT=&amp][1][/FONT] ".
​

یادگیری و اجرای ضربات متوقف کننده ( stop - thrust ها ) البته بسیار دشوار هست و به آشنایی کامل شخص با مفاهیمی مانند زمان بندی (timing)، فاصله (distance)، انواع ریتم و همین طور مهارت در ضربات بسیار دقیق و سریع نیاز داره [FONT=&amp][2][/FONT].
​

​

مساله ی دیگه ای که بروس لی رو به آلدو نادی متمایل می کرد، احتمالا روحیه ی محققانه و انتقاد گر در هر دوی اونها باشه. هر دو با تعصبات رایج مبارزه می کردند. زمانی که در شمشیر بازی، flat-footed stance آموزش داده میشد، نادی اصرار بر بالاتر بودن پاشنه پای چپ (عقب) داشت. این حرکت متمردانه، بعد ها به نکته ای بنیادی در هنر بروس لی تبدیل شد. بالاتر بودن پاشنه پای چپ، اساس ِ stance جیت کان دو هست و در شروع حمله، ایجاد بالانس، و تولید قدرت نقش دارد.






​

---

[FONT=&amp][1][/FONT]. kune (مشت) می تونه با da (ضربه) جایگزین بشه. در واقع عبارت Jeet Da ترجمه لفظ به لفظ برای stop - hit هست.
​

[FONT=&amp][2][/FONT] . در هنر شمشیربازی، stop - thrust در سه زمان خاص انجام میشود.
​

Attack on Preparation
​

Attack on Development
​

Attack on Completion
​

کانتر اتک در جیت کان دو به کمال می رسد. در آینده توضیحات بیشتری ارائه خواهد شد.

 

[ESMIGHELE]

قسمت چهارم :

ریشه های مبارزه
​

​

بخش اول: Jeet Da


​

​

مشاهده پیوست 207952
​

در کتابخانه بروس لی بیش از 2500 جلد کتاب جمع آوری شده بود. کتابها به دقت نشانه گذاری و حاشیه نویسی شده اند.
​

اینها تحقیقاتی هستند که عمدتا از 1964 شروع شدند و تا پایان عمر لی ادامه داشتند. به دنبال وقایعی که در 1964 رخ داد، لی تحقیقات و مطالعاتی که سالها در زمینه ی هنر رزمی چینی و به طور خاص، وینگ چون انجام داده بود، کنار گذاشت و رویکردی تازه در پیش گرفت.
​

از میان این کتابها، عنواینی زیادی به Fencing ( شمشیربازی غربی ) اختصاص دارند. از جمله مسائلی که لی رو به سوی شمشیربازی سوق می داد، این واقعیت بود که بسیاری از اصول اولیه ی بوکس غربی مانند foot work، stance و عمده نکات استراتژیک در این رشته، از شمشیربازی استخراج شده بود (در آینده به این موضوع بیشتر خواهیم پرداخت).

​

آثار شمشیربازانی مانند Julio Mrtinez Castello ، Roger Crosnier، Hugo همه از منابع بروس لی در کتاب Tao بودند اما، بیش از همه، عقاید Aldo Nadi بود که مبنای شکل گیری stance جیت کان دو و مهمترین تکنیک اون، یعنی straight lead قرار گرفت.
​

Aldo Nadi، شمشیر باز ایتالیایی، در سال 1899 در لیورنو به دنیا آمد. در بیست و یک سالگی، سه مدال جهانی و یک مدال المپیک بدست آورده بود. غالبا از او به عنوان بهترین شمشیرباز در تاریخ این رشته یاد می کنند.
​

​

فصل مشترک ِ جیت کان دو و شمشیربازی رو باید در stop - thrust (یا stop- hit) پیدا کنیم. مفهومی که در واقع، ترجمه ای برای عبارت "جیت کان دو" هم هست. هر چند اصل stop - thrust ، منحصر به Aldo Nadi نیست، اما او در آثارش بیشترین تاکید رو بر این موضوع داشت. Nadi در کتاب On Fencing می نویسد:

​

" در اینجا نگاه اجمالی می اندازیم به یک اصل بنیادی در شمشیر بازی. بهترین زمان برای حمله، درست زمانی ست که حریف، خود به سمت شما یورش می آورد. "

​

لی در حاشیه ی این کتاب و در تحلیل اصل stop - thrust دلایل روان شناسانه ای هم ارائه می کنه:

​

"زمان ِ عالی برای شروع یک حمله، زمانی ست که حریف خودش آماده ی حمله شده است. چرا که در آن لحظه، نیت حریف و حرکات دست هایش، تماما بر حمله متمرکز است تا بر دفاع. "
​

​

counter - attack هم در شمشیربازی و هم در بوکس یافت میشه، اما در شمشیربازی به سرعت ِ به مراتب بیشتری نیازمند هست، بعلاوه پیچیدگی ها و ریزه کاری های به مراتب بیشتری هم دارد؛ به این دلیل ساده که شما یک سلاح در دست دارید که در مقایسه با دست انسان، دسترسی (reach) بیشتر و سرعت بالاتری خواهد داشت.
​

لی اینطور نتیجه گرفت که بهترین دفاع، دفاعی هست که شامل یک "ضربه " باشه. او احساس فوق العاده ای در این باره داشت تا جایی که نام گذاری جیت کان دو بر همین اساس صورت گرفت. "The Way of Intercepting Fist" به معنای "روش ِ مشت ِ متوقف کننده [FONT=&amp][1][/FONT] ".
​

یادگیری و اجرای ضربات متوقف کننده ( stop - thrust ها ) البته بسیار دشوار هست و به آشنایی کامل شخص با مفاهیمی مانند زمان بندی (timing)، فاصله (distance)، انواع ریتم و همین طور مهارت در ضربات بسیار دقیق و سریع نیاز داره [FONT=&amp][2][/FONT].
​

​

مساله ی دیگه ای که بروس لی رو به آلدو نادی متمایل می کرد، احتمالا روحیه ی محققانه و انتقاد گر در هر دوی اونها باشه. هر دو با تعصبات رایج مبارزه می کردند. زمانی که در شمشیر بازی، flat-footed stance آموزش داده میشد، نادی اصرار بر بالاتر بودن پاشنه پای چپ (عقب) داشت. این حرکت متمردانه، بعد ها به نکته ای بنیادی در هنر بروس لی تبدیل شد. بالاتر بودن پاشنه پای چپ، اساس ِ stance جیت کان دو هست و در شروع حمله، ایجاد بالانس، و تولید قدرت نقش دارد.






​

---

[FONT=&amp][1][/FONT]. kune (مشت) می تونه با da (ضربه) جایگزین بشه. در واقع عبارت Jeet Da ترجمه لفظ به لفظ برای stop - hit هست.
​

[FONT=&amp][2][/FONT] . در هنر شمشیربازی، stop - thrust در سه زمان خاص انجام میشود.
​

Attack on Preparation
​

Attack on Development
​

Attack on Completion
​

کانتر اتک در جیت کان دو به کمال می رسد. در آینده توضیحات بیشتری ارائه خواهد شد.

درود بر شما ممنون

 

[natars]

سلام
مشت پرتابی رو میشه حین مبارزه مثل ضربه پرتابی مشت شمشیر بازی زد؟

 

[Abtin 63]

سلام
مشت پرتابی رو میشه حین مبارزه مثل ضربه پرتابی مشت شمشیر بازی زد؟

عذر می خوام شاید سوال رو خوب متوجه نشدم، منظور از مشت پرتابی ضربه ی خاصی هست؟

ممنونم از توجه شما.

 

[natars]

عذر می خوام شاید سوال رو خوب متوجه نشدم، منظور از مشت پرتابی ضربه ی خاصی هست؟

ممنونم از توجه شما.

در جیت کان دو ضربه مشتی وجود داره که به ظاهر ضربه مشت وینگ چوون بطور مستقیم هست ولی وقتیکه زده میشه برای فاصله دور دیگه مثل حرکت شمشیرزنی که شمشیر رو میخوان بکنن توی شکم حریف دستشون توی یک خط حرکت میکنه

 

[Abtin 63]

در جیت کان دو ضربه مشتی وجود داره که به ظاهر ضربه مشت وینگ چوون بطور مستقیم هست ولی وقتیکه زده میشه برای فاصله دور دیگه مثل حرکت شمشیرزنی که شمشیر رو میخوان بکنن توی شکم حریف دستشون توی یک خط حرکت میکنه

بله کاملا درسته جناب نترس. وینگ چون طراحی شده برای مبارزه در فاصله نزدیک یا close range، اما جیت کان دو اصولا یک شیوه ی medium - to long - range هست (مشابه شمشیربازی).
​

مشتی که شما به اون اشاره می کنید، ضربه ی straight lead هست که در واقع هسته اصلی جیت کان دو ست، و بهترین ابزار برای intersept ( متوقف کردن حریفی که حمله می کنه).
​

درباره ش بیشتر صحبت خواهم کرد.
​

 

[natars]

بله کاملا درسته جناب نترس. وینگ چون طراحی شده برای مبارزه در فاصله نزدیک یا close range، اما جیت کان دو اصولا یک شیوه ی medium - to long - range هست (مشابه شمشیربازی).
​

مشتی که شما به اون اشاره می کنید، ضربه ی straight lead هست که در واقع هسته اصلی جیت کان دو ست، و بهترین ابزار برای intersept ( متوقف کردن حریفی که حمله می کنه).
​

درباره ش بیشتر صحبت خواهم کرد.
​

یکی از تفاوت های جیت کان دو با سایر سبک های رزمی متغیر بودن حرکات ضربی اون نسبت به زمان هست
دفاع همزمان با حمله فکر خلاقانه میخواد

حتی در جیت کان دو رگه هایی از هنر رزمی ساواته فرانسوی دیده میشه

 

[lya]

بالاخره تونستم یه کلیپ از شیهان مهدیزاده پیدا کنم :happy:

این برنامه صبحهای ایام عید نوروز پخش میشد، متأسفانه من برنامه کندو و ای آی دو ش رو ندیده بودم.

 

[xavi68]

در مورد جودو موافقم ...
چندتا وینگ چون کار میشناسم، اکثرا خیلی فرز هستن و واکنشهاشون سریعه ،باید یه روز برم سر تمرین یه باشگاه خوب نگاه کنم

کدوم از شاخه هاشو می خوای بری
ابماس
وو وای تائو
wt

 

[Lord Viper]

کدوم از شاخه هاشو می خوای بری
ابماس
وو وای تائو
wt

عرض کنم که من نمیدونم فرق این شاخه ها چیه .... ممنون میشم اگه توضیح بدین

 

[Lord Viper]

امروز در اوقات فراقتم 50 صفحه دیگه از تاپیک رو خوندم (با تشکر از lya عزیز برای مطالب کامل و دقیقش)

چیزی که برام جالب بود اینه که سایت تمام سبک های من درآوردی و مک دوجو که تو اون صفحات بودن بدون استثنا در حال حاضر آفلاین هستن و دیگه وجود ندارن ... حتی اونهایی که مدافعان پر شوری داشتن
شاید این اماره ای باشه برای دوستانی که به دنبال انتخاب سبک هستن بر اینکه نباید سراغ این سبکها رفت ...
بحث اخلاق و شخصیت و جوانمردی بنیان گذارانشون جداست و به نظر من چیزی که استاد ارائه میده مهمتر از خود استاد هست و مسلما خیلی از این اساتید لایق احترام هستن

نکته دیگه اینکه همونطور که از پستای قبلیم مشخصه با اینکه آیکیدو کار کردم خیلی طرفدار آیکیدو نیستم
ولی باید بگم استاد آق ساقلو و اکثر اساتیدی که زیر نظر ایشون آموزش میدن واقعا سعی خودشون رو برای سازماندهی این سبک کردن که قابل تقدیره ...
آوردن اساتید ژاپنی و تلاش برای ایجاد هماهنگی بین کلاسها اونهم در ایران کار کمی نیست ... حالا نتیجش هر چی باشه

نمونش استاد خودم که انسان فوق العاده فهیم و وارسته ای بودن ... فقط بخاطر علاقشون به این سبک تدریس میکردن و حتی وقتی تمایل من رو به سبکهای خشن تر دیدن بدون اینکه مثل بعضی ها به فکر پول باشن بهم پیشنهاد کردن که آیکیدو رو رها کنم و برم سمت جودو ...

در مورد آیکیدو هم باید بگم اگه دلیل علاقتون سنتی و ژاپنی بودن و پرستیژ و فلسفه پشت این رشته هست تردید نکنین ...
ولی اگه میخواین خدایی نکرده در صورت لزوم کسی رو بفرستین اون دنیا :skull: بهتره برین سمت سبکهای دیگه
چون فلسفه آیکیدو مسالمت آمیزه و صادقانه ادعایی در این زمینه ها نداره ... حتی بعضی اساتیدی که واقعا پیرو این فلسفه هستن با نمایش اکزیکیوشن با شمشیر مخالفن

شرمنده طولانی شد .احساس کردم این مطالب رو در پستهام ناگفته گذاشتم

 

[morteza1986]

عرض کنم که من نمیدونم فرق این شاخه ها چیه .... ممنون میشم اگه توضیح بدین

با سلام.با مطالعه ی پستهای شما به سطح علمی بالای شما پی میبرم.فقط نمیدونم چرا اصرار دارید خودتون رو یک هنرجوی مبتدی جلوه بدید.ازتون تقاضا دارم از موضع یک استاد با تجربه در روشهای رزمی(یعنی همون چیزی که واقعا هستید)مطالبتون رو بنویسید تا من و امثال من که کاملا مبتدی هستم چیزهای زیادی یاد بگیریم.در ضمن خوشحالم که به جمع اساتیدی مثل آقایان:میلاد،فایرنایت،Abtin63،علیرضا و دیگر اساتید پیوستید.باتشکر

 

[Lord Viper]

با سلام.با مطالعه ی پستهای شما به سطح علمی بالای شما پی میبرم.فقط نمیدونم چرا اصرار دارید خودتون رو یک هنرجوی مبتدی جلوه بدید.ازتون تقاضا دارم از موضع یک استاد با تجربه در روشهای رزمی(یعنی همون چیزی که واقعا هستید)مطالبتون رو بنویسید تا من و امثال من که کاملا مبتدی هستم چیزهای زیادی یاد بگیریم.در ضمن خوشحالم که به جمع اساتیدی مثل آقایان:میلاد،فایرنایت،Abtin63،علیرضا و دیگر اساتید پیوستید.باتشکر

شما لطف دارین :happy:
من استاد نیستم
دلیل این لطف شما به بنده بیشتر بخاطر پیگیری و وسواسم هست .... و کمی هم تجربه
در مورد ورزشهای سنتی ژاپنی تا وقتی استاد میلاد هستن من جسارت نمیکنم ...
بیشتر در مبارزه خیابانی و دفاع شخصی اطلاعات دارم ... و سلاح گرم :rambo:

یه مطلب درباره سلاح در دفاع شخصی با توجه به شرایط و محدودیتهای قانونی ایران دارم مینویسم که با اجازه اساتید بزودی اینجا پست میکنم

 

[miladninja]

شما لطف دارین :happy:
من استاد نیستم
دلیل این لطف شما به بنده بیشتر بخاطر پیگیری و وسواسم هست .... و کمی هم تجربه
در مورد ورزشهای سنتی ژاپنی تا وقتی استاد میلاد هستن من جسارت نمیکنم ...
بیشتر در مبارزه خیابانی و دفاع شخصی اطلاعات دارم ... و سلاح گرم :rambo:

یه مطلب درباره سلاح در دفاع شخصی با توجه به شرایط و محدودیتهای قانونی ایران دارم مینویسم که با اجازه اساتید بزودی اینجا پست میکنم

با سلام به شما

تمام افراد درون تاپیک متخصص هستن

ممنون از توجه شما

 

[morteza1986]

به نظر شما تغذیه رزمی کار چطور باید باشه؟ چی بخوره چی نخوره؟ جای اینجور مطالب در این تاپیک خالیه.با تشکر