ارادتمند همه عزیزان رزمی کار و رزمی دوست
و درود بیکران نثار روح دو عزیز بزرگوار جناب بروس لی و پروفسور میرزایی و هم زحمتکشان این عرصه خدا رحمت و حفظشون کنه ایشالا
یه سوال داشتم امیدوارم بتونید راهنمایی بفرمایید
ورزش رزمی که کاملا خاص خودمون باشه و مبتکر و مبدع اون یه ایرانی باشه داریم آیاااا؟
سلام به همگی
امیدوارم خوب و سرحال باشید.
دوستان اگر یادتون باشه خیلی وقت پیش مطالبی درباره ی هنرهای رزمی چینی و تاریخچه و فلسفه ی اونها در تاپیک شروع کردم. خواستم بپرسم علاقمند هستین که این مباحث رو ادامه بدم؟
ورزش رزمی ایرانی زیاد داریم ولی همشون کپی برداری از ورزشای چین و زاپن و امریکا و ... هستن
ای بابا
این که نشد
یعنی تا حالا هیچ ایرانی اقدام به ابداع سبک نکرده؟!!
رزمی که خیلی جا واسه توسعه داره..!!
خیلی دوست دارم یه سبک تخصصی به نام ایران بیاد رو کار
واقعا باعث افتخار میشه
ایشالا سینه سوخته هاش قربونش برم که خاک پای همشونم هستیم برن تو کارش
چه بسا خیلی ها هم تو کارش باشن
تعدادشون کم نیست ماشالاه
ولی چه بسا سنگ اندازیها که جلوی پاشون نمی کنند
واقعا حیفه...
دوست من
ما در زمینه آموزش سبک های موجود هم خیلی ضعف داریم. در درجه ی اول بهتره که این ضعف رو با بهبود سطح اطلاعات و دانش خودمون بر طرف کنیم و بعد به دنبال کارهای دیگه باشیم ...
دوست عزیز تو ایران فقط ورزشای المپیکی + کاراته اوضاع نسبتا خوبی دارنخب آخه چرا؟!!
واقعا تو آموزش اینقدر ضعف داریم؟
مشکل از مربیاس یا کاراموزا؟
ایرانی جماعت به تیزهوشی و تنبلی معروفه
این جریان از کدوم سمت و سو اب میخوره؟
سلام
پوريا جانم؟ چه خبره ؟
دوست عزیز تو ایران فقط ورزشای المپیکی + کاراته اوضاع نسبتا خوبی دارن
مشکل هم از کار اموزاس و هم مربیا
Anyone help me ... ???
کونگ فوی شمالی و جنوبی
هنرهای رزمی چینی را می توان بر مبنای مشابهت ها و تفاوت هایشان، به روش های مختلفی دسته بندی کرد. از رایج ترین و آشناترین دسته بندی ها، می توان به اصطلاحات کونگ فوی شمالی (بی چوان) و کونگ فوی جنوبی (نان چوان) اشاره نمود.
کونگ فوی شمالی و جنوبی با توجه به ویژگی های اقلیمی این مناطق، شرایط فیزیکی مردم شمال و جنوب، و البته دلایل آنها برای مبارزه طراحی شده اند و متفاوتند.
مناطق شمالی عمدتا چشم اندازی طبیعی داشته اند. این مناطق کوهستانی و دارای مزارع کشاورزی و زمین های گسترده بوده است. در مقابل، مناطق جنوبی عمدتا شهری و مسکونی بوده اند؛ با فضاهای محدود، جمعیت و تراکم زیاد.
زندگی مردم نواحی شمالی با طبیعت آمیختگی داشته است. عبور و مرور و فعالیت در مناطق وسیع و کوهستانی و مزارع کشاورزی از آنها مردمانی قوی، درشت جثه و قد بلند ساخته بود.
[SUB]در مقابل مردم نواحی جنوبی قد کوتاه تر و کوچک جثه بوده اند. آنها بیشتر از دست هایشان برای انجام کارهای روزمره استفاده می کردند و کمتر به نیروی پاها و استقامت فیزیکی نیاز داشتند.
[/SUB]
مردم نواحی شمالی بیشتر در جنگ ها شرکت می کردند و هنرهای رزمی برای آنها کاربردی نظامی پیدا می کرد.
مردم نواحی جنوبی هنرهای رزمی را برای درگیرهای خیابانی و حفاظت از خود در مناطق شهری می خواستند.
کونگ فوی شمالی تکنیک ها و حرکاتی باز، بلند، چرخشی، پرشی، پر تحرک و بطور کلی جذاب دارد.
کونگ فوی جنوبی تکنیک هایی سریع، قاطع، مستقیم و مختصر دارد.
کونگ فو کاران شمالی، استنس های بازی دارند، حرکات سیال و روانی انجام می دهند، از ضربات بلند مشت و لگد بهره می بردند (ضربات long range)، از حرکات چرخشی و مدور برای دفاع استفاده می کنند، در زمان حمله و دفاع گام های بلندی به جلو و عقب بر می دارند و از پرش و چرخش استفاده می کنند. این نوع حرکات در میادین جنگی، منطقی به نظر می رسند. ممکن است بوسیله ی سربازانی که نیزه هایی بلند در دست دارند محاصره شده باشید؛ منطقی است که حرکاتی سیال و روان داشته باشید، پرتحرک باشید، از حرکاتی با رنج بالا و همین طور سلاح های بلند و متنوع استفاده کنید، بدوید، جست و خیز کنید و ...
کونگ فو کاران جنوبی، استنس های با ثبات و جمع و جوری دارند. جهش، پرش و چرخش انجام نمی دهند، چرا که در محیط های تنگ، محدود و بسته ی شهری، چنین حرکاتی ممکن نیست و یا دست کم، منطقی به نظر نمی رسد. کونگ فو کاران جنوبی "فوت ورک" متفاوتی دارند؛ گام های کوتاه و سریع بر می دارند و بیشتر به زمین متصل و بر روی آن مستقرند. از ضربات کوتاه دست و پا استفاده می کنند. تلاش می کنند حرکات اضافه را به حداقل برسانند و در حداقل فضای ممکن، قدرتمند ترین ضربات را تولید کنند (حتما با ضربه ی مشت یک اینچی آشنا هستید و یا مثلا ضربه ی صفر اینچی).
در مجموع کونگ فوهای جنوبی را باید نوعی "دفاع شخصی" در محیط های شهری دانست.
استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلامانع است.