من ریاضی خوندم ولی ترم اول دانشگاه فهمیدم دانشگاه جای یاد گرفتن نیست و توی خونه صد برابر دانشگاه چیز یاد میگیرم. توی خونه توی یک سال 5 تا زبان برنامه نویسی رو مسلط شدم. الانم طراحی سایت میکنم و اپلیکیشن سازی تحت وب و موبایل. مغازه زدم و درامدش بدک نیست ولی نمیخوام بمونم چون فکر میکنم اینجا دارم هرز میرم
مطالعه ی فلسفه هم میکنم و دوتا انجمن فعال هم مدیریت میکنم با انجمن فلسفه دانشگاه اصفهان و اراک هم در ارتباط هستم. این از وضع درس و این حرفا. چون دیدم دانشگاهای ایران فقط وقت تلف کردنه و نهایتا مدرک که برای من مدرک مهم نبوده ولی حاضرم توی هر سطحی که سررشته دارم در حدود عالی تست بدم و هیچ مشکلی در این قضیه ندارم خصوصا که استخدام های برنامه نویسی و وبسایت شنیدم توی امریکا مدرک محور نیست. (نمونه کار و رزومه کاریم کامله ولی مدرک هیچی)
یکی از اهدافم توی امریکا هم رفتن به دانشگاه های پویای اونجاست که واقعا چیز یاد بگیرم واقعا قصدم یاد گرفتنه نه آمریکایی شدن
اونجا هم یکی دوتا دوست دارم که البته فکر نمیکنم کمکی از دستشون بر بیاد.
برای خرج دانشگاه هم فکر کردم میتونم از مهارت هام استفاده کنم و درامد داشته باشم که قطعا اونجا باید بهتر باشه.
پول خیلی زیادی هم اینجا ندارم که مثلا چندصد میلیون بذارم که سرمایه گذاری برم و این چیزا.
خدمت هم برای معافی اقدام کردم تا یک ماه دیگه مشخص میشه. ولی یه احتمال هم بدید که نتونم معافی بگیرم یعنی پاسپورتم مشکل بشه. منم کسی نیستم که برم خدمت و بیکار بشینم و عمرم رو حروم کنم. واسه من دانشگاه هم هدر شدن عمر بود چه برسه برجک وایسادن! چون مدرک هم ندارم سرباز صفری میشم دیگه
من فکر میکنم دوتا ویژگی بارز من یکی سطح مهارت هامه که گفتم آماده ی هرجور تستی هستم اینطوری بگم که تا الان ده ها پایان نامه ی لیسانس و فوق لیسانس برنامه نویسی و آی تی و نرم افزار و... برای مشتری هارو نوشتم و انجام دادم و خبر رسیده خیلی موفقیت آمیز بوده نمیدونم نمره خوب گرفتن و این چیزا.
هدفم برای رفتن واقعا تحصیل و کاره نه صرفا زندگی یا آمریکایی شدن!
حالا اگه وضعیت دیگه ای مد نظرتون هست بگید که دقیق بگم.