Pulp fiction هم مثل همه کارای ترنتینو منحصر بفرد هست ، کلا این کارگردان فیلماش یه استایل خاصی داره ، مثلا دیالوگ های طولانی و گاهی بی ربط و درست لحظه ای که دیگه داره کلافه میشی ! با یه شلیکی ، انفجاری و یا کشته شدن ده بیست نفر شوکه میشی و یا مثلا خشونت بسیار زیاد که به طرز عجیبی بیننده رو در بعضی مواقع حتی می خندونه !! مثلا همون صحنه ای که وینسنت توی ماشین دستش رفت روی ماشه و مخ پسره رو ترکوند ! یا مثلا مرگ وینسنت که به طرز بسیار جالبی احمقانه بود ، ترنتینو توی این فیلم بر خلاف اکثر فیلما که همیشه شخصیت منفی فیلم باید یه مرگ پر سر و صدا و دراماتیک داشته باشه ، یه مرگ خیلی احمقانه و خنده دار رو برای وینست خلق می کنه!
پالپ فیکش داستانش غیر خطی هست ، مثلا اون صحنه آخر از نظر زمانی با صحنه اول فیلم که داخل رستوران هست موازیه ، اگه 1بار دیگه فیلمو ببینید کاملا متوجه میشید
اگه دو سه تا فیلم ازین کارگردان ببینید سبک منحصر بفرد فیلماش دستتون میاد ( که البته یا عاشقش میشید و یا اینکه ازش متنفر میشید ، حالت سومی نداره)
تایید میشه
ضمن اینکه ترنتینو فیلمهاش پست مدرن هست (البته من از هنر پست مدرن خوشم نمیاد)؛ به خاطر همین چارچوب های رایج فیلمسازی و درام رو رعایت نمیکنه
خودش هم آدم عجیبیه و بشدت ذهن پیچیده ای داره؛ اینو میشه تو تک تک سکانساش دید
یکی از دلایلی هم که باعث شده تو این سبک فیلم بسازه اینه که تحصیلات هنری نداره و صرفا از روی علاقه و تماشای فیلمها سمت کارگردانی رفته
همین تا حدی باعث میشه کمتر به قالب های سنتی سینما پایبند باشه
منم پیشنهاد میکنم از این جور فیلمها بیشتر ببینید تا براتون عادی بشه
از همین کارگردان
Inglorious Bastards
Reservoir Dogs
Kill Bill (با اینکه از فیلم بدم میاد اما بخوبی سینمای ترنتینو رو نشون میده)
همچنین وسترن های Sergio Leone
کمدی های Terry Jones
تمام قسمت های کارتون South Park
فیلم Stranger than Fiction
فیلم Amelie
فیلم از نفس افتاده Breathless از جان گدار
