به جای هزینه کردن و چاپ عکس و دردسرهای دیگه
.....
درود بر شما.
البته درکتون میکنم. واسه اینکه اینجا هم کسانی هستند که همین برداشت رو از آنالوگ دارند. همون دید قدیمی به عکاسی آنالوگ.
یه اتاق تاریک درست کنی و از این دستگاه هایی که نگاتیو عکس رو میزاری به روش قدیمی برات پرینت میکنه و از این حرفا. احتمالا به همین خاطر هم است که خیلیا میترسند با آنالوگ شروع کنند. تو اروپا هم همین فضای اشتباه رو نسبت به آنالوگ داریم. البته این چند تا دلیل داره که سعی میکنم یکی یکی توضیح بدم.
۱. که با تولد دیجیتال همه آنالوگ رو گذاشتن زمین و رفتن سراغ دیجیتال. بدون اینکه وقت بزارن و آنالوگ رو و کشفیات جدید در دنیای عکاسی آنالوگ رو بشناسند و استفاده کنند. به همین خاطر خیلی از تکنولوژی های آنالوگ ناشناخته موند.
۲. اون موقع ها اسکنر هایی که بتونن نگاتیو فیلم رو اسکن کنند نداشتیم. بجاش این دستگاه های پرینت پر دردسر بودند که کار اسکنر و کامپیوتر های امروزی رو انجام میدادن.
۳. اون موقع ها کامپیوتر ها مثل امروز نبودند و بیشتر مردم آنالوگ رو فقط میتونستن پرینت کنند روی دیوار بچسبونند که بله با اون دید هزینه اش نسبتا بالاست. ولی امروزه دیگه تقریبا کسی عکس هاشو پرینت نمیکنه, مثل شخص خود من عکس هامو میندازم و سپس نگاتیو فیلم رو اسکنر مخصوص اسکن میکنن و بصورت فایل دیجیتال در آورده و تو اینترنت پست میکنم. و این کار برای من هزینه اش یک پنجاه مه عکاسی دیجیتله. تمام وسایل ظهوری که من خریدم بیشتر از ۳۰ اورو نمیشه. خود داروی ظهور [کیت یک لیتری] هم ۱۵ اورو است که با این کیت میشه حدودا ۴۰ تا حلقه فیلم رو ظاهر کرد. خود فیلم رو هم میخرم حدودا ۴ اورو که ۳۶ تا عکس بهم میده. یه دوربین آنالوگ خوب با لنز روش رو هم میتونی بخری بین ۵ تا ۱۵ اورو. کل این مخارج زیر ۵۰ اورو نمیشن. مقایسه کن با یه دوربین دیجیتال خوب که حدودا ۱۰۰۰ اورو پولشه به اضافه لنز و کارت حافظه. همچنین هزینه فتوشاپ رو هم بهش اضافه کن. به اضافه اینکه بدنه دوربین های دیجیتال هر چند سال یک بار بایستی آپدیت بشن تا بتونی وایت بالانس, تعداد پیکسل, فاکوس, رنگ و و و و بهتری داشته باشی, در حالی که تو آنالوگ چنین مشکلی نداری. نمونه اش عکس های خود من بیشترشون با یه دوربین آنالوگ ۶ دلاری گرفته شده. ۶ دلار یه دوربین خوب با لنز روش. همونطور که میبینید آنالوگ هزینه اش خیلی خیلی کمتر از دیجیتااله.
۴. دیجیتال خیلی از تکنیک های عکاسی رو بصورت برنامه های از پیش تعیین شده کامپیوتری به عکاس داد تا بتونه فقط عکس بگیره بدون اینکه مجبور بشه این تکنیک ها رو بشناسه و حتی بدونه در درون دوربینش چی میگذاره.