همیشه هوا بارانی نیست من روزهای خوشی دارمسلام. دوباره اومدم که بنویسم استاد میلاد. یه چند روزی فقط میخوندم...
راستش از نظر من هنرهای رزمی به فراموشی سپرده شده. در مورد نینجاها چیزی بگم که اشک آدمو در میاره : سالها هست که شب ها با آرامش و بدون صدای گامهای بیصدای جنگجویان و سلطان های تاریکی به صبح میرسه. دیگه هنر رزمی واقعی دیده نمیشه. به قول بعضیا همه چی مدرن شده. همه چی شده فایت و مدال طلا و حکم قهرمانی. که ازت بپرسن چندتا حکم قهرمانی داری؟ حکم مربیگری چندتا سبک رو داری؟ ببخشید میشه یه فایت بزنیم؟ و....
دیگه تیزیه شوریکنای نینجا ها برنده نیست. تیغ شمشیرشون برنده نیست. برق کاتاناشون چشم دشمنشونو کور نمیکنه. سیاهی کمربندشون و سیاهی لباسشون اونارو پنهان نگه نمیداره. شرایط عوض شده استاد. اون چیزی که تا دیروز حقیقت بود امروز تبدیل شده به یه افسانه و اسطوره ، تبدیل شده به قصه. اون چیزی که منو شما دنبالشیم رو باید تو کتاب قصه ها دنبالش بگردیم. اونایی که تا همین دیروز زندگی میکردن رو تبدیل کردن به هنر. اون اسمی که وقتی به زبون می آووردیش دل مردم رو به لرزه می انداخت امروز تبدیل شده به آرامش و خنده و مسخره و تمسخر و...
این موضوعات اشک آدمو در میاره.
یه نگاه به این لینک بندازید
http://budo9ryu.com/?cat=17
هنر رزمی تبدیل شده به جهان اقتصادی . مکاتب رزمی رو یه عده ای تبدیل کردن به فروشگاه و مغازه.
اونچیزی که من دنبالشم نابود شد. وقتی میگی رزمی کارم میخندن به آدم. شرایط عوض شده. من با چشم دیدم. با گوش شنیدم.
درود امیدوارم موفق باشی
ممنون از حسن توجه شما