سلام کوشا سلام امیر.....
چی شده ؟. قدیما چقدر بهتر بود
این جدیدا...................؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:blink:
چی شده ؟. قدیما چقدر بهتر بود
این جدیدا...................؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:blink:
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
بزرگنربن دایره المعارف هنرهای رزمی به زبان فارسی
- شروع کننده موضوع amirhvr
- تاریخ شروع
با اجازه دوستان عزیزم می خواهم ابتدا یک سبک اصیل و عالی رو بهتون معرفی کنم که به عنوان مقدمه مطالبم در اینجا به آن می پردازم .
پرواز در مه
از خواشان برایتان می نویسم. این اسم شما را یاد چه چیزی می اندازد؟ بله، به خاطر این حافظة قوی، به شما تبریك می گوییم.
خواشان واژه ای بود كه در سریال تلویزیونی افسانة شجاعان شنیده اید. این سریال را جین یونگ یكی از هنرمندان تایوانی نوشته و كارگردانی كرده. یونگ قبل از آن هم رمانی به نام شمشیر خواشان نوشته بود كه داستان آن دربارة برگزاری مسابقه و دعوت از همة رزمی كارهای كوه ها و معابد مختلف برای یك مبارزة بزرگ بود. این رمان پس از صدها سال برای اولین بار، نام كوه خواشان و سبك كونگ فوی خاص معابد آن را مطرح كرد. این طوری، همه با سنت ها و اعتقادات و همین طور معابد و مدارس ورزش های رزمی خواشان آشنا شدند. كوه خواشان در استان سن شی در غرب چین واقع شده و با حدود 2200 متر ارتفاع، به خاطر صعب العبور بودن و پرتگاه های خطرناك اش شهرت خوفناكی به هم زده است. البته یك راه به نام دو هزار پله هم دارد كه 300 سال پیش، توسط راهبان خواشان درست شده و حدود دو هزار پله سنگی دارد.
كوه خواشان، پنج قله دارد كه مجموع آن ها را به پنجة دست انسان تشبیه می كنند. قلة غربی آن، پرتگاه وحشتناكی دارد كه مشرف به جنگل های پایین كوه است. در بیشتر ایام سال، این قله در مه شدیدی پنهان شده. قلة غربی، یكی از محل های مهم عبادتی راهبان است. اما دلیل بزرگ تری برای خاص بودن و اهمیت آن ذكر می شود. از صدها سال پیش، شایع بوده افرادی كه آرزوهای محال و دست نیافتنی داشته اند، در یك روز مه آلود، خودشان را از بالای پرتگاه به پایین رها می كردند. جالب این كه با گذشت صدها سال، هنوز هم این اعتقاد به قوت خود باقی است. جالب تر هم این كه می گویند دیگر هرگز پیكر یا نشانه ای از این افراد پیدا نمی شود...
حداقل نیرو، حداكثر تخریب
برخلاف خواشان كه یك معبد تائویی است و اهالی اطراف این كوه، تا به حال، چشمشان به كمتر خارجی ای افتاده، معابد شائولین یا تیان لون شان در تصرف بودایی هاست و كاملا از نظر مذهبی و سبك رزمی، با گروه اول متفاوت اند.
دربارة ووشوی شائولین، ابهام های كمتری وجود دارد. چون علاوه بر هنرجوهای بسیاری كه در دو معبد بودایی به آموختن هنرهای رزمی می پردازند، تحقیق های بسیاری دربارة این سبك صورت گرفته. حتی فیلم های تایوانی و هالیوودی متعددی هم در این مورد ساخته شده است. اما خواشانی ها به خاطر سنت گرایی شدید و تعصب شان، دوست ندارند هنرشان را به افراد غیر راهب آموزش بدهند. همین شده كه این روزها این كونگ فوی اصیل و نادر، در خطر انقراض و فراموشی قرار دارد. شعار خواشانی ها این است: با حداقل نیرو، حداكثر تخریب . آموزش های این سبك درون گرا هم علومی مثل چهره شناسی، روان شناسی، پیشگویی از طریق نجوم و... را شامل می شود.
پرواز در مه
از خواشان برایتان می نویسم. این اسم شما را یاد چه چیزی می اندازد؟ بله، به خاطر این حافظة قوی، به شما تبریك می گوییم.
خواشان واژه ای بود كه در سریال تلویزیونی افسانة شجاعان شنیده اید. این سریال را جین یونگ یكی از هنرمندان تایوانی نوشته و كارگردانی كرده. یونگ قبل از آن هم رمانی به نام شمشیر خواشان نوشته بود كه داستان آن دربارة برگزاری مسابقه و دعوت از همة رزمی كارهای كوه ها و معابد مختلف برای یك مبارزة بزرگ بود. این رمان پس از صدها سال برای اولین بار، نام كوه خواشان و سبك كونگ فوی خاص معابد آن را مطرح كرد. این طوری، همه با سنت ها و اعتقادات و همین طور معابد و مدارس ورزش های رزمی خواشان آشنا شدند. كوه خواشان در استان سن شی در غرب چین واقع شده و با حدود 2200 متر ارتفاع، به خاطر صعب العبور بودن و پرتگاه های خطرناك اش شهرت خوفناكی به هم زده است. البته یك راه به نام دو هزار پله هم دارد كه 300 سال پیش، توسط راهبان خواشان درست شده و حدود دو هزار پله سنگی دارد.
كوه خواشان، پنج قله دارد كه مجموع آن ها را به پنجة دست انسان تشبیه می كنند. قلة غربی آن، پرتگاه وحشتناكی دارد كه مشرف به جنگل های پایین كوه است. در بیشتر ایام سال، این قله در مه شدیدی پنهان شده. قلة غربی، یكی از محل های مهم عبادتی راهبان است. اما دلیل بزرگ تری برای خاص بودن و اهمیت آن ذكر می شود. از صدها سال پیش، شایع بوده افرادی كه آرزوهای محال و دست نیافتنی داشته اند، در یك روز مه آلود، خودشان را از بالای پرتگاه به پایین رها می كردند. جالب این كه با گذشت صدها سال، هنوز هم این اعتقاد به قوت خود باقی است. جالب تر هم این كه می گویند دیگر هرگز پیكر یا نشانه ای از این افراد پیدا نمی شود...
حداقل نیرو، حداكثر تخریب
برخلاف خواشان كه یك معبد تائویی است و اهالی اطراف این كوه، تا به حال، چشمشان به كمتر خارجی ای افتاده، معابد شائولین یا تیان لون شان در تصرف بودایی هاست و كاملا از نظر مذهبی و سبك رزمی، با گروه اول متفاوت اند.
دربارة ووشوی شائولین، ابهام های كمتری وجود دارد. چون علاوه بر هنرجوهای بسیاری كه در دو معبد بودایی به آموختن هنرهای رزمی می پردازند، تحقیق های بسیاری دربارة این سبك صورت گرفته. حتی فیلم های تایوانی و هالیوودی متعددی هم در این مورد ساخته شده است. اما خواشانی ها به خاطر سنت گرایی شدید و تعصب شان، دوست ندارند هنرشان را به افراد غیر راهب آموزش بدهند. همین شده كه این روزها این كونگ فوی اصیل و نادر، در خطر انقراض و فراموشی قرار دارد. شعار خواشانی ها این است: با حداقل نیرو، حداكثر تخریب . آموزش های این سبك درون گرا هم علومی مثل چهره شناسی، روان شناسی، پیشگویی از طریق نجوم و... را شامل می شود.
و اینک مطالبی جامع و کامل در مورد معبد شائولین :
شايد تاكنون درباره هنرهای رزمی چينيها و حركتهای ورزشی و رزمی راهبان و كاهنان معبد شائولين مطالبی شنيده باشيد. شايد هم عكسهايی از افرادی كه برروی آتش يا چاقو و نيزه راه می روند
و يا برروی تيغ می ايستند مشاهده كرده باشيد. شايد درباره افرادی كه می توانند در سرمای شديد و برف سنگين ساعتها با لباسی نازك و پای برهنه پياده روی كنند، فيلمهايی ديده باشيد. اكنون
می خواهيم بگوييم همه آنچه را كه ديده و شنيده بوديد حقيقت دارد. در اين مقابله قصد داريم درباره تاريخچه معبد معروف شائولين و زندگی راهبان اين معبد مطالبی برايتان بيان كنيم.
شائولين، مدرسه يا معبد
مدرسه شائولين يك افسانه نيست بلكه مكانی مقدس برای بوداييان می باشد. از اين رو به آن مدرسه می گويند كه محل تحصيل و يادگيری است. در ضمن معبد بوداييان نيز می باشد. در سال ۴۹۵
بعد از ميلاد، يك كاهن بودايی هندی به نام بود هيدهارما Budhidharma (در چين او را تامو لقب داده اند) به چين سفر كرد تا ديدنيهای اين كشور افسانه ای را ببيند. در آن زمان امپراطور به جمع آوری
كتب مذهبی مشغول بود و راهبان بودايی را وادار به ترجمه و نوشتن كتب از زبان سانسكريت به چينی می كرد. او می خواست دين بودا را زنده نگه دارد. هر فردی هم حق نداشت با اين كاهنان ملاقات
كند. لذا تامو مشتاق ديدن آنان بود و نزد امپراطور رفت و اجازه خواست تا راهبان و كاهنان مترجم را ببيند. اين كاهنان به طور پراكنده در معابد مختلف مشغول به كار بودند.
از طرفی در منطقه ای در شمال چين جنگل وسيعی قرار داشت كه بر اثر آتش سوزی از بين رفته بود. اما امپراطور دستور داده بود نهالهای زيادی در آن منطقه كاشته شود تا جنگل احيا گردد.
تامو از پادشاه خواست در آن جنگل معبدی بنا شود تا همه كاهنان چينی در آنجا گردهم جمع شوند و به ترجمه كتب بپردازند. پس معبدی ساختند و آن را جنگل جوان (در زبان ماندرين كه زبان رسمی
چينی ها است به آن شائولين می گويند) ناميدند. بدين ترتيب معبد شائولين در سال ۵۰۰ بعد از ميلاد در دروان پادشاهی اكسياون Xiaown در شمال چين بنا گرديد. زمينی بيش از ۶۰۰ هكتار را به
فضای حياط و ساختمان معبد اختصاص دادند. اين معبد به نحوی طرح ريزی و معماری شد كه بيش از۲۰۰۰ نفر را در خود جای می دهد.
وقتی تامو به اين معبد تازه بنا شده پا نهاد، او را نپذيرفتند زيرا معتقد بودند نبايد حضور خارجی ها حرمت اين مكان را از بين ببرد. تامو دلشكسته از رفتاری كه با او شد به غاری پناه برد. اما كاهنان
متوجه شدند سرپناهی كه در آن زندگی می كنند به تقاضا و تلاش تامو بوده لذا او را يافتند و به معبد دعوت كردند و از آن موقع به بعد تصميم گرفتند همه بی پناهان و افراد نيازمند را در اين معبد بپذيرند.
تامو را رئيس معبد نمودند. تامو متوجه شد كه كاهنان از لحاظ جسمی و روحی در موقعيت خوبی نيستند. بسيار افسرده و لاغر و ضعيف بودند. زيرا تنها كارشان اين بود كه از صبح تا شب پشت ميزهای
كوچك خود بنشينند و كتاب ترجمه كنند. لذا تامو تصميم گرفت كاهنان را تمرين دهد. تا بدنشان ورزيده شود و با فكری آرام كار كنند. او ورزشهايی را كه در ميان بوداييان هند مرسوم بود و از حركت ۱۸
حيوان مانند آهو، ببر، مار، اژدها و... نشات می گرفت به كاهنان شائولين آموخت. اين ورزشها آغاز ورزشهای رزمی كونگ فو بود. كم كم كاهنان برای مبارزه با حيوانات وحشی و ياغيان و سارقان از اين
حركات استفاده می كردند و ورزشهای آموخته شده تبديل به دفاع شخصی و هنرهای رزمی شد. نه تنها اين ورزشها حركات فيزيكی بدن را تقويت می كرد بلكه به دليل همراه بودن با مديتيشن،
فكر و روح فرد را نيز مستحكم می نمود. از آن زمان هنرهای رزمی معروف شد و به اين نحو دين بودا رونق گرفت زيرا تنها افرادی می توانستند به اين ورزشها بپردازند كه بودايی بودند.
البته نمی توان گفت كه تامو هنرهای رزمی را به چين آورد. هنرهای رزمی از قبل از ميلاد در چين ريشه داشته اما ورزشی كه تامو ابداع كرده بود، منحصر به فرد و برگرفته از حركات حيوانات بود.
اين ورزش حالت دفاع شخصی داشت. البته قانون مدرسه شائولين بر اين اساس بود كه هر گاه نياز به دفاع باشد فرد بايد از خود دفاع كند، در غير اين صورت خشونت و جنگ و نزاع جايز نيست.
به طور كلی آرامش و صلح پايه و اساس دين بودا است، مگر اين كه يك بودايی مجبور به دفاع و حفظ جان و مال و سرزمينش باشد.
به مرور معبد شائولين شكل گرفت. راهبان بزرگ قوانينی تعيين نمودند كه تا به امروز آن قوانين پا برجاست. البته در همان زمان دين تئويسم با دين بودا تلفيق شد و به معبد شائولين پيوست.
راهبان و كاهنان علاوه بر نوشتن و ترجمه كتب، به ورزش، پياده روی و كار در مزرعه می پرداختند، تا بدنی قوی داشته باشند. شائولين كم كم شعبی در ديگر شهرهای چين داير كرد. ۵ معبد معروفی
كه در راستای شائولين می باشد. در سال ۱۷۰۰ به بعد ساخته شد و از سوی كاهن بزرگ شائولين هدايت و اداره می گرديد. اين معابد به نامهای هنان Henan، فوكين Fokien، كانگتانگ Kwang tang،
واتانگ Watang ، امی شان Omei shan می باشد.
از سال ۱۸۰۰ چين توسط غربيها و دولت ژاپن تحت اشغال در آمد. روسيه، فرانسه، انگليس، هلند و ژاپن كشور چين را زير سلطه خود بردند. اما مردم چين به ويژه كسانی كه هنرهای رزمی آموخته بودند
به دفاع از كشور خود برآمدند تا سرزمينشان را نجات دهند. تاثير غرب بر چين سبب شد كه سلاحهای مدرن به دست مردم بيفتد و هم چنين بوكس يا مشت زنی را بياموزند و در ورزش كونگ فو بگنجانند،
مدرسه شائولين در زمان جنگ جهانی اول نقش به سزايی در آموزش جوانان برای مقابله با دشمن داشت. در دوران جنگ بسياری از معابد قديمی چين به آتش كشيده شد و ويران گشت. معبد شائولين
را نيز آتش زدند و حدود ۴۰ روز جنگل و معبد در آتش می سوخت. در سال ۱۹۴۹ دولت و مردم تصميم به بازسازی معبد و احيای دوباره جنگل گرفتند.
در مدرسه شائولين افراد به دو دسته تقسيم می شوند: استاد و شاگرد. شاگردان مجبور به تهيه غذا، شستن لباس، نظافت معبد، كار در مزرعه و جمع آوری صدقه بودند. شاگردان بايد احترام زيادی به
استاد می گذاشتند. و كارهای شخصی استاد يا كاهن بزرگ را انجام می دادند. شاگردان مجبور به سخت ترين كارهای بدنی بودند البته امروزه نيز همان روش قديمی پا برجاست. با اين تفاوت كه به دليل
پيشرفت جوامع، شاگردان مدرسه شائولين می توانند از كاپيوتر استفاده كنند. در دين بودا چنين عقيده ای حاكم است كه بايد تن را رنجاند تا به تهذيب نفس رسيد. شاگردان در حالی كه لباس های نازك
بر تن دارند و سرهای خود را نتراشيده اند، در واقع به دور از ظواهر و زيبايی ها، در برف و سرمای شديد شمال چين ساعتها شكم گرسنه می دوند، حتی عده ای دوام نمی آورند و از پا در می آيند. هدف
مدرسه شائولين تربيت افراد برای رسيدن به پاكی روح و تهذيب نفس است. رسيدن به پاكی متضمن زجر دادن جسم می باشد. مكانی كه زندگی می كنند سرد و ناراحت كننده است. فرد بايد همه اين
مشكلات را تحمل كند. آنان می توانند مديتيشن كنند و به عالم خلسه فرو روند. حتی بچه های ۱۰ الی ۱۲ ساله در ميان كارآموزان ديده می شود. لباسهايی كه بر تن می كنند به صورت پارچه ای كتانی
است كه تكه ای را بر شانه خود انداخته و شانه ديگر عريان است و بقيه پارچه را دور كمر خود می پيچند. رنگ لباسشان نيز برحسب موقعيت و درجه بندی سابقه فرد تغيير می كند. لباس سفيد مخصوص
شاگردان سال اول، لباس سياه برای شاگردانی كه چند سال در معبد دوره ديده اند، لباس طلايی برای كاهنان و اساتيد تازه كار و لباس قرمز برای كاهن بزرگ است.
شايد تاكنون درباره هنرهای رزمی چينيها و حركتهای ورزشی و رزمی راهبان و كاهنان معبد شائولين مطالبی شنيده باشيد. شايد هم عكسهايی از افرادی كه برروی آتش يا چاقو و نيزه راه می روند
و يا برروی تيغ می ايستند مشاهده كرده باشيد. شايد درباره افرادی كه می توانند در سرمای شديد و برف سنگين ساعتها با لباسی نازك و پای برهنه پياده روی كنند، فيلمهايی ديده باشيد. اكنون
می خواهيم بگوييم همه آنچه را كه ديده و شنيده بوديد حقيقت دارد. در اين مقابله قصد داريم درباره تاريخچه معبد معروف شائولين و زندگی راهبان اين معبد مطالبی برايتان بيان كنيم.
شائولين، مدرسه يا معبد
مدرسه شائولين يك افسانه نيست بلكه مكانی مقدس برای بوداييان می باشد. از اين رو به آن مدرسه می گويند كه محل تحصيل و يادگيری است. در ضمن معبد بوداييان نيز می باشد. در سال ۴۹۵
بعد از ميلاد، يك كاهن بودايی هندی به نام بود هيدهارما Budhidharma (در چين او را تامو لقب داده اند) به چين سفر كرد تا ديدنيهای اين كشور افسانه ای را ببيند. در آن زمان امپراطور به جمع آوری
كتب مذهبی مشغول بود و راهبان بودايی را وادار به ترجمه و نوشتن كتب از زبان سانسكريت به چينی می كرد. او می خواست دين بودا را زنده نگه دارد. هر فردی هم حق نداشت با اين كاهنان ملاقات
كند. لذا تامو مشتاق ديدن آنان بود و نزد امپراطور رفت و اجازه خواست تا راهبان و كاهنان مترجم را ببيند. اين كاهنان به طور پراكنده در معابد مختلف مشغول به كار بودند.
از طرفی در منطقه ای در شمال چين جنگل وسيعی قرار داشت كه بر اثر آتش سوزی از بين رفته بود. اما امپراطور دستور داده بود نهالهای زيادی در آن منطقه كاشته شود تا جنگل احيا گردد.
تامو از پادشاه خواست در آن جنگل معبدی بنا شود تا همه كاهنان چينی در آنجا گردهم جمع شوند و به ترجمه كتب بپردازند. پس معبدی ساختند و آن را جنگل جوان (در زبان ماندرين كه زبان رسمی
چينی ها است به آن شائولين می گويند) ناميدند. بدين ترتيب معبد شائولين در سال ۵۰۰ بعد از ميلاد در دروان پادشاهی اكسياون Xiaown در شمال چين بنا گرديد. زمينی بيش از ۶۰۰ هكتار را به
فضای حياط و ساختمان معبد اختصاص دادند. اين معبد به نحوی طرح ريزی و معماری شد كه بيش از۲۰۰۰ نفر را در خود جای می دهد.
وقتی تامو به اين معبد تازه بنا شده پا نهاد، او را نپذيرفتند زيرا معتقد بودند نبايد حضور خارجی ها حرمت اين مكان را از بين ببرد. تامو دلشكسته از رفتاری كه با او شد به غاری پناه برد. اما كاهنان
متوجه شدند سرپناهی كه در آن زندگی می كنند به تقاضا و تلاش تامو بوده لذا او را يافتند و به معبد دعوت كردند و از آن موقع به بعد تصميم گرفتند همه بی پناهان و افراد نيازمند را در اين معبد بپذيرند.
تامو را رئيس معبد نمودند. تامو متوجه شد كه كاهنان از لحاظ جسمی و روحی در موقعيت خوبی نيستند. بسيار افسرده و لاغر و ضعيف بودند. زيرا تنها كارشان اين بود كه از صبح تا شب پشت ميزهای
كوچك خود بنشينند و كتاب ترجمه كنند. لذا تامو تصميم گرفت كاهنان را تمرين دهد. تا بدنشان ورزيده شود و با فكری آرام كار كنند. او ورزشهايی را كه در ميان بوداييان هند مرسوم بود و از حركت ۱۸
حيوان مانند آهو، ببر، مار، اژدها و... نشات می گرفت به كاهنان شائولين آموخت. اين ورزشها آغاز ورزشهای رزمی كونگ فو بود. كم كم كاهنان برای مبارزه با حيوانات وحشی و ياغيان و سارقان از اين
حركات استفاده می كردند و ورزشهای آموخته شده تبديل به دفاع شخصی و هنرهای رزمی شد. نه تنها اين ورزشها حركات فيزيكی بدن را تقويت می كرد بلكه به دليل همراه بودن با مديتيشن،
فكر و روح فرد را نيز مستحكم می نمود. از آن زمان هنرهای رزمی معروف شد و به اين نحو دين بودا رونق گرفت زيرا تنها افرادی می توانستند به اين ورزشها بپردازند كه بودايی بودند.
البته نمی توان گفت كه تامو هنرهای رزمی را به چين آورد. هنرهای رزمی از قبل از ميلاد در چين ريشه داشته اما ورزشی كه تامو ابداع كرده بود، منحصر به فرد و برگرفته از حركات حيوانات بود.
اين ورزش حالت دفاع شخصی داشت. البته قانون مدرسه شائولين بر اين اساس بود كه هر گاه نياز به دفاع باشد فرد بايد از خود دفاع كند، در غير اين صورت خشونت و جنگ و نزاع جايز نيست.
به طور كلی آرامش و صلح پايه و اساس دين بودا است، مگر اين كه يك بودايی مجبور به دفاع و حفظ جان و مال و سرزمينش باشد.
به مرور معبد شائولين شكل گرفت. راهبان بزرگ قوانينی تعيين نمودند كه تا به امروز آن قوانين پا برجاست. البته در همان زمان دين تئويسم با دين بودا تلفيق شد و به معبد شائولين پيوست.
راهبان و كاهنان علاوه بر نوشتن و ترجمه كتب، به ورزش، پياده روی و كار در مزرعه می پرداختند، تا بدنی قوی داشته باشند. شائولين كم كم شعبی در ديگر شهرهای چين داير كرد. ۵ معبد معروفی
كه در راستای شائولين می باشد. در سال ۱۷۰۰ به بعد ساخته شد و از سوی كاهن بزرگ شائولين هدايت و اداره می گرديد. اين معابد به نامهای هنان Henan، فوكين Fokien، كانگتانگ Kwang tang،
واتانگ Watang ، امی شان Omei shan می باشد.
از سال ۱۸۰۰ چين توسط غربيها و دولت ژاپن تحت اشغال در آمد. روسيه، فرانسه، انگليس، هلند و ژاپن كشور چين را زير سلطه خود بردند. اما مردم چين به ويژه كسانی كه هنرهای رزمی آموخته بودند
به دفاع از كشور خود برآمدند تا سرزمينشان را نجات دهند. تاثير غرب بر چين سبب شد كه سلاحهای مدرن به دست مردم بيفتد و هم چنين بوكس يا مشت زنی را بياموزند و در ورزش كونگ فو بگنجانند،
مدرسه شائولين در زمان جنگ جهانی اول نقش به سزايی در آموزش جوانان برای مقابله با دشمن داشت. در دوران جنگ بسياری از معابد قديمی چين به آتش كشيده شد و ويران گشت. معبد شائولين
را نيز آتش زدند و حدود ۴۰ روز جنگل و معبد در آتش می سوخت. در سال ۱۹۴۹ دولت و مردم تصميم به بازسازی معبد و احيای دوباره جنگل گرفتند.
در مدرسه شائولين افراد به دو دسته تقسيم می شوند: استاد و شاگرد. شاگردان مجبور به تهيه غذا، شستن لباس، نظافت معبد، كار در مزرعه و جمع آوری صدقه بودند. شاگردان بايد احترام زيادی به
استاد می گذاشتند. و كارهای شخصی استاد يا كاهن بزرگ را انجام می دادند. شاگردان مجبور به سخت ترين كارهای بدنی بودند البته امروزه نيز همان روش قديمی پا برجاست. با اين تفاوت كه به دليل
پيشرفت جوامع، شاگردان مدرسه شائولين می توانند از كاپيوتر استفاده كنند. در دين بودا چنين عقيده ای حاكم است كه بايد تن را رنجاند تا به تهذيب نفس رسيد. شاگردان در حالی كه لباس های نازك
بر تن دارند و سرهای خود را نتراشيده اند، در واقع به دور از ظواهر و زيبايی ها، در برف و سرمای شديد شمال چين ساعتها شكم گرسنه می دوند، حتی عده ای دوام نمی آورند و از پا در می آيند. هدف
مدرسه شائولين تربيت افراد برای رسيدن به پاكی روح و تهذيب نفس است. رسيدن به پاكی متضمن زجر دادن جسم می باشد. مكانی كه زندگی می كنند سرد و ناراحت كننده است. فرد بايد همه اين
مشكلات را تحمل كند. آنان می توانند مديتيشن كنند و به عالم خلسه فرو روند. حتی بچه های ۱۰ الی ۱۲ ساله در ميان كارآموزان ديده می شود. لباسهايی كه بر تن می كنند به صورت پارچه ای كتانی
است كه تكه ای را بر شانه خود انداخته و شانه ديگر عريان است و بقيه پارچه را دور كمر خود می پيچند. رنگ لباسشان نيز برحسب موقعيت و درجه بندی سابقه فرد تغيير می كند. لباس سفيد مخصوص
شاگردان سال اول، لباس سياه برای شاگردانی كه چند سال در معبد دوره ديده اند، لباس طلايی برای كاهنان و اساتيد تازه كار و لباس قرمز برای كاهن بزرگ است.
قوانين تدوين شده برای شاگردان
شاگردان حق استفاده از دخانيات و مشروبات الكلی را ندارند. وجود حيوانات دست آموز و اهلی به عنوان سرگرمی ممنوع است. هر گونه روابط جنسی و يا داشتن دوست غير همجنس برای شاگردان
ممنوع می باشد. در گذشته كامپيوتر وجود نداشت اما امروزه در معبد شائولين كامپيوتر در دسترس شاگردان می باشد اما استفاده از سايتهای غير اخلاقی اينترنت ممنوع است. حتی شاگردان حق
ندارند به افراد غير همجنس خود ايميل ارسال كنند.
در مدرسه شائولين ثانيه به ثانيه اوقات شاگردان تنظيم و برنامه ريزی شده است. هر گونه تخطی و سرباززدن از اوامر و دستورات كاهن بزرگ، تنبيه بدنی مانند گرسنگی، كار شاق در گرما و سرما و در
بعضی مواقع شلاق را به دنبال دارد. حداقل مدتی كه فرد می تواند در مدرسه شائولين به تحصيل بپردازد ۲ ماه و حداكثر ۱۰ سال است.
حق التدريس هر ماه ۳۰۰ دلار است. خوابگاه شاگردانی كه ۴ الی ۶ نفر می باشند ماهانه ۱۲۰ دلار است. هزينه خوراك نيز ۱۵۰ دلار در ماه است. البته به ندرت در غذا، گوشت به كار می رود. غذاهای
مدرسه شائولين تركيبی از سبزيجات و حبوبات و به مقدار بسيار كم می باشد. امروزه كاهنان در اين مدرسه علاوه بر زبان چينی به زبان انگليسی نيز صحبت می كنند. در واقع فردی كه زبان چينی
نمی داند بدون مشكل می تواند به تحصيل بپردازد. اگر شاگردی از لحاظ مالی استطاعت پرداخت هزينه تحصيلی و مكان وغذای خود را نداشته باشد، مجبور است برای كاهنان بزرگ و مدرسه كار كند.
برنامه روزانه شاگردان معبد
شاگردان بايد از ساعت ۵/۳۰ صبح از خواب بيدار شوند تا ساعت ۵/۴۵ در حياط حاضر شوند و تا ساعت ۶ صبح در هوای آزاد بدوند در حاليكه ممكن است برف شديدی نيز آمده باشد. آنان مجبورند صبح
گاه با لباس نيم تنه و بادمپايی چوبی سنتی و يا حتی پای برهنه بدوند. ساعت ۶/۱۵ به مدرسه باز می گردند و مشغول تمرين دروس و آداب دينی می شوند. ساعت ۷/۳۰ صبحانه ای مختصر می خورند
و از ساعت ۸/۳۰ تا ۱۱/۳۰ تمرين صبحگاهی دارند. ساعت ۱۲ ظهر نهار می خورند و بعد از نهار تا ساعت ۴/۳۰ بعدازظهر به تمرين حركات ورزشی و فيزيكی شامل دويدن در فواصل طولانی، شنا حتی در
هوای سرد و زمستان، ژيمناستيك، مديتيشن، حركات آكروباتی، تمرين استقامت نيروی بدنی و فكری، تمركز و... می پردازند. معمولا" ۴ الی ۸ سال طول می كشد كه يك شاگرد به يك كاهن با تجربه تبديل شود.
آنان فقط در عرض يك سال به مدت يك ماه مرخصی دارند.
امروزه ورزش رزمی مدرسه شائولين شامل انواع كشتی، مشت زنی، لگدزنی، استفاده از اسلحه های سنتی مانند نيزه، تير و كمان، قلاب سنگ، شمشير، چماق، زنجير و شلاق می باشد. در واقع بكارگيری
۱۸ وسيله جنگی سنتی را ياد می گيرند. البته بكارگيری ورزشهای فوق طبق قوانين خاصی است. برای مثال شاگردان بايد بدون استراحت و اتلاف وقت هر روز به مدت ۵ ساعت تمرينات فوق را انجام دهند.
مشت زنی به منظور اعتماد به نفس شاگرد است. احترام و ادب بايد شرط لازم شاگردان نسبت به اساتيد و كاهنان بزرگ باشد. يك شاگرد بايد صادق، مهربان و با همه هم قطارانش رفتار دوستانه ای داشته
باشد.
در مواقع عادی نبايد در انظار مردم به منظور برای نمايش قدرت نمايی از مشت زنی و لگدزنی و ديگر حركات رزمی استفاده نمايد، مگر اين كه با دشمن روبه رو شود. يك فرد از مدرسه شائولين نبايد با مردم
زير دستش دعوا كند. او نبايد فرد متكبر و گستاخی باشد. اين افراد به نحوی تربيت می شوند كه بسيار مطيع و در عين حال جسور و دلير باشند. به هر صورت زندگی در معبد شائولين سخت و همراه با اعمال
طاقت فرسا است اما در عوض فرد از اعتماد به نفس بالايی برخوردار می شود. در برابر همه مشكلات و ناملايمات مقاوم می گردد. مهم تر اين كه به صفای روح می رسد، همان مسئله ای كه دين بودا خواهان
آن است.
شاگردان حق استفاده از دخانيات و مشروبات الكلی را ندارند. وجود حيوانات دست آموز و اهلی به عنوان سرگرمی ممنوع است. هر گونه روابط جنسی و يا داشتن دوست غير همجنس برای شاگردان
ممنوع می باشد. در گذشته كامپيوتر وجود نداشت اما امروزه در معبد شائولين كامپيوتر در دسترس شاگردان می باشد اما استفاده از سايتهای غير اخلاقی اينترنت ممنوع است. حتی شاگردان حق
ندارند به افراد غير همجنس خود ايميل ارسال كنند.
در مدرسه شائولين ثانيه به ثانيه اوقات شاگردان تنظيم و برنامه ريزی شده است. هر گونه تخطی و سرباززدن از اوامر و دستورات كاهن بزرگ، تنبيه بدنی مانند گرسنگی، كار شاق در گرما و سرما و در
بعضی مواقع شلاق را به دنبال دارد. حداقل مدتی كه فرد می تواند در مدرسه شائولين به تحصيل بپردازد ۲ ماه و حداكثر ۱۰ سال است.
حق التدريس هر ماه ۳۰۰ دلار است. خوابگاه شاگردانی كه ۴ الی ۶ نفر می باشند ماهانه ۱۲۰ دلار است. هزينه خوراك نيز ۱۵۰ دلار در ماه است. البته به ندرت در غذا، گوشت به كار می رود. غذاهای
مدرسه شائولين تركيبی از سبزيجات و حبوبات و به مقدار بسيار كم می باشد. امروزه كاهنان در اين مدرسه علاوه بر زبان چينی به زبان انگليسی نيز صحبت می كنند. در واقع فردی كه زبان چينی
نمی داند بدون مشكل می تواند به تحصيل بپردازد. اگر شاگردی از لحاظ مالی استطاعت پرداخت هزينه تحصيلی و مكان وغذای خود را نداشته باشد، مجبور است برای كاهنان بزرگ و مدرسه كار كند.
برنامه روزانه شاگردان معبد
شاگردان بايد از ساعت ۵/۳۰ صبح از خواب بيدار شوند تا ساعت ۵/۴۵ در حياط حاضر شوند و تا ساعت ۶ صبح در هوای آزاد بدوند در حاليكه ممكن است برف شديدی نيز آمده باشد. آنان مجبورند صبح
گاه با لباس نيم تنه و بادمپايی چوبی سنتی و يا حتی پای برهنه بدوند. ساعت ۶/۱۵ به مدرسه باز می گردند و مشغول تمرين دروس و آداب دينی می شوند. ساعت ۷/۳۰ صبحانه ای مختصر می خورند
و از ساعت ۸/۳۰ تا ۱۱/۳۰ تمرين صبحگاهی دارند. ساعت ۱۲ ظهر نهار می خورند و بعد از نهار تا ساعت ۴/۳۰ بعدازظهر به تمرين حركات ورزشی و فيزيكی شامل دويدن در فواصل طولانی، شنا حتی در
هوای سرد و زمستان، ژيمناستيك، مديتيشن، حركات آكروباتی، تمرين استقامت نيروی بدنی و فكری، تمركز و... می پردازند. معمولا" ۴ الی ۸ سال طول می كشد كه يك شاگرد به يك كاهن با تجربه تبديل شود.
آنان فقط در عرض يك سال به مدت يك ماه مرخصی دارند.
امروزه ورزش رزمی مدرسه شائولين شامل انواع كشتی، مشت زنی، لگدزنی، استفاده از اسلحه های سنتی مانند نيزه، تير و كمان، قلاب سنگ، شمشير، چماق، زنجير و شلاق می باشد. در واقع بكارگيری
۱۸ وسيله جنگی سنتی را ياد می گيرند. البته بكارگيری ورزشهای فوق طبق قوانين خاصی است. برای مثال شاگردان بايد بدون استراحت و اتلاف وقت هر روز به مدت ۵ ساعت تمرينات فوق را انجام دهند.
مشت زنی به منظور اعتماد به نفس شاگرد است. احترام و ادب بايد شرط لازم شاگردان نسبت به اساتيد و كاهنان بزرگ باشد. يك شاگرد بايد صادق، مهربان و با همه هم قطارانش رفتار دوستانه ای داشته
باشد.
در مواقع عادی نبايد در انظار مردم به منظور برای نمايش قدرت نمايی از مشت زنی و لگدزنی و ديگر حركات رزمی استفاده نمايد، مگر اين كه با دشمن روبه رو شود. يك فرد از مدرسه شائولين نبايد با مردم
زير دستش دعوا كند. او نبايد فرد متكبر و گستاخی باشد. اين افراد به نحوی تربيت می شوند كه بسيار مطيع و در عين حال جسور و دلير باشند. به هر صورت زندگی در معبد شائولين سخت و همراه با اعمال
طاقت فرسا است اما در عوض فرد از اعتماد به نفس بالايی برخوردار می شود. در برابر همه مشكلات و ناملايمات مقاوم می گردد. مهم تر اين كه به صفای روح می رسد، همان مسئله ای كه دين بودا خواهان
آن است.
مطالب بالا از انبوه جزوه ها و اطلاعات عمومی و همانطور تجربیات شخصی این حقیر بوده که برای شما عزیزان عنوان نمودم اما در مورد بعضی از مطالب ذکر شده واجب است یک سری توضیحات بصورت تک تک داده شود تا بعضی از اهداف انجام این رسومات روشن و شفاف شود که در پست های بعدی به آن می پردازیم.
با تشکر شائولین.
با تشکر شائولین.
بسیار ممنون ،
اینجا هست که فرق کنگ فو رزمی و کنگ فو نمایشی معلوم میشه
متاسفانه بیشتر افراد با کنگ فو نمایشی و به اصطلاح راهب هایی اشنا هستند که دور دنیا تور مسافرتی انجام میدن
یک نکته هم به نظرم جالب اومد و اینکه بین بودیسم چینی و شوگندو ، که یکی از شاخه های بودیسم ژاپنی است و بعضی ریو های رزمی ژاپن نیز از اون پیروی میکردن ، شباهت زیادی هست و هر دو بر هنرهای رزمی منطقه خود تاثیر زیادی گذاشته اند
اینجا هست که فرق کنگ فو رزمی و کنگ فو نمایشی معلوم میشه
متاسفانه بیشتر افراد با کنگ فو نمایشی و به اصطلاح راهب هایی اشنا هستند که دور دنیا تور مسافرتی انجام میدن
یک نکته هم به نظرم جالب اومد و اینکه بین بودیسم چینی و شوگندو ، که یکی از شاخه های بودیسم ژاپنی است و بعضی ریو های رزمی ژاپن نیز از اون پیروی میکردن ، شباهت زیادی هست و هر دو بر هنرهای رزمی منطقه خود تاثیر زیادی گذاشته اند
kagero
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 20 آگوست 2007
- نوشته‌ها
- 98
- لایک‌ها
- 3
استاد شائولين توضيحاتتون خيلي زيبا بود فقط كم بود.من يك سوالي داشتم و ان اينكه راست هست كه مبدا هنرهاي رزمي جهان ايران بوده و راهب تامو ايراني بوده است؟ديگر اينكه همه نوع هنر رزمي را در معبد اموزش ميدهند؟و براي دادن اين اموزش ها محدوديتي قائل نميشوند؟
hamedsullivan
مدیر بازنشسته
سلام خدمت دوستان و اساتید عزیز
لطفا در پست زدن دقت کنید و از وجود اساتید استفاده کنید .
ممنون از توجه شما .
لطفا در پست زدن دقت کنید و از وجود اساتید استفاده کنید .
ممنون از توجه شما .
سلام خدمت جناب shaolin
مطالب جالبی بود
من رو بجا میارید shaolin ? ما قدیم مدیما هممون تو pt بودیم یادته ؟
shaolin یک سوال داشتم در باره shaolin حتمان با email با من تماس بگیر که باهات هماهنگی کنم و سوالاتم رو بگم
email: [email protected]
از حسن توجه شما ممنون.
مطالب جالبی بود
من رو بجا میارید shaolin ? ما قدیم مدیما هممون تو pt بودیم یادته ؟
shaolin یک سوال داشتم در باره shaolin حتمان با email با من تماس بگیر که باهات هماهنگی کنم و سوالاتم رو بگم
email: [email protected]
از حسن توجه شما ممنون.
yue bochon
Registered User
سلام
من تازه به این بخش اومدم دوستان
راستی این سبک مبارزه ی کتاب کویخو آبادین چه نوع سبکیه ؟
میخوام برم کلاسش تا یه پا دونفانو یوئه برای خودم بشم :blush:
من تازه به این بخش اومدم دوستان
راستی این سبک مبارزه ی کتاب کویخو آبادین چه نوع سبکیه ؟
میخوام برم کلاسش تا یه پا دونفانو یوئه برای خودم بشم :blush:
پس چرا کمیته دفاع شخصی استان ها که ایجاد شده زیر نظر فدراسیون جودو هست؟
چرا ورزش رسمی نیروهای مسلح و تکاورها جودو هست
آرم جودو رو لباس آنها هست
وجود کمیته دفاع شخصی در استان ها زیر نظر فدراسیون جودو
kagero
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 20 آگوست 2007
- نوشته‌ها
- 98
- لایک‌ها
- 3
نيروهاي مسلح ورزشهاي متفاوتي كار ميكنند و همين يكي نيست انهايي كه شما ديدي لابد جودو كار بودن البته گفتم كه جودو ورزش خوبيه اما دليل توجهي كه بهش ميشه بخاطر المپيكي بودنش هست.از قديم هم در نيروي انتظامي هم ارتش كاراته ورزش اصلي بوده شما نگاه كن جوانان ما در مسابقات كاراته چه دراسيا چه در دنيا مقامهاي زيادي اورده اند ولي جودو چي؟علي رغم تمام هزينه اي كه ميشه _اونم به خاطر المپيكي بودن اين رشته است_ ايرانيها در ان به هيچ جا نرسيده اند و مدام از مسابقات حذف ميشوند چون نه مربي حسابي داريم نه به ان وارديم در سطح تيم ملي كه اون باشه واي به باشگاهي كه شما بخواي بري اسم بنويسي.