-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
حالات و احوالات کنونی خود را با شعر بیان کنید.
- شروع کننده موضوع vorojax
- تاریخ شروع
من در این نقطه دور
در بلا تکلیفی
در کش و قوسی خیالی جانکاه
به افق چشم بدوزم تا کی؟
بی سبب منتظر معجزه ام
بی ثمر دیده بر این راه کبود
می روم در پی تو
سالها آمد و رفت
بارها من دیدم
کوچ مرغان غزل خوان چمن
سفر چلچله ها
کوچ برف از دل کوهسار بلند
کوچ هر فصلی را
لیک یاد تو ز دل کوچ نکرد
در بلا تکلیفی
در کش و قوسی خیالی جانکاه
به افق چشم بدوزم تا کی؟
بی سبب منتظر معجزه ام
بی ثمر دیده بر این راه کبود
می روم در پی تو
سالها آمد و رفت
بارها من دیدم
کوچ مرغان غزل خوان چمن
سفر چلچله ها
کوچ برف از دل کوهسار بلند
کوچ هر فصلی را
لیک یاد تو ز دل کوچ نکرد
"خانه دوست كجاست؟" در فلق بود كه پرسيد سوار.
آسمان مكثي كرد.
رهگذر شاخه نوري كه به لب داشت به تاريكي شن‌ها بخشيد
و به انگشت نشان داد سپيداري و گفت:
"نرسيده به درخت،
كوچه باغي است كه از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهاي صداقت آبي است
مي‌روي تا ته آن كوچه كه از پشت بلوغ، سر به در مي‌آرد،
پس به سمت گل تنهايي مي‌پيچي،
دو قدم مانده به گل،
پاي فواره جاويد اساطير زمين مي‌ماني
و تو را ترسي شفاف فرا مي‌گيرد.
در صميميت سيال فضا، خش‌خشي مي‌شنوي:
كودكي مي‌بيني
رفته از كاج بلندي بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او مي‌پرسي
خانه دوست كجاست."
خانه دوست كجاست
آسمان مكثي كرد.
رهگذر شاخه نوري كه به لب داشت به تاريكي شن‌ها بخشيد
و به انگشت نشان داد سپيداري و گفت:
"نرسيده به درخت،
كوچه باغي است كه از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهاي صداقت آبي است
مي‌روي تا ته آن كوچه كه از پشت بلوغ، سر به در مي‌آرد،
پس به سمت گل تنهايي مي‌پيچي،
دو قدم مانده به گل،
پاي فواره جاويد اساطير زمين مي‌ماني
و تو را ترسي شفاف فرا مي‌گيرد.
در صميميت سيال فضا، خش‌خشي مي‌شنوي:
كودكي مي‌بيني
رفته از كاج بلندي بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او مي‌پرسي
خانه دوست كجاست."
خانه دوست كجاست
در بندم از آن دو زلف بند اندر بند ................نالانم از آن عقیق قند اندر قند
ای وعده‌ی فردای تو پیچ اندر پیچ ..............آخر غم هجران تو چند اندر چند
ای وعده‌ی فردای تو پیچ اندر پیچ ..............آخر غم هجران تو چند اندر چند
my7xN
Registered User
- تاریخ عضویت
- 24 می 2009
- نوشته‌ها
- 3,354
- لایک‌ها
- 1,343
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس ... که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس
کس به امید وفا ترک دل و دین مکناد ... که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس
به یکی جرعه که آزار کسش در پی نیست ... زحمتی می‌کشم از مردم نادان که مپرس
زاهد از ما به سلامت بگذر کاین می لعل ... دل و دین می‌برد از دست بدان سان که مپرس
گفت‌وگوهاست در این راه که جان بگدازد ... هر کسی عربده‌ای این که مبین آن که مپرس
پارسایی و سلامت هوسم بود ولی ... شیوه‌ای می‌کند آن نرگس فتان که مپرس
گفتم از گوی فلک صورت حالی پرسم ... گفت آن می‌کشم اندر خم چوگان که مپرس
گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا ... حافظ این قصه دراز است به قرآن که مپرس
کس به امید وفا ترک دل و دین مکناد ... که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس
به یکی جرعه که آزار کسش در پی نیست ... زحمتی می‌کشم از مردم نادان که مپرس
زاهد از ما به سلامت بگذر کاین می لعل ... دل و دین می‌برد از دست بدان سان که مپرس
گفت‌وگوهاست در این راه که جان بگدازد ... هر کسی عربده‌ای این که مبین آن که مپرس
پارسایی و سلامت هوسم بود ولی ... شیوه‌ای می‌کند آن نرگس فتان که مپرس
گفتم از گوی فلک صورت حالی پرسم ... گفت آن می‌کشم اندر خم چوگان که مپرس
گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا ... حافظ این قصه دراز است به قرآن که مپرس
ghazale.kz
کاربر تازه وارد
امشب ای ماه به درد دل من تسکینی
آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی
کاهش جان تو من دارم و من میدانم
که تو از دور چها میبینی
هرشب از حسرت آهی و منو یک دامن اشک
تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی....
آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی
کاهش جان تو من دارم و من میدانم
که تو از دور چها میبینی
هرشب از حسرت آهی و منو یک دامن اشک
تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی....
آنها غریق وحشت خود بودند
و حس ترسناك گنهكاری
ارواح كور و كودنشان را
مفلوج كرده بود
پیوسته در مراسم اعدام
وقتی طناب دار
چشمان پر تشنج محكومی را
از كاسه با فشار به بیرون می ریخت
آنها به خود فرو می رفتند
و از تصور شهوتناكی
اعصاب پیر و خسته شان تیر میكشید
و حس ترسناك گنهكاری
ارواح كور و كودنشان را
مفلوج كرده بود
پیوسته در مراسم اعدام
وقتی طناب دار
چشمان پر تشنج محكومی را
از كاسه با فشار به بیرون می ریخت
آنها به خود فرو می رفتند
و از تصور شهوتناكی
اعصاب پیر و خسته شان تیر میكشید
ghazale.kz
کاربر تازه وارد
وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد.
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد....
من بودم و چشمان تو ...نه آتشی بود نه گلی....
چیزی نمیدانم از این دیوانگی و عاقلی......
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد....
من بودم و چشمان تو ...نه آتشی بود نه گلی....
چیزی نمیدانم از این دیوانگی و عاقلی......
پرنده فقط یک پرنده بود
پرنده گفت : " چه بویی ، چه آفتابی ، آه
بهار آمده است
و من به جستجوی جفت خویش خواهم رفت . "
پرنده از ایوان
پرید ، مثل پیامی پرید و رفت
پرنده کوچک بود
پرنده فکر نمیکرد
پرنده روزنامه نمیخواند
پرنده قرض نداشت
پرنده آدمها را نمیشناخت
پرنده روی هوا
و بر فراز چراغ های خطر
در ارتفاع بی خبری میپرید
و لحظه های آبی را
دیوانه وار تجربه میکرد
پرنده ، آه ، فقط یک پرنده بود
فروغ فرخزاد
پرنده گفت : " چه بویی ، چه آفتابی ، آه
بهار آمده است
و من به جستجوی جفت خویش خواهم رفت . "
پرنده از ایوان
پرید ، مثل پیامی پرید و رفت
پرنده کوچک بود
پرنده فکر نمیکرد
پرنده روزنامه نمیخواند
پرنده قرض نداشت
پرنده آدمها را نمیشناخت
پرنده روی هوا
و بر فراز چراغ های خطر
در ارتفاع بی خبری میپرید
و لحظه های آبی را
دیوانه وار تجربه میکرد
پرنده ، آه ، فقط یک پرنده بود
فروغ فرخزاد
سفرهای زیادی را به انتظار نشسته ام
سفری در دل آسمان یا به در نوردیدن دریا
سفری در زمان به خانه پدری
سفری در مکان به چیدن خاطره ها
سفری در خودم به هر آنچه که باید باشم
سفری در هیچ به رفتن از یاد
اینروزها لازم است که سفر کنم
اینروزها مجبورم که سفر کنم
باید بروم
سفر های زیادی را به انتظار نشسته ام
باید رفت
راه صدا میزند مرا
سفری در دل آسمان یا به در نوردیدن دریا
سفری در زمان به خانه پدری
سفری در مکان به چیدن خاطره ها
سفری در خودم به هر آنچه که باید باشم
سفری در هیچ به رفتن از یاد
اینروزها لازم است که سفر کنم
اینروزها مجبورم که سفر کنم
باید بروم
سفر های زیادی را به انتظار نشسته ام
باید رفت
راه صدا میزند مرا
- تاریخ عضویت
- 26 جولای 2007
- نوشته‌ها
- 6,356
- لایک‌ها
- 5,482
دور از این هیاهو
دلم کویر می خواهد و
تنهایی و سکوت و
آغوش ِ سرد ِ شبی که آتشم را فرو نشاند.
نه دیوار،
نه در،
نه دستی که بیرونم کشد از دنیایم،
نه پایی که در نوردد مرزهایم،
نه قلبی که بشکند سکوتم،
نه ذهنی که سنگینم کند از حرف،
نه روحی که آویزانم شود.
من باشم و
تنهایی ِ ژرفی که نور ستارگان روشنش می کند
و آرامشی که قبل از هیچ طوفانی نیست !
دلم کویر می خواهد و
تنهایی و سکوت و
آغوش ِ سرد ِ شبی که آتشم را فرو نشاند.
نه دیوار،
نه در،
نه دستی که بیرونم کشد از دنیایم،
نه پایی که در نوردد مرزهایم،
نه قلبی که بشکند سکوتم،
نه ذهنی که سنگینم کند از حرف،
نه روحی که آویزانم شود.
من باشم و
تنهایی ِ ژرفی که نور ستارگان روشنش می کند
و آرامشی که قبل از هیچ طوفانی نیست !
my7xN
Registered User
- تاریخ عضویت
- 24 می 2009
- نوشته‌ها
- 3,354
- لایک‌ها
- 1,343
ای خاک !
مرا گرمتر مکن
که من امشب از هر نفس کشیدن بیزارم !
از هر زنده شدن
ازهر درد سپردن
از تکرار واژه ها بیزارم !
ای خالق مصیبت من
ای خالق خاک من
ایا دردی داری که بشنوی صدای مرا ؟
ایا تو می خوانی شعرهای سیاه مرا ؟
تو از من چه می دانی
لحظه ای طعم مرا چشیده ای که دردم را بدانی ؟
ای جسم مرده کجایی
که فریاد های پر تنفر مرا در نگاهت حفظ کنی !
ای جسم مرده کجایی
که لحظه ای مرا آرام تر کنی .
من با تو آخرین خط را می خوانم :
صدایم را بگیر
نفسهایم را بگیر
صدایم را بگیر
نفسهایم را بگیر!
مرا گرمتر مکن
که من امشب از هر نفس کشیدن بیزارم !
از هر زنده شدن
ازهر درد سپردن
از تکرار واژه ها بیزارم !
ای خالق مصیبت من
ای خالق خاک من
ایا دردی داری که بشنوی صدای مرا ؟
ایا تو می خوانی شعرهای سیاه مرا ؟
تو از من چه می دانی
لحظه ای طعم مرا چشیده ای که دردم را بدانی ؟
ای جسم مرده کجایی
که فریاد های پر تنفر مرا در نگاهت حفظ کنی !
ای جسم مرده کجایی
که لحظه ای مرا آرام تر کنی .
من با تو آخرین خط را می خوانم :
صدایم را بگیر
نفسهایم را بگیر
صدایم را بگیر
نفسهایم را بگیر!
خوش آن ساعت که یار از در آیو ...............شو هجران و روز غم سر آیو
زدل بیرون کنم جانرا بصد شوق........................... همی واجم که جایش دلبر آیو
زدل بیرون کنم جانرا بصد شوق........................... همی واجم که جایش دلبر آیو
در انتهای هر سفر
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آیینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام ‚ کجا
ندیده ای مرا ؟
حسین پناهی
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آیینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام ‚ کجا
ندیده ای مرا ؟
حسین پناهی
Last edited: