عکس آنالوگ سیاه سفید
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
تجربه عملی عکاسی آنالوگ من.
- شروع کننده موضوع Dan Bahrami
- تاریخ شروع
یه عکس دیجیتال قدیمی با نیکون دی ۷۰. این دوربین رو هنوز دارمش دلم نمیاد بفروشمش. عکس روی سه پایه گرفته شده. این دوربین دیگه اونطور که باید کار نمیکنه و گاه گاهی هنگام عکس انداختن گیر میکنه. تو این چند سال اخیر که دیگه اصلا کار نمیکنه. دیگه کهنه شده موقع بازنشستگی شه. این عکس رو با لنز سیگما ۸-۱۶ میلیمتر گرفتم. پرنده ها رو هم برکت گرفتم. یعنی داشتم عکس منظره مینداختم که دیدم این پرنده ها اومدن. سعی کردم پرنده ها رو سوا بگیرم و منظره رو سوا و تو فتوشاپ رو هم بچسبونم. خود منظره رو هم برکت گرفتم بخاطر آسمون. دوستان این تکنیک برکت رو خیلی ها خوششون نمیاد, احتمالا بخاطر اینکه فکر میکنند که دارن کلک میزنند. در حالی که این فکر اشتباهه. در هنر عکاسی ما نزدیک ۱۵ نوع مختلف برکت داریم که هر کدومشون جای خاص خودشونو دارند. بیخود نیست که خیلی از شرکت های دوربین سعی این آپشن رو در روی دوربین هاشون تعبیه کردن. در در اصل این تکنیک در زمان عکاسی آنالوگ کشف شد و متعلق به اون زمانه. در اینجا یه نکته بگم. خیلی از تکنیک های عکاسی در زمان عکاسی آنالوگ کشف شده اند. خیلی. مثل برکت. مولتی اکسپوژر, وایت بالانس, نورسنجی ماتریکس و مرکزی و اسپات. حتی لرزش گیر دوربین های دیجیتال امروزی مطلق به زمان عکاسی آنالوگه. اولین بار در زمان عکاسی آنالوگ لرزش گیر کشف شد که با ایزو کار میکرد. اگه تو بازار خوب بگردین هنوز این دوربین های آنالوگ کوجیک موجود هستند که لرزش گیر دارند. در حالی که هیچ موتور لرزشگیری دره بدنه یا لنز شون وجود نداره. این سیستم لرزشگیر کم کم در دوربین های نسل بعدی دیجیتال تبدیل شود به موتور الکتریکی در لنز که امروزه سونی این رو هم برداشته و در خود بدنه این موتور رو گذاشته. میشه گفت ۹۹% کار هایی رو که ما امروز در عکاسی دیجیتال انجام میدیم یا دوربین واسه مون انجام میده در زمان آنالوگ کشف شده اند.
البته خودم از عکس هایی که بصورت "اچ دی آر" انداخته میشن خوشم نمیاد, بخاطر اینکه خیلی اغراق میشه و جلوه مصنوعی به عکس داده میشه. ولی برکت معمولی عالیه و حدودا در همه جای عکس نور کافی ایجاد میکنه, و حسن این تکنیک (در مقایسه با فتوشاپ کردن) اینه که شما نور و هر چیزی که تو عکستون دارید مستقیما از دوربین میاد و کیفیت این فرق میکنه با اون (مثلا) اون نوری که سعی کنید در فتوشاپ بصورت مصنوعی ایجاد کنید. و در بیشتر دوربین های دیجیتال امروزی شما برای برکت گرفتن احتیاجی به سه پایه ندارید. بخاطر اینکه دوربین خودش در مدت زمان کمتر از یک ثانیه ۳ تا عکس مختلف به تنظیمات مختلف میگیره.
البته خودم از عکس هایی که بصورت "اچ دی آر" انداخته میشن خوشم نمیاد, بخاطر اینکه خیلی اغراق میشه و جلوه مصنوعی به عکس داده میشه. ولی برکت معمولی عالیه و حدودا در همه جای عکس نور کافی ایجاد میکنه, و حسن این تکنیک (در مقایسه با فتوشاپ کردن) اینه که شما نور و هر چیزی که تو عکستون دارید مستقیما از دوربین میاد و کیفیت این فرق میکنه با اون (مثلا) اون نوری که سعی کنید در فتوشاپ بصورت مصنوعی ایجاد کنید. و در بیشتر دوربین های دیجیتال امروزی شما برای برکت گرفتن احتیاجی به سه پایه ندارید. بخاطر اینکه دوربین خودش در مدت زمان کمتر از یک ثانیه ۳ تا عکس مختلف به تنظیمات مختلف میگیره.
Last edited:
یه عکس دیجیتال شات دستیه. عکس دم غروب گرفته شده واسه همون همه جای عکس فضای آبی رنگی حاکمه. لنز همون لنز قبلی سیگما ۸-۱۶ است. از این محل قبلا هم عکس آنالوگ پست گذاشته بودم.
البته میدونم که شرکت سیگما اسمش بد رفته بخاطر گذشته اش. ولی شخصا دو تا لنز از این شرکت خریدم یکی ۸-۱۶ میلیمتر و یکی سیگما ۱۲-۲۴ میلیمتر که هر دوشون عالی هستند. البته که به پای لنز های مشابه نیکون یا کنن نمیرسن, ولی برای امثال ما که عکاسی یه نوع تفریح محسوب میشه واسه مون کیفت این لنز ها عالی هستند. مخصوصا لنز های جدید سیگما سری "ارت" بی نظیر هستند. من خودم مدتی سیگما ۲۰ میلیمتر اف ۱.۴ داشتم. این لنز سری "ارت" بود. لطفا این حرف من باور کنید که میتونستم باهاش به راحتی بدون سه پایه از ستارگان عکس بگیرم. جدی میگم. کافی بود فاکوس رو میزاشتم رو بینهایت و دوربین رو میزاشتم روی یه تیکه سنگی آجری خودش از ستارگان عکس میگرفت. البته اشتباه کردم فروختمش. که صد البته بعد ها پشیمون شدم. ولی در کل اگه عکاسی دیجیتال میکنید لنز های سری ارت سیگما عالی هستند برای عکاسی.
این ۸-۱۶ میلیمتر که بالا گفتم برای کروپ سنسوره, و ۱۲-۲۴ میلیمتر برای فول فریمه. هر دوشون عالی هستند.
البته میدونم که شرکت سیگما اسمش بد رفته بخاطر گذشته اش. ولی شخصا دو تا لنز از این شرکت خریدم یکی ۸-۱۶ میلیمتر و یکی سیگما ۱۲-۲۴ میلیمتر که هر دوشون عالی هستند. البته که به پای لنز های مشابه نیکون یا کنن نمیرسن, ولی برای امثال ما که عکاسی یه نوع تفریح محسوب میشه واسه مون کیفت این لنز ها عالی هستند. مخصوصا لنز های جدید سیگما سری "ارت" بی نظیر هستند. من خودم مدتی سیگما ۲۰ میلیمتر اف ۱.۴ داشتم. این لنز سری "ارت" بود. لطفا این حرف من باور کنید که میتونستم باهاش به راحتی بدون سه پایه از ستارگان عکس بگیرم. جدی میگم. کافی بود فاکوس رو میزاشتم رو بینهایت و دوربین رو میزاشتم روی یه تیکه سنگی آجری خودش از ستارگان عکس میگرفت. البته اشتباه کردم فروختمش. که صد البته بعد ها پشیمون شدم. ولی در کل اگه عکاسی دیجیتال میکنید لنز های سری ارت سیگما عالی هستند برای عکاسی.
این ۸-۱۶ میلیمتر که بالا گفتم برای کروپ سنسوره, و ۱۲-۲۴ میلیمتر برای فول فریمه. هر دوشون عالی هستند.
Last edited:
این دو تا دوربین نیکورمت از سری "اف تی ان" رو ۴ روز پیش از اینترنت خریدم امروز دستم رسید. حدودا ۵۰ سال قدمت دارن ولی لامصب مثل ساعت کار میکنند. واسه هر دوربین قیمت ۲ بسته سیگار رو دارم. قیمت ۴ بسته سیگار واسه دو تاش. اینها از خانواده نیکورمت هستند. یکیشون اف تی ۲ است و یکی شون اف تی ۳.
Nikon Nikkormat FT2
Nikon Nikkormat FT3
این خانواه نیکورمت اف تی ان تا سری "اف تی ۲" دهانه اش فقط لنز های "" بهش میخوره. از "اف تی ۳" دهانه شون هم "نون آ ی" بهش میخوره هم "آ ی", خوشبختانه من هر دو سری لنز های رو دارم. این دوربین های سری "نیکون اف" انقلابی بود در تاریخ عکاسی که باعث شد حتی فقرا هم بتونن با دوربین ها و لنز های تخصصی تجربه عکاسی حرفه ای رو بکنند. و این سری نیکورمت میشه گفت فرزند این نیکون اف است. این سری نیکورمت برای مردم کوچه بازار ساخته شده که زیاد پول نداشتن ولی میخواستن بتونن لنز عوض بکنند و تجربه انواع مختلف عکاسی از جمله خیابانی, ورزشی و منظره و بقیه رو هم داشته باشن بدون اینکه مجبور بشن پول زیادی صرف کنند.خود نیکون اف گرون بود, ولی
دوربین آنالوگ نیکون نیکورمت اف تی ان ارزون بودن. همشون ارزون بودند. نیکورمت ای ال "Nikkormat EL" هم جز همین خانواده هست. نسبت این نیکورمت اف تی ان با نیکورمت ای ال مثل نسبت دو تا ماشین "پیکان" و "هیلمن" میمونه. نمیدونم کی یادشه زمان شاه ماشین های هیلمن تو تهران؟
البته اینکه این سری ارزون بودن چیزی از ارزش شون کم نمیکنه. یعنی با همین ها میتونستید عکس هایی بندازید که که هیچ چیزی از عکس های دوربین های گرونقیمت کمتر نداشت. یه نمونه اش رو خودم گرفتم اینجا میزارم برای نمونه که با دوربین "نیکورمت ای ال" گرفتم
.
یه نکته دیگه راجع به این دوربین های سری نیکورمت. دوستان این دوربین ها در مقایسه به دوربین های امروزی بزرگ هستند و سنگین و به نظر میرسه که با این دوربین ها نمیشه عکس شارپ انداخت. ولی تجربه شخصی خودم اگه بدونید دارید چیکار میکنید باور کنید با این دوربین ها میشه عکس هایی انداخت که از نظر کیفیت با عکس های دوربین گرونتر زمان خودش برابری بکنه. این دوربین ها یه قفل آینه دارند که در اصل برای عکاسی ستارگان و عکاسی روی سه پایه است. ولی اگه بتونید اون قفل آینه رو درزمان عکس انداختن بالا بزنید لرزش (حرکت آینه) این دوربین ها یا یک پنجم کاهش پیدا میکنه. منظورم در زمان عکاسی بدون سه پایه است. من با این دوربین ها این کلک رو میزنم و با این دوربین ها عکس هایی انداختم که هیچ کس باورش نمیشه. عکس های خود من تو پست هام که با دوربین نیکورمت اف تی ان انداختم شاهد این حرفم هستند. تنها چیزی که من از این سری نیکورمت بدم میاد اینه که نمیشه "مثل بعضی دوربین های انالوگ" شیشه فاکوس اش شونو عوض کرد. یکی از دلایل ارزون بودن شون هم همین باید باشه. چون تو نیکون اف میتونید حدودا ۱۶ شیشه فاکوس مختلف انتخاب کرده و روی دوربین تون بندازید.
حالا هوا خوب بشه برم این دو دوربین رو با یه حلقه فیلم امتحان بکنم.
اینم عکسی که گفتم با همین سری "نیکورمت ای ال" انداختم. من به هر کی که از دوربین های آنالوگ سر در میاره میگم که: با این دوربین انداختم باورش نمیشه. این عکس رو به یه حلقه فیلم که تو بازار جز ارزونترین ها بود گرفتم. لنز هم دهانه "نون آ ای" بود که ۵۰ سال قدمت داره.
Nikon Nikkormat FT2
Nikon Nikkormat FT3
این خانواه نیکورمت اف تی ان تا سری "اف تی ۲" دهانه اش فقط لنز های "" بهش میخوره. از "اف تی ۳" دهانه شون هم "نون آ ی" بهش میخوره هم "آ ی", خوشبختانه من هر دو سری لنز های رو دارم. این دوربین های سری "نیکون اف" انقلابی بود در تاریخ عکاسی که باعث شد حتی فقرا هم بتونن با دوربین ها و لنز های تخصصی تجربه عکاسی حرفه ای رو بکنند. و این سری نیکورمت میشه گفت فرزند این نیکون اف است. این سری نیکورمت برای مردم کوچه بازار ساخته شده که زیاد پول نداشتن ولی میخواستن بتونن لنز عوض بکنند و تجربه انواع مختلف عکاسی از جمله خیابانی, ورزشی و منظره و بقیه رو هم داشته باشن بدون اینکه مجبور بشن پول زیادی صرف کنند.خود نیکون اف گرون بود, ولی
دوربین آنالوگ نیکون نیکورمت اف تی ان ارزون بودن. همشون ارزون بودند. نیکورمت ای ال "Nikkormat EL" هم جز همین خانواده هست. نسبت این نیکورمت اف تی ان با نیکورمت ای ال مثل نسبت دو تا ماشین "پیکان" و "هیلمن" میمونه. نمیدونم کی یادشه زمان شاه ماشین های هیلمن تو تهران؟
البته اینکه این سری ارزون بودن چیزی از ارزش شون کم نمیکنه. یعنی با همین ها میتونستید عکس هایی بندازید که که هیچ چیزی از عکس های دوربین های گرونقیمت کمتر نداشت. یه نمونه اش رو خودم گرفتم اینجا میزارم برای نمونه که با دوربین "نیکورمت ای ال" گرفتم
.
یه نکته دیگه راجع به این دوربین های سری نیکورمت. دوستان این دوربین ها در مقایسه به دوربین های امروزی بزرگ هستند و سنگین و به نظر میرسه که با این دوربین ها نمیشه عکس شارپ انداخت. ولی تجربه شخصی خودم اگه بدونید دارید چیکار میکنید باور کنید با این دوربین ها میشه عکس هایی انداخت که از نظر کیفیت با عکس های دوربین گرونتر زمان خودش برابری بکنه. این دوربین ها یه قفل آینه دارند که در اصل برای عکاسی ستارگان و عکاسی روی سه پایه است. ولی اگه بتونید اون قفل آینه رو درزمان عکس انداختن بالا بزنید لرزش (حرکت آینه) این دوربین ها یا یک پنجم کاهش پیدا میکنه. منظورم در زمان عکاسی بدون سه پایه است. من با این دوربین ها این کلک رو میزنم و با این دوربین ها عکس هایی انداختم که هیچ کس باورش نمیشه. عکس های خود من تو پست هام که با دوربین نیکورمت اف تی ان انداختم شاهد این حرفم هستند. تنها چیزی که من از این سری نیکورمت بدم میاد اینه که نمیشه "مثل بعضی دوربین های انالوگ" شیشه فاکوس اش شونو عوض کرد. یکی از دلایل ارزون بودن شون هم همین باید باشه. چون تو نیکون اف میتونید حدودا ۱۶ شیشه فاکوس مختلف انتخاب کرده و روی دوربین تون بندازید.
حالا هوا خوب بشه برم این دو دوربین رو با یه حلقه فیلم امتحان بکنم.
اینم عکسی که گفتم با همین سری "نیکورمت ای ال" انداختم. من به هر کی که از دوربین های آنالوگ سر در میاره میگم که: با این دوربین انداختم باورش نمیشه. این عکس رو به یه حلقه فیلم که تو بازار جز ارزونترین ها بود گرفتم. لنز هم دهانه "نون آ ای" بود که ۵۰ سال قدمت داره.
Last edited:
یه عکس آنالوگ رنگی. این عکس رو با دوربین نیکون "اف ۷۵" گرفتم. این دوربین عشقه منه. فلش زدم رو سوژه. عکس از دوربین میاد. هر چی تو عکس میبینید محصول دست دوربین و لنزه. عکس رو تو آشپزخونه گرفتم تعطیلات آخر هفته بود کاری نداشتم دوربین رو برداشتم رو تو آشپزخونه دنبال سوژه میگشتم. شات دسته بدون سه پایه
عکس آنالوگ از همون سری قبلی
یه عکس خیابونی از یه جشن خیابونی روتردام سال ها پیش. این عکس رو زمان ناشیگری هام انداختم. زمانی بود که تازه آنالوگ رو شروع کرده بودم. همچنین کمی مست بودم روراست. اون قسمت سفید قسمت چپ پایین که روی رقصندگان افتاده دستمال کاغذی بود روی میز. عکس با دوربین آنالوگ نیکون اف ای""گرفته شده. حلقه فیلم یادم نمونده فکر کنم فیلم سیاه سفید ۴۰۰ بود. عکس رو هم تمیز نکردم وقتش نیست. اثرات دارو رو میشه رو عکس دید. عذر خواهی از این جهت. من بیرون که میرم برای عکاسی باید مواظب باشم مشروب نخورم. ولی گاهی از دستم در میره. مثل این عکس که با یکی بودم که دهن منو سرویس کرده بود. هی سفارش میداد واسه هر دومون و میگفت: تنهایی حال نمیده.
یه عکس آنالوگ شنبه بازار روتردام. جواهرات بدل فروشی خیابونی. از این گوشواره و گردنبند پلاستیکی و چوبی و اینها میفروشند. اینجا هلندی ها تقریبا همشون از این ها میخرند. طلای اصل تقریبا کسی نمیخره. البته اینجا ما ایرانیا و عرب ها کمی قاطی داریم از این کار ها میخریم. یارو نون نداره بخوره میره قرض میکنه طلا میخره که به فلانی و بهمانی پز بده. البته بیشتر فقط نسل های اول و گاها دوم این کار رو میکنند. از نسل سوم دیگه میشن هلندی.
اینجا بیشتر هلندی ها با پول طلا میرن عشق و حال میکنند خوش میگزرونند. البته یه سری از هلندی ها طلا میخرن به قصد اینکه پول نقدشون رو بمدت بسیار طولانی اینطوری نگه دارن که از ارزش نیوفته. مثل واسه بچه ها و نوه شون. چون اگه بانک بزارن دولت میره سراغ شون واسه همین میخوان دولت نفهمه این کار رو میکنند. ولی برای پز دادن و قر و فر اومدن اینجا کسی طلا نمیخره. تازه بیشتر هلندی ها با افتخار میگن, این بلوز رو دست دوم فروشی خریدم ببین چقدر قشنگه. فرهنگ بازیافت و دوباره استفاده کردن از وسایل اینجا عالیه. حتی همسایه ها رسمه وسایل اضافی خونه و احتمالا خودشون و بچه شونو که میخوان بندازن بیرون تو این مجتمج های آپارتمانی از همسایه ها میپرسن که آیا کسی نمیخواد این وسایل رو برداره. واسه اینکه حیفه بره تو این ماشین هایی که این وسائل رو خورد خورد میکنند واسه بازیافت کردن.
رو عکس نوشته: یه جفت گوشواره بدل ۷ ارو. دو جفت ۱۰ اورو.
اینجا بیشتر هلندی ها با پول طلا میرن عشق و حال میکنند خوش میگزرونند. البته یه سری از هلندی ها طلا میخرن به قصد اینکه پول نقدشون رو بمدت بسیار طولانی اینطوری نگه دارن که از ارزش نیوفته. مثل واسه بچه ها و نوه شون. چون اگه بانک بزارن دولت میره سراغ شون واسه همین میخوان دولت نفهمه این کار رو میکنند. ولی برای پز دادن و قر و فر اومدن اینجا کسی طلا نمیخره. تازه بیشتر هلندی ها با افتخار میگن, این بلوز رو دست دوم فروشی خریدم ببین چقدر قشنگه. فرهنگ بازیافت و دوباره استفاده کردن از وسایل اینجا عالیه. حتی همسایه ها رسمه وسایل اضافی خونه و احتمالا خودشون و بچه شونو که میخوان بندازن بیرون تو این مجتمج های آپارتمانی از همسایه ها میپرسن که آیا کسی نمیخواد این وسایل رو برداره. واسه اینکه حیفه بره تو این ماشین هایی که این وسائل رو خورد خورد میکنند واسه بازیافت کردن.
رو عکس نوشته: یه جفت گوشواره بدل ۷ ارو. دو جفت ۱۰ اورو.
این عکس رو خیلی وقت پیش انداختم,
این دوربین فلزی نقره ای رنگ با لنز تله همون "نیکورمت ای ال"
Nikon Nikkormat EL
است که تو یکی از پست های قبلی یه عکس گذاشتم که با این دوربین گرفته شده. لنز روی دوربین ۸۰-۲۰۰ میلیمتره.
اون دوربین کشویی قهوه ای رنگ "بالاش نقره ای جلوش قهوه ای" هم دوربین آنالوگه مال حدود ۷۰ سال پیشه. اسمش است "فویکتلاندر پرکو ۱". اسم کامل لاتین اش اینه:
Voigtländer Perkeo I 6x6 75mm f4.5
با این دوربین شما بایستی بتونید نور و فاصله رو حدسی محاسبه بکنید, سپس فاصله سوژه تا دوربین رو در روی رینگ مخصوص این کار روی لنز تنظیم کنید. همچنین بر اساس محاسبه نور تون اندازه دیاف و شاتر رو تنظیم کنید. این دوربین هیچی نداره. عکس شو گذاشتم تو همین پست میتونید دقیقا ببینید چی داره. تنها چیزی که داره ۵ تا اندازه دیافه و ۴ تا سرعت شاتره. همین. دیگه هیچی نداره. در این دوربین شاتر در روی لنزه. اینها جز اولین نسل های دوربین های آنالوگ بودند که همه چی در روی لنز بود. با این دوربین حتی چشمی هم به لنز ربطی نداره, یعنی شما از طریق لنز به صحنه نگاه نمیکنید و چشمی از لنز جداست. چیزی که تو چشمی میبینید در لنز احتمال داره چیز دیگه ای باشه. با تجربه یاد میگیرید که خارج از لنز کادر خودتونو تنظیم کنید. برای فاکوس گرفتن با این دوربین فاصله رو با چشم حدودی تخمین میزنید و در روی رینگ فاصله سنج (روی لنز) تنظیم میکنید. مثلا روی این رینگ فاصله رو روی ۵ متر میزارید, به این ترتیب حدودا از ۳/۵ تا ۸ متر هر چیزی باشه تو میدان فاکوس میوفته. بقیه اش خارج از میدان فاکوس. در این دوربین عکاس ایزو رو با دست انجام میده که پروسه پیچیده ایه که اینجا دیگه واردش نمیشم که طولانی میشه. در این پروسه عکاس با تنظیم نور ایزو عکس رو بالا و پایین میبره. یادتونه یه بار تو یکی از پست هام گفتم: هر چیزی که امروزه در عکاسی دیجیتال داریم از عکاسی آنالوگ اومده. ایزو هم یکی از این موارده. در عکاسی آنالوگ ایزو توسط عکاس بصورت کاملا دستی انجام میشده. ایزو یکی از کشفیات عکاسی آنالوگه و در عکاسی آنالوگ ایزو پایه و اساس محسوب میشه. یعنی اگه یه عکاسی آنالوگ رو بصورت یه دایره بزرگ تصور کنیم ایزو نقطه مرکز این دایره است و در این دایره همه چی حول ماهواره اون نقطه مرکزی (ایزو) میچرخه. یعنی تو عکاسی آنالوگ عکاس بایستی بتونه مقوله ایزو رو بفهمه تا بتونه یه عکاس قابل بشه. البته تو عکاسی دیجیتال همه این مقوله ها بصورت برنامه های کامپیوتری نوشته و در حافظه دوربین جا داده میشن که عکاسی دیگه لازم نیست وقتشو بزاره روی این موضوعات.
این دوربین دقیقا فقط حداقل ها رو میده به عکاس. و یه چیز دیگه. ادوربین های آنالوگی مثل این از عکاس یه تیکه فولاد میسازه. جدی میگم. کسی که با این نوع دوربین ها عکاسی بکنه و راه شو یاد بگیره از نظر اعتماد به نفس به نقطه ای میرسه که یه کوه جلوش کم میاره. جدی میگم. یه حس خاصیه که نمیشه دقیقا تو کلمات بگنجونی. عکس این دوربین و یکی از عکس هایی رو که با این دوربین گرفتم رو هم به این پست اضافه میکنه
توضیح شماره های روی عکس.
۶ در ۶ اندازه نگاتیو فیلمه. اندازه نگاتیو فیلم در این دوربین ۶ سانتی در ۶ سانتی متره.حدودا میشه گفت ۴/۵ برابره اندازه سنسور یه دوربین فول فریم مدرن. تو دوربین های آنالوگ قدیمی این شماره ها همه معنی خاص خودشونو دارن. مثل ۶۴۵, ۶۶, ۶۷, ۴۴, ۶۹, مثلا ۶۴۵ یعنی اندازه نگاتیو ۶ سانتیمتر در ۴/۵ سانتی متر. یا ۶۹ یعنی ۶ سانتی متر در ۹ سانتیمتر. اینها همه در مقیاس مدیوم فرمت هستند. بعد اینها دوربین های لارج فرمت هستند که اونها هم اندازه نگاتیو شون به همراه اسمشون مشخصه, مثل دوربین های ۴ در ۵, یا دوربین های ۸ در ۱۶. مثلا دوربین لارج فرمت ۴ در ۵ اندازه نگاتیو اش ۴ اینچ در ۵ اینچه. به سانتی متر میشه حدودا ۱۰ سانتیمتر در ۱۲ سانتیمتر. همین دوربین های دیجیتال امروزی رو اصطلاحا میگن ۳۵ میلیمتریه. همین شماره ۳۵ هم اندازه سنسور رو مشخص میکنه.
۷۵ میلیمتر هم فاصله کانونی لنزه و اف ۴/۵ هم اندازه حد اقل دیافراگمه. این لنز ۷۵ میلیمتری در روی این دوربین فاصله کانونی ۳۷/۵ (سی و هفت و نیم) میلیمتر رو میده. و این بخاطر اندازه نگاتیوه.
اینم یه عکس که با لنز تله ۲۰۰ میلیمتر (تو عکس روی نیکورمت ای ال) گرفتم
اینم یه عکس از دوربین آنالوگ کشویی "فویکتلاندر پرکو ۱"
Voigtländer Perkeo I
با توضیحات نوشتاری روی عکس
اینم دو تا عکس که با دوربین آنالوگ کشویی "فویکتلاندر پرکو ۱"
Voigtländer Perkeo I
گرفته شده. البته این عکس ها در زمان امتحان کردن دوربین گرفته شده اند. به این معنی که در گرفتن این عکس ها بیشتر توجه به دوربین بوده تا عکس. احتمالا در دفعات بعدی میشه عکس های خیلی خیلی بهتری هم انداخت.
این دوربین فلزی نقره ای رنگ با لنز تله همون "نیکورمت ای ال"
Nikon Nikkormat EL
است که تو یکی از پست های قبلی یه عکس گذاشتم که با این دوربین گرفته شده. لنز روی دوربین ۸۰-۲۰۰ میلیمتره.
اون دوربین کشویی قهوه ای رنگ "بالاش نقره ای جلوش قهوه ای" هم دوربین آنالوگه مال حدود ۷۰ سال پیشه. اسمش است "فویکتلاندر پرکو ۱". اسم کامل لاتین اش اینه:
Voigtländer Perkeo I 6x6 75mm f4.5
با این دوربین شما بایستی بتونید نور و فاصله رو حدسی محاسبه بکنید, سپس فاصله سوژه تا دوربین رو در روی رینگ مخصوص این کار روی لنز تنظیم کنید. همچنین بر اساس محاسبه نور تون اندازه دیاف و شاتر رو تنظیم کنید. این دوربین هیچی نداره. عکس شو گذاشتم تو همین پست میتونید دقیقا ببینید چی داره. تنها چیزی که داره ۵ تا اندازه دیافه و ۴ تا سرعت شاتره. همین. دیگه هیچی نداره. در این دوربین شاتر در روی لنزه. اینها جز اولین نسل های دوربین های آنالوگ بودند که همه چی در روی لنز بود. با این دوربین حتی چشمی هم به لنز ربطی نداره, یعنی شما از طریق لنز به صحنه نگاه نمیکنید و چشمی از لنز جداست. چیزی که تو چشمی میبینید در لنز احتمال داره چیز دیگه ای باشه. با تجربه یاد میگیرید که خارج از لنز کادر خودتونو تنظیم کنید. برای فاکوس گرفتن با این دوربین فاصله رو با چشم حدودی تخمین میزنید و در روی رینگ فاصله سنج (روی لنز) تنظیم میکنید. مثلا روی این رینگ فاصله رو روی ۵ متر میزارید, به این ترتیب حدودا از ۳/۵ تا ۸ متر هر چیزی باشه تو میدان فاکوس میوفته. بقیه اش خارج از میدان فاکوس. در این دوربین عکاس ایزو رو با دست انجام میده که پروسه پیچیده ایه که اینجا دیگه واردش نمیشم که طولانی میشه. در این پروسه عکاس با تنظیم نور ایزو عکس رو بالا و پایین میبره. یادتونه یه بار تو یکی از پست هام گفتم: هر چیزی که امروزه در عکاسی دیجیتال داریم از عکاسی آنالوگ اومده. ایزو هم یکی از این موارده. در عکاسی آنالوگ ایزو توسط عکاس بصورت کاملا دستی انجام میشده. ایزو یکی از کشفیات عکاسی آنالوگه و در عکاسی آنالوگ ایزو پایه و اساس محسوب میشه. یعنی اگه یه عکاسی آنالوگ رو بصورت یه دایره بزرگ تصور کنیم ایزو نقطه مرکز این دایره است و در این دایره همه چی حول ماهواره اون نقطه مرکزی (ایزو) میچرخه. یعنی تو عکاسی آنالوگ عکاس بایستی بتونه مقوله ایزو رو بفهمه تا بتونه یه عکاس قابل بشه. البته تو عکاسی دیجیتال همه این مقوله ها بصورت برنامه های کامپیوتری نوشته و در حافظه دوربین جا داده میشن که عکاسی دیگه لازم نیست وقتشو بزاره روی این موضوعات.
این دوربین دقیقا فقط حداقل ها رو میده به عکاس. و یه چیز دیگه. ادوربین های آنالوگی مثل این از عکاس یه تیکه فولاد میسازه. جدی میگم. کسی که با این نوع دوربین ها عکاسی بکنه و راه شو یاد بگیره از نظر اعتماد به نفس به نقطه ای میرسه که یه کوه جلوش کم میاره. جدی میگم. یه حس خاصیه که نمیشه دقیقا تو کلمات بگنجونی. عکس این دوربین و یکی از عکس هایی رو که با این دوربین گرفتم رو هم به این پست اضافه میکنه
توضیح شماره های روی عکس.
۶ در ۶ اندازه نگاتیو فیلمه. اندازه نگاتیو فیلم در این دوربین ۶ سانتی در ۶ سانتی متره.حدودا میشه گفت ۴/۵ برابره اندازه سنسور یه دوربین فول فریم مدرن. تو دوربین های آنالوگ قدیمی این شماره ها همه معنی خاص خودشونو دارن. مثل ۶۴۵, ۶۶, ۶۷, ۴۴, ۶۹, مثلا ۶۴۵ یعنی اندازه نگاتیو ۶ سانتیمتر در ۴/۵ سانتی متر. یا ۶۹ یعنی ۶ سانتی متر در ۹ سانتیمتر. اینها همه در مقیاس مدیوم فرمت هستند. بعد اینها دوربین های لارج فرمت هستند که اونها هم اندازه نگاتیو شون به همراه اسمشون مشخصه, مثل دوربین های ۴ در ۵, یا دوربین های ۸ در ۱۶. مثلا دوربین لارج فرمت ۴ در ۵ اندازه نگاتیو اش ۴ اینچ در ۵ اینچه. به سانتی متر میشه حدودا ۱۰ سانتیمتر در ۱۲ سانتیمتر. همین دوربین های دیجیتال امروزی رو اصطلاحا میگن ۳۵ میلیمتریه. همین شماره ۳۵ هم اندازه سنسور رو مشخص میکنه.
۷۵ میلیمتر هم فاصله کانونی لنزه و اف ۴/۵ هم اندازه حد اقل دیافراگمه. این لنز ۷۵ میلیمتری در روی این دوربین فاصله کانونی ۳۷/۵ (سی و هفت و نیم) میلیمتر رو میده. و این بخاطر اندازه نگاتیوه.
اینم یه عکس که با لنز تله ۲۰۰ میلیمتر (تو عکس روی نیکورمت ای ال) گرفتم
اینم یه عکس از دوربین آنالوگ کشویی "فویکتلاندر پرکو ۱"
Voigtländer Perkeo I
با توضیحات نوشتاری روی عکس
اینم دو تا عکس که با دوربین آنالوگ کشویی "فویکتلاندر پرکو ۱"
Voigtländer Perkeo I
گرفته شده. البته این عکس ها در زمان امتحان کردن دوربین گرفته شده اند. به این معنی که در گرفتن این عکس ها بیشتر توجه به دوربین بوده تا عکس. احتمالا در دفعات بعدی میشه عکس های خیلی خیلی بهتری هم انداخت.
Last edited:
یکی از اولین دوربین های آنالوگی که ۵۲ سال پیش به فضا رفت و باهاش از فضا عکس گرفتن. اولین سری هازلبلاد با موتور زیرش. بیشتر عکس هایی که امروزه از فضا میبینیم تو اینترنت با این دوربین های آنالوگ هازلبلاد گرفته شده اند.
عکس رو از گوگل گرفتم مال من نیست. در صورت بازنشر مسولیت کپی رایت عکس با من نیست.
عکس رو از گوگل گرفتم مال من نیست. در صورت بازنشر مسولیت کپی رایت عکس با من نیست.
یه عکس آنالوگ رنگی.
این مغازه سر نبشی همسایه ماست نونواییه. خونه من خیابون بعدیه. روی تابلو بالای مغازه نوشته: خوشمزه ترین سوسیس های دنیا رو از اینجا بخرید. مثل سگ دروغ میگه. یه بار خریدم اصلا خوشمزه نبود.
اینجا نونوایی و گوشت فروشی به نوعی تو یه نوع پروانه کسب میوفته. البته گوشت اینجا بیشتر سوسیس های سنتی است.
درست مثل ایران که بطور مثال سراجی که کیف و کمر و جوراب همگی جز این کسب محسوب میشن.
حالا دور از شوخی تو فرهنگ هلندی نونوایی یه جایگاه خاصی داره که متاسفانه دیگه امروزه این جایگاه نابود شده. بیشتر هم بخاطر سوپر مارکت ها و غول های عظیم تجاری هستند که تو اورپای غربی همه کسب های کوجیک رو تقریبا نابود کردن. یعنی خیلی بی شرفن. از دولت میترسن وگرنه از لباس و تلویزیون و یخچال هم میارن تو سوپر مارکت ها به نصف قیمت میفروشن تا مغازه های کوجیک رو کلا نابود کنند. دولت جلوشونو گرفته. یکی از این سوپر مارکت ها در اینجا شروع کرده بود تو سوپرمارکت از این ماکروویو میزاشت که غذای حاضری که میگیری همونجا میتونستی گرم کنی بخوری. یعنی گور بابای هر چی رستورانه. فکر کنم دولت جلوشونو گرفت. بخاطر اینکه دیگه نمیبینم.
این مغازه سر نبشی همسایه ماست نونواییه. خونه من خیابون بعدیه. روی تابلو بالای مغازه نوشته: خوشمزه ترین سوسیس های دنیا رو از اینجا بخرید. مثل سگ دروغ میگه. یه بار خریدم اصلا خوشمزه نبود.
اینجا نونوایی و گوشت فروشی به نوعی تو یه نوع پروانه کسب میوفته. البته گوشت اینجا بیشتر سوسیس های سنتی است.
درست مثل ایران که بطور مثال سراجی که کیف و کمر و جوراب همگی جز این کسب محسوب میشن.
حالا دور از شوخی تو فرهنگ هلندی نونوایی یه جایگاه خاصی داره که متاسفانه دیگه امروزه این جایگاه نابود شده. بیشتر هم بخاطر سوپر مارکت ها و غول های عظیم تجاری هستند که تو اورپای غربی همه کسب های کوجیک رو تقریبا نابود کردن. یعنی خیلی بی شرفن. از دولت میترسن وگرنه از لباس و تلویزیون و یخچال هم میارن تو سوپر مارکت ها به نصف قیمت میفروشن تا مغازه های کوجیک رو کلا نابود کنند. دولت جلوشونو گرفته. یکی از این سوپر مارکت ها در اینجا شروع کرده بود تو سوپرمارکت از این ماکروویو میزاشت که غذای حاضری که میگیری همونجا میتونستی گرم کنی بخوری. یعنی گور بابای هر چی رستورانه. فکر کنم دولت جلوشونو گرفت. بخاطر اینکه دیگه نمیبینم.
یه عکس آنالوگ روتردام
یه عکس آنالوگ روتردام. این همون هتلی است که تو یه پست قبلی بهش اشاره کردم. همون پست که در باره کشتی کروز "شاهزاده کاراییب" بود.
یه عکس دیجیتال از دهکده "کیندردیک" تو هلند. اسم لاتین این دهکده اینه:
Kinderdijk
اگه بزنید تو گوگل احتمالا همه اطلاعات مربوطه رو میده. یه دهکده توریستیه. عکس با تلفن موبیل گرفته شده. موبیل اش هم حدود بالای ۱۵ سال قدمت داره. البته قبل از گرفتن عکس تنظیمات دوربین تلفن رو تا اونجا که میتونستم کمی دستکاری کردم. از جمله ایزو و وایت بالانس. اگه خوب یادم مونده باشه تنظیمات آسمون اش رو هم تو همون تلفن کمی دستکاری کردم, تو بعضی تلفن ها تو تنظیمات دوربین اش یه قسمتی داره مربوط به رنگ های عکسه. این رو تو همه دوربین های دیجیتال عکاسی هم داریم. اسم اش اینه:
saturation
تو عکس ها اگه این قسمت درست تنظیم نشده باشه رنگ آسمون بد میوفته. یه قسمت دیگه هست زیر این به نام
hue
این هم مهمه, این دو تا آپشن رو که خوب تنظیم کنید تو رنگ های عکس هاتون تفاوت زیادی ایجاد میشه. البته همه تلفن های موبیل اجازه این کار رو نمیدن. همچنین تو تلفن های عکاسی دیجیتال وقتی این تنظیمات تو عکس هاتون تاثیر اش دیده میشه که عکس رو با فرمت
JPG
بگیرید. اگه با فرمت
RAW
عکس بگیرید این تنظیمات دیگه تو عکس هاتون پیاده نمیشن. البته این تنظیمات که گفتم تو عکس هاتون تفاوت زیادی ایجاد میکنند اضافه کنم بایستی در زمان درست برید عکاسی تا بتونید از این آپشن های دوربین بهره مند بشید. مثلا اگه آسمون آبی میخواهید دقیقا وقتی برید که آسمون واقعا آبیه. فقط اضافه کنم عکس ادیت نشده. محصول دست تلفنه. اسم تلفن هم سامسونگ گالاکسی اس ۲ است برای کسانی که احتمالا کنجکاو هستند بدونند.
Kinderdijk
اگه بزنید تو گوگل احتمالا همه اطلاعات مربوطه رو میده. یه دهکده توریستیه. عکس با تلفن موبیل گرفته شده. موبیل اش هم حدود بالای ۱۵ سال قدمت داره. البته قبل از گرفتن عکس تنظیمات دوربین تلفن رو تا اونجا که میتونستم کمی دستکاری کردم. از جمله ایزو و وایت بالانس. اگه خوب یادم مونده باشه تنظیمات آسمون اش رو هم تو همون تلفن کمی دستکاری کردم, تو بعضی تلفن ها تو تنظیمات دوربین اش یه قسمتی داره مربوط به رنگ های عکسه. این رو تو همه دوربین های دیجیتال عکاسی هم داریم. اسم اش اینه:
saturation
تو عکس ها اگه این قسمت درست تنظیم نشده باشه رنگ آسمون بد میوفته. یه قسمت دیگه هست زیر این به نام
hue
این هم مهمه, این دو تا آپشن رو که خوب تنظیم کنید تو رنگ های عکس هاتون تفاوت زیادی ایجاد میشه. البته همه تلفن های موبیل اجازه این کار رو نمیدن. همچنین تو تلفن های عکاسی دیجیتال وقتی این تنظیمات تو عکس هاتون تاثیر اش دیده میشه که عکس رو با فرمت
JPG
بگیرید. اگه با فرمت
RAW
عکس بگیرید این تنظیمات دیگه تو عکس هاتون پیاده نمیشن. البته این تنظیمات که گفتم تو عکس هاتون تفاوت زیادی ایجاد میکنند اضافه کنم بایستی در زمان درست برید عکاسی تا بتونید از این آپشن های دوربین بهره مند بشید. مثلا اگه آسمون آبی میخواهید دقیقا وقتی برید که آسمون واقعا آبیه. فقط اضافه کنم عکس ادیت نشده. محصول دست تلفنه. اسم تلفن هم سامسونگ گالاکسی اس ۲ است برای کسانی که احتمالا کنجکاو هستند بدونند.
یه عکس دیگه از همون دهکده. عکس با دوربین عکسی دیجیتال نیکون دی ۵۰۰۰ گرفته شده. لنز کیت لنز استاندارد ۱۸-۵۵ بود که با هر دوربین بصورت استاندارد دریافت میشه
یه عکس دیگه از همون دهکده. عکس با دوربین عکسی دیجیتال نیکون دی ۵۰۰۰ گرفته شده. لنز کیت لنز استاندارد ۱۸-۵۵ بود که با هر دوربین بصورت استاندارد دریافت میشه
یه آنالوگ رنگی از بازار روتردام. اسم این مغازه تو عکس است: بهشت میوه و سبزیجات. بالای مغازه اسمش نوشته
تمام دلیلی که من عاشق عکاسی آنالوگ شدم همین چیزی است که تو این عکس دیده میشه. رنگ ها, تن طبیعی رنگ ها. گوشه های تاریک صحنه و فضای عکس که هیچ دوربین دیجیتالی چنین فضا و حسی تو به من نمیده. هیچ دوربین دیجیتالی. شارپنس رو فراموش کن. چنین فضا و کاراکتری تو عکس فقط با یه دوربین و حلقه فیلم آنالوگ به دست میاد. انگار عکس روح داره زنده است. انگار عکس با آدم حرف میزنه. من ۱۳ سال دیجیتال شات زدم و بعد از ۱۳ سال چیزی رو که دنبالش میگشتم رو تو عکاسی آنالوگ پیدا کردم. حلقه فیلمی که با هاش این عکس رو انداختم یکی از ارزونترین ها بود تو بازار. البته بود, الان دیگه این هم گرون شد. اسم حلقه فیلم کالر پلاس ۲۰۰ بود.
تمام دلیلی که من عاشق عکاسی آنالوگ شدم همین چیزی است که تو این عکس دیده میشه. رنگ ها, تن طبیعی رنگ ها. گوشه های تاریک صحنه و فضای عکس که هیچ دوربین دیجیتالی چنین فضا و حسی تو به من نمیده. هیچ دوربین دیجیتالی. شارپنس رو فراموش کن. چنین فضا و کاراکتری تو عکس فقط با یه دوربین و حلقه فیلم آنالوگ به دست میاد. انگار عکس روح داره زنده است. انگار عکس با آدم حرف میزنه. من ۱۳ سال دیجیتال شات زدم و بعد از ۱۳ سال چیزی رو که دنبالش میگشتم رو تو عکاسی آنالوگ پیدا کردم. حلقه فیلمی که با هاش این عکس رو انداختم یکی از ارزونترین ها بود تو بازار. البته بود, الان دیگه این هم گرون شد. اسم حلقه فیلم کالر پلاس ۲۰۰ بود.
Last edited:
یه آنالوگ رنگی از روتردام. یه آنالوگ رنگی از روتردام. تو این خیابون پنجره زیاد بود واسه همون نور خورشید میزد با پنجره ها و از اونجا میزد تو لنز عکس بد شده بود, واسه همون عکس فضای خوبی نداشت. تبدیلش کردم به سیاه سفید. رنگی شو هم زیر میزارم. روی زمین هم برگ درخت ها بودند. پاییز بود
عکس آنالوگ
عکس آنالوگ
